DUIC Krant NR 234 - 28 juli

Onverwachte kosten? Soms heb je recht op geld van de gemeente.

Maak er gebruik van !

Soms kun je bijzondere bijstand van de gemeente krijgen. Een bedrag om extra of hoge kosten te betalen. Dat kan voor veel verschillende kosten. Bijvoorbeeld medische kosten, verhuiskosten, woninginrichting of bewindvoering.

Vraag bijzondere bijstand aan Kijk op utrecht.nl/rondkomen en lees of je aan de voorwaarden voldoet.

Hulp nodig bij jouw aanvraag?

• Ga naar de Werk & Inkomen-balie beneden in het Stadskantoor. Open op maandag, woensdag en vrijdag tussen 10.00 en 14.00 uur. Het adres is Stadsplateau 1.

• Of bel naar Werk en Inkomen van de gemeente op 14 030.

• Ga naar jouw buurtteam. Jouw buurtteam vind je via buurtteamsutrecht.nl

Heel veel Utrechters kunnen hulp en geld krijgen van de gemeente. Lang niet iedereen maakt er gebruik van. Jammer toch? Weet jij waar je recht op hebt? Kijk op utrecht.nl/rondkomen utrecht.nl/ rondkomen

Toegegeven, ik heb er eigenlijk nooit bij stilgestaan dat de kopse kant van station Utrecht Centraal aan de kant van de historische binnenstad geen uitgang heeft. Daar ligt namelijk een schacht, die het onderliggende busstation van enig daglicht moet voorzien. Wie naar buiten wil doet dat gewoon via de uitgang in de hoek – aan de lange kant van het station - en vervolgens steekt men het Stationsplein over. Maar met miljoenen reizigers per jaar betekent de locatie van één in- dan wel uitgang enorm veel voor de loopstromen, hoe mensen verder richting de stad lopen. Voeg daarbij nog eens de miljoenen bezoekers per jaar in winkelcentrum Hoog Catharijne en des te duidelijk wordt het dat de impact van

Parade

Tips voor comedy, muziek en poëzie

11 Uittips

Elke week de leukste tips

Stad / Leven

12 Op bezoek bij

De Bruijn Haarmode

13 Verdwenen fabrieken

UBO Banden aan de Kanaalweg

14 Straatnamen

Jacob van Eyckpassage

14 Stad in cijfers

Veiligheidsgevoel in de binnenstad

14 In other news

Bjorn Hardley komt naar FC Utrecht

15 Puzzel

Zoek de verschillen

15 Ondernemer uitgelicht

Mexicaanse foodtruck ‘Lo Mismo’

Colofon

loopstromen op het centrum, de bewoners, ondernemers en bezoekers groot is. Zo groot dat het goed is om er nog een keer naar te kijken. Want is de looproute via het Moreelsepark geen ondergeschoven kindje geworden? Uiteraard blijkt dat de eigenaar van het winkelcentrum, Klépierre, een finke vinger in de pap heeft. Toch staat er ook nog het nodige te gebeuren – de zo gewenste trappen vanaf de Moreelsebrug zullen ook het nodige teweeg brengen. Verder lezen? Dat kan op pagina 6.

Robert Oosterbroek

OUDEGRACHT

Utrecht is constant in beweging. Er wordt gebouwd en gesloopt. Hierdoor ziet de stad er op sommige plekken heel anders uit dan vroeger, terwijl andere straten en pleinen juist al decennia hetzelfde blijven. In deze rubriek laten we dat zien.

Ga naar DUIC.nl voor meer oude en nieuwe foto’s van de stad.

Social Media

Arjan den Boer, Bas

Setten, Bo Steehouwer, Ilana Noot, Nadia Swijtink

DUIC IN BEELD

honderden leien die op het dak van de toren liggen. Deze zijn allemaal vervangen voor nieuwe exemplaren. Alhoewel nieuw een rekbaar begrip is, want het gesteente is ruim 500 miljoen jaar oud. De volledige restauratie wordt naar verwachting na de zomer van 2024 afgerond. Dit is enkele maanden eerder dan gepland. a

Fotogra e: Robert Oosterbroek

ENKELE JAREN NIEUWE INRICHTING STATIONSPLEIN CENTRUMZIJDE

Eén uitgang en relatief kaal deel plein: wat betekent dit voor loopstromen?

Het is al weer zo’n vijf jaar geleden dat het eerste deel van het nieuwe verhoogde stationsplein vol trots door de toenmalige wethouder Everhardt werd geopend. Eén van de belangrijkste onderdelen van de nieuwe inrichting is dat de stationshal aan de binnenstadzijde slechts één in- en uitgang kent die zich, van binnenuit gezien, ook nog eens aan de uiterst linkse zijde bevindt. Het deel van het Stationsplein dat op deze uitgang aansluit, het deel dat overdekt is door het bollendak, maakt een levendige indruk door de stromen mensen vanuit en naar Hoog Catharijne alsmede door de ruimschootse aanwezigheid van horeca aldaar. Er komen jaarlijks miljoenen mensen, dus het belang van de loopstromen is niet te overschatten.

Recht vóór de hal bevindt zich echter een bijna even groot deel van het Stationsplein. Dit ligt er echter al die jaren na de oplevering relatief kaal en doods bij. Hier geen bollendak, nauwelijks horeca en een stuk minder mensen. De drukbezette tafeltjes die ooit in de eerste artist impression stonden ingetekend zijn in elk geval niet te bekennen. Toch bevinden we ons hier recht voor het drukste station van Nederland. Niet zo vreemd misschien want dit deel van het plein is niet rechtstreeks vanuit de hal te bereiken. De hal wordt hier van het plein gescheiden door een lichtschacht die het onderliggende busstation nog van enig licht moet voorzien. Was er vroeger nog een snelle uitgang vanuit het station via het toenmalige busstation richting Moreelsepark, Mariaplaats en de Dom, en gold de Mariaplaats als de ‘poort van de Utrechtse binnenstad’ voor treinreizigers, nu is deze ‘klassieke’ route naar rechts door uitsluitend de uiterst linkse uitgang een stuk minder gemakkelijk te nemen en daarmee mogelijk een minder logische keuze. Hetzelfde geldt voor de route door Hoog Catharijne in dezelfde richting via het Godebaldkwartier, vroeger een snel en droog alternatief voor de route buitenom, nu een omslachtiger alternatief voor de al minder aantrekkelijk geworden buitenomroute

Ook binnen Hoog Catharijne zijn de winkels in het Godebaldkwartier, zeker die aan het uiteinde, geïsoleerder komen te liggen van de hoofdstromen door het winkelcentrum tussen station en het Vredenburgplein. Deze vleugel wacht ook nog steeds op de grote facelift die het centrale deel van HC al veel eerder heeft ondergaan. Intussen komt ook de herontwikkeling van de buitenomgeving van het rechter deel van de stationsomgeving maar traag op gang. De Moreelsehoek en de zijgevel van HC aan het Moreelsepark zijn nog maar ten dele of nog bijna niet aangepakt.

Wat betekent dit alles voor de loopstromen in het stationsgebied en in het verlengde daarvan naar en vanuit het centrum. Weten de mensen de route richting Mariaplaats, Zadelstraat en Dom, de klassieke entree van de Utrechtse binnenstad, nog wel even gemakkelijk te vinden? En is er met de alleen uiterst linkse uitgang van de stationshal en het relatief kale deel van het stationsplein aan de rechterkant en de omslachtigere route door het Godebaldkwartier geen sprake van een structurele weeffout in de inrichting van het stationsgebied? En liggen hier misschien afspraken met Hoog Catharijne-eigenaar Klépierre aan ten grondslag?

De plannenmakers: gemeente Utrecht en ProRail Laten we eerst eens kijken hoe de plannenmakers, de gemeente Utrecht en stationseigenaar ProRail het allemaal bedoeld hebben. Volgens de ProRail-woordvoerder heeft de

zogenaamde ‘interwijkverbinding’, de poortjesloze looproute buiten de hal om tussen de Centrum- en Jaarbeurszijde van het station, het uitgangspunt gevormd. “Het idee was om de uitgangen daarop te laten aansluiten.”

Dit ‘past’ volgens hem ‘goed’ als het gaat om de loopstromen en het aantal te verwerken mensen. En op de plek waar je het station uit komt aan de centrumkant kun je behalve naar HC ook ‘naar links en naar rechts’: “ik denk dat de afstanden ongeveer even groot zijn”. Dat je als je vanuit de hal naar rechts wil eerst helemaal naar links moet lopen voor een uitgang om vervolgens buitenom hetzelfde stuk weer terug te lopen naar rechts, ziet hij niet als een groot bezwaar. “We hebben het over een omloopstukje van niet meer dan 30 seconden, volgens mij een te overzien stukje”. Er is ook gekeken naar de wens van de stakeholders in het gebied, en er is gekeken naar loopstromen en veiligheid: “daar voldoet het mooi aan en het is zo naar wens van iedereen”. Voor de veiligheid is het volgens hem beter ‘als veel loopstromen bij elkaar komen' op één punt, dat is bij veel stations het uitgangspunt, en in dit geval was de plek onder het bollendak de meest logische plek voor een ‘voorpleingevoel’. Technisch gezien zouden er misschien meerdere uitgangen mogelijk zijn, maar dan is er veel minder een centraal punt, en bovendien wil men ‘kruisende loopstromen’, met name in de hal, zoveel mogelijk vermijden. En bij één uitgang aan de kopzijde van de hal zouden HC-bezoekers

uitgang aan de voorkant van de hal is volgens hem geen behoefte en dit wordt dan ook niet overwogen. Met de huidige enige uitgang aan de bollendakzijde is er volgens hem een ‘stationsplein zoals de gemeente dat wilde’ en ‘een directe overdekte overgang van HC naar de stationshal zoals gewenst door Klépierre’, Bovendien zijn ‘de routes langs het Smakkelaarsveld en de Moreelsehoek door de gemeente bedacht als aantrekkelijk alternatief voor de routes door Hoog Catharijne.’’ Daarnaast ziet hij de voor de toekomst geplande trappen tussen de perrons en Moreelsebrug als ‘een goed alternatief om het station aan de zuidkant te verlaten.

En dan één van de hamvragen. Zijn er misschien ook afspraken gemaakt met Klépierre over die ene ten opzichte van de entree van Hoog Catharijne gunstig liggende stationsuitgang, zoals dat ook is gebeurd over de trappen van de Moreelsebrug naar het perron, die er van Klépierre niet mochten

weer in het nadeel zijn. Alle belangen zijn zo het best afgewogen, lijkt Wienen.

Ook de gemeentewoordvoerder ziet geen problemen en wil zeker niet spreken van een weeffout. “We zien in passantentellingen dat de route naar de Mariaplaats via het stationsplein en Moreelsehoek zeer goed gebruikt wordt.” Maar de route is nog niet af, benadrukt hij. De gemeente verwacht veel van de herinrichting van de omgeving die deels al in gang is gezet. “De route richting Mariaplaats wordt nog aantrekkelijker door het vernieuwen van de plinten en ‘programmering’ met onder andere horeca door Klépierre, de herinrichting van de openbare ruimte, en de geplande herinrichting van het Moreelsepark en de Laan van Puntenburg. Daarnaast werken we aan de knip Catharijnesingel, waarmee het stoplicht bij de oversteek van het Moreelsepark naar de Mariaplaats kan verdwijnen. Hiermee heeft de voetganger straks een levendige en groene route zonder barrières richting de binnenstad.” Aan een extra

komen. Hierop antwoordt de woordvoerder van de gemeente in de tweede vragenronde uiteindelijk bevestigend. “Er zijn indertijd afspraken gemaakt met Klépierre dat er na het loskoppelen van Hoog Catharijne en het station via één uitgang aan de stadszijde van de OV terminal een droge, gelijkvloerse overloop zou komen naar Hoog Catharijne”, zegt hij. Deze afspraken zijn vastgelegd in een Bilaterale Ontwikkel Overeenkomst (BOO) en dat is dezelfde die ook de perrontrappen steeds heeft tegengehouden. Overleg hierover is in principe nog wel mogelijk, aldus de woordvoerder maar dat is niet het uitgangspunt. “Als we afspraken maken, dan is het gewoon een afspraak, dus hou je je eraan”. Zoals al gezegd ziet de gemeente op dit moment ook geen aanleiding de afspraken op dit punt ter discussie te stellen, dit in tegenstelling tot de kwestie van de perrontrappen. Voor deze trappen bestaan inmiddels concrete plannen. Loopstromen toch veranderd? Ja, aldus

blije Broese. Wordt de uitgang richting Mariaplaats volgens de gemeente weliswaar ‘zeer goed gebruikt’, de vraag blijft of er toch geen verandering in de loopstromen heeft plaatsgevonden ten opzichte van de oude inrichting van het station. Eén van de eersten die een verandering constateerde is Erik van Doorn, met zijn vrouw Sandra eigenaar van boekhandel Broese. Naar aanleiding van de verhuizing van zijn zaak naar de Neude merkte hij in 2020 in een interview in Boekblad al op dat de nieuwe plek ook goed aansloot op een veranderde situatie. “De toegang naar het centrum vanaf het station en Hoog Catharijne loopt steeds vaker via Lange Viestraat en De Bijenkorf, dus naar ons. Alle veranderingen creëren een natuurlijke trek die kant op, mede door de komst van nieuwe winkels als een grote Zara op het Vredenburg”, zei hij toen. Dit is volgens hem nog steeds het geval. Dat de loopstromen zijn veranderd ‘is absoluut zo’, zegt hij. Met de komst van House Modernes, het ‘glazen torentje’, de opgeknapte Bijenkorf, de Decathlon, en ‘gestuurd door de twee HC-uitgangen bij TivoliVredenburg, kom je al snel deze kant op’. De uitgang richting Mariaplaats wordt volgens hem ‘nauwelijks gebruikt’. Dat heeft volgens hem zeker ook te maken met de manier waarop een en ander is ingericht en dat mensen nog niet vanaf de perrons de Moreelsebrug op kunnen. Maar, zei hij enige maanden terug al, ‘zolang wij er geen nadeel van hebben’, zul je er van hem ‘niets vervelends’ over horen. Dat is althans zijn redenering vanuit zakelijke optiek. Hij wil daar later echter nog wel een persoonlijke opmerking aan toevoegen: “Persoonlijk vind ik het een vreemde gang van zaken dat een eigenaar van een winkelcentrum loopstromen kan afdwingen in hun voordeel”. Immers, zo stelt hij ook vast, ‘bijna iedereen wordt min of meer gedwongen via Hoog Catharijne richting Vredenburg te lopen’.

Taxi’s klagen wel over nieuwe situatie Waar Broese handig heeft kunnen inspelen op de nieuwe situatie, anderen kunnen dat niet. De taxi’s bijvoorbeeld. Die staan aan de uiterst rechterzijde van de stationshal, beneden op de Moreelsehoek. Dan is het misschien niet zo handig als hun klanten, in veel gevallen bepakt en bezakt met een fink gewicht de stationshal uitgerekend alleen ui-

'We hebben het over een omloopstukje van niet meer dan 30 seconden, volgens mij een te overzien stukje'

Tekst: Paul Hustinx / Fotogra e: Robert Oosterbroek

terst links kunnen verlaten. “We staan erg ver van onze clientèle”, zegt Rob Tweehuijzen, woordvoerder van het Taxiplatform Regio Utrecht (TRU), “bij mooi weer en klanten die goed ter been zijn en weten waar we staan is dat niet zo erg, maar door mensen die slecht ter been zijn en/of veel bagage hebben en bij slecht weer wordt het als heel erg ver ervaren”. Het rechterdeel van het stationsplein is volgens hem ‘een beetje de blindedarm van Hoog Catharijne, niet overdekt, dus men valt er ten prooi aan de elementen’. Naar HC is volgens hem in elk geval beter geluisterd dan naar de taxi’s, met wie zijns inziens geen rekening’ is gehouden. “Er is geen enkel station in Nederland waar de taxistandplaats zo ver weg is van de uitgang van de hal”. Maar ja, “het is zoals het is, ze zullen geen stuk van het stationsplein afzagen”. En dat de ‘winkeltjes’ in het stationsgebied loopstromen nodig hebben, begrijpt hij op zich.

Centrummanagement: meeste mensen lopen naar links

Maar kan er meer gezegd worden over die loopstromen? Iemand die daar antwoord op zou kunnen geven is centrummanager Jeroen Roose-van Leijden. Volgens hem hebben de meeste mensen die de stationshal verlaten een duidelijke voorkeur om hun route in de linker richting te vervolgen en wordt de route naar rechts ‘minder gebruikt’. “Ik heb geen metingen gedaan, het is boerenverstand, maar als je er loopt, zie je het gewoon gebeuren: een grotere groep gaat linksaf”. Dit zie je volgens hem op alle drie de plekken, waar een keuze gemaakt kan worden. Allereerst gaat het om de keuze of je rechtsaf via het Stationsplein naar de Mariaplaats loopt. “Waarom zou je daar naar beneden lopen, want daar zijn nog niet veel functies?”. De panden in de plint beneden en op plein zijn nog lang niet allemaal ingevuld, dus ‘er is weinig wat je doet besluiten om die kant op te lopen, verder zie je daar vooral kantoorgebouwen’. En ‘Je loopt al links, de oriëntatie is al links, en de ingang van HC ligt links: die lonkt, met een aantrekkelijk entreegebouw met bewegend scherm erboven, dan is het bijna tegennatuurlijk om een andere richting op te lopen’. De volgende gelegenheid voor een route naar rechts is om binnen Hoog Catharijne voor de Godebald-

passage te kiezen. Maar ook ‘het Godebaldkwartier is nog niet klaar, de kwaliteit die ze hebben toegevoegd in het andere deel, meer ruimte, meer hoogte, die is daar nog niet gereed’. En ‘als je in de fow loopt, is dat niet eens een keuze, je loopt er niet recht op af, dan moet je afwijken’. Dus de Godebaldvleugel wint de strijd om de passant ook niet. Dan resteert er nog de keuze tussen de twee passages richting Vredenburgplein. Daar is de rechterpassage al wel volledig gereed, maar desondanks zie je ook daar volgens Roose dat een meerderheid voor de het eerst opgeleverde linkerpassage kiest. Geen grote gevolgen voor binnenstad, wel roep om op spoedige aanpak Moreelse-as Betekent dit ook dat winkeliers in het rechterdeel van het centrum, waaronder de omgeving van de Mariaplaats, zich zorgen moeten maken? Dat valt juist weer mee, aldus Roose. “Het is niet dat het ertoe leidt dat mensen het centrum niet meer weten te vinden. De Mariaplaats en Zadelstraat lopen goed. Dat is ook omdat de Mariaplaats is aangepakt. Het is een gebied dat sowieso wel trekt met veel groen en terrassen”. Wel zag hij eerder een terugval in de aanloop op de Steenweg vergeleken met vroeger, wat volgens hem deels aan de nieuwe inrichting kan worden toegeschreven, maar waarbij ook toenemende leegstand aldaar en het vertrek van enkele ketens een rol kan hebben gespeeld. Van ondernemers uit de omgeving Mariaplaats heeft hij ook geen klachten gehoord over de uitgangen van het station en de inrichting van het Stationsplein. “Wel over versterking van de as vanaf de Moreelsebrug als belangrijke aansluiting op de Merwedekanaalzone. De brug is klaar, de Mariaplaats is klaar, het is alleen het stuk ertussen dat nog moet worden opgeknapt”. Als dat deel is aangepakt, zullen ook meer mensen vanaf het station die kant op lopen, denkt Roose. “Als iemand nu op het stationsplein staat en naar beneden kijkt, dan ziet hij een gebied dat niet

klaar is, maar als hij een groene oase ziet, is dat wel anders”. Zeker als de omgeving van het Smakkelaarsveld straks aantrekkelijker is met de komst van water, vraagt de zijde van het Moreelsepark om extra aandacht om het aantrekkelijker te maken. Meer huurders in de plinten op deze as en in deze omgeving kunnen volgens Roose ook verschil maken, maar is de route minder aantrekkelijk omdat er minder huurders zitten of zitten er minder huurders omdat het voor mensen weinig aantrekkelijk is om die kant op te lopen? Dat is een klassieke kip-ei-kwestie, volgens Roose, maar wel een die met aanpak kan worden doorbroken, suggereert hij. Al met al verwacht Centrummanagent dat als de as is aangepakt dit ook weer een aantrekkelijke entree naar het centrum zal worden. “Ik heb niet de indruk dat een extra stationsuitgang veel verschil zal maken”.

Iets gelijksoortigs geldt ook voor het

te een beurt. Hagenouw vertelt dat het Godebaldkwartier van binnen qua vloeren, verlichting en daken er net zo uit komt te zien als het Gildenkwartier. Verder komt er een lift, een extra pand en een buitengevel zoals die aan het Smakkelaarsveld. De overkapping boven de roltrap krijgt een vergelijkbare uitstraling als het schelpenmotief bij de hoofdentree.

Godebaldkwartier dat ook nog niet af is en daardoor minder aantrekkelijk voor zowel huurders als passanten. Ook hier moet zowel aan de openbare ruimte als aan het aantrekken van nieuwe huurders worden gewerkt. Ondanks de geconstateerde verschoven looproutes naar links en de finke opgaven voor de opknapping van de omgeving van de routes rechtsom wil de centrummanager niet spreken over een structurele weeffout in het ontwerp. “Dat is zo in elk geval in ons bestuur nooit besproken”.

Hagenouw: wachten op huurders, winkels bepalen aantrekkelijkheid Inmiddels is duidelijk dat de vernieuwing van het Godebaldkwartier zeker in 2024 zal plaatsvinden, zo meldt Klépierre-woordvoerder Bryanne van de Kant, maar volgens de in deze vleugel gevestigde horeca-eigenaar Jan Hagenouw is het de bedoeling dit najaar al te starten. De vleugel moet hoe dan ook in 2024 gereed zijn, ‘maar dat kan ook december zijn’, zegt Hagenouw. Daarna krijgt de buitenruim-

Hoe ziet Hagenouw de positie van zijn HC-vleugel in de nieuwe situatie? Een half jaar geleden weet hij een mogelijk afgenomen aantal passanten vooral aan de vele leegstaande panden en niet zozeer aan een extra geïsoleerde ligging. “Zolang die niet verhuurd zijn, verschuiven de loopstromen”. Inmiddels is de situatie wel wat verbeterd, zegt hij, “er zijn meer winkels open, waaronder een kapper en een restaurant, en er komen ook openbare toiletten”. Maar veel potentiële huurders wachten nog even af tot het gebied klaar is, stelt hij. Hoe dan ook speelt hierbij volgens hem dat ‘het hele verbouwingsplan voor HC bedacht is in een tijd dat er veel behoefte was aan extra winkelruimte: inmiddels zijn er vele crises geweest, waardoor mensen op de rem zijn gaan staan en online zijn gaan winkelen’. De Godebaldvleugel ligt op zich nu niet veel geïsoleerder dan vroeger, vindt hij. “De entree van het winkelcentrum is iets verschoven, maar dat valt wel mee, de gang van Godebald is maar 30 tot 45 meter langer. Dat is niet bepalend om een gang in te lopen.” HC vindt hij op zichzelf wel verbeterd, niet meer ‘laag en donker, met slingerende straatjes’, maar ‘hoog en licht, met rechte gangen’. Maar ‘een winkelcentrum kan nog zo mooi zijn, de winkels bepalen de aantrekkelijkheid’, zegt hij, en daar is het wachten op. “Als het snel gevuld is met leuke winkels, dan wordt het aantrekkelijk voor het publiek om het gebied te bezoeken, en dan komen ze bij mij misschien een broodje eten of een kopje koffe drinken.” Dat het mooi wordt, daar heeft hij wel vertrouwen in, of de panden snel verhuurd zullen zijn, daar kan hij alleen op hopen. Overigens is Hagenouw niet zo zeer geïnteresseerd in snelle doorstekers op weg naar het station. “Die hoeven we ook niet te hebben in HC”. Iemand die de trein moet halen, blijft niet een kopje koffe drinken, zo redeneert hij. a

'Zolang die niet verhuurd zijn, verschuiven de loopstromen'

Advertentie

Stichting OOPOEH helpt senioren aan een kwispelend zomermaatje

De zomerperiode is aangebroken. Dit is de tijd dat veel gezinnen op vakantie gaan, de verenigingen en clubs een zomerstop hebben en er minder te beleven is in Utrecht. Deze tijd wordt door veel senioren als saai en stil ervaren. Stichting OOPOEH, de organisatie die senioren (OOPOEH´s) koppelt aan een oppashondje in de buurt, zet zich deze zomer extra in om senioren (55+) te matchen aan een oppashond om hen samen van het mooie weer en de lange dagen te laten genieten.

Voor senioren die altijd een hond hebben gehad en bewust geen eigen hond meer nemen is een oppashond dé ideale oplossing om toch samen met een lieve hond van het mooie zomerweer te genieten. Er is voor ieder wat wils in Utrecht! Er zijn momenteel maar liefst 45 Utrechtse hondenbaasjes op zoek naar een oppas voor hun hond. De ervaren matchmakers van Stichting OOPOEH staan klaar om 55-plussers te helpen bij het vinden van de perfecte match die aansluit bij hun persoonlijke wensen. Of het nu gaat om wekelijks oppassen of af en toe een dagje, een kleine hond of juist een grote hond, er is voor ieder wat wils! Bij Stichting OOPOEH draait het niet alleen om de zomerse gezelligheid, maar om het opbouwen van duurzame relaties tussen OOPOEH, baasje en hond, ook na de zomer. Zoals René (73) uit het Utrechtse Voordorp. Hij meldde zich bij de Stichting omdat hij tijdens zijn pensioen zinvol bezig wilde zijn. Hij is nu heel blij met zijn match met de vrolijke labradoodle Tommy en zijn baasje Simona.

René: “Tommy houdt mij actief én jong van geest en ik ben blij dat ik iets voor Simona kan betekenen”. Lees hier hun succesverhaal.

Win-win-winsituatie

Stichting OOPOEH zet zich al 11 jaar in voor deze win-win-winsituatie. Ellen Groneman, directeur van Stichting OOPOEH, benadrukt het belang van hun werk: "In de afgelopen jaren hebben we duizenden senioren en honden laten genieten van elkaars gezelschap. Nu het mooi weer is, willen we mensen graag helpen om vaker naar buiten te gaan. Met een vrolijke hond aan je zijde is wandelen een stuk leuker en leg je snel leuke contacten in de buurt. Daarnaast merken we dat onze OOPOEH´s het echt leuk vinden om een baasje uit de brand te helpen.”

Senioren die geïnteresseerd zijn in het vinden van een oppashond kunnen zich kosteloos en vrijblijvend aanmelden op de website van Stichting OOPOEH: www.OOPOEH. nl of bellen naar 020-7853745.

WAT VINDEN DE LEZERS?

DUIC-lezers aan het woord

Elke week reageren DUIC-lezers honderden keren op de artikelen die op de website verschijnen. Wat vinden de lezers van DUIC van onderwerpen die spelen in de stad? Je leest het in deze rubriek.

Muurschildering

Je moet heel wat aan je ogen mankeren, wil je het nieuwste eerbetoon aan oogheelkundige Franciscus Cornelis Donders over het hoofd zien. Vanaf de zijmuur van zijn voormalige werkplek, aan de Wijde Begijnestraat in hartje Utrecht, kijkt de wetenschapper voorbijgangers met een kritisch onderzoekende blik aan. Het is het vijfde werk gemaakt door De Strakke Hand in de serie Utrechtse muurformules.

“

Herman:

"Prachtig! Wordt hoog tijd voor een muurschilder route door Utrecht. Inmiddels de nodige bijzondere muurschilderingen te bewonderen."

Wim:

"Sorry hoor, maar die muurkliederhype begint echt hilarisch te worden. Het straatbeeld verrommelt. En wie zorgt er voor het onderhoud? Over 10 jaar zien ze er allemaal shabby uit."

Trots op Utrecht:

Politievlogger

De Utrechtse politievlogger Jan-Willem Schut is zijn rijbewijs kwijtgeraakt omdat hij buiten diensttijd 51 kilometer per uur te hard heeft gereden. Dit gebeurde op de snelweg A2 nadat hij een late dienst had gedraaid. Schut spreekt in een video die dinsdag is gepubliceerd op zijn YouTube-kanaal over een ‘forse’ verkeersovertreding.

Marta:

"Hoe vaak ik niet bijna van mijn sokken ben gereden door regels overtredende agenten. Zelfs een keer bij een zebrapad."

Sjaak:

"Wat moet de politie met een werknemer die geen rijbewijs (meer) heeft..?"

R:

"Moet wel zeggen dat ik het heel sportief vind dat hij zelf alles zo uit de doeken doet in zijn vlog."

Loesje P:

"Net mensen, die politieagenten. Open en eerlijk je fout toegeven. Zouden meer mensen eens moeten doen. Succes agent Schut en sterkte met alle sh*t die u ongetwijfeld door de zelf oh zo keurige, beter wetende zuurplassertjes over u heen zult krijgen!"

"Schitterend omdat zowel kunst als wetenschap en stadshistorie op hoog niveau worden gekoppeld! Dat onderscheidt Utrecht. Wat mij betreft iedere lege wand in de stad voorzien van een doordachte muur kunst."

Tivoli Oudegracht

Het Tivoli-complex aan de Oudegracht in Utrecht is nu dan toch echt formeel verkocht. Het heeft jaren geduurd maar de nieuwe eigenaar Stadswaarde gaat in september starten met de verbouwing en renovatie. In de gebouwen moeten een boetiekhotel, kinderopvang, horeca en cultuur samenkomen.

Binnenstadbewoner:

"Positief nieuws! Eindelijk zicht op een einde aan de jarenlange leegstand.Het enige levensvatbare concept in een dergelijk groot pand is hotel en horeca. Woningen zou ook nog kunnen maar die zijn dan onbetaalbaar en daarmee sluit je het pand af voor het publiek."

Dick:

"In de binnentuin stond vroeger een huis waar een oom en tante van mij woonden. Zal er wel niet meer staan. Laatste keer dat ik er was, was in 1948"

Katja:

“Openstellen voor publiek”. Hopelijk mag je er dan ook gewoon komen zonder een verplichte consumptie, en wordt de historie goed zichtbaar gemaakt. Hoop doe leven "

Marvin Buddingh:

"Veel succes! Het is met stijgende rentes niet zo eenvoudig meer om het ge nancierd te krijgen."

UTRECHT VOLGENS MEGHAN PARINUSSA VAN HET MIDZOMERGRACHT FESTIVAL

Na

26 jaar stopt het Midzomergracht

Festival: ‘Dat voelt bittersweet’

De eerste editie van het Utrechtse Midzomergracht Festival was in 1997, maar “met gemengde gevoelens” kondigde het bestuur half juli aan dat er geen nieuwe editie komt. Het bestuur zegt ‘met trots de herinneringen te koesteren aan dit buitengewone evenement dat zoveel heeft betekend voor de LHBTIQA+ gemeenschap en de stad Utrecht’. Sommige zaken, zoals de Annie Brouwer-Korf prijs, worden overgedragen aan een nieuw festival dit najaar: het Utrecht Queer Culture Festival. We vroegen bestuurslid Meghan Parinussa hoe het voelt dat Midzomergracht stopt.

Je kende het festival al als bezoeker en werd vier jaar geleden ook lid van het bestuur.

Waarom?

“Het kost veel tijd en moeite, maar je zet je in voor iets dat je belangrijk vindt. Dat doe je met een groep betrokken en hele leuke mensen die er hetzelfde in staan. We hebben altijd heel veel plezier gehad met alle vrijwilligers. Ik vind het belangrijk om mensen te verbinden en inclusie en diversiteit tellen daarbij voor mij. De laatste jaren hebben we geprobeerd om ook meer mensen buiten de roze gemeenschap te bereiken en zo meer bewustzijn te creëren. Dat maakte het voor mij erg belangrijk: dat men weet dat die gemeenschap er überhaupt is en weet waar die voor staat.”

De reden om met het festival te stoppen, schrijven jullie, is omdat het steeds moeilijker is geworden om een eigen herkenbare plek te vinden in de Utrechtse regenboog zomeragenda. Hoe voelt het om ermee te stoppen?

“Dat voelt bittersweet hoor. Er is zo lang hard aan het festival gewerkt. Het festival heeft

DE PARADE

een rijke geschiedenis aan vrijwilligers. Maar het voelt goed om het over te dragen aan het Utrecht Queer Culture Festival. Het besluit om te stoppen is natuurlijk niet zomaar genomen. Maar Midzomergracht heeft wel de weg vrijgemaakt voor andere mooie evenementen. De initiatieven die eruit zijn ontstaan, zoals het Queer Film Festival Utrecht en de Utrecht Pride, vielen destijds nog in de Midzomergrachtweek. Zulke grote evenementen pakten de aandacht. Daardoor kon je in die week ook aandacht vestigen op kleine initiatieven. Die regenboog zomeragenda raakte gewoon vol, maar dat er ’s zomers nu zoveel op dit gebied gebeurt maakt me heel trots.”

Heb je een mooie herinnering aan de festivaledities van afgelopen jaren?

“In 2019 trad zangeres Maan op. Dat was één groot feest op het Domplein. Ook House of Vineyard en Booombasstic stonden er. Daar zag ik de samensmelting: ik zag de roze community, maar ook vaders met hun kinderen op hun schouders. Zij kwamen natuurlijk voor Maan, maar het hele festival eromheen

vertelde niet het verhaal van Maan, maar van de roze community. Er stonden drag queens op het podium, en werd gevogued. Het is heerlijk om daaraan terug te denken. Ik vond het heel mooi dat het allemaal op één plein gebeurde.”

Hoe gaat het nu verder?

“Het allerbelangrijkste was: als dit festival er niet meer is, dan is het belangrijk dat de geschiedenis op een goede manier overgedragen wordt. Dat verdient het festival ook. De reacties over het stoppen zijn hartverwarmend. Midzomergracht heeft zoveel betekent voor mensen. Ze zijn blij dat een andere organisatie de zorg blijft dragen voor die geschiedenis. Die reacties voelen als een hele warme knuffel.”

Waar ben je trots op als Utrechter?

“Wat ik leuk vind om te benoemen, is het verschil tussen Utrechter en Utrechtenaar. Ik zou als Utrechter niet zomaar Utrechtenaar kunnen zijn, omdat dat in het verleden werd gebruikt als scheldwoord. Dat heeft te maken met de vervolgingen van homoseksuelen in

Utrecht. Dat verschil hoeft er wat mij betreft niet te zijn: we zijn allemaal Utrechtenaar. Een paar jaar geleden lanceerde Thirty030 hier ook een campagne over, om Utrechtenaar geen scheldwoord meer te laten zijn en aandacht te vragen voor de LHTBQIA+ers in onze stad. Je bent wie je bent en we mogen hier zijn wie we zijn. Die vrijheid is er.”

Wat is je lievelingsplek in Utrecht?

“Ik kom graag bij de Harrijnseplas. Daar kan je heerlijk uitwaaien op een zomerse dag. Ik hou sowieso wel van wat meer van in het groen zijn.”

Waar kan je culinair genieten in Utrecht?

“Ik vind het heel leuk om niet bij een vaste plek te komen, maar op ontdekking uit te gaan. Laatst was ik bij Héron. Dat was voortreffelijk. Het is er huiselijk en niet zo massaal.”

Utrecht is…

“…where you can celebrate who you are.” a

Comedy, muziek en poëzie op De Parade

Van 28 juli tot en met 13 augustus strijkt theaterfestival de Parade weer neer in het Moreelsepark. Er zijn tientallen voorstellingen te zien die meestal ongeveer een halfuur duren. Toegang tot het terrein kost tussen 14.00 en 15.00 uur drie euro, daarna ben je negen euro kwijt. Kinderen tot en met 11 jaar mogen gratis naar binnen. Dit zijn onze tips.

Rundfunk – Schnabbel

Wanneer: 28 juli tot en met 2 augustus om 19.45, 21.15 en 22.30 uur

Prijs: 12,50 euro

Tom van Kalmthout en Yannick van de Velde zijn de plaaggeesten van het Nederlandse cabaret. Na het succes van hun televisieserie Rundfunk trokken ze onder diezelfde naam de theaters in, die al snel uitverkocht raakten. Verwacht harde grappen en snelle sketches op of over de rand van de goede smaak. Schnabbel biedt een voorproefje van hun nieuwe avondvullende voorstelling Schau, waarmee ze vanaf november door het land reizen.

Alex & Daniël – De grandioze dood van Siegfried & Roy

Wanneer: 8 tot en met 13 augustus om 19.00 uur, 20.15 en 21.30 uur

Prijs: 9,50 euro

Het Duitse illusionistenduo Siegfried & Roy maakte furore in Las Vegas met hun gelikte optredens vol magie en roofdieren. Tot Roy werd aangevallen door een tijger, daarbij zijn rug brak

en een herseninfarct kreeg. In de komische voorstelling De grandioze dood van Siegfried & Roy wekken Alex Hendrickx en Daniël Cornelissen het duo nog één keer tot leven. Waarom moest hun liefdesrelatie bijvoorbeeld geheim blijven?

Gershwin Bonevacia & Podium MozaïekTerug naar Prinsenplein

Wanneer: 28 juli tot en met 2 augustus om 19.00, 20.30 en 22.00 uur Prijs: 8 euro

Dichter en spoken word-artiest Gershwin Bonevacia gaat op zoek naar de tienjarige Gershwin; ‘Gush’. Hij wil weten wie Gush was, hoe Gush heeft bijgedragen aan Gershwin en waar de gevoelsmatig ontstane afstand vandaan komt. In deze zoektocht stuit Gershwin op allerlei trauma’s, scheve verhoudingen en taboes. De muzikale monoloog Terug naar Prinsenplein is een onderzoek naar het verleden, familiebanden en het kind-zijn.

Gavin-Viano - A melody for grownups

Wanneer: 2 tot en met 6 augustus om 18.30, 19.45 en 21.00 uur Prijs: 10 euro

Voor meer coming of age kun je terecht bij performance artiest Gavin-Viano. Hij wordt tijdens het concert A melody for grown-ups begeleid door vijf soulmuzikanten die piano, blaasinstrumenten en drums bespelen. Gavin-Viano vertelt hoe hij de nieuwste fase in zijn leven genaamd “volwassen zijn” ervaart. Het is tijd om zijn perspectief op succes, werk ethiek, cultuur, geschiedenis, kunst en zel iefde te delen.

Ta Mère – Voor me leeftijd

Wanneer: 8 tot en met 13 augustus om 19.00, 20.15 en 21.30 uur

Prijs: 12 euro

Het gelegenheidsgezelschap Ta Mère wordt aangevoerd door cabaretière Sanne Wallis de Vries (52). Samen met haar vriendinnen Tessel Beek (54) en Suzanne Mateysen (43) trad ze vorig jaar op tijdens het afscheidsconcert van Rob de Nijs. Dat smaakte naar meer en dus staan ze nu als trio op de Parade. In Voor me leeftijd staan niet de gruwelen van de overgang, maar juist de voordelen van het ouder worden centraal. a

Tekst: Bo Steehouwer / Fotogra e: Bas van Setten

Tekst: Mike Peek / Fotogra e: De Parade

Buurtmaaltijd en concert Ricciotti Ensemble

Waar: Theater Lombok, Makassarstraat 84

Wanneer: 28 juli van 17.30 tot 21.30 uur

Prijs: Concert gratis. Maaltijd 7 euro (U-Pas 5 euro), kinderen half geld

Theater Lombok organiseert samen met Resto VanHarte, de NOIZ en het Ricciotti Ensemble een buurtmaaltijd en concert in de openlucht. Na het diner brengt het Ricciotti Ensemble met haar ‘Plan de Campagne’-tour een ode aan het prachtige Nederlandse platteland, met werken uit allerlei verschillende tijden, genres en stijlen. Daarmee is dit avondje uit in eigen buurt compleet. Je bent welkom vanaf 17.30 uur en om 18.00 uur begint de buurtmaaltijd. Mee-eten? Reserveer dan via https://www.restovanharte. nl/locaties/utrecht. Aanmelden voor het concert, aanvang 19.30 uur, is niet nodig.

Orgelzomer: Taras Baginets

Waar: Domkerk

Wanneer: 29 juli om 15.30 uur

Prijs: Gratis

Tijdens de Orgelzomer geniet je in de Domkerk elke zaterdagmiddag van een concert, dat steeds wordt verzorgd door een wisselende organist. Deze week is het de beurt aan Taras Baginets uit Oekraïne. Hij studeerde in 1997 af aan de Academie der Kunsten in Charkov en won sindsdien vele prijzen. Baginets is daarnaast de oprichter en artistiek directeur van het Internationale Bachfestival. Hij zal tijdens zijn concert dan ook openen met een symfonie uit diens cantate 106. Daarnaast zal er werk te horen zijn van legendes als Sjostakovitsj en Petrali, maar ook van de hedendaagse componist Philip Glass.

Tweedekansmarkt De Betonnerie

Waar: Beton-T, Europalaan 2B

Wanneer: 30 juli van 11.00 tot 17.00 uur

Prijs: Gratis

De Betonnerie wordt gehouden op Beton-T, het nieuwe, experimentele stadsplein van Utrecht. Van kleding en meubels tot planten en upcycled producten: gezamenlijk wordt er een tweede leven voor vintage schatten gecreëerd die voor anderen ‘rotzooi’ zijn geworden. Het is een knusse, laagdrempelige en lokale markt waar iedereen welkom is. Kom langs om net die ene unieke lp of oude lamp te scoren of om gewoon heerlijk bij te kletsen met goede ko e. Naast al het moois dat je kunt scoren of verkopen, is er ook goede muziek en een aanvullend programma. Dat laat zien hoe makkelijk (en vooral leuk) het is om te verduurzamen. Denk bijvoorbeeld aan een repair café of een DIY etsenmakerij.

Steve Von Till

Waar: TivoliVredenburg

Wanneer: 30 juli om 19.30 uur

Prijs: 25,35 euro

Where are you Adam?

Waar: Louis Hartlooper Complex

Wanneer: 29 juli om 14.00 uur Prijs: 9-11 euro

Eenmalige vertoning van deze bijzondere lm. Where are you Adam? is een visueel prachtige documentaire over het dagelijks leven in een afgelegen klooster op het Griekse schiereiland van de berg Athos. De beelden van het kloosterbestaan zitten vol authentieke personages en alledaagse heiligen. Ze zijn bevrijd van de wikkels van alledaagse prioriteiten. Wat naar voren komt, is een fascinerende blik op het ongeëvenaarde leven van een bloeiende kloostergemeenschap in het midden van de eenentwintigste eeuw. De Athos-berg, gelegen in het noordoosten van Griekenland, vormt een belangrijk centrum van het oosters-orthodoxe monnikendom.

KinderParade

Waar: Moreelsepark

Wanneer: 29 juli tot en met 13 augustus

Prijs: Entree is tot en met 11 jaar gratis, 12 t/m 17 jaar 3 euro. Volwassenen 9 euro. Tickets voor voorstellingen verschillen in prijs.

Ook voor kinderen valt er veel te beleven op de Parade. Tussen 14.00 en 18.00 uur zijn er dagelijks diverse theatershows te zien die gericht zijn op een jong publiek. Er zijn al voorstellingen voor peuters vanaf twee jaar. Tussendoor kunnen ze natuurlijk lekker zwieren in de legendarische zweefmolen én hun eigen po ertjes bakken. In de Boks-je-Kunst-tent kunnen kinderen zelf een kunstwerk maken met bijzonder afval. Zo dragen ze tegelijk een beetje bij aan een groenere wereld. Boks-je-Kunst is een kunstproject opgericht door Ellen Janssen (vormgever Het Klokhuis) en Saar van Gerwen (leerkracht in het kunstonderwijs).

Steve von Till speelt in de uit Oakdale (Californië) afkomstige postmetalformatie Neurosis. Hij is echter niet alleen zanger en gitarist van deze band, maar treedt ook regelmatig alleen op. Zijn solowerk bestaat uit sombere liedwerken, waar je even bij stil kunt staan. Donkere folk in de stijl van het rustigere werk van Swans/Michael Gira, Mark Lanegan en Tom Waits. Tijdens zijn optreden in TivoliVredenburg wordt hij op het podium ondersteund door een vierkoppige formatie. Contrabassist Pieter-Jan Van Assche, beter bekend als Innerwoud, verzorgt de supportact. Hij is tevens een van Steve's bandleden.

Gildewandeling: Crimineel Utrecht

Waar: Standbeeld graaf Jan van Nassau, Domplein 10 Wanneer: 2 augustus om 19.30 uur Prijs: 8 euro

De zomer is hét seizoen om je eigen stadsie beter te leren kennen. Gilde Utrecht organiseert weer een interessante wandeling, waarbij je ditmaal veel te weten komt over onze soms macabere geschiedenis. Dat dronken studenten niet altijd lieverdjes zijn, bewijst de ‘moord op het Domplein’ bijvoorbeeld. Nou ja, moord… En wie kent seriemoordenaar Hans van Z. nog of de nog grotere seriemoordenaar die ooit de Paushuize bezocht? Je hoort alles over grote en kleinere criminele daden in het vanouds zo brave Utrecht. Maar ook over een aanslag die beslist níet crimineel was.

OP BEZOEK BIJ DE BRUIJN HAARMODE

Kapperszaak aan de Springweg bestaat 175 jaar

Eén van de oudste kapperszaken in Nederland is al 175 jaar te vinden op de Springweg: De Bruijn Haarmode. In 1848 begon familie De Bruijn met een herenkapper en sinds 1986 kunnen ook dames er terecht. Naar eigen zeggen zijn ze de oudste kappersfamilie van Nederland. Michael de Bruijn staat als zesde generatie als kapper in de zaak.

Landelijk zijn er zo’n 400, en in Utrecht zijn ze slechts op twee handen te tellen: het aantal ondernemingen dat zichzelf ‘Hofeverancier’ mag noemen. Dat zijn onder meer Mobach Keramiek, Huize Molenaar en Thom Broekman. Maar sinds deze zomer mogen Michael en zijn vader Peter, die na ruim 53 jaar met pensioen is, hun zaak ook offcieel zo noemen. “De Koning kan het Predicaat Hofeverancier toekennen aan kleine en middelgrote ondernemingen die een zeer belangrijke plaats innemen in hun regio”, zo is te lezen op de site van het Koninklijk Huis. Zo’n oorkonde krijg je dan ook niet zomaar. Alles wordt gecheckt: van jarenlange boekhouding tot aan het bezoek van een inspectie. “Je moet aan allerlei eisen voldoen”, legt Peter uit. Zo moet het bedrijf 100, 125 of ‘een veelvoud van 25’ jaar bestaan. “Er komen heel veel dingen bij kijken. Er wordt bijvoorbeeld ook gekeken naar ons gedrag. Je mag geen antecedenten hebben gehad. Daarvoor gaan ze natuurlijk ook helemaal terug in de familie.” Alleen hun stamboomgegevens waren niet genoeg, maar dankzij oude belastingpapieren kregen ze uiteindelijk akkoord. “Die heeft Janjaap Luijt, een historisch onderzoeker, nog boven water gehaald. Hij heeft ons goed geholpen”, zegt Michael.

“Het was spannend tot het laatste moment”, vervolgt hij. “Onze aanvraag heeft nog lang vastgelegen bij het ministerie van Economische Zaken en Klimaat. Peter: “Ze hadden nog meer gegevens nodig. Toen heeft Janjaap Luijt een mail gestuurd.” Uiteindelijk kregen Michael en Peter het bericht van de commissaris van de Koning. En dat wordt op 6 oktober feestelijk gevierd. Dan is de huldiging met de gemeente erbij. Ze hopen op goed weer. “Luifeltje uit en een bandje in de portiek”, zegt Michael. Het schild dat bij het Predikaat hoort, komt buiten boven de deur aan de gevel te hangen.

Opa knippen

Michael is heel te tevreden met hoe het met de zaak gaat. “Zelfs nu in de vakantieperiode loopt het gewoon goed door. Ik heb geen klagen. Het gaat goed.” Samen met twee parttimecollega’s staat hij achter de kappersstoel. En als hij binnenkort op vakantie is, vervangt zijn vader hem een paar weken. Peter is helemaal gestopt, maar springt af en toe bij. “Zolang ik het nog kan en het nog leuk vind.”

Toen Peter nog een klein jochie was, wist hij al dat hij kapper wilde worden. “Ik was een jaar of zes toen een klant van mijn vader zei dat ik hem mocht inzepen. Dat was een aannemer hier uit de buurt. Ik was apetrots. Zijn hele gezicht zat eronder. Hij kon erom lachen.” Ook de jaren erna bleef het kappersvak hem boeien. “Op mijn twaalfde stond ik al mijn vriendjes van school en uit de buurt te knippen.”

Knuffels zonder haar Bij Michael was het ook jong geleerd is oud gedaan. Hij was dertien toen hij voor het eerst iemand knipte: dat was zijn opa. Daar hangt ook een zwart-witfoto van in de winkel. Op die foto zijn drie generaties De Bruijn te zien, want ook Peter staat erop. Hij kijkt toe hoe zijn zoon zijn vader knipt. Michael heeft, net als zijn vader overigens, even getwijfeld om misschien de horeca in te gaan, maar het werd toch het kappersvak.

En wie weet kan Michael ook weer an-

deren op jonge leeftijd inspireren over het vak. “Er komt hier ook regelmatig een jochie met zijn vader in de zaak. Hij is tien en heeft ook zijn eigen knipset. Zijn vader vertelde dat hij geen enkele knuffel meer heeft waar nog haar op zit. Ik was laatst zijn vader aan het knippen. Hij mocht erbij komen staan en zijn vader met de tondeuse scheren. Dat vond hij helemaal mooi.”

Zijn eigen dochter, die nu twee jaar is, klimt wel eens bij hem op schoot als hij achter de wasbak zit. “‘Ik kom wassen’, zegt ze dan”,

vertelt Michael. “Dan gaat ze met de kraan aan de gang.” Samen met zijn gezin woont hij boven het pand op de Springweg. Daarvoor woonde zijn vader er, die er zelfs nog is geboren. Na al die jaren op deze zelfde plek, is het dan ook niet gek dat er continu gedag door de twee wordt gezegd tegen bekenden die voorbij komen fetsen of wandelen. “Als ik de ramen ga zemen, ben ik daardoor zo een half uur verder”, zegt Michael. Peter: “Utrecht is gewoon een dorp.” a

Tekst: Bo Steehouwer / Fotogra e: Robert Oosterbroek

VERDWENEN FABRIEKEN IN UTRECHT

UBO Banden aan de Kanaalweg

Momenteel verrijzen er woningen in de Merwedekanaalzone, maar in de 20e eeuw was er veel industrie gevestigd. Het Merwedekanaal vormde sinds de aanleg in 1896 de grens tussen Utrecht en buurgemeente Jutphaas, maar in 1954 kwam ook de overzijde bij Utrecht. In dit oude tuindersgebied was vestiging aan het kanaal aantrekkelijk voor industriële bedrijven vanwege het vervoer van materialen en producten. Een van deze bedrijven maakte zware hoogspanningsinstallaties.

Tekst: Arjan den Boer / Fotogra e: Het Utrechts Archief

Net als zijn vader en broer werkte Kornelis Simon de Jonge (1912-1971) als vulcaniseur (rubberbewerker) in Groningen. Op 25-jarige leeftijd, na zijn huwelijk met Ebeltje Engberts, vertrok hij naar Utrecht. In 1937 begon De Jonge in een gebouw van bierbrouwerij De Krans aan de Leidseweg zijn Utrechtsche Banden Onderneming (UBO). Drie jaar later volgde nieuwbouw aan het Kanaalplein (langs het Merwedekanaal bij de latere Socratesbrug). In 1951 was ook die locatie te klein en vestigde UBO zich defnitief op een terrein van 3,5 hectare aan de Kanaalweg 69, tussen carrosseriebedrijf Jongerius en de fabriek van Systeem Coq.

In april 1951 legde De Jonge zelf de eerste steen voor een grote fabriekshal met sheddak, ontworpen door de Utrechtse architect Gerrit Aling (1915-2002). Er verrees ook een ketelhuis met hoge schoorsteen waarin de letters UBO Banden gemetseld waren. Een jaar later volgde al een uitbreiding met een extra productiehal en daarvoor een dubbel woonhuis door architect Gerhardus Anthonius Maria van Bueren (1901-1984) uit Zeist. Ongeveer tien jaar later zou er aan de voorzijde van het complex een breed kantoorpand in lichte baksteen en met veel glas worden toegevoegd.

Rubberrecycling De UBO-fabriek maakte geen autobanden, maar gaf bestaande banden een nieuw leven. Vrachtwagenbanden waren het meest rendabel om te 'coveren', maar ook individuele automobilisten konden er terecht. 'Met elke gave gladde band die U afdankt, gooit U geld weg', adverteerde UBO in 1962 in ANWB's De Kampioen. 'Op het goedgekeurde karkas brengt UBO een nieuw loopvlak aan. Momenteel worden de meeste banden bij UBO zelfs van hiel tot hiel vernieuwd.' De klant kreeg de verzekering: 'Een UBO band is gelijkwaardig aan de beste nieuwe band die er thans wordt gemaakt'. Over de manier van werken stond in de advertentie: 'Vóór het vulcanisatieproces (waarbij de band zijn profel krijgt) wordt de band bij UBO uitgebalanceerd en gecorrigeerd met precies de juiste gewichtshoeveelheid rubber.' In hetzelfde jaar vierde UBO het 25-jarig jubileum met een feest in Tivoli en daarbij noemde een krant het bedrijf 'de grootse bandenvernieuwingsonderneming in de Benelux'.

Het leveren van 'gecoverde' banden met nieuw profel was maar een deel van het verdienmodel. Van de restanten rubber die van de versleten banden kwam, maakte UBO rubbermatten. Die konden worden gebruikt in veestallen en op schepen, stations en vliegvelden. De matten werden ook wel voor

huishoudelijk gebruik verkocht. UBO was dus zijn tijd vooruit met een dubbele vorm van recycling: zowel van de banden zelf als van het restmateriaal.

Rubber is erg brandbaar. In maart 1965 kopte het Utrechtsch Nieuwsblad: 'Enorme vuurbal met zware rook trok duizenden naar brand in bandenfabriek', en enige tijd later: 'Niemand vermoedde het: grote brand bij UBO aangestoken. Opzienbarende bekentenis van een fabrieksarbeider'. Deze pyromane medewerker was lid van de bedrijfsbrandweer en had indruk willen maken door een klein brandje te stoken en vervolgens te blussen. In 1966 kreeg het herbouwde deel van de fabriek langs de Overste den Oudenlaan een groot baksteenreliëf van de kunstenares Romualda Bogaerts-van Stolk (1921-2012), dat de bandenproductie uitbeeldde.

Gastarbeiders en faillissement Inmiddels was meer dan de helft van de werknemers afkomstig uit Zuid-Europa en Noord-Afrika. De idealistische priester Frans Vocking (1936-2014) kwam als bandenpoetser in de fabriek werken om zich in te zetten voor de belangen van de 'gastarbeiders' en hun arbeidsomstandigheden, die kennelijk slecht waren bij UBO. Hieraan dankte hij de bijnaam 'bandenpater'. In 1972 trad Vocking op voor de NOS-televisie in een programma

over 'Buitenlandse werknemers als de slaven van deze tijd'.

UBO-oprichter Kornelis Simon de Jonge overleed in 1971. Mede door de oliecrisis ging het vervolgens minder. Waren er daarvoor nog zo'n 500 werknemers en werden er 100.000 vrachtwagenbanden per jaar vernieuwd, in 1977 leed UBO een miljoenenverlies en moesten er arbeidsplaatsen worden geschrapt. In 1985 schreef een krant: 'Het Utrechtse bedrijf voor bandenvernieuwing en rubberindustrie UBO heeft een slechte tijd achter de rug. Het personeel kreeg er steeds minder zin in, de vakbond had geen goed woord voor de gang van zaken. Nieuws over UBO was nieuws over achteruitgang en inkrimping. Vrijdag kwam UBO heel anders naar buiten. Het vierde de offciële opening van een nieuwe produktielijn voor bandenvernieuwing, een zogenaamde koudzoollijn.'

Ondanks de positieve wending zou het bedrijf niet lang meer bestaan. In de zomer van 1990 braken er binnen een maand twee branden uit. Een groot deel van het complex moest worden afgebroken. In het voorjaar van 1992 werd het faillissement uitgesproken en verloren 170 werknemers hun baan. Na nog een brand sneuvelden de resterende fabriekshal en de schoorsteen in 1993, waarna het terrein parkeerplaats werd. a

Straatnamen

Jacob van Eyckpassage

Deze week vinden we in de rubriek Straatnamen de allernieuwste straatnaam van Utrecht: de Jacob van Eyckpassage. De onderdoorgang van de Domtoren – die tussen de Servetstraat en het Domplein ligt – draagt sinds 18 juli die naam. Wie was Jacob van Eyck?

Jacob van Eyck werd in 1589 geboren, vermoedelijk in Heusden. Van Eyck was blind, wat het aantal beroepen dat hij kon uitoefenen nogal reduceerde. Voor muzikaal begaafde personen waren de beroepen organist en beiaardier mogelijkheden en Van Eyck kreeg op een bepaald moment de kans om het carillon in de toren van het stadhuis van Heusden te bespelen, zo schreef Gilde Utrecht al eens voor DUIC. In 1623 kwam Van Eyck naar Utrecht om het carillon te beluisteren en in 1625 werd hij aangesteld als stadsbeiaardier, voor een bedrag van 350 gulden per jaar.

Van Eyck ontdekte hoe hij klokken kon stemmen, door de klank en toonhoogte te

beïnvloeden door de vorm van de klok te veranderen en door de juiste boventonen te kiezen. De ontdekkingen van Van Eyck werden bekend in heel Europa en hij werkte mee aan de totstandkoming van een aantal goed gestemde beiaards, waaronder destijds het carillon van de Jacobitoren. Van Eyck was ook de beiaardier van de St. Janskerk. In 1649 kreeg hij daar loonsverhoging onder de voorwaarde dat hij wandelaars op het kerkhof zou vermaken met gefluit op zijn blokfluit, schrijft Gilde Utrecht. De wandelaars konden onder meer genieten van allerlei Nederlandse volks- en kerstliedjes.

Nu heeft de commissie Straatnaamgeving dus besloten om de onderdoorgang van de Domtoren naar Van Eyck te vernoemen. Er hangt overigens nog geen straatnaambordje. Als dat er eenmaal is, zal er op te lezen zijn: “1589 – 1657 Stadsbeiaardier, campanoloog, blokfluitist’. a

In other news

Everyone at Manchester United would like to wish Bjorn the very best of luck

We zitten midden in de transferperiode en FC Utrecht roert zich behoorlijk op de transfermarkt. Afgelopen week was het weer raak: Bjorn Hardley komt permanent over van de Engelse voetbalclub Manchester United. “This move represents a great opportunity for Bjorn”, schrijft de voetbalclub er zelf over.

De 20-jarige centrale verdediger zal de selectie van Jong FC Utrecht gaan versterken, na vier jaar in de jeugdploeg van Manchester United. “He was a regular for our Under-21s last term and this move represents a great opportunity for Bjorn to gain senior experi-

ence in a new environment.”

Hardley is geen onbekende in Nederland, hij werd er namelijk ook geboren: in Tilburg.

“The defender arrived at Old Trafford in 2019, after beginning his career in the NAC Breda youth system. Last season, he played in the EFL Trophy and Premier League 2 for our Under-21s, accumulating 27 appearances and one goal”, schrijft Manchester United.

Zijn voormalige club wenst Hardley tot slot alle goeds in Utrecht. “Everyone at Manchester United would like to wish Bjorn the very best of luck in the next stage of his career.” a

In deze rubriek vertellen we het verhaal achter de straatnamen in de stad. Sommige namen zijn voor iedereen bekend, andere juist helemaal niet. Voor alle namen geldt dat ze niet zomaar gekozen zijn. Maar wat is eigenlijk de herkomst van de namen? Dat proberen we te achterhalen.

De stad in cijfers

In de rubriek Utrecht in Cijfers gaan we in op data over de stad. De gemeente Utrecht houdt van honderden onderwerpen bij hoe het er in de stad voorstaat, van aantal Utrechters dat een ets heeft tot hoeveel procent van de Utrechters last heeft van lawaai door verkeer of bedrijven in de stad. Elke week lichten we een van de onderwerpen uit.

De gemeente Utrecht heeft eerder dit jaar laten onderzoek hoe het gesteld is met het veiligheidsgevoel van uitgaanspubliek in de stad. De onderzoekers stonden in week 10 en 11 op donderdag, vrijdag en zaterdag op de Oudegracht, het Janskerkhof, de Nobelstraat, het Domplein, het Stadhuisplein, de Neude en het Vredenburg. Ze hebben passanten tussen 23.00 en 0.00 uur gevraagd om mee te doen aan het onderzoek. Ook horecaondernemers komen in het onderzoek aan het woord.

Uiteindelijk vulde van het uitgaanspubliek 459 mensen de enquête in. De vragen die ze daarin kregen, gingen onder andere over hun gevoel van veiligheid op straat en in uitgaansgelegenheden. In de grafiek is te zien of het uitgaanspubliek zich het afgelopen jaar op straat in de binnenstad weleens onveilig voelde.

Aan de mensen die aangaven zich zelden,

soms of vaak onveilig te voelen, is gevraagd op welke plek dat dan was. Ze konden meerdere antwoorden geven. 42 procent voelde zich onveilig in het Stationsgebied, 29 procent op de Neude en 16 procent op het Vredenburg. Het Lucasbolwerk, een plek die de afgelopen tijd vaak in het nieuws is vanwege overlast, staat met 2 procent bijna onderaan de lijst.

Vervolgens is aan de invullers van de enquête gevraagd wat de reden was dat ze zich onveilig voelden. Ook hier konden ze meerdere antwoorden invullen. Dronken mensen vormen de hoofdreden van een onveilig gevoel (54 procent). Daarna volgen jongeren (43 procent), junks/zwervers/daklozen (34 procent) en dat het ergens te donker is (19 procent). Onderaan de lijst staat verkeer (5 procent). a

DUIC PUZZEL

ZOEKPLAAT

Zoek de zeven verschillen

ONDERNEMER UITGELICHT

Camee en Adrian zijn de trotse eigenaren van Mexicaanse foodtruck ‘Lo Mismo’

Slechts een jaar geleden toverden Camee (28) en Adrian (31) hun Peugeot J7 om tot ‘Carmelo’; een succesvolle foodtruck voor hun tacobedrijf ‘Lo Mismo’. Nu, zo’n 4.500 taco’s en 960 porties nacho’s later, zijn ze bijna elk weekend geboekt en reizen ze Utrecht door om festivalgangers van Mexicaanse maaltijden te voorzien.

Het idee ontstond op vakantie in Mexico, waar Adrian vandaan komt en waar ze voor een bruiloft naartoe reisden. Camee en enkele andere vrienden spraken nog geen Spaans, waardoor Adrian in restaurants vaak voor de hele tafel ‘lo mismo’, oftewel ‘hetzelfde’ bestelde. Het eten beviel enorm en al snel gingen de gesprekken aan tafel over hoe mooi het zou zijn als ze dit eten ook in Utrecht konden bestellen. “In de zon op het terras kwamen we al snel met een businessplan en dus een naam. Ook zijn er in Mexico niet veel vegetarische plekken en dachten we daarin echt iets vernieuwends te kunnen brengen”, vertelt Adrian.

Eenmaal terug in Nederland wordt duidelijk dat het niet bij een verre droom op het terras blijft, en gaat het stel enthousiast aan de slag om van de plannen werkelijkheid te maken. Het businessplan wordt uitgeschreven en op de muur gehangen, en de eerste bezichtiging bij een pand vindt plaats. “We wilden eerst een soort afhaalrestaurant beginnen, maar daarvoor moet je eigenlijk wel fulltime werken en we wilden nog niet direct onze baan opzeggen”, laat Camee weten.

Op de fets naar Groningen

In plaats daarvan ontstaat het idee voor een foodtruck. Iets laagdrempeliger om mee te starten en te kijken of het publiek daadwerkelijk zo blij wordt van de taco’s als de twee denken. Toch is ook een foodtruck niet zomaar opgestart. “Een foodtruck lijkt misschien simpel, maar er komt toch een hoop bij kijken”, vertelt Adrian. De twee speuren Marktplaats af naar potentiële busjes en komen erachter dat ze niet als enigen op zoek zijn. Als de eigenaar van een Peugeot uit 1976 in Groningen laat weten dat ze wel snel moeten komen als ze geïnteresseerd zijn, laat de trein de twee in de steek. Aan enthousiasme ontbreekt het nog steeds niet en Adrian fetst van Meppel naar Groningen om toch op tijd te komen. De inspanning wordt beloond als Camee en Adrian de eigenaren worden van ‘Carmelo’ – vernoemd naar het Spaanse woord voor snoepje.

Twee weken en enkele weekenden wordt er volop geklust en dan is de foodtruck klaar voor het eerste evenement. Veel ruimte om zenuwachtig te worden over het eten zelf is er niet, aangezien Carmelo nog wel eens wat mechanische problemen heeft en Camee en

Adrian al lang blij zijn als ze überhaupt op het evenement aankomen. “Ik heb die week steeds elke drie uur de motor moeten starten, want het was koud buiten”, vertelt Adrian. “Uiteindelijk waren we er geloof ik drie uur van tevoren”, voegt Camee toe.

Succesformule

Waar de twee eerst nog zelf actief festivals moesten benaderen, komen de aanvragen nu via de website aan de lopende band binnen. “Het leukste is toch wel het gevoel als we dan alles hebben voorbereid en onderweg naar een evenement zijn”, vertelt Camee. “Of als iemand voor de tweede keer terugkomt om iets te bestellen en het dus echt lekker vond”, voegt Adrian daaraan toe. Waar het succes precies in zit, weten ze niet. Ze experimen-

OPLOSSING ZOEK DE VERSCHILLEN LOCATIE OUDEGRACHT

In deze rubriek staat een Utrechtse ondernemer of onderneming centraal. Deze week: de Mexicaanse foodtruck ‘Lo Mismo’

teren veel en het pakt toevallig vaak goed uit. Dat ze alleen vegetarisch eten serveren lijkt in Utrecht ook een pluspunt te zijn, maar is in kleinere dorpjes soms juist een uitdaging. “Dan vinden mensen het wel eens jammer dat we geen vlees serveren, maar we moedigen ze altijd aan het te proeven en als ze dat doen vinden ze het vaak toch wel heel lekker.”

Het eventueel openen van een restaurant komt de laatste tijd weer eens ter sprake, maar voorlopig genieten de twee nog volop van het runnen van de foodtruck. De komende tijd zijn ze vooral op besloten evenementen te vinden, maar ook af en toe op de Vredenburgmarkt. a

Tekst: Nadia Swijtink