Św. Małgorzata Maria Alacoque
Kalendarium życia
św. Małgorzaty Marii Alacoque
22 lipca 1647 – Małgorzata urodziła się jako piąte z siedmiorga dzieci w rodzinie sędziego Klaudiusza Alacoque (wym. alakok) niedaleko Lyonu.
1651 – jako czteroletnie dziecko, prowadzona wewnętrznym pragnieniem, złożyła ślub czystości.
1655 – zmarł jej ojciec. Małgorzata została wysłana do kolegium klarysek w Charolles.
1656 – u sióstr klarysek przyjęła I Komunię świętą.
Z powodu ciężkiej choroby wróciła do domu.
1660 – cudowne uzdrowienie z choroby.
1669 – sakrament bierzmowania. Do imienia Małgorzaty dodała wtedy imię Maria.
1671 – w wieku 24 lat wstąpiła do Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (sióstr wizytek) w Paray-le-Monial.
1672 – złożyła śluby wieczyste.
1673-1675 – okres tzw. wielkich objawień Pana Jezusa, który ukazał jej swoje Najświętsze Serce. Treść objawień s. Małgorzata zapisała w „Pamiętniku duchowym”, który prowadziła na polecenie swego spowiednika i matki przełożonej.
21 czerwca 1675 – s. Małgorzata Maria i o. Klaudiusz de la Colombiere jako pierwsi obchodzili święto Najświętszego Serca Pana Jezusa.
1684 – została wybrana na zastępczynię przełożonej klasztoru w Paray-le-Monial i mistrzynię nowicjatu.
1685 – wraz ze swoimi nowicjuszkami poświęciła się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa (pierwszy publiczny kult).
1686 – cudowne uzdrowienie z ciężkiej choroby brata s. Małgorzaty, ks. Jakuba.
21 czerwca 1686 – pierwsze święto Najświętszego Serca Pana Jezusa w piątek po Oktawie Bożego Ciała świętowane przez całe zgromadzenie zakonne.
1688 – doznała łaski wizji, podczas której posłannictwo szerzenia kultu Najświętszego Serca Jezusa otrzymały siostry wizytki i ojcowie jezuici.
1689 – przesłanie dla króla Francji, Ludwika XIV, aby ofiarował Najświętszemu Sercu Jezusa siebie, cały dwór i królestwo. Ślub ten spełnił dopiero Ludwik XVI po wybuchu rewolucji.
17 października 1690 – s. Małgorzata Maria umarła w opinii świętości. Jej cudownie zachowane ciało spoczywa w kryształowej trumnie w kaplicy Objawień.
18 września 1864 – beatyfikowana przez Piusa IX.
13 maja 1920 – kanonizowana przez Benedykta XV.
Obietnice dla czcicieli Najświętszego Serca Jezusa
1. Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
2. Ustalę pokój w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał w utrapieniach.
4. Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
5. Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
10. Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
11. Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam, że kto przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków przystąpi do Komunii świętej i ofiaruje ją jako wynagrodzenie za grzechy własne i rodzaju ludzkiego, temu Boże Serce zapewni miłosierdzie w chwili śmierci, że nie umrze bez Jego łaski.
Najświętsze Serce Pana Jezusa
Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli.
(J 19, 33-35)
Matka Jezusa i inne pobożne niewiasty oraz Apostoł
Jan pod Krzyżem na Golgocie jako pierwsi patrzyli na Tego, którego bok został przebity włócznią żołnierza.
Zapoczątkowali kontemplację otwartego Serca Jezusowego, która trwa przez wieki. Dzisiaj i my pochylamy się z największą czcią nad tajemnicą tej niepojętej Miłości Bożej.
W opisie Męki Jezusa św. Jan Ewangelista przebicie boku Jezusa ukazał jako symbol tajemnicy zbawienia i znak streszczający całe chrześcijaństwo. Dla Apostoła to najważniejszy moment i przedmiot kontemplacji. Nie opisuje, jak uczynili to inni Ewangeliści, cudów towarzyszących śmierci Zbawiciela: zaćmienia słońca,
trzęsienia ziemi, rozdarcia zasłony w świątyni, powstania zmarłych z grobów – opisuje przebicie Serca Jezusa, z którego wypłynęła krew i woda. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. I znowu na innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebili – tłumaczy Apostoł (wersy 36 i 37). My, dzisiaj, patrząc na Tego, którego przebili, widzimy owoc zbawczej śmierci Jezusa: jest nim ofiara Mszy świętej, której symbolem jest krew oraz Duch Święty, którego symbolem jest woda. Z przebitego boku Jezusa narodził się także Kościół. Św. Jan Paweł II tak pisał: „Niewiele kart Ewangelii tak bardzo skupiało na sobie przez wieki uwagę mistyków, pisarzy duchowych i teologów, jak perykopa Janowa opisująca chwalebną śmierć Chrystusa i moment przebicia Jego boku włócznią. W przebitym Sercu kontemplujemy synowskie posłuszeństwo Jezusa, który otrzymaną od Ojca misję odważnie spełnia aż do końca, oraz Jego braterską miłość do ludzi, których «do końca umiłował» (J 13, 1) – aż do najwyższej ofiary z Siebie. Przebite Serce Jezusa jest znakiem pełni owej miłości, wertykalnej i horyzontalnej, jak ramiona krzyża”.
Oczami wiary pragniemy zobaczyć to Serce kochające nas do końca i odpowiedzieć na Jego wezwanie.
350. rocznica Objawień
Najświętszego Serca Pana Jezusa
świętej Małgorzacie Marii Alacoque, wizytce z Paray-le-Monial
– 27 grudnia 1673 –– czerwiec 1674 –– 16 czerwca 1675 –
„Wybieram Serce Jezusa na jedyną moją miłość, na obrońcę mego życia, jako gwarancję mojej świętości, siłę w walce ze słabościami i pokutę za grzechy całego życia”.
św. Małgorzata Maria Alacoque
Źródło zdjęć: Mariola Chaberka, shutterstock
© Copyright for this edition by Wydawnictwo AA, Kraków 2024
Wydawnictwo AA s.c., 30-332 Kraków, ul. Swoboda 4 tel. kom.: 695-994-193 • e-mail: klub@religijna.pl, www.religijna.pl
ISBN 978-83-8340-065-5
ISBN 978-83-8340-065-5
9 788383 400655