ou anuario, e non pensamos en ter moitos lectores novos, e así nos vai, claro. Autocrítica, que algo queda.
Os galegos e galegas en xeral, somos vítimas de distintas síndromes como o autoodio, auto-colonización, etc.? Seguramente si, pero eu teño estado noutros sitios como Murcia ou Extremadura; e a oposición neocultura-modernidade versus folclore-ruralismo (enténdase por folclore a cultura tradicional, o saber do pobo que é a palabra en alemán) dáse en todas as partes. Alí onde este conflito non se expresa en dous idiomas, exprésase en dous acentos, en dúas variantes dialectais do español, ou do idioma que sexa, e eses fenómenos que sinalabas e que parecen tan nosos, repítense mutans mutandis; ou sexa, que tampouco nós somos tan particulares como pensamos.
Estado español, Constitución española, AN, TS, do mesmo pau da baralla; monarquía e democracia, e así meu amigo, poderíamos ampliar o abano, as nomenclaturas. Fai unha lectura ata onde poidas e saibas de todo este disparate, cal é o caso das gravísimas contradicións do texto constitucional; do antagonismo ou antítese democracia-monarquía, do descarado etnocentrismo español, dese "nacionalismo fascista" que foi o franquismo e os seus herdeiros vernizados de "demócratas", mulleres e homes, inoculados e mesmo fascinados por ese máis que residual veleno. Cal a túa resposta diante desta miña reflexión ou se queres longa pregunta? Que tes toda a razón, Manolo, pero con estes bois temos que arar. Agora, ti es un escritor tamén, e sabes que á hora da verdade, cando te sentas a escribir o que che pide o corpo, es un espírito libre, ou non es nada, nin escritor sequera. Dicía Galileo Galilei: "Na ciencia, a palabra dun observador desperto vale tanto como a do mesmo Aristóteles". Así é tamén na escrita, esa é a nosa grandeza. Os escritores somos espíritos libres, observadores despertos, que non nos domestiquen. Non nos deixemos domesticar, nin cando nos subsidian, nin cando nos silencian. Os políticos pasan, pero as obras do espírito humano, coma os bos libros, quedan.
Calquera persoa que se proclame cidadán do mundo, como fan "os progres" e cínicos apolíticos, non é un acto de ignorancia e mesmo de innecesaria tautoloxía?, ou é que acaso algún necio ou necia pensa que Cea, Cambados, Compostela, Vigo, O Carballiño, etcétera, non son tamén o mundo ou unha parte dese mundo que eles/elas enuncian cal flagrante e disparatada obviedade? Agora que o dis, no caso dos primeiros sitios que citas, eu ás veces tamén teño as miñas dúbidas de que estean no mundo… Bromas á parte, quen di hoxe en día