allerlei praktische zaken zoals huisvesting en het openen van een bankrekening. Ook toen er opeens een belastingvoordeel van de overheid voor buitenlandse specialisten wegviel, kwam de organisatie mij tegemoet. En ik kreeg de tijd om te wennen aan de Nederlandse werkcultuur. De werksfeer is rustig. Er is wel werkdruk, maar totaal geen ellebogencultuur over wie wat met welke patiënt doet en het team is heel hecht.’ Ook psychiater Diewertje Clarenbach kwam min of meer bij toeval terecht bij Emergis. ‘Twee jaar geleden zaten we tijdens de meivakantie in Port Zélande aan de Brouwersdam. Zeeland kenden we helemaal niet, maar als grap zei ik tegen mijn man dat het wel leuk wonen was en of we niet hiernaartoe konden gaan. Twee weken later kwam hij met een vacature aanzetten voor een longarts bij het Admiraal de Ruyter Ziekenhuis in Goes en de vraag of hij zou solliciteren. Nog weer twee weken later was hij per direct aangenomen.’
Net als elders in Nederland is er in Zeeland een tekort aan psychiaters. Emergis, de ggz-instelling voor heel Zeeland, haalt ze van heinde en ver. Vervolgens legt Emergis ze goed in de watten. Dat de instelling nu ook psychiaters mag
DORPSE SFEER
opleiden, kan het tekort wellicht terugdringen.
WERKEN IN DE PSYCHIATRIE:
zo kan het ook
52 ZEELAND IN DE PRAKTIJK
M
artin Sielk is sinds tien jaar psychiater bij Emergis, daarvoor werkte hij in zijn geboorteland Duitsland. Hij wilde weleens over de grens kijken en kwam via een gespecialiseerd bemiddelingsbureau in Zeeland terecht. ‘Ik had echt overal in Nederland kunnen werken, maar omdat ik zei dat ik het aan zee wel fijn vond, werd het uiteindelijk Emergis.’ Hij kwam terecht in een warm bad. ‘Ik voelde me heel welkom. Emergis hielp met
Het gezin – Diewertje en haar man hebben twee jongens die toen vier en zes jaar waren – besloot in Goes te gaan wonen, lekker dicht bij het ziekenhuis. ‘We kwamen van een dorp vlakbij Amersfoort. Goes lijkt ook een soort dorp, overzichtelijk en gemoedelijk, maar wel met de faciliteiten van de stad.’ Diewertje wilde niet gelijk aan de slag, ze meende dat de gezinsleden eerst maar eens rustig moesten wennen. Na een halfjaar zou ze zich wel gaan oriënteren. ‘Binnen drie weken waren mijn man en kinderen gewend, bij mij duurde dat iets langer. Iedereen zegt dat Zeeuwen stug zijn, maar ze zijn heel open, welwillend en meedenkend. De kinderen werden ook op school goed opgevangen. Toen die rust er eenmaal was in ons gezin ben ik werk gaan zoeken.’ Diewertje had al van collega’s begrepen dat er ook in Zeeland volop werk is in de psychiatrie. Na enkele gesprekken koos zij voor Emergis. ‘De positieve ZEELAND IN DE PRAKTIJK 53