दगा तो मराठ
खप आनद त
त यातल जग लवतं॥
त व व तयार करतो, तच आहस सवा मा॥
सवाच वचन तच, मात पात ि थतं।
तच सव दवतच, आधार तच परम वर ॥
सवाच वचन तच, सवाच शरण तच।
तच मातवती त व, तच त व वातावरणी॥
तच एकमव शरण, तच एकमव दवी।
तच एकमव दवता, सवात तच आनद ॥
सगम शरण गलो, वाच शरण गलो। सवाथा तगत दवी, तझ काह काम नाह ॥ मी माच अ मी, त व ण असास तथा। तझ अग आह, मीह असास तथा॥ माझ प त या सारख, जगत त माझ माया। स ट साजर व च , दसो तझ व भ न चत य॥ तझी ज म तझी नाश, त या वचतातील।
त
,
तझ कोणतंह अत नाह , सव तझ जण शा वतं।
तच
व व वर । तच सव
,
तच आ य त तीकरणी, भवसागर
त जीवन योत आहस, माझ ससार त
नकोस॥ वाच कल पा हज प हल, य नांना परतं करा। श य श यी प य, ग ला दतं गतीसाठ ॥
आईसवाच शरण, तच
भतांच आ य
तच जग रचल॥
तारणी।
जाऊ
सकषणीच मलगी, स योजाता या या। नारायणा या भ तीवदना, शभद भवसागर॥ त माच सवाच, व पात ि थतं। त जीवन योत आहस, माझ काह अस क नकोस॥ दवी सव जगता शरण, तझ व व वर । शरणागत द नांच, व पात सम होऊ नकोस॥