ΧΡΗΜΑ WEEK
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ τ.713/ ΤΡΙΤΗ 11.12.2018
2
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΤΟ SHORT ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ FUNDS
6
ΤΡΑΠΕΖΕΣ
8
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΜΠΛΟ
ΧΑΛΑΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ, ΙΝΤΡΑΚΟΜ, 3K INVESTMENT PARTNERS
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΜΨΕΙ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΑ Η ΕΛΛΑΔΑ
Χ
ωρίς ουσιαστικές, στοχευμένες επενδύσεις, χωρίς ένα φιλικότερο επιχειρηματικό περιβάλλον, η Ελλάδα δεν μπορεί να ανακάμψει. Όσο πυλώνας της… μερισματικής/επιδοματικής πολιτικής της κυβέρνησης παραμένει η υπερφορολόγηση ιδιωτών και επιχειρήσεων, η συντήρηση του στρεβλού πελατειακού κράτους, πραγματική έξοδος στις αγορές και ανάταξη δεν μπορούν να υπάρξουν. Για αυτό και χρήζουν αναφοράς όσοι από τους παραγωγικούς φορείς έχουν να καταθέσουν κάτι, να προτείνουν λύσεις. Από αυτήν την άποψη, η τοποθέτηση του προέδρου του ΣΕΒ ότι τα μέλη του έχουν στα πλάνα τους επενδύσεις 16 δισ. όχι μόνο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, όχι μόνο... ενοχλεί τα αυτιά των υπευθύνων, αλλά ενδεχομένως να μπορεί να αποτελέσει και το έναυσμα προς τη διεθνή επενδυτική κοινότητα. Γιατί όσον αφορά τις άμεσες ξένες επενδύσεις, τα τελευταία χρόνια (και δεν περιορίζομαι στα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), έχουν γίνει ελάχιστα πράγματα, και αυτά στον τομέα της πώλησης κρατικών περιουσιακών στοιχείων/υποδομών σε τιμές distress. Η τοποθέτηση Φέσσα μπορεί να ερμηνευτεί και διαφορετικά. Ως μια πραγματικότητα και ως μια απάντηση προς τους ξένους βιομηχάνους, τους ξένους επενδυτές, που στις επίσημες (αλλά και ανεπίσημες) συναντήσεις τους με Έλληνες θέτουν μονότονα το ίδιο ερώτημα: «Γιατί να επενδύσουμε στην Ελλάδα, όταν δεν επενδύουν οι ίδιοι οι Έλληνες;». Το έχουν πει ξεκάθαρα (κυρίως) Γερμανοί επιχειρηματίες και
βιομήχανοι, αλλά στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται κι άλλοι Ευρωπαίοι. Η απάντηση της Αθήνας στο εύλογο αυτό ερώτημα έχει και μιαν άλλη διάσταση: Οι Βρυξέλλες (και το Βερολίνο, αλλά και η Ουάσιγκτον) θέτουν συνεχώς προσκόμματα και ενστάσεις οσάκις ενδιαφέρονται για επενδύσεις τα κινεζικά συμφέροντα. «Απαγορευτικό» στο banking, στο ασφαλιστικό, στη ναυπήγηση, στα logistics και όπου έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον κινεζικών συμφερόντων εταιρείες, επιχειρηματίες. Η ελληνική πλευρά έχει δίκιο, καθώς οι δανειστές από τη μία ζητούν αποκρατικοποιήσεις κ.λπ., από την άλλη «ανάβουν κόκκινο» όταν οι προτάσεις που γίνονται έρχονται από το Πεκίνο. Ωστόσο αυτό δεν αρκεί ως δικαιολογία, καθώς στη διάρκεια της κρίσης είναι μετρημένες οι επενδύσεις που έγιναν ή γίνονται από το εγχώριο επιχειρηματικό σύστημα. Και τα ονόματα είναι λιγοστά και γνωστά. Δεν αρκούν ούτε για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάταξης ούτε για να δοθεί προς τους έξω η εικόνα ότι όντως στην Ελλάδα το επιχειρηματικό κατεστημένο (αλλά και πιο νέες δυνάμεις) εντείνουν τις ενέργειές τους στο θέμα των επενδύσεων. Τι μέλλει γενέσθαι; Ο ΣΕΒ προχώρησε, αυτήν τη φορά, σε μια πιο συγκεκριμένη πρόταση, σε ένα πιο ουσιαστικό βήμα. Αν όντως τα μέλη (αλλά και μη) του συνδέσμου προχωρήσουν στην υλοποίηση των επενδυτικών τους πρότζεκτ, ας μην είναι τα 16 δισ., αλλά έστω και 4 δισ. (δηλαδή το ένα τέταρτο), θα πρόκειται για ένα ουσιαστικό βήμα προς τα εμπρός. ΧW