Bart Kerremans
RECHERCHEUR/ TECHNISCHE VASTSTELLER BEROEP :
Donkere maanden… De ochtend van 3 november hebben we afspraak met Bart Kerremans in de oude rijkswachtkazerne in Mechelen waar de lokale recherche vooralsnog is gehuisvest. “Vandaag staat er een restaurant op de Vismarkt op het menu. Daar is vannacht voor de tweede keer op korte tijd ingebroken. Klaarblijkelijk hebben de inbrekers zich het afgelopen weekend koest gehouden. Gemiddeld doen we in de donkere, inbraakgevoelige maanden zo’n vijftien afstappingen per week. Dat aantal varieert sterk: soms vijf, soms 20. Sinds kort werken wij bovendien samen met de politiezone Klein-Brabant, wat maakt dat wij in een beurtrol de technische vaststellingen op elkaars grondgebied doen.” Het zonlicht brengt raad, maar niet altijd… De duisternis is een bondgenoot van de inbrekers. Ze handelen vaak bij valavond of ’s nachts. De technische vaststellers daarentegen, trekken het liefst overdag de baan op. “Worden wij dan nooit uit ons bed gebeld? Toch wel, maar het is nu eenmaal meer opportuun om bij daglicht sporen op te nemen. Bovendien kan het leerrijk zijn om daags nadien de slachtoffers eens terug te zien. Het gebeurt wel vaker dat iemand zich achteraf een interessant detail herinnert. Of de buren komen met waardevolle info aankloppen als ze ons zien. Hoe dan ook, de dienstverlening naar de burger primeert. We overwegen altijd of het redelijkerwijs gerechtvaardigd is om sporen urenlang te vrijwaren. Kijk, als slachtoffers niet naar bed kunnen omdat de slaapkamer bezaaid is met glasscherven, dan offer ik liever mijn nachtrust op. Of aan een bakker kan je moeilijk vragen om niets aan te raken en ’s nachts geen brood te bakken…”
Vertigineus… Vismarkt. Ter plaatse volgt Bart zijn vast stramien. Hij laat de restaurantuitbater vertellen wat er gebeurd is. Dan neemt hij een kijkje rond het gebouw om te zien hoe de inbreker te werk ging. Naast het restaurant loopt een smal, doodlopend steegje. Via dat steegje en een plat dak aan de achterkant zijn de inbrekers op een platformpje voor de zolderverdieping geraakt. Daar hebben ze een deurraam kapotgeslagen om binnen te geraken. Terug naar binnen om sporen te zoeken. Gepakt met fotoen CSI-materiaal beklimt Bart de vertigineuze wenteltrap van het gelijkvloers naar de zolderverdieping. Elk spoor is belangrijk… Boven schijnt Bart met zijn lamp op de houten vloer. “Je moet altijd met een open geest aan een sporenonderzoek beginnen, maar ik denk dat we hier vooral naar schoeiselsporen mogen zoeken.” De hoop om een vingerafdruk te vinden vergaat inderdaad wanneer Bart op de deur een handschoenspoor aantreft. Hij neemt een kwastje en poedert meerdere schoeiselsporen op de vloer én deur tevoorschijn. “Elk spoor, afkomstig van een dader, is interessant. Dus behandelen we elk spoor nauw-
IDENTITY KIT Hoofdinspecteur Bart Kerremans is crime scene investigator (CSI) bij inbraken in de politiezone Mechelen/Willebroek. “In lokaal jargon heet dat ‘technische vaststeller’”, nuanceert hij. “In feite ben ik rechercheur, maar sinds 2010 hou ik me bezig met het zoeken en opnemen van sporen bij inbraken en autokraken. Sporenonderzoek is een specialisatie binnen een specialisatie. Sporen zichtbaar maken, of ‘poederen’ zoals wij zeggen, is een ambacht. Je moet het echt graag doen en oneindig veel geduld hebben. Het is niet het klassieke politiewerk dat tot de jeugdige verbeelding spreekt, zoals met loeiende sirenes boeven achtervolgen of gangsters schaduwen. Ik haal mijn jobtevredenheid uit het zoeken naar kleine dingen, details die het verschil kunnen maken.”
OP STAP MET...
gezet. De sporenopname moet trouwens ‘metrisch’ zijn, zo niet is het spoor waardeloos.” Bart gaat aan de slag met meetlat, statief en fototoestel. Wat levert de sporenoogst op? De schoeiselsporen staven het vermoeden dat het om twee inbrekers gaat en één schoeiselspoor vertoont een duidelijk visgraatmotief.
Visgraten en restaurants… Ondertussen is het interventieteam dat ’s ochtends de eerste vaststellingen deed opnieuw ter plaatse. Een buurtonderzoek en de snelle analyse van camerabeelden – camera’s sieren rijkelijk het straatbeeld in de Mechelse binnenstad – leert dat het inderdaad om een duo gaat en dat de inbrekers niet aan hun proefstuk toe waren. Diezelfde nacht hebben ze ook in een aanpalend restaurant ingebroken, via een zijraampje vlak om de hoek. “En ze gingen driest te keer”, zegt Bart wanneer hij het ingetrapte venster ziet. Op de richel prijkt een schoeiselafdruk met ... visgraatmotief.
Na de techniek: de wetenschap… Elke schoenzool vertoont ‘typica’ die uniek zijn. Door die typica te vergelijken, kan je schoeiselsporen onomstotelijk aan deze of gene schoen linken. “Dat is wetenschappelijk onderzoek”, zegt Bart. “Wij beperken ons tot de technische vaststellingen. De collega’s van het labo van de federale politie komen de sporen ophalen. Zij analyseren die en stoppen ze in een database. Bij een ‘hit’ speel ik de info door aan de rechercheurs die het daderonderzoek voeren. Sowieso krijgen die, alsook de collega’s van de interventie, altijd feedback over ons sporenonderzoek.” Nawoord. Eén van de inbrekers werd herkend op camerabeelden. Enkele dagen later werd het duo op heterdaad betrapt. Bij één van beiden werden de schoenen met visgraatmotief aangetroffen.
21