Kinra Girls (1) - Pierwsze spotkanie

Moka

Anne Cresci

Jest ilustratorką.

Współpracuje z prasą i wydawcami książek.

Projektuje pocztówki i biżuterię – potrafi prawie wszystko! Pomysły czerpie z obserwacji codziennego życia, mody i otaczających ją dzieci.

kumiko

pochodzi z Japonii.

Kocha malarstwo i modę.

pierwsze spotkanie Pięć dziewczynek, każda pochodząca z innej części świata, spotyka się w międzynarodowej Akademii Bergströma.

W nowej szkole rozwijają swoje talenty i poznają kulturę innych krajów.

Ale co najważniejsze, daleko od domu znajdują przyjaciółki na całe życie…

pierwsze spotkanie

Napisała już ponad 80 książek. Jest autorką o ogromnej wyobraźni, a zarazem przenikliwym i wrażliwym spojrzeniu.

Tworzy głównie dla dzieci i młodzieży. Jej książki zostały przetłumaczone na 14 języków. Jak sama powtarza, uwielbia opowiadać historie.

I to widać!

idalina

jest Hiszpanką.

Gra na gitarze i śpiewa.

pierwsze spotkanie napisała

moka ilustracje anne cresci

naima

to Afroamerykanka.

Jej pasją jest cyrk.

radżani pochodzi z Indii.

Uwielbia tańczyć!

aleksa

to Australijka.

Marzy o tym, by zostać mistrzynią jeździectwa.

pierwsze spotkanie

Dla Cédrica A. C.

Następny tom: „Kot widmo”.

pierwsze spotkanie napisała

Moka

ilustracje anne cresci przełożyła WERONIKA MINCER

idalina

kumiko

Kumiko pochodzi z Japonii. Ma talent do malowania, ale kocha też fotografię i modę.

Idalina jest Hiszpanką.

Gra na gitarze i fantastycznie śpiewa flamenco.

naima

radżani aleksa

Naima to Afroamery­ kanka. Jej ojciec jest Amerykaninem, a mama pochodzi z Afryki. Pasją Naimy jest cyrk.

Radżani przyjechała z Indii. Uwielbia tańczyć, zwłaszcza tradycyjne tańce swojej ojczyzny.

Aleksa jest Australijką.

Jeździ konno.

Marzy, że zostanie kiedyś mistrzynią jeździectwa.

michelle

ruBy

jennifer

nieprzyjaciółka Kinra Girls

nieprzyjaciółka Kinra Girls

nieprzyjaciółka Kinra Girls

mickael

johannis

kolega Kinra Girls

kolega Kinra Girls

pan meyer

panna daisy

pani emma

dyrektor

asystentka dyrektora

pielęgniarka

pani Beckett nauczycielka angielskiego

signora della torre nauczycielka śpiewu

pani jensen nauczycielka tańca

mistrz wang

pan ramos

nauczyciel rysunku

nauczyciel gry na gitarze

pan Brown

pan tremBlay

rainer

nauczyciel matematyki

nauczyciel sztuki cyrkowej

nauczyciel jazdy konnej

wszyscy jesteśmy różni, a więc wyjątkowi. przysłowie aramejskie

Rozdział 1

Spotykają się dwie dziewczyny

R

adżani spojrzała na ogromny zamek.

Była zaskoczona, bo budynek wydawał się bardzo stary. Tymczasem ulotka,

którą dostała, wychwalała hipernowoczesne wyposażenie Akademii. Przynajmniej park wyglądał tak, jak go sobie wyobrażała – z majestatycznymi, wysokimi drzewami i pięknym zielonym trawnikiem. Dziewczynka spojrzała za siebie. Nowi i starsi uczniowie 9

Pierwsze spotkanie

10

Rozdział 1

kręcili się wokół autokarów w radosnym chaosie. Kierowcy zaczęli już wyjmować bagaże.

No to przyjechałam. Moja szkoła, pomyślała.

Przyjazd tutaj kosztował ją tyle wysiłku! Cały rok pracowała bez wytchnienia. Rytm jej życia wyznaczały szkolne testy i wieczorne lekcje angielskiego, weekendy zaś poświęcała swojej ukochanej sztuce. Po co to wszystko? Ponieważ chciała udowodnić rodzicom, że jej miłość do tańca to coś więcej niż kaprys. W porównaniu do tej trudności przesłuchania zorganizowane przez Akademię wydały jej się łatwe. Oczeki­ wa­nie na list ze szkoły było prawdziwą torturą. Kiedy w końcu przyszła odpowiedź, Radżani krzyknęła z radości tak głośno, że aż zadźwięczały szyby w oknach. Udało się!

Ale wtedy Indira, jej mama, powiedziała „nie”. Tańczyć? Co za bzdura! Już wcześniej postanowiła, że Radżani będzie studiować 11

Pierwsze spotkanie

medycynę, tak jak ona sama. Mimo to nie pro­ testowała, kiedy Radżani składała dokumenty na Akademię Bergströma. W talent swojej córki nie wierzyła – była pewna, że szkoła i tak jej nie przyjmie. Sądziła, że dla Radżani to będzie dobra lekcja. Niech wie, że nie zawsze można dostać to, czego się pragnie.

Tymczasem mama grubo się pomyliła.

Zdesperowana dziewczynka próbowała błagać ojca, żeby zgodził się na jej wyjazd.

Ale Iqbal Shankar nigdy nie miał odwagi wystąpić przeciwko swojej żonie.

Radżani sięgnęła ręką na dno torby.

Tak, ciągle tam była. Mała pluszowa małpka, którą dostała przed wyjazdem od ukochanej babci.

Babcia Karisma bardzo się rozgniewała na wieść o tym, że Indira zabrania dziewczynce jechać do szkoły.

I stał się cud! Mama się zgodziła.

12

Rozdział 1

Nadal próbowała jednak córkę zniechęcić.

Musiała mieć ostatnie słowo. Twierdziła, że Radżani nie wytrzyma w szkole nawet trzech miesięcy i wróci do domu z płaczem. Radżani obiecała sobie, że tak się nie stanie.

Zadźwięczał gwizdek. Młoda, sympatycznie wyglądająca kobieta w dżinsach poprosiła o spokój.

– Dzień dobry! Dzień dobry! – zawołała. – Nikt tu nie mówi do mnie „proszę pani”, tylko „panno Daisy”. Jestem asystentką pana Meyera, dyrektora szkoły. Jeśli będziecie mieć jakiś problem, to najpierw przychodźcie z nim do mnie. Przypominam, że w każdym pokoju mieszka dwoje uczniów. Wiem, że nowo przybyli nie mieli jeszcze zbyt wiele czasu, żeby się z kimś zaprzyjaźnić, ale radzę szybko wybrać sobie współlokatora, bo inaczej to ja go wam przydzielę. No dalej! Wykorzystajcie te kilka chwil, żeby ze sobą porozmawiać.

13

Pierwsze spotkanie

Radżani poczuła ogarniającą ją panikę.

Zupełnie zapomniała, że będzie z kimś dzielić pokój. W autokarze miała pecha, siedziała obok chłopaków, którzy na dodatek wcale się do niej nie odzywali. Zerknęła na grupkę dziewczynek. Może któraś z nich? Nie, to na pewno drugoklasistki. A te? No nie, te dla odmiany wyglądały na prawdziwe jędze.

Poza tym już trzymały się razem.

Wzrok Radżani padł na walizkę oblepioną dużymi, kolorowymi naklejkami: Kioto, Jupiter, Paryż, Antarktyda, Timbuktu, Moskwa i Bombaj. Bombaj. Wyrwało się jej zaskoczone „oooch”. Niebo zesłało jej znak!

Radżani przemogła nieśmiałość i podeszła do ekscentrycznie ubranej Japonki.

Złożyła razem dłonie i ukłoniła się lekko.

14

Rozdział 1

– Namasté* – powiedziała. – Nazywam się Radżani Shankar, a mieszkam... – Wskazała palcem na walizkę koleżanki. – Tam mieszkam.

– Na Antarktydzie?

– Nie… – odpowiedziała zbita z tropu Radżani. – W Bombaju.

– Żartowałam! Nazywam się Kumiko Matsuda. Masz już współlokatorkę?

– Właśnie się zastanawiałam...

– Zgoda! – przerwała jej Kumiko.

Radżani była trochę speszona błyskawiczną decyzją japońskiej koleżanki. Zawahała się. A jeśli się nie dogadają? * Namasté w języku hindi, jednym z wielu używanych w Indiach, oznacza „pokłon tobie” i jest to zwrot grzecznościowy oznaczający tyle co „dzień dobry”, „do widzenia”, „witaj”.

15

Pierwsze spotkanie

Ale nagle Kumiko wypowiedziała magiczne słowa.

– Może to jakiś znak, że przykleiłam nalepkę właśnie z Bombaju? Przecież mogłam przykleić tyle innych!

– Ja też tak myślę – uśmiechnęła się Radżani. *** Kilkadziesiąt minut później Radżani padła jak nieżywa na łóżko. Długa podróż samolotem, przeciągające się w nieskończoność wyczeki­ wanie na dworcu autobusowym, autokar, emocje – była wyczerpana. Tymcza­sem Kumiko zdążyła już ułożyć swoje rzeczy w szafie i ustawić na półkach kilkadziesiąt komiksów manga.

Teraz rozklejała wszędzie pocztówki z Japonii, stare zdjęcia, reprodukcje obrazów, kolaże własnego autorstwa i wiersze. Była nie do zdarcia.

16

Rozdział 1

– Nie jesteś zmęczona? – zapytała z niedowierzaniem Radżani.

– Spałam w samolocie.

– Ja nie. Za bardzo się stresowałam.

Pierwszy raz wyjechałam z Indii. Dziwne uczucie.

– No gdzie on jest? – wymamrotała Kumiko, grzebiąc w jednej z toreb.

Radżani uniosła się na łokciu.

– Zgubiłaś coś?

Zirytowana Kumiko odwróciła torbę do góry nogami i potrząsnęła nią energicznie.

Na podłogę wysypała się cała jej zawartość: mitenki, rajstopy i szmaciane kapelusiki.

Radżani wybuchnęła śmiechem.

– Ale masz niesamowitą kolekcję ciuchów!

– Potrzebuję ich. Chcę zostać stylistką i pracować dla wielkich projektantów.

– A ja myślałam, że przyjechałaś tu uczyć się malować?

17

Pierwsze spotkanie

– Taaak, i to jest właśnie mój pro­blem – westchnęła Kumiko. – Wszystko lubię. Modę, filmy animowane, rysowanie, zdjęcia, rzeźbę, mangę, poezję! Nie mogę się zdecydować.

Wtem zakrzyknęła triumfalnie. Ze stosu rzeczy wyciągnęła kłębek kolorowych szmatek, do którego przyszyte były grubą wełnianą włóczką ogromne uszy, cztery łapki w różnych kolorach i rozmiarach oraz ogonek ze sztucz­ nego różowego futerka. Zaprezentowała dumnie swoje znalezisko.

– Sama go zrobiłam!

– To widać – mruknęła, krzywiąc się, Radżani.

Kumiko zmarszczyła brwi.

– Bardzo oryginalny – zreflektowała się koleżanka i dodała pospiesznie – To... to kotek?

Myszka? Yyyy...

– To jest Nic – wyjaśniła Kumiko.

18

Rozdział 1

Radżani pokiwała głową.

– Tak, właśnie tak wygląda. Jak nic.

– To mój pluszowy Nic. Wiem, że to dziecinne, ale...

Radżani pokazała jej pluszową małpkę schowaną pod poduszką.

– Uwielbiam małpki! – ucieszyła się Kumiko.

– W Japonii uważamy, że wyganiają z domów złe duchy!

Radżani wyjaśniła, że w Indiach małpa symbolizuje duszę i że małpkę dostała przed wyjazdem od babci Karismy.

– Babcia powiedziała, że jak mi będzie smutno albo poczuję się samotna, to powin­ nam wsłuchać się w swoją duszę i pamiętać, kim jestem naprawdę. W hindi dusza to Atman i dlatego tak nazwałam moją małpkę.

– Czekaj! Musimy mieć pamiątkę z tej chwili – zdecydowała Kumiko. – Nasz pierwszy

19

Pierwsze spotkanie

dzień w szkole! Gdzie ja podziałam aparat...

Kurczę, widziałam go jeszcze chwilę temu...

– Na półce.

Kumiko ustawiła aparat na krześle i kazała Radżani usiąść na podłodze. Przez dłuższą chwilę ustawiała kadr. W końcu uruchomiła samowyzwalacz i szybciutko usiadła obok koleżanki.

– Posuń się. Szybko!

Klik. Aparat zrobił zdjęcie. Dwie roześmiane dziewczyny, pluszowa małpka z wesołą mordką i przytulanka Nic, która uśmiechała się uszami, bo nie miała ust.

słowniczek Aborygeni: rdzenni mieszkańcy jakiegoś terenu.

Uważa się, że australijscy Aborygeni przybyli do Australii co najmniej czterdzieści tysięcy lat temu.

Annin nglelurumi gelane... (w języku Aborygenów): „Nie bój się, bracie”.

Atman (w sanskrycie): „dusza”. W Indiach symbolem duszy jest małpa.

Bharatanatjam (w języku tamilskim): tradycyjny taniec z południa Indii.

Bora (w języku Aborygenów): święta ceremonia.

Busz: forma roślinności, na którą składają się krzewy i rzadko rosnące drzewa, powszechna w Australii.

Słowniczek

Coconut (po angielsku): „orzech kokosowy”.

Fashion victim (po angielsku): „ofiara mody”.

Flamenco (po hiszpańsku): tradycyjna muzyka, śpiew i taniec rodem z Andaluzji.

Forever (po angielsku): „na zawsze”.

Girls (po angielsku): „dziewczyny”.

Hola (wymawiaj „ola” – po hiszpańsku): „dzień dobry”, „cześć”, „doby wieczór”.

Kawa (wymawiaj „kała” – po japońsku): „rzeka”.

Lunares (po hiszpańsku): „groszki, kółeczka”.

Słowniczek

Mullee Mullee (wymawiaj „muli muli” – w języku Aborygenów): duch snów.

Namasté (w języku hindi): „pokłon tobie” – jest to zwrot grzecznościowy oznaczający tyle co „dzień dobry”, „do widzenia”, „witaj”.

Padok: ogrodzony, piaszczysty albo trawiasty plac przeznaczony dla koni.

Polo: Gra, w której uczestniczą dwie drużyny poruszające się na koniach. Każdy zawodnik ma młotek do uderzania piłki.

Prestidigitator: artysta cyrkowy prezentujący zręcznościowe sztuczki.

River Princess (po angielsku): „Księżniczka rzeki”.

Słowniczek

Ruby (po angielsku): „rubin”.

See you later (po angielsku): „do zobaczenia, na razie”.

Sitar: indyjski strunowy instrument muzyczny, trochę podobny do gitary.

Walabia: Walabia – jeden z kilku gatunków niewielkich kangurów.

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ…

krokodyle Krokodyle to żyjące w wodzie gady. Istnieje bardzo wiele gatunków tych zwierząt. Żyją w wodach słodkich (rzeki), a nawet – wyjątkowo – w wodzie słonej (w morzu). Można je spotkać w Afryce, w Azji, w Australii, w Ameryce Północnej i Południowej.

Ich rozmiary zależą od gatunku: długość ciała krokodyla waha się od 1 metra do blisko 8 metrów. Żywią się ssakami, ptakami i rybami, martwymi lub żywymi. Są bardzo groźne! Atakują ludzi, a czasem pożerają się między sobą!

W Australii żyją dwa gatunki krokodyli: krokodyle różańcowe i krokodyle Johnstona.

Krokodyl różańcowy zamieszkuje słone wody, ale można go też spotkać w wodzie słodkiej (czasem wpływa z morza do rzek).

Wspólnie ze swoim kuzynem, krokodylem nilowym, jest największym, najcięższym i najpotężniejszym z żyjących gadów.

© George Clerk/Istock

DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ…

Osiąga maksymalnie około 7 metrów długości i może ważyć nawet tonę. Żywi się bawołami, ale jada też kangury i dzikie świnie. Myśliwi polują na krokodyle różańcowe za względu na ich reputację ludożerców, ale też z powodu ich skóry, którą można drogo sprzedać do produkcji galanterii (torebki, buty).

Krokodyl Johnstona zamieszkuje przede wszystkim wody słodkie, osiąga maksymalnie długość 3 metrów.

© Matthias Hayward/Istock

kod mullee mullee

A

b

c

d

f

g

h

i

j

k

l

m

n

o

. e zebranie jn a t a r Bo . ie w młynie n a r b e z Borakawa y. e w okolic ij m ş , a g a 0% uw

E

P

u

q

r

v

z

w

s

t

x

y

Dodatkowy znaczek (flaga, gwiazdka, kwiatek...) oznacza początek słowa.

Ratunku

Niebezpieczeństwo

Wszystko OK

plan okolicy

Altana i labirynt

Cyrk

Akademia Bergstrรถma

Stajnie

Opuszczony młyn

Tytuł oryginału francuskiego: La rencontre des Kinra Girls Redaktor prowadzący: Paweł Łukomski Redakcja: Elżbieta Mamczarz Skład, łamanie i korekta: adamantan dtp Projekt graficzny: Isabelle Southgate Opracowanie modelu: Cédric Gatillon Autorki dziękują następującym osobom za ich wkład w powstanie książki: M. Bellamy-Brown, C. Bleuze, M. Boucher, J.-L. Broust, S. Chaussade, N. Chapalain, A.-S. Congar, M. Dezalys, E. Duval, A. Le Bigot, B. Legendre, É. Leplat, L. Maj, F. Malbert, K. Marigliano, A. Molac, L. Pasquini, C. Petot, C. Schram, M. Seger, V. Sem, S. Tuovic, K. Van Wormhoudt, M.-F. Wolfsperger.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, skanowanie i przekształcanie treści niniejszego utworu oraz jego nieautoryzowane publiczne rozpowszechnianie w całości lub we fragmentach, cyfrowo lub analogowo, jest zabronione i powoduje naruszenie praw autorskich dotyczących niniejszej publikacji.

Copyright © La rencontre des Kinra Girls, EDITIONS PLAY BAC, 14 bis rue des Minimes, 75003, Paris, France, 2011.

Copyright © Grupa Wydawnicza Adamantan s.c., Poland, 2016.

KINRA GIRLS and all associated trademarks, trade dress, designs and copyrights are used under license by Corolle. Copyright © 2011. All rights reserved.

Wydanie I Warszawa 2017 ISBN: 978-83-7350-410-3 jest marką handlową Grupy Wydawniczej Adamantan s.c. www.finebooks.pl Wydawca: Grupa Wydawnicza Adamantan s.c.

Skrytka Pocztowa 73, 01-499 Warszawa 46 tel.: 222501091; fax: 222501095 e-mail: biuro@adamantan.pl Druk i oprawa: Łódzkie Zakłady Graficzne

Moka

Anne Cresci

Jest ilustratorką.

Współpracuje z prasą i wydawcami książek.

Projektuje pocztówki i biżuterię – potrafi prawie wszystko! Pomysły czerpie z obserwacji codziennego życia, mody i otaczających ją dzieci.

kumiko

pochodzi z Japonii.

Kocha malarstwo i modę.

pierwsze spotkanie Pięć dziewczynek, każda pochodząca z innej części świata, spotyka się w międzynarodowej Akademii Bergströma.

W nowej szkole rozwijają swoje talenty i poznają kulturę innych krajów.

Ale co najważniejsze, daleko od domu znajdują przyjaciółki na całe życie…

pierwsze spotkanie

Napisała już ponad 80 książek. Jest autorką o ogromnej wyobraźni, a zarazem przenikliwym i wrażliwym spojrzeniu.

Tworzy głównie dla dzieci i młodzieży. Jej książki zostały przetłumaczone na 14 języków. Jak sama powtarza, uwielbia opowiadać historie.

I to widać!

idalina

jest Hiszpanką.

Gra na gitarze i śpiewa.

pierwsze spotkanie napisała

moka ilustracje anne cresci

naima

to Afroamerykanka.

Jej pasją jest cyrk.

radżani pochodzi z Indii.

Uwielbia tańczyć!

aleksa

to Australijka.

Marzy o tym, by zostać mistrzynią jeździectwa.