Ergo 2015-3

Leer van mij

ergo Mooie foto's nodig?

Beet dankzij Facebook

Dikke vrienden

pag. 6

pag. 7 pag. 10

In deze Ergo 03 04 06 07 08 10 12 13 14 16

pag. 13

Facebook helpt!

De verborgen beperking van DesirĂŠe De droom van Dennis Zilvermeeuw start afasie muziek- en taalgroep Jan wil meer met zijn foto's Makelaar in maatschappelijk betrokken ondernemen Korte berichten Nieuw: praktijkverpleegkundigen Inge en Susan Gezinsouders Kelly en Odette Prijsvraag & colofon

pag. 14

Daniël (20) uit Heerhugowaard wil heel graag zijn autorijbewijs halen. Hij is al druk aan het lessen. Maar... voor hij examen mag doen moet hij eerst zijn theorie halen. Hij kan wel wat hulp gebruiken bij het leren. Aan motivatie en enthousiasme ontbreekt het niet, hoor! Maar hij vindt het wel prettig als iemand hem kan ondersteunen. Heb je een beetje geduld en vind je het leuk hem te helpen?

Of je nu voor of tegen bent:

Facebook hielp deze mensen

Mag ik met je mee?! Booy is verhuisd naar Zwaagdijk-Oost. Nu wordt het lastig om naar zijn werk in Heerhugowaard te komen (dat is best duur met de taxi). Woon jij bij hem in de buurt en moet je op dinsdag naar Heerhugowaard? Booy rijdt graag met je mee (heen en/of terug, iedere week of af en toe, met meerdere mensen kunnen we vast iets regelen. Ritvergoeding is �5,-). De details: dinsdag tussen 8.45 en 9.30 uur bij Centrum 31 aan de Bickersstraat 31 in Heerhugowaard.

De berichtjes hiernaast hebben op de facebookpagina van Esdégé-Reigersdaal gestaan. En wat gebeurde er? Binnen no time hebben de heren een reactie. Sinds maart rijdt Booy mee met Simone, die vlakbij Centrum 31 werkt en daar ook nog eens rond 9:30 uur begint. “Of ik nou in m’n eentje ga of dat ik gezellig iemand naast me heb. Da's niet zo moeilijk kiezen voor mij”, aldus Simone. Natuurlijk had Booy ook werk dichter bij huis kunnen zoeken, maar op deze manier kan hij blijven doen wat hij graag wil. En dat lukte dankzij facebook! We hebben gekeken naar de mogelijkheden in plaats van de onmogelijkheden. Dat was mijn drijfveer en dat geeft een super goed gevoel." Simone gaat echter pas laat weer richting huis. Ben jij misschien degene of weet jij iemand die de reis terug met Booy kan en wil maken? We horen het graag! Stuur een mailtje naar kas.atelier@esdegereigersdaal.nl of bel naar (072) 575 10 06.

Daniël had ook snel beet. Christa zag de oproep via via, zoals je zoveel berichtjes toevallig voorbij ziet komen op facebook. “Ik woon hier om de hoek en dacht: dat lijkt me wel wat om te proberen! Ik heb geen achtergrond in het onderwijs ofzo, maar het leek me wel een uitdaging. Ik heb eerst een gesprek met Daniël gehad”. “En het klikte meteen”, vult Daniël aan, “en nu oefenen we iedere week een hoofdstuk”.

En Daniël heeft beloofd dat ie het meldt als ie geslaagd is.

Houd facebook dus in de gaten!

Tussen 15.00 en 16.00 uur ophalen. Enne...

Booy (20 jaar jong) is heel aardig, rustig en



Ken je de facebookpagina van Esdégé-Reigersdaal nog niet? Www.facebook.com/EsdegeReigersdaal.

gezellig. Alvast bedankt voor het meedenken.

3

Verborgen beperking: hoe Desirée van een collega een cliënt werd.

‘’

4

Gebruik mijn ellende om die van anderen te voorkomen

“Eigenlijk heb ik mijn hele leven op twee benen proberen te lopen, terwijl ik er maar één heb.” Desirée Houtenbos zoekt en vindt steeds beter woorden om te beschrijven hoe haar beperking haar leven heeft beïnvloed. Dyspraxie. Een beperking waar ze niet van wist dat ze die had. Wat niemand wist. Maar wel eentje die haar leven op z’n kop zette. Haar van collega tot cliënt maakte. “Een eerdere diagnose had mijn leven een stuk makkelijker gemaakt. Daarom wil ik met dit interview aandacht vragen voor verborgen beperkingen.”

“Ik wil met mijn verhaal van iets negatiefs iets positiefs proberen te maken. Het liefst zou ik een soort ambassadeur worden voor verborgen beperkingen of voor dyspraxie. Dit interview is een mooie eerste stap. Maar mijn begeleiders remmen verdere actie, terecht, nog af. Eerst maar eens mezelf weer zo sterk mogelijk maken, want er is veel op me af gekomen de laatste jaren.”

Anders “Als kind voelde ik me anders. Ik had een zwaar spraakgebrek, werd slecht verstaan. Ik heb jaren logopedie gehad.

Maar er was meer. Ik voelde me niet veilig in een groep, trok me snel terug. En: ik was ontzéttend onhandig. Een drama natuurlijk, bij pleinspelletjes, gym en handvaardigheid. Er was veel onbegrip. Sommigen dachten dat het onwil was als zelfs iets makkelijks mij niet lukte. Ik snapte het zelf ook niet, ik deed toch echt mijn best. Ik had het gevoel dat ik dom was en niets kon. De meeste schade heb ik opgelopen door al het getreiter en het gevoel hebben dat ik er niet echt bij hoorde. Maar ook door het besef dat ik ‘anders’ was. Daardoor creëerde ik zo’n laag zelfbeeld dat ik me in mijn leven regelmatig slecht heb laten behandelen.”

Sociaal bedrijf “Na vele omwegen, op zoek naar werk dat het beste bij me paste, kwam ik terecht bij Esdégé-Reigersdaal. Ik wilde heel graag iets voor anderen betekenen. Ik was ook erg toe aan een socialere omgeving na de harde cultuur bij justitie, waar ik zeven jaar heb gewerkt. En trouwens ook gepest werd.

Ik begon bij een wooncluster. Hartstikke leuk. Alleen mijn extreme onhandigheid zat me vaak in de weg. Bij mij duurde alles te lang. Dan kwam een cliënt weer te laat op het activiteitencentrum door mijn gestuntel. Dat vond ik heel vervelend. Dàt en de druk die ik mezelf oplegde ging steeds meer aan me knagen. Ook privé waren er nare ervaringen geweest. Uiteindelijk raakte ik overspannen. Ik mocht het bij een activiteitencentrum opnieuw proberen. Eigenlijk van hetzelfde laken een pak. Bij dit werk komen gewoon veel fysieke vaardigheden kijken. Waar het om lichamelijke of verpleegkundige verzorging gaat, is dat ook niet zonder risico. Ik voelde die verantwoordelijkheid steeds groter worden. Ondanks alles wat me niet lukte, ben ik bij Esdégé-

Reigersdaal nooit gepest en heel sociaal behandeld.”

Held “Ik kreeg ineens steeds erger wordende nachtmerries, schrok gillend wakker. Daardoor functioneerde ik slechter overdag. Het werd me duidelijk dat ik hulp moest zoeken.

Bij de GGZ kreeg ik uiteindelijk de diagnose complexe post traumatische stress stoornis (PTSS). Ik wilde vooral blijven werken en niet weer in de ziektewet komen. Ik heb het op verschillende werkplekken mogen proberen om het vol te houden. Totdat ik op een crea-afdeling terecht kwam. Ik dacht: help, nu valt mijn masker af en zal iedereen zien dat ik een ontzettend onhandig, raar wezen ben, dat werkelijk niets kan. Ik raakte in de stress en stortte in, heel diep. Ik ben zelfs opgenomen in een GGZ-kliniek. Verschillende mensen, waaronder ikzelf, dachten dat er nog iets anders met me was dan PTSS. Niemand kreeg er een vinger op. De bedrijfsarts dacht aan dyspraxie. Toen is het balletje gaan rollen. Na tests bleek dat de bedrijfsarts het goed had. Hij is mijn held. Alles viel op zijn plaats. Het gaat er niet van over, maar het helpt mij ontzettend om dit te weten. Dyspraxie is een stoornis in de informatieverwerking in mijn hersenen naar mijn motoriek. Dit verklaart alles waar ik in mijn leven tegenaan ben gelopen.”

Cliënt en vrijwilliger “Ik moet nu leren er zo goed mogelijk mee om te gaan.

Daarmee en met de PTSS-therapie heb ik het nu hartstikke druk. Er zijn ups en downs. Via de WMO krijg ik vier uur ondersteuning in de week van De Mantelmeeuw. Heel gek.

Maar ook zó fijn. Ik krijg bijvoorbeeld ondersteuning bij mijn administratie en het runnen van een huishouden met kinderen. Ik ben inmiddels volledig arbeidsongeschikt verklaard. Ik werk nog wel vier uur in de week als vrijwilliger bij mijn oude cluster en dat geeft me voldoening. Ik ben er van overtuigd dat ik mijn weg weer zal vinden. Eerst de PTSS zo goed mogelijk bestrijden. Daarna wil ik weer deelnemen aan het arbeidsproces, maar dan rekeninghoudend met de dyspraxie. En: misschien kan mijn verhaal ook iets betekenen.”



Voor meer informatie over dyspraxie: https://dyspraxievolwassenen.wordpress.com.

5

Dennis’ droom

Blind door New York rennen Ondanks autisme en een visuele beperking (blind), loopt Dennis Hof komend voorjaar de halve marathon van New York. Om hem heen is een compleet begeleidingsteam

Dennis (links) en Patrick

geformeerd.

Ook z’n woonbegeleiders van ons cluster de Stolp in Heiloo zijn erbij betrokken. Centrale figuur is Dennis’ sportbegeleider Patrick Rupsam. Hij benadrukt: “Het is voor Dennis niet een beetje spannend, nee, voor hem is het nietnormaal spannend.”

Blind door New York, met autisme de massa in: zo’n avontuur ga je niet zomaar aan. Half augustus was er een speciale infoavond voor familie, vrienden en begeleiders van Dennis. Ook gzpsycholoog Willem de Ruiter, gespecialiseerd in autisme, was erbij. Aan het eind schoof Dennis zelf aan. Toen pas kreeg hij te horen waarom al die mensen daar samen waren: “Volgend jaar april mag je de halve marathon van New York doen.” Dennis reageerde met even enthousiaste als onverstaanbare klanken. Het was voor hem nauwelijks te bevatten. “De halve marathon van Egmond?” had hij eerst nog gevraagd.

“Nee, die van New York!”

Beter van niet Al meer dan tien jaar is dit een hartenwens van de 41-jarige Dennis. Hij rent al jarenlang samen met Patrick door Heiloo en hier en daar een wedstrijdje.

Ze hebben dan een touw in handen,

6

waaraan Patrick zo nodig trekt om Dennis te laten weten welke kant hij op moet. In 2004 zei Dennis nog vol bravoure in Ergo: “Volgend jaar wil ik de halve marathon lopen.” Maar meer dan 10 kilometer zat er niet in, onder meer vanwege de beperkte trainingstijd. Dennis bleef evenwel bij elke jaarlijkse evaluatie vragen naar “de halve van New York”. Maar het leek iedereen toch beter van niet, want die beperkingen en wat brengt het allemaal te weeg?

Toch maar wel Toch gaat Dennis nu. Omdat heel het netwerk rond Dennis ervoor wil gaan.

Zijn vader Kees en zijn broers Ron en René; zijn sportbegeleiders Jake Mak, Mats de Zeeuw en Patrick Rupsam; zijn woonbegeleiders Nick Veenendaal en

Co Lanting; plus nog wat ondersteunende stichtingen, allemaal scharen ze zich rond Dennis’ droom. In september starten de voorbereidingen. Hij gaat dan drie keer in de week trainen met zijn trainersstaf.

Tussen de trainingsdagen door krijgt hij met enige regelmaat een gratis massagebehandeling van een fysiotherapeut in Heiloo aangeboden om lichamelijk zo fit mogelijk te blijven en met name zijn "spanning uit zijn lijf te halen".

Klaar is Kees Op de website www.stichtingkees.nl verschijnt dit najaar meer info over het avontuur van Dennis. Wie Dennis een financieel steuntje wil geven, kan dat overmaken naar Stichting Kees, rekeningnummer NL 71 INGB 0006077635, onder vermelding van Dennis Hof, New York.

Steven van der Burg

“Sorry joh, het is klaar. Je bent uitontwikkeld”

Zilvermeeuw start Muziek- en Taalgroep voor mensen met afasie SMTA (Speech Music Therapy for Aphasia), de Afasie Behandel Groep (ABG): voor mensen die bekend zijn in de wereld van afasie binnen Esdégé-Reigersdaal, zijn dit wellicht bekende namen.

Ze bestaan dan ook alweer jaar of zeven. Maar een behandelgroep stopt na een bepaalde periode… en SMTA ook… en dan? Die vraag rees bij een aantal cliënten. Want zij wilden wel verder.

En de Zilvermeeuw in Alkmaar zou de Zilvermeeuw in Alkmaar niet zijn als ze daar niks mee zou doen. En zo starten begeleider Marijn Baaij en muziekagoog Yolanda Hulscher dit najaar ieder iets nieuws: de afasie Muziekgroep (woensdagmiddag) en de afasie Taalgroep (vrijdagmiddag).

Op naar de app “Zeg je na een behandeling: je bent klaar?

Verder kom je niet? Meer woorden zul je niet spreken? Ontwikkelen is er niet meer bij? “Neeeeee”, zegt Marijn. “Voor die mensen beginnen we deze follow-up. Samen met de orthopedagoog en de logopediste heb ik een basispakket samengesteld voor de afasie Taalgroep. Afhankelijk van wat mensen willen en hoe het gaat, wordt de samenstelling van een middag iedere week opnieuw bepaald. We richten ons op zowel mondelinge als schriftelijke vaardigheden door het doen van taalspelletjes en samen de krant lezen.

Daarnaast wordt ook de tablet ingezet.”

Het floept er zo uit “Of iemand kiest voor de Taalgroep of voor de Muziekgroep, heeft te maken met mogelijkheden, maar ook met affiniteit”, aldus muziekagoog Yolanda. “Maar ik sluit ook niet uit dat er mensen zijn die het uiteindelijk beide gaan doen. Ook dat is mogelijk. Bezig blijven met ontwikkelen is belangrijk voor mensen met een afasie. Vooral ook in groepsverband. Door (het inzetten van) een ritme of een melodie ‘floepen’ er zomaar woorden uit. Dat levert veel op. In eerste instantie vaak ook tranen. Zelfs bij mij. Het zijn vaak kleine stapjes, maar het is zo fijn als mensen weer iets duidelijk kunnen maken.

Logisch dat ze daarmee verder willen.”

Instromen bij de Muziek – en Taalgroep kan op ieder gewenst moment.

Wil je meer weten over de mogelijkheden? Bel dan met de Zilvermeeuw, tel: (072) 575 10 90.

De Taalgroep start met drie tot vijf personen, aan de Muziekgroep kunnen zo’n acht personen deelnemen.

Marijn is overigens voor de aanschaf van tablets met crowdfunding gestart. Je vindt hem hier: http://www.dreamordonate.nl/2135-tablets-voorafasiepatienten.



7

Jan Abels mailde me. Hij wilde graag in Ergo met zijn foto’s.

“Leuk Jan, maar waarom?” “Nou, ik had het er met mijn cliëntbegeleider over dat ik wel meer wil doen met m’n foto’s dan ze alleen delen op Facebook en opslaan op de computer.”

JAN WIL MEER DAN ZIJN “Vijf dagen in de week werk ik. Bij Hortus Alkmaar en op zorgboerderij Noorderhoeve in Schoorl. En als ik naar huis fiets, maak ik regelmatig een ommetje om foto’s te maken. Mijn camera gaat overal mee naartoe.”

Het fotograferen begon, zoals bij velen, met het maken van vakantiekiekjes. Inmiddels is Jan veel bezig met natuurfotografie.

“Maar ik vind het leuk om me steeds breder te oriënteren. Het geeft me energie. Ik heb een simpele camera en gebruik zelfs mijn telefoon regelmatig, maar ik vind het heel leuk om daar van alles mee uit te proberen.

Regelmatig ga ik op stap in het weekend om mijn fotokennis te vergroten. Naar Rotterdam bijvoorbeeld of laatst nog naar het strand van Scheveningen.

Vervolgens deel ik mijn foto’s op Facebook. Daar ben ik best trots op.”

Wensen en ideeën Als ik hem vraag wat hij nou het allerliefst zou willen met zijn foto’s, heeft hij snel een antwoord: “Mijn foto’s op ansichtkaarten en een eigen website. Maar ik zou het ook heel leuk vinden om voor andere mensen foto’s te maken. In opdracht zeg maar.”

Dat brengt me op een idee. Zouden er niet locaties binnen Esdégé-Rei-

8

FOTO’S DELEN OP FACEBOOK gersdaal zijn die staan te springen om mooie foto’s, bijvoorbeeld voor hun website? Jan lijkt het wel wat. Als het maar te doen is op de fiets vanuit Alkmaar. “En niet teveel tegelijk, hoor. Eén klus tegelijk is voor mij meer dan genoeg. En mensen heb ik tot nu toe nog niet echt gefotografeerd, maar dat kan ik natuurlijk wel oppakken.”

Heb je een leuke opdracht voor Jan of wil je reageren op de foto’s hier in Ergo? Hij hoort graag van je! Mailen kan via de redactie (ik stuur je mail meteen naar Jan door): titia.geerlink@ esdege-reigersdaal.nl.

Titia Geerlink

9

Vlnr Elwin Goedhart, Kirsten Tervoort, Leoniek Verhage en Peter Valbracht.

BETROKKEN MAKELAARS Met 1500 cliënten naar de Sail-in parade, een startende stichting aan bureaustoelen helpen of een paar honderd overbodig geworden flatscreens verdelen onder non-profitinstellingen: De Waaier in Alkmaar gaat de klus graag aan. Niet eigenhandig, maar door iedere vraag en elk aanbod te koppelen aan een passende relatie.

De Waaier richt o: zich op de HAL-regi aar km Al d, ar Heerhugowa delen re de an en Langedijk. In de gédé Es n va van het werkgebied Re Uitdaging, ntrée Reigersdaal zijn De West Friesland en Vrijwilligerswerk delen. Het grote actief in het bemid Waaier en deze verschil tussen De t zij geen organisaties is, da ijven platform van bedr . hebben

10

De Waaier is ’Makelaar in maatschappelijk betrokken ondernemen’ en heeft als kerntaak bedrijven en maatschappelijke organisaties met elkaar in contact te brengen. Het doel hiervan is de sociale binding en ontwikkeling in de HAL-regio te versterken. Het inhoud geven aan deze missie gebeurt door een team van vier mensen. Zij zorgen ervoor dat vragers en aanbieders elkaar ontmoeten en projecten realiseren door het inzetten van mensen, kennis en materialen.

Match & Pitch Die ontmoetingen komen voor een

belangrijk deel tot stand dankzij de matchevenementen die De Waaier regelmatig organiseert. Jaarlijks wisselen De Beursvloer en de MatchMarkt elkaar af. (De MatchMarkt is een kleinere versie van De Beursvloer.) Op deze evenementen komen bedrijven en maatschappelijke organisaties rechtstreeks met elkaar in contact en kunnen ze direct afspraken (‘matches’) met elkaar maken.

Daarnaast nodigt De Waaier vier keer per jaar haar leden uit voor bijeenkomsten van het Bedrijvenplatform van De Waaier. Deze bijeenkomsten hebben een bepaald thema en vinden telkens op een andere locatie plaats. Tijdens zo’n bijeenkomst krijgen drie ‘vragers’ de gelegenheid om tijdens een vijf minuten durende pitch hun vraag of wens te presenteren aan de aanwezige ondernemers. De ‘pitchers’ worden daar goed op voorbereid door Kirsten Tervoort van De Waaier en maken het hele programma van de bijeenkomst mee. Dus ook hier komen ‘vraag en aanbod’ direct met elkaar in contact.

Mensen, kennis en materialen De ruim 240 bedrijven die zijn aangesloten bij het Maatschappelijk Betrokken Ondernemers (MBO) Platform van De Waaier zetten zich in voor maatschappelijke organisaties. Een bedrijf levert bijvoorbeeld materiaal gratis of met een fikse korting. Andere bedrijven stellen specifieke kennis ter beschikking, zoals op juridisch of financieel terrein, men sponsort een project of activiteit of men stelt een team beschikbaar om een klus te klaren. Het gebeurt ook dat meerdere bedrijven samen een groter project realiseren.

De Waaier is onlangs begonnen met het organiseren van bijeenkomsten waar maatschappelijke organisaties elkaar kunnen ontmoeten. Want ook zij komen elkaar niet altijd ‘van nature’ tegen, maar willen elkaar graag kunnen vinden.

De Waaier wordt gefinancierd door lidmaatschapsgeld van de deelnemende bedrijven en door subsidie van de gemeenten Alkmaar, Heerhugowaard en Langedijk. Daarnaast kunnen relaties partner, sponsor of donateur zijn.

Voor organisaties als Esdégé-Reigersdaal is het contact met maatschappelijk betrokken ondernemers op meerdere manieren waardevol. Er komen mensen bij ons binnen die tot dan onbekend waren met de gehandicaptenzorg, we kunnen laten zien wat we zoal doen en we krijgen dingen gedaan ondanks dat er minder of geen geld voor is.

Tebulo sopte er vrolijk op los bij Waterkant West en vulde de bloembakken met kleur.

of een locatie van Esdégé-Reigersdaal de vragende partij. Zo kon bijvoorbeeld de Kringloopgroep van DAC2 lekker uit eten bij Restaurant Aangenaam in Heerhugowaard, kreeg woonlocatie Waterkant West in Heerhugowaard vrolijke kerstversiering en sponsorde Lief Langedijk de kas voor Het Vierkant in Zuid-Scharwoude.

De Waaier komt graag in contact met locaties en clusters van Esdégé-Reigersdaal (binnen de HAL-regio) met wensen en klussen waar De Waaier een bemiddelende rol in kan spelen.

Daarvoor kan contact worden opgenomen met Kirsten Tervoort, 0725110 601. Vooral met het oog op NL Doet in maart 2016 hoopt Kirsten op veel en gevarieerde vragen.

José de Boer

De cliënten van DAC2 genoten van een heerlijke maaltijd bij Restaurant Aangenaam.

Marja Oud (senior cliëntbegele ider van Waterkant West) is erg blij met de mensen van De Waaier: “Ze doen onwijs hu n best om onze aa nvragen te realiseren.

Zoals die van de ele ktrische duofiets. Kirsten ke nde iemand die er een had en gaf ons zijn num mer. En binnen de kortste keren kregen wij de fiets! De bemiddelin gen gaan soepel. De aanges loten bedrijven zijn prima.

De mensen van De Waaier vragen altij d na of zaken goed verlo pen zijn. Ook belle n ze om te vragen of wi j nog wensen of behoeften hebben . Helemaal goed dus!”

NL Doet & meer Dankzij de bemiddeling van De Waaier zijn er in het afgelopen jaar maar liefst zeshonderd matches uitgevoerd. Bij zo’n twintig matches was een cluster

ma àxi M in ing n Ko

m

-sporters van SV Koedijk op De Beursvloer in 2014. antal G a n e et e

11

Anthony nu met juist e-mailadres!

Per abuis is in de vorige Ergo een verkeerd e-mailadres terechtgekomen in de advertentie van Anthony. En stel nou dat de liefde van zijn leven wilde mailen… zou toch zonde zijn als dat mis ging. Daarom Anthony bij deze nog een keer!

Hallo, ik ben Anthony Kessens, een vriendelijke, werkende, sociale en eerlijke man van 46 jaar die van gezelligheid houdt, rookt en graag met iedereen praat.

Ik woon en werk met veel plezier in Grootebroek. Ik hou ervan om leuke en sportieve dingen te ondernemen. Zo loop ik vaak lange afstanden en bowl regelmatig in Medemblik.

Dit zijn niet mijn enige hobby’s. Ik hou er ook van om op vakantie te gaan, films te kijken, muziek te luisteren en om in mijn tuin bezig te zijn.

Eigenlijk lijkt het mij veel gezelliger om dit met een leuke, spontane en eerlijke vrouw van tussen de �� en �6 te kunnen doen. Ben jij misschien die leuke vrouw die van dezelfde hobby’s houdt, waar ik mee kan lachen en die ook nog in de buurt van Grootebroek woont? Aarzel dan niet en stuur een mail of bel naar: a_kessens@quicknet.nl , 06 – 1322 1236.

Dan neem ik contact met je op. Ik hoor graag van je…

Wij zijn 't WAD Den Helder Alle oude namen de deur uit: in Den Helder vallen alle dagbestedingsonderdelen voortaan onder cluster ’t WAD Den Helder.

“De naam ’t WAD is gekozen vanuit de belangrijke uitgangspunten die we

DICHTWORKSHOP VOOR CLIËNTEN Onder leiding van Annek Groot, stadsdichter van Heerhugowaard, organiseert Centrum �� in oktober twee dichtworkshops. Tijdens de workshop gaan we gedichten schrijven en onderzoeken hoe we met taal zo goed mogelijk kunnen zeggen hoe jij je voelt en hoe jij de wereld om je heen ziet.

Iets zeggen kan op zoveel manieren!

Heb je moeite met spreken? Neem gerust een begeleider mee.

Waar: Centrum ��, Bickerstraat �� te Heerhugowaard Wanneer: vrijdagochtend �6 en �� oktober ����.

Als je je aanmeldt dan hoor je later meer over de precieze tijden. Je zorgt zelf voor vervoer.

Lijkt dit je leuk? Doen! Aanmelden kan via de mail bij: irene.eekhout@esdege-reigersdaal.nl. Vermeld je naam, waar je woont, e-mailadres, telefoonnummer en of je een begeleider meeneemt. Bellen kan ook: �� – ��� �� ���.

Glossy’s, knopen en kralen: welkom!

Heb jij ze nog liggen? Glossy’s waar je eigenlijk niks meer mee doet? Atelier Centrum �� maak je er blij mee! Net als knopen, kralen en oude kettingen. Die kunnen ze ook goed gebruiken. Daar maken ze namelijk collages mee. Je kunt ze brengen naar Bickerstraat �� in Heerhugowaard. Of geef even een belletje: ���–��� ����. Bedankt namens het Atelier!

vanuit onze ondersteuning vormgeven: Werken, Activeren en Deelnemen in en aan de maatschappij”, aldus clustermanager Cees Wijnands. “Daarbij is ‘t WAD ook een plek die goed past bij het beeld van Den Helder als poort naar de Waddeneilanden. Het is een plek voor nieuwe ontdekkingen, maar

Vrolijke vrouw zoekt maatje

ook een mogelijkheid om even tot rust te komen.”

Cluster ’t WAD Den Helder komt voort uit het voormalige AC de Schelp en AC de Albatros. Sinds 2014 vormen zij één cluster en vinden de activiteiten en werkzaamheden verspreid over meer dan tien locaties in Den Helder plaats. Het ‘oude, klassieke activiteitencentrum’ bestaat dan ook niet meer. ’t WAD Den Helder ondersteunt mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH), mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking of een combinatie daarvan. De ondersteuning vindt zowel groepsgewijs als individueel (door middel van jobcoaching) plaats. In de groepsgewijze ondersteuning is nadrukkelijk gekozen voor heterogene groepen. Mensen met een lichte beperking werken samen met mensen met een meervoudige beperking. Deze vorm biedt voor alle betrokkenen een enorme meerwaarde.



Meer lezen over ’t WAD Den Helder? Neem eens een kijkje op hun website: www.twaddenhelder.st-er.nl.

12

Hallo, ik ben Marjo, een gezellige vrouw van 51 jaar jong.

Ik woon in Hoorn met een beetje begeleiding.

Ik ben rolstoel gebonden (elektrisch), maar dat neemt niet weg dat ik een sportief type ben dat er graag op uit gaat. Ik ben een echt gezelligheidsdier en hou van Nederlandstalige muziek en misdaadseries. Ik ben een vrolijk mens, maar mis een maatje met wie ik tijdens vakanties en feestdagen iets kan ondernemen of gewoon gezellig thuis kan zijn. Ben jij iemand of ken je iemand die een maatje zoekt en ook de feestdagen niet alleen wil doorbrengen? Dan hoor ik het graag en wellicht tot ziens!

Groeten, Marjo.

E-mail: m.arens@kpnmail.nl.

Praktijkverpleegkundigen Inge Salvaggio en Susan Hoogland

NIEUWE AANWINST VOOR DE POLI Inge Salvaggio en Susan Hoogland zijn vorig jaar gaan werken in de (bij ons) nieuwe functie van praktijkverpleegkundige.

Tegelijkertijd

startten

zij

met

de

post-HBO

opleiding

praktijkverpleegkundige in het verpleeghuis en de verstandelijk gehandicaptenzorg. Uit de doorsnee huisartsenpraktijk kennen we sinds 2000 de ´praktijkondersteuner´. Maar binnen onze sector hanteren we de term

‘praktijkverpleegkundige’.

In de polikliniek op Reigersdaal voeren Inge en Susan medisch gedelegeerde taken uit en bieden zij praktische

sa

n

ondersteuning, voorlichting en begeleiding aan cliënten en hun cliëntbegeleiders.

In g e Inge en Susan ondersteunen de artsen met als doel dat cliënten optimaal tijd en aandacht kunnen krijgen. De relatief nieuwe functie van praktijkverpleegkundige is landelijk nog volop in ontwikkeling, maar bij ons natuurlijk helemaal. Want hoewel Inge en Susan beiden ruime ervaring hebben als verpleegkundige in onze organisatie, wisten ook zij tot voor kort nog niet precies wat hun taak zou worden.

Diabetes Inge en Susan hebben het gevoel dat het de goede kant op gaat. Ze zijn een eind gevorderd met hun opleiding en hebben bijvoorbeeld de module diabetes al afgerond. Hun spreekuur voor cliënten met diabetes draait dan ook al op volle toeren.

De cliënten worden regelmatig gecontroleerd en krijgen advies en begeleiding van hen.

“Een praktijkverpleegkundige is niet bevoegd om nieuwe medicatie voor te schrijven of diagnoses te stellen,’ zo leggen Inge en Susan uit. “Natuurlijk kunnen wij de arts wel advies geven over de medicatie, op grond van onze observaties en bevindingen. Als een arts overtuigd is van onze deskundigheid, zal hij eerder om advies vragen en dit overnemen. Maar sommige zaken moeten wij gewoon aan de arts overlaten.

We hebben nu eenmaal niet dezelfde bevoegdheden. Doordat wij de controles doen en monitoren houdt de arts tijd over voor de meer ingewikkelde problematiek. En zo krijgen

( li n

en k s)

Su

onze cliënten meer en gerichtere aandacht”.

Preventie De functie van praktijkverpleegkundige richt zich vooral op het voorkomen van nieuwe aandoeningen en complicaties.

“Preventie is een hoofdtaak voor ons,” zeggen Inge en Susan.

Daarbij vervullen ze ook een schakelfunctie tussen de AVG (Arts Verstandelijk Gehandicapten) en de woonlocaties.

“Met name diabetes, astma en hart- en vaatziekten, vallen onder ons aandachtsgebied,” vertellen Inge en Susan. De praktijkverpleegkundige organiseert spreekuren voor cliënten met deze ziektes. Zij geeft dan voorlichting over het ziektebeeld, begeleidt de patiënt bij medicatiegebruik en veranderingen in de leefstijl en voert controleonderzoeken uit. “En we geven ook voorlichting op de woonlocaties en bijscholingen.”

Eigen plek De praktijkverpleegkundigen hebben een werkruimte op de polikliniek op Reigersdaal. Hier kunnen zij zelfstandig cliënten behandelen. “Nu we een jaar bezig zijn, durven we wel te stellen dat de praktijkverpleegkundige echt een volwaardig onderdeel is van de medische zorg die onze organisatie biedt.

Daarin hebben we een eigen plek.”

13

Buitengewoon normaal wonen in een gezinshuis “Dat gun je ieder kind” Twee ouders, broertjes en zusjes, spelletjes na het eten, kibbelen aan de ontbijttafel en huishoudelijke taakjes: het gezinshuis van cluster Klaverweide geeft kinderen met een beperking of een moeilijke thuissituatie de kans om in een ‘normale’ gezinssituatie op te groeien. Vier kinderen wonen er, in de leeftijd van 9, 15, 16 en 17. Sinds april wonen ze daar samen met Kelly en Odette.

Odette (links) en Kelly

“Op een gegeven moment voelden we beide de behoefte aan meer diepgang in ons werk”, vertelt Kelly. Zelf heeft ze een verpleegkundige achtergrond, maar werkte al een tijdje als manager. Net als bij haar partner Odette, die uit de sportwereld komt en integratief kinder- en jeugdtherapeut is, groeide de wens om meer met kinderen te werken. Een gezinshuis leek voor hen de ideale combinatie. Op een oriënterende bijeenkomst kwamen ze clustermanager Ellen Mak tegen. “De gezinsouders van dat moment gingen stoppen en ze hadden een probleem. Omdat wij nieuw hierin waren en dus nog niet zeker wisten of deze situatie inderdaad wel helemaal bij ons zou passen, besloten we te solliciteren.” Even testen hoe het water voelt. “Nou, dat is warm hoor”, verklaart Odette volmondig. “En we zien nu ook wel het voordeel om dit via een organisatie te doen. Het is prettig om ondersteuning te hebben en een team waarop je kunt terugvallen.”

Heftige tweede maand Natuurlijk was het niet meteen alleen maar lol en zonneschijn. Na een opvallend goede eerste maand verschenen er toch wat wolkjes aan de lucht. Kelly: “Toen kwam het besef dat dit de situatie was en dat ze het daarmee moesten doen. Dat begonnen ze een beetje uit te testen en hier en daar schopten ze ergens tegenaan.” Odette: “Dat was best een heftige maand. We hebben veel gespard met het team en de voogden, maar ook geprobeerd veel te praten met de kinderen en heel open te zijn. Het was even lastig, maar gelukkig zijn we er nu doorheen. De lucht is geklaard en het loopt als een trein.”

Teambuilding “Het zijn fantastische kinderen”, vertelt Kelly, “die heel hard bezig zijn aan zichzelf te werken. Ze krijgen last van dingen die ze nog niet onder

14

tuurlijk.” Ze lacht: “Daar halen we dan weer wat opvoedingsdingetjes uit. Als je het dan toch over normaal hebt… Die situaties in soaps moet je dan natuurlijk wel een beetje ondertitelen, dat dat soort dingen niet in het dagelijks leven gebeurt. En tijdrekken, als ze naar bed moeten. Dat doen ze stuk voor stuk. Dan gaan ze hele moeilijke vragen stellen. Of dan opeens met vertrouwelijke dingen komen die ze willen vertellen. En de jongste verstopt zich dan in de tv-kamer en zegt: “Jullie waren me vergeten, hè?”

de knie hebben en ze zijn niet bang om daar hulp bij te vragen. Zoals: hoe komt het dat ik zo lang boos blijf? Hoe maak ik vriendjes?” Odette: “Ze zijn ontzettend open en ze helpen elkaar ook. We merken dat het langzamerhand een team aan het worden is. Dat was een van onze doelen.” Kelly vult aan: “En dat ze aan het einde van het jaar zouden zeggen dat ze liever hier blijven, dat dit hun thuis is. Dan hebben we het goed gedaan, ook al doen we wel eens iets op een onhandige manier. Nou, die hadden we na twee maanden al binnen. Ze zeggen dat ze hier gelukkig zijn, blij zijn om terug te komen, dat ze ons gemist hebben en van ons houden.”

Een echt gezin Dankzij de vorige gezinsouders kende het huishouden aan de Witte Klaverweide al veel eigen routines en structuur. “Dat hebben ze heel goed gedaan”, zegt Kelly. “Daardoor konden wij al heel gauw een stap verder gaan en een vertrouwensfase in.” Die combinatie zorgt ervoor dat de dames het gevoel hebben dat ze ook al echt functioneren als gezin. “Ze durven bijvoorbeeld heel persoonlijke vragen te stellen, maar ook antwoorden te geven.” Ook de dagelijkse gang van zaken klinkt als ‘normaal’. Samen ontbijten, naar school, thuiskomen en met een kop thee vertellen over je dag en ’s avonds weer met z’n allen eten.

Kansen krijgen en grijpen “Wat ik zo mooi vind aan het concept van een gezinshuis”, zegt Odette, “is dat de kinderen de ruimte krijgen om zichzelf te kunnen zijn.

We proberen samen zorgen weg te nemen en we merken dus echt dat ze de kans grijpen om zichzelf te ontplooien.” Kelly vult aan: “De kracht is de stabiliteit. Dat de kinderen niet te maken hebben met 8 à 9 verschillende mensen waardoor ze dingen die ze moeilijk vinden maar kunnen blijven uitstellen.

Er zijn nu altijd twee stabiele personen in hun leven bij wie ze terecht kunnen. Confrontatie blijft niet uit en daar leren ze mee omgaan. Ik denk dat dat de reden is dat ze zulke grote stappen in hun ontwikkeling maken. Eigenlijk zou je dit ieder kind gunnen, het heeft zoveel voordelen en zoveel moois. Dit voelt ook absoluut niet als werk, het voelt als een cadeautje.

Ons contract is in eerste instantie voor een jaar, maar wat ons betreft is het voor onbepaalde tijd, voor levenslang.”

Irma de Vries

Soap-titles “En dan heeft iedereen z’n eigen taak natuurlijk”, zegt Odette. “Tafel dekken, keuken opruimen. Dat kan nogal een rommel zijn… Vooral als ik gekookt heb”, lacht ze.

“Dan roepen ze ook meteen: “Jezus, kunnen jullie niet eerst eens opruimen voor we gaan eten.” Kelly: “En ’s avonds doen we vaak een spelletje of we kijken samen wat televisie. Utopia, vinden ze leuk. En Goede Tijden na-

15

Ergo Is een uitgave van Esdégé-Reigersdaal Jaargang 18, nr. 3 September 2015

Ergo’s Prijsvraag Zie jij welke twee foto's hieronder precies hetzelfde zijn?

1

2

3

4

5

6

Contact & website

 

Alle contactinformatie vind je op onze website: www.esdege-reigersdaal.nl Klik daar rechtsboven op ‘contact’

Social media www.facebook.com/EsdegeReigersdaal

www.twitter.com/EsdegeReigersdl

Foto: Jan Abels.

Stuur de oplossing binnen vier weken naar: Ergo, Postbus 35, 1720 AA Broek op Langedijk of mail ‘m naar: ti ti a.geerlink@esdege-reigersdaal.nl.

Chantal Pieters uit Heerhugowaard won de VVV-cadeaubon van de vorige keer. De oplossing was: 1. vrijwilligerswerk 2. Hans Janssen en Ineke Floris 3. skype

www.youtube.com/user/EsdegeReigersdaal

Adreswijziging en bezorging Cliënten en verwanten kunnen mailen naar de afdeling cliëntprocessen: clientprocessen@esdege-reigersdaal.nl Externe relaties kunnen mailen naar: secretariaat@esdege-reigersdaal.nl Vrijwilligers kunnen mailen naar: kim.brakeboer@esdege-reigersdaal.nl Redactie-adres Ergo Postbus 35 1720 AA Broek op Langedijk E-mail: titia.geerlink@esdege-reigersdaal.nl Postbus 35, 1720 AA Broek op Langedijk

Redactie & vormgeving: afd. communicatie Druk: Bejo druk & print | www.bejodruk.nl