28. w WAAS & DENDER Door jan DE vriEnDt
zaterdag 9 en zondag 10 maart 2013
De ultieme oplossing voor Kruibeke We zagen veel zwarte rook boven het gemeentehuis van Kruibeke, geen witte rook zoals in Rome, maar zwarte, van miserie. Gaan de schepenen eraan beginnen, dachten we, aan het echte werk? Deze week vielen evenwel enkele lijken uit de kast. Zondag klonk al tandengeknars in de buurt van De Brouwerij en de schepen van Geld sloeg groen uit. Met een koffie en in goede luim waren de coalitiegesprekken in december begonnen, maar de nachtelijke debatten over de toekomst van Kruibeke liepen de laatste weken telkens spoedig uit op een
waar drinkgelag, weten we uit goede bron. De kwade dronk onder de schepenen hield aan tot vorige dinsdag. Klak, deed de deuren van het gemeentehuis, of liever: ze schoten los uit de sponningen toen toorn de overhand kreeg en de buren dienden een klacht in bij de politie voor geluidsoverlast. Rond de vorige tedere en grijs bebaarde burgemeester was in al die jaren een heiligencultuur ontstaan. In zijn Knuffelstraatje branden de kaarsjes nog altijd dag en nacht. De aanvraag voor een zaligverklaring van de menslievende burgervader werd helaas geweigerd. Mis
poes, klonk het in het Vaticaan, daar doen we niet aan mee, de gemeentekas is leeg, en het volk aan de Schelde lijdt. Als kunstenaar Jan Fabre geheime boodschappen in het ‘keverplafond’ in het Koninklijk Paleis in Brussel mag verwerken, mogen wij dat ook in dit cursiefje, nietwaar? Als u de eerste woorden van elke zin van vorige alinea combineert, vindt u de oplossing die de schepenen van de CD&V voorstelden om de financiële last te verlichten. Kruibekenaars, het zal rap Pasen zijn.
Sinaai
“Ik wil iets duurzaams opbouw
Ontwerpster Eva Schalckens kiest tijdloze ontwerpen met pure snit e volgde een opleiding “Op mijn vertaler-tolk en woonde negen jaar in Londen achttiende was ik vooraleer ze besloot nog niet klaar voor op haar 37ste te beginnen als modeontwerpster. Nu de modewereld.” fabriceert en verkoopt Eva
Z
Schalckens tijdloze ontwerpen in haar atelier in Sinaai.
00 “Ik heb altijd een voorliefde voor
mode gehad. Als jong meisje maakte ik kleren voor mijn poppen en zat ik met grote ogen in modeboeken te kijken”, zegt Eva Schalckens in haar woning in Sinaai, waar ze een kamer op de eerste verdieping ombouwde tot atelier. Drie naaimachines, waaronder een oud maar nog bijzonder effectief exemplaar van het merk Pfaff staan er netjes op een rij. Schetsen liggen op tafel, aan de muur hangen memo’s. Midden in de kamer staat een ‘work in progress’, een blauwe zijde jurk met witte accenten. “Op mijn achttiende voelde ik me niet klaar voor een modeopleiding. Ik geloof dat ik een laatbloeier was. Ik was nog te jong en stond te onzeker in mijn schoenen. De stress van de deadlines en vooral de grote onderlinge concurrentiedrang tussen de studenten was gewoon niets voor mij”, geeft Eva Schalckens toe. Mode bleef steeds door haar hoofd spelen, maar ze koos een andere optie en volgde een opleiding vertalertolk. Meteen na haar studies trok ze naar Londen. Ze volgde haar man, die er stage liep na zijn huisartsenopleiding. “In Londen kwam ik in contact met de meest gedreven fashionistas. De straten van Londen lijken wel catwalks. Die drive in de stad inspireerde me om toch de droom te volgen die altijd in mijn achterhoofd was blijven hangen.” Avondschool Na negen jaar Londen besloot ze haar leven drastisch om te gooien. Ze schreef zich in voor de avondschool in Antwerpen. Gedurende drie jaar volgde ze er les. “Patroonontwerpen, schetsen, kostuumgeschiedenis: het was een gebalde versie van een academieopleiding. Op het einde van die drie jaar volgde een modeshow, waarin we een eigen huisstijl en logo moesten voorstellen. De jury beoordeelde het totaalbeeld. Dat was wat ik wilde, de
Eva SchalckEnS Modeontwerpster
constante drang om eigen ontwerpen steeds opnieuw te verbeteren.” Eind vorig jaar startte Eva Schalckens dan als zelfstandig modeontwerpster. Ze nam een professionele vormgever in de arm die haar een clean en tijdloos label bezorgde, een voorbode voor wat zou komen. In haar eigen ontwerpen kiest ze immers resoluut voor elegante stuks die niet getekend zijn door trends en de tand des tijds dus moeiteloos kunnen doorstaan. “Ofwel ga ik voor organische, vloeiende lijnen, ofwel opteer ik voor geometrische vormen. Maar altijd gebruik ik natuurlijke materialen. Zijde, katoen, wol... Ik wil dat mijn klanten jarenlang plezier hebben van mijn ontwerpen.” Maar aangezien alles, van de eerste schets tot het laatste stiksel, handwerk is, is de prijs niet min. “Voor een kleed vraag ik tussen de 400 en 800 euro. Onder die prijs kan ik gewoon niet gaan. Ik maak van elk stuk maximaal vijf replica’s en geen enkel stuk is hetzelfde. Altijd zijn er wel kleine details die anders zijn: een andere kleurstiksel of een andere stof.” Alle ontwerpen maakt ze op maat. Klanten die een trouwkleed, communiekleed, feestjurk of fraaie broek zoeken, overleggen samen met haar om tot het best mogelijke resultaat te komen. “Als vrouwen gelukkig mijn atelier verlaten, is mijn dag goed. Kleding kan dat effect hebben, dat is mijn streefdoel.” Naambekendheid Om haar nieuwe zaak in de schijnwerpers te zetten, hing Eva Schalckens voor haar huis een in het oog springende banner en draagt ze zoveel mogelijk haar eigen ontwerpen. “Ik zit nu in een creatieve sector, maar ik moet veel meer doen dan alleen kleren maken in mijn atelier. Werken zoals een kunstenaar op zijn zolderkamer, is uiteraard geen optie. Ik moet mijn zaak ook promoten,
Eva Schalckens met enkele van haar ontwerpen. Alles bij haar is handwerk. Foto’s gert cools
Accessoires moeten perfect bij de ontwerpen passen.
naar buiten brengen. En dat is geen simpele opdracht, zeker niet als je een beperkt budget hebt.” Eva startte een Facebookpagina en ook een eenvoudige website. Haar visitekaartjes verspreidt ze onder lokale handelaars. Verder hoopt ze dat de mond-tot-mond reclame zijn nut zal bewijzen. Verhuizen naar een grote stad is voor haar niet aan de orde. “Als mensen iets echt goed vinden, gaan ze daar moeite voor doen en rijden ze wel wat kilometers meer. Je hoeft niet in de stad te zitten om succes te hebben. Dit is trouwens mijn habitat, ik zou hier niet meer weg kunnen”, vertelt ze. “Ik hoop echt dat het me lukt hiermee iets wezenlijks uit te bouwen. Ik doe dit in hoofdberoep, naast het huishouden