studentspaintings

Οι μαθητές εμπνέονται από τον Όμηρο και ζωγραφίζουν Ραψωδία ε Ενότητες 7η – 9η

Πιτάκη Άννα

ε 67 – 79 «Κόρωνε στη σχάρα μια φωτιά μεγάλη … και μοσχοβόλαγε ένα γύρω το νησί… Γύρω απ’ τη σπηλιά θρασομανούσε δάσος με λεύκες, σκλήθρες, κυπαρίσσια… Πουλιά με τα φτερά τους τεντωμένα… Κι εκεί μπροστά να περιβάλλει τη βαθιά σπηλιά μια νιούτσική και καρπερή κληματαριά, σταφύλια φορτωμένη. Τέσσερις κρήνες στη σειρά να τρέχουν, στο πλάι η μια της αλληνής…»

Καραγιάννη Φωτεινή

ε 82 – 84 «…Κι ένας θεός αν έρχονταν εδώ, κοιτάζοντας αυτό της ομορφιάς το θαύμα, θα γέμιζε αγαλλίαση η ψυχή του»

Κουρίλα Θεοδώρα

ε 92 – 95 «Μόνο το μεγαλόψυχο Οδυσσέα δε βρήκε στη σπηλιά· όπως και πριν, έτσι και τώρα, στην άκρη καθόταν κι έκλαιγε … κοιτάζοντας απέραντο το πέλαγος»

Σιλάγκι Μαργαρίτα

ε 165 – 166

«Μίλησε κι αναχώρησε ο κρατερός Αργοφονιάς. Κι εκείνη, σεβαστή νεράιδα, πήγε να βρει το μεγαλόψυχο Οδυσσέα, στην προσταγή του Δία υπάκουη»

Γκέσιου Θεώνη

ε 167 – 169 «…Τον βρήκε εκεί να κάθεται στο περιγιάλι, ούτε στιγμή δε στέγνωναν τα μάτια του απ’ το κλάμα, έλιωνε η γλυκιά ζωή του απ’ τον καημό του γυρισμού…»

Γεωργακοπούλου Κωνσταντίνα

ε 177 – 178 «Δύσμοιρε, δεν έχεις λόγο ποια να οδύρεσαι, να χαραμίζεις τη ζωή σου με το κλάμα. Το πήρα απόφαση, θα σε κατευοδώσω»

Γεωργακοπούλου Άρτεμις

ε 321 – 322 «Μιλώντας, σύναξε τα νέφη και, πιάνοντας την τρίαινα στα χέρια του συντάραξε τον πόντο, συννέφιασε θάλασσα και στεριά…»

Μπαλαμπανίδου Νάτια

ε 346 – 347 «Δεν είχε καν το λόγο του τελειώσει, κι έπεσε μέγα κύμα πάνω του σαρωτικό που ταρακούνησε και τη σχεδία»

Καλεξασβίλι Ναταλία

ε 405 – 406

« Πώς άνεμος σφοδρός σκορπίζει αλλού κι αλλού ξερά τα άχυρα της θημωνιάς, έτσι σκορπίστηκαν και τα μακριά μαδέρια…»

ε 415 – 419 «Τώρα λοιπόν, με μύρια πάθη περιπλανήσου στα πελάγη, μήπως και σμίξεις κάποτε μ’ ανθρώπους διογέννητους. Όμως και τούτο αν γίνει, δεν θα μπορείς να πεις πως ήταν λίγη η συμφορά σου. Τελειώνοντας μαστίγωσε τ’ άλογα με την πλούσια χαίτη…»