12
ta de furia pois non soportaba que un cociñeiro lle dixese aquelas dúas verdades, así que, non contenta con despedir ao Gran Gogol, acusárao de roubar os cubertos de prata. Tras o anoxoso episodio Gran botara a correr para non ser detido pola garda da duquesa. E pouco despois, durante a súa carreira, coñeceu a Leopolda. Leopolda sabía o mirado que era o Gran Gogol cos horarios da comida, pero tamén sabía que el sempre acababa perdoándollo todo. Ela non era unha duquesa. —Leopolda, por favor, baixa… —Que si. Unha vez máis o Gran Gogol suspirou e mirou a cabeza do peixe asado buscando complicidade. Mais o peixe asado non pensaba ofrecerlla, non despois do trato que recibira. —É a hora de cear, Leo –dixo Gran respirando fondo cando ela baixou por fin–. Comer é necesario.