Κοινωνείν (Τεύχος 6)

Νουν Ηγεμόνα Ποιού

1

κοινωνείν

ΚΥΡΙΑΚΗ, 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 - ΤΕΥΧΟΣ 6

κοινωνείν

Περιοδική Ηλεκτρονική Έκδοση

ΚΥΡΙΑΚΗ, 26 ΜΑΡΤΙΟΥ, 2017 - ΤΕΥΧΟΣ 6

Διανέμεται δωρεάν

Τι επέτυχε η Τουρκία με την στρατιωτική της εμπλοκή στη Συρία Όπως είναι γνωστό, από τις 24 Αυγούστου του 2016, η Τουρκία συμμετέχει μαζί με δυνάμεις Σουνιτών αντιφρονούντων στο καθεστώς Άσαντ, στην επιχείρηση ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ, μέσα στο έδαφος της Συρίας. Πολλοί σχολιαστές βλέποντας την επί τρίμηνο σχεδόν πολιορκία της πόλεως Al-Bab (Χάρτης 1) και τις απώλειες του τουρκικού στρατού, εξέφρασαν τη γνώμη ότι η επιχείρηση αποτελεί αποτυχία του τουρκικού στρατού. Είναι όμως έτσι; Χάνει η Τουρκία από τη μέχρι τώρα εμπλοκή της στη Συρία; Η Τουρκία οργάνωσε την επιχείρηση αυτή, πρώτα από όλα για να αποφύγει τη δημιουργία ανεξαρτήτου κουρδικού κράτους στα νώτα της. Με την επιχείρηση αυτή, απελευθερώθηκε κατ’ αρχάς η πόλη Jarabulus (Αντικειμενικός Σκοπός 1 στον Χάρτη 1), στη συνέχεια η Al-Bab (Αντικειμενικός Σκοπός 2), ενώ τώρα η Τουρκία

Ανδρέας Ματζάκος Απόστρατος Αξιωματικός ΣΞ MSc Διεθνείς Σχέσεις και Διπλωματικές Σπουδές.

σχεδιάζει να συμμετέχει και την απελευθέρωση της πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), Raqqa (Αντικειμενικός Σκοπός 3). Πλέον αυτού, ο στρατός της κατέχει συριακό έδαφος έχοντας δημιουργήσει μια Ζώνη Ασφαλείας μήκους 90 περίπου Χλμ. (Χάρτης 1). Έτσι απεφεύχθη ο κίνδυνος συνδέσεως του κουρδικού καντονιού Κομπάνι, στο κέντρο της κουρδικής περιοχής, με το καντόνι του Αφρίν στα ανατολικά. Βεβαίως

παραμένει το πρόβλημα της πόλεως Manbij, η οποία ευρίσκεται δυτικά του Ευφράτη ποταμού και η οποία κατέχεται από κουρδικές δυνάμεις, για το οποίο όμως Αμερική - Ρωσία και Τουρκία προσπαθούν να βρουν λύση. Πάντως η μη σύνδεση των κουρδικών καντονιών είναι ζωτικό συμφέρον για την Τουρκία. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Χωρίς στρατιωτική επέμβαση δεν θα το είχε επιτύχει. Λόγω της παρουσίας της στη Συρία πλέον, η Ρωσία και το Ιράν, κάλεσαν την Τουρκία στις ειρηνευτικές συνομιλίες που έλαβαν χώρα στην Αστάνα του Καζακστάν από 24 έως 26 Ιανουαρίου τρέχοντος έτους, όπου συζητήθηκε το μέλλον της Συρίας. Στη συνέχεια η Τουρκία συμμετείχε και πάλι σε συνομιλίες με το ίδιο θέμα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, στην Γενεύη από 23 Φεβρουαρίου μέχρι 7 Μαρτίου. Χωρίς αυτήν την επέμβαση, η εκτίμηση είναι ότι η Τουρκία θα ήταν απούσα από τις συζητήσεις. Ενώ τώρα, είναι βασικός συνομιλητής. Με την επιχείρηση αυτή

επίσης, η Τουρκία απέδειξε τόσο στη διεθνή κοινότητα, όσο και στους Σουνίτες Μουσουλμάνους της Μέσης Ανατολής των οποίων ο πρόεδρος Ερντογκάν φιλοδοξεί να γίνει ο ηγέτης, ότι είναι μια μετριοπαθής δύναμη που πράγματι πολεμά το ΙΚ. Η πρόσφατη συνάντηση των Αρχηγών ΓΕΕΘΑ, ΗΠΑ, Ρωσίας και Τουρκίας, στην Αττάλεια της Τουρκίας την 7η Μαρτίου, αποδεικνύει ότι η Τουρκία μπήκε ενεργά στη διαμόρφωση του μέλλοντος της εγγύς περιοχής της, ως περιφερειακή δύναμη. (Φωτογραφία από την συνάντηση σε ξενοδοχείο της Αττάλειας. Πηγή: http://www.onalert.gr/stories/hparwsia-sunadisi-arghgwn-epiteleiwned-sthn-tourkia/54915) Άρα ό,τι δεν είχε καταφέρει η πολιτική Νταβούτογλου των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες, φαίνεται να αρχίζει να επιτυγχάνει με τη νέα στρατηγική Ερντογκάν. Βεβαίως τα κέρδη της Τουρκίας είναι προσωρινά, η δε στρατηγική της θα χρειαστεί έναν συνδυασμό παραγόντων για να χαρακτηριστεί τελικώς ως επιτυχημένη. Και πολλοί εξ’ αυτών των παραγόντων δεν εξαρτώνται από τις δυνατότητες της Τουρκίας, αλλά από την εξέλιξη των συμφερόντων και τη συνεννόηση των δυο μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: Τι επέτυχε η Τουρκία με την στρατιωτική της εμπλοκή στη Συρία | Οι καλλιτέχνες για την ελληνική πραγματικότητα Η αγιασμένη Επανάσταση των Α. Υψηλάντη, Θ. Κολοκοτρώνη, Ι. Μακρυγιάννη | Οι σύμβουλοι | Ο αρχηγός και η λύση Η θετική επίδραση της «αλληλεγγύης» στην ψυχική μας υγεία! | Κατάθεση πρότασης για την αλλαγή πορείας της χώρας Οι εκρήξεις στην ανθρώπινη Ιστορία | Η αναιδής και αυθάδης νεολαία | Ανάδειξη ηγετών και πρότυπο διακυβέρνησης Ώρα να στρίψουμε το τιμόνι. | Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, ίσως η μεγαλύτερη χαρά και γιορτή της Ορθοδοξίας & της όλης ανθρ/τας. ΓΡΑΦΟΥΝ : Ανδρέας Ματζάκος, Απόστολος Παπαδημητρίου, Μαλκίδης Θεοφάνης, Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Παπαδόπουλος Θεόφιλος,

Λάσκαρης Κωνσταντίνος, Νίκος Παπαδόπουλος, Μαριάνθη Ζήση, Μαρία Χωριανοπούλου, Γεώργιος Κ. Τασούδης, Ηλίας Σταμπολιάδης, Ιωάννης Κων. Νεονάκης

Διαβάστε την εφημερίδα μας ηλεκτρονικά

books.eikonografies.com

2

κοινωνείν ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΩΝ ΕΚΔΟΤΩΝ

Γιατί η Ελλάδα; Τι ήταν αυτό που έκανε τον Ζακ Λακαριέρ, την Ζακλίν ντε Ρομιγύ, τον Στήβεν Ράνσιμαν και τόσους άλλους ποιοτικά σκεπτόμενους αναζητητές της Δύσης να αγαπούν τόσο πολύ την Ελλάδα; Δεν ήταν ούτε τα μάρμαρα, ούτε οι Παρθενώνες, ούτε ο ήλιος, ούτε η θάλασσα! Ήταν η αυθεντική ρωμαίικη ΨΥΧΗ του Έλληνα με όλες τις θεοδώρητες χάρες, τις θεανθρώπινες αρετές, τη θεόπνευστη σοφία και το επουράνιο κάλλος της. Μερικοί βέβαια από τους ξένους θαυμαστές της ελληνικής ψυχής πιθανόν να μην είχαν διακρίνει το ότι η απαράμιλλη ωραιότητα του ελληνικού φρονήματος εκπορεύεται και πηγάζει από τον άκτιστο αγιοτριαδικό δοξασμό της επιφοίτησης του Παναγίου Πνεύματος. Είχαν όμως αντιληφθεί, έστω και εξωτερικά, τις σμιλευμένες βαθιά μέσα από την ψυχή αποτυπώσεις συμπεριφορών των παραδοσιακών Ρωμηών που ευωδίαζαν άρωμα αλλόκοτο, αλλιώτικο της Δύσης, άρρητο, απερίγραπτο, υπέρλογο, μοναδικό, υπέροχο. Η λεβεντιά, το φιλότιμο, η αυτοθυσία, η αφειδώλευτη οικειότητα, η αρχοντιά μέσα από την απλότητα, η ταπεινή μεγαλοσύνη, η ανεπιτήδευτα βαθυστόχαστη θυμοσοφία, η αμόλευτη καλοσύνη, η αριστοτεχνική πληθωρικότητα Σμυρναίικης ή Πολίτικης κουζίνας, η ζωογονητική φρεσκάδα των δημοτικών μας τραγουδιών, εντυπωσίαζαν ασκώντας πρωτόγνωρη χαρά, δέος, έλξη και ανακούφιση στους αισθητήριους δέκτες των ξένων.

Οι Έλληνες είναι η Αυτοκρατορία της σκέψης Από την Αρχαία Ελλάδα ξεκίνησε ο πολιτισμός σε Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο και προετοίμασε τον δρόμο για την Αλήθεια του Χριστού. Το «γνώθι σαυτόν» των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων, δηλαδή να γνωρίζει κάποιος τον εαυτό του, τα πάθη του, ήταν μετέπειτα το «γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς», δηλαδή να γνωρίσουμε τον Χριστό. Εκείνος είπε: «εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή». Απαραίτητη προϋπόθεση η αληθινή μετάνοια και να ενωθούμε με τους συνανθρώπους μας.

Οι κυβερνήσεις, υποχείρια εμφανώς πλέον του πανίσχυρου κεφαλαίου, αισθάνονται την ανάγκη πρόσληψης οικονομικών συμβούλων, προκειμένου αυτοί να υποδεικνύουν τρόπους χειρισμού σοβαρών οικονομικών θεμάτων, όπως ο διεθνής δανεισμός και η διαχείριση του εξωτερικού χρέους. Οι σύμβουλοι αυτοί, όμιλοι ελεγχόμενοι απολύτως από το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, υποδεικνύουν, έναντι παχυλών αμοιβών, στις κυβερνήσεις τους πλέον ορθούς, υπό τις επικρατούσες συνθήκες στη διεθνή οικονομική αγορά συνθήκες, χειρισμούς προς αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων που απασχολούν τη χώρα. Τους πλέον ορθούς για ποιους άραγε; Τις χώρες ή τους τραπεζίτες; Οικονομικός σύμβουλος της χώρας μας υπήρξε κατά τη διαδικασία ένταξής μας στη ζώνη του ευρώου η Goldman Sachs. Αυτή υπόδειξε λογιστικούς τρόπους απόκρυψης των πραγματικών στοιχείων της οικονομίας της χώρας μας, προκειμένου αυτή να πληρώσει τα κριτήρια αποδοχής της. Δαπανήσαμε σε τραπεζίτες, ώστε να μας βοηθήσουν να «εξαπατήσουμε» τους τραπεζίτες! Η αμοιβή της για τις συμβουλές ανήλθε στο ποσόν των 300.000.000 δολαρίων. Πληρώσαμε τους δημίους μας, ώστε αυτοί να ετοιμάσουν τα της οικονομικής εκτελέσεώς μας! Για να λάβουμε κάποια εικόνα του ύψους των κερδών του οικονομικού αυτού κολοσσού γράφουμε ότι κατά το 2012 οι πρόσθετες αμοιβές, μπόνους επί το ελληνικότερο, των στελεχών της σε όλο τον κόσμο ανήλθαν στο ιλιγγιώδες ποσό των 13.000.000.000 δολαρίων. Σ’ αυτό δεν περιλαμβάνονται οι πρόσθετες αμοιβές των κορυφαίων στελεχών της. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και κάποια Ελληνίδα στην καταγωγή, η οποία έλαβε μυθώδη αμοιβή για τη διαπραγμάτευση και συμφωνία με την Ελλάδα για τα swaps. Εμείς με την παροιμιώδη αφέλεια που μας διακρίνει καυχώμαστε ότι είμαστε έξυπνος λαός και καταφέρνουμε να ρίξουμε τους άλλους. Κατά καιρούς εκδηλώνουμε την υπερηφάνειά μας για τους συμπατριώτες μας που διαπρέπουν διεθνώς, όπως η προαναφερθείσα, αλλά και ο τραπεζικός υπάλληλος (και όχι τραπεζίτης), που αναρριχήθηκε στην υποδιοίκηση της ευρωπαϊκής τράπεζας και στη συνέχεια στη θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδος. Πόσο άραγε πόνεσαν και πονούν τόσο αυτοί όσο και πλείστοι άλλοι, αλλά και οι ασκήσαντες και ασκούντες την εξουσία στη χώρα μας για την υποδούλωσή της στο αδηφάγο κεφάλαιο; Οι τραπεζίτες εκτός από οικονομικούς συμβούλους διαθέτουν και βαθμολογητές της οικονομικής ευρωστίας των χωρών. Είναι οι γνωστοί «οίκοι αξιολόγησης». Δεν αποτελούν θεσμικά όργανα κατά το ανάλογο του ΟΗΕ και άλλων οργανισμών. Είναι οι μονίμως καταδικάζοντες τις χώρες σε τοκογλυφικό δανεισμό, καθώς διαμορφώνουν με τις αξιολογήσεις τους το επιτόκιο. Και στην επιφάνεια του πλανήτη δεν υπάρχει θεσμός να καταγγείλει τους «υπερθεσμούς», οι οποίοι συντελούν τα μέγιστα στο σφίξιμο του βρόχου στο λαιμό των υπερχρεωμένων χωρών. Έχοντας τη στήριξη των «οίκων» οι οικονομικά ισχυρές χώρες, όπως η Γερμανία, δανείζονταν και δανείζονται με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο, για να δανείσουν στη συνέχεια τη χώρα μας με εξωφρενικά υψηλό, επικαλούμενοι λόγους κινδύνου εκ της ανασφαλούς πορείας της οικονομίας μας. Και έτσι το χρέος μας διαρκώς ογκώνεται! Και οι άθλιοι τοκογλύφοι είχαν και εξακολουθούν να έχουν το θράσος να περιλούουν τον ελληνικό λαό με απαράδεκτες βρισιές, τις οποίες υπομένουμε στωικά, εθισμένοι στην υποταγή από τις υποταγμένες ηγεσίες, τις οποίες, έχουμε την ψευδαίσθηση, ότι εκλέγουμε εμείς δημοκρατικώ

ΚΥΡΙΑΚΗ, 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 - ΤΕΥΧΟΣ 6

Οι σύμβουλοι τω τρόπω! Και ακόμη έχουν το θράσος να ψευδολογούν ότι θυσιάζουν τους λαούς τους για να ορθοποδήσει η οικονομία της χώρας μας! Και το θλιβερότερο όλων είναι ότι υπάρχουν Συνέλληνες, δουλικά υποταγμένοι στο δυτικό πνεύμα της απληστίας, που αποδέχονται την οφειλή του συνόλου του χρέους μας, του απεχθούς και επαχθούς, και δίνουν δίκαιο στους δανειστές μας, που απαιτούν και τον έσχατον κοδράντην, καταντώντας μάλιστα να υποστηρίζουν ότι, αφού δεν είμαστε σε θέση να αυτοκυβερνηθούμε, ας έλθουν να μας κυβερνήσουν αυτοί που τακτοποίησαν τα πάντα στη χώρα τους! Σαν να μην έχουν έρθει ακόμη! Το 2012 η κυβέρνηση της χώρας προσέλαβε ως οικονομικό σύμβουλο την αμερικανική επενδυτική τράπεζα Lazard για την υποστήριξη κατά την εφαρμογή του αρχικού προγράμματος διάσωσης. Πόσο όμορφα ηχεί αυτός ο όρος αντί του μισητού πλέον σε πολλούς Έλληνες μνημονίου. Βέβαια δεν είναι ευκαταφρόνητος και ο αριθμός εκείνων που πιστεύουν ότι τα μνημόνια ήταν «μονόδρομος» και ότι πράγματα όλα όσα επέβαλαν οι δανειστές μας ήταν για το καλό μας. Η υποτέλεια του Νεοέλληνα και η έλλειψη οράματος και πνεύματος αντίστασης και θυσίας είναι φοβερές μάστιγες, που θα κρατήσουν επί μακρόν τη ράχη μας σε σύγκυψη. Το πόσο αισχροκέρδησαν οι δανειστές μας σε βάρος μας με την εφαρμογή των μνημονίων πλέον, τα οποία ανέρχονται σε τρία, ισάριθμα των συνιστωσών του «δημοκρατικού τόξου», το οποίο διαχειρίζεται την εξουσία, το γνωρίζει ο κάθε πολίτης, ευρισκόμενος μακριά από τη διαπλοκή. Βέβαια δεν είναι αμελητέοι εκείνοι, οι οποίοι στην οικονομική τους εξαθλίωση προσφέρουν με τη στάση τους δικαίωση των διαπλεκομένων θεωρώντας τους «μάγκες» και τονίζοντας ότι και εκείνοι στη θέση τους το ίδιο θα έπρατταν. Η εξουσία είναι διεφθαρμένη από καιρό. Το θλιβερό είναι ότι κατάφερε να διαφθείρει και τον λαό μας! Πρόσφατα η εφημερίδα Fianancial Times αποκάλυψε ότι το ελληνικό χρέος θα διαχειριστεί ως σύμβουλος, αντί της Lazard, o οίκος Rothschild. Η εφημερίδα δεν αποκάλυψε τις πηγές της, πόση όμως αμφιβολία υπάρχει ότι ο διεθνής οικονομικός τύπος εκφράζει απόψεις του τραπεζικού κεφαλαίου; Το γραφέν σχετίστηκε, όπως ήταν φυσικό με το πρόσφατο ταξίδι του πρωθυπουργού μας στο Παρίσι και τη συνάντησή του με εκπρόσωπο του οίκου, που είναι και εκπρόσωπος της οικογένειας, η οποία διαφεντεύει την Ευρώπη. Σε φωτογραφία που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο φαίνεται ο πρίγκηπας της Αγγλίας Κάρολος να στέκεται προσοχή μπροστά στον αφέντη! Η μείζων αντιπολίτευση έθεσε θέμα όχι βέβαια για τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον αφέντη, αλλά για την κίνησή του με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο εκτός προγραμματισμού! Και ο πρωθυπουργός έσπευσε να μας καθησυχάσει υποστηρίζοντας ότι κάτι το καλό θα προκύψει από τη συνάντηση! Ίσως το τέταρτο μνημόνιο! Και η κρίση βαθαίνει και ο λαός μας υποφέρει και οι αρμόδιοι για την δύσμοιρη παιδεία μας, αντί να φροντίσουν να φυτρώσει επάνω στη σάπια γενιά του γράφοντος μια νέα με ήθος, φρόνημα και γνώσεις, ώστε να πραγματώσει την υπέρβαση της αθλιότητας, προωθεί στα σχολεία την υπέρβαση των εμφύλων στερεοτύπων, οδηγώντας εξ απαλών ονύχων τη νέα γενιά στη σήψη! Και το θλιβερότερο: Ουδείς λόγος περί μετανοίας ακούγεται. Απόστολος Παπαδημητρίου Ηλεκτρολόγος-Μηχανικός Κοζάνη

3

κοινωνείν

ΚΥΡΙΑΚΗ, 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 - ΤΕΥΧΟΣ 6

Η αγιασμένη Επανάσταση των Α. Υψηλάντη, Θ. Κολοκοτρώνη, Ι. Μακρυγιάννη* Η Επανάσταση του 1821 αποτελεί το πρωταγωνιστικό γεγονός της ιστορικής πορείας του Νεότερου Ελληνισμού. Γεγονός που συνδέεται με τους ανθρώπους, τους ραγιάδες του Ρήγα και εν τέλει ηρωικές προσωπικότητες που οραματίστηκαν, μόχθησαν, πολέμησαν, έχοντας κεντρικό ρόλο στις πρωταρχικές του εκφάνσεις, στην εξέλιξη αλλά και μεταγενέστερα. Επιλέξαμε να ανθολογήσουμε τρεις σημαντικές μορφές, οι οποίες αναδείχτηκαν ο καθένας στον χώρο, από την αρχή σχεδιασμού και έναρξης, υλοποίησης και λήξης της Επανάστασης για την Ελευθερία του Ελληνικού λαού. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο Ιωάννης Μακρυγιάννης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης αποτέλεσαν προσωπικότητες της Επαναστατικής πορείας του Ελληνισμού, με τεράστια προσφορά, οι οποίες όπως έγινε και με άλλους πρωταγωνιστές του έπους του 1821, πέρασαν από εμπόδια και δυσκολίες, θλίψεις και στενωπούς, μέχρι να τους δικαιώσει η ιστορία.

Το «Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» του Υψηλάντη, τα «Οράματα και θάματα και «Το τρώνε από εμάς και μένει και μαγιά» του Μακρυγιάννη και το «Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση» και η Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 έως τα 1836» του Κολοκοτρώνη, είναι η κληρονομιά μας, η πίστη μας, η Ελληνικότητά μας. Ο βίος, τα παραπάνω κείμενα, πρότυπα και παραδείγματα, η συγνώμη που είχαν την τόλμη να ζητήσουν απ’ αυτούς που έβλαψαν αλλά και όσους δεν έβλαψαν, παραδίδονται από αυτές τις Επαναστατικές και Επαναστατημένες γενιές του 1821, στις σημερινές και τις αυριανές, ως κληρονομιά αντίστασης σε κάθε εισβολέα και εσωτερικό συνεργάτη του, που (θέλει να) επιβάλλει ολοκληρωτισμό και κάθε είδους σκλαβιά. Πολύτιμη παρακαταθήκη της «αγιασμένης Επανάστασης», όπως ονόμασε τον ξεσηκωμό

Μαλκίδης Θεοφάνης Δρ. Κοινωνικών Επιστημών, Αλεξανδρούπολη

των «αγιασμένων πολεμιστών» του Γένους των Ελλήνων ο Φώτης Κόντογλου. *Προδημοσίευση από το βιβλίο για το 1821. Εκδόσεις Εύξεινος Λόγος. Αθήνα Μάρτιος 2017

Οι καλλιτέχνες για την ελληνική πραγματικότητα Η πρόσφατη απώλεια των σημαντικών Ελλήνων ζωγράφων, Δημήτρη Μυταρά και Γιάννη Κουνέλη, φέρνει στο μυαλό τα όσα είπαν, για τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Ο Δημήτρης Μυταράς (1934-2017), σε συνέντευξή του στη Μαρία Ανδρέου («Παρόν», 31/7/2011) είπε για την Παιδεία: «Το πρόβλημα της Παιδείας είναι η Παιδεία!...Μόνο δια μέσου της Παιδείας διαμορφώνεις ηθική υπόσταση. Η Παιδεία σήμερα στα πανεπιστήμια βρίσκεται σε αισχρό χάλι. Οι καθηγητές δεν μπορούν να διδάξουν. Τα πανεπιστήμια βρίσκονται υπό κομματικό έλεγχο. Για μένα είναι φρικτός ο νόμος, που δίνει όλα τα προνόμια στους φοιτητές. Για μένα δεν υπάρχει Παιδεία στην Ελλάδα, όταν οι φοιτητές μπαίνουν και βγαίνουν από το μάθημα ό,τι ώρα θελήσουν και ασκούν λεκτική και σωματική βία στους καθηγητές τους...Πού παγκοσμίως συμβαίνει αυτό;...». Και για την ελληνική πραγματικότητα είπε: «Η αγωνία του Έλληνα, εδώ και τριάντα χρόνια, σταματά στο πώς θα γίνει πλούσιος. Για ποια Παιδεία μιλάμε; Το γρήγορο, όμως, πάντα κρύβει προστυχιά. Δυστυχώς, η

Μας έδειξαν στην τηλεόραση έναν καλοστεκούμενο, συνοφρυωμένο, ασπρομάλλη κύριο, που είπαν ότι είχε τον θεσμικό ρόλο. Εμείς δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε για να δούμε διότι η αστυνομία άφηνε μόνο τους επωνύμους, ενώ εμείς δεν είμαστε. Ο ρόλος του ήταν να φυλάει το Σύνταγμα, όχι βέβαια την πλατεία διότι αυτή τη φύλαγε η αστυνομία, αλλά τις αρχές πολιτικής διακυβέρνησης της χώρας, όσο και αν αυτό φαίνεται παράξενο σε μία χώρα κομματικής δικτατορίας που οι κομματάρχες της θεωρούν σαν μονόδρομο να υπακούουν στους ξένους δανειστές, στους οποίους έχουν παραδώσει τη διαχείριση της

οικογένεια και το σχολείο δεν κατάφεραν να δώσουν αγωγή. Ο Έλληνας έγινε αγενής. Του λείπει ο σεβασμός». Ο Γιάννης Κουνέλης (1936-2017) ανησυχούσε για τη σημερινή απώλεια της ταυτότητας: «Η ταυτότητα είναι ένα κέντρο. Χωρίς αυτό χάνεις τη λογική, που σου επιτρέπει να δεις τα πράγματα συγκριτικά. Χάνεις τον άξονα. Και είσαι από δω και από κει. Όπου φυσάει ο άνεμος. Χωρίς μέλλον...». (Καθημερινή 13/2/2017). Ένας άλλος μεγάλος σύγχρονος ζωγράφος, που απεβίωσε πρόσφατα, είναι ο Παναγιώτης Τέτσης (1925-2016). Είπε στη συνέντευξή του στην Μαργαρίτα Πουρνάρα, λίγες ημέρες πριν πεθάνει: «Ξέρω πότε άρχισε η ηθική κατάπτωση του τόπου. Το σύνθημα «Τσοβόλα δος τα όλα» μας στοίχειωσε και η συμπεριφορά, που παγιώθηκε τότε, επιβιώνει μέχρι σήμερα στον πολιτικό κόσμο και στην κοινωνία. Δυστυχώς, γίναμε καλοπερασάκηδες και τώρα δεν μπορούμε να προσαρμοστούμε σε πιο δύσκολες συνθήκες...Σημασία έχει τώρα να βάλουμε όλοι μυαλό και να μπορέσουμε να ανασυγκροτήσουμε την πατρίδα, ο

καθένας από το δικό του μετερίζι. Μόνο με συλλογική δουλειά και πίστη θα βγούμε από το αδιέξοδο» (Καθημερινή, 7/2/2016). Οι τρεις σημαντικοί ζωγράφοι μας είχαν κάτι κοινό, ότι ήσαν της ίδιας γενιάς, αυτής που αποχωρεί, ότι επί εξήντα περίπου χρόνια είχαν ζήσει την πολιτική και τους πολιτικούς και ότι, ως καλλιτέχνες, με την ψυχική τους ευαισθησία και ακεραιότητα μίλησαν για την τραγική κατάσταση, που επικρατεί στην Ελλάδα, με ευθύνη των πολιτικών και πνευματικών μας ηγετών. Ο εκ των επτά σοφών Περίανδρος ο Κορίνθιος είπε ότι, στην καλύτερη Πολιτεία η αρετή θεωρείται το μείζον αγαθό και η κακία το χειρότερο. Οι βαρύτατες εκφράσεις, που ανταλλάσσουν οι πολιτικοί μας, δείχνουν ότι η κακία επικρατεί στην ηγεσία της Πολιτείας μας. Οι απελθόντες ζωγράφοι έχουν δίκιο. Ζούμε σε βάλτο. Μακάρι να βάλουμε μυαλό και με πίστη να μπορέσουμε να βγούμε από αυτόν. Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος Δημοσιογράφος Αθήνα

Ο αρχηγός και η λύση χώρας. Τον ασπρομάλλη κύριο περιστοίχιζαν τρεις ένστολοι κύριοι, φορτωμένοι με μετάλλια ανδρείας που η ηλικία τους μαρτυρούσε ότι δεν τα είχαν κερδίσει στον τελευταίο παγκόσμιο ή εμφύλιο πόλεμο και μάλλον ήταν άκαπνοι. Ο πρώτος με στολή χρώματος χακί θύμιζε τα βουνά και τις πεδιάδες της πατρίδας μας, ο δεύτερος με μπλε σκούρο ίδιος η θάλασσα του Αιγαίου και του Ιονίου και ο τρίτος γκρι γαλάζιο σαν τον ουρανό. Μπροστά τους πέρασαν τα στρατευμένα παιδιά και τα αδέλφια μας

που δεν μπορούσαμε να τα δούμε και να τα χειροκροτήσουμε και στο τέλος ο ασπρομάλλης κύριος κάτι ψέλλισε στα μικρόφωνα των δημοσιογράφων, αυτοί μπόρεσαν να πλησιάσουν γιατί είναι έμπιστοι. Ο λόγος του ασπρομάλλη έμοιαζε με αναφορά στους αγώνες των ηρών του 1821 και παρότρυνε τους Έλληνες να τους μιμηθούν, ενώ ο τόνος της φωνής του έδειχνε ότι φοβόταν μη τυχόν συμβεί κάτι τέτοιο, αν και η αστυνομία είχε πάρει τα μέτρα της με ελεύθερους σκοπευτές αμολημένους στις ταράτσες των γύρω κτιρίων.

Το κάθε έθνος έχει τον στρατό του που το προστατεύσει από τους εχθρούς του και απορεί κανείς τι σχέση έχουν αυτοί που παρίσταναν τις κεφαλές των ενόπλων μας δυνάμεων με τον ρόλο του προστάτη όταν οι εχθροί είναι ήδη εντός των πυλών και αυτοί ομιλούν για αγώνες. Οι σημερινοί εχθροί είναι φαινομενικά άοπλοι και είτε είναι ξυπόλητοι, είτε είναι πάμπλουτοι με αόρατα και αντιφατικά όπλα. Αφενός μεν χρησιμοποιούν σαν όπλο τα μονομερή δικαιώματα του ανθρώΣυνέχεια στην 8η σελ

4

κοινωνείν

ΚΥΡΙΑΚΗ, 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 - ΤΕΥΧΟΣ 6

Η θετική επίδραση της «αλληλεγγύης» στην ψυχική μας υγεία! Όταν ευεργετείς κάποιον & τείνεις χείρα βοηθείας για να βοηθήσεις τον αδύναμο, τον πάσχοντα, αυτόν που υποφέρει και εκλιπαρεί για βοήθεια & αυτόν που σε έχει πραγματικά ανάγκη για να σηκωθεί & εσύ είσαι εκεί... για να σταθείς αρωγός... νιώθεις να σε διαπερνά ένα απερίγραπτο ρίγος βαθιάς συγκίνησης, ψυχικής ανάτασης & βαθιάς ικανοποίησης, ενισχύεις τον αυτοσεβασμό σου και νιώθεις την ιδιαίτερη χαρά ότι επουλώνεις τις πληγές & φροντίζεις τα τραύματα κάποιου που έχει ανάγκη τη στοργή σου, την φιλαλληλία σου, την συμπαράσταση σου, την αμέριστη υποστήριξη σου. Είναι υπέροχο & ανακουφιστικό το συναίσθημα ότι εκπληρώνεις μια ιερή υποχρέωση, μια υπέροχη αποστολή ανθρωπιάς. Όταν προσφέρεις με κάθε πρόσφορο τρόπο, όταν θυσιάζεις κάτι από το υστέρημα σου, τονώνεται η αυτοεκτίμηση σου γιατί η πράξη της προσφοράς, σου δημιουργεί συναισθήματα ικανοποίησης & πληρότητας. Όταν προσφέρεις χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς να περιμένεις υστερόβουλα & κοντόφθαλμα ανταμοιβή, τότε αυτομάτως νιώθεις ότι επιτελείς έναν ιδιαζόντως σημαντικό ρόλο αυτόν του ευεργέτη, του αλτρουιστή, του ανθρώπου που θέλει να αλλάξει τον

Οι εκρήξεις

στην ανθρώπινη Ιστορία Ο ελληνικός λαός πρέπει να καταλάβει ότι η Ευρώπη είναι επιφάνεια. Μια σαγηνευτική, πολύχρωμη, φωσφορίζουσα επιφάνεια. Εμείς είμαστε από άλλη ράτσα. Ας μην μπλέξουμε σε αξιολογήσεις, καλύτερη ή χειρότερη, απλώς διαφορετική. Θα είδαμε κάποτε στην τηλεόραση, σε κάποιο ντοκυμαντέρ εκρήξεις ηφαιστείων, ιδίως εκείνων της Ινδονησίας που είναι τα πιο ενεργά, όπως το Κρακατόα. Πελώριες γλώσσες φωτιάς σ’ έναν δαιμονικό χορό τινάζονται ψηλά και γλείφουν τα ουράνια. Μ’ αυτό υποδηλώνεται ότι η πυρακτωμένη καρδιά της γης διαπερνά κατά καιρούς την επιφάνεια, για να μας θυμίζει ότι το Πυρ είναι η Αρχή του Παντός και όταν το θελήσει επιβάλλει την παρουσία του. Προκαλεί δέος η σκέψη ότι όλη αυτή η κρούστα της γης και η επιφάνειά της με τους Ωκεανούς και τις Ηπείρους και τα άλλα θαυμάσιά της «κάθονται» επάνω στη Φωτιά. Έτσι είναι και ο Ελληνισμός. Δεν είναι επιφάνεια. Τρέφεται από τα έγκατα. Και αυτός κατά καιρούς σαν να παίρνει εντολή, τινάσσεται, διαπερνά την κρούστα και ως πυριφλεγής ρομφαία επιβάλλει τη θέλησή του. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση: η θέληση αυτή είναι μόνο πνευματική. Υπηρετεί τους Μεγάλους Νόμους, όχι τις ευκαιριακές σκοπιμότητες. Ο Αισχύλος στην ελληνική Αρχαιότητα με τον Προμηθέα του ήταν μια τέτοια έκρηξη. Και αφού και αυτός δημιούργησε τις Τέχνες, ο Νους του που φωτίστηκε άρχισε να ερευνά το πώς και το πόθεν, τα αρχικά αίτια. Ο Πλάτων είναι μια άλλη έκρηξη. Ανακαλύπτει το Πνεύμα, θεσμοθετεί τους Νόμους

κόσμο και να του δώσει μια πιο ανθρώπινη όψη, μακριά από προσωπεία, διπροσωπία & νοοτροπίες τύπου δούναι και λαβείν & υποσχετικές... Ο John Andrew Holmes, Αμερικανός γιατρός υποστήριζε ότι: το πιο ικανοποιητικό στη ζωή είναι να μπορείς να δίνεις ένα μεγάλο μέρος τους εαυτού σου στους άλλους. Πράγματι, όταν προσφέρεις, μεταδίδεις κύματα χαράς και αυτό σου επιστρέφει σε σένα πολλαπλασιαστικά σε επίπεδο και σωματικής υγείας αλλά και ψυχικής ανάτασης. Ένα δικό του χαμόγελο, σου αναπτερώνει το ηθικό. Επίσης, αυτό λειτουργεί ως ευκαιρία να εκτιμήσεις αυτά που ήδη έχεις, να τα εκτιμήσεις σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, αποβάλλοντας τις αδηφάγες και αχόρταγες επιθυμίες σου για όλο και περισσότερα αγαθά. Το δίδαγμα που αναδύεται όταν προσφέρεις ανθρωπιστική βοήθεια είναι να μάθεις να ζεις με απλό, ποιοτικό & ουσιαστικό τρόπο, εκτιμώντας τα μικρά καθημερινά πράγματα μέσα από τα οποία κρυφές & γοητευτικές πτυχές της ζωής συνθέτουν τη μεγαλοσύνη της ζωής ! Πολλοί έχουν επιχειρήσει να ακολουθήσουν το δρόμο της προσφοράς, της αλληλεγγύης, της φιλανθρωπίας εν γένει ανακαλύπτουν

Παπαδόπουλος Θεόφιλος Δάσκαλος, Έδεσσα

του. Η ελληνική σκέψη είναι η πρώτη που ανακάλυψε την αλληλουχία της Φωτιάς με το Πνεύμα (ο Διαφωτισμός το ξέχασε αυτό, είδε τη φωτιά σαν μέσο για να βάλει μπρος την κίνηση, και έφτιαξε την ατμομηχανή…). Και ο Χριστιανισμός υπήρξε μια άλλη έκρηξη, η συγκλονιστικότερη στην ανθρώπινη ιστορία. Ας μην ξενίσει εδώ η άποψη: ο Χριστιανισμός είναι ελληνικός, ακραιφνώς ελληνικός. Οι κάποιες ρίζες του, γενεαλογικές και προφητικές, αν δεν είναι εμβόλιμες, διατηρήθηκαν για να προσέλθει και ο εβραϊκός λαός στη νέα θρησκεία που ήταν μάλλον «όραμα νέας ζωής», για να μη μείνει εκτός, να μη νιώσει αποξενωμένος. Αυτό βέβαια δεν έγινε γιατί ο εβραίος δύσκολα απεξαρτάται απ’ την ύλη και τις εγκώσμιες επιδιώξεις του. Αλλά όλο το ιδεολογικό-ανθρωπιστικό υπόβαθρο του Χριστιανισμού αντανακλά την πλατωνική και τη στωική φιλοσοφία καθώς και την εναγώνια λαχτάρα του ανθρώπου της εκπληκτικής και καταλυτικής Ελληνιστικής εποχής για την Αλήθεια και το Υπερβατικό. Άλλη μια έκρηξη είναι η Ορθοδοξία που έδωσε την κλείδα της ερμηνείας για το πώς ο άνθρωπος μπορεί να ενταχθεί στο Σχέδιο του Θεού. Τα περισσότερα παρέλκουν… Αυτή είναι η δική μας διαδρομή. Δεν είμαστε κομψοί και χαριτωμένοι παγοδρόμοι που διαγράφουν χορευτικές φιγούρες στην επιφάνεια. Εμείς αρδεύουμε από τα σπλάχνα την πεμπτουσία του πυρός και τη διαχέουμε στο Στερέωμα. Αν πάψουμε να το κάνουμε, αν σβήσουν οι κρατήρες, η κρούστα του Κόσμου θα παγώσει και η Ιστορία θα γίνει απολίθωμα!

ότι το πιο σημαντικό απ’ όλα, ακόμα και από όλα τα υλικά αγαθά, είναι η σχέση μας με τον συνάνθρωπο. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ευτυχισμένος όταν είναι μόνος του & νιώθει ανακούφιση όταν πετάει το προσωπείο της υποκρισίας, της παντοδυναμίας, της έπαρσης, της αλαζονείας τους εγωισμού, της χαιρεκακίας, της κτητικότητας & της μάταιας φιλοπρωτίας, τελειοθηρίας & υπεροχής έναντι των άλλων. Η επαφή μας με τον συνάνθρωπο μας εξευγενίζει, μας εξημερώνει, μας εξανθρωπίζει. Γιατί μόνοι μας θα ήμασταν πολύ ευερέθιστοι, οξύθυμοι & ατελείς σαν άνθρωποι, αφού η απομόνωση & η περιχαράκωσή μας στα στενά πλαίσια του μικρόκοσμού μας & η κοινωνική μας παραίτηση, μας θέτει στο περιθώριο, μας απομακρύνει από την ενεργό κοινωνική δράση, γεγονός που συμβάλλει στην υποβάθμιση της κοινωνικής παρουσίας μας ως δρώντα υποκείμενα που υπό ιδανικές συνθήκες θα πρέπει να μετέχουν σε συλλογικές διαδικασίες, να αφουγκράζονται & να μετέχουν στις κοινωνικές εξελίξεις ως φορείς αλλαγής & ανατροπής πάγιων καταστάσεων που μας θέλουν αδρανείς, αμέτοχους & αποστασιοποιημένους από κάθετι που δεν αποφέρει κέρδος, αντισταθμιστικό όφελος, ανταποδοτικότητα σε όρους σύγχρονης οικονομίας. Αποτέλεσμα αυτής της τραγικής «ωφελιμιστικής» νοοτροπίας με την οποία έχουμε γαλουχηθεί στα πλαίσια του σύγχρονου τρόπου οργάνωσης του κοινωνικού περιβάλλοντος, ενός περιβάλλοντος το όποιο εργαλειοποιεί την ανθρώπινη ύπαρξη & την αποστραγγίζει από κάθε ίχνος ουμανιστικής τάσης που από την οποία σίγουρα δεν απορρέουν υλικά οφέλη αλλά πλουτίζουν την ψυχή με θησαυρούς υπέρτερης αξίας (ηθική ικανοποίηση, αίσθημα πληρότητας, νοηματοδότηση της ύπαρξης μας, ευαισθητοποίηση, απεμπόλιση παθητικότητας & απομάκρυνση από την τάση αδιαφορίας για το ότι συμβαίνει γύρω μας). Όταν προσφέρεις βοήθεια σε κάποιον που το έχει ανάγκη, αυτό σηματοδοτεί και την ενεργοποίηση σου ως μέλος ενός κοινωνικού συνόλου, η υπόληψη μας ενισχύεται, γινόμαστε έμπρακτα χρήσιμοι για τον ευρύτερο κοινωνικό ιστό η αυτοεικόνα μας βελτιώνεται & συμβάλλουμε ώστε ο κόσμος μας να γίνει καλύτερος. Το κίνημα του εθελοντισμού σηματοδοτεί την μετάβαση από το «εγώ» στο «εμείς» & προάγει όλες εκείνες στις πανανθρώπινες, ξεχασμένες λίγο-πολύ αξίες, όπως είναι η κοινωνική αλληλεγγύη , η ανιδιοτελής προσφορά και η αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Στη σημερινή κοινωνία με τους ξέφρενους & αγχωτικούς ρυθμούς ζωής, του υλικού ευδαιμονισμού και του ατομικισμού όπου οι ανθρώπινες σχέσεις διαπνέονται από πνεύμα αδιαφορίας & στυγνής συναλλαγής... ο εθελοντισμός φαντάζει ως ο μοναδικός φάρος ελπίδας που μπορεί να φωτίσει προς μία διαφορετική κατεύθυνση, μια οδό που θα μας οδηγήσει σε μια νέα στάση ζωής. Ας θυμόμαστε επομένως το ηθικό δίδαγμα της Αυστριακής διανοούμενης Bertha von Suttner, όπου σύμφωνα με την ίδια μετά το ρήμα «αγαπώ», το «βοηθώ» είναι το πιο ωραίο ρήμα στον κόσμο. Λάσκαρη Κωνσταντίνου www.kontasou.com

ΚΥΡΙΑΚΗ, 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 - ΤΕΥΧΟΣ 6

Πριν από κάποιες ημέρες βρέθηκα καθοδόν προς το γήπεδο, καθότι θερμόαιμος νέος και εγώ, για να παρακολουθήσω την αγαπημένη μου ομάδα. Μέσα στο λεωφορείο πανικός από νέους οπαδούς που φώναζαν μια ευρεία γκάμα συνθημάτων, από έξυπνα και ψαγμένα μέχρι υβριστικά έως χυδαία. Και κάπου μέσα στον όλο χαλασμό, μια κυρία μέσης ηλικίας αρχίζει να χυδαιολογεί χειρότερα από τα ίδια τα παιδιά και να λέει ότι η σημερινή νεολαία έχει ξεπέσει πλήρως ηθικά, και πως είναι αναιδής και αυθάδης. Μεταξύ άλλων έλεγε πως οι νέοι κάθονται και παίζουν όλη μέρα παιχνίδια, αδιαφορούν για τα κοινωνικά ζητήματα, πηγαίνουν στο γήπεδο (καλή ώρα) και -κατά λέξη-‘‘χουλιγκανίζουν’’ και, και, και... Δε θα ήθελα να αναζητήσω-επιρρίψω ευθύνες στους πολίτες της γενιάς της συγκεκριμένης κυρίας, σχετικά με τη σημερινή κατάσταση. Αντιθέτως θα ήθελα, εξ αφορμής του προαναφερθέντος συμβάντος, να επικεντρωθώ στο σήμερα, και ειδικότερα στη στάση των νέων. Παρατηρούμε, είναι η αλήθεια, ολούθε γύρω μας έναν έντονο αναβρασμό, μια κινητικότητα, μια ανησυχία. Από το σπίτι, τον χώρο εργασίας, τις κοινωνικές μας συναναστροφές έως τη Βουλή. Όσον αφορά ειδικότερα τους νέους ανθρώπους, σε όποια φάση και αν τους δούμε, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στις καφετέριες, στα γήπεδα, γινόμαστε μάρτυρες αυτού του αναβρασμού. Με εξαίρεση μια μερίδα που παραμένει νωχελική -και η οποία επιβεβαιώνει τον κανόνα- η συντριπτική πλειοψηφία ψάχνει να βρει χώρους και τρόπους έκφρασης αυτής της τάσης για να επέλθει κάποια αλλαγή. Αλλαγή όχι απαραίτητα οικονομική, πολιτική ή ευρεία κοινωνική, αλλά αλλαγή ακόμα και στα πιο μικρά πράγματα, θετικά άλλα και αρνητικά... Οι αναιδείς και αυθάδεις νέοι τείνουν να αντιμάχονται το τέλμα, την κατήφεια και τη μιζέρια. Νιώθουν πως σε ένα περιβάλλον παρακμής, όπως παρουσιάζεται η σημερινή κατάσταση της πατρίδας μας, δεν μπορούν να επιβιώσουν, δεν μπορούν να βρουν χώρο και χρόνο για τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τους. Και πιστέψτε με, έχουν και όνειρα, και φιλοδοξίες, και πρωτοποριακές ιδέες κάθε τύπου. Απλώς δε βρίσκουν, ή δεν τους δίνεται, ο κατάλληλος χώρος έκφρασης αυτών των τάσεων... Και εδώ έρχονται και δρουν οι έτεροι χώροι έκφρασης, οι λιγότερο κατάλληλοι έως ακατάλληλοι. Το γήπεδο, πρώτα απ’ όλα. Εκεί νομίζει κανείς πως βρίσκει την ταυτότητά του, γίνεται ένα με τον όχλο και νιώθει δυνατός. Έπειτα, χώροι ακραίας πολιτικής έκφρασης, στα στέκια και στους δρόμους. Ο νέος νιώθει πως ανήκει κάπου, πως έχει λόγο ύπαρξης. Έχει, λοιπόν, την ανάγκη να ακουστεί, να αποβάλλει την παθητικότητα, να δραστηριοποιηθεί. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε επ’ αόριστον τη συζήτηση για τους χώρους έκφρασης του αναβρασμού, για τους χώρους και τους τρόπους εκτόνωσης της πίεσης που ασκεί η ιδεολογία της παρακμής, αλλά νομίζω έχει γίνει αρκετά κατανοητό. Υπάρχει λοιπόν η διάκριση θετικών και αρνητικών χώρων και τρόπων πραγμάτωσης του αναβρασμού. Οι αρνητικοί υπερτερούν, για την ώρα, όντας βούτυρο στο ψωμί των πολιτικών, των ΜΜΕ και γενικότερα όσων προσπαθούν να αποσπάσουν χρήμα και εξουσία. Αυτό διότι στρέφουν την κοινωνική εκτόνωση σε χώρους ελεγχόμενους, όπως τα γήπεδα, και αφήνουν τον υπόλοιπο χώρο ελεύθερο, χωρίς φωνές και διαμαρτυρίες. Τι θα μπορούσαμε όμως να κάνουμε για να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση; Πρώτα-πρώτα ο κάθε νέος που διαβάζει αυτό ή ανάλογα κείμενα, ή που αισθάνεται έστω στο ελάχιστο το πνεύμα αυτό της διάθεσης για αλλαγή, ας προσπαθήσει να βρει δημιουργικούς χώρους

5

κοινωνείν Η αναιδής και αυθάδης νεολαία και τρόπους έκφρασης της ανησυχίας του. Ένας σύλλογος εθελοντικής προσφοράς, μια καλλιτεχνική ομάδα, μια ομάδα συζήτησης, ένα πολιτικό κίνημα από νέους, χωρίς κομματικούς χρωματισμούς. Έπειτα ο κάθε γονιός, παππούς ή γιαγιά, που θέλει να δει την πατρίδα μας να ανασαίνει, ας κοιτάξει, αντί να ‘‘σιχτιρίζει’’, μέσα στα λεωφορεία, τους νέους ‘‘χουλιγκάνους’’ και να μονολογεί για την κατάντια της χώρας, να αναλογιστεί τις ευθύνες του και με σύνεση και μετάνοια να ωθήσει τα παιδιά του σε δραστηριότητες καλλιέργειας του νου. Τέλος, ομολογώ πως για τη δράση δημόσιων και μη φορέων παραμένω ιδιαίτερα δύσπιστος. Το σχολείο, παραδείγματος χάρη, είναι το Α και το Ω σε όλα αυτά που συζητάμε, αλλά έχει χάσει κάπως τον προσανατολισμό του. Προσφέρει (ως οργανωμένο σύστημα, όχι σε κάθε περίπτωση δασκάλου ατομικά) εκ-παίδευση και όχι παιδεία. Εστιάζει στην προετοιμασία των μαθητών για τον τομέα της παραγωγής, με τρόπο μηχανιστικό και περιορισμένο. Ας ελπίσουμε δάσκαλοι και καθηγητές να αντιληφθούν τη σημασία της ηθικής και πνευματικής καθοδήγησης των νέων, και να

Νίκος Παπαδόπουλος, Φοιτητής ΦιλολογίαςΓλωσσολογίας ΑΠΘ

προσπαθήσουν να γίνουν πρωτεργάτες ή κοινωνοί της προσπάθειας για αλλαγή. Πάντως σε κάθε περίπτωση, καλύτερα, ως νέοι, να είμαστε αυθάδεις και αναιδείς, παρά παθητικοί δέκτες και τεμπέληδες, δε νομίζετε; Υ.Γ. Για να μην αφήσω το αναγνωστικό κοινό παραπονεμένο από την ημιτελή ιστορία της εισαγωγής, την κυρία στο λεωφορείο την ‘‘περιποιήθηκε’’ υπέροχα ένας εικοσάχρονος, περίπου, νέος (οπαδός και αυτός), χωρίς φασαρίες και απειλές, παρά μόνο με επιχειρήματα, προσφέροντάς μου με αυτόν τον τρόπο και την ιδέα να γράψω το παρόν άρθρο.

Ώρα να στρίψουμε το τιμόνι. ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ: Βρώσεσι, πόσεσι, αφροδίσισι. Στα νέα ελληνικά: φαγητό, πιοτό και σαρκικές ηδονές. Μια σειρά από τρία τυχαία ερεθίσματα πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου προχθές και το αποτέλεσμα αυτών μοιράζομαι μαζί σας. Ψάχνοντας κάτι στο διαδίκτυο έπεσα πάνω στο ακόλουθο κείμενο του Δημόκριτου, 460- 550 π.Χ. «Όσοι από την κοιλιά βρίσκουν ευχαρίστηση έχοντας υπερβεί κάθε όριο στα φαγητά ή στα ποτά ή στις σαρκικές ηδονές, σε όλους αυτούς από τη μια οι ευχαριστήσεις και είναι λίγες και λίγο διαρκούν, όσο τυχόν χρόνο τρώνε ή πίνουν και από την άλλη οι λύπες είναι πολλές. Γιατί αυτό, δηλαδή το να επιθυμεί πάντοτε τα ίδια, εμφανίζεται. Και όποτε γίνονται όποια επιθυμούν, η ηδονή γρήγορα παρέρχεται και κανένα καλό δεν υπάρχει ή (δεν μένει) σε αυτούς παρά μόνο λίγη απόλαυση και πάλι υπάρχει η ίδια ανάγκη». Η τυχαία ανάγνωση αυτού του κειμένου ήταν το πρώτο ερέθισμα. Νομίζω ότι είναι κατανοητό και όπως όλα τα Αρχαία κείμενα μας συγκινεί η βαθύτητα της σκέψης και η ουσία αυτής, όταν γίνεται βίωμα στην ίδια μας τη ζωή.. Η διάκριση και η αξιολόγηση της περιορισμένης διάρκειας της απόλαυσης, που προέρχεται από τις καταχρήσεις, είναι λίγο πολύ αποδεκτό από όλους, 2500 χρόνια μετά. Παρόλα αυτά, η σημερινή πραγματικότητα των τελευταίων δεκαετιών φαίνεται να καθηλώθηκε σε μια τελείως αντίθετη φιλοσοφία, η οποία υπηρετείται ακόμη και τώρα που καταρρέει το όλο σύστημα. Λίγες ώρες μετά μίλησα στο τηλέφωνο με μια θεία μου και άκουγα για λίγα δευτερόλεπτα στη διαπασών μια από τις πολλές συνταγές της ημέρας που περνούν μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης. Νωρίς το βράδυ, το νεότερο μέλος της οικογένειας, άνοιξε την τηλεόραση για να παρακολουθήσει το αγαπημένο του σίριαλ. Μέχρι να αρχίσει κάνοντας ένα ζάπινγκ άκουγα υπονοούμενα σεξουαλικά από χιουμοριστικό ευρέως αποδεκτό και «επιτυχημένο» σίριαλ. Το δεύτερο λοιπόν ερέθισμα έχει να κάνει με τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, σε όλα τα Μ.Μ.Ε., ένα θέμα έχει κυρίαρχη θέση, το sex, ή κατά το αρχαίο κείμενο οι σαρκικές απολαύσεις. Οπότε από τη μια το φαγητό και από την άλλη οι σαρκικές απολαύσεις. Την άλλη ημέρα, είδα τυχαία ένα βιντεάκι για την ιστορία του Ελληνισμού, σε δέκα λεπτά. Αυτό ήταν το τρίτο ερέθισμα. Μπροστά στα μάτια μου, σε μια χρονογραμμή, πέρασαν ενδεικτικά η παλαιολιθική εποχή 2.500.000 – 10.000 π.Χ, ο Μινωικός πολιτισμός 3.000 - 1.000 π.Χ, Κυκλαδικός πολιτισμός 3.200 - 1100 π.Χ, ο Μυκηναϊκός πολιτισμός 1600 – 1100 π.Χ, η Μεγάλη Ελλάδα 800 - 700 π. Χ, οι Φιλόσοφοι, η Μακεδονική Αυτοκρατορία, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ο Μηχανισμός Αντικυθήρων, η Αποκάλυψη του Ιωάννη στην Πάτμο, η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού, το Βυζάντιο-Ρωμανία …………………..…. Όταν τελικά κάθισα και σκέφτηκα όλα τα παραπάνω ερεθίσματα σαν κομμάτια του πάζλ ενώθηκαν μεταξύ τους και μου δημιουργήθηκε το εξής ερώτημα το οποίο και μοιράζομαι μαζί σας; Εμείς ως γενιά τι έχουμε να παρουσιάσουμε; Τη ματαιότητα; Το γκουρμέ φαγητό; Το πιοτό και τις π.Χ.. σαρκικές απολαύσεις; Ή τις βιαιότητες και τα αιμοχαρή θεάματα (τύπου Κολοσσαίο) όπου η αναβίωση γίνεται μέσα από τα βιντεοπαιχνίδια και τα internet καφέ; Ένιωσα τόσο μα τόσο ντροπή ! Μαριάνθη Ζήση Ειδ. Παιδαγωγός Δράμα

6

κοινωνείν

ΚΥΡΙΑΚΗ, 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 - ΤΕΥΧΟΣ 6

Κατάθεση πρότασης για την αλλαγή πορείας της χώρας Προσφάτως ο υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής Γ. Μουζάλας ανακοίνωσε την καταβολή μετρητών σε οικογένειες μεταναστών, τόσα όσα και το Ελάχιστο Εισόδημα Αλληλεγγύης σε Έλληνες πολίτες, δηλαδή 400 ευρώ τον μήνα. Το βασικό του επιχείρημα για την λήψη αυτής της απόφασης είναι για να “βάλει τέλος σε ουρές μπροστά από φορτηγά οργανώσεων που μοιράζουν φαγητό και προμήθειες σε πρόσφυγες.” Με αυτή του την απόφαση ο Γ. Μουζάλας πρωτίστως παραδέχεται εμμέσως, πλην σαφώς, ότι το κράτος δεν λειτουργεί στην Ελλάδα αφού δεν είναι σε θέση να ελέγξει τις αγνώστου προέλευσης ΜΚΟ που έχουν κατακλύσει την χώρα μας και έχουν αναλάβει εργολαβικά και με το αζημίωτο την «φιλανθρωπία» έναντι των λαθρομεταναστών. Ας έλθουμε όμως στην ουσία του θέματος. Αυτή η ξεδιάντροπη απόφαση του υπουργού θα προσελκύσει κάθε κακοποιό στοιχείο στην Ελλάδα, από κάθε χώρα του κόσμου, γιατί απλούστατα… θα μάθουν ότι στην Ελλάδα μοιράζουν λεφτά χωρίς να χρειαστεί να εργάζονται…!! Εκτός από τα καταλύματα, το νερό, το ηλεκτρικό, την περίθαλψη κτλ. που τους προσφέρονται δωρεάν, θα έχουν και τον μισθό τους των 400 ευρώ, ίσο με αυτό των Ελλήνων ανέργων που όμως πληρώνουν και ηλεκτρικό και νερό και ενοίκιο και κοινόχρηστα και φόρους! Αλλά και ίσο με αυτό που λαμβάνουν οι περισσότεροι εργαζόμενοι Έλληνες με μειωμένο ωράριο! Δεν μοιράζουμε μόνο λεφτά εδώ στην Ελλάδα, αλλά τα μοιράζουμε χωρίς έλεγχο. Χωρίς προηγουμένως να έχουμε ελέγξει την προέλευση, το ποινικό μητρώο, την κατάσταση υγείας του κάθε μετανάστη που λαθραίως και παρανόμως εισβάλλει στην ελληνική επικράτεια. Και επειδή ο πόλεμος τελειώνει στην Συρία και οι γενναίοι και αληθινοί πατριώτες Σύριοι έμειναν στη χώρα τους και υπερασπίστηκαν μέχρι την τελευταία στιγμή την πατρίδα τους, τώρα ποια θα είναι η επίσημη δικαιολογία για τη δήθεν ανθρωπιστική πολιτική της Ελλάδας να δεχόμαστε και να κρατάμε στην Ελλάδα τους λαθρομετανάστες; Αρκεί να σκεφτούμε ότι οι προσφυγικές ροές από τη Συρία αντιστοιχούσαν μόνο σε σχετικά μικρό ποσοστό αυτών που έμπαιναν στην Ελλάδα και τώρα κι αυτός ο αριθμός θα συρρικνωθεί σημαντικά. Όπως φαίνεται, ένας πρωτάκουστος και ανελέητος ρατσισμός μαίνεται εναντίον των Ελλήνων. Εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να δουλεύουμε σκληρά και να καταβάλλουμε αιματηρούς φόρους για να πληρώνουμε τα έξοδα των μεταναστών που δεν εργάζονται, που δεν θα κάνουν φορολογική δήλωση, που δεν θα πληρώσουν ούτε ένα ευρώ φόρου, που θα χρησιμοποιούν τα σχολεία και τα νοσοκομεία μας δωρεάν και θα προσεύχονται σε τζαμιά που με δικές μας οικονομικές θυσίες θα έχουν ανεγερθεί. Και αναρωτιόμαστε. Γιατί αυτά τα χρήματα δεν δίνονται σε Έλληνες που πραγματικά τα έχουν ανάγκη; Γιατί δεν δίνονται σε Έλληνες άστεγους, σε Έλληνες που ζουν χωρίς ρεύμα, γιατί δεν χρησιμοποιούνται για την επιμόρφωση μακροχρονίως ανέργων, γιατί δεν δίνονται στις πολύτεκνες οικογένειες, γιατί δεν προσφέρονται ως επίδομα σε νέα ζευγάρια με προτροπή να τεκνοποιήσουν, γιατί δεν δίνονται ως ενίσχυση σε νέους επιχειρηματίες έως 35 ετών για να αρχίσουν την επαγγελματική τους σταδιοδρομία στην Ελλάδα, γιατί να μην επιδοτήσουμε νέα μεταπτυχιακά στα πανεπιστήμια στην αγγλική γλώσσα, για να προσελκύσουμε φοιτητές από το εξωτερικό αλλά και για να αποτρέψουμε την φυγή των

νέων μας, γιατί δεν μειώνεται η φοροεπιδρομή που έχει υποσκάψει την υπόσταση της μεσαίας τάξης, γιατί…γιατί…γιατί, τόσα πολλά γιατί… Και βεβαίως δεν αντέδρασαν τα κόμματα του λεγόμενου «συνταγματικού» τόξου. Συμπεριφέρονται ωσάν να μην άκουσαν την εξωφρενική ανακοίνωση, γιατί απλούστατα συμμετέχουν στην ταφή της ελληνικής μεσαίας τάξης. Μόνο μία απάντηση μπορώ να βρω σε μία τέτοια πολιτική αδιαφορίας από το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Το πολιτικό, καταδυναστευτικό, κομματικό σύστημα μάς εκδικείται, σαν τον γενίτσαρο, που στρέφεται εναντίον αυτών που το εξέθρεψαν. Εμείς οι Έλληνες εκθρέψαμε αυτό το τέρας της κομματοκρατίας και το αφήσαμε να γιγαντωθεί. Εμείς οι Έλληνες χρόνια τώρα ζητάμε και χαρίζουμε την ψήφο μας σε αυτούς που χαιδεύουν τα αυτιά μας, ικανοποιούν τα ρουσφέτια μας και μας δίνουν υποσχέσεις που εξαρχής γνωρίζουμε ότι δεν μπορούν να ικανοποιηθούν. Και τώρα αυτό το προκλητικό κομματικό σύστημα που απομύζησε επί χρόνια όλη την ικμάδα της χώρας, κλείνοντας βιομηχανίες, τερματίζοντας παραγωγικές διαδικασίες, στέλνοντας ιδιωτικές επιχειρήσεις σε γειτονικά κράτη, επιβάλλοντας αβάσταχτους φόρους σε όσες υγιείς επιχειρήσεις κατάφεραν να απομείνουν ζωντανές αλλά και σε όποιον έχει ακόμα τη δύναμη να πληρώνει, χωρίς να παθαίνει ξαφνικό θάνατο και από την άλλη μεριά, αυξάνοντας υπερβολικά την εκλογική τους πελατεία επιβαρύνοντας αβάσταχτα τον δημόσιο τομέα με συνεχώς νέες προσλήψεις, τώρα αυτό το κομματικό σύστημα μάς προκαλεί με αυθάδεια. Μάς λέει ότι είμαστε ένας κακομαθημένος λαός που το μόνο που ξέρει είναι να φοροδιαφεύγει ενώ αυτοί έχουν την συνταγή για να μας συμμορφώσουν. Με τα μέτρα που παίρνουν όμως, σίγουρα η φοροδιαφυγή θα γίνει πραγματικά τώρα το εθνικό σπορ των Ελλήνων. Κύριοι βουλευτές, εάν δεν οδηγήσετε τη χώρα στην πραγματική ανάπτυξη με όσα μέσα μας απέμειναν και απαιτώντας από τους εταίρους μας δανειστές να μας αφήσουν, επιτέλους, να οδηγηθούμε σε ανάπτυξη, η χώρα θα οδηγηθεί στο χάος και κανένας κυβερνήτης, νέος ή παλιός δεν θα μπορεί να την σώσει. Πιστεύουμε ότι μόνο μία περίπτωση ελπίδας μπορεί να υπάρξει μπροστά σε όλο αυτό το αδηφάγο, εθνομηδενιστικό κύμα. Η δημιουργία μία κίνησης, ενός Πατριωτικού Κινήματος, που θα ενώσει όλους τους Έλληνες, όποιο κόμμα κι άν έχουν υποστηρίξει στο παρελθόν, σε όποια ιδεολογική απόχρωση κι αν ανήκουν. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι χαρακτηρισμοί δεξιός, αριστερός, μπλε, κόκκινος, πράσινος, δημιουργήθηκαν για να μας διχάσουν. Τα τελευταία χρόνια λόγω των επώδυνων μνημονίων και της αντεθνικής πολιτικής των κυβερνώντων κομμάτων, έχουν δημιουργηθεί σαν αντίσταση δεκάδες κόμματα έντιμων ανθρώπων. Όλοι αυτοί οι έντιμοι, πατριώτες Έλληνες πρέπει να ενωθούν κάτω από μία στέγη. Αυτό το κόμμα δεν θα έχει αρχικά αρχηγό αλλά τοπικούς επικεφαλής ανά πόλη, ανά περιφέρεια, ώστε να φτιαχτεί η μαγιά και να δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα ύστερα από ενδελεχή και επίπονη ενημέρωση. Σε αυτόν τον καινούριο σχηματισμό δεν θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής οι νυν και πρώην βουλευτές. Τα πρώτα βασικά σημεία αρχών αυτού του Πατριωτικού κινήματος είναι τα εξής:

— η ανάγκη διακυβέρνησης της χώρας με πατριωτικό πρόσημο.

— η ανάγκη πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, ανάλογα κάθε φορά με τα συμφέροντα της χώρας.

— η ανάγκη διακυβέρνησης της χώρας με άμεση συμμετοχή των πολιτών, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για όλες τις σημαντικές αποφάσεις — η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα — μείωση της φορολογίας επιχειρήσεων στο 10% ώστε να στραφούν επενδυτές στην Ελλάδα και να έρθει πραγματικά η ανάπτυξη.

— παραγωγή ελληνικών προϊόντων – ενημέρωση για τις πολιτικές στραγγαλισμού της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και το αδηφάγο δημόσιο, γραφειοκρατικό τέρας.

— ενίσχυση του θεσμού της οικογένειας, των οικογενειών που έχουν τουλάχιστον τρία παιδιά και των νέων ζευγαριών ώστε να τεκνοποιήσουν.

— πλήρης μηχανογράφηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών ώστε να εκλείψει παντελώς το ρουσφέτι και να χάσει τους πελάτες του το κομματικό σύστημα.

— ενημέρωση των πολιτών για την ανάγκη διατήρησης της εθνικής περιουσίας και τις ολέθριες συνέπειες που έχει το ξεπούλημά της.

— εκτεταμένη αξιοποίηση νέων μορφών ενέργειας, αιολική και ηλιακή.

— ανακήρυξη της ΑΟΖ.

— υιοθέτηση της εθνικής παιδείας στα σχολεία, εκτεταμένα και σε βάθος μαθήματα Ιστορίας, αρχαίων ελληνικών, γλώσσας και ελληνικής παράδοσης (έθιμα, μουσική). Θεσμοθέτηση λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων.

— διεκδίκηση γερμανικών αποζημιώσεων — ουσιαστική προσέγγιση της ομογένειας και δημιουργία υπουργείου Αποδήμων Ελλήνων. Δημιουργία μητρώου αποδήμων Ελλήνων ώστε να συμμετέχουν στα κοινά.

— δραστικός περιορισμός των προνομίων των Βουλευτών και των συνδικαλιστών. Μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200.

— περιορισμός των προνομίων των δημοσίων υπαλλήλων, ετήσια αξιολόγηση και μετακίνηση σε θέσεις που είναι κενές ανάλογα με τις ανάγκες του κράτους. Κατάργηση της μονιμότητας και άμεση απόλυση εκείνων που προσελήφθησαν με πλαστά δικαιολογητικά. Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί οι τελευταίες κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτα από όλα αυτά τα αυτονόητα. Μήπως άραγε περιμένουν να ξεπουληθεί στους ξένους και το τελευταίο ασημικό της χώρας, ώστε όταν θα αρχίσει η ανάπτυξη, τα οφέλη να τα καρπωθούν μόνο οι ξένοι; Το σημαντικό να πιστέψουμε είναι ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τον έναν και μοναδικό ηγέτη που θα έρθει να μας σώσει. Εμείς οι πολίτες θα αποτελέσουμε την κρίσιμη και καθοριστική δύναμη για να πάρουμε τις τύχες της Πατρίδας μας στα χέρια μας. Πρέπει να πιστέψουμε στη διαχρονική δύναμη του Ελληνισμού και να φέρουμε στην επιφάνεια τον καλύτερο εαυτό μας. Όλα αυτά απαιτούν επίπονες και αιματηρές θυσίες. Ήρθε ο καιρός να ξεχάσουμε την αναζήτηση «σωτήρων» και να φροντίσουμε οι ίδιοι για την σωτηρία μας… *Οι παραπάνω προτάσεις αποτελούν μία πρώτη καταγραφή. Θα περιμένουμε τη συμμετοχή σας στην κατάθεση περισσότερων προτάσεων και θέσεων αλλά και τρόπων διάδοσής τους. Μαρίας Χωριανοπούλου www.ithesis.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ, 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 - ΤΕΥΧΟΣ 6

7

κοινωνείν

Ανάδειξη ηγετών

Γεωργίου Κ. Τασούδη Συγγραφέα – Ποιητή Θούριο Ορεστιάδας

και πρότυπο διακυβέρνησης Στο προηγούμενο τεύχος της «κοινωνείν» (τεύχος 5/12-3-17), επιχείρησα να προσεγγίσω ακροθιγώς το «Περί Ηγεσίας και Ηγετών» ζήτημα, καταλήγοντας σε δύο παραδοχές για τις οποίες έκρινα σκόπιμο να επανέλθω προκειμένου να τοποθετηθώ κάπως αναλυτικότερα. Η πρώτη παραδοχή, λοιπόν, είχε να κάνει με το γεγονός ότι κάθε ηγετική φυσιογνωμία οφείλει πρωτίστως να εμπνέεται και να πορεύεται βάσει του ελληνορθόδοξου τρόπου (ελληνική παιδεία και κυρίως ορθόδοξος χριστιανισμός), τόσο ως προσωπική όσο και ως συλλογική ανάγκη, προκειμένου να ελκύσει επάνω της τη θεία ευαρέσκεια. Στο εξής πλαίσιο δύναται να νοηματοδοτηθεί και να λάβει υπόσταση η φράση ελέω Θεού η οποία δεν υποδηλώνει σε καμία περίπτωση κάποιο είδος φυσικής υπεροχής του άρχοντος έναντι των αρχομένων. Απεναντίας, αποτυπώνει το γεγονός της εκδήλωσης της θείας οικονομίας στο πρόσωπο της πλέον άρτιας προσωπικότητας μεταξύ αδερφών εν Χριστώ, προκειμένου αυτή να αναδειχτεί ως ηγετική. Κι ως γνωστό, στην παράδοσή μας ηγεσία σημαίνει διακονία. Αυτό, όμως, από μόνο του δεν αρκεί και ουσιαστικά μένει ανολοκλήρωτο, άρα συλλογικά μη αξιοποιήσιμο, αν δεν συντρέξουν οι λόγοι της δεύτερης παραδοχής. Αν, δηλαδή, ο λαός του Θεού δεν έχει καλλιεργήσει τα ελληνορθόδοξα εκείνα κριτήρια που θα του προσδώσουν την ικανότητα να αντιληφθεί την ύπαρξη και διαθεσιμότητα της ηγετικής προσωπικότητας η οποία προορίζεται να τον υπηρετήσει, αποδεχόμενος ουσιαστικά την θεία πρόταση. Ελέω Θεού αναδεικνύεται, ενώ ελέω λαού του Θεού καθίσταται αποδεκτός, αναγνωρίζεται ως τέτοιος. Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη του λαού και τόσο ισχυρή η βούληση του αρκεί το χάρισμα του αυτεξουσίου που του δόθηκε από τον Θεό –τόσο ως πρόσωπο όσο και ως κοινωνικό ον- να ενασκείται με σύνεση ώστε να περιβληθεί από το πλήθος των ποιοτικών χαρακτηριστικών που προσδίδουν στον άνθρωπο ο ελληνισμός και η ορθοδοξία, χαρακτηριστικά τα οποία ως γνωστόν εξανθρωπίζουν και κυρίως θεανθρωπίζουν. Μέσω της πρακτικής μετανοίας, όπως η ορθοδοξία μας ορίζει, δύναται να εναρμονιστούμε, ως πρόσωπα και ως συλλογικότητα, με τη θεία βούληση. Μόνο τότε, μεταξύ πλείστων άλλων ανώτερων χαρισμάτων, θα αξιωθούμε να διακρίνουμε την ήρα από το στάρι και στην προκειμένη περίπτωση το ποιος σκοπεύει να ηγηθεί τον ελληνισμό λεβέντικα και το ποιος με κακομοιριά. Η ικανότητα εξοικείωσης, πρόσληψης και εμπέδωσης των της θείας τάξεως προτύ-

πων συνεπάγονται την έμπρακτη προβολή και υιοθέτηση τους στην κοσμική «τάξη» η οποία σύμφωνα με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ΄ τον Πορφυρογέννητο «είναι αυτό το μεγάλο και πολύτιμο πράγμα, στολίδι και ομορφιά της αυτοκρατορίας και θεμέλιο της ενότητας της, που η απουσία της είναι προσβολή για το αυτοκρατορικό μεγαλείο. Γιατί η ακαταστασία είναι ίδιον ενός σώματος κακοφτιαγμένου, που τα μέλη του είναι ενωμένα φύρδην μίγδην, πράγμα που δείχνει μια συμπεριφορά χωρίς αξιοπρέπεια και χωρίς μόρφωση, χαρακτηριστική για ανθρώπους που δεν είναι ελεύθεροι 1». Ο άνθρωπος είναι νους. Και όταν ο νους ασκείται αυτοβούλως, θαρρετά και αδιαλείπτως σε όλες τις ανώτερες αξίες τις οποίες πρεσβεύει και εισήγαγε στην ιστορία του ανθρώπου ο ορθόδοξος χριστιανισμός, καθαρίζει και φωτίζεται. Κι όλη αυτή η λαμπρότητα κατηφορίζει προς τον τόπο των συναισθημάτων, την καρδιά, πλημμυρίζοντας την με ευγενή συναισθήματα. Έτσι σύσσωμη η ανθρώπινη ύπαρξη εξυψώνεται και αποκαθίσταται στο είναι με αποτέλεσμα να κατανοεί, να συλλαμβάνει ακόμη να προβλέπει τους δρόμους που τις ανοίγει η θεία χάρις να βαδίσει. Από την άλλη πλευρά, ο νους ο οποίος κατακλύζεται από τα ανθρωποκτόνα κατώτερα ένστικτα της πορνείας, του εγωισμού, της φιλαυτίας κ.α. τρέφει την καρδιά με τα πάσης φύσεως βρωμερά συναισθήματα απονεκρώνοντάς την. Έτσι η ύπαρξη του, ως όλον, υποβιβάζεται σε επίπεδο χαμηλότερο του ζώου, αποκτηνώνεται και αργοσβήνει πνευματικά, αλλά και σωματικά. Συμπερασματικά ο τακτοποιημένος άνθρωπος εκ των πραγμάτων, σχεδόν αναπόδραστα και νομοτελειακά, προβάλλει τούτη την ευταξία και στο περιβάλλον το οποίο τον περιβάλλει δημιουργώντας κοινωνίες τις οποίες διέπουν οι θείες αρχές της συναλληλίας, της αγάπης, του ενδιαφέροντος κ.α. και τις οποίες καλούνται να άρχουν ηγετικές προσωπικότητες έμπλεες θείας έμπνευσης και φιλότιμου. Απεναντίας αυτός ο οποίος άγεται και φέρεται από τον σκοτισμένο του νου συστήνει κοινωνίες κατ’ εικόνα και ομοίωση του, ατομιστικές, συμφεροντολογικές αναφανδόν απάνθρωπες τη διαχείριση των οποίων παραδίδουν σε λωποδύτες. Ολοκληρώνοντας λοιπόν την πρώτη ενότητα του παρόντος άρθρου δηλώνεται απερίφραστα ότι ο δρόμος ο οποίος οδηγεί στην προσωπική και συλλογική μας αποκατάσταση καθώς και στον ηγέτη που μας πρέπει έχει ως αφετηρία την απόφαση μας να πραγματοποιήσουμε μια επίσκεψη στον

πνευματικό της ενορίας μας, μιας και η ορθοδοξία μας αποτελεί ιατρείο των ψυχών και των σωμάτων μας 2. Κι αν αρνούμαστε ή αδυνατούμε, λόγω συνήθειας η οποία σταδιακά έγινε συνείδηση, να ενεργήσουμε ελεύθερα αυτές τις απαιτούμενες προϋποθέσεις οι οποίες θα μας οδηγήσουν στην αποκατάσταση της αξιοπρέπειας μας, τότε να είμαστε σίγουροι ότι η ιστορία με τα παρεμφερή της (πείνα, επιβουλή κ.λπ.) θα αρπάξει την ανημπόρια μας από το χέρι και θα την κατευθύνει εκεί όπου θα κρίνουν οι χαράκτες ή οι παραχαράκτες της. Όσον αφορά στη δεύτερη ενότητα του άρθρου και στο πρότυπο διακυβέρνησης του ελληνισμού τα πράγματα είναι αποσαφηνισμένα εδώ και καιρό. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ στην πραγματεία του «Περί Βασιλείου Τάξεως» έλεγε ότι «Είθε η αυτοκρατορική εξουσία, ασκούμενη με τάξη και αξιοπρέπεια, να αναπαράγει την κίνηση και την αρμονία που δίνει ο δημιουργός σε όλο το Σύμπαν». Κι αν η πρώτη ανάγνωση των προαναφερομένων δημιουργεί αισθήματα αμφιβολίας ή αμφισβήτησης έρχεται η οικεία ιστορική εμπειρία να τα διασκεδάσει. Πλειάδα αυτοκρατόρων της Ρωμανίας/Βυζάντιο, μεταξύ των οποίων και ο Πορφυρογέννητος, κατόρθωσαν να αναγάγουν την υπόψη ευχή σε πολιτική πράξη. Μελετώντας, λοιπόν, τα επιτεύγματα των μεγάλων αυτοκρατόρων όπως του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του Θεοδοσίου Α΄, του Ηρακλείου, του Αναστασίου, του Νικηφόρου Φωκά, του Ιωάννου Τσιμισκή, του Βασιλείου Β΄ Βουλγαροκτόνου, του Θεοδώρου Λάσκαρη, του Ιωάννου Δούκα Βατάτζη, του ηρωικού και μαρτυρικού Κωνσταντίνου Παλαιολόγου καταλαβαίνουμε το πώς η θεία ευταξία πραγματώθηκε κοινωνικά. Τέλος, σχετικά με την υιοθετούμενη κυβερνητική δομή (υπουργήματα, γραμματείες, επιτροπές κ.λπ.) θεωρείται κάτι το δευτερεύον καθώς αποτελεί θέμα διαδικαστικό το οποίο αφορά και θα καθορισθεί από τον ηγέτη και το επιτελείο του αφού σταθμίσουν και ιεραρχήσουν α) ως άνθρωποι του λαού τις ανάγκες και τις προτεραιότητες του συλλογικού υποκειμένου αναπόσπαστο μέρος του οποίου αποτελούν και οι ίδιοι και β) ως άνθρωποι του Θεού την θεία οικονομία (δύο πτυχές οι οποίες, εφόσον τηρηθούν οι προϋποθέσεις της πρώτης ενότητας, θα συμπίπτουν απόλυτα).

1

Γλύκατζη – Αρβελέρ, Ε., «Η πολιτική ιδεολογία

του Βυζαντίου», εκδ. Ψυχογιός, Αθήνα ,σελ.

2

π. Ιωάννης Ρωμανίδης

Μπορεί η Ευρώπη να έχει τον Βολταίρο, τον Μοντεσκιέ και τον Μέγα Ναπολέοντα, έχουμε κι εμείς τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα και τον Μέγα Αλέξανδρο. Βάλτε τους στο ίδιο ρινγκ. Οι ξένοι δεν θ’ αντέξουν πέρα του α΄ ή του β΄ γύρου…

8

κοινωνείν

ΚΥΡΙΑΚΗ, 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 - ΤΕΥΧΟΣ 6

Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, ίσως η μεγαλύτερη χαρά και γιορτή της Ορθοδοξίας και της όλης ανθρωπότητας. Εισήλθαμε και φέτος στην Τεσσαρακοστή και ετοιμαζόμαστε για το Άγιο Πάσχα, τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, όπως μάθαμε να λέμε. Φυσικά όλα στη ζωή της Εκκλησίας μας είναι μεγάλα μυστήρια, όμως τρόπον τινά «συναισθηματικά» προσλαμβάνομε την ένσαρκο Ανάσταση του Χριστού ως το μείζων γεγονός, πολύ πιο «σπουδαίο» δηλαδή από όλα τα άλλα, όπως τη Γέννηση. Όσον αφορά δε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, εκεί δεν στεκόμαστε σχεδόν καθόλου. Εξάλλου η μέρα του Ευαγγελισμού συμπίπτει με την εθνική εορτή, και ο νους μας είναι συνήθως στις παρελάσεις και στις λοιπές εθνικοπατριωτικές εξάρσεις και δεν δίνομε ιδιαίτερη σημασία στον Ευαγγελισμό. Εν πολλοίς είναι αναμενόμενο να μένομε τόσο πολύ στο Πάσχα και την Ανάσταση. Είμαστε θνητοί, ζούμε καθημερινά μέσα στον πόνο και τη φθορά· και η μεγαλύτερη πίεση που δεχόμαστε είναι η γνώση ότι θα πεθάνουμε. Έτσι είναι φυσικό, η ένσαρκος ανάσταση του Ιησού και κατ’ επέκταση και η δική μας δυνατότητα αναστάσεως να θεωρείται το μείζων γεγονός. Θα πρέπει στο σημείο αυτό να σημειώσομε ότι ο Θεός δεν θέλησε τον θάνατο. Από τη στιγμή όμως της δικής μας πτώσεως επιτρέπει τον θάνατο, επιτρέπει αυτή τη σκιά, αυτή την αρρώστια, ως καθολική βοήθεια προς τη σωτηρία μας, θέτοντας ένα όριο στην αμαρτία, δίνοντας τη δυνατότητα και επιτρέποντας σε όποιον το θέλει να σωθεί. Επιτρέπει τον θάνατο, επειδή ξέρει ότι ο θάνατος είναι κάτι απολύτως παροδικό, απλά μόνο μια σκιά, μια παρένθεση, η οποία πολύ γρήγορα θα διαλυθεί με το καθολικό δώρο της αναστάσεως. Εάν ο Θεός επέτρεπε τον θάνατο χωρίς να υπάρξει με κάποιον τρόπο η ανάσταση, θα ήταν ωσάν ο Θεός να αναιρούσε το ίδιο του το έργο, την ίδια του τη δημιουργία. Η ένσαρκος λοιπόν ανάσταση στα χώματα και στον κόσμο ετούτο είναι δώρο καθολικό του Θεού προς όλους τους ανθρώπους. Όλοι οι άνθρωποι, ορθόδοξοι και μη ορθόδοξοι, πιστεύοντες και μη πιστεύοντες, όλοι

Συνέχεια από την 3η σελ

που, που τα στερούν από τους γηγενείς και αφετέρου το αποικιοκρατικό δίκαιο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Εμείς εξ αιτίας της χούντας πήγαμε στο άλλο άκρο και διαστρέψαμε την έννοια του στρατιώτη σαν προστάτη του έθνους από τους εισβολείς, ένοπλους ή ξυπόλυτους, και τον αντικαταστήσαμε με τη σκούπα της αστυνομίας. Εν ονόματι της υλικής ευδαιμονίας και της ατομικής τάχα ελευθερίας μάς προτρέπουν να χάσουμε τη συλλογική εθνική μας συνείδηση και τελικά ο καθένας χωριστά να γίνει θύμα του ατομικισμού του και να αφεθεί μόνος και

όσοι γεννήθηκαν απαρχής του χρόνου θα αναστηθούν. Όλοι όσοι αντίκρισαν με τα μάτια τους το φως της ημέρας ή καλύτερα όλοι όσοι βρέθηκαν στην κατάσταση του πρώτου ανθρώπινου κυττάρου θα αναστηθούν ενσάρκως. Από τη στιγμή που με τη σύλληψη σχηματίζεται το πρώτο ανθρώπινο κύτταρο ο άνθρωπος θεωρείται όλος και τέλειος. Και θα αναστηθεί ενσάρκως πλήρης και ολοκληρωμένος. Ανάσταση και μια ζωή αιώνια, απαλλαγμένη από τον θάνατο, τον φόβο, την αγωνία, και από κάθε αρρώστια και φθορά. Και όλοι θα δουν τον Χριστό, το φως και τη δόξα Του. Και το ίδιο φως οι όντες εν μετανοία θα το δέχονται ευχαριστηριακά, συνεχώς τελειοποιούμενοι, ενώ οι μη μετανοηθέντες θα το βλέπουν ως καταναλίσκον, καθώς, με δική τους επιλογή και προαίρεση, θα μένουν αθεράπευτοι, αδυνατώντας να μετακινηθούν από την ιδιοτέλειά τους στην ανιδιοτέλεια. Όμως όλοι θα βλέπουν τη δόξα του Χριστού και όλους ο Χριστός θα τους αγαπάει εξίσου και για πάντα, εκχέοντας τη Χάρι του συνεχώς, το ίδιο προς όλους. Ο παροδικός αυτός κύκλος της φθοράς και του θανάτου που άνοιξε με την πτώση του ανθρώπου θα ολοκληρωθεί με την καθολική ανάσταση όλων κατά τη Δευτέρα Παρουσία και αυτή η περίοδος θα αποτελεί ένα σύντομο μόνο κεφάλαιο στην ατελεύτητη ανθρώπινη ιστορία. Το καθολικό λοιπόν δώρο της αναστάσεως δεν είναι το μείζων. Το μείζων και το κατεξοχήν καινό στην ιστορία είναι η συγκλονιστική στιγμή της ενσαρκώσεως του Λόγου, της ενσαρκώσεως του Θεού. “Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν.”. Είναι η στιγμή κατά την οποία η Μαρία είπε ελευθέρα βουλήσει το «γένοιτο» και ο Άσαρκος Λόγος εσαρκώθη. Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, ο Θεός του Μωυσή, ο Θεός των Προφητών είναι το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Άσαρκος Λόγος. Συγκεφαλαιώνοντας και εκπληρώνοντας τον σκοπό της δημιουργίας του σύμπαντος κόσμου, ο Άσαρκος Λόγος εσαρκώθη.

Ιωάννης Κων. Νεονάκης MD, MSc, PhD. Ηράκλειο Κρήτης

Θεάνθρωπος πλέον, ανοίγοντας και σε μας τις πύλες μιας κατά χάριν Θεανθρώπινης υπάρξεως με πρώτο παράδειγμα την Παναγία μας. Το μείζων γεγονός είναι η ενσάρκωση του Λόγου· και έτσι δόθηκε και σε μας η δυνατότητα να εκπληρώσομε αυτό που ήθελε ο Θεός για μας, τον σκοπό δηλαδή και την ολοκλήρωση και της δικής μας δημιουργίας: το καθομοίωσιν. Είμαστε φτιαγμένοι κατ’ εικόνα και προορισμός καθενός από μάς είναι το καθομοίωσιν, η κατά χάριν Θεανθρωπία. Με τη σάρκωσή του ο Άσαρκος Λόγος ένωσε αμετάκλητα, ασυγχύτως και αδιαιρέτως την ανθρώπινη με τη θεία φύση. Μια νέα πρωτοφανής και εν πολλοίς ασύλληπτη νέα υπαρκτική κατάσταση, μια νέα οντολογία ανέτειλε. Αυτός, η κεφαλή του χορού, ο πρώτος Θεάνθρωπος, άνοιξε και σε μας διάπλατα την πόρτα της κατά χάριν Θεανθρωπίας. Αυτός Θεός που έγινε και άνθρωπος και εμείς άνθρωποι που έχομε τη δυνατότητα της κατά χάριν θεώσεως, της κατά χάριν θεανθώπινης υπάρξεως, της κατά χάριν ασυγχύτου και αδιαιρέτου ενώσεως με τον Χριστό και δι’ αυτού με την Αγία Τριάδα. Και ενωνόμενος ο άνθρωπος ασυγχύτως και αδιαιρέτως με τον Χριστό ενούται ταυτοχρόνως, ασυγχύτως και αδιαιρέτως και με όλους τους άλλους που είναι ενωμένοι με τον Χριστό ζώντες, τεθνεώτες, και μέλλοντες ελθείν. Ένα σώμα, μια ενότητα, μια οντότητα με κεφαλή τον Χριστό, ένα σώμα πορευόμενο αενάως από δόξης εις δόξαν. Το μείζων λοιπόν γεγονός της σαρκώσεως του Λόγου, της απαρχής της Θεανθρωπίας και της δυνατότητας και της δικής μας κατά χάριν θεώσεως εορτάζομε την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ίσως γι’ αυτό θα έπρεπε να στεκόμαστε λίγο παραπάνω και να τιμούσαμε λίγο περισσότερο την ημέρα αυτή. Ημέρα η οποία θα τιμάται με μεγάλη λαμπρότητα αενάως.

Ο αρχηγός και η λύση απροστάτευτος στα προβλήματα της ζωής. Μαθαίνουν τους πολίτες ότι δικαιούνται τα πάντα στη ζωή χωρίς να τους μάθουν να τα κερδίζουν με την παραγωγική τους εργασία αλλά με την ανοχή και την υποτέλειά τους στις δυνάμεις της εξουσίας. Αυτή μας η κατάντια είναι η αιτία που δεν ξεσηκωθήκαμε επί τόπου και ανεχθήκαμε να εξελιχθεί αυτή η φαρσοκωμωδία πατριωτισμού μπροστά στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη. Η Ελλάδα προδίδεται και πρέπει να αντισταθούμε. Δυστυχώς ο εχθρός έχει αλλάξει τακτική και όπλα. Δεν

έχει τανκς αλλά το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την προπαγάνδα της παγκοσμιοποίησης. Χρησιμοποιεί τους πεινασμένους του πλανήτη και με το πρόσχημα της ανθρωπιάς μάς επιβάλουν έναν παράγοντα εργατικού ανταγωνισμού, αλλά κυρίως έναν παράγοντα αλλοίωσης της εθνικής, πολιτισμικής και θρησκευτικής μας συνείδησης. Είμαστε μπροστά σε μία ανίερη συμμαχία της αριστεράς με το κεφάλαιο στο θέμα του εθνομηδενισμού. Δυστυχώς δεν φάνηκε ακόμη ο αρχηγός που θα οδηγήσει αυτό το

έθνος στην ολοκλήρωση της επανάστασης του 1821. Δεν πιστέψαμε ότι αυτός που περιμένουμε είναι ανάμεσά μας και όχι από πάνω μας και δεν του δημιουργούμε τις προϋποθέσεις να αναδειχθεί. Το μόνο που μας έχει μείνει είναι οι θεσμοί, που όμως δεν λειτουργούν, ενώ κάποιοι έχουν ορκιστεί να τους τηρούν και δεν το κάνουν. Το σίγουρο είναι ότι με τη στάση τους αυτή εξωθούν τον λαό να αναζητήσει λύση εκτός του θεσμικού συστήματος διότι αυτό δεν έχει τη δυνατότητα εξέλιξης και ανανέωσής του. Ηλίας Σταμπολιάδης Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης

ΚΥΡΙΑΚΗ, 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017 - ΤΕΥΧΟΣ 6

9

κοινωνείν

κοινωνει(ν)κά Η ύπαιθρος στον νέο αιώνα

Κίνημα κατά των πλειστηριασμών οργανώνεται στη Λάρισα Μακάρι και σε κάθε πόλη

Το θέμα είναι πώς θα σχεδιάσουμε την ελληνική ύπαιθρο στον νέο αιώνα. Δεν είναι οι επαναλαμβανόμενες κάθε Φεβρουάριο εκφυλιστικές και καταστροφικές για τη χώρα και τους ίδιους τους αγρότες «κινητοποιήσεις» χωρίς σχέδιο Την 8η Φεβρουαρίου του 1997 μιλώντας στην Καρδίτσα προειδοποίησα για τον κίνδυνο του εκφυλιστικού δρόμου που έφθασε πλέον στο τέρμα του. Απόσπασμα αυτής της ομιλίας χρησιμοποίησα ως πρόλογο στο βιβλίο ΑΓΡΟΦΙΛΙΑ Αγροτική Αναγέννηση – Νέα Αγροτικότητα, 5η Έκδοση, Εκδ. Στράβων. Πολλοί διαβάζοντάς τον θα πουν προφητεία. Όχι είναι πολιτική. Δεν θέλει μπλόκα. Θέλει έξυπνες, σοβαρές, έντιμες συζητήσεις και μεγάλες πολιτικές αποφάσεις. Ήρθε ο καιρός μετά τον εκφυλιστικό κύκλο να επιστρέψει η φιλία προς την αληθινή πολιτική και την επιστήμη. Αυτός είναι ο δρόμος για να είμαστε Αγρόφιλοι. Ήταν και είναι ζήτημα Λόγου, Πνεύματος όχι των Λάστιχων των τρακτέρ. Είναι το πνεύμα που μπορεί να νικήσει την ημιμάθεια, την αμάθεια των κατά καιρούς παρκαρισμένων στα υπουργεία δεξιοκεντροαριστερών. Όλη αυτήν τη βαλκανικού τύπου αγραμματοσύνη της μεταπολίτευσης. Μιχάλης Χαραλαμπίδης polis-agora.blogspot.gr

Wikileaks: Έτσι μας παρακολουθούν από tablet, κινητά και τηλεοράσεις smart «Σήμερα, 7 Μαρτίου 2017, ο WikiLeaks αρχίσει τη νέα σειρά διαρροών για τη CIA» που φέρει την κωδική ονομασία «Vault 7», ανέφερε ο ιστότοπος. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο όγκο απόρρητων εγγράφων που αφορούν την αμερικανική Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών που έχει δοθεί ποτέ στη δημοσιότητα, πρόσθεσε. Σύμφωνα με ένα από τα απόρρητα έγγραφα το προξενείο των ΗΠΑ στη Φραγκφούρτη της Γερμανίας χρησιμοποιείται ως «μυστική βάση των χάκερ της CIA». Οι πράκτορες της Υπηρεσίας κυκλοφορούν με διπλωματικά διαβατήρια και έχουν την κάλυψη της κυβέρνησης. Πώς γίνονται οι παρακολουθήσεις «Οι χάκερ της CIA έχουν αναπτύξει διάφορους τρόπους να επιτίθενται επιτυχώς στα γνωστότερα αντιιικά προγράμματα», σύμφωνα με ένα δελτίο Τύπου του WikiLeaks. Σύμφωνα με το έγγραφο, η CIA έχει επίσης στη διάθεσή της ειδικό λογισμικό για να εισβάλλει σε συστήματα με λειτουργικά συστήματα Microsoft Windows, Mac OS, Linux κ.ά. Η CIA φέρεται επίσης να έχει βρει τρόπο να εισβάλει σε συστήματα στα οποία εφαρμόζονται οι λεγόμενες air gap defenses (σ.σ. δεν είναι δηλαδή συνδεδεμένα στο Διαδίκτυο ή με άλλα μηχανήματα που συνδέονται στο Διαδίκτυο ή μη ασφαλή τοπικά δίκτυα). Επίσης, κατά τα στοιχεία που δημοσιεύει ο WikiLeaks, η CIA μπορεί να εισβάλλει σε smartphone και να ανακτά κρυπτογραφημένες πληροφορίες από ιστοτόπους όπως οι Telegram, WhatsApp, Signal και Wiebo. Σύμφωνα με τον WikiLeaks, η CIA έχει ολόκληρες μονάδες ειδικευμένες στη συγγραφή malware, λογισμικού παραβίασης του λογισμικού smartphones — είτε έχουν το iOS της Apple, είτε το Android της Google. www.newsfish.gr

Κίνημα κατά των πλειστηριασμών αποφασίστηκε να αρχίσει να αναπτύσσεται και στη Λάρισα. Ο Ηλίας και ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος, εκπροσωπώντας το κίνημα «Δεν πληρώνω» από την Αθήνα, είπαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πως πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα και στις υπόλοιπες πόλεις η προσπάθεια που γίνεται στην Αθήνα, διότι τα «προβλήματα είναι πολλά, καθώς υπάρχει ένα κεντρικό σχέδιο από τις τράπεζες και τα ιδιωτικά funds, να βάλουν στο χέρι όχι μόνο τα σπίτια μας ή τα καταστήματά μας, αλλά και την αγροτική γη, όπως και συνολικά στον πρωτογενή τομέα της ελληνικής οικονομίας». Σημειώνεται πως στην πανθεσσαλική σύσκεψη οι πολίτες και τα μέλη συλλογικοτήτων επισήμαναν την ανάγκη να βρεθούν τρόποι για την ενεργοποίηση των πολιτών, ώστε να μεγαλώσει το κίνημα αντίστασης για να μπορέσει να προστατευτεί, όπως είπαν, η λαϊκή στέγη, η μικροιδιοκτησία της γης και συνολικά η λαϊκή περιουσία που βρίσκεται σε διαδικασία πλειστηριασμού. www.newsbomb.gr

Το Δημοτικό Συμβούλιο Δήμου Κορινθίων είπε όχι για τις «έμφυλες ταυτότητες»

Το θέμα που κυριάρχησε στη συνεδρίαση του Δημοτικού συμβουλίου, ήταν οι έμφυλες ταυτότητες. Όλες οι παρατάξεις πλην του κ. Ψηλογιαννόπουλου, ζήτησαν από το Υπουργείο Παιδείας να καταργήσει την εγκύκλιο, κατά το σκέλος που αφορά τις έμφυλες ταυτότητες, διότι δημιουργεί προβλήματα στην εκπαίδευση, στην κοινωνία, στην οικογένεια και στο σχολείο. Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να συμμετάσχει ως πρωτεργάτης στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στις 19 Μαρτίου στις 11:00 π.μ στο Δημοτικό θέατρο μαζί με συλλόγους, για να παρουσιαστούν απόψεις και να αναλυθούν τα τεκταινόμενα όπως τα προβλέπει η εγκύκλιος. korinthostv.gr

Κυριακή της Ορθοδοξίας

Στον 21ο αιώνα της παντελούς σύγχυσης έχουμε εκπαιδευτεί από τα δημόσια πρόσωπα στη συχνή αλλαγή ρόλων/προσώπων (τους). Σε ιδεολογικές μεταμορφώσεις, σε συνθέσεις αντίθετων ιδεών, σε δημιουργίες συγκεχυμένων (α)πολιτικών όντων. Έτσι, στο ερώτημα «ποιος, τελικά, εορτάζει την Κυριακή της Ορθοδοξίας;», η απάντηση που προτείνουμε είναι η ακόλουθη. Καταρχήν η ίδια η τιμωμένη αγία Θεοδώρα η Αυγούστα, οι συνεργάτες της ιεράρχες και λαϊκοί, οι χιλιάδες γνωστοί και άγνωστοι ομολογητές και μάρτυρες, που μαρτύρησαν για την Ορθόδοξη πίστη. Επίσης, όλοι όσοι μαρτύρησαν κατά τους τελευταίους δώδεκα περίπου αιώνες (από το 843 μ.Χ. μέχρι σήμερα) και όσοι σήμερα ζούνε και είναι έτοιμοι να μαρτυρήσουν για την Ορθοδοξία. Και πιστέψτε με είναι πάρα πολλοί στις ημέρες μας, όπως μέχρι πρόσφατα οι χιλιάδες μάρτυρες στα σοβιετικά και υπόλοιπα αθεϊστικά καθεστώτα, αλλά και οι σύγχρονοι (νεο)μάρτυρες στη Μέση Ανατολή και τον ισλαμικό κόσμο. Μάρτυρες πίστεως, όχι ιδεολογίας! Αυτοί εν πρώτοις εορτάζουν την εμβληματική αυτή ημέρα. Όλοι οι υπόλοιποι, που απλά ορθοδοξολογούμε ή γεμίζουμε τον ελεύθερο χρόνο μας με μια ακόμη (τοπική) εκδήλωση, απλά παρατείνουμε την πνευματική μας σύγχυση-θάνατο ή στην καλύτερη περίπτωση αναμένουμε τον (δια)φωτισμό μας… Δημήτρης Γ. Μεταλληνός

Στείλε μας το άρθρο σου.

Γράψε μας τη γνώμη σου.

email: koinwnein@gmail.com