Interview/repo De Gelderlander - Stef Bos & Momo

PREMIUM Stef Bos repeteert met leden van Momo theaterwerkplaats. © Herman Stöver

Stef Bos geraakt door de oprechtheid van Momo EDERVEEN - Het klikt tussen Stef Bos en de spelers van Momo theaterwerkplaats uit Ederveen. ,,Ik word zo vrolijk van die gasten”, roept de zanger met een twinkeling in zijn felblauwe ogen.

Mathilde van Ravensberg 12-05-18, 12:00 Laatste update: 12-05-18, 14:21 Bron: De Gelderlander

De oud-Veenendaler was een dagje in Ederveen om te repeteren voor het theaterstuk dat hij op 8 juni in De Lampegiet samen met de Momo’s speelt.

Aan het eind van de ochtendrepetitie klinkt er bekende ‘Bos-muziek’. ‘Papa’ wordt ingezet en het hele gezelschap brult mee met Stef Bos. Het is wel even wennen, de uitvoering is swingend en des Momo’s: iedereen gaat in polonaise de zaal uit. Een van de deelnemers kan er geen genoeg van krijgen en rent nog even wat rondjes al ‘pappa’ roepend. Bos schatert. ,,Ik kom hier helemaal thuis. Het kind in me komt weer naar boven.”

Improvisatie De vaste regisseurs van Momo, een theaterwerkplaats voor mensen met een verstandelijke beperking, schreven de basis voor de voorstelling En toen…. Een show die leest als een boek vol levensverhalen, met muziek, dans en spel.

Volgens de samenstellers ‘reist het publiek mee op de levensweg, van geboorte tot volwassenheid’. Bos improviseert en schrijft zijn eigen teksten bij de thema’s. Hij zingt bekende nummers maar maakte ook speciaal voor deze voorstelling een paar nieuwe liedjes. ,,Het wordt een achtbaan vol emoties”, voorspelt de zanger.

Thuis

Dit blijft mijn streek. Ik kan de mensen hier makkelijk lezen Stef Bos, Zanger

De unieke samenwerking tussen Bos en Momo is een initiatief van de theaterwerkplaats, maar ingegeven door oude contacten uit het Veenendaalse. Bos legt uit: een van de deelnemers van Momo is de kleinzoon van Ko Tak, de ‘slager op de hoek’ uit zijn jeugdperiode in Veenendaal. En de dochter van die slager had hij weer teruggezien in een radioprogramma. Zo gaan die dingen. ,,Dit blijft mijn streek. Ik kan de mensen hier makkelijk lezen.”

De zanger die deels in Antwerpen en deels in Zuid-Afrika woont, voelt zich nog altijd ‘schatplichtig’ aan zijn geboortedorp. Geen vervelende druk hoor, haast hij zich te zeggen. ,,Ik noem het ‘herbronning’. Poëtisch: ,,Als je ouder wordt, ontdek je steeds meer dat je deel bent van het geheel. Ik kom steeds weer terug in Veenendaal. Hier ligt mijn horizon. Dit is het vat waarin ik gemarineerd ben.”

Tranen De 56-jarige zanger had nog niet eerder samen op het toneel gestaan met mensen met een verstandelijke beperking. Na de eerste kennismaking met

Momo theaterwerkplaats dat hij daarvoor nog niet kende, was hij om. ,,Ik kwam hier en ze hadden wat improvisaties voorbereid op mijn liedjes. Een van de stukjes raakte me zo dat de tranen over mijn wangen liepen. En dan moet je weten dat ik bijna nooit huil.”

Stef Bos reperteert met Momo voor de voorstelling 'En Toen'. © Herman Stöver

De oprechtheid in het spel van de acteurs van Momo ontroert hem. ,,Ze dragen geen maskers. Ik houd van een maskerloos leven. Bij hen ben ik helemaal mezelf. Heb niet het gevoel dat ik me ergens in hoef te verplaatsen. Een rol spelen, dat is waar ik in de ‘serieuze’ volwassenwereld soms zo’n moeite mee heb. Ik voel me vaak net een jongen van zes. Wil iets geks doen als ik in zo’n serieus volwassen gezelschap verkeer. Hier beleef ik geen muur. De emotie is wat het is. Zo’n moment van absolute waarachtigheid zoek ik bij ieder optreden maar vind dat vaak niet. Hier wel.”

Oefenen

Er zitten een paar gastjes tussen, zoals Laurens, ik noem hem de Marlon Brando van Veenendaal

Hoe druk Bos ook is, als hij een dag met Momo heeft geoefend is hij weer helemaal opgeladen. En dat gevoel is wederzijds. Ellis Hiensch, artistiek leider van de theaterwerkplaats vertelt dat iedereen bij Momo heel energiek is als Stef er is.

De zanger heeft nu drie keer de repetities bijgewoond. Voordat ze op de bühne staan, zien ze elkaar nog een paar keer. Maar de acteurs van Momo oefenen al bijna een jaar voor het stuk. ,,Dan hebben ze wel eens niet zo’n zin om aan de gang te gaan. Als Stef dan binnenkomt is er ineens een explosie van energie”, lacht Hiensch. Ze denkt dat het gevoelige poëtische van Bos heel goed matcht met de deelnemers van Momo. ,,Ze hebben een bepaalde zelfde laag waarop ze elkaar ontmoeten.”

Wat de zanger betreft is het niet voor het laatst dat hij met deze doelgroep werkt. ,,Er zitten een paar gastjes tussen, zoals Laurens, ik noem hem de Marlon Brando van Veenendaal. Met hem durf ik zo het podium op te gaan om te improviseren.”