8σέλιδο
αφιέρωμα
Η «ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ των Συντακτών» αποχαιρετά τον Περικλή Κοροβέση, έναν άνθρωπο που ήθελε να σκέφτεται, να γράφει και να πράττει ελεύθερα και ο οποίος συμμετείχε εξαρχής στο ανεξάρτητο εγχείρημά μας με τη στήλη του που ο ίδιος ονόμασε συμβολικά «Στο κέντρο του περιθωρίου». Ο Περικλής δεν ήταν απλώς διανοούμενος, στοχαστής, συγγραφέας. Ηταν και άνθρωπος της δράσης. Δεν δίστασε ποτέ να ενδιαφερθεί για τους συνανθρώπους του, να ενταχθεί πολιτικά και να παλέψει για τις ιδέες του. Εχουν γραφτεί πολλά για τη ρηξικέλευθη συνεισφορά του στην πολιτική, στα γράμματα, στην τέχνη, στον πολιτισμό. Σήμερα θέλω να τον αποχαιρετήσω, αποτίοντας φόρο τιμής για την ανυπέρβλητη, κατά τη γνώμη μου, προσφορά του στον αγώνα κατά της δικτατορίας και του φασισμού με τη μαρτυρία του κατά της χούντας. Αυτή η θαρραλέα καταγγελία του -σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο- των άγριων βασανιστηρίων στα οποία υποβάλλονταν όσοι συμμετείχαμε στην αντίσταση κατά της δικτατορίας ήταν μια κορυφαία πράξη, την οποία ευτυχώς ο Περικλής διέσωσε με τη μορφή του βιβλίου του «Ανθρωποφύλακες» και την άφησε παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Αυτή η μαρτυρία του θα έπρεπε να διδάσκεται εδώ και χρόνια στα σχολεία και τα πανεπιστήμιά μας ως ύψιστο μάθημα δημοκρατίας. Και με αυτήν ο Περικλής Κοροβέσης έχει καταγραφεί ανεξίτηλα στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. ΝΊΚΌΛΑΣ ΒΌΥΛΕΛΗΣ
«ΕΦ.ΣΥΝ.» / Γ. ΤΣΙΑΡΑΣ
Για τον Περικλή
Περικλής Κοροβέσης 20.7.1941 - 11.4.2020
Ο
ίδιος ο Περικλής, με αφορμή την υποψηφιότητά του στις βουλευτικές εκλογές του 2007 με τον ΣΥΡΙΖΑ, είχε γράψει στο βιογραφικό του σημείωμα, δίπλα από τη φωτογραφία του: «∆ημιουργήθηκε από τους γονείς του και ύστερα από εννιάμηνη κύηση γεννήθηκε στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας, το 1941. Αυτό ήταν και η μεγαλύτερη επιτυχία της ζωής του, που πέρασε απαρατήρητη λόγω των φασιστικών βομβαρδισμών του νησιού. Από μικρός είχε την τάση να χαζεύει και να ασχολείται με πράγματα που ελάχιστα ώς καθόλου ενδιέφεραν τους άλλους. Και αυτό φαίνεται να διαμόρφωσε το υποσυνείδητό του γιατί το ίδιο κάνει και τώρα. Γράφει βιβλία, άλλοτε λογοτεχνικά, άλλοτε θεατρικά, άλλοτε παιδικά και άρθρα που βρίσκουν φιλόξενη στέγη στην “Ελευθεροτυπία”, στην “Εποχή”, και
στο “∆ίφωνο”. Οταν είναι μεθυσμένος ενοχλεί τους θαμώνες του μαγαζιού, απαγγέλλοντας δικά του ποιήματα, αλλά το ανέχονται γιατί έχει γράψει το πρώτο αντιχουντικό βιβλίο, τους “Ανθρωποφύλακες” που κυκλοφόρησε παράνομα στην Ελλάδα και νόμιμα στο εξωτερικό, το 1969. Εχει κάνει και κάτι σπουδές, Θέατρο με τον ∆ημήτρη Ροντήρη, Σημειολογία με τον Ρολάν Μπαρτ και παρακολούθησε μαθήματα του Βιντάλ Νακέ, Μαρσέλ Ντετιέν, Κορνήλιου Καστοριάδη και άλλων στο Παρίσι, “που του χρησίμεψαν για να γεμίζουν το βιογραφικό του στα αυτιά των βιβλίων του”» σημειώνει. Ηθελε να γίνει ηθοποιός. Από μικρή ηλικία μετείχε στο μαχητικό δημοκρατικό κίνημα της Αριστεράς, ενώ επί χούντας φυλακίστηκε, βασανίστηκε φριχτά και εξορίστηκε. Εγραψε πολλά βιβλία («Ανθρωποφύλακες», «Αριστερή Ανακύκλωση», «Παράπλευρες καθη-
μερινές απώλειες», «Γυναίκες ευσεβείς του πάθους», «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική», «Στο κέντρο του περιθωρίου» κ.ά.), καθώς και θεατρικά («Tango Bar») αλλά και παιδικά αναγνώσματα («Η συνέλευση των ζώων»). Το 1998 εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στον ∆ήμο Αθηναίων, με τον συνδυασμό του Λέοντα Αυδή (ΚΚΕ). Το 2007 εκλέχτηκε βουλευτής Α' Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ, απ’ όπου αποχώρησε το 2009. Μετείχε στη ∆ιαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και ήταν μέλος της ∆ιπλωματικής Αντιπροσωπείας για τη φιλία και συνεργασία με τα Κοινοβούλια των Γεωργίας, Νότιας Αφρικής και Σουηδίας. Μετείχε ενεργά στην «Εφημερίδα των Συντακτών» από την αρχή της δημιουργίας της και αρθρογραφούσε κάθε Σάββατο (τελευταίο κείμενο 7 Μαρτίου 2020).