Το πρωθύστερο της πολιτικής επιλογής για την αναθεώρηση του άρθρο 16
Περιμένοντας τους βαρβάρους
Μ του
Χριστόφορου Κουτίτα, καθηγητή του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών Α.Π.Θ.
ία έκφανση συλλογιστικού αλληθωρισμού, δηλαδή για άλλο να διαλέγεσαι και άλλο να είναι το πραγματικό ζήτημα, αποτελεί και η συζήτηση περί το άρθρο 16 του συντάγματος. Με το άρθρο αυτό διασφαλίζεται ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση παρέχεται από την πολιτεία δωρεάν και κατά συνέπεια η τροποποίησή του θα συνεπάγεται την δημιουργία μη κρατικών Α.Ε.Ι. (πιθανόν έμμεσα κερδοσκοπικών). Επειδή όλοι είναι καχύποπτοι ότι η διαστροφή καραδοκεί, όλοι φοβούνται ότι τα Α.Ε.Ι. αυτά μπορεί να πέσουν στα χέρια ιδιοτελών επιχειρηματιών, για να αποτελέσουν κερδοφόρες επιχειρήσεις και χώρους παντοιότροπης παραβίασης της ακαδημαϊκής δεοντολογίας, ως προς την ποιότητα, την αντικειμενικότητα και το απροκατάληπτο της προσφερόμενης γνώσης, την εξαγορά πτυχίων από γονείς «χορηγούς» κ.τ.λ. Τα μεγάλα πολιτικά κόμματα που έφεραν στο πολιτικό προσκήνιο την τροποποίηση αυτή είναι φανερό ότι δεν επιδιώκουν την διευκόλυνση αυτής της διαστροφικής προοπτικής. Το πιθανότερο είναι ότι θέλουν να σταματήσουμε να πληρώνουμε τα γνωστά πρόστιμα για την μη αναγνώριση των πτυχίων των παραρτημάτων των κρατικών ευρωπαϊκών Α.Ε.Ι. που λειτουργούν στη χώρα ΠΟΛΥΜΗΧΑΝΟ│ΤΕΥΧΟΣ 18│ 10
ΠΗΓΗ: ΦΩΤ. ΑΡΧΕΙΟ «thema» (ΦΩΤ. Π. ΔΑΝΕΛΑΤΟΣ)
Αν υπήρχαν κανόνες και έλεγχοι ποιότητας, όπως υπάρχουν σε όλες τις παραγωγικές μονάδες της κοινωνίας (βιομηχανίες, τράπεζες, και λοιπές επιχειρήσεις), αλλά και σε όλα τα Α.Ε.Ι. της ευνομούμενης «κουτο-φραγκιάς», κανείς δεν θα τολμούσε να τραυματίζει τόσο άκριτα και δωρεάν την «ανοχύρωτη» εκπαιδευτική διαδικασία.
μας από δεκαετίας και πλέον. Παραμένει βέβαια στο υποσυνείδητο και η μακιαβελική εκδοχή ο πολιτικός κόσμος, που γνωρίζει την λυμφατικότητα της ελληνικής οικονομίας, στην αδυναμία του να χαράξει πολιτική θέρμανσης της και μείωσης της ανεργίας, να επιδιώκει την αύξηση της απασχόλησης μέσα από την πληθωρισμένη εκπαίδευση, η οποία όμως δεν θα οδηγεί σε συνέχεια σε καμία επαγγελματική διέξοδο και προοπτική εφαρμογής των γνώσεων των πτυχιούχων.
Φόβοι και φοβίες Οι φόβοι που διακατέχουν όλους όσους αντιδρούν στην τροποποίηση του άρθρου 16, δεν αναφέρονται βέβαια στη δημιουργία μερικών ειδικών σχολών από ειδικούς φορείς όπως π.χ. τη δημιουργία θεολογικής σχολής από την Αρχιεπισκοπή ή τη δημιουργία εμπορικής σχολής από το Εμπορικό Επιμελητήριο Αθηνών. Οι φόβοι εστιάζονται κυρίως στη δημιουργία σχολείων από ιδιώτες «σχολάρχες» (όπως τους περιέγραψε ειρωνικά ο κ. Ε. Βενιζέλος), που με προμετωπίδα μερικούς καθηγητές Α.Ε.Ι., οι οποίοι θα μεταπηδήσουν από τη δημόσια στην ιδιωτική εκπαίδευση, θα «αλωνίζουν» ανεξέλεγκτοι. Οι φόβοι αυτοί είναι κατανοητοί και δικαιολογημένοι.