สมัยที่ผู้เขียนยังเป็นนักเรียนนุ่งขาสั้นอยู่ หนึ่งในเสียงบ่นที่มักได้ยินเข้าหูอยู่เรื่อยๆ ก็น่าจะไม่พ้น เรื่องที่ว่า "วิชาภาษาอังกฤษเป็นยาหม้อใหญ่" ในชีวิตน้อยๆ ของเหล่านักเรียนทีเดียว ซึ่งจะว่า ไปแล้ว คํากล่าวนี้ก็ฟังดูจะไม่ใช่เรื่องเกินเลยอะไร เพราะเห็นได้ชัดว่า อย่างน้อยที่สุด ภาษา อังกฤษมันก็ไม่ใช่ภาษาแม่(หรือที่ฝรั่งเขาเรียกว่า mother tongue) ของเรามาแต่อ้อนแต่ ออก แถมโอกาสในการเข้าถึงการเรียนการสอนวิชานี้อย่างได้มาตรฐานของเด็กไทยวัยเรียน แต่ละคนยังไม่เท่าเทียมกัน อันหมายถึง สําหรับบางคน ถ้าครอบครัวพอมีฐานะก็มีโอกาสได้ เรียนในระบบโรงเรียนเอกชน ได้สัมผัสภาษาอังกฤษมาตั้งแต่ชั้นอนุบาล ในขณะที่บางคน ครอบครัวอาจฐานะไม่ดี ก็ได้แค่เรียนภาษาอังกฤษในระบบโรงเรียนเทศบาลหรือรัฐบาล กว่าจะ ได้เริ่มสัมผัสกับภาษาอังกฤษก็โน่นเลย ระดับชั้นประถมศึกษา ก็เลยทําให้เราๆ ท่านๆ ได้พบ ผลิตผลการศึกษาวิชาภาษาอังกฤษแบบกลางสุกกลางดิบอย่างที่เห็นๆ กัน ต้องยอมรับว่า หัวใจสําคัญประการหนึ่งของวิชาภาษาอังกฤษ คือ หลักไวยากรณ์ของภาษา อังกฤษ หรือ English Grammar นั่นเอง เพราะเราย่อมปฏิเสธไม่ได้ว่า สิ่งนี้มันคือกฎกติกา มารยาทในการใช้ภาษาของพวกฝรั่งเขา อันอาจเปรียบได้กับฐานรากที่สร้างความมั่นคงให้กับ อาคารนั่นเอง ดังนั้น การจะใช้ภาษาของเขาได้อย่างถูกต้อง ก็จําเป็นอยู่เองที่ผู้เรียนจะต้อง ทําความเข้าใจกับหลักไวยากรณ์ของแต่ละภาษาที่เรียนอย่างถ่องแท้เสียก่อน แต่ก็อีกนั่นแหละ พอพูดถึงเรื่องไวยากรณ์ หลายคนก็อาจจะทําหน้าเบ้หรือออกอาการเบื่อหน่าย ขึ้นมาทีเดียว พร้อมเสียงบ่นว่าเอาอีกแล้วหรือ หนังสือแกรมมาร์เล่มใหม่อีกแล้วหรือ ก็ใช่ครับ แต่ขอบอกก่อนว่าหนังสือแกรมมาร์เล่มที่คุณถืออยู่ในมือนี้ จะแตกต่างจากเล่มอื่นๆ ที่ คุณเคยสัมผัสมา (อีกแล้ว!) ตรงที่มันจะออกแนว "อ่านสนุก นั่งลุกก็สบาย" ประมาณนั้น แถม ยังมีแบบฝึกหัดลับสมอง พร้อมคําตอบให้ผู้อ่านได้ทดสอบความเข้าใจในเนื้อหาที่ได้อ่านมาอีก ด้วย ความน่าสนใจของหนังสือ นอกจากการหยิบยกประเด็นด้านไวยากรณ์มาอธิบายอย่างกระชับ และตรงจุดแล้ว ยังอยู่ที่การยกตัวอย่างประกอบเพื่อให้ผู้อ่านเห็นภาพได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ทั้ง ตัวอย่างในแบบที่ถูกต้องและแบบที่ใช้กันอย่างผิดๆ ซึ่งตัวอย่างหลายข้ออาจตรงเข้ากับเรื่องที่ ยังค้างคาใจของผู้อ่านอีกหลายๆ คนก็เป็นได้ ผู้เขียนอยากแนะนําให้ผู้อ่านได้ให้ความสนใจเป็นพิเศษต่อตัวอย่างประโยคในแบบที่ถูกต้องที่ นําเสนอในแต่ละบทของหนังสือ และหาวิธีจดจําประโยคที่ถูกต้องดังกล่าวให้ได้ ในขณะที่ให้นํา้ หนักความสําคัญแก่ตัวอย่างที่ผิดเพียงเล็กน้อย (กล่าวคืออ่านแค่ผ่านตาให้รู้ว่าหน้าตาแบบที่