6
ασφαλίζομαι
Η ασφάλιση μιας εξοχικής κατοικίας βασίζεται στους ίδιους κανόνες, αλλά διαφέρει ως προς τα μέτρα προστασίας που απαιτούνται, τις απαλλαγές, τις εξαιρέσεις και τα ελάχιστα ασφαλιζόμενα κεφάλαια. Συνήθως, οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν ασφαλίζουν μόνο την εξοχική κατοικία κάποιου πελάτη, αλλά θέτουν ως προϋπόθεση την ασφάλιση και της κύριας μόνιμης κατοικίας.
Είδη ασφαλιστηρίων κατοικιών και ασφαλιζόμενοι Τα ασφαλιστήρια συμβόλαια κατοικίας σε σχέση με τους κινδύνους που καλύπτουν μπορούν να διαιρεθούν σε δύο είδη:
➺➺Τα ασφαλιστήρια με συγκεκριμένους μόνο κινδύνους που θα ζητήσει ο πελάτης. Τα ασφαλιστήρια αυτά με τους «κατονομαζόμενους» κινδύνους είναι πιο σπάνια και γίνονται για συγκεκριμένους λόγους. ➺➺Τα ασφαλιστήρια (τα λεγόμενα πολυασφαλιστήρια) που περιλαμβάνουν: α) ένα τμήμα όπου αναφέρονται πολλοί κίνδυνοι που θεωρούνται βασικοί και εξασφαλίζουν τον ασφαλισμένο από τις περισσότερες αιτίες μιας ζημιάς ή μιας υποχρέωσής του προς τρίτους και β) ένα τμήμα όπου αναφέρονται πρόσθετοι κίνδυνοι και προαιρετικές καλύψεις, τις οποίες αν θέλει ο πελάτης τις αγοράζει ή όχι. Επίσης, προωθούνται πλέον στην ελληνική αγορά συμβόλαια «κατά παντός κινδύνου», στα οποία ανατρέπεται η λογική της αναλυτικής περιγραφής των καλυπτόμενων κινδύνων και καλύπτεται οποιοσδήποτε κίνδυνος ή αιτία ζημιάς που δεν περιλαμβάνεται στις εξαιρέσεις του συμβολαίου. Τα σύγχρονα αυτά συμβόλαια κοστίζουν περισσότερο, εξασφαλίζουν πληρέστερα τον πελάτη, αλλά πρέπει να βεβαιωθούμε ότι πράγματι πρόκειται για «κατά παντός κινδύνου» συμβόλαιο. Με τα προγράμματα ασφάλισης κατοικίας μπορούμε να ασφαλίσουμε:
➺➺Μόνο την οικοδομή ➺➺Μόνο το περιεχόμενο ➺➺Την οικοδομή και το περιεχόμενο
Δεκέμβριος 2016
Ο σωστός και σύγχρονος τρόπος για να υπολογίσουμε την αξία στην οποία πρέπει να ασφαλίσουμε την οικοδομή του σπιτιού μας είναι με βάση το σημερινό κόστος ανακατασκευής, δηλαδή τη σημερινή πραγματική αξία που απαιτείται για την αποκατάσταση των ζημιών ή για την ανοικοδόμηση του κτηρίου. Είναι λάθος να ασφαλίζουμε το σπίτι μας στην εμπορική ή στην αντικειμενική του αξία. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, περιλαμβάνονται ποσά που δεν πρέπει να ασφαλίζονται, γιατί απλούστατα δεν καταστρέφονται, δεν χάνονται, ακόμη κι αν συμβεί ολική καταστροφή, όπως είναι η συμμετοχή στο οικόπεδο, η περιοχή που βρίσκεται το σπίτι, ο όροφος, ο προσανατολισμός του και άλλα χαρακτηριστικά που πιθανώς αυξάνουν την εμπορική ή την αντικειμενική του αξία. Επίσης, δεν πρέπει να υιοθετήσουμε την τυχόν (πρόσκαιρη) σημερινή μικρότερη εμπορική αξία ενός ακινήτου. Με αντίστοιχο τρόπο ασφαλίζουμε και τα αντικείμενα της οικοσκευής μας σε «αξία καινούργιου», δηλαδή στην αξία που απαιτείται ώστε:
τράπεζα το ποσό που οφείλει ο δανειολήπτης στην τράπεζα και στη συνέχεια θα εισπράξει ο ιδιοκτήτης το υπόλοιπο ποσό της αποζημίωσης, αν υπάρχει.
Τι γίνεται με τους κοινόχρηστους χώρους; Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι με παρόμοιο τρόπο (τόσο για την οικοδομή και το περιεχόμενο όσο και για τις ευθύνες προς τρίτους ή τα έξοδα που δημιουργούνται) ασφαλίζονται και οι κοινόχρηστοι χώροι κάθε πολυκατοικίας. Και όταν λέμε πολυκατοικία εννοούμε κάθε οικοδομή για την οποία υπάρχει «σύσταση οριζοντίων ιδιοκτησιών», είτε έχουμε πολλές κατοικίες, γραφεία ή καταστήματα είτε δύο μόνο κατοικίες. Οι κοινόχρηστοι χώροι κάθε οικοδομής αναφέρονται λεπτομερώς στη σύσταση και είναι οι χώροι που ανήκουν σε όλους τους
➺➺Αν καταστραφούν, να αντικατασταθούν με ένα ίδιο ή, αν δεν υπάρχει στην αγορά, με ένα παρόμοιο καινούργιο ➺➺Αν υποστούν μερική ζημιά, να επισκευαστούν Σήμερα, οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν ζητάνε αναλυτική κατάσταση για όλη την οικοσκευή, αλλά μόνο για συγκεκριμένες κατηγορίες ειδών (τα λεγόμενα είδη μεγάλης αξίας) και για όσα υπερβαίνουν κάποιο συγκεκριμένο ποσό που ορίζει κάθε εταιρεία, π.χ. τα 2.000 ευρώ. Συνήθως, γούνες, ασημικά, χαλιά, αντίκες, πίνακες, τηλεοράσεις, φορητοί υπολογιστές, στερεοφωνικά, κάμερες και οτιδήποτε άλλο υπερβαίνει το ποσό που ορίζει κάθε εταιρεία πρέπει να δηλώνονται αναλυτικά, σε ξεχωριστή κατάσταση, ώστε να είναι σωστά ασφαλισμένα. Επίσης, αν το κεφάλαιο της οικοσκευής είναι πολύ μεγάλο ή αν δηλωθούν έργα τέχνης ή συλλογές ή αντίκες μεγάλης αξίας, οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν δικαίωμα να στείλουν πραγματογνώμονα για την εκτίμηση της οικοσκευής.
Η ασφάλιση της κατοικίας μας είναι αναγκαιότητα και ευθύνη μας απέναντι στην οικογένειά μας αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό. Κάθε ανασφάλιστη κατοικία μπορεί να οδηγήσει σε μια προσωπική ή οικογενειακή καταστροφή, με άμεσες επιπτώσεις στο σύνολο της κοινωνίας μας.
Ασφάλιση ενυπόθηκων κατοικιών Συνεπώς, τα προγράμματα ασφάλισης κατοικίας απευθύνονται σε όλους, είτε είναι ιδιοκτήτες είτε είναι ενοικιαστές. Ο καθένας ασφαλίζει τους κινδύνους που μπορούν να βλάψουν τον ίδιον ή τους κινδύνους που του δημιουργούν υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Για παράδειγμα, ένας ενοικιαστής ασφαλίζει την οικοδομή για λογαριασμό του ιδιοκτήτη, αν έτσι προβλέπεται στο μισθωτήριο συμβόλαιο. Σημειώνουμε ότι στο ασφαλιστήριο πρέπει να αναφέρονται όλοι οι ιδιοκτήτες του περιουσιακού στοιχείου. Παραδείγματος χάριν, αν υπάρχει γονική παροχή, πρέπει να αναφέρονται και τα παιδιά που κατέχουν ψιλή κυριότητα ή αν υπάρχει συνιδιοκτησία να αναφέρονται όλοι οι συνιδιοκτήτες κ.λπ.
Ασφαλιζόμενα κεφάλαια Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται να δοθεί στην αξία στην οποία θα ασφαλίσουμε την οικοδομή μιας κατοικίας. Ο λόγος είναι ότι πολλές φορές το ασφαλίζουμε σε μικρή αξία και, σε περίπτωση ζημιάς, αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα υπασφάλισης, ενώ άλλες φορές το ασφαλίζουμε σε πολύ μεγαλύτερες αξίες και πληρώνουμε ασφάλιστρα χωρίς να υπάρχει λόγος, γιατί δεν πρόκειται να αποζημιωθούμε με τις αξίες αυτές.
Όσοι έχουν λάβει στεγαστικό δάνειο για την απόκτηση ή αποπεράτωση της κατοικίας τους έχουν υποχρεωθεί από την τράπεζα να την ασφαλίσουν. Η ασφάλιση αυτή είναι μια σωστή πράξη, αλλά οι δανειολήπτες θα πρέπει να γνωρίζουν: α) ότι δεν υποχρεούνται να ασφαλίσουν το ακίνητο σε εταιρεία επιλογής της τράπεζας, αλλά είναι ελεύθεροι να προσκομίσουν ασφαλιστήριο από εταιρεία της επιλογής τους και β) ότι συνήθως οι τράπεζες ζητούν ασφάλιση έναντι συγκεκριμένων βασικών κινδύνων, όπως φωτιά, κεραυνό, έκρηξη και σεισμό, και μόνο για το ποσό του δανείου, ενώ οι δανειολήπτες έχουν κάθε δικαίωμα να προσκομίσουν συμβόλαιο με πολύ περισσότερους ασφαλισμένους κινδύνους, ώστε να έχουν πληρέστερη κάλυψη, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες της τράπεζας. Οι τράπεζες ενδιαφέρονται συνήθως να καλύψουν τον πιστωτικό τους κίνδυνο και όχι την περιουσία του δανειολήπτη. Συνεπώς, ο καταναλωτής θα πρέπει να γνωρίζει για ποιους ακριβώς κινδύνους είναι ασφαλισμένος και για ποιο ποσό, ώστε να μη βρεθεί προ εκπλήξεως την ώρα που συμβεί κάποια ζημιά. Σε όλα αυτά τα ασφαλιστήρια υπάρχει ο όρος του «ενυπόθηκου δανειστή» υπέρ της τράπεζας για το εκάστοτε υπόλοιπο του δανείου, δηλαδή σε περίπτωση ζημιάς πρώτα θα εισπράξει η
συνιδιοκτήτες και τους οποίους όλοι έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιούν, όπως είναι η είσοδος του κτηρίου, τα κλιμακοστάσια, οι διάδρομοι, οι ανελκυστήρες, οι χώροι στάθμευσης και οι αποθήκες (αν δεν είναι ατομικές ιδιοκτησίες), το λεβητοστάσιο, ο χώρος αποθήκευσης καυσίμων, τυχόν κτίσμα στην ταράτσα ή στον περιβάλλοντα χώρο κ.λπ. Όπως είναι φυσικό, οι χώροι αυτοί αποτελούν σημαντικό περιουσιακό στοιχείο για όλους τους ιδιοκτήτες της οικοδομής, γιατί χωρίς αυτούς μειώνεται σημαντικά και η αξία κάθε ατομικής ιδιοκτησίας, κάθε διαμερίσματος ή κάθε μαγαζιού. Η ασφάλιση των κοινόχρηστων χώρων προβλέπεται ως υποχρεωτική και είναι ευθύνη του εκάστοτε διαχειριστή, τόσο ως περιουσιακού στοιχείου όσο και έναντι της αστικής ευθύνης προς τρίτους, για σωματικές βλάβες ή/και υλικές ζημίες, οι οποίες θα οφείλονται σε ατύχημα που θα συμβεί στους κοινόχρηστους χώρους του κτηρίου ή θα προκληθεί από τη λειτουργία των εγκαταστάσεων των κοινόχρηστων χώρων. Κάθε ιδιοκτήτης έχει δικαίωμα να συμπεριλάβει στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο της ιδιοκτησίας του (κατοικίας, γραφείου κ.λπ.) και την αναλογία του στους κοινόχρηστους και κοινόκτητους χώρους, αυξάνοντας σχετικά το ασφαλιζόμενο κεφάλαιο του συμβολαίου.