ΧΡΗΜΑ WEEK
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ τ.723/ ΤΡΙΤΗ 05.03.2019
4
ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ
“FEBRUARY EFFECT” ΣΤΟ XA
6
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΟΡΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΑΝΑΔΟΧΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ 10ΕΤΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΟΥ
7
ΑΓΟΡΕΣ
ΣΕ ΧΑΜΗΛΟ 12 ΕΤΩΝ ΟΙ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ 10ΕΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ
ΤΑ FUNDS «ΠΡΟΕΞΟΦΛΟΥΝ» ΑΜΚ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
Τ
ο ζήτημα των αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου είναι «ταμπού», όπως εξελίσσεται η κατάσταση ευρύτερα στο ευρωπαϊκό, και ειδικότερα στο εγχώριο, τραπεζικό σύστημα, με τη Φραγκφούρτη να «ξορκίζει» λύσεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε δραματικό περιορισμό τη θέση των υφιστάμενων μετόχων/επενδυτών και όσων συμμετέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο των ομίλων. Εξάλλου η πρόσφατη δήλωση του Γ. Δραγασάκη –ανεξάρτητα από τη σκοπιμότητα για την οποία έγινε– επανέφερε στο τραπέζι το «καυτό» θέμα των κεφαλαιακών αναγκών που αντιμετωπίζει το εγχώριο banking. Στην ίδια λογική κινείται και η Αθήνα, καθώς είναι κοινή η πεποίθηση τραπεζιτών και επενδυτικών κύκλων πως το θέμα της ενίσχυσης των συστημικών ομίλων με «φρέσκα κεφάλαια» είναι ελάχιστη προϋπόθεση για να γίνουν βήματα προς την κατεύθυνση της επιστροφής στην κανονικότητα. Πολύ περισσότερο δε από τη στιγμή που το τραπεζικό σύστημα «στενάζει» υπό το βάρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων (ανεπίσημες εκτιμήσεις τα ανεβάζουν στα 88 δισ. στο τέλος χρήσης 2018/στοιχεία 31ης Δεκεμβρίου) και ο χρόνος ενεργοποίησης του σχετικού πρότζεκτ αργεί ακόμη πολύ.
Την ίδια στιγμή, στο χρηματιστηριακό ταμπλό η πρωτοφανής απαξίωση της αποτίμησης των συστημικών ομίλων από τη μία αποτυπώνει την προεξόφληση συγκεκριμένων funds πως οι αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου είναι μονόδρομος –άρα και το dilution των υφιστάμενων μετόχων αναπόφευκτο–, από την άλλη περιορίζει σημαντικά τις εναλλακτικές που έχουν στα χέρια τους οι διοικήσεις των τραπεζών. Όταν η συνολική αποτίμηση και των τεσσάρων τραπεζών δεν ξεπερνά το μονοψήφιο νούμερο σε δισ., πώς θα μπορέσει μια τράπεζα να διεκδικήσει με ανταγωνιστικούς όρους να απευθυνθεί στις αγορές, λ.χ. βγαίνοντας για ένα ομόλογο μερικών εκατοντάδων εκατ. ευρώ; Το επιχείρησε (τουλάχιστον) δύο φορές το 2018 η Πειραιώς και τα επιτόκια που ζητήθηκαν (για 500 και 300/250 εκατ.) ξεπερνούσαν τη λογική, με συνέπεια να «παγώσει κάθε σκέψη», όπως τονίζει τραπεζική πηγή η οποία συμμετείχε στην τελευταία ενημέρωση που έγινε στη Φραγκφούρτη (30-31 Ιανουαρίου). Δεδομένου του ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι συμφωνούν πως χρειάζονται «νέα κεφάλαια», ασχέτως του ύψους που κάθε πλευρά υπολογίζει ως αναγκαίο, το ερώτημα αφορά στον χρόνο, στον τρόπο και στην τακτική. Είναι ενδεικτικό πως ενώ οι διοικήσεις των τραπεζών θεωρούν ότι συνολικά θα χρειαστούν περί τα 2