Δίκτυο για τη Δημοκρατική Μεταρρύθμιση του Κράτους – Via Publica
Ιδρυτικό Κείμενο Η κυβερνητική περίοδος 2015-2019 έθεσε επί τάπητος με πραγματικούς (υλικούς) όρους το ζήτημα του Κράτους, της κρατικής διοίκησης και των μηχανισμών αναπαραγωγής τους. Η πολιτική διεύθυνση από την Αριστερά του σύγχρονου Κράτους - του οποίου η πολιτική, οικονομική, ιδεολογική και διοικητική μορφολογία είναι συγκροτημένη ώστε να εξυπηρετεί και να προάγει πολιτικές ανάδειξης, συνειδητοποίησης και εξυπηρέτησης ισχυρών ταξικών συμφερόντων - έχει δημιουργήσει μεν ένα τεράστιο απόθεμα πολιτικής και θεωρητικής εμπειρίας, ταυτόχρονα όμως έχει φέρει στην επιφάνεια όλες τις αντιφάσεις που εμπεριέχονται σε αυτήν τη διαδικασία. Έχουν αναδυθεί πάμπολλα, όχι αφηρημένα ή ρητορικά πλέον, αλλά συγκεκριμένα ερωτήματα για τα όρια και τους τρόπους άσκησης μιας πολιτικής υπέρ των κοινωνικών δυνάμεων της εργασίας, καθώς και για το εύρος και το είδος των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων που προωθούν την κατάκτηση «θέσεων» μέσα στο Κράτος, όπως θα συνιστούσε ο Γκράμσι. Με αυτές ακριβώς τις εμπειρίες, τις αντιφάσεις και τις δυνατότητες που αναδείχτηκαν τα τέσσερα τελευταία χρόνια φιλοδοξούμε να αναμετρηθούμε όσοι και όσες ιδρύουμε σήμερα το Δίκτυο για τη Δημοκρατική Μεταρρύθμιση του Κράτους – Via Publica. Για να αναστοχαστούμε δημιουργικά τι έγινε και τι δεν έγινε, τι θα μπορούσε να γίνει και, κυρίως, τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και εμπρός. Α. Σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον μιας εξελισσόμενης πολιτικής ακραίου κομματισμού και φαβοριτισμού. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενορχηστρώνει στο πεδίο της κρατικής διοίκησης την επαναφορά των πιο αναχρονιστικών δομών πελατειακού κράτους. Ταυτόχρονα, υπηρετεί με συνέπεια τη στρατηγική στόχευση για εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις κοινών (κοινωνικών) αγαθών, καθώς και δημοσίων υπηρεσιών και λειτουργιών, που υπονομεύουν τη δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης του Δημόσιου Τομέα στην κοινωνία, κυρίως όμως περιορίζουν τον κοινωνικό έλεγχο αλλά και το εύρος του δημοσίου συμφέροντος, αμφισβητώντας σε τελική ανάλυση την ίδια την έννοια του «Δημοσίου». Επιβάλλεται, επομένως, να αντιπαραθέσουμε τις δικές μας μεταρρυθμιστικές στοχεύσεις, αρχικά για ένα δημοκρατικό σύστημα Δημόσιας Διοίκησης και διαχείρισης των κοινών (κοινωνικών) αγαθών, με διαφάνεια, ακεραιότητα, διαδικασίες αξιοκρατίας και κοινωνικής αποτελεσματικότητας. Ταυτόχρονα, επειδή οι λειτουργίες του σύγχρονου κράτους είναι αρκετά ευρύτερες ώστε να περιορίζονται στο πεδίο της “δημόσιας διοίκησης”, επιβάλλεται να υπάρξει