324 26-27 | 1 | 2019 Κ Υ Κ Λ Ο Φ Ο Ρ Ε Ι Μ Α Ζ Ι Μ Ε Τ Η Ν « Ε Φ Η Μ Ε Ρ Ι Δ Α Τ Ω Ν Σ Υ Ν ΤΑ Κ Τ Ω Ν » Τ Ο Υ Σ Α Β Β Α Τ Ο Κ Υ Ρ Ι Α Κ Ο Υ
27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ: ΔΙΕΘΝΉΣ ΉΜΕΡΑ ΜΝΉΜΉΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ
7 ημέρες στο Αουσβιτς 73 χρόνια μετά Της Ροζίνας Μπέρκνερ «Εφτασα στο Αουσβιτς γύρω στις 2 το μεσημέρι. Το λεωφορείο που είχα πάρει από την Κρακοβία μάς άφησε στον αύλειο χώρο μπροστά από το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ηταν 4 Αυγούστου 2018 και η μέρα πολύ ζεστή, ο χώρος πλημμυρισμένος από κόσμο, αυτοκίνητα, τουριστικά λεωφορεία. Χιλιάδες άνθρωποι, άντρες, γυναίκες, παιδιά, γέροι και νέοι, άνθρωποι από όλα τα μέρη του κόσμου. Προσπαθώ να διακρίνω κάτι μέσα από τα πλήθη, τη διαβόητη
καγκελόπορτα, τα τούβλινα μπλοκ, τα συρματοπλέγματα, για να συνειδητοποιήσω πού βρίσκομαι, αλλά δεν τα καταφέρνω. Αργότερα κατάλαβα ότι ο χώρος από την εποχή της λειτουργίας του ήταν διαμορφωμένος έτσι που η συμβολική είσοδός του ήταν απρόσιτη και προστατευμένη από τα περίεργα μάτια. Το ίδιο βράδυ, όμως, γύρω στις 9 και αφού είχα τακτοποιηθεί στο ξενοδοχείο, είχαμε συναντηθεί με τους υπεύθυνους του σεμιναρίου και με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στην ομάδα, πήγα και κάθισα για λίγο στον σκοτεινό και έρημο πια αύλειο χώρο και τότε, μέσα στη σιγή, ήταν η πρώτη φορά που συναντήθηκα με τον ίσκιο του τόπου και αφουγκράστηκα το αποτύπωμά του...»