Start seizoen voor Heemkundekring Erthepe Op 1 september a.s. is de zomersluiting voor Heemkundekring Erthepe voorbij. U bent dan weer van harte welkom in het Raadhuis tijdens de normale openingstijden op maandag- en donderdagavond en dinsdagmiddag. In het nieuwe seizoen staan, zoals u van Erthepe gewend bent, weer veel activiteiten gepland. Twee activiteiten springen er uit. Op 10 en 11 november besteden we veel aandacht aan 55 jaar Uilen van Empeldonk. Rond die datum houden we
in samenwerking met de carnavalsvereniging een tentoonstelling en een filmavond. Tijdens de zomermaanden zijn veel betrokkenen geïnterviewd om de geschiedenis van de Uilen van Empeldonk vast te leggen, een vereniging die een grote rol heeft gespeeld in de Erpse samenleving vanaf de jaren ’60. In de maanden april en mei van 2019 staat de geschiedenis van de Erpse jeugdverenigingen na 1945 centraal. U kent ze vast nog wel: de RKJB, KPJ, de Jonge Garde, de KMG, de Bosbeertjes en Jong Nederland. Er zijn ongetwijfeld nog jeugdverenigingen die we vergeten te noemen. Want er werd in Erp, Keldonk en Boerdonk in de tweede helft van de 20ste eeuw van alles georganiseerd om de jon-
geren op een zinvolle manier bezig te houden. Was u lid van een van die verenigingen en hebt nu nog foto’s, documenten en andere materialen, neem dan contact op met het secretariaat van Erthepe (secretariaat@erthepe.nl) of loop tijdens de openingstijden even binnen in de heemkamer. Er staat nog veel meer op het programma in het nieuwe seizoen. Volgende week krijgt u in de Erpse Krant meer informatie over de deelname aan de Open Monumentendagen op zondagmiddag 9 september. Op 13 en 14 oktober aanstaande neemt de archeologische werkgroep deel aan de Nationale Archeologiedagen. Teveel om alles hier op te noemen. Daarom verschijnt er begin september een folder met een overzicht van de activiteiten van Heemkundekring Erthepe in het seizoen 20182019. Daarin leest u meer. Maar we houden u ook op de hoogte in de Erpse Krant.
•
Jeroen
Het centrale thema van Erthepe in het seizoen 2018-2019: Jeugdverenigingen na 1945. Hier een foto van de KPJ van Boerdonk tijdens een regionale kringdag.
Kappen
De afgelopen week hebben verschillende mensen me gevraagd of de Erpse Krant blijft bestaan, nu die niet meer gedrukt kan worden door Jan van Lankveld. Ik kijk ze dan aan, laat heel even een stilte vallen, en neem ze in mijn antwoord mee terug in de tijd. Naar de tijd dat ik voetballer was. Alle trainers, zonder uitzondering, dachten dat ik een verdediger was. Ik wist wel beter. Ik was aanvaller. Geen goede, dat geef ik eerlijk toe. Maar ik voelde me een aanvaller en gedroeg me ook zo. Dus als ik dan achterin de bal had en de tegenstander op me af kwam lopen, dan liet ik hem even in de waan dat ik naar links ging en dan ineens – hop – kapte ik de bal de andere kant op. Tegenstander op het verkeerde been. Lukte altijd. Nou ja, bijna altijd. Heerlijk, vond ik dat. ‘Leer dat kappen nu eens af’, zeiden de trainers tegen me. ‘Levensgevaarlijk wat jij doet. En dat niet alleen: je bezorgt me iedere keer een hartverzakking’, foeterde een van die betweters een keer tegen me. Na deze woorden houd ik heel even stil, zodat het verhaal in kan dalen.
‘We maken nu een sprongetje in de tijd’, vervolg ik dan. En dan neem ik ze mee naar de afgelopen twee weken. Naar onze badkamer. Die eerste week. Met zijn tweeën, ons pap en ik, hebben we ons een dag opgesloten in ons washok, waar nog geen raam in zat. Een lange dag lang hebben we als een dolle gekapt. Alle tegels van de wand. De knoeperharde vloer eruit. De tussenmuur eruit. Douche ook. Het beton onder die douche. Zo ongeveer alles wat vast zat, hebben we los gekapt. Met brute kracht, hamer en een paar kapstokken (waarvan ik later leerde dat ze die beitels noemen!). Ik heb die dag zoveel vocht verloren dat ik me voor kon stellen hoe mijn gazon zich deze zomer gevoeld moet hebben. Waren we na die dag klaar? Nee. Want toen kwamen de loodgieter en elektricien; onze trainers zeg maar, die ons vertellen wat we moeten doen. Met krijt tekenden ze de ‘looplijnen’ uit die wij in de muur vrij moesten kappen. En dus sloten we ons nog een dag op in onze ‘kapsalon’ om sleuven, kanalen en gaten te frezen en kappen. Inmiddels ligt er een bodempje gruis
in mijn maag, komt er nog steeds stof uit mijn linkeroor als je in mijn rechteroor blaast en lijkt het stiefgrijs zich permanent in mijn haar te hebben genesteld (dat ik voor het eerst wel ‘kapsel’ mag noemen!). Degene die me de vraag stelden of de Erpse Krant blijft bestaan, kijken me intussen verward aan. En ik zie aan hen dat ze zich afvragen of het wel allemaal goed met me gaat; of het me niet naar de kap is gestegen allemaal. ‘Waarom ik dit verhaal vertel’, zeg ik daarom; en ik laat weer even een diepe stilte vallen. ‘Ooit vond ik het heerlijk om te kappen. Als voetballer. Intussen weet ik één ding zeker: ik kap voorlopig niks meer; ook niet of zeker niet met de Erpse Krant …’
Jeroen Vissers jeroen@erpsekrant.nl
-3