-10-
Corrie Janson- van Haaster, deel 2 We worden nu eenmaal niet allemaal 100 Maar Corrie wel! Waar waren we. Corrie geboren in Voorschoten. Haar beide ouders en oudste zusje overlijden aan tuberculose. En hier wordt het verhaal interactief door invoeging van de herinneringen van Nico van Vliet. Zijn ome Janus van Vliet had destijds de boerderij in Voorschoten gekocht. Jaren later gaf Corrie aan de boerderij nog eens te willen bezoeken, dat heeft Corrie samen met haar zoon gedaan. In de woonkamer hing nog steeds de klok. De klok die de oudste zus van Corrie, staande op een stoel, moest stilzetten na het overlijden van haar moeder. Dat was gebruikelijk in die tijd, net als dat de gordijnen gesloten werden. Zij werd er emotioneel van. Weer later heeft Nico nog pogingen gedaan om de klok voor haar te achterhalen. Helaas was de klok toen niet meer in oude staat. Het uurwerk was eruit en de kast geverfd. Corrie en 2 broertjes worden 2 jaar na het overlijden van hun moeder ondergebracht bij Ome Jas en tante Kee in Stompwijk. Op de lagere school, als er geld werd ingezameld voor de juf voor een verjaardagscadeautje, hadden veel arme kinderen een probleem. Veel geld was er niet, héél misschien een stuiver. Ze kreeg nog wel eens een kwartje, maar dan moest ze een dubbeltje geven voor een kaars bij het Heilig Hart, maar dat deed ze dan stiekem niet, want ze wilde niet voor schut staan voor die meiden van Waaijer en Luiten. Ze wilde niet de arme ziel uithangen! Ze heeft haar man Cor leren kennen doordat hij vaak voor de zwarte handel, in de oorlog, kaas en boter kwam kopen bij haar pleegouders. Haar broer Rinus had verkering met de zus van Cor, Lena Janson. Dat is een dubbele familie dus, broer en zus trouwen met broer en zus. Hierdoor wordt Lena Janson, Lena van Haaster en Lena van Wissen wordt Lena Janson. Snapt u het nog. Die Jansonnen hadden veel gevoel voor humor én grote bekken. Er zullen vast mensen zijn die een hekel aan hen hadden. Vroeger was er meer standsverschil en de middenstanders voerden vaak het hoogste woord. De Boschen, Waaijers, Luitens. Maar, de Jansonnen zaten niet in besturen. De oorlog heeft ze niet aan den lijve meegemaakt. Wel weet ze dat toen de Duitsers Stompwijk binnen kwamen, pastoor Floor hen op stond te wachten. Ze hebben geen honger gehad. Er waren onderduikers en vluchtelingen. Mensen uit Rotterdam, een journalist van de Maasbode uit Voorburg werd in huis genomen omdat hij geen eten had. Ome Jas en tante Kee, lieten ze overnachten in de stal of achterhuis. Van de Jodenvervolging wisten we helemaal niets. Er waren immers geen communicatiemiddelen. Niet zoals nu. Mensen uit de stad kwamen vooral naar hun huis voor het eten. Jongens, die konden werken, werden naar Duitsland gestuurd en doken dus heel graag onder. Er was er nog eens eentje die veel te vroeg tevoorschijn kwam. De avondklok was ingevoerd, als er dan na acht uur gebeld werd kon je ervan op aan dat het Duitsers waren of de ondergrondse. In ieder geval paniek!
