Lokaskýrsla - MELI3LS05

L O K A SKÝRSLA ELFA DÍS MELI3LS05 VERZLÓ

Verzlunarskóli Íslands Vor 2019 Nemandi: Elfa Dís Hlynsdóttir Áfangi: MELI3LS05 Kennari: Gylfi Hafsteinsson

EFNISYFIRLIT 4 - HÖNNUNARSAFN ÍSLANDS 6 - LANDSBÓKASAFNIÐ 8 - BORGARLEIKHÚSIÐ

10 - SINFÓNÍA ÍSLANDS 12 - BÍÓ PARADÍS

14 - LISTAHÁSKÓLI ÍSLANDS

16 - LISTASAFN REYKJAVÍKUR 18 - RÍKISÚTVARPIÐ

HÖNNUNAR S A F N ÍSLANDS 7. JANÚAR 2019

3

Þann 7. janúar 2019, heimsóttum við bekkurinn Hönnunarsafn Íslands sem staðsett er við Garðatorg í Garðabæ.

Hönnunarsafnið var stofnað árið 1998, þegar menntamálaráðuneytið og Garðabær gerðu samkomulag um að reka í sameiningu íslenskt hönnunarsafn sem safnaði og sýndi ýmiskonar listaverk og almennan listiðnað. Á safninu hafa verið settar upp nokkuð margar sýningar, þar á meðal Safnið á Röngunni, eftir Einar Þorstein Ásgeirsson.

Einar Þorsteinn var íslenskur arkitekt sem bjó þó mest allt sitt líf í Þýskalandi. Í verkum sínum lagði hann miklar áherslur á form og skein það svo sannarlega í verkum hans er voru til sýnis á safninu. Verkin sem voru til sýnis voru stærstu og flottustu verk hans, sem Hönnunarsafnið hafði valið úr því sem hann hafði gefið safninu. En gjöfin voru allar hans eignir frá árinu 2014, allt frá rifnum sokkum, tættum skissum og pappírs módelum upp í stórfengleg verk. Erfitt er fyrir safnið og starfsfólk þess, þau er fara í gegnum dótið, að ákveða hvað skal vera til sýnis og hvað ekki og að vita hver áætlun Einars var með öllu þessu dóti. Þá sérstaklega erfitt þar sem hann dó ári eftir að hann gaf safninu allar þessa hluti. Mér þótti ótrúlega áhugavert þegar okkur var sagt að þetta starfsfólk ætlaði til miðils seinna í janúar til að reyna að ná sambandi við Einar. Fræðarinn okkar sagði þó að

þetta væri nú alls ekki algengt, en tóku þau til þessara ráða því listamaðurinn, Einar, var mikill áhugamaður um geimverur, geiminn og þá dularfullu hluti sem eiga sér stað þar. Þegar við fórum í heimsóknina var safnið í miðju skráningarferli sem lýsir sér þannig að starfsfólk safnsins grandskoðar hvern og einn hlut og veltir fyrir sér hver ætlun Einars var með því að senda þetta allt saman til Hönnunarsafnsins, og að lokum skrá niður hlutinn og lýsa útliti hans. Mér þótti áhugavert að safnið skuli gera þetta við hvern einn og einasta hlut þar sem það gæti talist sem mikil óþarfa vinna þar sem einungis lítill hluti þessara hluta myndu enda til sýnis. Í hliðarherbergi fengum við að hitta hana Þórdísi Árnadóttur, hönnuðinn á bakvið Pyropet kertanna sem voru gríðarlega vinsæl á sínum tíma. Hún sagði okkur frá næsta verkefni hennar, en hún stefnir á að gera annarskonar kerti þar sem aðaláhersla hennar er á frumefni jarðar; jörð, vatn, eld og loft. Hennar hugmynd er að hvert frumefni muni eiga sitt eigið form sem og sína eigin lykt. Svo mun hún blanda kertunum skemmtilega saman svo lyktirnar og formin blandist saman á ýmiskonar vegu. Mér þótti þetta mjög áhugavert og er ég spennt að sjá útkomuna.

4

L A N D S B Ó K A S A F N I Ð 16. JANÚAR 2019

5

Þann 16. Janúar 2019 klukkan 8:10 var förinni heitið á Landsbókasafn Íslands, eða Þjóðarbókhlöðuna eins og flestir kalla safnið.

Staðurinn sem allir tengja við lærdóm, prófatarnir, prófkvíða, þreytu og þrot. Þegar á safnið var komið fengum við kynningu um Þjóðarbókhlöðuna, starfsemi hennar og sögu. En safnið opnaði þann 1. desember árið 1994 og hefur verið starfandi síðan. Mér fannst mjög áhugavert að heyra að safnið hafi upprunalega verið tvö söfn áður en núverandi safnið varð til, annars vegar Landsbókasafn Íslands og hinsvegar Háskólabókasafn. Einnig fannst mér áhugavert að Landsbókasafnið geymir eintak af öllu því efni sem gefið er út hérlendis, bækur, tímarit, skólablöð, fréttablöð, ritgerðir og svo lengi mætti áfram telja. Ég man að ég hugsaði með mér að þetta hlyti að vera gríðarlega mikið magn af efni og það þyrfti eflaust mikið pláss sem og skipulagningu til þess að geta haldið utan um þetta allt saman.

síðan leit út fyrir 13 árum.

Eftir kynninguna á safninu sjálfu fengum við að sjá sýningu um Guðrúnu Lárusdóttur sem var alþingiskona, með þeim fyrstu til að verða kosin inn. En sýningin heitir En tíminn skundaði burt… og er eftir hana Málfríði Finnbogadóttur. Sýningin innihélt allskyns hluti og dót frá henni Guðrúnu, sem minnti aðeins á gjöf Einars Þorsteins sem við fengum að sjá í Hönnunarsafni Íslands þann 7. Janúar. En á sýningunni voru til sýnis allskyns bréf og bækur sem hún hafði skrifað í gegnum tíðina.

Ef ég á að segja alveg eins og er, var þetta sísta kynningin sem við fengum í áfanganum að mínu mati, bæði vegna þess að þessi staður dregur ekki upp ljúfar minningar og svo átti ég erfitt með að skilja listgildi staðarins og sjálfrar kynningarinnar, fyrir utan að eiga risastórt safn af rituðu máli, sem erfitt er að tengja við í svona kynningum.

Þjóðarbókhlaðan er þó mjög góð aðstaða til Mér fannst líka ótrúlega fyndið og jafnvel þess að læra til að mynda fyrir próf, og mun smá tilgangslaust, þegar kynnirinn okkar ég halda áfram að nýta mér aðstöðu þeirra fór að sýna okkur heimasíðu stofnunarinnar í framtíðinni. og hvernig hún virkar og sérstaklega þegar hún sýndi okkur að hægt væri að sjá hvernig síðan leit út árið 2006, þar sem við flest kunnum að redda okkur sjálf á svona síðum og það þarf eflaust enginn að sjá hvernig

BORGAR L E I K H Ú S I Ð 23. JANÚAR 2019

7

Þann 23. Janúar heimsóttum við Borgarleikhúsið, heimili Leikfélags Reykjavíkur. Leikhúsið hefur verið starfrækt síðan árið 1989 og hefur það gengið gríðarlega vel síðan þá.

fá að sjá sviðið frá því sjónarhorni. En Borgarleikhúsið er eitt af uppáhalds stöðunum mínum í Reykjavík. Þar er svo gríðarlega skemmtilegt og skapandi starf sem fer fram og er ég einnig svo ótrúlega hrifin af andrúmsloftinu sem Við fengum að skoða allt leikhúsið, myndast þar. sem var mér þó nokkuð kunnulegt þar sem ég bæði vinn þar og hef tekið Ég ákvað að teikna mynd af ljósaþátt í ýmsum sýningum sem sýndar perunum sem hanga víðsvegar um hafa verið þar. Hlynur, fræðarinn almenningssvæðið, eða þar sem fólkið okkar, leiddi okkur í gegnum öll sviðin kemur inn og bíður fyrir sýningar. Mér og öll þau herbergi baksviðs sem finnst ljósaperurnar sameina alla þá mikilvægust eru við gerð sýninga. Mér er fara um Borgarleikhúsið daglega, fannst ótrúlega áhugavert að fá að fara hvort sem það eru leikarar, starfsfólk, upp á ljósabrúnna, þar sem spotljós tæknimenn eða leikhúsgestir. Svo fólkið vinnur, því þar hafði ég aldrei finnst mér þær einnig bara svo ægilega farið áður og var mjög skemmtilegt að smart.

8

SINFÓNÍA ÍSLANDS BERNSTEIN 25. JANÚAR 2019

9

Þann 25. Janúar var förinni heitið á sinfóníu tónleika í Hörpunni, þar sem Sinfónía Íslands lék létta tóna eftir Bernstein. Þetta voru þó ansi óhefðbundnir tónleikar þar sem sinfónían var ekki að spila þetta tíbíska klassíska eftir Mozart eða Beethoven, heldur spiluðu þau Sinfónískatóna úr West Side Story, eftir áðurnefnda Leonard Bernstein.

Leonard Bernstein er bandarískur tónlistamaður sem fæddist árið 1918. Það sem Leonard Bernstein hefur gert fjölmörg verk en er hann þá þekktastur fyrir er tónlistina sem hann gerði fyrir söngleikinn, West Side Story.

Einnig er hann þekktur fyrir Sinfónískatóna úr West Side Story, sem Sinfónían spilaði svo vel fyrir okkur í þessari vettvangsferð. Ég hef alltaf verið mikill áhugamaður um sinfóníuna og finnst alltaf jafn gaman að sjá þau spila, en að þessu sinni var þetta alveg gríðarlega skemmtilegt þar sem sinfónían spilaði tónlist ýmist úr eða innblásin af uppáhalds söngleik mínum West Side Story.

West Side Story er söngleikur byggður á einu af þekktustu Shakespeare verkum allra tíma, Rómeó og Júlíu. Söngleikurinn fjallar um þau Maríu og Tony, sem tilheyra sitthvoru “genginu”, Jets-genginu og Sharks-genginu.

María og Tony verða ástfangin og endar sagan mjög tragískt, líkt og Rómeó og Júlía.

Tónlistin er við fengum að heyra var ótrúlega skemmtileg og heyrðist greinilega að Bernstein var að fylgdi rauða þráð sögunnar og var mjög skemmtilegt að heyra þegar gengin tvö tókust á, hvernig hann aðgreindi þau og hvernig hljóð hann notaði fyrir lögregluna.

Fyrir Jets-gengið sem átti að vera frá Ameríku og Póllandi notaði hann ýmiskonar smell og klassískari tónlist, á meðan hann notaði meiri djass og Puerto Rico-ska tóna fyrir Sharksgengið sem var einmitt frá Puerto Rico. Átök gengjanna voru þeir hlutar tónlistarinnar sem að mér þóttu skemmtilegastir því þá var svo mikið í gangi og svo mikið til þess að fylgjast með, þá sérstaklega þegar tónlistarmennirnir kölluðu “Mambo” inn á milli fallegra tóna. Þó var skemmtilegt líka ‘contrastið’ sem við fengum að heyra í milli köflunum sem voru mun rólegri og áttu eflaust að tákna samskipti þeirra Tonys og Maríu.

Mér fannst þessi vettvangsferð standa uppúr bæði vegna skemmtanagildi, en einnig því það er ekki á hverjum degi sem maður fær að heyra ljúfu tóna Sinfóníunnar. Ég er ekki frá því að þetta sé með uppáhalds tónverkunum mínum og mæli ég hiklaust með fyrir alla að fara að hlusta á Sinfónískatóna úr West Side Story við tækifæri.

11 10

BÍÓ PARADÍS CITIZEN K A N E 28. FEBRÚAR 2019

11

Þann 28. febrúar kíkti hópurinn að þessu sinni í Bíó Paradís sem stendur við Hverfisgötu.

Bíó Paradís sker sig úr frá venjulegum kvikmyndahúsum, þar sem þeir einblína helst á gæði myndanna og sýna þeir því ekki bara þessar týpísku Hollywood myndir, sem sýndar eru í hinum kvikmyndahúsunum hérlendis. Því má oft finna erlendar myndir, þá ekki með ensku tali og jafnvel gamlar myndir sem verið er að sýna aftur. Þess má einnig geta að myndirnar sem þar eru sýndar eru yfirleitt með toppeinkunn á síðum á borð við IMDB og Rotten Tomatoes. Ég hef farið nokkrum sinnum í Bíó Paradís og finnst mér það alltaf jafn gaman því myndirnar þar eru svo öðruvísi, ekki þetta týpíska. Að þessu sinni sáum við tímamótabíómyndina, Citizen Kane, eftir Orson Welles. Myndin kom fyrst út í Bandaríkjunum árið 1941, en var ekki sýnd hérlendis fyrr en fyrst 2001.

Myndin fjallar um blaðamanninn Jedediah Leland, leikinn af Joseph Cotten, sem fær í hendur sínar það verkefni að fjalla um Charles Foster Kane, sem hafði nýlega dáið. Seinustu orð Kane voru “Rosebud”, og er helsta verkefni Leland að finna út hvað þau orð þýða og hvað Kane meinti með þeim. Karakterinn Jedediah Leland er byggður á einum frægasta blaðaútgefanda allra tíma, William Randolph

Hearst, sem er þekktastur fyrir að hafa þróað eina stærstu blaða- og fjölmiðlakeðju, Hearst Communications. Mér fannst mjög áhugavert, eftir að hafa lesið mér til um myndina að sjá að Hearst gerði á sínum tíma allt til þess að stöðva framleiðslumyndarinnar. Honum tókst það þó ekki, þrátt fyrir að hafa náð að seinka útgáfu myndarinnar um nokkurn tíma. Einnig varð tengslanet Hearst til þess að púað var á myndina þegar hún vann verðlaun fyrir besta handritið á Óskarsverðlaununum, er haldin voru árið 1941.

Myndin er talin marka tímamót í kvikmyndasögunni þegar kemur að stíl og tækni. En hljóðmyndarinnar, kvikmyndatakan, klipping myndarinnar og fleiri þættir sem eru á bakvið kvikmynd, voru talin vera mjög nýstefnuleg og hafði engin mynd áður verið gerð á sama hátt og Citizen Kane.

Persónulega fannst mér myndin mjög góð, ekki endilega vegna söguþráðarins, heldur einmitt vegna kvikmyndatökunnar, klippingarinnar og þeirra þátta sem gerðu myndina að tímamótamynd. Ég hef alltaf verið mjög heilluð af gömlum bíómyndum og finnst þær oft skemmtilegri heldur en nýju Hollywood myndirnar. Því var þessi ferð mjög góð skemmtan.

L I S T A HÁSKÓLI ÍSLANDS 4. MARS 2019

13

Þann 4. mars skellti hópurinn sér í Listaháskóla Íslands, eflaust næsti áfangastaður margra í hópnum eftir stúdentspróf. Minn líklegast. Þó að skemmtanaefni kynningarinnar hafi ekki verið mikið, þá var kynningin ótrúlega áhugaverð og mun lærði ég mikið af henni.

Íslands sem haldin var dagana 21. - 22. mars.

Næst fórum við í vinnustofu grafísku hönnunardeildarinnar þar sem við sáum nemendur á þeirri deild vera að vinna að sínum verkefnum. Mér fannst einnig mjög áhugavert að fara þangað þar sem ég stefni á að sækja um annað hvort þar eða í KADK í Danmörku, þar eftir Verzló. Mér fannst skemmtilegt að sjá hvernig þau útfærðu verkefnin sín og hvernig þau unnu. En vinnustofan þeirra var mjög opin og voru allir nemendur í deildinni í sama herbergi. Þetta er gert til þess að nemendurnir geti samnýtt krafta sína og hjálpað hvoru öðru með verkefni, hvort sem það er með hugmyndir, útfærslu eða uppsetningu.

Listaháskólinn hóf starfsemi sína árið 1999, en þá var einungis í boði myndlistardeild. Síðan þá hefur margt breyst og býður skólinn nú upp á fimm deildir og innan þeirra eru starfræktar bæði námsbrautir á bakkalárstigi sem og á meistarastigi. Þær deildir eru; hönnunar- og arkitektúrdeild, sviðslistadeild, listkennsludeild, myndlistardeild og tónlistardeild. Innan þessara deilda eru svo margar undirdeildir, svo segja má mikil fjölbreytni sé í náminu innan Þessar tvær deildir, fatahönnunardeildin og skólans. grafísku hönnunardeildin, voru þær sem mér Kynningin hófst á bókasafni skólans þar þótti áhugaverðastar, en einnig kíktum við á sem þær Eva María Árnadóttir og Katrín arkitektúr deildina, vöruhönnunardeildina, Helena Jónsdóttir, verkefnastjórar innan myndlistadeildina og smíðaverkstæði skólans. skólans, tóku á móti okkur. Þar sögðu þær Mér fannst ótrúlega áhugavert og skemmtileg okkur aðeins frá skólanum og hvernig hann útfærsla á því hvernig Listaháskólinn tekur inn virkaði. Næst fórum við og löbbuðum í nemendur, en okkur var sagt að þegar verið gegnum vinnustofur nokkurra deildanna, er að velja hverjir fá viðtal, sem valið er útfrá meðal annars fatahönnunardeildina, grafísku ferilmöppum, vilja þau hvorki fá að vita kyn hönnunardeildina og arkítektúrdeildina. Í eða hvaðan nemendur koma. Þetta er gert til vinnustofu fatahönnunardeildarinnar fengum þess að velja einungis þá hæfustu inn, burt séð við að tala við einn skiptinema á öðru ári þar. frá kyni, uppruna, úr hvaða skóla þau komu. En Hann var að vinna að mjög áhugaverðu verkefni eftir að hafa valið hvaða ferilmöppur komast þar sem hann var að endurnýta bangsa sem áfram eru nemendur boðaðir í viðtöl. hann fékk frá Rauða Krossinum og búa til kápu Þessi kynning vakti áhuga minn á Listaúr þeim. Mér fannst þetta sjúklega áhugavert háskólanum enn meira, og bíð ég spennt eftir og flott, þá sérstaklega þar sem ég var á að sjá hvort leiðir mínar liggji þangað eftir þeim tíma að vinna að svipuðu verkefni fyrir Verzlunarskólann.

LÚVÍ, Listahátíð Útskriftarnema Verzlunarskóla

L I S T S A F R E Y K J V Í K U 25. MARS 2019

15

A N A R

Þann 25. mars hélt hópurinn af stað á kynningu á Listasafni Reykjavíkur. Listasafn Reykjavíkur samanstendur af þremur söfnum; Kjarvalsstöðum, Hafnarhúsi og Ásmundarsafni, að þessu sinni varð Hafnarhúsið fyrir valinu sem stendur við Tryggvagötu niðri í miðbæ Reykjavíkur. Í Hafnarhúsi er lögð áhersla á sýningar á framsækinni og tilraunakenndri list eftir viðurkenna innlenda og alþjóðlega samtímalistamenn sem og ungt og upprennandi hæfileikafólk. Þegar við kíktum í heimsókn fengum við að sjá fjórar sýningar sem þar voru í gangi, þær voru Svart og hvítt eftir Erró, Non Ultra Plus eftir Steinunni Önnudóttur, Sólgult þurrktími, eftir Ívar Valgarðsson og Hluti í stað heildar, eftir Önnu Guðjónsdóttur.

SVART OG HVÍTT

NON ULTRA PLUS

Segja má að Hafnarhúsið sé heimkynni Errósafnsins, þar sem verk hans eru alltaf til sýnis þar.

Svart og hvítt sýningin var mjög áhugaverð og þótti mér hún með flottari sýningum Errós þar sem mér finnst oft verkin hans vera útum allt og tel ég það vera vegna mikillar litagleði í verkum hans. Því höfðaði Svart og hvítt sýningin mikið til mín og fannst mér verkin hafa notið sín mun betur í svarthvítu, þar sem maður náði að greina betur hvað var á hverri mynd.

Non Ultra Plus höfðaði ekki eins mikið til mín, en þar var verið að skoða rými. Non Ultra Plus þýðir “ekkert handan þessa staðar” á latínu, og er þá listakonan að vísa í það sem við sjáum ekki. Það var nokkurn vegin eins og þú gengir inn í listaverkið þar sem hún notaði allt rýmið.

Mér fannst listaverkið vera mjög óáhugavert og fannst mér það heldur ekki fallegt, en hugsunin á bakvið það er samt skemmtileg.

SÓLGULT ÞURRKTÍMI

HLUTI Í STAÐ HEILDAR

Sólgult þurrktími verkið fannst mér ótrúlega skemmtilegt verk þar sem það vakti upp miklar umræður innan hópsins um hvað list væri í raun og veru. En inni í því rými voru 2 gulir ferningar, annar þeirra málaður einni umferð af sólgulum lit og sá síðari með tveimur umferðum af sólgulum lit. Á þriðja vegnum var svo varpað vídeói af málningunni að þorna. Mér fannst þetta eins og ég sagði mjög skemmtilegt verk og minnti þetta dálítið á Black Square eftir Kazimir Malevich, sem vakti einnig mikla umræðu innan listaheimsins.

Hluti í stað heildar var ótrúlega flott og skemmtilegt verk. Mér fannst þó ekkert meira en það um verkið. En þarna labbaðir þú inn í rými sem var fullt af allskonar ferningum sem rugluðu augað og leið þér eins og þú værir umkringdur gleri og varst því stöðugt varkár um hvert þú labbaðir.

- R Ú V R Í K I S Ú T VA R P I Ð 2. APRÍL 2019

17

Þann 2. apríl var haldið í seinustu vettvangsferð þessa áfanga. Það var nú ekki langt farið heldur rétt yfir Efstaleitið í höfuðstöðvar Ríkisútvarpsins, eða RÚV eins og við þekkjum stofunina flest sem. Á móti okkur tók Úlfur, fræðslustjóri Ríkisútvarpsins og þræddi hann húsið með okkur eins og best var hægt.

Við byrjuðum kynninguna á því að labba í gegnum útvarpsstúdíó hússins, en innan RÚV eru fjölmörg stúdíó, mun fleiri en maður bjóst við. Við fengum að kíkja inn í eitt þeirra og útskýrði hann þar fyrir okkur hvernig þættirnir fara fram, hvar hver situr og hvað það er í raun ótrúlega mikil ábyrgð að vera þáttastjórnandi. Næst fórum fram á almenningssvæðið en þar er sýning sem sýnir sögu RÚV. Sú sýning vakti upp nostalgíu tilfinningu hjá okkur öllum með tölu þar sem þar voru fígúrur úr Stundinni okkar, Eurovision búningar og margt fleira sem við öll fylgdumst með þegar við vorum lítil. Þetta var ótrúlega skemmtileg stund sem við áttum þar sem við rifjuðum öll upp minningar sem tengdust þessum hlutum.

Eftir sýninguna gengum við inn í stúdíó 12 (sem myndin sem ég teiknaði er tekin upp eftir) sem er herbergið þar sem útvarpsleikhúsið og fleiri þættir eru teknir upp í. Þar sýndi Úlfur okkur hvernig þau nota herbergið fyrir allskonar hljóð fyrir útvarpsleikhúsið og fannst mér þá áhugaverðast stiginn sem var inni í herberginu, en hann var þrískiptur til

þess að geta búið til mismunandi stigahljóð.

Næst héldum við inn í leikgervaherbergið þar sem við fengum að sjá förðunarfræðinga RÚV og skeggjasafn hússins sem notað er við ýmis tækifæri. Þetta herbergi minnti örlítið á leikgervaherbergi Borgarleikhússins sem við höfðum fengið að skoða fyrr í áfanganum. Þar næst gengum við inn í leikstúdíóið þar sem verið var að fara að taka upp þátt fyrir Stundina okkar. Þar sýndi Úlfur okkur hvernig leikmyndirnar virka og hvað felst í starfi leikmyndahönnuða sem starfa í þeirri deild. Mér fannst ótrúlega áhugavert að heyra að leikmyndahönnuðirnir hanna nánast allt, til dæmis það sem við fáum að sjá inni í húsum í bíómyndum eða þáttum, sem dæmi má nefna þau atriði sem gerast inni á Bessastöðum í áramótaskaupinu. Þá þurftu leikmyndahönnuðir að hanna eftir minni (þar sem þeir máttu ekki fara þar inn til að taka myndir), húsið allt svo hægt væri að taka upp atriði “þar inni”. Það kom mér á óvart hvað leikmyndahönnuðir eru rosalega stór hluti starfseminnar og hvað þeir skipta ótrúlega miklu máli þegar kemur að upptökum á þáttum og bíómyndum.

Mér fannst þessi kynning ótrúlega áhugaverð og kom það mér á óvart hvað starfsemi RÚV er ótrúlega víðtæk.