hoofdstuk 1
Jake Hampton schakelde terug en draaide zijn Isuzu Trooper de Hoofdstraat in. Hij was onderweg naar zijn kantoor in het centrum van Taylorville. Het was al zes maanden geleden dat Sarah overleden was, maar nog steeds meende hij haar overal te zien. Daar, naast het standbeeld van George Washington tegenover het stadhuis, of naast het speelplein van haar oude school, of naast hem in de Trooper … Het lukte hem niet om haar beeltenis uit zijn hoofd te krijgen. Hij kneep zijn ogen half dicht en staarde naar een knappe vrouw met kastanjebruin haar achter het stuur van een cabriolet bij het drive-inraam van de bank. Hij zuchtte. Ze leek sprekend op Sarah. Zes maanden. Het zouden net zo goed zes jaren geweest kunnen zijn. Jake huiverde. Het is net alsof ik haar overal zie, maar als ik me haar probeer voor te stellen, blijft het beeld zo vaag. Kon ik die waas maar wegvegen … Ik wil me haar herinneren, haar echt voor me zien. Het was nog maar drie maanden geleden sinds zijn verhuizing. Terug naar zijn oude stadje. Taylorville, ‘De stad waar iedereen zich thuis voelt’, was nog steeds een gezellig, klein stadje. Een stadje zonder skyline van flatgebouwen en andere betonkolossen. De enige dingen die hier hoger waren dan een gebouw van drie verdiepingen, waren de kenmerkende zuidelijke pijnbomen, lange naaldbomen, die de dennenappels leverden voor het jaarlijkse Evergreen Festival. Hij had gehoopt dat hij hier zijn oude leven weer zou kunnen oppakken … en de rest vergeten. Nog geen vier maanden geleden had de jury eindelijk besloten dat hij niet vervolgd zou worden voor de dubbele moord die, zo leek het, het hele zuiden van Amerika in zijn greep hield: een uitgesproken prolifearts die ervan werd beschuldigd dat hij zijn zwangere vrouw had geholpen bij een vervroegde dood. Dat verhaal was natuurlijk koren op de molen van de sensatiepers en voer voor die gladjanussen die zich jurist noemden. Jake wilde alles achter zich laten, vergeten. Hij wilde slechts zijn
11
Bloedlink_bw_def.indd 11
17-3-2011 16:35:15