Φίλοι και Φίλες, Σήμερα το πρωί έλαβα μια ποιητική συλλογή από την Θεσσαλονίκη και σας διαβάζω ένα απόσπασμα σημαδιακό! Το πνεύμα Ο νους ανθίζουνε: Με τον Θαλή, τον Θουκυδίδη τον Πρωταγόρα, τους τραγικούς τον Μπέρτολτ Μπρεχτ Τον Τσε την επανάσταση Την τόλμη του Θεμιστοκλή και του Κολοκοτρώνη, Φίλοι και Φίλες, Αφιερώνω την ομιλία μου στον Έλληνα που μας έβγαλε από τον Οθωμανικό ζυγό και που πέθανε σαν σήμερα, στις 4 του Φλεβάρη του 1843, πριν από 175 χρόνια, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν να παραμείνω πιστός στις ιερές σκιές των προγόνων μας που μας δίδαξαν την αγάπη και τη θυσία για το Έθνος και την Πατρίδα -μια πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις πατρίδες του κόσμου- να είμαι πατριώτης διεθνιστής και συνάμα να περιφρονώ και να μάχομαι τον φασισμό σε όλες του τις μορφές και προ παντός στην πιο πονηρή, απατηλή και επικίνδυνη μορφή του, την «αριστερίστικη». Σαν αυτή με τις ομαδούλες των εξτρεμιστών που είναι σκέτοι και δειλοί τρομοκράτες. Σαν αυτή των μειοψηφιών που κυβερνούν και καταστρέφουν τη χώρα οχυρωμένοι πίσω από τις εκλογικές αλχημείες των αστών πολιτικών και που είναι πονηροί, θλιβερές αποφύσεις ενός συστήματος που μας δαγκώνει και