Vier kirres Weteringpop in één week

Door Ferdy vd Berg

Vier kirre Weteringpop in één week? Hoezo dè? Nou, eigenlijk heel simpel, ik heb Weteringpop op vier maniere meegemakt. En dan komt natuurlijk de vraag, hoezo dà dan?

De uurste kir mè opbouwen

T zal moeten gaan gebeuren op zaterdag 6 mei om 07:30 uur. Op de koffie bij familie Albert en Wilma van de Ven, alhoewel ik geen koffie drink, maar goed, dà terzije. Als om 07:00 uur m’n telefoon roept of ik alsjeblief wakker wil worden, besef ik dat ik een puike afspraak voor mezelf heb gemaakt door deze tijd af te spreken. De avond ervoor in d’n Driehoek een leuk en gezellig avondje “Tribute to the Cats” gehad. Mezelf beloofd om niet te laat naar huis te gaan en geen alcohol te drinken. Is 02:30 uur thuiskomen een bietje redelijk?

T is In ieder geval gelukt om weinig alcohol te drinken maar desondanks een barstende koppijn als ik opsta. Tsja.

Om 07:35 uur aangekomen bij familie van de Ven waar t al gezellig druk is. “Ginne koffie as’t kan, doe maar een glas water” en na wat ochtendklets gaan we even later met z’n alle aan de gang om Weteringpop op te gaan bouwen. Voor mij de eerste keer dat ik meehelp dus bij alles “uurst luistere en kijke” en dan de handjes uit de mouwen om mee te helpen. Naarmate de tijd verder gaat leren we elkaar beter kennen en wordt het een gezellige ploeg waar de onzin en dubbelzinnige opmerkingen steeds meer los komen. Ook hoor ik regelmatig “kekt efkes hoe ge da kunt maken” maar ik zie (helaas) wat minder goed dus blijf ik elke keer maar uitleggen “da efkes kékke lastig is vur men”. Ik heb overigens ook nooit op “unne bouw” gewerkt maar dés nou net iets wa ge hier goed kunt leren, hoe da dé nou eigenlijk moet. “Kunde gij da ding efkes hoalle” … Ja, da kan ik, mar welk ding en woar...? En hedde “da ding” dan eindelijk gevonden en meegesjouwd… dan blèkt dat het toch net iets anders moet worden gemakt dan gedocht dus kan “da ding” wir terug worden gesjouwd um efkes loater te heure da “da ding” toch wir wel nòdig is. Och… werk hebbe is gin kunst, werk houwe… da’s het Vinkels Molenkoor voor ons optreden op Weteringpop. De standaard deuntjes eruit persen om de stemmen “te stemmen” en als de klok dan 16:20 uur gaat aanwijzen, nog een keer diep adem halen en richting het podium. Effe wachten nog, de band moet hun spullen nog van het podium halen dus “backstage” nog effe kletsen met elkaar en genieten van de leuke spanning voor we het podium opgaan. Rond 16:45 uur het podium op en een plekske zoeken, d’n standaard en ‘t boek erbij en zien hoe druk het al is. Onze dirigent Eus geeft een seintje naar onze accordeonisten Rita en Harry en we zijn los. Ons eerste nummer, hoe kan het anders…“Daar bij die molen”… We staan op een steenworp afstand van onze eigen prachtige Vinkelse molen. Na nog een zevental swingende nummers sluiten we ons optreden af. Weer een leuke ervaring rijker. de kunst. Maar er wordt wél gewerkt, gezellig maar hard gewerkt. We hebben nog wel een week maar een week is zo veurbé hé. Op d’n zondag d’r-op ook nog maar efkes gaan kijken of ik iets mee kan helpen, het is rustig maar met z’n vieren hebben we toch weer wat werk verzet en wat klaar is, is klaar. En zo gaat de week verder en zie ik hoe Weteringpop groeit en hoor en help ik mee met wat er op de achtergrond gebeurt, waar je als feestganger niets van merkt of ziet. En da’s veul…god’vers veul, om zo’n evenement te laten worden wat het uiteindelijk is geworden.

De twidde kir samen mè het Molenkoor

We moeten zaterdag 13 mei om 15:45 uur in de stalreep zijn. Onze laatste repetitie van

De derde kir als fistganger

Na ons optreden van het Molenkoor even de spullen weggelegd en dan als feestganger naar het festival. Het verbaast me opnieuw hoe gezellig druk het is. De Weteringpop buurtbus heeft ervoor gezorgd dat ook de oudere en/of minder valide onder ons gehaald en gebracht worden zodat ook zij erbij kunnen zijn en genieten van Weteringpop. En zoals ik het kon “bekijken” hebben zij er dankbaar gebruik van gemaakt. Het terras zat gezellig vol. Chapeau voor de organisatie dat hier niet alleen aan gedacht wordt maar ook wordt uitgevoerd, 100 punten.

Ondanks dat Vinkel maar een klein dorp is waar je elkaar regelmatig tegen het lijf loopt en spreekt, toch blijft het wel heel erg gezellig om elkaar te ontmoeten op een dergelijk eigen-durps evenement als Weteringpop. Wat betreft het weer, dat kon je je niet beter wensen, dat moet zo maar willen uitvallen. De sfeer? Ik heb geen idee wat er aan verbeterd kon worden. Ik ben voor de tweede keer op Weteringpop en heb voor de eerste keer meegeholpen met opbouwen, maar ik zie dat het steeds mooier wordt, sfeervoller wordt aangekleed, over alles wordt nagedacht en nieuwe ideeën worden uitgevoerd. Ik besef hoe leuk ‘t is dat ik veel van twee kanten heb kunnen meemaken. Vooraf mee mogen helpen opbouwen en de organisatie bezig zien en daarna het plezier wat de mensen beleven. Als dan voor je gevoel “heel Vinkel” aanwezig is…da’s toch schitterend. Kippevelmomentje. En voor alle vrijwilligers die meegeholpen hebben op deze zaterdag, achter de bar, glazen ophalen, spoelen, aanvullen en alles wat er bij komt kijken… een dikke pluim.

De vierde kir om ‘t op te ruimen

Zondagmorgen, 14 mei. Om 09:00 uur even met de hond rond en daarna weer op naar familie van de Ven. Daar zijn al enkele vrijwilligers bezig om het terrein op te ruimen en spullen te verzamelen. Ja, ook dat hoort bij Weteringpop…opruimen die zooi. Bijna alles wat je vastpakt plakt van het bier en de rest wat er allemaal gezo-…dronken is. In de bar hangt zo’n lekkere muffe dranklucht die goed op je maag valt. Okééé..effe slikken en hup.. gas erop. Onvoorstelbaar…. gisterenavond nog volop feest, muziek en drank en nu alles stil en verlaten. Ik kijk nog ‘ns rond en het is een dubbel gevoel om alles af te gaan breken. Jammer dat het alweer voorbij is maar oow, oow zo mooi om er aan terug te denken en er bij te mogen zijn geweest bij wat er allemaal is gebeurd de laatste week. Dan wordt ik alweer geroepen of ik een paar handjes vrij heb… dus hup, vooruit. Leeggoed in kratten, kratten op de aanhanger. Daarna lege glazen verzamelen die links en rechts nog rondzwerven en ze opstapelen. De twee bier-tappen naar buiten rollen en daarna ’t water van de spoelbakken eruit laten lopen en ook naar buiten. M’n schoenzolen nemen bijna afscheid van m’n schoenen als ze aan de vloer vast blijven plakken. De volgende roept alweer of ik even kan helpen om de pallets los te schroeven. Ja, hoor, ben d’r zo. En dan zit je even later lekker in het zonnetje op je knieën met een schroefmachine in je hand. Hee, kunde gij efkes meehelpen die balken op te stapelen? Ennuh, die steigerplanken moeten worden overgeslagen op dieje andere stapel. En oja… as ge dalùk efkes tijd hèt, kunde gij dan die zeiltjes nog efkes losmaken? “Jooowww… òk da kumt goed”. Kunde gij òk de zeiltjes rond de toiletwage losmaken? “Jooowww… kumt òk goed”… Eén voordeel, bij het afbreken hoeft er weinig tot niks “vort en wir terug en wir vort en toch wir terug”. Maar dan merk ik dat de muffe lucht in de bar nog niet zo heel erg was…de lucht rondom de toiletwagen is van een ander kaliber..

Ik heb een schitterende week gehad om op terug te kijken, het plezier waarmee er is gewerkt, de onzin maar ook de serieuze momenten. Het elkaar weer wat beter leren kennen. Allemaal draagt het bij om er volgend jaar weer bij te willen zijn. Dikke duim naar iedereen die erbij was.