GORIK DE SAMBLANX PROGRAMMADIRECTEUR POLYVALENTE INGENIEURSVORMING

ONDERWIJSONTWIKKELING IN DE KIJKER

Een nieuwe faculteit uitvinden, opbouwen en inrichten. Onder dit ambitieus project zette prof. Gorik De Samblanx mee zijn schouders toen op 14 november 2011 - na een incubatietijd van vijf jaar – de Faculteit Industriële Ingenieurswetenschappen officieel van start ging. Goriks ervaring als opleidingshoofd basisvorming bij het Instituut De Nayer maakte hem tot de eerste voorzitter van de permanente onderwijscommissie Polyvalente Ingenieursvorming. Een portret van een pionier en een door de wol geverfde onderwijsvernieuwer.

Prof. De Samblanx is burgerlijk ingenieur in de Toegepaste Wiskunde, inmiddels omgedoopt tot Wiskundige Ingenieurstechnieken, een opleiding die ‘gevoed’ wordt door de onderzoeksdepartementen Computerwetenschappen en Elektrotechniek. Na zijn promotie tot doctor in de Ingenieurswetenschappen kon Gorik onmiddellijk aan de slag bij de toenmalige industriële hogeschool De Nayer. Hij begon er als docent Wiskunde en ICT en groeide door tot opleidingshoofd van de basisvorming in wat toen nog ‘kandidaatsjaren’ heette. In die functie maakte hij van nabij de opeenvolgende reorganisaties van het hogeschoollandschap mee, waarbij het Instituut De Nayer drie keer in een andere constellatie terechtkwam om uiteindelijk te landen als Campus De Nayer in de nieuwe Faculteit Industriële Ingenieurswetenschappen van KU Leuven. Toen de permanente onderwijscommissies in het leven werden geroepen, stelde Gorik zich kandidaat voor het voorzitterschap van de Polyvalente Vorming. Voor het faculteitsbestuur was de keuze snel gemaakt. In 2013 werd Gorik de eerste programmadirecteur, een functie die hij tot vandaag uitoefent.

Gelijkmatige convergentie

“De eerste opdracht bestond erin de opleidingshoofden en docententeamverantwoordelijken van de zeven campussen dichter bij elkaar te brengen, niet alleen fysiek maar ook mentaal”, vertelt Gorik. “Evident was dat niet. We begonnen klein, maar met de studentenvertegenwoordigers erbij telt de commissie inmiddels ruim 20 leden. Met al deze mensen op eenzelfde moment op eenzelfde locatie vergaderen is al een stunt op zich. Tegen de tijd dat deze manier van samenwerken ingeburgerd was, diende zich een volgende uitdaging aan: de programmahervorming. Dit keer ging het om meer dan overleggen en afstemmen. Nu bestond de uitdaging erin de hele opleiding te herdenken met als doel het eigen ingenieursprofiel eenduidig in de markt te zetten, de studie aantrekkelijk te maken voor jongeren met wetenschappelijke en technische aanleg en de multicampus-troeven maximaal uit te spelen. Omdat de polyvalente ingenieursvorming het fundament is waar alle afstudeerrichtingen en specialisaties op verder bouwen, kreeg onze POC van meet af aan een centrale rol toebedeeld”.

Innovatie

Gorik noemt de programmahervorming ‘radicaal’ in de etymologische betekenis: terug naar de wortel van de ingenieursopleiding. “Neem nu de invoering van de Ingenieursbeleving in het nieuwe curriculum. Iedereen werd uitgedaagd om de comfortzone van het eigen vakgebied te verlaten en samen vorm en inhoud te geven aan een nieuwe werkvorm. De Ingenieursbelevingen behoren tot de innoverende leervormen die tot doel hebben het probleemoplossend vermogen, de zelfstandigheid en de creativiteit te bevorderen evenals professionele vaardigheden zoals communicatie, teamwork, ondernemingszin en kritische reflectie bij te brengen. Dat is een hele mondvol, die zowel bij de studenten als de docenten een mentale klik veronderstelt”.

Dit academiejaar is het nieuwe programma, inclusief de eerste Ingenieursbeleving, gestart in het eerste bachelorjaar. De programmadirecteur kijkt niet zonder rechtmatige trots naar het tussentijds resultaat. “The value of the achievement lies in the achieving”, zegt hij met een knipoog naar Einstein. “Met de Ingenieursbeleving hebben we het terrein geëffend voor vernieuwingen waarvan we de omvang en de impact nu nog niet helemaal kunnen inschatten. Een en ander heeft te maken met de switch naar een meer open systeem waarin de student in toenemende mate verantwoordelijk wordt voor zijn/haar leerproces. Studenten worden als het ware ondernemers van hun eigen leren en hun persoonlijke ontwikkeling. Het is de basis voor het levenslang leren”.

Prof. Gorik De Samblanx

©Joren De Weerdt

Opportuniteit

De coronacrisis maakte een en ander er niet lichter op. “Het is onwaarschijnlijk met welke inzet alle betrokken docenten ertegenaan gegaan zijn. Daar zijn we als faculteit enorm dankbaar voor. Anderzijds creëert de digitale transformatie die zich sinds het begin van de crisis in onze faculteit voltrekt interessante opportuniteiten. We zijn van een klif geduwd waar we misschien zelf niet durfden af te springen. Afstandsonderwijs en online leren maken de student sowieso meer verantwoordelijk. Als op die manier ook het aantal contacturen klassiek onderwijs efficiënter georganiseerd worden, komt er allicht meer ruimte vrij voor innoverende leer- en werkvormen, zoals de Ingenieursbeleving”.

Yves Persoons