De krant die verder kijkt in de stad

JULI 2017 | 3E JAARGANG NR. 38 | KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP

DUIC.NL

Het baasje van

Floortje; Quinn Doyle

Neem

GRAT

pagina 19

I mee! S

De overbodige klasse van Overvecht pagina 8

Foto: Robert Oosterbroek

De Klassieker 118 jaar in Ondiep: Café Murk

Allemaal Utrechters Irene Ciampi uit Italië

pagina 16

pagina 13

Advertenties

zoekt: MEDEWERKERS BEZORGDIENST ZIE PAGINA 7

Freelancers gezocht op het gebied van videoproductie, social media en tekstschrijven!

KRINGLOOPWINKEL DE WAARDE

Zie pagina 7

HELLING 5 IN UTRECHT Het leukste tweedehands warenhuis van Utrecht! dewaarde.org | info@dewaarde.org

Alle nieuwbouw in regio Utrecht:

UTRECHTWOONT.NL

CAMPING GANSPOORT RESTAURANT, CAFÉ & WINKEL OP ROTSOORD EIND JULI 2017 GAAN WE OPEN

CAMPINGGANSPOORT.NL

WORD VRIEND VAN

€46

Uitnodigingen vo or DUIC-activiteiten, denk daarbij aan exclus ieve voorstellingen, rondleidingen etc.

Ontvang iedere uitgave netjes thuis per post en ondersteun het journalistieke werk van DUIC. Het DUIC lidmaatschap biedt u verder nog tal van voordelen, waaronder een mooi welkomstgeschenk van Kinepolis Jaarbeurs. Als vriend van DUIC betaalt u een contributie van € 46 per jaar.

23x

jaar de 23x per ant per DUIC Kr orgd post bez

Een interessant welkomstgesche nk

De eerste 250 Vrienden van DUIC ontvangen een welkomstgeschenk van Kinepolis Jaarbeurs en DUIC bestaande uit: 1 x 2 vrijkaartjes voor een film naar keuze én 4 x 2 vrijkaartjes voor een exclusieve filmvertoning voor relaties van DUIC.

% Exclusieve gen aanbiedin n van e g en kortin ers n onze part

Voor aanmelden of meer informatie:

duic.nl/vriendenvanduic

De zomervakantie is begonnen! Kom je snel langs?

Koop je nnement o b a t e r p ie t n vaka nu voor €35

Kom deze hele zomer glijden van onze grote Hippo Glijbaan! Makkelijk bereikba ar: A1, afrit 7 Naarden-Bussum

www.oudvalkeveen.nl Oud Huizerweg 2 • 1411 GZ Naarden

3

JULI 2017 | NR. 38 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

INHOUD

E

Nieuws 4 DUIC in beeld De megasteiger op het Stationsplein

De Klassieker

6 Utrecht bouwt Leidsche Rijn Centrum

8 Achtergrondverhaal Krachtwijk Overvecht: geen makkelijke klas

Michaël Kroonbergs Hoofdredacteur michael@duic.nl

10 Dat is de vraag

sieker van deze week kenden we allemaal slechts van naam. Café Murk, veel over gehoord maar nooit binnen geweest. Het werd een van de mooiste afleveringen tot nu toe. Met vaste (oud-)gasten als Cor van Hout, Willem Holleeder en Wesley Sneijder komen de verhalen natuurlijk vanzelf. Café Murk ligt in Ondiep. Dat betekent in elk geval dat het een zaak van de buurt blijft. Je zult er best welkom zijn, maar het blijft altijd Café Murk. Waar iedereen je naam kent.

en van de best gewaardeerde rubrieken in deze krant is De Klassieker. Daarin gaan we op zoek naar cafés met een mooi verhaal. Als dit agendapunt ter sprake komt op de redactievergadering wordt de keuze vrijwel altijd unaniem gedeeld. Soms doe ik als oudste aanwezige een suggestie die enige uitleg behoeft. Dat was bijvoorbeeld het geval toen Café Van Wegen ter sprake kwam. Nooit van gehoord. Annabel van Heesbeen ging er op bezoek en was overtuigd: dit is een klassieker in de ware zin van het woord. Een keer ging een reportage de mist in; we gingen langs bij de Postillon waar de eigenaar zo’n chagrijnige bui had dat we van het verhaal afzagen. Waarschijnlijk herkenbaar voor bezoekers van deze zaak. De Klas-

Suggesties voor klassiekers? Mail ze naar redactie@duic.nl. Deze krant heeft een zomerstop van vier weken. Daarna zijn we terug, met uiteraard weer een klassieker.

Worden er genoeg sociale huurwoningen gebouwd?

11 Interview Michiel ten Broek Hoe een Utrechter in een Thaise gevangenis belandde

UIT met DUIC 12 Jette en Jildou drinken koffie

GEMIST

Meneer Peer op de Bemuurde Weerd

NIEUWS

13 Utrecht volgens Dan Knijff, van LE:EN en Badhu

14 Uittips Sporen van Smaragd, De Leuke Festival en meer

16 Klassieker Café Murk Al 118 jaar in Ondiep

Stad/Leven

DUIC.nl voorziet dagelijks duizenden Utrechters van het nieuws uit de stad. Dit zijn de hoogtepunten van 21 juni tot 5 juli.

• Een vijfjarig jongetje uit Vleuten ontglipte zijn ouderlijk huis en is verdronken in een sloot langs de Dotterbloemkade. Omstanders probeerden hem nog te reanimeren. • Utrecht krijgt er een nieuwe uitgaansgelegenheid bij: WAS. De pop-up club komt in de wasruimtes van de Werkspoorkathedraal aan de Tractieweg. • Een heftig verhaal van de politie in Utrecht. Hulpverleners rukten massaal uit naar de Daltonlaan om iemands leven te redden. Een agent deed zijn verhaal op Facebook. • Ruim zeven jaar geleden opende Restaurant Vaartsche Rijn aan de Westerkade. In het pand komt een nieuw Japans restaurant.

Een jongen is vanaf de Dafne Schippersbrug het AmsterdamRijnkanaal in gesprongen. Hij heeft de sprong overleefd. Waarom de jongen het kanaal in is gesprongen is niet bekend gemaakt. Politie, ambulance en de brandweer rukten uit om hulp te verlenen. De jongen zou zelf de kant hebben bereikt.

Meer dan 4200 mensen stemden op onze poll voor beste terras van Utrecht. Meer dan 500 mensen vonden het terras van Goesting de beste.

18 Werkplek van Nanno Vaartjes De artiestenfoyer in de Stadsschouwburg

19 Het baasje van Floortje

FC Utrecht-verdediger Ramon Leeuwin is slachtoffer geworden van een bizar ongeluk. Hij werd hard geraakt door een scooterrijder op de vlucht voor de politie op het trainingscomplex.

Quinn Doyle, au-pair bij Utrechts gezin

20 Utrechtse affiches

OPMERKELIJK

Agnes Canta

22 Herinnering van Rachella Dubbeldam (29) en Eva Leen (28)

DUIC in Zaken 23 Ondernemer centraal Bart Peute van Your Ticket Provider

Colofon

• Het Healty Urban Quarter aan de Jaarbeursboulevard wordt ingevuld met het plan Wonderwoods. Een gebouw dat de natuur wil terughalen met als doel gezonder leven. • In de omgeving van het Wilhelminapark zaten meer dan duizend huishoudens zonder stroom. De storing hield een aantal uur aan. • De eigenaar van fietsenwinkel Republic Dutch aan de Oudegracht heeft de gestolen fiets van een klant via Marktplaats opgespoord en teruggehaald. Dit filmde hij live op Facebook. • Er is een illegale sigarettenfabriek in Overvecht gesloten. De FIOD deed een inval en arresteerde tien mensen. Het gaat om Zuid-Amerikanen die illegaal aan het werk waren.

Zes Utrechtse horecazaken stonden tussen november 2015 en augustus 2016 onder verscherpt toezicht van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit. Het gaat om: Sirtaki aan de Servetstraat, Kimmade aan de Mariastraat, Shi aan de Theemsdreef, Jasmine Palace aan de Zandweg, Vandaag aan de Proostwetering en Paradijs aan het Vredenburg.

KIJK VOOR HET LAATSTE UTRECHTSE NIEUWS OP DUIC.NL

REDACTIE Michaël Kroonbergs (hoofdredacteur), Jesse Holweg, Fenna Riethof (eindredacteur), Annabel van Heesbeen, en Robert Oosterbroek

AAN DIT NUMMER WERKTEN MEE Jeroen van Nijnatten, Yontie Helders, Romy de Weert, Tim de Hullu, Frank Mulder, Merel Blom, Saïne van Kan, Jette Pellemans, Jildou Fabriek en Arjan den Boer

BEELDREDACTIE Robert Oosterbroek en Bas van Setten

ART DIRECTION EN VORMGEVING ddk.nl, Nathan Roos

CONTACT REDACTIE 030 - 633 18 90 redactie@duic.nl

UITGEVERS Joris Daalhuisen en Martijn Rademakers

SALES Stefan Timmer via stefan@duic.nl ADVERTEREN 030 - 633 18 91 Helling 12, 3523 CC Utrecht adverteren@duic.nl VRAGEN OVER DISTRIBUTIE? Pierre Schoonhoven distributie@duic.nl 06 - 14 41 56 56

WEBSITE DUIC.nl

FACEBOOK DUIC

TWITTER @duicnl

INSTAGRAM duic.nl

4 Nieuws

DUIC IN BEELD

NR. 38 | JULI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Foto: Robert Oosterbroek

JULI 2017 | NR. 38 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Nieuws 5

De indrukwekkende steigerconstructie op het Stationsplein

6 Nieuws

NR. 38 | JULI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Utrecht bouwt: h

Robert Oosterbroek Leidsche Rijn Centrum, het tweede stadshart van Utrecht waar al tien jaar aan gewerkt wordt, begint zichtbaar vorm te krijgen. Dit jaar kan er al gewinkeld worden, volgend jaar zal het gehele centrum in gebruik worden genomen. Op het moment zijn 130 winkels, ruim 2.000 parkeerplaatsen, 440 huurwoningen en 322 koopwoningen in aanbouw. Over een aantal jaar wonen er zo’n honderdduizend mensen in Leidsche Rijn en Vleuten-De Meern, die allemaal hier kunnen gaan winkelen. Toch was er lange tijd veel kritiek op de plannen van het grootschalige woon-winkelgebied. Bij de start van de bouwwerkzaamheden waren ondernemers niet happig op de winkelruimtes en was er, behalve met de Jumbo, nog geen huurcontract getekend. De plannen zijn in de loop van de jaren aangepast. Het centrum werd kleiner en compacter. De mix van verschillende

Leidsche Rijn Centrum

functies werd vergroot en moet beter passen bij ‘de behoeften van deze tijd’. In een deel van de voor winkels geschikte ruimtes komen ook andere functies, zoals een gezondheidscentrum, horeca, of atelierwoningen. Het centrum wordt ingedeeld met een aantal pleinen, promenades en stadsboulevards. Het Brusselplein moet een van de grote publiekstrekkers worden. In het hele centrum komen internationale ketens, maar is er ook ruimte voor lokale ondernemers.

2 1

9 10 8

3

9

10

12

5 7

9 13

5

10

Nieuws 7

JULI 2017 | NR. 38 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

1

Station Utrecht Leidsche Rijn

Het station Utrecht Leidsche Rijn is in juni 2013 geopend. De binnenstad van Utrecht is vanaf dit nieuwe station in vijf minuten bereikbaar. Elk kwartier vertrek er een trein van Leidsche Rijn naar Utrecht Centraal en vice versa. Ook Woerden, Gouda, Den Haag en Rotterdam zijn bereikbaar vanaf dit station.

2

Parkeergarage

Het centrum wordt autoluw, er komt een grote garage waar men de eerste twee uur gratis kan parkeren. De garage krijgt in totaal 550 plaatsen, waarvan vijftig bestemd zijn voor de P+R. Bij toenemend gebruik kan de garage met twee bouwlagen worden uitgebreid, waardoor er tweehonderd extra parkeerplaatsen voor P+R bij kunnen komen.

3

Brusselplein

Aan het Brusselplein komt de Jumbo Foodmarkt. 5.600 vierkante meter groot, met veel live cooking en de gelegenheid om de dagelijkse boodschappen te doen. In eerste instantie was het plan dat er in plaats van de Jumbo Foodmarket, een vestiging van V&D zou komen. Het faillissement van de V&D gooide roet in het eten. Rondom de Jumbo Foodmarkt komen meer food stores. Onder andere het GrieksMediterraans restaurant Kabos en het Italiaanse restaurant Solo Pasta hebben al aangegeven aan het Brusselplein te komen zitten. Het bedrijf Michael Page huurt aan het Brusselplein kantoorruimte, ook komt koffieketen Doppio Espresso naar het plein.

4

Hof van Bern

Een plein met zowel kledingwinkels als cafés. Modeketen H&M gaat hier een grote winkel openen. De winkelruimte beslaat 2.150 vierkante meter over twee verdiepingen, met dames-, heren, kindermode én woonaccessoires. Ook komt er ook een vestiging van Vero Moda aan het Hof van Bern. Een derde naam is Open32, een kledingwinkel die verschillende merken voor vrouwen en mannen verkoopt.

5

Luxemburgpromenade

De Luxemburgpromenade is een van de langste winkelstraten van het centrum. Veel modezaken en bekende Nederlandse ketens zullen daar te vinden zijn. Deze straat verbindt het Brusselplein en de Parijsboulevard. Etos en Hema komen tegenover elkaar op deze straat te zitten, schoenenwinkel Nelson op de hoek met de Parijsboulevard en opticien Reyer Lafeber opent op de promenade een conceptstore.

6

De Edmund

Dit was het eerste appartementencomplex dat in de verkoop ging. In de negen dagen dat de inschrijfperiode duurde werden alle 88 woningen, koopwoningen van klein tot groot (50-169 vierkante meter), verkocht. In totaal kreeg de ontwikkelaar 360 inschrijfformulieren binnen. Vooral de penthouses en de kleinere woningen waren populair. Het complex ligt aan het water van de Grauwaartsingel. Elke woning heeft eigen buitenruimte, berging en parkeerplek. Daarnaast delen alle bewoners een afgesloten binnentuin.

4 11

7

6 13

De Phoenix

Ook de 74 woningen van De Phoenix zijn na een inschrijfperiode van negen dagen in één keer verkocht. Het U-vormige gebouw met binnentuin ligt deels aan het water van de Grauwaartsingel en deels aan het Brusselplein. De 74 appartementen worden verdeeld over vijf woonlagen. Er zijn comfortabele, royale appartementen en penthouses met en zonder verhoogd plafond onder de schuine dakkap. De keuze bestaat uit 24 verschillende woningtypen. Onder het gebouw komt een parkeergarage.

8

Nieuws 7

De Frederik

Het appartementencomplex aan de noordwestelijke kant van Leidsche Rijn Centrum heeft 81 koopwoningen variërend van 62 tot circa 82 vierkante meter. De Frederik ligt met de zuidzijde aan het levendige Brusselplein, met horeca, terrassen en de entree van de Jumbo Foodmarkt. Zaterdag 1 juli ging de verkoop van start. Alle woningen hebben een ruime woonkamer met open keuken, een of twee slaapkamers, een compleet ingerichte badkamer, een apart toilet en een berging. Bewoners beschikken over eigen buitenruimte en een deel van de appartementen ligt aan de groene binnentuin. Parkeren kan in de ondergrondse parkeergarage van het centrum en in de parkeergarage van het complex zelf.

Van onder naar boven: De Richmond, De Fabiola, De Letna 9

Op zaterdag 24 juni gingen de eerste 157 appartementen van De Richmond, De Fabiola en De Letna in de verhuur. De woningen variëren van vijftig tot 125 vierkante meter. Het zijn allemaal vrijesectorhuurwoningen.

Uw Utrechtse vacature in de schijnwerpers Plaatsing in de DUIC krant en op de homepage van www.duic.nl Geen geschikte kandidaat, gratis herplaatsen

Contentmarketing en social media

FREELANCERS FREELANCERS GEZOCHT! GEZOCHT Jong en gedreven op het gebied videoproductie, social media of tekstschrijven?

Kijk op sipr.online/freelancers of mail je cv naar martijn@sipr.online

10 Van onder naar boven:

De Boulogne, De Belverde, De Rossfeld

De verhuur en verkoop van deze woningen is nog niet begonnen, maar binnenkort gebeurt dat wel. In De Boulogne komen 69 huurwoningen. In De Belverde komen 75 huurwoningen en 21 koopwoningen. In De Rossfeld komen 65 huurwoningen.

11 De Victoria Een van de grootste wooncomplexen in het centrum. De verhuur en de verkoop moet nog van start gaan. Er komen 72 huurwoningen en 42 koopwoningen.

12 Parijsboulevard Op deze boulevard komen meerdere lokale ondernemers. De ontwikkelaar spreekt van een statige lange boulevard, die de Grauwaartsingel verbindt met de busbaan op de Centrumboulevard. Breunesse Delicatesse uit Wijk bij Duurstede opent hier een tweede vestiging en de Utrechtse koffiebar 30ML komt op de hoek met de Grauwaartsingel.

13 Grauwaartsingel Aan de rand van het centrum, aan het water, ligt de Grauwaartsingel. Hier komt ruimte voor verschillende dienstverleners: adviesbureaus, makelaars, hypotheekwinkels en medische diensten. Zo vestigen onder andere Brecheisen Makelaars en Gezondheidscentrum Julius met FLeiR Apotheken zich aan de Grauwaartsingel. Ook komt er een speciaal concept waarbij sportaccessoires getest kunnen worden vóór aankoop. Ook komt er een pick-up-point waar mensen 24 uur per dag hun online aankopen kunnen ophalen.

CAMPING GANSPOORT IS EEN RESTAURANT, CAFÉ & WINKEL OP ROTSOORD. EIND JULI 2017 GAAN WE OPEN

WIJ ZOEKEN: MEDEWERKERS VOOR IN DE

KEUKEN EN

BEDIENING INTERESSE? LEUK! STUUR DAN EEN MAILTJE NAAR: MARIJKE@GANSPOORT.NL CAMPINGGANSPOORT.NL

zoekt: MEDEWERKERS BEZORGDIENST (M/V) – 8 UUR/WEEK U zorgt ervoor dat er altijd, op elk distributiepunt, voldoende DUIC kranten voor het grijpen liggen voor onze lezers. U bent servicegericht, accuraat, beschikt over een rijbewijs en weet de weg in Utrecht en zijn randgemeenten.

Interesse? Mail naar: pierre@duic.nl

8 Nieuws

NR. 38 | JULI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Frank Mulder Robert Oosterbroek

Amsterdam-Zuidoost, de Haagse Schilderswijk, Kruiskamp in Amersfoort, Hatert in Nijmegen, Rivierenwijk in Deventer. Waarom zitten er zoveel mensen thuis die wel degelijk wat kunnen? Frank Mulder onderzoekt het in zijn eigen Overvecht.

ACHTERGRONDVERHAAL

Overvecht is een ‘krachtwijk’. Een wijk met veel groen en een groot winkelcentrum, maar ook een anonieme en arme wijk, met veel sociale problematiek

De arme en anonieme krachtwijk Overvecht Als Nederland een klas met dertig leerlingen was, deden vijftien van hen al het werk. Acht waren er te jong om te werken, en zes te oud. Er waren twee ambtenaren, één bouwvakker, tweeënhalve zorgverlener en nul boeren. Er was er maar één officieel geregistreerd als werkloos. Wat zou er gebeuren als ik mijn eigen wijk, de Utrechtse wijk Overvecht, zou verkleinen tot een klas?

O

vervecht is wat je noemt een ‘krachtwijk’. Een wijk met veel groen, goed bereikbaar, met een groot winkelcentrum waar je gratis kunt parkeren. Maar ook een anonieme en arme wijk, met veel sociale problematiek, waar de te ruime parken worden afgewisseld met eindeloze blokken grijze flats. Meer dan 34.000 mensen wonen hier in een typische jaren-vijftigwijk die idealistisch is begonnen maar intussen is verworden tot de moeilijkste klas van de school. Als Overvecht een klas was met dertig leerlingen zaten er maar dertien witte Nederlanders in. Er waren zeven Marokkaanse, drie Turkse en een Surinaamse of Antilliaanse Nederlander. Dan waren er nog drie andere niet-westerse migranten en drie westerse, zoals Poolse of Griekse. O ja, er zat nog iemand stilletjes in de hoek, een ongedocumenteerde. Waarschijnlijk een halve tot hele leerling, maar niemand wist dat precies. Driekwart van de klas woonde in een sociale huurwoning. Bijna zes kwamen uit een bijstandsgezin. Vijf leerlingen voelden zich sociaal geïsoleerd. In de werkzame leeftijd waren er negentien. Niet dat ze allemaal betaald werk deden, want er zaten ook huismoeders tussen,

om maar wat te noemen. Bij die negentien hoorden ook een paar leerlingen die wel werk hadden, maar niet genoeg, of alleen tijdelijk. En er waren er dik vier die helemaal geen baan konden vinden en officieel als werkzoekend ingeschreven stonden. Meer dan een vijfde van de potentiële beroepsbevolking. Het zou geen makkelijke klas zijn. Een derde van de volwassen leerlingen had geen diploma van ten minste mbo-niveau. Er was ook veel ziekteverzuim. Sterker nog, het was de ongezondste klas van Nederland, gemeten naar zorgkosten per hoofd. En toch. Iedereen in deze klas zou iets kunnen. Juist omdat veel leerlingen uit landen kwamen waar praktische vaardigheden hoog aangeschreven staan, zouden er veel zijn die auto’s kunnen repareren, knippen, tuinieren, schoonmaken, babysitten of pizza bakken. Ze wilden ondernemen, klussen, broodjes maken en geld verdienen. Maar er zou iets heel vreemds aan de hand zijn. De tafeltjes in deze klas zouden allemaal tegen elkaar aan geschoven staan, maar de meeste leerlingen keken niet naar elkaar. Ze zouden met hun hoofd gericht zijn naar de muur of naar het raam. Ze keken elkaar niet aan en ze werkten niet samen. Wat zou er zijn?

‘Dan moeten ze maar wat anders doen’, zeggen economen vrolijk In de rij om te ruilen Op oude foto’s ziet het winkelblokje waar we wonen er idyllisch uit. Groenteboer, bakker, slager, kruidenier, traditioneler kan het niet, compleet met blozende blonde kindertjes. De tijden zijn veranderd. Niet alleen de blonde kinderen, ook de winkels zijn goeddeels verdwenen. Er zijn amper huurders voor te vinden. Wij huren er eentje, maar we hebben er een woning van gemaakt. Op de rechterhoek zit een wasmachine-opslag. Op de linkerhoek een kantoortje van de woningcorporatie. Alleen naast ons zit nog een Marokkaanse bakker, maar dan wel eentje die geen brood meer verkoopt sinds zijn broer, die daadwerkelijk bakte, de wijk heeft genomen naar Marokko. De winkelier leeft vooral nog van de verkoop van pizzabroodjes en blikjes Red Bull aan scholieren. Een groot deel van de dag hangt hij over de toonbank, naar buiten te staren, naar de servetjes en broodzakjes die in de koude wind over het plein dwarrelen. Om het grote plein heen staan zes grijze laagbouwflats van vier hoog. Ze hebben de uitstraling van een Wit-Russisch kledingmagazijn, de verf bladdert van de balkons. Op een derde verdieping staat een

vrouw de was op te hangen, een ander scheldt in een vreemde taal haar kind uit dat niet uit de speeltuin wil komen. Onder een auto ligt iemand te klussen. Twee jongens op hun scooter komen, zonder helm, de hoek om scheuren. Zoals dit plein zijn er vele in de wijk. Toch zijn er plaatsen van ontmoeting en gezelligheid. Zoals de weggeefwinkel, in een leegstaande ruimte onder in een van de flats. Het is een gezellig winkeltje in een betonnen hok, en het bijzondere is:

alles is gratis. Kledingrekken, boekenplanken, kasten met servies, speelgoed en schoenen staan dicht opeengepakt, met daarbij een koffiehoek met bar. De wachtrij bij de deur, vijf minuten voor openingstijd, laat zien dat deze winkel in een behoefte voorziet. Een Koerdische vrouw schenkt koffie voor twee Marokkaanse vrouwen die net hebben ingeslagen en nog even blijven zitten voor een praatje. ‘Ik ben heel erg blij met deze winkel’, zegt de medewerkster.

Nieuws 9

JULI 2017 | NR. 38 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

Als de weggeefwinkel laat zien dat mensen in de rij staan om te mogen ruilen, niet alleen spullen maar ook arbeid, waarom doen we dat verder dan zo weinig? ‘Het is echt goed voor me. Ik zat altijd thuis. Ik dacht, ik ben een beetje gek. Maar deze mensen zijn familie. Ik weet nu, ik ben niet gek. Nou ja, een beetje gek, maar niet zo erg.’ De weggeefwinkel voorziet niet alleen in een behoefte aan spullen. Hij voorziet nog meer in een behoefte aan gemeenschap, aan werk. Er zijn al zo veel instanties en loketten waar je hulp kunt krijgen. Maar de grootste nood in deze wijk is dat mensen niemand hebben om iets voor te mogen doen. De grote vraag die ik mezelf al tien jaar stel, sinds ik hier ben komen wonen, is: waarom gebeurt dit niet vaker? Als de weggeefwinkel laat zien dat mensen in de rij staan om te mogen ruilen, niet alleen spullen maar ook arbeid, waarom doen we dat verder dan zo weinig? Dan heb ik het vooral over betaald werk, want vrijwilligerswerk alleen gaat dit probleem niet oplossen. Waarom bedrijven mensen hier zo weinig economie met elkaar? Iedereen die ik ken, tot aan de meest depressieve ongedocumenteerde, kan iets, al is het tegels leggen. Maar economische betrekkingen onderling zijn er amper, en dat is een belangrijke oorzaak voor het gebrek aan sociale cohesie. De kernvraag – waarom zitten er zoveel mensen thuis die wel degelijk wat kunnen? – is niet alleen relevant voor mijn eigen wijk. Ze is relevant voor alle laagopgeleiden op onze nationale arbeidsmarkt. Terwijl de werkloosheid onder academisch geschoolden in Nederland ruim drie procent is, is dat onder laagopgeleiden tien procent en onder mensen zonder beroepsopleiding zelfs vijftien procent. En ook als ze werk hebben, is hun arbeidszekerheid veel lager. Een vijfde van hen heeft ‘precair werk’, dat is een combinatie van een laag loon en een tijdelijk contract. Overal waar mensen geconcentreerd zijn die niet mee kunnen komen met de eisen van de dynamische, flexibele kenniseconomie brokkelt de economische zekerheid af. Dat levert niet alleen lage inkomens op. De economische basis van het samenleven valt uit elkaar. Te duur voor een baan In de professionele keuken van Trajectum, de vmbo-school in Overvecht, staan negen mannen en een vrouw verwoed te kneden in bal-

letjes deeg. ‘Vandaag gaan jullie je eigen deeg uitproberen’, zegt Majid Agrandi, pizzabakker van beroep. ‘Bloem, water, gist, en verder mogen jullie het zelf weten. Olie, suiker, wat je wilt. Ik wil dat jullie ervaren hoe het voelt, hoe het rijst, hoe het leeft.’ ‘Het is echt waar. Ambachtelijke pizzeria’s zijn heel populair, maar er is een groot tekort aan mensen. Weet je waarom?’ Hij buigt zich naar me toe. ‘Volgens mij vinden mensen het te min. Ze hebben allemaal pijn in hun rug, of ze zijn moe. Het is wel begrijpelijk, ze krijgen met een uitkering bijna net zo veel.’ Toch moeten er goede mensen te vinden zijn, dacht Agrandi. Hij stapte naar DOK030, een coöperatie die ondernemerschap in Overvecht wil stimuleren, en ontwikkelde een eigen opleiding. Veel pizzeria’s wilden meedoen, vertelt

De praktijkschool in Overvecht heeft een heuse winkelstraat nagebouwd om scholieren klaar te stomen voor werk

Mohamed Elkarouni, een van de trekkers van het project. ‘En het bijzondere is: we hebben niet op ervaring geselecteerd. We doen dit omdat we mensen aan het werk willen helpen die in de bijstand of de WW zitten of geen startkwalificatie hebben. We hebben puur geselecteerd op motivatie.’ Er is een overeenkomst tussen de deelnemers: ze zijn allemaal te duur om een baan te krijgen. De een (34) heeft een roc-opleiding tot houtbewerker gevolgd. ‘Maar er is geen werk, omdat steeds meer door machines wordt gedaan. Er gaan alleen maar mensen uit.’ Een ander (46) is te oud. ‘Ik kom nergens meer binnen. Ik ben nu in de zorg gerold,

begeleiding van ex-daklozen, maar ze willen me geen vast contract geven. Ik ben gewoon te duur.’ Het werkt heel eenvoudig, zegt Paul de Beer, arbeidseconoom aan de Universiteit van Amsterdam. ‘Activiteiten waarvan de productiviteit niet zo snel stijgt, worden steeds duurder ten opzichte van activiteiten waarvan de productiviteit wél snel stijgt.’ In een autofabriek kun je met dezelfde ploeg tegenwoordig veel meer auto’s maken dan vroeger. Dat stuwt de lonen omhoog. ‘Maar voor een uitvoering van Beethoven, of voor onderwijs of zorg, heb je nog steeds net zo veel mensen nodig als voorheen. Toch zullen de lonen mee moeten stijgen, om competitief te blijven. Met andere woorden: die diensten worden steeds duurder.’ Veel van deze minder te innoveren diensten worden geleverd door de overheid. Daar betalen we belasting voor. ‘Dat is niet erg, want met het geld dat we op de steeds goedkopere consumptiegoederen besparen, kunnen we precies de duurdere diensten betalen.’ Maar er is een knelpunt. ‘We moeten wel bereid zijn om die stijgende belastingen te betalen. En daar zit de crux: dat willen de meeste mensen niet.’ Er is grote vraag naar mensen die met ouderen willen werken, maar er is geen geld voor. Er is grote vraag naar mensen die het plastic op het plein willen opruimen, maar ook dat kan niemand betalen. Er moeten alleen maar mensen uit, klaagt zelfs de boswachter die geen uren genoeg heeft om de natuur net buiten Overvecht goed te onderhouden. Dit gebeurt niet alleen bij overheidsdiensten, maar bij alle beroepen die niet zo snel efficiënter kunnen werken zoals kappers, winkeliers, restauranthouders, muziekdocenten, welzijnswerkers, bakkers, kunstenaars, al die beroepen die belangrijk zijn voor de werkgelegenheid én voor het sociale leven in een wijk. Ze houden met moeite het hoofd boven water, of niet. Dan moeten ze maar wat anders doen, zeggen economen vrolijk. Maar dat is precies wat een groot deel van de 4.260 werkzoekenden in Overvecht niet kan. Ze hebben een onoverbrugbare afstand tot de arbeidsmarkt. Je kunt ook zeggen: onze dynamische kenniseconomie heeft ze niet meer nodig. Ze zijn een overbodige klasse geworden.

Tweehonderd ‘onbelangrijke’ leerlingen Een van de scholen die wordt bevolkt door kinderen van de overbodige klasse is de Pouwerschool. Op de praktijkschool in Overvecht heerst een vrolijke bedrijvigheid in de lokalen om de aula heen. Ze hebben hier een heuse winkelstraat nagebouwd om scholieren klaar te stomen voor werk. Echte klanten uit de buurt kunnen komen voor eenvoudige kopieerklussen, fietsreparatiewerk, een kopje koffie of tweedehands spullen. Allemaal oefenruimte voor de leerlingen. Docent Katlijn van der Haagen vertelt mij: ‘Dit zijn kinderen met een IQ tussen de zestig en de tachtig. Zij kunnen niet leren uit een boek. Ze kunnen wel werken, heel goed zelfs, maar ze moeten wel leren hoe ze moeten functioneren in de maatschappij.’ Met de term overbodige klasse sla je de spijker op z’n kop, zegt Van der Haagen. ‘Onze minister van Onderwijs wil dat de startkwalificatie voor een baan omhoog gaat. Maar bij ons op school hebben we tweehonderd leerlingen die niet eens niveau 1 hebben, basisschoolniveau. De gedachte is dus duidelijk: die zijn niet zo belangrijk. Vroeger kon je als gezel een vak leren bij een meester, op een school of op een bouwbedrijf. Ook als je niet goed boeken kon lezen. Een vakman die een jochie klaarstoomt om aan het werk te gaan, waar doen we dat nog?’ Als stagebegeleider ziet Van der

Haagen hoe goed haar leerlingen kunnen werken. ‘De groenteboeren, de Hema’s, de Etossen, die willen hen wel. Maar het echte probleem komt daarna. Ze kunnen geen contract geven, zelfs niet als er subsidie is. De regels zijn te streng, de papiermolen is te ingewikkeld. Waarom helpen we die bedrijven niet om deze mensen aan te nemen?’ Volgens Van der Haagen zijn er best oplossingen te verzinnen: ‘Denk aan al die vaklui die werkloos thuis zitten, of te oud zijn om te werken. De Turkse kapper, de Syrische fietsenmaker. Waarom bouwen we niet één groot leerwerkbedrijf waar we ze koppelen aan deze kinderen? Wij zien dat serieus zitten, wij kunnen hier de begeleiding wel van doen.’ Dat kost wel geld ja. ‘Maar betalen gaan we sowieso. Al deze kinderen gaan de uitkeringen in als we niets doen. Het gaat de maatschappij kapitalen kosten. Volgens mij kunnen we dat beter aan de voorkant uitgeven.’ De minister benadrukt daarentegen dat we allemaal permanent moeten leren, dat we diploma’s moeten stapelen. Op weg naar een slim, vaardig en creatief Nederland, zoals ze zegt. De boodschap is duidelijk, zegt Van der Haagen: ‘Als je daar niet slim genoeg voor bent, dan doe je er eigenlijk niet toe. Een langere versie van dit artikel verscheen eerder in De Groene Amsterdammer

10 Nieuws

NR. 38 | JULI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

DAT IS DE VRAAG Peter-Eloy Staal Directeur van Autoclub KNAC

Jesse Holweg

Wat zeggen de recente cijfers over de milieuzone?

“De KNAC is van mening dat het weren van bepaalde types auto’s niet het doel is van de milieuzone. Het doel is schone lucht. De KNAC onderschrijft dat doel. Echter Rotterdam en Utrecht laten geen verbetering zien ten opzichte van de landelijke trend ten aanzien van milieuverontreiniging anders gezegd: Nederlandse steden zonder milieuzone zijn in principe niet vuiler dan steden zonder milieuzone. Overigens wisten we dat al van Duits onderzoek. Gemeenten kunnen wat de ‘Utrecht laat geen KNAC betreft ook niet volstaan met modellen en berekeninverbetering zien’ gen waaruit een effect zou blijken. Wij willen dit hard terug zien in de metingen. Er worden immers miljoenen geïnvesteerd en burgers hebben recht op een goede besteding van belastinggeld. Daarnaast dient de overheid voorbeeldgedrag te laten zien en een schoon wagenpark te hebben in plaats van zaHet effect van de ken op burgers af te wentelen. Zo wordt er in milieuzone op de daling van Utrecht nu pas op één lijn geëxperimenteerd met elektrische bussen terwijl in Arnhem al het aantal dieselauto’s in Utrecht tientallen jaren trolleybussen rijden.”

Lot van Hooijdonk Wethouder Verkeer en Mobiliteit Utrecht

“Als stadsbestuur voelen we ons met deze lijkt een ondergrens bereikt te hebben. resultaten gesteund in alle maatregelen In 2016 is dit aantal met 20 procent die wij nemen om de lucht in Utrecht gezonder te maken. Investeringen in gedaald, vrijwel gelijk aan de landelijke bijvoorbeeld elektrische bussen, een Anne Knol daling. Dit blijkt uit cijfers van het CBS. In de stevig fietsnetwerk, deelauto’s en Campagneleider Duurzame oplaadpalen voor elektrische audrie jaar daarvoor, toen automobilisten nog hun Mobiliteit van Milieudefensie to’s verdienen zich zo terug. In de auto konden laten slopen tegen een financiële Gemeentelijke Monitoringsrap“De milieuzone in Utrecht heeft vergoeding daalde het aantal oude diesels portage Luchtkwaliteit 2016 is de gezorgd voor een grote afname van luchtkwaliteit specifiek voor de het aantal oude diesels in Utrecht. bovengemiddeld hard. In de gemeente Utrecht geldt stad Utrecht berekend, in aanvulAangezien diesels erg veel onvanaf begin 2015 een milieuzone voor oude ling op de landelijke rapportage. De gezonde stoffen uitstoten is dat gemiddelde concentraties fijnstof goed voor de gezondheid van de dieselauto’s. Daarom stelde het college een en stikstofdioxide waaraan de beinwoners. Uit de cijfers van het CBS sloopregeling in waarbij automobilisten een volking wordt blootgesteld zijn afblijken er nog 1486 oude diesels van vergoeding kregen voor het laten slopen en gelopen jaar opnieuw gedaald. Door voor 2001 rond te rijden in Utrecht. maatregelen zijn we erin geDit zijn er minder dan in de andere vervangen van hun oude diesels. Er wordt slaagd om, op één locatie na, drie grote steden. Van de oude verschillend gekeken naar de cijfers die het overal in Utrecht te voldiesels in de vier grote steden doen aan de grenswaarde CBS heeft gepresenteerd. Wat zeggen ‘Milieuzone heeft rijdt 44 procent rond in Amvoor stikstofdioxide. De sterdam en 26 procent in Den de recente cijfers over de ‘Investeringen Rapportage Luchtmeetnet Haag. In Rotterdam (18 procent) gezorgd voor grote milieuzone? Dat is de vraag. Utrecht 2015 waarin de geen Utrecht (12 procent) zijn dat er verdienen

afname’

duidelijk minder. Met nog meer investeringen in ruimte voor voetgangers, fietsers en duurzaam openbaar vervoer kan Utrecht verdere stappen zetten naar gezonde lucht en een prettige leefomgeving.”

meten luchtkwaliteit te lezen is, geeft hetzelfde beeld. Hoewel de luchtkwaliteit in Utrecht de afgelopen jaren is verbeterd, blijft gezonde lucht hoog op de agenda staan.”

zich terug’

Advertorial

COLUMN STEEF SCHINKEL Sponsor: Schinkel Benelux STEFON BV

Uitfeest op 3 september

Schiller Theater ‘Place Royale’ pakt uit! Het Schiller Theater opent het culturele seizoen 2017/2018 met artiesten uit de eigen Carrousel en diverse cabaretiers en kleinkunstenaars. Marlies Molenaar, Andrea Noske, Rosalie Fleuren, Hannie Schinkel-Keizer, Arie van Viegen, Frans van der Wel en vele anderen. Het Schiller Theater Place Royale presenteert cabaret en kleinkunst in haar knusse theater in het centrum van de domstad. In zeven blokken wordt u vanaf 12:30 uur vermaakt met cabaret, kleinkunst, zang en muziek.

Nederlandse Oeuvreprijs Eén van de hoogtepunten van de middag is de uitreiking van de Nederlandse Oeuvreprijs die wordt toegekend als blijk van waardering voor het gehele oeuvre van een cabaretier of kleinkunstenaar. Het bestuur van de Stichting Behoud Schiller Theater en vertegenwoordigers van de gemeente Utrecht maken de nominaties bekend en reiken de prijs.

E e rd e re p r ijswinnaars zijn: Jo r is S chiks (2013), Tineke Sc houten (20 13-1014) , Her ma n va n Veen (2014- 2015), L enny Ku h r (2 0 1 5 - 2 0 1 6 ), Claudia de Breij 2016-2017 (ca b a re t ) e n Meike Ve enhoven 2016-2017 (k leink un s t ) .

Gortepap met klonten Wij hebben ons deze zomer voorgenomen om weer eens het strand van Egmond aan Zee aan te doen. Flarden van gedachten stromen door mij heen, toen ik enkele jaren geleden daar onder een erg kleine parasol op het strand lag. De jongste van onze drie dochters, een vriendin en Hannie gingen toen met mij mee. Prachtige zonnestralen en een redelijk blauwe lucht bezorgden ons heerlijke middag. Daar liggend, friste ik mijn geheugen op en bedacht, dat veel kinderen op dit moment met hun ouders op vakantie gaan. Ook gaan kinderen een weekje op kamp. Maar zoals vroeger het geval was, om zes weken zonder familie naar een kindervakantiekolonie te gaan, is bijna niet meer denkbaar. In het jaar 1958 ging ik voor de derde keer in mijn leven naar een vakantiekolonie. Ditmaal naar St. Joseph in Egmond aan Zee. Koloniehuizen waren speciaal voor bleekneusjes en hebben ongeveer een eeuw bestaan. Zes weken weg van je ouders was in onze jeugd vrij normaal. Egmond aan Zee had in Nederland, las ik in een van de historische gegevens, de grootste koloniedichtheid. Voor zes weken gingen wij als Utrechtse bleekneuzen ‘naar buiten’ omdat wij in onze stad in hartje centrum woonden. De bedoeling was om ook onze stadse Utrechtse volkskinderen gezonder te maken. Aansterken noemden men dat. In Egmond aan Zee

was het elke dag wandelen wat de klok sloeg. Met ’n groep van ongeveer tien tot twaalf jongens en soms ook meisjes gingen wij uiteraard bij goed en slecht weer naar zee. Al wandelend en zingend door de duinen, het was fantastisch. Heimwee hadden veel kinderen, mede door een streng dagritme. Brrrrr.. Ik krijg ineens weer de gortepap met klonten met een dik vel voor de geest. Toen brak mij dat vaak op, nu vind ik het heerlijk! Het eten was redelijk en de natuur, de omgeving en de buitenlucht bezorgde mij, ondanks ook andere mindere leuke dingen, dat ik in ieder geval genoot. Na een heerlijke middag vertrokken we richting Utrecht en stopten we nog even bij de plek waar de vakantiekolonie St. Joseph stond. En tot groot genoegen zag ik dat het rijksmonument inmiddels tot appartementencomplex omgetoverd is. Jammer dat veel van die oude gebouwen er helaas niet meer zijn. Zo werd de voormalige Utrechtse Stationswijk met het Art Nouveau-stijl gebouwde verzekeringsgebouw De Utrecht in 1974 gesloopt. Daarvoor in de plaats kwam een deel van Hoog Catharijne en dat is wat mij betreft een van de beruchtste voorbeelden: Hoe iets niet moet!

Nieuws 11

JULI 2017 | NR. 38 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

INTERVIEW

Michiel zat vast in Thailand: ‘Het allerergste was niet weten wanneer je vrijkomt’ Saïne van Kan

Robert Oosterbroek

Hoe belandt een Utrechter in een Thaise gevangenis? Michiel ten Broek (44) heeft in zijn leven al heel wat meegemaakt. Zaterdag 1 juli verscheen zijn autobiografie Beschikbaar voor het leven, waar hij tien jaar aan werkte. “Ik schreef mijn verhalen altijd al op. Vrienden vonden dat ik er een boek van moest maken. Nu is het dan zover.”

‘Het boek gaat vooral over overgave’

Het boek van Ten Broek wordt uitgegeven in eigen beheer. Het boek is te bestellen op michieltenbroek.nl

T

en Broek vertelt over zijn drie weken durende gevangenisstraf in Thailand, onder het genot van een koffie verkeerd ‘as hot as possible’ op het terras van Klein Berlijn. “Het was een foutje met mijn visum. Ik had gewoon verkeerd gekeken en was langer in Thailand dan mijn visum aangaf. Ik kon de boete niet betalen, maar ik besloot mijn paspoort als borg af te geven en zou dan drie dagen later terugkomen om te betalen als mijn WAO was uitgekeerd.” Dit ging helaas niet zonder slag of stoot. “Ik heb drie uur staan onderhandelen in gebrekkig Engels, ik wilde op vrijdag terug zijn met het geld. Ze vroegen of ik geen vrienden of familie had die konden betalen. ‘No have, no have’, reageerde ik dan. Op een gegeven moment ben ik maar gewoon weggegaan. ‘Be back on Friday!’ Dat ging goed, ik sprong achterop een motortaxi richting de haven om met de boot terug te gaan naar Koh Phangang. Toen we daar bijna waren, werden we klemgereden door de hogere officier. ‘Why didn’t you wait?! Now we have to go to the police.’ Ik keek nog of ik ergens heen kon rennen, maar dat kon niet en dus werd ik met handboeien naar de gevangenis gebracht. Daar heb ik vier dagen vastgezeten. Wat een klotezooi was dat.” Go with the flow Ten Broek heeft in totaal in drie gevangenissen gezeten. “De eerste was zo slecht nog niet, daar mocht ik zelfs mijn telefoon houden dus kon ik een selfie maken.” Na die vier dagen dacht hij dat het voor-

bij was, maar toen kwam er gedoe met de immigratiedienst. “Ik had vrienden gemaakt met de hoofdofficier. Hij had een proces verbaal gemaakt, maar had daar gelukkig niet echt iets ingezet. Toen ik dacht dat ik kon vertrekken en we richting de haven gingen, werd ik naar een andere gevangenis gereden. Immigratie wilde met me praten, zeiden ze. Ik voelde hem al aankomen: daar zat ik toen negen dagen vast. En daarna heb ik nog ik het ‘Bangkok Hilton’, Bangkwang Prison gezeten.” Ten Broek heeft nooit gevreesd voor zijn leven, maar een pretje was het niet. “Als West-Europeaan weet je dat je uiteindelijk wel vrijkomt, dus daar was ik niet zo bang voor. Er waren wel wat vechtpartijen, maar die ging vooral over het eten of wat er op tv gekeken werd. Verder was het binnen best relaxt en heb ik me eraan overgegeven. Maar ze vertellen je verder niks, je hoort niks en je weet niks. Ze sturen ook geen gevangenendossier mee, dus er is helemaal geen informatie over waarom je vastzit. Je zit gewoon opgesloten. Dat was het allerergste: niet weten wanneer je vrijkomt.” Dat Ten Broek vastzat in Thailand is niet onopgemerkt gebleven. “RTL Late Night wilde me in de show. Dat heb ik niet gedaan want ik wilde niet negatief in het nieuws komen. Achteraf wel stom, ik had het beter wel kunnen doen; het was mijn eigen schuld dat ik vast kwam te zitten en het was goede publiciteit geweest voor mijn verhaal.” Ten Broek laat zich overal meevoeren met de flow,

vertelt hij. “Het boek gaat dan ook vooral over overgave. Ik heb me al zo vaak overgegeven aan de situaties waarin ik zat. Het is wat het is, weet je. De boektitel, Beschikbaar voor het leven, had ik al als optie, maar toen ik op een zondagochtend de tv aanzette, zag ik Osho, een soort goeroe uit India, die zei: ‘It’s all bout being available for life.’ Dat was dus echt de goede titel. ‘Ga met de stroom mee, wees beschikbaar.’ Ik vond het mooi dat hij dat zo zei.”

‘De eerste gevangenis was zo slecht nog niet, daar mocht ik zelfs mijn telefoon houden dus kon ik een selfie maken’

Het boek heeft hij opgedragen aan Pivo, zijn kat die hij heeft opgehaald in India. Zijn achterpoten waren verlamd en sleepte hij dus achter zich aan. “Het enige waar ik spijt van heb in mijn leven, is dat ik hem heb laten inslapen. Het was de gelukkigste kat ter wereld.” Pivo is alomvertegenwoordigd in het boek – tussen elk verhaal staat een getekend kattensnuitje. Herseninfarct Ten Broek is een echte verhalenverteller en had genoeg materiaal

Michiel ten Broek met zijn autobiografie ‘Beschikbaar voor het leven’

om een boek mee te vullen; hij heeft niet alleen in Thailand vastgezeten, maar speelde eerder met Kim Holland in een pornofilm en kreeg een herseninfarct op zijn 29e. En dat is nog maar een fractie van wat hij heeft meegemaakt. Of hij het avontuur opzoekt? “Nee het zoekt mij op. Ik sta gewoon open voor alles. Ik ben beschikbaar.” Dus heeft hij ook een keer als student twee dagen vastgezeten wegens het bezit van twintig XTC-pillen. Terwijl hij door zijn boek bladert, meldt hij rustig de verschillende soorten bedpartners die hij heeft gehad. “Ja joh, alles. Het zal je verbazen.” Dat Ten Broek een vrije vogel is, is duidelijk. Met zijn tweede koffie verkeerd voor zich (“vooruit dan maar, de laatste van vandaag”), vertelt Ten Broek over zijn herseninfarct. “Tijdens een voetbaltraining kon ik mijn rechterbeen niet meer bewegen, dus zei ik dat ik over twee minuten weer mee zou doen. De coach vond dat ik naar de dokter moest. Maar ach – ik was pas 29. Aan het eind van de training wilde ik wat bestellen in de kantine, maar praten ging niet en ik kon mijn rechterarm niet meer bewegen. Toen ik in de kleedkamer zat, was er iemand die vroeg of het wel goed ging. Ik kon niet praten, dus knikte maar. Ik dacht: als ik gewoon doe alsof het goed gaat.. maar toen stond ik op om te douchen en viel ik om. Ik ben de ziekenwagen ingedragen. Er kwam een teamgenoot naast me zitten en ik weet niets meer vanaf dat moment tot ik de volgende dag in het ziekenhuis wakker werd.” Ten Broeks rechterkant was helemaal verlamd. Hij zat drie weken in een rolstoel en moest anderhalf jaar revalideren. Uiteindelijk heeft hij niet veel overgehouden aan het infarct, behalve dat hij moeilijk loopt. “Dat vind ik wel erg, ik kon zo goed voetballen en lekker dansen bij het uitgaan. Dat kan nu niet meer. Ik denk zelf dat de oorzaak van het infarct psychosomatisch was (lichamelijke klachten met psychologische factoren als oorzaak, red.). Ik dacht namelijk dat allebei m’n ouders me niet meer wilden, dat vrat aan me. Ik denk dat het daardoor komt. Een medium zei dat het door mijn stevige drugsgebruik kwam, maar ik gebruikte eigenlijk al twee jaar niet meer.” Ten Broek werd op zijn zestiende uit huis gezet door zijn moeder. Zijn ouders hadden een vechtscheiding achter de rug. “Mijn moeder was vals. Ik zag dat en zei er wat van. We hadden elke dag ruzie en ik wilde liever bij mijn vader wonen, maar dat heb ik helaas nooit uitgesproken. Toen ik zestien was, belde mijn vader dat hij mij en zijn drie andere kinderen nooit meer wilde zien. Een half jaar later zette mijn moeder mij het huis uit. Ik heb toen drie weken bij het Riagg, een instelling voor geestelijke gezondheidszorg, gezeten en daarna bij vrienden gewoond. Aan deze situatie heb ik me ook overgegeven: ‘Oké, dan is dit het.’ Ik pas me aan de situatie aan. Een verdomd geinig leven heb ik gehad en ik zit er nog middenin.”

12

UIT MET DUIC

JETTE & JILDOU DRINKEN KOFFIE - MENEER PEER

Jette Pellemans & Jildou Fabriek

Op de koffie in de huiskamer van Meneer Peer Er staan bloemen op tafel, de moeder van de eigenaresse heeft taart gebakken en een krentenbol kost er 1,50 euro. Welkom in de huiskamer van Meneer Peer: de nieuwste koffietentjesaanwinst op de Bemuurde Weerd, tegenover de Ekko.

“W

aarom het Meneer Peer heet? Daar hebben we heel lang over nagedacht,” zegt eigenaresse Floor met een lach. “We wisten al snel hoe het er hier uit moest komen te zien. Dat het moest voelen als een woonkamer, alsof je bij iemand op bezoek gaat. Dus voor de naam zaten we te klooien met Meneer dit, of Mevrouw dat… maar we kwamen er niet uit. Totdat één van ons opeens ‘Meneer Peer’ zei, als grapje. Ja! Dat klonk leuk.” En zo staat het nu – inclusief peervormig logo – op de ruit van het pand aan de Bemuurde Weerd. Sinds maart zijn ze open voor publiek. Het pand heeft de Weerdsluis voor de deur liggen, waar je binnen vanaf de lange tafel aan het raam uitzicht op hebt. Op de menukaart wordt de lezer dan ook aangespoord om vooral lekker met de to-go broodjes of koffie op de traptreden bij de sluis te gaan zitten. Maar vandaag is het een wat druilerige zomerdag, dus zitten we binnen en bestellen we een cappuccino en een café latte met sojamelk. We nemen een slok en

kijken elkaar enthousiast aan: dit is goede koffie, mensen! Het schuim is mooi stevig, ook van dat van de sojamelk (terwijl het opschuimen daarvan moeilijker is dan van gewone melk). De koffie is lekker sterk, het formaat precies goed. Later bevalt ook de lungo ons uitstekend. We noteren in ons boekje: veel punten voor deze koffie. Appelflappen De kaart is niet bijzonder uitgebreid. De cortado, flat white of espresso macchiato laten ze over aan de speciaalzaken. Meneer Peer profileert zich niet zozeer als koffiebar, meer als een laagdrempelige plek voor ontbijt, lunch en borrel. Maar less is more! Want de koffie is dus uitstekend. Ook de lijst met zoetigheden is niet ellenlang, maar de gebakjes zelf zijn heerlijk. De walnotentaart – gebakken door de moeder van mede-eigenaresse Renske – is lekker compact en een goede combinatie van hartig en zoet. Verder kiezen we voor de appelflap, gewoon, omdat we die zo weinig zien op de menu’s van koffietentjes. Waarom is dat eigenlijk zo? Deze

nog half warme appelflap is precies wat je wilt bij een sterke kop koffie. Het interieur doet ons denken aan dat van de zaakjes Cornelis, de Bakkerswinkel en (het inmiddels gesloten) SET in Lombok. Het is knus. Gezellige stoeltjes, een ratjetoe aan schemerlampen, vogelkooitjes en nepbloemen. Heel veel nepbloemen. Deze mix van zolder en brocante zit op het randje van kitsch, maar is strak genoeg om leuk te zijn: een goed geordende chaos. De vrij prominente speelhoek past naadloos in het geheel. Geen veelkleurige plastic speelhuisjes, maar een groot kleed met een mooie voorraad speelgoed. Uitstekend voor de moeder die met een zucht (of verbeelden we ons dat?) vraagt of ze een glas witte wijn mag. Er zijn dus ook borrelmogelijkheden bij Meneer Peer! Wij blijven nog wel even zitten. Volg Jette & Jildou drinken koffie ook op Facebook en Instagram! Like en wees als eerste op de hoogte van waar Jette & Jildou deze keer koffie gaan drinken.

DIVERSEN

KLASSIEKE MUZIEK

MUZIEK

Za 15 t/m zo 23 juli

Za 22 jul t/m za 26 aug

t/m ma 21 aug

DIVERSE LOCATIES

OUDE HORTUS

wasbe2017.com

hortusfestival.nl

WASBE 2017

Hortus Festival

Meneer Peer Unique Selling Point Op regenachtige dagen een perfecte plek om tussen de schemerlampen appelflappen en perfect geschuimde cappuccino te bestellen. Afknapmomentje Hou je van design, eenvoud en rust aan je ogen? Dan is Meneer Peer wellicht wat te veel van het goede.

Zomerbeiaardconcerten DOMTOREN/PANDHOF [20.00]

domtoren.nl Het WASBE International Symphonic Wind Band Festival strijkt neer in Utrecht. Met wereldpremières en bestaand repertoire in tien concerten door veertien toonaangevende orkesten en befaamde solisten, biedt het festival een staalkaart van de befaamde symfonische blaasmuziek van dit moment. Te horen in TivoliVredenburg en in de straten, op de pleinen en door de grachten van de stad.

De veertiende editie van Nederlands groenste zomerfestival voor kamermuziek heeft als thema Kroonjuwelen. Het HortusEnsemble speelt hoogtepunten uit de geschiedenis van het Hortus Festival en er zijn ook fonkelnieuwe voorstellingen, waaronder een kameropera van componist Robin de Raaff over het leven van de roemruchte familie Érard, gebaseerd op recent gevonden brieven.

MUSEA & EXPOSITIES

Sporen van smaragd Het Spoorwegmuseum gaat met de tentoonstelling ‘Sporen van smaragd’ terug in de tijd. Dit jaar is het 150 jaar geleden dat op Java de eerste trein reed. Het museum toont voor het eerst zijn Indische collectie uit de periode 1864-1949. De tentoonstelling blikt terug op de begintijd van de spoorwegen in de eilandengroep waar Nederlandse ingenieurs en architecten een belangrijke rol speelden. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van verschillende betrokkenen, zoals een spoorwegmedewerker, ingenieur, reizigster, architect en een onafhankelijkheidstrijder De aanleg van de eerste spoorlijn in Nederlands-Indië is vanaf 1864 op beeld vastgelegd door de Duitse opzichter Carl Lang en fotobureau Woodbury & Page. De foto’s zijn bewaard gebleven in twee fotoalbums die tot de collectie van het Spoorwegmuseum behoren en zijn de oudst bewaarde foto’s van de spoorwegen in Nederlands-Indië. Het materiaal toont een uniek beeld van de aanleg van de Indische spoorwegen. De in totaal 66 foto’s geven een prachtig beeld van de beginjaren van het spoor op Java, een aantal zijn te zien in de tentoonstelling.

Vanaf vr 7 juli

Sporen van smaragd SPOORWEGMUSEUM

spoorwegmuseum.nl

Deze zomer vinden er weer Zomerbeiaardconcerten plaats. Het carillon van de Domtoren wordt elke maandagavond bespeeld door wisselende beiaardiers uit binnen- en buitenland. Het slotconcert door Malgosia Fiebig en Jeroen van Veen op 21 augustus zal in het teken staan van RADIOHEAD. De concerten zijn te beluisteren door de hele stad en in het Pandhof is een speciale luisterplek ingericht.

KIDS

t/m zo 3 sept

Pinokkio (4+) MUSEUM SPEELKLOK

museumspeelklok.nl

Museum Speelklok brengt deze zomer het muzikale voorleessprookje van Pinokkio. Een spannend verhaal over een houten pop die tot leven komt. De familievertelling is een bewerking van het bekende sprookje uit 1883, geschreven door de Italiaan Carlo Collodi, en neemt je mee naar een wereld vol muziek, magie en kwajongensstreken.

UITACTIE

Win 2 X 2 vrijkaarten voor Groene Weelde Kasteel de Haar viert de restauratie van zijn prachtige Franse stijltuinen en lommerrijke park met Groene Weelde. Dit nieuwe programma geeft een prachtig inkijkje in de baronale rijkdom van weleer. Zo staat de Rozentuin vol in bloei met 75 soorten rozen en nodigen tal van nieuwe routes uit tot een wandeling langs uitgestrekte waterpartijen, eilanden, bruggetjes, het doolhof en meer. Binnen trakteert De Haar op luxueus ingerichte vertrekken en fraaie vergezichten vanuit niet eerder opengestelde ruimtes. We geven kaarten weg! Kijk nu op uitagendautrecht.nl/acties

Meer tips? Neem het magazine UITagenda Utrecht o.a. bij

mee of kijk op

Fresh Moods/Foto: Laura Hendrix

Utrecht is een stad vol muziek. Je kunt onder andere naar deze concerten en optredens:

Di 11 jul

The Head And The Heart Amerikaanse indiefolkband TIVOLIVREDENBURG [19.45]

Do 13 jul

Brian Setzer’s Rockabilly Riot TIVOLIVREDENBURG [19.45]

Do 13 jul

Hofman Live: Joost Wander Nederlandstalige singer-songwriter, multi-instrumentalist en componist. HOFMAN CAFÉ [21.30]

Za 15 + za 22 jul

Zaterdagmiddagmuziek DOMKERK [15.30]]

Za 22 jul

Benjamin Francis Leftwich Engelse singer-songwriter die doet denken aan Ryan Adams en Bruce Springsteen. DE HELLING [20.15]

Zo 23 juli

Zomerse Zondagen: Fresh Moods PODIUM HOGE WOERD [15.00]

ALLEMAAL UTRECHTERS – IRENE CIAMPI Annabel van Heesbeen

13

Robert Oosterbroek

‘In Italië waren bootcamps competitief, in Utrecht ga je voor de fun’ Allemaal Utrechters is een reeks interviews met in het buitenland geboren Utrechters. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. De reeks is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. We streven ernaar alle Utrechtse nationaliteiten te portretteren. Deze keer: Irene Ciampi uit Italië.

UTRECHT VOLGENS

Fenna Riethof Robert Oosterbroek

Dan Knijff van LE:EN en Badhu Dan Knijff is samen met zijn partner Leonie Oostveen eigenaar van Aziatisch fusionrestaurant LE:EN op Rotsoord en het Arabisch georiënteerde restaurant Badhu in Tuinwijk – je weet wel, met dat hotel dat begin dit jaar in het nieuws kwam omdat er stiekem een pornofilm werd opgenomen. Wat gebeurde er ook alweer? “Een paar studentenwerknemers van Badhu herkenden iemand die aan de bar zat. Ze kijken wel eens voor de grap na twaalven tv, als je begrijpt wat ik bedoel. Ze kwamen naar mij toe: ‘Dan, we denken te weten waaromie een paar dagen dat appartement heeft gereserveerd.’Dat was geen zuivere koffie. Ik wilde niet dat Badhu herkend zou worden in een pornofilm; als dat vaker gebeurt kan de gemeente maatregelen nemen en onze deuren sluiten. Ik belde de Meiden van Holland, die beweerde van niets te weten. En toen belde die kerel mij zélf op. Hij zei: ‘Het kost geld om ergens te mogen filmen en in jullie voorwaarden staat niet dat het niet mag.’ Tja, ik wil ook niet dat iemand geiten houdt in onze kamers, dat staat ook niet in de voorwaarden.” Ben je geboren in Utrecht? “Ja en getogen. Ik heb op zeven verschillende plekken gewoond, waaronder aan de Westerkade. Nu woon ik in Lombok, dé wijk waar je tegenwoordig wilt wonen, in de buurt van de sluizen bij Oog in Al. Het mooiste stukje Utrecht. ‘s Zomers is het alsof je in het buitenland zit.” Over LE:EN en Badhu. Waarom zijn de restaurants zoals ze zijn? “Leonie en ik houden niet zozeer van de inrichting van Aziatische of Arabische restaurants, maar wel van het eten. We hebben het naar onze smaak ingericht, want we vinden het belangrijk dat mensen lang willen blijven zitten. LE:EN zit in een ruim, mooi industrieel pand. Ook het gebouw van Badhu is uniek. We willen eigenheid. Ook in de menu’s, die zijn volgens het fusion-concept: een combinatie van keukens. In Badhu kun je overdag ook lekkere koffie komen drinken. Die komt van The Village.” Utrecht mist… “Meer vernieuwende eetgelegenheden. Het aanbod valt me tegen. De gemeente juicht de komst van beproefde ketens toe, in plaats van onderscheidende concepten. Er zijn veel creatieven die de kans niet krijgen iets te proberen.” Culinair genieten “Als ik in Utrecht dineer, ga ik graag naar De Klub in Transwijk of Oproer in Zuilen,

die zijn nog wel origineel. Maar meestal vind je me in de Spaghetteria Pastabar aan de Wittevrouwensingel. Er hangt een goede sfeer. Ik neem altijd ‘nummer vijf’, pasta met Toscaanse worst.”

‘Lombok is dé wijk waar je tegenwoordig wilt wonen’ Oudste herinnering aan de stad “Als klein kind keek ik om me heen vanaf Smakkelaarsveld, toen Hoog Catharijne er nog niet was. Ik herinner me statige panden die indruk op me maakten. Veel daarvan zijn later afgebroken. Ik vraag me vaak af: is het er mooier op geworden? Ik hoop dat de stad niet nog veel meer gaat veranderen en de huidige gebouwen juist worden hergebruikt.” Droomhuis “Daar woon ik nu. We hebben een eigen binnenterrein ter grootte van een klein parkje, dat je vanaf de straat niet kunt zien. Het is heel groen, ik ben er graag. Het huis was een vervallen bedrijfspand, dat hebben we zelf opgeknapt. Grootste ergernis “Bemoeienis van sommige bewoners. Een voorbeeld: elke zomer tijdens de Parade zijn er wel een paar omwonenden die gaan klagen over geluidsoverlast. Ik denk dan: ‘Je wéét dat dit een jaarlijks evenement is waar ook weer een einde aan komt. Je weet ook dat dit een stad is waar dingen gebeuren. Soms zijn dingen eventjes vervelend. Niet zo moeilijk doen, hoor.’ Ook heb je mensen die naast TivoliVredenburg gaan wonen en dan gaan klagen. De gemeente gaat daar soms wat te ver in mee.” Favoriete Utrechter “De Utrechters van het bedrijfje Mr.Beam, aan de Westerkade. Je moet maar eens naar hun website kijken, je staat versteld. Ze maken projecties op gebouwen, bijvoorbeeld voor het nijntje museum en de H&M. Zulk talent en visie verdienen aanmoediging. Hopelijk zullen we eens samenwerken met een festivalletje op Rotsoord dit jaar. Daarover later meer.”

“I

n Nederland serveren ze alleen traditionele Italiaanse gerechten”, zegt Irene Ciampi (38). “Het is als naar Italië gaan en een frikandel geserveerd krijgen. Er is zoveel meer variatie mogelijk!” Ze loopt door haar woning in Nieuw Engeland. Om de grote lijst op de schouw, met daarin een poster van pasta met de tekst La pasta del buon appetito, kun je niet heen. Het huis is met zorg ingericht, dat moet ook wel met twee architecten in huis. Overal staan planten – de cactus domineert (“Dat is mijn favoriet, ciao cactus!”), een muurgrote kast (met boeken over Bauhaus tot The geometry of pasta) en veel geel (Irene’s ketting matcht met de kussens op de bank). Irene dacht dat ze op mannen met een zuidelijke temperament zou vallen. Maar een uitwisseling op de TU Delft bracht haar in contact met Thijs. “Een blanke Nederlander met rood haar”, lacht ze. Ze werden verliefd en Thijs kwam haar in Italië achterna. Na samen tien jaar in Milaan te hebben gewoond, besloten ze in 2013 naar Nederland te verhuizen. “In Italië verdien je heel slecht. Veel jong opgeleide mensen vertrekken; al mijn vrienden van de universiteit wonen nu in het buitenland.” Ze vertrokken met hun zoon Jonas die er inmiddels bij was gekomen naar de ouders van Thijs in de Utrechtse Schilderswijk. Hoewel Irene anderhalf jaar als student in Delft had gewoond, was de overstap groter dan verwacht. “Ik had een social shock op werk.” In Italië is het namelijk normaal om goed bevriend te raken met je collega’s en ze thuis uit te nodigen. “Hier is dat eigenlijk not done.” Ook moest Irene wennen aan de andere hiërarchie. “In Italië vorm je met collega’s automatisch een soort bond tegen je baas, zo kun je ook over je baas roddelen. Hier in Nederland bestaat dat niet,

Naam Irene Ciampi Geboortedatum 07-11-1978 Land Italië

hier praat je tegen je baas alsof het een werknemer is! Maar ik zou nu niet anders meer willen, hoor.” Bootcampen Na een jaar in Nederland kreeg Irene een burn-out. Ze is achteraf heel blij dat ze die hier heeft gehad. “In Italië is het een zwakte; je bent niet sterk genoeg. Hier wordt het veel meer geaccepteerd en is er ook meer kennis over.” Door de burn-out ging ze meer nadenken over hoe ze haar tijd wilde invullen. Ze begon als ZZP’er en neemt nu meer tijd om te koken, te fietsen en niet te vergeten, te bootcampen. Dat is haar passie. Ze gaat het liefst naar het Griftpark, daar zijn de de andere sporters het meest ‘open minded’. Terwijl de meeste bootcampers tijdens een moeilijke oefening in stilte afzien, hoor je Irene keihard lachen: “Shit, dit is echt zwaar!” In Italië deed ze ook aan bootcampen, daar was het erg competitief. “Ik nam standaard pleisters mee, hier ga je voor de fun.” Ze is blij dat Thijs en zij toentertijd voor Utrecht hebben gekozen, en niet voor Delft. “Hier zijn zoveel evenementen en groene parken! En alles is meer hipster, dat vind ik ook wel leuk.” Haar favoriete Italiaanse producten haalt ze bij Bigoli in de Schoutenstraat of bij Tutti a Tavola in de Burgemeester Reigerstraat. Wat haalt ze daar? “Olijven, ricotta en stracchino om de lekkerste piadina te maken.” Lachend: “Mijn zoontje moet wel goed eten!” Allemaal Utrechters is een samenwerking van DUIC en Culturele Zondagen, mogelijk gemaakt door Stichting Dialoog en Gemeente Utrecht. Iemand anders of jezelf aanmelden voor de rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@duic.nl

ALLEMAAL UTRECHTER

Plaats Prato Levensmotto ‘Wanneer je iets moeilijks moet doen, doe het gelijk en schuif het niet voor je uit’

S

14

UIT MET DUIC

HETZELFDE MAAR DAN ANDERS

5 x leuke dagtips in en rond Utrecht Bier en Appelsap is een online magazine voor ouders in de regio Utrecht. Bier en Appelsap houdt van horeca, cultuur, natuur en geeft elke week weekendtips voor het gezin. Het is weer tijd voor zes weken zomervakantie! Daarom, speciaal voor DUIC, vijf leuke dagtips in en rond Utrecht.

Leren skaten in de Skateweek skatedays.nl Tijdens drie weken deze vakantie vindt de Skateweek plaats, een vijfdaagse serie skateboardlessen met een op maat gemaakt programma per niveau. Je kunt zelf kiezen hoeveel dagen je wilt komen. Elke ochtend kun je skaten in het skatepark onder begeleiding van professionele docenten. Na afsluiting van het programma ben je vrij om de rest van de dag zelf verder te skaten!

Wanneer: Woensdagmiddagen tijdens de zomervakantie Waar: Het Utrechts Archief, Hamburgerstraat 28 Utrecht

Spektakel in Cirque Moustache cirquemoustache.com In de zomermaanden kun je op verschillende plekken naar een voorstelling van Cirque Moustache. In dit circus krijgen jonge artiesten de kans om op te treden voor publiek. Je kunt bijvoorbeeld een voorstelling bekijken bij Geertjes Hoeve, of Kinderboerderij de Brink in Zeist. Wanneer: 8 en 9 juli, 12 en 13 juli, 21 en 22 juli, 15 tot en met 20 augustus Waar: Haarzuilens, Zeist, Utrecht en Woudenberg

Wanneer: De kalenderweken 28, 29 en 33 Waar: Skatepark Utrecht, Koningin Wilhelminalaan 4 Utrecht

Posters maken in het Utrechts Archief hetutrechtsarchief.nl Elke woensdagmiddag van de zomervakantie kun je in de Posterfabriek onder begeleiding aan de slag met print, letterdozen en stempels. Wat is mooi en hoe kun je je boodschap goed overbrengen? In de tentoonstelling De mooiste affiches van de Jaarbeurs zie je hoe ontwerpers de afgelopen honderd jaar posters maakten voor De Jaarbeurs. Sommige ontwerpen zijn uitbundig of sierlijk, andere simpeler, sober. Loop een rondje door de tentoonstelling en doe inspiratie op.

Wil je meer tips om met je kids op pad te gaan? Kijk dan op bierenappelsap.nl

Muzikaal sprookje in Museum Speelklok museumspeelklok.nl Ga in de zomervakantie luisteren naar het muzikale voorleessprookje van Pinokkio in Museum Speelklok. Een spannend verhaal over de houten pop die tot leven komt. De familievertelling is een bewerking van het bekende sprookje uit 1883, geschreven door de Italiaan Carlo Collodi, en neemt je mee in een wereld vol muziek, magie en kwajongensstreken. Breng natuurlijk ook een bezoek aan het interactieve museum!

Workshops van Professor Loep professorloep.nl Misschien heb je Professor Loep al voorbij zien komen tijdens het Bier en Appelsap Festival, waar je lekker kon timmeren en zagen. Ze organiseren ook zelf leuke workshops en cursussen in de stad. Zo kunnen kinderen zich deze zomervakantie bij Professor Loep & Het Kunstlaboratorium vermaken met de creatieve en uitdagende workshops in de Snorfabriek en de Metaal Kathedraal.

Wanneer: 8 juli tot en met 3 september, elke woensdag, zaterdag en zondag om 15.00 uur Waar Museum Speelklok, Steenweg 6 Utrecht

Wanneer: Diverse data in de zomervakantie Waar: De Snorfabriek en de Metaalkathedraal in Utrecht

MEREL BLOM

KENNERS TIPPEN

literatuurwetenschapper

JEROEN VAN NIJNATTEN traiteur

LITERATUUR

workshops Lewis Book Café Wat Lewis Academy Waar Lewis Book Café, Achter Clarenburg 39 Wanneer Alle donderdagen in augustus

Altijd al een roman of een goed gedicht willen schrijven, maar weet je niet hoe je moet beginnen? Dan zit je goed bij Lewis Book Café deze zomer. Hier zijn de hele maand augustus op donderdagavond leuke workshops te volgen. De perfecte plek om inspiratie op te doen, tussen de boeken. Behalve poëzie- en romanschrijven, zijn er ook workshops kalligrafie en striptekenen. Koffie en taart zijn bij de prijs inbegrepen.

Online lewisbookcafe.nl

DRINKEN

plukken bij Koningshof Koningshof is een smaakpaleis van groenten. In 2013 is een groep bevriende landschapsarchitecten dit initiatief gestart in de kassen van Jongerius. Hun doel is het overbrengen van moestuinkennis op de generatie van nu en het versterken van de oorspronkelijke agrarische identiteit van dit gebied. Er worden workshops gegeven om theorie- en praktijkkennis op te doen. Op zaterdagen tussen 10.00 en 17.00 uur kun je hier onder begeleiding de meest lekkere knapperige onbespoten groenten plukken tegen een zacht prijsje. De St. Jans-ui is helaas al gerooid, maar laat je verrassen door vers citroengras, limoenblad of bossen geurige basilicum.

Waar Koningsweg 135a, Utrecht Online koningshofutrecht.nl Meer informatie mail naar koningshofutrecht@gmail.com

YONTIE HELDERS

DAVID ACHTER DE MOLEN muzikant

vinoloog

FILM

MUZIEK

Retour en Bourgogne

nieuwe lp Every Valley Vanwege de zomer is het rustig in Spotify’s ‘nieuwe releases’-lijst. Toch kwam ik een juweeltje tegen waar ik naar uitkijk; Public Service Broadcasting brengt op 7 juli een nieuwe langspeler uit. De band is vooral bekend doordat het belangrijke radiomomenten uit de Amerikaanse geschiedenis op muziek zet. Mijn favoriet is The Other Side, waar ze op epische wijze de missie van Apollo 8 langs de dark side van de maan vertolken. De onzekere factor tijdens deze missie was het radiocontact dat voor enkele minuten verbroken zou zijn. Het gevoel voor drama van de Amerikaanse missieleider in combinatie met de muziek van Public Service Broadcasting is een instant kippenvelmachine.

Wat De Koningshof

Wat De lp Every Valley van Public Service Broadcasting

Wat Bioscoopfilm Retour en Bourgogne

Waar Te beluisteren via Spotify, te koop op diverse plekken en online

Waar Louis Hartlooper Complex, Tolsteegbrug 1

Wanneer Release lp op 7 juli Online publicservicebroadcasting.net

Wanneer Vanaf 6 juli Online hartlooper.nl

Wijnbouw in de Bourgogne: kleine percelen, prachtige wijnen, Chardonnay, Pinot Noir, Aligoté maar vooral de liefde van de wijnbouwer voor zijn druiven en zijn wijn. Cédric Klapisch vertelt het verhaal van Jean die na tien jaar teruggaat naar zijn geboortestreek de Bourgogne, omdat zijn vader op sterven ligt. Zus Juliette en broer Jérémie hebben samen met hun vader het familiewijngoed beheerd. Na het overlijden van hun vader moeten de kinderen het zonder zijn kennis en kunde doen. Ze komen voor beslissingen over de toekomst van hun erfgoed te staan. Het blijkt dat hun vader een goede leermeester is geweest. In de film wordt de wijnbouw in de Bourgogne aan de hand van de verschillende seizoenen verhaald. Kom vooral op tijd want de film begint met wonderschone beelden van de wijngaarden in de Bourgogne.

UIT MET DUIC

Uittips

15 Merel Blom

Sporen van Smaragd Do 6 juli t/m vr 10 nov Spoorwegmuseum 150 jaar geleden reed op Java de allereerste trein. Daarom is er deze zomer en herfst de tentoonstelling Sporen van Smaragd in het Spoorwegmuseum. Hier leer je alles over de begintijd van de spoorwegen in voormalig NederlandIndië. Je ziet er bijzondere oude foto’s en je hoort het verhaal van verschillende betrokkenen, zoals een spoorwegmedewerker, ingenieur, reizigster, architect en een onafhankelijkheidsstrijder.

Tussen je oren Romy de Weert

Marlot van den Berg

spoorwegmuseum.nl

WIE BEN JE? Linda de Vegt (48), werkt in Thais restaurant WAT LUISTER JE? Thaise muziek “Vierentwintig jaar geleden ben ik in Nederland komen wonen. Nog steeds luister ik veel Thaise muziek, omdat die muziek mij herinnert aan Thailand: de mooie natuur en mijn familie daar. Thaise muziek is vaak heel gemakkelijk te begrijpen. Vaak gaan de nummers over liefde en romantiek. Ik hou ook wel van Nederlandstalige muziek van bijvoorbeeld Marco Borsato.”

De Parade

De Leuke Festival

Vr 21 juli t/m zo 6 augustus - Moreelsepark

Za 22 juli – Voorveldse Polder

Theaterliefhebbers kunnen hun hart ophalen, want het rondreizende theaterfestival De Parade strijkt weer neer in Moreelsepark. Elke dag zijn er tientallen voorstellingen te bezoeken. Rundfunk komt absurde grappen maken. Ellen ten Damme laat de mooiste Franse chansons uit de twintigste eeuw herleven. Ook is er weer het Parademuseum. Hierin worden de meditatieve video-installaties van kunstenares Elise van der Linden vertoond

House, glitterpop, hiphop, disco en dancehall: bij De Leuke Festival dans je de hele dag en avond op de fijnste guilty pleasures. Na twee succesvolle edities bij Strand Oog in Al verhuist het festival naar de Voorveldse Polder. Op de line-up staan onder meer Singlefeestje, Joost van Bellen, Aiscream en Fluff Disco. Zij brengen het echte confettigevoel van de jaren negentig terug. Bij het Officiële Afzakkertje in TivoliVredenburg dans je tot in de vroege uurtjes door.

deparade.nl

deleukefestival.nl

Foto: Erik van ‘t Hof

HortusFestival Za 22 juli t/m za 26 augustus – diverse locaties

WIE BEN JE? Wouter Hennevelt (34), werkt als creatief planner WAT LUISTER JE? Fade Out Lines van The Avener & Phoebe Killdeer “Deephouse is mijn favoriete muziek. Lekker rustig voor als ik in het zonnetje met een biertje in m’n hand op een festival sta. Nu ga ik wel minder vaak naar festivals dan vroeger, omdat ik er minder tijd voor heb. De laatste keer was vorig jaar, toen ben ik naar Zomerkriebels geweest. Ik mis festivals wel en had graag naar Geheime Liefde willen gaan. Zo’n klein en intiem festival vind ik leuk. Niet zoiets als Mysteryland, waar je twintig minuten moet lopen van het ene naar het andere podium.”

Voor het groenste kamermuziekfestival van het land openen de botanische tuinen van Amsterdam, Leiden, Haren, Rotterdam en natuurlijk onze eigen Oude Hortus hun deuren. Het thema van dit jaar is ‘Kroonjuwelen’. Het HortusEnsemble speelt hoogtepunten uit de geschiedenis van het HortusFestival. Ook zijn er nieuwe voorstellingen, waaronder een kameropera van componist Robin de Raaff.

hortusfestival.nl

Foto: Anne Meyer

Ultrasonic Za 29 juli - Maarsseveense Plassen Het fijne strand langs de Maarsseveense Plassen wordt voor de vijfde editie van het festival Ultrasonic opnieuw omgetoverd tot een waar festivalparadijs. Er zijn vijf areas waar je de hele dag kunt dansen op de beste house, hardstyle, r&b, hiphop, latin en techno. Op de line-up staan onder meer Ummet Ozcan, Bingo Players en La Fuente.

ultrasonic.nl

16 Heeft u door een beperking hulp en ondersteuning nodig bij: › › › › ›

DE KLASSIEKER – CAFÉ MURK

UIT MET DUIC

Administratie Huishouden Dagstructuur Zinvolle daginvulling Of vervoer?

Dan komt u misschien in aanmerking voor bijvoorbeeld hulp van een buurtteam, dagbesteding of een PGB voor begeleiding thuis. Deze ondersteuning valt vaak onder de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Hiervoor kunt u terecht bij uw buurtteam. Een Klantondersteuner kan u daarbij ondersteunen. Klantondersteuning is niet verbonden aan het buurtteam en is kosteloos.

Een Klantondersteuner helpt u in de aanvraag door: › Informatie en advies over de aanvraagprocedure › Te helpen de ondersteuningsvraag onder woorden te brengen › Mee te gaan naar gesprekken › Ondersteuning als u al contact heeft gehad met het buurtteam en niet tevreden bent over de uitkomst of gang van zaken.

Klantondersteuner van U Centraal Bel of mail ons voor een gesprek: Drift 11 in Utrecht 030 - 236 17 60 klantondersteuner@u-centraal.nl www.ugids.nl/klantondersteuner

‘Cor van Hout was Cafe Murk zit al 118 jaar in Ondiep. Eerst in het Vechthuis aan de Jagerskade en later (gedwongen door een brand) aan de Anton Geesinkstraat. Familie Murk staat nog steeds achter de bar, Joop Hogervorst (71) is sinds zeventien jaar de eigenaar. “Er wordt vaak slecht gesproken over m’n café, dat het ‘crimineel’ zou zijn. Maar Cor van Hout, die hier wekelijks kwam, was gewoon een goed mens. Misschien wel eerlijker dan de meeste mensen.”

J

oop Hogervorst begon samen met zijn vader in 1965 bloemenwinkel Gloriosa, ook aan de Anton Geesinkstraat. Sterker nog: precies naast café Murk, tegenover de beroemde sportschool van de judoka. Hogervorst staat dagelijks in zijn bloemenwinkel, maar loopt voor zijn kopje koffie een stuk of tien keer per dag naar buurpand. Het is een komen en gaan in het café. We zitten nog niet, of er komt een buurvrouw binnengelopen: “Joop, ken je me helpen? Ik heb zo een begrafenis, maar geen idee waar het is.” Ze geeft hem een kus en overhandigt de rouwkaart. “Geef me effe een aanknopingspunt”, zegt ze, terwijl haar handen peinzend op haar slapen ronddraait. Hogervorst bekijkt de kaart en zegt: “Oké, je moet je voorstellen: de weg naar Amsterdam…” Bloemenwinkel Gloriosa en Café Murk hadden een afspraak. Mocht één van hen iets overkomen, dan zou de ander bijspringen. Cees Murk vertelt dat zijn vader Nol Murk zeventien jaar geleden overleed. “Mijn broer Bas en ik hadden allebei een andere baan. Mijn moeder was de motor van het bedrijf, maar die werd ook ziek. Toen ging het effe niet meer.” Joop Hogervorst sprong in de bres; binnen een dag was de overname geregeld. “Ik ging erheen, maar het bleef gewoon Murk.” Aan de inrichting van het café veranderde niets en het behield de ‘beste nasibal van Utrecht’. Toen de moeder van Cees Murk niet meer in staat was om te koken, werd er een kok aangenomen. “Die kookt in principe gewoon hetzelfde as me moeder, dezelfde recepten. Ik proef geen verschil”, zegt Murk. André van Duin komt na zijn shows in de Utrechtse schouwburg steevast naar

het café voor de nasiballen. Dan blijven ze, hartstikke gezellig, tot vier of vijf uur ’s nachts open. Achter de bar heeft Hogervorst nooit gestaan. Toen Nol Murk ermee ophield, zocht Hogervorst een periode naar nieuw personeel. Maar al snel kwam Cees Murk met zijn broer terug. Lekker terug naar hun ‘ouwe stekkie’. “Het bloed kruipt waar het nie gaan kan”, zegt Murk. Hij heeft er nog steeds plezier in. “Als ik niet lachend naar m’n werk kan, scheid ik ermee uit.”

‘Ik at een lekker stukkie biefstuk bij Cor van Hout in de gevangenis’

Beroemd en berucht bezoek Voetballer Wesley Sneijder komt nog geregeld een bezoekje brengen. Hij speelde als geboren en getogen Ondieper in het café-elftal met zijn drie broers. Vroeger werd er op de zondagavond gevoetbald tussen verschillende cafés in de wijk. Tegenwoordig is dat niet meer zo. “Zijn shirt hangt nog wel bij mijn zoon op de kamer”, zegt Hogervorst trots. Sneijder komt af en toe in Murk om een jus d’orange te drinken mét rietje en hij doet dan ‘altijd gezellig mee’.

17

UIT MET DUIC

Annabel van Heesbeen Marlot van den Berg

Het café gaat binnenkort op de schop, maar blijft een bruin café

voor ons een wereldklant’

Andere ‘beroemde’ cafégangers zijn Cor van Hout en Willem Holleeder. Hogervorst raakte door de paardenraces, een grote hobby van hem, met ze bevriend. Hogervorst kreeg de passie voor paardenraces al vroeg te pakken. Na de bloemenveiling ’s ochtends vroeg reed hij graag met zijn tweelingbroer naar de renbaan in Hilversum. Hogervorst is maar wat trots op zijn paarden, achter de bar hangt dan ook een schilderij van zijn eerste winnende paard Freitser As. Een sensatie was zijn paard Olaf Pride. “Daarmee wonnen we de Gouden Zweep, de grootste koers die je in Nederland kunt winnen. Het gaat bij die koers niet om het geld, maar om de eer. Prins Bernhard reikte de prijs uit.” Na die wedstrijd ging het balletje rollen; Hogervorst deed races door heel Europa, van Zweden tot Italië. Van Hout en Holleeder kwam Hogervorst daar vaak genoeg tegen. “Dan zaten we in Napels lekker te borrelen met z’n allen na een race.” In Nederland dronken ze vaak een drankje bij een beachclub in Zandvoort. “Wij dronken Heineken en riepen: ‘Proost op Freddy’, terwijl de recherche in de duinen met verrekijkers naar ons zat te loeren.” Wat ‘Cor en Willem’ gedaan hebben, valt niet goed te praten, daar zijn Murk en Hogervorst het over eens. Hogervorst: “Ik werd na die ontvoering van Freddy gebeld door een vriend: ‘Joop, je raadt nooit wie Heineken ontvoerd hebben: Cor en Willem!” Hij wist niet wat hij hoorde, hij had de twee mannen niet lang daarvoor nog Van Houts kinderwagen zien duwen op de renbaan. “Voor zo’n ontvoering moet je een goed stel hersens hebben, ik zou het niet kunnen...” In de tijd dat Van Hout vastzat, zocht Hogervorst hem op. “Hij had de

cipiers omgekocht, dus aten we samen een lekker stukkie biefstuk in de gevangenis.” Normaliter mocht een gevangene een half uur bezoek krijgen, Van Hout regelde dat Hogervorst zes uur kon blijven. Na z’n gevangenistijd ging Van Hout ook de bloemen in, net als Hogervorst. Elke zaterdagmiddag kwam Van Hout langs bij Café Murk. “Ik had altijd veel schik met hem; hij had zeker humor”, vertelt Murk. Zodra Van Hout het café instapte, werd de binnenstad ingelicht.

‘André van Duin komt hier speciaal voor de beste nasibal van Utrecht’

Vaak belde de kastelein achter de bar naar andere kasteleins in de stad, waarna café Murk binnen de kortste keren volstond. “Van Hout had meer te doen met Utrechters dan met Amsterdammers”, aldus Murk. “Hij stopte iedereen die het nodig had wat geld toe. Honderd euro hier, tweeduizend euro daar”, zegt Hogervorst. Murk: “Cor was een echte gentleman. Hij was voor ons een wereldklant.” Hoe kwam hij dan aan al dat geld? Hogervorst: “Dat moet je je niet afvragen.”

In 2003 werd Van Hout doodgeschoten. Hogervorst was net onderweg naar een paardenrace; hij draaide samen met de vijf auto’s waarmee ze onderweg waren onmiddellijk om. Bij de begrafenis zat Hogervorst bijna vooraan, naast Peter R. de Vries. Spijt dat Hogervorst met hem bevriend was, heeft hij nooit gehad. In de boeken die later zijn geschreven over de ontvoering wordt Hogervorst ook genoemd. “Nooit gelezen.” Nog jaarlijks gaat Hogervorst naar Van Houts graf. “Ik had liever met hem te maken dan met iemand die arme mensen berooft.” Vernieuwing in aantocht De meest legendarische avonden in het café waren zo’n vijftig jaar geleden tijdens de carnavalstijd. Er werd een kunstenaar ingeschakeld om de zaak te transformeren. “Stapte je ineens een grot binnen”, zegt Murk. “De tent stond afgeladen vol.” Nu kan het niet meer; de sfeer is anders. Murk: “Vroeger ging alles veel gemoedelijker. Tegenwoordig willen mensen zich bewijzen tegenover elkaar.” Het café gaat binnenkort op de schop; vernieuwing is nodig. Het blijft wel een bruin café, want dat concept komt volgens Murk helemaal terug. “Alle cafés zijn tegenwoordig net een ziekenhuis, zo wit.” Toch wil de jeugd ook wel eens wat moderners. De bruine lamellen gaan daarom van één muur af, net als de schouw met de openhaard en de ingelegde tegeltjes. “Ik denk dat Nol Murk achter bijna al die plannen had gestaan”, zegt Hogervorst. Bijna – de schouw had hij vast willen laten staan. Hogervorst trouwens ook, maar zijn kinderen zien het liever anders. Daarom pakt hij op de dag dat de schouw eruit gaat het vliegtuig. Waarheen weet hij nog niet. Maar alles om niet bij dat moment te hoeven zijn.

Joop Hogervorst is al 17 jaar eigenaar van Café Murk

18 Stad / Leven

NR. 38 | JULI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

DE WERKPLEK VAN - NANNO VAARTJES

Annabel van Heesbeen Marlot van den Berg

In de artiestenfoyer van de Stadsschouwburg Utrecht doet Nanno Vaartjes (63) al 36 jaar zijn best om de artiesten zich er thuis te laten voelen. “Ik ben met veel artiesten opgegroeid, die gaan er ook stiekem vanuit dat ik hier altijd ben. Maar ik kom pas net kijken hoor; ik heb drie collega’s die hier al veertig jaar werken!”

D

e foyer is nagenoeg leeg, ziet er spik en span uit en ligt te wachten op de bezoekers van de voorstelling Ciske de Rat. Nanno opent de deur waar groot ‘stage’ op staat. Achter de deur is de rust verdwenen; er lopen twee meiden met pruiken op pashoofden voorbij, er staan rekken vol met kleding en mannen van de techniek lopen met kabels te sjouwen. Een trap naar beneden leidt weer tot stilte. Daar is het rijk van Nanno: de artiestenfoyer. De tafels en stoelen staan netjes gerangschikt, de bar glanst van het poetsmiddel en de magnetrons staan klaar om het eten van de artiesten te verwarmen. “Veel artiesten nemen hun eigen eten mee, dat is altijd zo geweest”, vertelt Nanno. “Dertig jaar geleden was dat een pakje brood, tegenwoordig is gezond eten de trend dus komen er allerlei ingewikkelde salades voorbij. Ook hoef ik de reclame van de Albert Heijn niet te zien om te weten wat er in de bonus is.” Op de bar staat een zwarte tovenaarshoed van plastic. “Ik kan er geen afstand van doen”, zegt Nanno. “Het was een ijskoeler. Nu tover ik de rietjes uit de hoge hoed.” Vanachter de bar heeft hij een goed overzicht over de artiestenfoyer, die overigens totaal vernieuwd is (“Echt fantastisch”). Vijf dagen per week ontvangt hij daar de gasten, die hij zo goed mogelijk probeert te helpen. Soms zijn doet hij dat wel acht dagen achter elkaar, want hij doet graag hele producties. “Wel zo makkelijk, voor iedereen.” Zo werkt hij nu zes dagen bij Ciske de Rat, maar doet hij de ‘series van Youp’ ook altijd zelf. Nanno schenkt dan drankjes vanuit de bar, helpt met het bereiden van het eten (of zorgt dat er gekookt wordt in Zindering, het restaurant van de schouwburg) en ruimt alles weer netjes op. “Als alles gelijk lekker schoon is, zie je direct resultaat van je werk.” Nanno werkte eerder in de detailhandel, zo stond hij in een boekhandel en kookwinkel. Via een vriend hoorde hij van de vacature buffetchef in de artiestenfoyer. De baan leek hem bijzonder. Hij vindt het leuk om de rol van gastheer te vervullen en mensen zich thuis te laten voelen. Toch is het volgens hem belangrijk om enige afstand tussen de artiesten en zichzelf te bewaren. “Een acteur zit niet te wachten op mijn oordeel – daar

ben ik altijd heel terughoudend mee.” Hij zal dan ook nooit duidelijk laten blijken wat hij van een voorstelling vond. “Een acteur weet zelf precies hoe het ging en hoe de zaal het ontving. Als een voorstelling slecht ging, blijf ik gereserveerd. Ik ga niet liegen, natuurlijk, maar ik praat er dan een beetje omheen.” In veel artiestenfoyers zijn de muren volgeplakt met foto’s van beroemde acteurs of actrices. Daar moet Nanno niks van hebben. “Het gaat om de avond zelf, niet om de voorstellingen die zijn geweest.” Hij is er altijd scherp op dat het affiche van de avond zelf in de artiestenfoyer hangt. Als de poster nog niet is geleverd, loopt Nanno direct zelf naar de receptie om er een op te

‘Het ergste wat je kan overkomen, is dat je het toneel op moet’

halen. “De focus moet op de avond zelf liggen.” Hij is zelf dan ook altijd voorbereid op de spelers van de avond. Vroeger ging hij vaak langs de tweedehands boekwinkel De Slegte aan de Oudegracht om een biografie te scoren. Tegenwoordig zoekt hij naar recensies op internet. “Dan heb je gelijk een ingang om een babbeltje te maken. En het is ook m’n hobby, hoor”, verklaart Nanno. Spanning Nanno heeft veel Nederlandse artiesten zien opkomen en doorbreken. “Huub Stapel speelde hier begin jaren tachtig zijn eerste grote rol op het toneel”, vertelt hij. “Toen was hij nog echt een jongetje. Hij speelde samen met Mary Dresselhuys, toentertijd een gevierde actrice. Daar zei je ‘mevrouw’ tegen; het was een grande dame.” Ook Gijs

Scholten van Aschat (‘Gijs’) komt al jarenlang over de vloer bij Nanno. Zenuwachtig ziet de buffetchef de acteurs nooit. “Natuurlijk is er altijd een gezonde spanning, maar als ze echt zenuwachtig zijn, zitten ze in hun kleedkamer.” Met sommige gasten is Nanno ‘on kissing terms’, zoals hij het zelf noemt. Die komen er al zo lang, dat ze het handen schudden voorbij zijn. Dat is bijvoorbeeld het geval met Tineke Schouten. “Zij is hier altijd meer gespannen dan ergens anders, omdat hier haar publiek zit.” Een ding over cabaretiers heeft Nanno in de loop der jaren wel geleerd: “Probeer nooit leuker te zijn dan een cabaretier, dan word je genadeloos afgestraft.” Iedereen heeft zijn eigen voorbereidingen; André van Duin zit het liefst rustig in een hoekje, Freek de Jonge moet ‘op tempo’ blijven en wat Jochem Myjer doet, valt wel te raden. Brigitte Kaandorp bleef vroeger na een voorstelling altijd lang hangen. Haar broer, technicus bij de voorstellingen, bracht haar pas laat naar huis. “Brigitte maakte liedjes voor de nachtportier, dat vond ik altijd zo leuk.” Tegenwoordig wordt iedereen een dagje ouder, dus wordt de ‘nazit’ korter. Nanno kan daar wel genoegen mee nemen. Het leeftijdsverschil tussen hem en de studenten die in de foyer werken, wordt steeds groter. “Maar zolang ze me nog bellen om te vragen of ik meega naar TREK Festival in het Griftpark, vind ik het goed!” De buffetchef heeft goede herinneringen aan het kerstcircus Cascade. “Op kerstavond aten we altijd met iedereen, ik zorgde voor de kerstboom en het kaarsje.” In de beginperiode stonden de leeuwen van het kerstcircus nog in de garage van de schouwburg. “Dat was wel spannend; ik ging altijd even kijken, maar kwam natuurlijk nooit te dichtbij.” Nanno doet er alles aan om de avond op het podium goed te laten verlopen, maar ook om er zelf nóóit op te hoeven. “Dat is het ergste wat je kan overkomen: dat je het toneel op moet. Bij mijn sollicitatie heb ik gezegd dat ik best de wc’s wil schoonmaken, als ik maar geen bloemen op het podium hoef te brengen.” Zo erg is het toch niet? “Jawel, want je geeft óf de bloemen aan de verkeerde persoon, óf je wilt zo graag netjes lopen dat je struikelt!”

‘Wat ik heb geleerd? Probeer nooit leuker te zijn dan een cabaretier’

Nanno Vaartjes schenkt drankjes, helpt met het bereiden van eten en ruimt alles netjes weer op

Stad / Leven 19

JULI 2017 | NR. 38 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

QUINN DOYLE, HET BAASJE VAN FLOORTJE

‘Ik ben au pair bij een Utrechts gezin’ Elke dag komen mijn briard Crosby en ik tijdens onze rondjes door het Zocherpark dezelfde mensen tegen met hun hond. Je kent de verhalen over de hond, maar wie zijn toch de ‘baasjes van’? In deze rubriek hun verhaal.

Yontie Helders

Robert Oosterbroek

T

oen ik Quinn Doyle vroeg of zij het volgende ‘baasje van’ wilde zijn, riep ze enthousiast uit: “Yeah, cool!” Quinn is de tweeëntwintigjarige au pair van de familie Vos. Ze is geboren in Baltimore in de VS, studeerde psychologie aan de University of Virginia en wilde na haar studie niet meteen gaan werken. Via via had ze gehoord over Au Pair World en ze schreef zich in op de website. Gezinnen die een au pair zoeken kunnen de profielen bekijken van de jonge mensen die zich inschrijven en contact zoeken. “Het lijkt wel een datingsite”, lacht Quinn.” Als er een match is, volgt er een eindeloze reeks van whatsappjes en gesprekken via Skype en Facetime.” Er was een match met de familie Vos uit Utrecht. Mijn ouders konden het eerst niet geloven dat ik een jaar weg zou gaan, maar ik ben nu eenmaal ‘the travelling one’! Eerder was ik al een semester in Zuid-Afrika geweest om aan de Universiteit van Kaapstad te studeren. Ik volgde de colleges en deed vrijwilligerswerk in de townships. Ik was klassenassistent op een basisschool, bedacht lessen en hielp de onderwijzers. Ik zag het harde leven in de townships maar aan de andere kant de prachtige natuur van Zuid-Afrika; ik liep tussen de pinguïns op het strand en zag The Big Five in het Krugerpark. Ik had de smaak

‘Ik hou van Utrecht, het is net alsof ik in een heel groot museum woon’ van het reizen te pakken. Ik wilde als au pair graag naar Europa. Er is een andere cultuur, maar het is anders dan Afrika of Azië waar de cultuur toch te ver van me af staat. In Europa vielen Engeland en Ierland voor mij af. Ik wilde een land met een taal die niet de mijne was. Het werd dus Nederland. Maar tot mijn verrassing spreekt iedereen hier Engels. A blessing and a curse, want mijn Nederlands is daardoor nog steeds niet geweldig. Met de kinderen van ‘mijn gezin’, Sophie en Kiki, spreek ik Nederlands, maar met volwassenen Engels. Ik ben een beetje lui en het Engels communiceert nu eenmaal makkelijker. Vorig jaar augustus kwam ik in Utrecht, in the best street, in the best city, in the best country in the whole wide world. De eerste drie weken scheen de zon, we hadden heerlijke avonden – het leek wel een lange vakantie. Ik paste me makkelijk aan en de hartelijkheid van de familie maakte dat ik me meteen thuis voelde.” ‘Yellow lab’ “Ik heb mijn eigen kamer met badkamer in de kelder en mijn taken zijn overzichtelijk. Om half acht ontbijt ik met de meisjes, pak ik hun lunch en schooltassen in en dan breng ik ze, samen met de hond Floortje, naar school. Op de terugweg laat ik Floor uit in het park op de speelweide onder de Sonnenborgh. Ik doe boodschappen en dan heb ik de hele middag vrij. Ik spreek af met vrienden, allemaal toevallig Amerikanen en Canadezen. We zijn allemaal dol op de terrasjes langs de Oudegracht en op woensdagen gaan we naar het language café in Café Marktzicht, waar buitenlanders elkaar treffen. Voor mij is het wel heel bijzonder dat my new best friend Megan uit Georgia de au pair is van de buren. We doen veel samen. Samen met andere vrienden zijn we naar Berlijn, Praag, Boedapest, Brussel en Ierland geweest en in juli gaan we naar Parijs. En dit weekend zitten we in Wenen! ‘Mijn familie’ moedigt het aan dat ik veel van Europa zie en dat faciliteren ze ook.” Last van heimwee? “Nee, niet gehad. Hoewel, in de winter, zo rond Kerst... maar toen kwam mijn zusje een week langs. In april kwamen mijn ouders over en samen met ‘mijn nieuwe familie’ heb ik ze kennis laten maken met Utrecht en Nederland. Ik vind Amsterdam leuk, maar ik geef de voorkeur aan Utrecht; het lijkt wel alsof ik in een heel groot museum woon.” In het park kent Quinn zo langzamerhand alle hondenbaasjes dankzij de blonde labrador Floortje. “Zij heeft er ook voor gezorgd dat ik me meteen thuis voelde, in de VS hebben we namelijk ook een yellow lab. Ik ken het ras. Als ik met thuis skype, heb ik het altijd over Floortje. Haar naam heeft wel tot de nodige verwarring geleid, want wie noemt zijn hond nou ‘Verdieping’ of ‘Vloer’? Quinn grinnikt. “Eind juli zit mijn jaar er op en ga ik terug naar huis. Althans, het land is anders dat ik het achterliet. Ik kan het nog steeds niet geloven dat Trump president is geworden! Ik ben de hele nacht opgebleven om de verkiezingsuitslag te volgen. Ik was ervan overtuigd dat Hillary zou winnen. Toen tegen de ochtend bleek dat Trump gewonnen had, voelde het alsof de grond onder mijn voeten wegzakte. Ik was compleet in shock. Het is heerlijk om weer naar huis te gaan, maar ik zal de familie hier ook erg missen. Ik kan het iedereen aanraden, een jaar au pair zijn! Het verruimt je geest, je ziet hoe andere mensen leven; anders is niet meteen verkeerd. Elke dag leer je nieuwe dingen en het is gewoon really cool!”?

20 Stad / Leven

NR. 38 | JULI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

UTRECHTSE AFFICHES

Arjan den Boer

De Jaarbeurs aan zee? Affiches uit het verleden vertellen meerdere verhalen. In de eerste plaats over het bedrijf, product of evenement waar reclame voor werd gemaakt. Maar ook over de ontwerper, of het nu een bekende kunstenaar was of een anonieme graficus. Daarnaast laten affiches zien welke stijlen in de mode waren. Affiche Jaarbeurs, Agnes Canta, 1933 (Het Utrechts Archief)

D

e Jaarbeurs bestaat honderd jaar en daarom exposeert het Utrechts Archief van 29 juni tot en met 15 oktober 2017 de expositie De mooiste affiches van de Jaarbeurs. Ze zijn afkomstig uit de collectie van de jubilaris zelf, die bij het archief is ondergebracht. De overgrote meerderheid van de vaak prachtige posters is ontworpen door mannen, zoals destijds gebruikelijk. Toch zijn enkele Jaarbeurs-affiches uit de jaren dertig gemaakt door een vrouw: de Rotterdamse kunstenares Agnes Canta (1888-1964).

Het Utrechtsch Nieuwsblad was kritisch over Canta’s affiche voor de Voorjaarsbeurs 1933, maar de ontwerpster revancheerde zich met het najaarsaffiche

‘Dwaalziek’ Agnes Canta was opgeleid aan de Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen in Rotterdam. Ze tekende en schilderde landschappen, stillevens en dieren. Over haar eerste tentoonstelling in 1926 schreef criticus Albert Plasschaert: ‘Agnes Canta was eens een stillevenschilderes, van wie vrouwe-

lijkheid en bepaalde tederheid kenmerken waren. Maar met een onrust zonder geduld heeft zij zich op allerlei paden begeven; vrouwen zijn dwaalziek en niet altijd wegwijs!’ Dit geeft wel aan hoe moeilijk vrouwelijke kunstenaars het hadden. Canta ging zich steeds meer op toegepaste kunst richten: decoratieschilderwerk, boekbanden en affiches. In 1931 ontwierp ze affiches over goederenvervoer voor de NS. In 1932 volgde de eerste opdracht van de Jaarbeurs. Dit affiche voor de Najaarsbeurs – er waren toen nog twee algemene beurzen per jaar en geen vakbeurzen – bevatte een beeld van een zeilschip, waarover later meer. Het affiche was succesvol en daarom werd de samenwerking voortgezet. Canta’s affiche voor de Voorjaarsbeurs 1933 was echter minder geslaagd. Het Utrechtsch Nieuwsblad wijdde er een korte recensie aan waarin haar oppervlakkigheid en gebrek aan originaliteit werd verweten. ‘Van een pogen tot symboliseeren is geen sprake en al dient een reclameplaat weliswaar in de eerste plaats tot het trekken van aandacht, de Jaarbeursplaat zei ook altijd nog iets. Deze plaat beperkt zich echter tot aankondiging.’ Op het bekritiseerde affiche waren wolken te zien en het Jaarbeurs-beeldmerk: een grote ‘U’ van Utrecht met de helm van handelsgod Mercurius. Voor de Najaarsbeurs 1933 revancheerde de ontwerpster zich met een fraai gestileerde golf die geïnspireerd lijkt op de bekende golf van Kanagawa, een Japanse houtsnede door Hokusai uit 1832. Vakblad De Reclame schreef erover: ‘De Jaarbeurs is ditmaal ook gelukkig voor den dag gekomen. Agnes Canta gaf een fors biljet, een dat krachtig spreekt in goed gelukte kleurencombinatie en toch elegant blijft.’ Maar waarom een golf? Scheepssymboliek De meest voorkomende voorstelling op vooroorlogse Jaarbeurs-affiches

was Mercurius, als klassieke god van de handel een oubollige maar logische keuze. Op een goede tweede plaats kwamen beelden rond zee- en scheepvaart, zoals Canta’s zeilschip, golf, anker (affiche 1937) en meerpaal (1941). Al in 1923 had schilder Leo Gestel een Jaarbeurs-affiche gemaakt van een schipper in de storm met de tekst ‘Wij houden zee!’. Maar Utrecht ligt niet aan zee en had geen haven van betekenis. Ook waren op de Jaarbeurs geen schepen te zien. De zeemotieven waren symbolisch bedoeld en hadden een dubbele betekenis. In de eerste plaats stonden schepen vanouds symbool voor wereldwijd handelsverkeer. In de tweede plaats was een schip op de woelige baren een metafoor voor koers houden en standvastigheid. Dat gold zeker tijdens de economische crisis van de jaren dertig. Het Orgaan van de Jaarbeurs lichtte in 1933 toe: ‘Zouden ook

de jaarbeursinstituten de speelbal worden van de wilde zeeën, van de chaotische wervelwinden, van de vernielende krachten, waaraan, op economisch gebied, reeds zooveel goeds te gronde was gegaan? Of zouden de jaarbeursschepen nochtans koers houden zelfs bij stage onrust van de kompasnaald? Zou de vloot thuisvaren onbarmhartig gehavend en onttakeld òf zeewaardig bevonden en bestand gebleken tegen de duistere machten die thans het economische leven beheerschen — en stelselmatig vernielen?’ De economie was in 1933 al wat aangetrokken, zodat men concludeerde: ‘Het jaarbeurswezen heeft zich onder de zeer moeilijke en abnormale tijdsomstandigheden zeewaardig getoond.’ Of de argeloze beschouwer al deze symboliek op de affiches terugzag is natuurlijk maar de vraag.

1e, 2e en 3e Jaarbeursgebouw in 1933 (Het Utrechts Archief)

Stad / Leven 21

JULI 2017 | NR. 38 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

ONDER DE MENSEN – EELCO POSTHUMA VAN WIJ 3.0

Jesse Holweg

‘Ik heb er een hekel aan om mijn handje op te houden’ Eelco Posthuma (41) had een koopwoning in Nijmegen en een goedlopende zaak in de autohandel. Als zijn eigen auto (‘Een Amerikaan’) kapotging, kocht hij gewoon een nieuwe. Tot het noodlot toesloeg en zijn zoon overleed. Hij gleed af, raakte aan de drugs en werd dakloos. Inmiddels, jaren later, zit hij weer goed in zijn vel. Met dank aan WIJ 3.0 en zijn nieuwe werk.

I

n de kantoorruimte van WIJ 3.0 in Overvecht staat Posthuma een shaggie te draaien. “Vind je het goed als ik die eerst even op rook?”, vraagt hij met een lach. Even later neemt Posthuma plaats op een stoel in de kantine en steekt hij van wal. “De eerste keer dat ik dakloos werd was na de dood van mijn zoon in 1998. Toen ben ik verslaafd geraakt aan heroïne en cocaïne.” Posthuma vertelt rustig over zijn bewogen leven en zijn zelfmoordpoging vier jaar na de tragische dood van zijn zoon. “Ik wilde niet meer leven, omdat ik de drugs niet kon loslaten. Ik koos voor de simpelste oplossing door twee gram heroïne en twee gram cocaïne in mijn aderen te spuiten. Ik had dood moeten zijn.” Dat hij wakker werd in het ziekenhuis zag hij als een teken dat het zijn tijd nog niet was. Terwijl hij zijn schouders ophaalt: “Ik moest er toch nog maar wat van proberen te maken.” Hij besloot de drugs af te zweren. Posthuma deed het zonder medicatie of hulp van anderen. “Ik heb me opgesloten in een caravan op het terrein van een boer. Daar ben ik vier weken flink ziek geweest en heb

ik liggen zweten.” Na vier maanden was hij van de drugs af en kon hij op straat ook weer ‘nee’ zeggen tegen de mensen die hij kende uit het verslaafdenmilieu. “Ik besef heel goed dat niet iedereen de kracht heeft het op deze manier te doen, maar ik heb ergens de kracht vandaan gehaald.” Wat was de belangrijkste reden waardoor het hem wel lukte? “Muziek”, zegt hij stellig. “Ik gebruikte drugs om mijn gevoelens te blokkeren die ik anders niet kwijtraakte. Muziek was voor mij dé manier om daar toch vanaf te komen.” Tot op de dag van vandaag is hij clean en speelt hij nog dagelijks op zijn gitaar. Dakloos Korte tijd na het afkicken kreeg zijn vader hartproblemen. Posthuma besloot hem te gaan helpen en deed dat een tijdlang. Maar uiteindelijk overleed zijn vader. “Het was een dag voor zijn verjaardag, ik vond hem dood in zijn stoel. Een half jaar lang kon ik het handelen, maar toen ging het mis.” De drugs kon hij nog steeds laten liggen, wel kwam Posthuma in de financiële problemen. “Bij schulden kun je twee dingen doen: ze aanpakken, of op de vlucht

Onder de Mensen is een serie verhalen van DUIC waarin we zoeken naar voorbeelden van hulp, ondersteuning en initiatieven in Utrecht. De serie wordt mede mogelijk gemaakt door de gemeente Utrecht. Bij wie kun je terecht voor een steuntje in de rug om je leven weer op de rit krijgen? Hoe ondersteunen en helpen mensen elkaar om een stapje verder te komen? Wie zijn de enthousiaste initiatiefnemers die opstaan voor hun buurt? Deze keer deel 19: Eelco Posthuma van WIJ 3.0.

slaan. Ik deed het laatste.” Uiteindelijk trok hij na wat omzwervingen naar Utrecht, eind 2008 de enige plek met een nachtopvang. Posthuma verdiende nog wat geld door werk te doen voor Bureau Dagloon, een uitzendbureau voor (ex)dak- en thuislozen. “Dat kon ik combineren met het verkopen van de Straatkrant (voorloper Straatnieuws, red.). Zo’n vier geleden kwam ik terecht bij WIJ 3.0.” Vanaf dat moment kon hij zich langzaam gaan richten op werk. “Op den duur zeiden ze hier: ‘je bent ons ontgroeid en kunt gewoon gaan werken’.” Zijn eerste poging ging het nog niet helemaal goed. “Ik had mezelf overschat”, zegt Posthuma. Daarna hielp WIJ 3.0

Posthuma aan zijn heftruckrijbewijs. “Nu ben ik anderhalve maand aan het werk als heftruckchauffeur bij een groot witgoedbedrijf.” Beloond met werk Tevreden vertelt Posthuma wat het voor hem betekent om weer aan het werk te zijn. “Ik zit nu heel goed in mijn vel. Al een poosje, eigenlijk. Ik heb enorm veel aan WIJ 3.0 gehad. Allereerst omdat ze hebben geholpen met het rijbewijs, maar voornamelijk in het proces dat ik door ben gegaan: van iemand die op straat leefde zonder ritme, naar iemand die in staat is om te werken. Ik ben een hoop kwijtgeraakt in mijn leven. Door weer aan het werk te gaan,

kwam daarvan een gedeelte terug.” Er zijn genoeg mogelijkheden, vindt Posthuma, maar hij stelt wel dat je er hard aan moet werken. “Over tweeënhalf jaar ben ik uit de schulden. Het is voor mij het allerbelangrijkste om mijn eigen centen te verdienen, want ik heb er een hekel aan om een handje op te houden.” Met het geld dat hij verdient is er ook weer ruimte voor extra’s. Hij tovert een grote lach op zijn gezicht en zegt: “Ik heb laatst een brommertje gekocht om mee naar mijn werk te rijden. Voor het eerst in vier jaar heb ik iets gekocht wat mijn leven makkelijker maakt. Voor hard werken in een moeilijke periode ben ik beloond – met werk.”

Zet jij je in voor je buurt, wijk of de stad? Gebruik het Initiatievenfonds! Vraag geld aan om je plan uit te voeren. Bekijk utrecht.nl/initiatievenfonds

VAN VIES VELDJE NAAR FLEURIGE BUURTHUISKAMER Floris van Bodegraven

Een vernieuwd Thomas à Kempisplantsoen Het Initiatievenfonds is een gemeentelijk fonds voor grote en kleine initiatieven in Utrecht. Samen koken met buurtbewoners, het groenperk in de straat opknappen of een hardloopwedstrijd organiseren in de wijk. Dit zijn voorbeelden van hoe mensen zich inzetten voor en met elkaar, in de buurt, wijk of stad. Deze week: ‘De tuinmusketiers’ van woongroep Majella Wonen namen het ongure Thomas à Kempisplantsoen onder handen.

D

oor de rust in het hofje tussen de Thomas à Kempisweg en het Thomas à Kempisplantsoen zou je bijna vergeten dat op een steenworp afstand één van de drukste kruispunten van Utrecht ligt. Kinderen spelen rond de schommels, bewoners planten vol toewijding zaadjes van penen in de bloemperkjes, een kat struint tevreden rond. De geur van kruiden en bloemen overstemmen bijna die van de nabijgelegen koffiebranderij van Douwe Egberts. Dat was een jaar geleden wel anders, herinnert bewoner Guido van Ingen zich. Voordat de bewoners van woongroep Majella Wonen zich om het gebied tussen de flats bekommerden, was het gewoon ‘een vies veldje’. Er hingen gure types rond, er lag zwerfafval. De flats stonden op de nominatie om te worden gesloopt. In september 2016 trok Majella Wonen in twee van de flats rond het plantsoen. In dit project, waarbij mensen die bijvoorbeeld dakloos zijn geweest en betrokken huurders van Portaal samenkomen, hebben bewoners afge-

sproken per week vier uur van hun tijd te investeren in een van de werkgroepen van de woongemeenschap. Eén van die groepen heet ‘De tuinmusketiers’. De bewoners in die groep bekommeren zich om het groen rond de woningen. Met hulp van het Initiatievenfonds van de gemeente Utrecht toverden zij afgelopen winter de ruimte rond de flats om in een prettige omgeving. Ze huurden gereedschap en kochten zaden en potgrond. Een buurtbewoner doneerde oude tegels waarmee de bewoners van Majella Wonen een aantal grote bloemperken maakten. Dat ‘vieze veldje’ van een jaar geleden staat nu vol bloeiende klaprozen, zonnebloemen en fruit- en groenteplanten. Een aanspreekplek “De eerste oogst bestond uit zes erwten en één aardbei”, vertelt Guido. Onder het genot van een drankje werkt hij in de tuin en vertelt hij over de verschillende planten. “Daar staan kiwi’s en druiven, tegen het heggetje dat we van snoeihout hebben gemaakt staan frambozen. Hier staat een bak vol prei en

Bewoners Roberta Fadda, Guido van Ingen, Rob van Leusen en Andre de Ruiter zitten met hond Djinta in de buurttuin: ‘Het is een huiskamer waar iedereen op uitkijkt’ wortelen.” Om de oogst van de tuin gaat het niet, legt hij uit. “Sinds de tuin er is komen de bewoners veel meer buiten. Het ziet er mooier uit en iedereen kan even lekker zitten prutsen, wat plantjes planten of gewoon even buiten zitten en een praatje maken. Het is onze huiskamer, waar iedereen op uitkijkt.” Buurman Andre de Ruiter is het roerend met hem eens. “Het is een echte aanspreekplek, je leert elkaar hier beter kennen.” Een bijkomend voordeel is dat de overlast nu flink is afgenomen. Omdat de bewoners vaak tot ’s avonds laat buiten zitten, durven inbrekers en drugsdealers zich minder snel te vertonen. Sinds het perkje door de bewoners wordt schoongehouden, is ook de hoeveelheid rotzooi afgenomen. Guido: “Je gooit toch minder snel een peuk op de grond als het schoon is.” Was het Thomas à Kempisplantsoen ook zo opgefleurd zonder de hulp van het Initiatievenfonds? Misschien, denkt Guido. “Maar met het fonds kun je het groter aanpakken dan alleen, als individu.”

Een bijdrage uit het Initiatievenfonds? Zo werkt dat! Heb je een initiatief dat jouw buurt, wijk of stad leuker, groener, gezelliger, mooier en socialer maakt? En zijn er meer mensen enthousiast over dat idee? Kijk op utrecht.nl/initiatievenfonds of jouw initiatief in aanmerking komt voor een bijdrage uit het Initiatievenfonds. Wil je meer weten of heb je advies of hulp nodig bij het invullen van het formulier? Ga dan naar het wijkbureau (telefoon 14030) of een sociaal makelaar bij de welzijnsorganisatie in uw wijk. Dit artikel komt tot stand in samenwerking met de gemeente.

22 Stad / Leven

NR. 38 | JULI 2017 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

The Summer of ’06

Tim de Hullu Robert Oosterbroek

DE HERINNERING VAN Utrecht is een decor van mooie, ingrijpende, grappige of ontroerende herinneringen. DUIC gaat met Utrechters terug naar hun memorabele momenten.

S

ommige meisjes vieren het behalen van hun havo-diploma met een verblijf in de zon van Salou. Rachella en Eva gaan naar Terwijde. De pubermeiden kennen elkaar nog niet als de liefde hen allebei naar een woning aan Het Zand leidt. Hun vriendjes hebben het al lang leegstaande pand weten te kraken, iets wat op dat moment nog wordt gedoogd. De tieners treffen iets aan wat een makelaar zou omschrijven als: ‘een op een unieke locatie gelegen ruim opgezette villa met allure, omgeven door groen en een riante tuin. Met drie luxe badkamers, een inbouwkeuken met inductieplaten en vaatwasser en twee sfeervolle open haarden.’ Wauw. Er is ook nog gas en elektra. Hier kunnen de ouderlijke huizen van de dames niet aan tippen. Geschatte waarde: meer dan een half miljoen. Op deze plek kunnen ze – als ze er niet worden uitgezet en het gezellig blijft met hun vriendjes, zich de zomervakantie wel vermaken. Tussen de meiden klikt het bij de eerste ontmoeting. Ze zitten op de bank als het vriendje van Eva zijn vriendin zit te pesten en Rachella in actie komt. “Gooi anders maar een bierflesje naar zijn hoofd.” Zij is awesome, denkt Eva. De gezamenlijke fietstocht die volgt – de vriendinnen besluiten de stad in te gaan

Wie: Rachella Dubbeldam (29) en Eva Leen (28) Wat: De zomer van 2006. In een gekraakte villa aan Het

Zand in Leidsche Rijn begint een hechte vriendschap.

om een nachtelijke versnapering voor hun vriendjes te halen – doet de rest. In de Utrechtse binnenstad filosoferen de meiden samen over de inrichting van de villa, waarbij ze zich voorstellen dat ze allemaal cavia’s in huis halen (want cavia’s zijn leuk en slim) die op de benedenverdieping de deur voor ze opendoen. Rachella en Eva fietsen huilend van het lachen de Gele Brug over; de pas geslaagden hebben elkaar gevonden en vormen voor elkaar een baken van rust in een volstrekt nieuwe wereld. Met een paar vrienden extra wordt de groep in een paar weken groter en steeds hechter. Je ziet ze wel eens: tv-programma’s over een groep vrienden in villa’s. Rachella en Eva krijgen zo’n avontuur in de schoot geworpen. Ze hebben zich nog nooit zo vrij gevoeld. Als ze in hun eigen villakamer hebben geslapen – niet elke dag, anders krijgen ze heibel met hun ouders – genieten ze van een ontbijtje op de veranda. In de beleving van Rachella en Eva is het er elke dag mooi weer. Ze chillen én leren. Met name Eva heeft de behoefte om snel zelfstandig te worden. Dit is de ideale oefening. Elke dag overlegt de groep wat er gekookt moet worden en wie er geld heeft voor de ingrediënten. De jongeren worden creatief. Zo blijkt een gerecht

met pindakaas, sambal en gebakken ui heerlijk te zijn. Boodschappen doen ze bij de noodsupermarkt in het nog niet zo lang geleden gestichte Terwijde. Dan steken de dames weer met kratten bier de spoorlijn over. De drank is voor een feestje, want dikwijls is er een drukbezochte, vette party. Het wordt sowieso steeds drukker in de villa; iedereen wil in dit huis zijn. Tijdens de feestjes is er drank en drugs, maar het is niet alleen maar Sodom en Gomorra. De zus van het vriendje van Rachella (de huisoudste) bewaart de nodige rust. Bovendien zorgen Rachella en Eva af en toe voor de serieuze noot. Naast feesten en spelletjes spelen willen ze ook wel eens een goed gesprek voeren. Ze voelen zich verantwoordelijk. Als er jongere meisjes langskomen, knopen ze een gesprekje aan en ontfermen ze zich over hen. Eigenlijk begrijpen alle krakers wel dat ze een verantwoordelijkheid hebben. Het huis wordt schoongemaakt en onderhouden, de buurt wordt geïnformeerd als er een feestje komt en er is contact met de eigenaar, die niet blij is met de krakers. Na een paar maanden volgt er een rechtszaak. De jongeren zoeken tot op de bodem uit wat hun rechten zijn, maar kunnen niet

voorkomen dat ze de woning moeten verlaten. Op de dag des oordeels lopen de regendruppels van de ruiten. De herfst heeft haar intrede gedaan. Aan alles komt een eind, ook de relaties met de jongens stranden. De meiden gaan hun eigen weg, hebben even weinig contact, maar wonen later weer een lange tijd samen. Het avontuur in de villa duurde nog geen kwartaal. Later komt het besef wat die maanden wel niet hebben opgeleverd: zelfstandigheid, een leerschool in samenwerken en je eigen grenzen en onbetaalbare herinneringen. Maar bovenal: een vriendschap voor het leven.

Tim de Hullu legt herinneringen vast in boeken: biografieschrijven.nl

Advertentie Workshop financiën bij levensgebeurtenissen Grote gebeurtenissen in het leven brengen vaak financiële veranderingen met zich mee. Door omstandigheden zoals echtscheiding, ontslag, pensioen of arbeidsongeschiktheid kan het inkomen dalen of komt u voor extra kosten te staan. Daardoor komen veel mensen juist in die periodes in financiële problemen.

Voorkom financiële problemen De informatie uit de workshops behoedt mensen voor de belangrijkste valkuilen en biedt handvatten om grip te houden op de financiële situatie. Er is altijd een deskundige die uitleg geeft over het betreffende thema. Alleen informatie is niet voor iedereen voldoende. Daarom checkt de consulent Levensgebeurtenissen een paar weken na de workshop of de deelnemer nog vragen heeft of ondersteuning wenst.

Gratis workshop financiën bij levensgebeurtenissen U kunt zich nu inschrijven

voor de volgende workshops: •

(Echt)scheiding

•

Arbeidsongeschiktheid

• •

Ontslag

Pensioen

Kijk voor meer informatie op www.u-centraal.nl/ levensgebeurtenissen of bel U Centraal, team Financiën, Informatie en Advies, 06 – 2333 5893.

Deelnemers ontvangen gratis een U Map (administratiemap) + handige rekenmachine

DUIC in Zaken 23

JULI 2017 | NR. 38 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl

ONDERNEMER CENTRAAL – BART PEUTE VAN YOUR TICKET PROVIDER

Jesse Holweg Bas van Setten

‘Als je ons niet kent, doen we ons werk goed’ De kans is groot dat je al eens een kaartje hebt gekocht voor een evenement en daarbij gebruik hebt gemaakt van dit Utrechtse jonge bedrijfje. Your Ticket Provider timmert al vijf jaar succesvol aan de weg met als grootste kracht: eenvoud. Een interview met oprichter Bart Peute. Bart Peute van Your Ticket Provider heeft z’n bedrijf wendbaar ingericht

F

estivals, sportwedstrijden, concerten of andere evenementen. Bij Your Ticket Provider is een kaartje in no time besteld. Het Utrechtse bedrijf bedient klanten als Loveland, XSense en vele culturele organisaties. Daarnaast kunnen ook kleine evenementen gemakkelijk gebruikmaken van het kaartjessysteem. Vorig jaar werd Your Ticket Provider beloond met de FD Gazellenaward na een groei van 282 procent in het jaar 2016. Volgens Peute een mooie erkenning dat ze op de goede weg zitten. “In een markt met veel concurrentie is het soms mooi om stil te staan bij wat je bereikt – maar voor ons voelt het eigenlijk heel normaal.” Peute deed een onderzoek voor een groot Utrechts evenementenbureau, XSense. Hij kwam erachter dat 56 procent van de mensen bij het inloggen afhaakte bij het bestellen van festivaltickets. Er werd gevraagd om naam, adres en leeftijd. “Ik vroeg de organisato-

‘We doen waar de markt behoefte aan heeft’

ren waarom dat eigenlijk werd gevraagd. Al die gegevens kun je ook verkrijgen via Google Analytics. Het is dus zonde om te vragen.” Door die stap uit het proces te halen, zag Peute een enorme groei in de snelle kaartverkoop. “Vooral de impulsieve kopers worden snel binnengehaald. Zelf merkte ik ook dat gebruikersgemak belangrijk was voor het aanschaffen van een ticket.” Hij zag een gat in de markt en begon zijn eenmansbedrijfje in 2012. “Ik had dankzij mijn vorige werk als consultant aardig wat contacten met developers. Die heb ik bij elkaar gezet en vervolgens zijn we begonnen met programmeren. Ik wilde dat het product simpel en persoonlijk was. Simpel omdat je ziet dat mensen online snel afhaken en persoonlijk zodat organisatoren hun eigen draai aan de ticketing kunnen geven.” Peute vertelt dat het meer is dan alleen een online tool. “We verzorgen niet alleen de kaartver-

koop, maar zijn een aanspreekpunt dat proactief meedenkt over het hele ‘entreegebeuren’: de ticketing en de marketing. We helpen klanten om de informatie – die we verzamelen met het verkopen van een kaartje – goed in te zetten. We maken alles een stuk simpeler, verhogen de conversie en doen online marketing.” Scannen Your Ticket Provider probeert méér te zijn dan een online systeem waarin iemand een kaartje koopt en dat vervolgens handig op zijn telefoon kan laten scannen bij een evenement. “Het voelt voor ons als een partnership. We denken overal over mee”, vertelt Peute. Daar hoort ook bij dat personeel wordt geregeld bij de ingang van een evenement. Hij vertelt: “We hebben nu zo’n honderd ‘scanmeisjes’ die daar met veel vrolijkheid alle tickets scannen.” Dat maar weinig mensen de naam van zijn bedrijf kennen is

volgens Peute juist een goed teken. “Als je aankoop soepel verloopt onthoud je niet waar je je ticket koopt. Het is je eerste aanraking met een evenement, dus die moet goed voelen.” Peute: “Ten opzichte van de concurrentie werkt de manier waarop het bedrijf is opgezet erg in ons voordeel. We hebben het toekomstbestendig ingericht en zijn wendbaar. Bij grote partijen hoef je niet aan te komen met het verzoek iets aan te passen; wij doen twee keer per week een update van het systeem. Op basis van feedback bepalen wij onze ontwikkelagenda en die feedback voeren we ook snel door. Er zijn altijd wel nieuwe wensen of koppelingen om de dienst te kunnen verbeteren.” Een verbetering waar Your Ticket Provider sinds twee jaar als eerste mee kwam, was de mogelijkheid tweedehandskaartjes te kopen en te verkopen met een honderd procent garantie dat je ermee naar binnen kunt. ”Omdat de markt daar behoefte aan heeft en wij het leveren, blijven we relevant.” Het bedrijf richtte zich aanvankelijk op festivals en grote evenementen, maar ziet nu ook kansen in de culturele sector. Volgens Peute komt dat vooral omdat – vanwege teruglopende subsidies – efficiënter en beter moet worden gewerkt. “Marketing wordt voor de culturele sector daardoor een stuk belangrijker. Daarnaast moet het tegenwoordig op mobiel ook goed zijn geregeld en dat is vaak nog niet zo.” Voor Your Ticket Provider is er dagelijks genoeg te innoveren. Vorig jaar testte het bedrijf een demo met NFC-ticketing; tijdens het Amsterdam Dance Event (ADE) had het er weer een wereldwijde primeur mee te pakken. Bij deze ticketingvorm wordt het kaartje opgeslagen op de NFC-chip van de telefoon. Zodra de bezoeker zijn smartphone bij de incheckzuil van een festival houdt, is hij ingecheckt. “Uiteindelijk heb je geen barcode meer nodig als je gewoon de NFC-chip van je telefoon kunt gebruiken. Alleen werkt de ondersteuning van de iPhone nog niet mee. Zodra dat geregeld is, zetten we het in.” Gezien de vlotte ontwikkelingen binnen Your Ticket Provider, kun je daar van op aan.

Louis Hartlooper Complex en Springhaver wensen de DUIC-lezer een fijne zomer Als ’t weer een beetje tegenvalt zijn wij er gelukkig altijd nog!

Het is volop zomer dus weer bijna tijd voor ons jaarlijkse Film Zomer Festival! Van 31 juli t/m 31 augustus brengen we in LHC en Springhaver de tien beste films van het jaar terug naar het grote doek. Voor een filmkaartje betaal je slechts 6 euro en voor een passe-partout waarmee je alle films kan zien 50 euro. Bekijk het programma en koop kaarten via www.hartlooper.nl en www.springhaver.nl