παφίτες της διασποράς πώς συναντήθηκαν την τελευταία φορά. Πολλά ακόμα περιστατικά, όπως για την έμπνευση του καλλιτέχνη όταν επισκέφθηκε τον χώρο του και τα έργα που του χάρισε και του έγραψε και αφιέρωση (στον ανήσυχο Άντρο)… Κάποτε ένα από αυτά τα έργα καταστράφηκε και ο απαρηγόρητος Άντρος, παρηγορήθηκε με τη διαβεβαίωση του Αντρέα Χαραλαμπίδη ότι θα του φτιάξει άλλα δέκα… Το έργο αυτό ήταν το πιάτο το οποίο έτρωγε ο Αντρέας Χαραλαμπίδης το οποίο αφού το καθάριζε το ζωγράφισε και το έδωσε στον Άντρο… Από τη χαρά μου την άλλη μέρα και ενώ σκεφτόμουν πού θα το βάλω μου έπεσε και έσπασε. Είχα ατύχημα και διαλύθηκε το αυτοκίνητό μου που άξιζε πολλά λεφτά και δεν ίδρωσε το αυτί μου. Η στεναχώρια μου όμως για το πιάτο ήταν απερίγραπτη. Δεν του πήρα ποτέ άλλο πιάτο αλλά μόνο και μόνο η κουβέντα του με καθησύχασε. Και δυο λόγια για το Έμφασις… Πιστεύω φιλαράκι, ότι το περιοδικό θα πάει καλά. Πιστεύω ακόμα, ότι αρκετοί φίλοι που θα διαβάσουν τη συνέντευξη και θα με πάρουν τηλέφωνο… Τι θα τους πω; Θα του πω περιμένατε κάποιο περιοδικό να μου πάρει συνέντευξη για να σηκώσετε το τηλέφωνο… Είναι μεγάλη μου τιμή αυτή η συνέντευξη και πιστεύω ότι θα χαροποιήσει όλους τους φίλους μου που έχουν και έργα μου. Εγώ θα είμαι πάντα στη διάθεσή σας και νοιώθω πραγματικά υπερήφανος γι’ αυτή τη συνέντευξη που μου δίνει ώθηση να συνεχίσω… Αυτός ήταν ο Αντρέας Χρυσάνθου. Ο Άντρος που γνωρίζαμε, με την καρδιά μικρού παιδιού, που εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι νοιώθει μια πίκρα μέσα του και τρέφει μια απεριόριστη αγάπη για την Πάφο ότι και να λέει για το φως…. Τον ευχαριστούμε για το ταξίδι και για το υπέροχο φαγητό που μας πρόσφερε αργότερα. Πάνω απ’ όλα όμως τον ευχαριστούμε για την φιλία του. Την επόμενη φορά που θα βρεθούμε στη Λευκωσία να είναι σίγουρος ότι θα του κτυπήσουμε την πόρτα…
50