Jubileumboek De Vries Trappen

1924-1934

1924 Feitze Jans de Vries begint aannemersbedrijf F. de Vries en Zonen met zijn zonen Jan, Ubele en Lubbert.

1935-1944

1934 De timmerfabriek van Feitze Jans vestigt zich in Gorredijk op de hoek van de Jodocus Heeringastraat en de Brouwerswal langs de Opsterlandse ompagnonsvaart. De eerste steen wordt gelegd door 7-jarige Feitze de Vries.

1940 Oorlogstijd. Personeelsbestand dunt uit en alleen Jan Feitze, Ubele en één vaste medewerker blijven over.

1945-1954

1945 De timmerfabriek stopt met aannemersactiviteiten.

1955-1964

1956 Het bedrijf gaat verder onder de naam De Vries Gorredijk.

1964 Feitze en Ernst worden directeur, vader Jan is aandeelhouder.

1965-1974

1966 De trappenproductie verhuist naar Terband.

1970 Feitze treedt uit De Vries Gorredijk en neemt de leiding op zich over De Vries Trappen. Ernst neemt de leiding in Gorredijk.

1973 De Vries Trappen verhuist naar Heerenveen

1983 De eerste order voor VriHé scheidingswanden komt binnen. Als het even wat minder gaat met de aanvragen voor trappen maakt men dit als bijproduct.

1985 De Vries Trappen heeft voor het nieuwe product twee extra hallen in gebruik genomen aan de Tinweg in Heerenveen.

1988 Rugby Groep koopt De Vries Trappen.

1994 Introductie van de CNC

2000 Rugby wordt Doorwin.

2000 Ronald Wagelaar koopt De Vries Trappen van Doorwin.

2005-2014

2005 Opening nieuwe (en huidige) showroom.

2009 Kredietcrisis in Nederland. De Vries Trappen moet reorganiseren.

2013 De Vries Kozijnen gaat failliet.

2013 Introductie keuze koper.

2014 Introductie QRM.

2014 Het product Next Step wordt bedacht.

2015-2024

2017 Productie van Next Step treden verhuist naar Kampen.

2017 Introductie traprenovaties met hetzelfde Next Step materiaal.

2019 De webshop Trappenmaat wordt gelanceerd.

2021 Overname Harryvan Kozijnen in Slochteren.

2022 Start leveren traptorens.

2023 Pand aan de overkant wordt erbij gekocht met als hoofddoel de productie van traptorens.

100 JAAR DE VRIES TRAPPEN

1924 - 2024

Stamboom

Van linksboven naar rechtsboven: Jan de Vries - Romy de Vries (echtgenote Feitze) - Henny de Kroon (secretaresse De Vries Gorrdijk) - Trijn Gaastra (nicht van Trijntje Beek) - Hilly de Vries (echtgenote Ernst)

Van linksonder naar rechtsonder: Albert de Vries (zoon Feitze) - Feitze de Vries - Jan de Vries - Trijntje Beek (echtgenote Jan de Vries) - Ernst de Vries - Edo de Vries (op schoot van Ernst) - Jan Ernst de Vries - Henk Jacob de Vries

Jan Feitzes de Vries

30-06-1842

† 10-12-1915

Feitze (Jans) de Vries

27-10-1866

† 13-11-1941

Jan de Vries

07-07-1897

† 25-06-1985

Ernst de Vries

06-08-1932

† 27-12-2011

Lubbert de Vries

04-02-1869 † 06-10-1904

Ubele de Vries

02-03-1901 † 05-03-1984

Feitze de Vries

27-09-1926 † 14-07-2015

Auke de Vries

31-08-1871 † 05-10-1935

Lubbert de Vries

12-12-1904 † 04-02-1977

Fokke de Vries

06-02-1875 † 18-12-1939

Wijtze de Vries

13-12-1877 † 07-11-1963

Jan de Vries

19-07-1880

† 10-03-1961

Jan Ernst de Vries Henk Jacob de Vries

Edo de Vries

Jan de Vries

Werkzaam bij De Vries Trappen

Niet werkzaam bij De Vries Trappen De Vries Trappen

Albert de Vries

Hoofd- en eindredactie

Redactie

Vormgeving

Teksten

Drukker

Geïnterviewden

Colofon

Suzanne Rooijakkers

Kim Abma

Michel Rozenberg - Your Identity Reclame

Cor Hospes

Suzanne Rooijakkers

Drukkerij van der Eems

Jan Ernst de Vries, Jan de Vries, Durk Tinga, René Boeijenga, Jan Smit, Ronald Wagelaar, Marcel Beuzenberg, Willem Kuperus, Lammert Swart, Hans Boersma, Sieuwerd Baron, Henk Schaap, Tjeerd Schaap, Appie Kromsigt, Cees de Jong, Siete de Jong, Liekele de Jong, Stephan de Jong, Foek Nuygen, Jan Dijkstra, Yvonne van der Wal, Tony Stoker, Rocco Rundervoort, Johan Althuisius en Gerard Scholte.

Groothuisbouw: Arnold van der Linde en Hans Admiraal.

Trappenmakerij van der Geest: Aad van der Geest en Dolf Koetsier.

Aannemingsbedrijf Kuin: Jan Kuin en Marcel Lub.

Mede mogelijk gemaakt door

Alle rechten voorbehouden.

Robert’s Digiservice, Stichting Historie Heerenveen, Gemeente Heerenveen, Gemeente Opsterland, Museum Opsterland, Tresoar, Berend Ziengs, alle (oud-)medewerkers van De Vries Trappen, Next Step (Traprenovatie) en Harryvan Kozijnen.

Copyright © 2024, De Vries Trappen B.V.

Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. De Vries Trappen 100 jaar is met grote zorg samengesteld. Desondanks kunnen er foutjes in staan.

Inhoudsopgave

Voorwoord

Welkom bij het jubileumboek van De Vries Trappen

Met gepaste trots en vreugde vieren wij dit jaar ons 100-jarig bestaan. Wij zijn een bedrijf met een rijke historie. Dit begon honderd jaar geleden in de werkplaats van Feitze Jans de Vries en zijn zonen in Gorredijk. Nu, een eeuw later staat er een prachtig toonaangevend familiebedrijf. Met nog steeds dezelfde normen en waarden, vakmanschap en ambitie.

Dit jubileumboek is niet alleen geschreven als een viering van onze mijlpaal, maar is juist een eerbetoon aan iedereen die heeft bijgedragen aan ons succesverhaal. Door de jaren heen hebben wij een hechte band opgebouwd met onze medewerkers, relaties en partners. Jullie vertrouwen en toewijding hebben De Vries gemaakt tot wat we vandaag zijn.

Tijdens het samenstellen van dit boek zijn wij nog trotser geworden op ons bedrijf. We hebben veel memorabele momenten en inspirerende verhalen gehoord en gezien. We hebben gesproken met oud collega’s, relaties en vroegere eigenaren die allen hebben gewerkt aan de groei van ons bedrijf.

Het is fascinerend om te zien hoe ons bedrijf een oorlog, overnames en tegenslagen heeft overleefd. De Vries blijft zich aanpassen aan de marktomstandigheden en loopt voorop in technologische ontwikkelingen en zette trends. Maar blijft bovenal ook altijd dicht bij zichzelf.

Nu staan wij even stil bij deze mijlpaal, maar we kijken ook vol verwachting naar de toekomst. Met onze stevige basis van kennis, passie, vakmanschap en innovatie streven we ernaar om nog eens honderd jaar van succes met elkaar te realiseren.

Bij deze bedank ik jullie allemaal voor de samenwerking. Jullie zijn de drijvende kracht achter het succes van De Vries Trappen. Ik kijk er naar uit om samen nieuwe hoofdstukken aan ons boek toe te voegen.

Samen proosten we op 100 jaar De Vries Trappen!

Marcel Beuzenberg Algemeen directeur De Vries Trappen B.V.

Inleiding

Camping La Peyrugue; midden in de heuvelachtige natuur van de Dordogne. Vlakbij bij Daglan, aan een zijriviertje van de Dordogne.

Ronald Wagelaar komt al een paar jaar op die camping van Philip en Emmy uit Enschede. Hij staat er ook met zijn gezin in de zomer van 2000.

Hij heeft al een fles rode wijn opengetrokken en er staan een paar snacks op tafel als hij een telefoontje krijgt van zijn vriend en collega Willem Kuperus, commercieel directeur bij De Vries Trappen.

Willem is net met zijn vrouw Agnes en de kinderen aangekomen op een camping die zichtoevallig - op enkele tientallen kilometers van hem bevindt. Echt gelukkig klinkt hij niet. Het is er erg hutjemutje. Zijn De Waard-tent past amper op zijn gereserveerde plek. De haringen staan op het voetpad en hij kan de luifel van zijn tent niet openen. Nog erger, het is regenachtig weer, overal op de camping hebben ze greppels gegraven.

middagen en avonden aan de bar. Met een paar biertjes of andere glaasjes soms voor de buis naar sportwedstrijden te kijken. Het EK, de Olympische Spelen, de Tour. En waar Nederlandse campingeigenaren zijn, kun je bitterballen krijgen.

Binnen Doorwin, een groep bedrijven waar De Vries Trappen onderdeel van is, willen ze van De Vries Trappen af weten Ronald en Willem. Andere directeuren uit de groep spreken wel eens laatdunkend over het trappenbedrijf. Er is een koper, VIOS in Driebruggen, maar nee, beiden zijn niet enthousiast.

Willem vindt het vreselijk dat Ronald altijd onder vuur ligt van de andere Doorwin-directeuren. Dat doet hem pijn. ‘Als ze van jou af willen Ronald, ben ik ook verdwenen’, zegt hij trouw.

Ronald neemt een slokje van zijn rode wijn, fruitig en vol van smaak, en is heel duidelijk. ‘Kom morgen bij ons een bakkie doen, kijk rond, het is hier altijd fijn en er is plek zat’.

Twee dagen later staat Willem bij hem op de camping. Het wordt een mooie zomer. De families integreren. Ronald en Willem hangen

Ze nemen nog een bitterballetje, drinken nog een biertje, de barbecue gaat aan en zo verglijdt de zomer als in een dromerig Frans lied.

Ronald hoeft niet lang meer na te denken wat hij terug in Heerenveen gaat doen. Hij weet het nu echt zeker: camping La Peyrugue is de redding van De Vries Trappen.

Hoofdstuk 1

Van aannemerij tot De Vries Gorredijk

Al in 1958 was er in de moderne timmerfabriek van de Firma Feitze de Vries aan de Jodocus Heringastrjitte in Gorredijk wel plaats voor ongeschoolde arbeiders. Veel kleine zelfstandigen, zoals bakkers, slagers, kruideniers, groentenkwekers enz. belandden na het opheffen van hun respectievelijke bedrijven “in het Houtsjefabriek”. Bron foto: Museum Opsterland

1924 - 2024

Begonnen als aannemerij, gegroeid als timmerfabriek. Gespecialiseerd in kozijnen en trappen. In de jaren ‘90 wordt de basis gelegd voor De Vries Trappen.

Een warm bedrijf waar het gaat om samen; met alleen een salaris kun je mensen niet aan je binden.

17 e eeuw

Gorredijk veenhoofdstad

Gorredijk is de hoofdstad van de Opsterlandse Veencompagnie. Het ligt op een kruispunt van wegen en vaarwater, en is een levendig handelscentrum en een doorvoerhaven voor turf.

Dat trekt veel inwoners en winkeliers.

Foto’s 17e eeuw: Bron: Museum Opsterland

19 e eeuw

Gorredijk krijgt deukje

en krabbelt weer op

De vervening stopt. Niet langer varen turfschepen en andere schuiten af en aan over de Opsterlandse Compagnonsvaart. Gorredijk krijgt een fikse deuk. Winkels sluiten, veel inwoners vertrekken. Maar de inwoners herpakken zich al snel en aan het begin van de 19e eeuw komt er opnieuw leven in het dorp.

1924

Bron: Museum Opsterland

Feitze (Jans) de Vries begint aannemersbedrijf

De handelsgeest keert terug in Gorredijk. Met verschillende nieuwe bedrijven. Waaronder in 1924 Timmerfabriek F. de Vries en Zonen. Een aannemerij met een kleine werkplaats voor trappen en kozijnen, opgericht door Feitze Jans de Vries en zijn drie zonen Ubele (‘Oepie’), Lubbert en Jan. Feitze Jans heeft eerder voor een andere aannemer gewerkt. In 1932 werd de handelsvennootschap onder firma officieel vastgelegd bij notaris Spruyt onder de naam ‘Firma F. de Vries en Zonen’.

Feitze (Jans) de Vries

27-10-1866 | 13-11-1941

Werkzaam van 1924 – 1940

Op zijn geboorteakte staat gewoon Feitze de Vries, maar in die tijd was het niet ongebruikelijk om de naam van je vader achter die van jou geplakt te hebben staan als tweede naam. In krantenartikelen wordt dan ook wel eens verwezen naar hem als F.J. de Vries: Feitze Jans de Vries, naar zijn vader Jan Feitzes de Vries. Hij is de oudste van zes zonen. Eerst heeft hij een aannemingsbedrijf met een collega: Fa. Flokstra en De Vries. Maar in 1924 wil hij voor zichzelf beginnen samen met zijn drie zonen. Hij is op dat moment 58 jaar oud.

In 1940 breekt de oorlogstijd uit. Het personeelsbestand van zijn bedrijf F. de Vries en Zonen dunt uit en op dat moment blijven enkel zijn zonen Jan en Ubele en één vaste medewerker over in het bedrijf. Hoe lang precies is niet helemaal duidelijk, maar Feitze Jans is dus al niet meer werkzaam binnen het bedrijf wanneer hij op 75-jarige leeftijd op een duistere novemberavond in de vaart belant, waarna hij verdrinkt.

Biografie

1924 Richt firma F. de Vries en Zonen op samen met zijn zonen

1941 Komt om het leven door verdrinking

In 1934 krijgt Feitze (Jans) de Vries toestemming voor het bouwen van een fabriekshal voor de timmerfabriek.

In 1936 krijgt firma F. de Vries & zonen toestemming tot uitbreiding van de timmerfabriek.

1934

In 1938 wordt er alweer uitgebreid; er wordt een dubbele houtloods bij gebouwd.

Vestiging Jodocus Heeringastraat

De timmerfabriek van Feitze Jans vestigt zich op de hoek van de Jodocus Heeringastraat en de Brouwerswal langs de Opsterlandse Compagnonsvaart. De eerste steen wordt gelegd door zijn zevenjarige kleinzoon Feitze. Rondom staan vooral kassen van kwekerij Van der Schoot. De Vries heeft een goede reputatie. Hij krijgt allerlei opdrachten; van de verbouw van een school tot de bouw van woningen. Van de bouw van een winkel tot een bank met een kassierswoning.

1937

Lubbert trekt zich terug

Zoon Lubbert stopt vanwege gezondheidsreden bij het bedrijf.

Bron: Gemeente Heerenveen

1940

Tweede Wereldoorlog

De Vries weigert te werken voor de bezetter. Het personeelbestand dunt uit. Alleen Jan Feitze, Ubele en een vaste medewerker blijven over.

DetimmerfabriekvanGorredijk,kortnadeTweedeWereldoorlog.Onderin,linksvandedoorgangnaardefabriek,hethuiswaarJoopdeVries opgroeide.

WIEBERENELVERDINK

1941

AFeitze Jans verdrinkt

lsjemuisstilwas,kon jeerhelemiddagen zijnzonderdatiemandjeterugvond. Indejarenvoorde TweedeWereldoorlogkendedetimmerfabriekvanFeitzedeVriesuitGorredijkontelbaarveelverstopplekjes. Kinderenliepenerzonaarbinnen.Geenpoort.Geentoezicht. Niks.Enhetrookerheerlijk,naar bewerkthout.Zaagselinhethaar. Eenkinderparadijs. Hoeveelverstopplekkenzouden deloodsenvanDeVriesKozijnen tegenwoordigherbergen?Het moeteenveelvoudzijn.Deoude

1945

De Vries verder als timmerfabriek

‘houtsjefabryk’uit1924,zoalshet bedrijfindevolksmondwerdgenoemd,groeideimmersuittoteen reuzenfirma,metmachinehallen zoverhetoogreikte. Maardepoortenzijndicht.Deze weeksprakderechterhetfaillissementuitoverhetOpsterlandsefamiliebedrijf.Eenmokerslagvoor de140overgeblevenwerknemers. Maarnietalleenvoorhen.Overálinhetdorplaathetomvallen vandehoutreussporenna.Want ofjeernuwerkteofniet,voorveel Gordykstersbetekentdetimmerfabriekveel. ZoalsvoorJoopdeVries(80), geenfamilievandeoprichters. Zijnlevenraaktedanigvergroeid metdefabriek.Watheet:eengroot deelvanzijnkindertijdbrachthij

doorinenronddeoorspronkelijke loodsenaandeBrouwerswal. Hijisbesteenbeetjevandemik, geefthijtoe,nudetoekomster voorDeVriesKozijnenzosomber uitziet.Wanthetklinktmisschien gek,maarhijhoudtvandieonderneming. neming.

Achtertuin

Het is een koude novembernacht. Het is pikkedonker; van de Duitsers moet ’s avonds alle buitenverlichting uit. Feitze Jans struikelt en valt in de Compagnonsvaart. Hij verdrinkt niet onmiddellijk, maar bezwijkt later aan de gevolgen van zijn val in het water.

Hetfabrieksterreinvormdealtijd deachtertuinvanzijngeboortehuisaandeOpsterlânskeKompanjonsfeart,metdetoenmalige hoofdingangerpalnaast.Vrachtwagensdiehoutaanvoerden, moestenzichlangsdezijgevelvan dewoningwurmen.

Sterkernog:somstrofdekleine Joopzomaarhoutspaanderstussenzijnbeddengoed,alsmemop eenmooiezomerdagdevensters hadopengezet.Danwasdesilo waarindehoutdeeltjeswerdenopgeslagenverstoptgeraaktenwaaidehetspulzodeslaapkamersbin-

JoopdeVriesbijzijnouderlijkhuis.DeGordyksterstaatopdeoudeopritnaardetimmerfabriek, zichtbaaropdeachtergrond. FOTOLCJANDE VRIES

Na de oorlog stopt het timmerbedrijf met aannemersactiviteiten. Op de gevel prijkt de naam: Timmerfabriek Firma F. de Vries & Zn. Ubele en Jan voeren de regie. Ze maken kozijnen, trappen, deuren en keukens. Eerst met zes timmerlieden. Begin jaren vijftig telt het bedrijf al veertien medewerkers.

Enanderszorgdendemannen uitdefabriek-tijdensdevooroorlogsejareneenstukofvijfofzesopeenanderemanierwelvoor rommelinhuis.,,Dandruktense mydebûsenfoardegrapfolmei seachmoal.Datkaamderyn‘ehûs Maardaarhoordejeniemand over.,,Spuonnenyn‘ehûs?No,toe danmar.Ikhaneagjinkleienoerit fabrykheard.’’DaarvoorbetekendehetbedrijfveelteveelvoorGorredijk,wistdefamilie.,,Wat tochtst.Wywienederallegear Hettimmerbedrijfbrachtwerkgelegenheidinhetdorp.Enreuring.Wantdemensendieerwerktenwarenstukvoorstukmooie kerels. Hardewerkers,maaraltijd invooreendolletje. Kindervriendenook.Deplaatselijkejeugdkwamgraagnaardefabriekomlatjesvooreenvliegerte

halen,of–alszijdatzelfnietkonden–ereentjedoorhetpersoneel telatenmaken.

Enalshetweerhettoeliet,nuttigdendemannenhunlunchgezelligbuiten.,,Danleinesebyús op‘ebleekinstikjebôleteiten.’’ Alarmbellen

Sommigenzatenbijdevrijwillige brandweer.Maardoorhetgebrul vandehoutbewerkingmachines hoordenzijsomsnietdatnaeen brandmeldinginhetdorpde alarmbellenrinkelden.,,Dangie mynmemasbuorfrouhurditfabrykynomdemannentewarskôgjen.’’ DeVriesmaaktedeoorlogsjaren vande‘houtsjefabryk’mee.Een rustigetijd,omdaternauwelijks houttekrijgenwas.Geweldigvoor dekleineJoop,omdathijdaardoor juistzovrijalseenvogelwasinde

Jan de Vries

07-07-1897 | 25-06-1985

Werkzaamvan 1924-1967

Jan is de oudste zoon van Feitze (Jans) de Vries. Samen met zijn vader en broers runt hij de firma F. de Vries en Zonen enige tijd. Nadat zijn jongste broer vanwege gezondheidsredenen is gestopt en later ook zijn andere broer het bedrijf verlaat blijft hij als enige van de drie over. In de jaren ’60 houdt hij zich binnen het bedrijf onder andere bezig met het slijpen van messen voor de machines en dat soort werk. Zijn werkplaats, de slijperij, is maar klein. Verwarming is er niet, bijna nergens hebben ze dat. Gelukkig heeft hij er een houtkacheltje en genoeg hout om zich heen om het ding aan de praat te houden.

“Mijn pake maakt in de beginjaren ook doodskisten. Beppe bekleedt die met stof.

‘Weer een kano klaar’, zei mijn vader als klein jongetje dan.”

(Jan de Vries, kleinzoon van Jan)

Biografie

“Opa Jan had het vaak over die aannemersperiode. Hij was veel op de bouwplaats te vinden. Dan werd er ‘een huisje gezet’. ‘Je begint bij de fundering’, zei hij ‘en dan trek je die op. Je eindigt op het dak met pannen leggen.’ Dat het bedrijf zich ging specialiseren op het gebied van hout, nee, niet gek. Jan was opgeleid als timmerman/houtbewerker met een grote voorliefde voor trappen.”

(Jan Ernst de Vries, kleinzoon van Jan)

“Pake ging altijd op de fiets naar de bouwplaats, maar kon natuurlijk nooit alle benodigdheden meenemen op de fiets. Dat gaat niet met bakstenen en hout. Een familielid van hem, ik weet niet meer precies wie, ging dan met een vrachtwagentje achter hem aan om de spullen te brengen naar de locaties waar ze aan het bouwen waren.”

(Jan de Vries, kleinzoon van Jan)

Jan mag graag tuinieren. Dat is echt een hobby van hem, pure liefhebberij. Daar kom je als je een bedrijf hebt niet altijd aan toe, maar wanneer hij uit het bedrijf stapt verhuizen hij en zijn vrouw naar een gelijkvloerse woning in Gorredijk met een prachtige tuin en kan hij zijn lol niet op. Hij verlaat het bedrijf omstreeks 1967, maar blijft nog lange tijd meedenken op de achtergrond. Later verhuizen hij en zijn vrouw naar Heerenhage in Heerenveen, vlakbij zijn kleinzoon Jan. Dan kunnen ze mooi eens samen biljarten. Hij en zijn vrouw genieten van hun pensioen en gaan regelmatig met de caravan op pad naar Elburg. Klaas Boersma, operationeel directeur van De Vries Gorredijk onder Ernst de Vries later, brengt hem daar dan heen.

1924 Zijn vader begint samen met hem en zijn broers firma F. de Vries en Zonen

1940 Als enige over binnen het bedrijf met broer Ubele en één vaste medewerker

1958 Ubele stopt. Jan aan het roer met zijn zonen Feitze en Ernst

1967 Uit dienst bij timmerfabriek De Vries, op de achtergrond nog wel aan het meedenken

Oprichting samenwerkingsverband Fries Timmer

Twintig Friese timmerbedrijven besluiten tot een samenwerkingsverband. Ze verdelen onderling de opdrachten. Nederland is in wederopbouw: de orders waaien naar de timmerbedrijven toe. Helaas laat de kwaliteit van hun werk steeds vaker te wensen over. Niet goed voor zijn reputatie, realiseert Jan. Hij stapt na twee jaar weer uit de groep.

Feitze komt bij De Vries

Jan heeft twee zonen: Feitze en Ernst. Feitze is zes jaar ouder en komt in 1956 als eerste bij de aannemerij. Hij is dan 29 jaar en woont op een woonboot in de Dokkumer Ee. Die parkeert hij bij Kwekerij Kussendrager, naast de plantenkassen.

Linker foto’s: Facebook De Vries Kozijnen

1958

Ernst komt bij De Vries

Ernst volgt zijn oudere broer in 1958. Na een ommetje bij de concurrent, Stoomtimmerfabriek en Houthandel A.K. van de Veen uit Drachten. De reden is simpel: bij De Vries hebben ze nog even geen plek voor hem. Vijf jaar werkt hij in Drachten en ze willen hem daar graag houden. Dat gebeurt niet. Ubele runt een afdeling waar ze kastenwanden en keukens maken. Als hij in 1958 bij Timmerfabriek de Vries vertrekt, maakt hij de weg vrij voor Ernst. Samen met hun vader staan ze gedrieën aan het roer van Timmerfabriek De Vries & Zonen. Vanaf dat moment gaat het hard. Vader Jan kan het tempo nog amper bijbenen.

“It giet my einliks fiersten te rimpen. Dy jonge knapen hawve noch folle mear plannen. Wêr dat allegearre op útrinne sil?”

(“Het gaat mij eigenlijk veel te snel. Die jonge kerels hebben nog veel meer plannen. Waar zal dat allemaal op uitlopen?”)

(Jan de Vries, De Woudklank, 6 mei 1999)

1964

Ernst en Feitze de Vries

samen directeur

Timmerfabriek De Vries

Bij De Vries concentreren ze zich op de productie van trappen en kozijnen. Feitze houdt zich bezig met de technische kant. Ernst doet de acquisitie. Hij blijft niet wachten totdat klanten naar hem komen, maar zoekt ze op. Dat is in die tijd heel ongewoon binnen de houtverwerkende industrie. Waarom zou je als bedrijf aan acquisitie doen? Er is in de jaren zestig werk zat. Elk jaar moeten er minimaal 100.000 woningen bij.

Ernst (links) en Feitze (rechts) met de Pontiac auto van Feitze. Best bijzonder, want niet iedereen in die tijd had een auto. Pake Jan had bijvoorbeeld geen rijbewijs.

Ernst de Vries

06-08-1932 | 27-12-2011

Werkzaam van 1958 - 1988

Ernst heeft een diepgaand begrip van de mentaliteit van de mensen in de omgeving, die bekendstaan als een wat eigenzinnig volk. Hij gelooft sterk dat wanneer de werkgever goed is voor zijn werknemers, zij op hun beurt ook goed zijn voor de werkgever. Voor Ernst draait het niet alleen om het salaris; hij streeft ernaar dat iedereen zich gewaardeerd voelt en met plezier voor hem werkt. Hij is ervan overtuigd dat wanneer je graag voor iemand werkt, je betere prestaties levert. Daarnaast benadrukt Ernst het belang van wederzijdse zorg: als je goed bent voor je omgeving, zal de omgeving ook goed voor jou zijn.

“We hebben het altijd samengedaan en er hard voor gewerkt. Hiërarchie bestond niet. We gingen er samen tegenaan en bouwden ook regelmatig een feestje. Volgens mij is die sfeer ook bepalend geweest voor het succes.”

(Ernst de Vries, Meranti-koning blikt terug: ‘Sfeerbepalend voor succes’, Houtlijn, Personeelsblad van De Vries Kozijnen B.V., jaargang 5, 1999)

“Ernst is altijd in de fabriek. Zo vaak als hij kan. Ook na zijn pensionering. Met zijn hondje dat achter hem aanhuppelt en wel eens tegen de houtpanelen plast. Nieuwe mensen kennen hem niet. Ze roepen, ‘Wat doet die ouwe man hier met zijn hond’. ‘Dat is de oude baas’, krijgen ze terug. Dan trekken ze meestal bleek weg. Want Ernst, is dat nou die Ernst waarover iedereen het zo vaak heeft?”

(Jan Smit, oud-medewerker)

Biografie

1958 Komt bij Timmerfabriek de Vries werken

1964 Samen met Feitze directeur van Timmerfabriek de Vries

1988 Stopt bij De Vries Gorredijk

Ernst op de BSA

Ernst is ambitieus. Hij wil verder, hij wil groeien. Hij wil zijn waar het werk is. Dus stapt hij ’s avonds na afloop van het werk - hij moet overdag op de fabriek zijn - op de BSA-motorfiets. Hij scheurt oerend hard van Delfzijl en Harlingen tot Emmeloord in de nieuwe Noordoostpolder - vandaag onderdeel van Flevoland. Daar settelen zich veel pioniers. Veel boeren ook.

De Vries in de Bijlmer

Later steekt Ernst in zijn auto de Afsluitdijk over - hij is intussen samen met zijn broer directeur. In de Randstad moet hij zijn, weet hij. Daar is het meeste werk. Eerst blijft hij nog even hangen in Den Helder en Julianadorp. Daarna komt hij terecht in de Bijlmer waarvan de eerste paal in december 1966 in de grond gaat. Hoogbouwflats in honinggraatstructuur. Een megaproject. De Vries bouwt mee. Het personeelsbestand groeit van veertien mensen (1952), naar 75 (1964) naar 140 (1969).

Kantine + kantoor Ernst

Kantine Feitze

Jan woonde hier, Ernst ernaast (links)

“Al die bekende boerderijen in de Noordoostpolder, daar zitten onze kozijnen in.”

(Jan Ernst de Vries)

“Ernst is een echte ondernemer. Geen grootse visies of gedachten, nee hoor. Hij begrijpt gewoon heel goed, als we met De Vries mee willen blijven doen, dan moeten we naar het Westen.”

(Jan Ernst de Vries)

Doorpakken met 1200 woningen

In die tijd heb je in Nederland misschien vijf tot tien aannemers die grote projecten bouwden. Zij zoeken toeleveranciers. Ernst kan zich met De Vries richten op kleinere projecten in de omgeving, zoals veel andere timmerfabrieken. Maar dat wil hij niet. Hij richt zich op projecten van minimaal 800 tot 1200 woningen. Dan kun je doorpakken.

De hoge gunfactor van Ernst

Zo groeit De Vries in de opbouwjaren met Nederland mee. Ernst weet iedereen om zijn vingers te winden. Hij heeft een hoge gunfactor. Zit vol met grapjes. Dat slaat aan in het Westen. Zo’n nuchtere Fries met veel charisma die altijd tijd heeft voor een geintje.

“Mijn vader komt elke avond laat thuis. Soms zie ik hem dagen niet. Dan gaat hij met een relatie tot laat uit eten. Hij vertelde me later: ‘Ik heb heel veel gegeten om zelf een droog stuk brood te verdienen’. Ook ik en mijn broers krijgen al jong instructies. Als hij ’s avonds nog niet thuis is en een zakenrelatie voor hem belt, dan niet vergeten naam en nummer op te schrijven. En vooral netjes spreken. Als hij na een lange dag thuiskomt, wachten soms zomaar vijf telefoontjes. Heel gebruikelijk. In Nederland wordt in die tijd na het avondeten veel zakengedaan. Omdat de meeste zakenmensen overdag onderweg en telefonisch onbereikbaar zijn.”

(Jan Ernst de Vries)

De Meranti koning

Ernst introduceert in de jaren zestig tropisch Meranti-hardhout in ons land. Dat blijkt veel meer houtrot-proof dan vuren kozijnen. Die gaan hooguit 15 tot 20 jaar mee. Het bezorgt hem de bijnaam de Meranti-koning en nog meer opdrachten. Heel de Bijlmermeer hangt vol met Meranti-kozijnen. Uit Maleisië en Borneo komt dat hout, voordat het in de klimaatkamers in Gorredijk belandt. 6000 vierkante meter zijn die ruimtes. Daar mag het eerst een tijdje drogen voordat het op de schaafmachines belandt. De klimaatkamers worden gestookt met afvalhout - houtkrullen en zaagselvan De Vries Gorredijk zelf.

Aardappelloodsen

Door alle drukte barst de fabriek in Gorredijk haast uit zijn voegen. De ene loods verschijnt naast de andere. Met stapels trappen links, nog meer kozijnen rechts. De medewerkers noemen de hallen spottend ‘aardappelloodsen’. Een dun dakje met een frame en beton op de vloer. Meer is het niet. Het geld zit niet bepaald in de gebouwen. Wel in de machines die binnen staan.

“We hebben wel eens behoorlijk in de rats gezeten, wanneer de bank weinig voor uitbreidingsplannen voelde. Om die reden zijn er ook een aantal hallen gebouwd die in feite niet meer waren dan een paraplu om droog te kunnen werken.”

(Ernst de Vries, Meranti-koning blikt terug: ‘Sfeerbepalend voor succes’, Houtlijn, Personeelsblad van De Vries Kozijnen B.V., jaargang 5, 1999)

De

Vries Trappen

Personeelsmagazine

Vries Kozijnen

De

Feitze de Vries

27-09-1926 | 14-07-2015

Werkzaam van 1956 – 1975

Hij is een gedreven vakman, gek op hout en machines, maar geen bedrijfsleider. Hij draagt zelf ook liever een overall dan een pak. Wel zo handig, want hij steekt ook zelf regelmatig de handen uit de mouwen. Wanneer er een nieuwe machine komt bijvoorbeeld, dan helpt hij die te installeren. Zijn broer Ernst is een commerciële man die veel op pad is. Feitze ging vroeger ook wel op de motor op pad om het werk op te halen, maar realiseert zich later dat hij liever meer binnen het bedrijf aan het werk is. Hij is altijd op de zaak, altijd met de mensen samen aan het werk.

Nadat hij stopt bij De Vries Trappen begint hij een bedrijf in scheepsbenodigdheden dat ook boten verhuurt. Boten bouwen vindt hij veel leuker dan personeel aansturen en een bedrijf leiden. Zijn zoon Jan herinnert zich een zestienkwadraat. “Die bestond uit ongeveer 198 mahoniehouten latjes. Elke vrije avond deed hij er drie.” Ook de opbouw van woonboot waarin het gezin woont, heeft hij getimmerd. Dus ja, wat een rust, eindelijk doen wat je het liefste doet.

“Mijn vader vond dat productie niet anders moet zijn dan het kantoor. Dan krijg je een soort drempelvrees. ‘Ik moet naar het kantoor’. Alsof je naar een ministerie in Den Haag moet. Dat gevoel moet je voorkomen, anders ga jij je daarnaar gedragen.” (Jan de Vries, zoon van Feitze).

Biografie

1956 Komt bij Timmerfabriek de Vries werken

1964 Samen met Ernst directeur van Timmerfabriek de Vries

1966 tot 1975 Directeur van De Vries Trappen

1966

Aankoop

Timmerfabriek Petter

Dan ontstaat het idee om de trappenafdeling te verhuizen. Dat geeft letterlijk ruimte in Gorredijk. En een trap, dat is ten slotte een ander product dan een kozijn. Hun oog valt op Timmerfabriek Petter, gevestigd aan de Aengwirderweg 123 en 125 in Terband. Achter een woonhuis in een stenen schuur met houten opbouw, bijgebouwd in 1949. Twaalf mensen werken daar. Ernst en Feitze

In +/- 1968 treedt De Vries

“Oud-collega Jelle zei altijd ‘De tijd van jouw vader komt nooit terug.’ Hij liep in zijn overall door de fabriek, was aanspreekbaar… Niet iemand waar je tegenop zag.”

(Jan de Vries, zoon van Feitze de Vries)

Trappen uit De Vries Gorredijk.

Friese Koerier - 28-06-1966

Ondertussen in Gorredijk...

1973

Bron: Musum Opsterland

De Vries Trappen

Het pand in Terband wordt in 1971 verkocht aan de gemeente. In september verricht de gemeente hiervoor een taxatie.

1973

Verhuizing De Vries Trappen naar Heerenveen

In Terband kunnen de trappen op een gegeven moment geen kant meer op. Er werken 25 man. Uitbreiden aan de Aengwirderweg gaat niet. De gemeente Heerenveen biedt een oplossing met een zogeheten huurkoopdeal. De gemeente

koopt het pand in Terband en betaalt in retour de koop van een nieuw pand. De Vries Trappen betaalt daarvoor aan de gemeente maandelijks een huur die ze van de afgesproken koopprijs mogen aftrekken als ze het pand definitief kopen.

In 1972 is het rond; de gemeente koopt het pand in Terband en er wordt in Heerenveen een pand gebouwd dat De Vries Trappen in huurkoop neemt.

En zo verhuist De Vries Trappen in 1973 naar Heerenveen. Naar een oude loods van Batavus die tjokvol staat met fietsen. Gelegen aan de Tinweg 4 op het nieuwe industrieterrein in Heerenveen-Zuid. Bij de huurkoop hoort ook een flinke lap grond. Gekocht voor de bouw van kantoren, kantine, opslag, was- en kleedruimte en een motbunker, een afvalcontainer. Bij elkaar een terrein van ruim 5000 vierkante meter.

Vervolg verhuizing De Vries Trappen naar Heerenveen

Plattegrond in huurkoop uit te geven aan Trappenfabriek De Vries De Vries Trappen

Jan de Vries

Werkzaam van 1974 – 2009

In de woonboot die zijn vader Feitze bouwde wordt Jan de Vries geboren. Het vriest flink en de ijslaag in de Dokkumer Ee, waar de boot op dat moment ligt, is wel 50 cm dik. In juni 1974 gaat hij aan de slag bij De Vries Trappen. Dat was niet per se het plan, maar er zijn mensen nodig en de scholing qua houtbewerking heeft hij gehad. Hij volgde daarvoor een theoretische stroom aan de Lagere Technische School (LTS).

Vervolgens specialiseerde hij zich verder in timmeren meubelmakerij aan een instelling voor Uitgebreid Technisch Onderwijs (UTS) in Rotterdam. Hij doet hierbij een onderdeel waarna je een eigen bedrijf mag beginnen, maar het werk bij De Vries Trappen vindt hij leuker.

Hij begint op de werkvoorbereiding. Geen kantoorwerk, maar ook grotendeels speelt het zich

af in de fabriek. Het maken van mallen, freeswerk doen. Iedereen herkent hem aan de stofjas waarin hij altijd door de fabriek loopt. Later gaat men op kantoor zitten met een computer, maar in die tijd is dat er nog niet. Alles wordt met de hand gemaakt ter voorbereiding voor de fabriek. Na een jaar of vier belandt hij in de machinale houtbewerking. Als meewerkend voorman zijn de slijperij runnen, de jongens aansturen, slijpen en schaven de werkzaamheden waar hij zich mee bezighoudt. De laatste tien jaar bij De Vries Trappen is hij hoofdzakelijk bezig met de bevoorrading en heeft hij de inkoop gedaan. Tellen, dingen bestellen voor het magazijn, etc. De jongens geven bij hem aan wat ze nodig hebben en hij bestelt het voor ze. Na ruim 36 jaar trouwe dienst gaat Jan in 2009, het jaar van de kredietcrisis, met (vervroegd) pensioen.

“We tekenden in het begin een trap altijd op ware grootte. Een trapgat van 1 meter bij 2 meter 50, ja, dan moest dat papier ook die afmeting hebben. We waren daarmee zomaar twee uur bezig. Van die tekening maakten we een mal en daarvan kon je tien tot duizend trappen maken. Rond 1985 zijn we dat tekenwerk meer via de computer gaan doen. Dat scheelde kilo’s papier.”

(Jan de Vries, zoon van Feitze).

Biografie

1974 Werkvoorbereiding uitslag maken trappen (mallen maken)

1978 Machinale houtbewerking houtloods

1984 Werkvoorbereiding nu met de computer

1992 Productie planning

1999 Inkoop voorraadbeheer

2009 Uit dienst

Jaap Boeijenga

18-03-1941 | 06-12-2017

Werkzaam van 1962-1992

Hij komt uit Smalle Ee. Een piepklein dorpje vlak buiten Drachten. Na de middelbare school gaat hij naar de MTS in Leeuwarden. Na zijn militaire dienst komt hij in 1963 als werkvoorbereider terecht bij de trappenafdeling van De Vries in Gorredijk. Daar gaat hij met zijn vrouw Hanna ook wonen. In één van de vier twee-onder-een-kapwoningen aan de Heerenacker, gebouwd door het Industrieschap Gorredijk waarvan De Vries lid is. Drie jaar later gaat hij met iedereen van de trappenafdeling mee hij naar Terband. Jaap vertrekt als eerste, om de Petter-timmerfabriek De Vries-klaar te maken.

“Mijn vader en moeder zijn altijd met het bedrijf bezig.

Ook in het weekend. Er is altijd wat te doen, een klusje, de boel opruimen. De Vries Trappen voelt gewoon als hun bedrijf.”

(René Boeijenga, zoon van Jaap Boeijenga).

Trappen zijn aan het eind van de jaren zeventig, begin jaren tachtig niet aan te slepen. Er moeten in Heerenveen vooral mensen en machines bij. Jaap houdt alles nauwlettend in de gaten. Hij is heel secuur en gedreven. Schrijft alles supernetjes in schriftjes, altijd met een liniaal. Na een tijdje gaat ook zijn vrouw Hanna voor De Vries Trappen werken. Algemene hand- en spandiensten. Een mix van secretariële en administratieve werkzaamheden.

Jaap is nauw bij de installateurs betrokken. Hij gaat af en toe met ze mee om zelf trappen te meten.

“Mijn vader is een mooi voorbeeld van een hands-on directeur die klein is begonnen en samen met zijn mensen groot is geworden.”

(René Boeijenga)

Dat heeft hij jaren nog gedaan, en daar is hij ook goed in. Gewoon, vindt hij mooi werk. En die jongens vinden het prachtig. Met de directeur op de bouwplaats. Soms hoort hij dat diezelfde jongens op de bouwplaats wat zijn vergeten. Dan komt hij die spullen persoonlijk bezorgen. Ook om ze te vertellen dat ze daarvan geen gewoonte moeten maken. Jaap is niet makkelijk als iets hem niet bevalt. Dan grijpt hij in.

Jaap Boeijenga blijkt een geboren leider. Hij kan goed luisteren naar anderen, maar houdt graag de regie. Zeker, het moet wel op zijn manier. Wat in zijn hoofd zit, gaat gebeuren. Hij is recht door zee en heel direct, maar vooral een mensenman, daar staat hij voor. Hij kent iedereen en iedereen kent hem. Hij is elke dag zichtbaar. En ja, hij heeft charisma. Er komt iemand binnen. Een man met een baard en altijd een vrolijke noot. Wanneer je oud-medewerkers vraagt om Jaap Boeijenga te omschrijven zijn de woorden die vallen: eigen regie, leiderschap en sociaal. Altijd een Havana sigaar in zijn mond. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. En altijd onderweg. Hij zit aan tafel met de beroemdste mensen uit de bouwwereld op dat moment.

Biografie

1963 Werkvoorbereider

1975 – 1988 Directeur bij De Vries Trappen

Feitze stapt op

In 1975 besluit Feitze dat het voor hem genoeg is geweest. De zaak leiden, personeel aansturen, alle verplichtingen... Het moet je wel liggen. Feitze ziet dat niet meer zo zitten en besluit om van zijn hobby boten maken zijn beroep te maken. Jaap Boeijenga neemt het roer bij De Vries Trappen van hem over.

Geiten achter de loods

Als een medewerker ziek of jarig is of wanneer er iets anders binnen de familie speelt; Jaap Boeijenga gaat naar hem of haar toe. Hij is er voor zijn mensen. Hij is zeer met hen begaan en voelt zich bij iedereen betrokken. Zijn zoon René neemt hij vaak met zich mee als hij ’s avonds op bezoek bij zijn mensen gaat. Sommige collega’s ziet hij als zijn vrienden. Met een van hen heeft hij een bijzondere relatie: Jelle van de Velde.

Diesel tanken bij je eigen pomp 1975

Gedurende die eerste jaren hebben ze bij

De Vries Trappen een eigen tankstation. Naast de prefabloods. Bestelauto’s kunnen

Die woont op een boerderijtje in Langezwaag waar hij Friese paarden fokt. Jaap komt geregeld bij de familie over de vloer en koopt van hen op een dag twee spierwitte geiten. In de winter staan ze bij Jelle op stal. Maar zodra het mooier weer wordt, gaan ze naar De Vries Trappen. Naar het grasveldje achter de loods. Om de hele dag gezellig te mekkeren.

daar diesel tanken. Door milieumaatregelen, brandvoorschriften en dergelijke is de privé pomp op een gegeven moment opgeheven.

Bron: Museum Opsterland

De Vries Gorredijk

verwarmt het

openluchtzwembad

Het is een primeur. Topzwemster Erica Terpstralater minister - verricht op 6 juni de opening. De feestelijke ingebruikname van de verwarming van het openluchtzwembad ‘De Delte’ in Gorredijk. Bijzonder, want die draait op afvalwarmte van De Vries. De Vries doet al aan recycling ver voordat dat woord bestaat. Per dag produceert de fabriek zo’n zestig kubieke meters houtafval. Zaagsel, snippers en spaanders, vertelt Ernst aan alle aanwezige journalisten. Dat verdwijnt allemaal in de verbrandingsoven. Ventilatoren blazen de warmte, foetsie, de buitenlucht in. Dat is zonde. Vooral omdat die ventilatoren flink wat stroom gebruiken. En omdat bij de houtverwarming genoeg warmte vrijkomt om het hele fabriekscomplex mee te verwarmen. ’s Zomers is dat niet nodig. Dan is de temperatuur binnen aangenaam genoeg. Maar wat doe je dan met die extra warmte? Ernst krijgt het idee de overtollige warmte te leveren aan het openluchtzwembad in Gorredijk. Gratis. Via twee speciaal ontwikkelde isolerende kunststofbuizen. Een aan- en afvoerleiding van elk 350 meter. Dat is de afstand tussen zwembad en fabriek. Daarmee bespaart het zwembad zelf 30.000 gulden per jaar. Ook dan een flink bedrag.

Bron: Facebook

De Vries

Kozijnen

Foto’s uit +/- 1980. Linksvoor: Sibbe Stoker. Rechtsvoor: Gerrit Kromsigt.

De Vries Trappen

1980

5 V’tjes en Vrigo

Ernst loopt ook op marketinggebied voorop. Hij werkt met een reclamebureau die een De Vries-logo bedenkt. Dat bestaat uit 4 blauwe en een geel V’tje, in elkaar gevouwen als een cirkel. Het logo van De Vries Gorredijk. Dat van De Vries Trappen, krijgt de kleuren groen en geel. Ook krijgen de kozijnen namen: Vrigo.

Een samentrekking van De Vries en Gorredijk.

Sennheiser koptelefoontjes

In de productiehallen is het een en al herrie. Niet echt handig als je een rondleiding wilt geven. Zie je dan maar eens boven dat lawaai verstaanbaar te maken. Ernst ziet op een beurs Sennheiser-koptelefoontjes. Die moeten wij hebben, voor onze rondleidingen. Hij heeft oog voor gadgets. Dus draagt voortaan iedere rondleider een microfoon die met die Sennheiserkoptelefoons is verbonden. Bezoekers vinden het prachtig. Een rondleiding op enkele meters hoogte door een fabriek, nee, het is vast niet uniek. Maar binnen de trappen- en kozijnenmarkt wel. En zo heeft Ernst altijd oog voor nieuwe dingen.

Ook nu gebruiken we nog steeds koptelefoontjes met rondleidingen

Speeltuin in plaats van een school

Voor de fabriek van De Vries aan de Jodocus Heeringastraat staat een LTS-school. Als die leeg komt te staan, besluit de familie die direct te kopen. Vanwege de grond. De school gaat tegen de vlakte en maakt plaats voor een nieuwe loods. Van de rest van de grond maakt De Vries in overleg met de buurt een speeltuin. Een heuvel met klim- en klautertoestellen. Ook om de buurt een beetje goed te stemmen. Er hoeft maar een walmpje uit een schoorsteen te komen en omwonenden beginnen te klagen. ‘Bij jullie staat de verbrandingsoven weer flink te roken’. Het is eigenlijk een wonder dat zo’n grote fabriek zolang midden in het dorp heeft kunnen staan. Dat zegt iets over de betrokkenheid van de bewoners bij De Vries.

Bron: Museum Opsterland

De Vries-bedrijven: een lichtpuntje in de bouw

Friese fabrikanten van gevels, kozijnen en trappen kunnen de vraag nauwelijks bijbenen

HEERENVEEN • Het gaat slecht in de bouwwereld De werkloosheid onder bouwvakkers is tot ongekende hoogte gestegen en het ziet er niet naar uit dat er voor hen op termijn weer werk zal zijn. Diverse aannemers hebben hun aktiviteiten moeten staken en ook toeleverende bedrijven trof dit lot. Verder ligt in Friesland de surséance die verleend is aan Halbertsma in Grouw, nog vers in het geheugen. Toch zijn er ook lichtpuntjes. Twee zusterbedrijven, De Vries in Gorredijk en de Trappenfabriek Heerenveen, beide zijn met hun produkten voor de woningbouw goed voor ruim tien procent van de woningmarkt, maken overuren om de orders de deur uit te krijgen Men heeft het personeelsbestand daarvoor zelfs tijdelijk moeten uitbreiden Gezien de economische tendens is die ontwikkeling een tegenstrijdigheid. In het kader van het voeren van een bedrijf in moeilijke tijden stelt men in Gorredijk en Heerenveen een duidelijk voorbeeld.

De trappenfabriek in Heerenveen draait op volle toeren.

Leeuwarder Courant 06-07-1983

Adjunkt-directeur E.J. Boeijenga tijdens één van zijn rondes over de werkvloer.

Versimpelen doet versnellen

Innoveren; het zit in de genen van De Vries. Op het gebied van automatisering lopen ze echt voorop. Het zorgt voor een enorme versnelling in het productieproces. Ze blijven binnen De Vries kijken hoe het nog slimmer en makkelijker kan. Vooral dat laatste. Standaardisatie, versimpeling.

Maak je producten makkelijker te produceren. Jan Ernst: “Als je dingen vereenvoudigt, wordt het overzichtelijk, en dat versnelt. Zo kun je makkelijk terug naar kleinschalig en meer variatie als een woningbouwproject daarom vraagt.”

De leiding, de heren A. van Aarsen (direkteur De Vries Gorredijk) en E.J. Boeijenga (adjunkt-direkteur Trappenfabriek Heerenveen), spreekt van een uitdaging die agressief opgepakt is. Boeijenga: „ Het is een kwestie van uitbannen van het doemdenken en zorgen dat men in het bedrijf gemotiveerd blijft. Zolang er in Nederland nog gebouwd wordt zullen er trappen, gevels en ramen nodig zijn. En als de markt kleiner wordt, dan moet je met alle middelen je aandeel vergroten.”

De beide bedrijven zijn in het bezit van familie De Vries in Gorredijk. Direkteur-eigenaar is de heer E. de Vries. Het bedrijf in Gorredijk dat zestig jaar geleden ontstond uit een plaatselijk aannemersbedrijfje heeft zich toegelegd op de vervaardiging van het zogenaamde buitenwerk voor woningen, zoals kozijnen en gevelelementen. De jaaromzet is ongeveer ƒ40 miljoen. In de normale bezetting werken er 200 werknemers, waarvan zo’n 150 in de produktie. Door de grote hoeveelheid orders is het produktiepersoneel met zestig tijdelijke arbeidskrachten uitgebreid.

De vestiging in Heerenveen ontstond uit een in 1966 aangekocht timmerbedrijfje in Terbant. Inminddels is het uitgegroeid tot een volwaardige fabriek op het industrieterrein in Heerenveen. Men vervaardigt trappen voor woningen en installeert deze ook met eigen personeel. Onlangs werd besloten de produktie uit te breiden met die van binnenwanden voor woningen, waarvoor er een nieuwe produktielijn kwam. In totaal zijn in Heerenveen veertig mensen in dienst en ligt de jaaromzet rond de ƒ7 miljoen. De orderportefeuille is goed gevuld: er wordt regelmatig gewerkt van 7 uur ’s morgens tot 11 uur ’s avonds om de bestellingen op tijd klaar te krijgen.

„Liever spreiding”

De heer van Aarsen noemt de produktietop die beide bedrijven meemaken niet zondermeer een succes. De plek is door een samenloop van omstandigheden ontstaan en eigenlijk had men liever een wat grotere spreiding in de orders gehad. „Maar we zijn niet van plan ook maar één order te laten liggen”, zo stelt hij.

Oorzaak is volgens hem onder meer de zachte winter, waardoor het oponthoud door vorstverlet in de bouw nihil geweest is. Traditiegetrouw had men zich van extra orders voorzien om deze stille periode toch door te komen, maar dat bleek achteraf een extra belasting van het produktieapparaat te zijn.

Hierbij komt nog dat op de bouwwerken, die ondanks de terugloop in de bouw uitgevoerd worden, bijzonder effectief en snel gewerkt wordt.

In 1979 kwam de teruggang in de bouw. Het totaal aantal te bouwen woningen werd minder. Voor met name De Vries in Gorredijk kwam daarbij nog een andere negatieve ontwikkeling. De kozijnen in de nieuwbouwwoningen werden kleiner. En in een sektor waar het aandeel in vierkante meters in het oppervlak van een woning telt, betekende dit niet een geringe bedreiging. Om dit laatste te ondervangen had men al een goed product op de markt: een in 1973 geïntroduceerde hoogwaardig geïsoleerd gevelsluitend element waarmee men in de markt kwam voor het gehele geveloppervlak. Dat ontwikkelde zich tot een bestseller. „We konden een trend aangeven in de bouw. Wat deze elementen betreft zijn we verreweg de grootste producent in Nederland”, aldus Van Aarsen. Bij deze elementen moet niet gedacht worden aan de eentoninge seriebouw zoals die jarenlang toegepast werd. Dat is tegenwoordig veranderd. Steeds meer komt de vraag naar meer speelse en afwijkende vormen naar voren en de beide De Vries-bedrijven kunnen deze leveren. „Maatwerk voor een confectieprijs”, zo stelt men.

Computer

Aan de niet geringe eisen die hierdoor aan het produktiebedrijf worden gesteld was te voldoen omdat tijdig ingespeeld was op de mogelijkheden van de computer. Hiermee heeft het bedrijf ruime ervaring en de nieuwste, de derde in successie, regelt het ingewikkelde produktieproces van zoveel verschillende elementen. In tegenstelling van wat vaak verondersteld wordt leidde bij de De Vries-bedrijven de invoering van de computer niet tot banenverlies, maar tot toename van werkgelegenheid.

Verder werd de betrokkenheid van het personeel bij de kwaliteit van het produkt vergroot door meer verantwoordelijkheid te geven. Men werkt met kleine produktiegroepen die ieder verantwoordelijk zijn voor hun deel. „De computer heeft voor ons een flexibelere produktie mogelijk gemaakt”, aldus de heer Boeijenga. Het streven is op den duur ook zogenaamde robots een deel van het produktieproces te laten uitvoeren. „En dat niet om mensen uit te sparen, maar om zoveel mogelijk fouten in de produktie te vermijden”, aldus Van Aarsen. Bovendien ziet men deze ontwikkeling als een mogelijkheid om de tijd tussen de binnenkomst van een bestelling en het verlaten van het product van de fabriek verder te verkorten. Een tedens die nu

op gang gekomen is. „Vroeger spraken we van een termijn van weken, nu hebben we het al over enige dagen”, aldus Boeijenga.

Boeijenga noemt gemotiveerd personeel de ruggegraat van een gezond bedrijf. „En wel van de koffiejuffrouw tot de direkteur. Ze moeten allemaal achter het product staan en er aan mee werken. Heb je dat niet dan is dat de doodsteek voor het bedrijf. Daar zijn voorbeelden van. Voor een direktie betekent het dat je hierbij zelf het trouw trekt. Dat betekent dat ik ’s morgens ook bij de eersten aanwezig ben en als het enigszins kan ’s avonds als laatste de deur sluit. Je moet verder op het juiste moment naast je personeel staan. Afstand is uit den boze.” Een grote bedreiging is volgens hem een verambtelijk produktieapparaat waarbij ieder personeelslid in zijn schulp zit. „Korte lijnen tussen leiding en werknemer zijn van levensbelang. Verder moet iedere werknemer zijn verantwoordelijkheid voelen. Bij ons kan niemand om de hoop heen lopen”, zo stelt hij.

Paniek

In de branche bestaat veel prijspaniek, ontstaan door de overcapaciteit en de angst om meegesleept te worden in de sanering. Volgens de heer Van Aarsen is deze deels onterecht geweest. Hij licht dat toe met een aantal voorbeelden.

„Ik lees nogal eens in de jaarverslagen van grote bouwondernemers dat een belangrijk deel van hun winst bereikt is door de scherpe aanpak van toeleveringsbedrijven. Zij spelen de overcapaciteit uit. Ze moeten wel uitkijken dat ze geen roofbouw gaan plegen op de toelevering.” Verder merkt hij op dat de toepassing van hout belangrijker wordt. Het materiaal is gemakkelijker te verwerken, flexibel in toepassing en relatief goedkoop. Wat het geveloppervlak betreft heeft men bij De Vries al een belangrijk deel van de markt in handen. Verder bespeurt men een groei in opdrachten voor renovatie. Doordat men flexibel kan produceren en „maatwerk” kan leveren zit men ook goed in deze markt. Ook ziet men een toenemende belangstelling voor de houtskeletbouw.

„Allemaal faktoren waardoor het accent in de woningbouw steeds meer op hout komt te liggen. Dat betekent een compensatie voor het verlies van het te bouwen totaal aantal woningen per jaar. Voor de houtverwerkende toeleveranciers in de bouw is er dus geen reden om paniekerig te zijn”, aldus Van Aarsen.

Grappen en grollen

Je hoort het van alle oud-medewerkers. Waar ze ook werken, in de productiehal of op het kantoor, ze hebben veel plezier met elkaar. Mensen halen graag geintjes uit. Elkaar een beetje uitdagen en plagen, gewoon leuk. Dat past in de geest van opa Jan en diens vader. Iedereen kan dat ook goed

hebben. “Bij De Vries werken mensen die goed kunnen relativeren”, zegt Jan Ernst, zoon van Ernst de Vries. Okay, een geintje, een tegenslag, maar nu weer gewoon aan de bak. “Ik denk dat mijn pake en vader altijd van dat soort mensen om zich heen hebben verzameld.”

Introductie VriHé Scheidingswanden

10.000

trappen in een jaar

Op 6 december 1984 een record. Bij De Vries Trappen rolt die dag om 11.00 uur de 10.000ste trap van de band. De burgermeester van Heerenveen Herman Reinders draagt die plechtig over aan directeur Gerrie Teerenstra van Teerenstra Bouw uit Heiloo. Aan het eind van dat jaar staat de teller zelfs op 11.000 trappen. Dat wordt goed gevierd door de 48 medewerkers. Het is hun succes, zegt Jaap Boeijenga. Zo is hij. Jaap is iemand die anderen graag in de spotlights zet. Spreekt graag zijn waardering uit. Zijn eigen rol vindt hij niet zo interessant. Iets wat veel mensen enorm waarderen. Hij is er voor anderen.

Jan Ernst de Vries

Werkzaam van 1980 – 1997

Hij is de oudste zoon van Ernst. Geboren in 1956. Doet de havo in Heerenveen en gaat daarna naar het IVA, het Instituut voor de Autohandel in Driebergen, vanwege zijn voorliefde voor auto’s. Hij heeft geen plannen voor de trappen- en kozijnenwereld. Hij vindt vooral de combinatie van techniek en commercie leuk. Dat technische zit in de familie. Hij bouwt al jong houten modelbootjes. Later van polyester en aluminium. Lekker pielen en figuurzagen. Geleerd van pake Jan.

Na zijn studie komt Jan Ernst terecht bij een houthandel in Oudkarspel: Koninklijke Houthandel Eecen, nu onderdeel van PontMeyer. Niet dat hij per se in de houtbranche wil werken, maar ja, hout is leuk en vertrouwd. Hij doorloopt alle facetten van het houtbedrijf. Staat achter de schaafbank en bandzaag. Hij werkt als bestekzoeker, afschrijver en sorteerder. En dan zit hij ineens in Singapore. Zijn vader en de Eecen-directeur kennen elkaar

goed. Ze kopen samen hout in Azië. Of Jan Ernst daar een jaar als vertegenwoordiger wil wonen om hun houtnetwerk te vergroten. Dat lijkt Jan Ernst wel wat. Zijn opa gaat op de fiets naar de bouwplaats. Zijn vader jakkert op de BSA en later in de auto naar het Westen. Hij gaat met het vliegtuig naar het verre Oosten.

Jan Ernst begint in Gorredijk op de verkoopafdeling. Hij komt met een eigen invulling. Laat grotere partijen voor wat die zijn en kiest vooral voor kleinere klanten. Daar kan De Vries zich onderscheiden, ziet hij. Ook zet hij in op de renovatiemarkt, de vervanging van kozijnen. Die vervangingsmarkt is enorm. Woningen die in de zestiger jaren zijn gebouwd, zijn na 25 tot 30 jaar wel klaar. Kozijnen van vurenhout, echt, alles verrot. Dat vergt soms compleet nieuwe gevels. Het blijkt een slimme keuze. Hij doet iedere dag of om de twee dagen een woning. Woningcoöperaties staan bij De Vries in de rij.

Een rondje door de fabriek.

Mensen groeten, een praatje maken. Dat is het eerste wat Jan Ernst doet. Hij weet: wanneer je een goede vertrouwensband met je medewerkers hebt, hoor je nog meer. Want dat is de kracht van een familiebedrijf: er zijn voor elkaar. Belangstelling en aandacht voor elkaar; goed naar je mensen luisteren.

“Ik denk dat ik onbewust de voetsporen van mijn vader heb gevolgd. Met blijven innoveren, nieuwe dingen bedenken en verbeteren. Omdat jij je als bedrijf altijd moet onderscheiden.”

(Jan Ernst de Vries)

Biografie

1980 Verkoper bij De Vries

/1981

Gorredijk

1988 Directeur van De Vries

Gorredijk en De Vries

Groep

1997 Jan Ernst verlaat De Vries

Kozijnen

Leeuwarder Courant - 16-10-1993

Rugby Groep koopt De Vries

De multinational Rugby komt uit het gelijknamige Britse plaatsje. Heeft een achtergrond in de zanden cementindustrie. De groep is beursgenoteerd en omvat een houttak die valt onder de John Carr-divisie met vestigingen in Engeland, Amerika en Australië. Ze willen investeren.

Ze zoeken een toegang tot het Europees vasteland, ook met het oog op de komst van de Europese Unie in 1992. Daarbij valt hun oog op de twee Friese zusterbedrijven De Vries Kozijnen en De Vries Trappen, beide goed voor ruim 10% van de Nederlandse woningmarkt. Dat maakt van hen een lekker overnamehapje. 1988

Uitbreiden onder Britse vleugels

Jan Ernst gaat aan tafel met de Rugbyvertegenwoordigers. Een van hen is een oud-directeur van een familiebedrijf, gespecialiseerd in kozijnen en deuren.

Jan Ernst heeft direct een klik met hem. Ze spreken over groei en internationale

uitdagingen. Jan Ernst gaat overstag. Hij wil graag uitbreiden, de vleugels uitslaan. De Britten geven die hem. Ze zien ook graag dat De Vries branchegenoten gaat overnemen.

Broers akkoord met verkoop

Jan Ernst heeft twee jongere broers. Die vinden de verkoop aan de Britten een prima idee. Gelukkig maar. Anders had je direct een heel andere discussie gehad, zegt hij. “Heit zag de verkoop als een

goede oplossing met mijn broers. Hij had zelf die ervaring met Feitze, en ja, dat ging niet, wist hij.” En zo komt De Vries in 1988 in Britse handen.

Hoofdstuk 2

Onderdeel van een groep

Eens in de maand komen de drie van de De Vries Groep in Gorredijk bij elkaar om de resultaten te bespreken; Jaap Boeijenga, directeur bij De Vries Trappen, Jan Ernst de Vries en Hans van der Kooij namens De Vries Kozijnen. Ook Durk Tinga is erbij.

De Vries Trappen is onderdeel van een Britse en daarna Nederlandse groep investeerders. Gelukkig weet het bedrijf zijn identiteit te behouden. Dat is de kracht van het De Vries-DNA. Dat krijg je niet kapot.

Durk Tinga

Werkzaam van 1994 - 1996

Durk Tinga groeit op in Winsum. Tussen het zaagsel en de houtmachines van Tinga Deuren, het timmerbedrijf van zijn oom en vader. Zijn opa is daarmee na de Tweede Wereldoorlog begonnen. Kozijnen, trappen en (binnen)deuren maken ze. Later alleen nog deuren. Dat gaat goed. “Wij waren een van de eersten in het dorp met een auto.”

In 1984 keert het tij. Midden in de crisis. Tinga Deuren is bijna failliet. Zijn vader en oom zitten tot hun nek in het bedrijf. Beiden zijn de wanhoop nabij. Kan Durk de boel niet proberen te redden?

Durk werkt op dat moment bij de Coöperatieve Condensfabriek Friesland in Leeuwaren - later Friesland Dairy Foods. Hij is projectleider, en dat doet hij goed. “Ik ben een bijtertje. Heb dat van mijn moeder Eke. Ik kan heel hard zijn, maar blijf altijd een mensenmens.”

Biografie

Hij besluit zijn vader te helpen. Dus daar staat hij in de kantine. Een broekie van dertig. Voor hem ruim dertig man. Hij zegt: ‘Jongens, het onderste moet uit de kan als we het samen willen redden, en echt, dat wordt heel spannend’.

“Mensen motiveer je niet met extra geld. Mensen motiveer je door je waardering voor ze uit te spreken. Het gaat erom dat jij je mensen ziet, hoort en waardeert. Dat je weet wat er in ze omgaat. En ze helpt als er thuis iets speelt of op het werk.”

(Durk Tinga)

1984 – 1996 DGA bij Tinga deuren en ramen

1994 – 1996 Directeur bij De Vries Trappen

1994 – 1999 Directeur bij De Vries Groep

1999 – 2009 Operationeel directeur bij Doorwin

Gevingerlaste deuren van hardhout

Al snel weet Durk Tinga waarom de resultaten bij het timmerbedrijf van zijn oom en zijn vader slecht zijn. Hoe meer deuren ze bij Tinga Deuren maken, hoe groter het verlies. Ze werken met duur Iroko-, en Merbau hout uit Afrika en Indonesië. Onverwoestbaar, ongevoelig voor vocht. Kostprijs tien gulden per meter. Bij de productie gooien ze veel te veel resthout weg. Eerder heeft zijn

neef in de fabriek een vingerlasinstallatie neergezet. Een primeur in ons land. Met zo’n machine kan je afvalhout aan elkaar lassen. Elk stukje groter dan 16 centimeter bewaren, zegt Durk. Dat ‘plakken’ we aan elkaar. Tinga Deuren is een van de eerste houtverwerkende bedrijven die gevingerlaste deuren van hardhout maakt. Van resthout. De materiaalkosten vliegen naar beneden.

Materiaal bewerken in 3D dankzij CNC

Binnen drie maanden draait Tinga weer winst. Daarna gaat het echt draaien. Vliegen de orders binnen. Durk gaat verbouwen. De oude boerderij maakt plaats voor een modern kantoor en nieuwe loodsen met allemaal prachtige

spullen. Naast de vingerlasmachine komt er een CNC-freesmachine waarmee je materiaal kunt bewerken in 2D, 2,5D en 3D. Iedereen voelt het. Dit gaat fantastisch.

Bron: Leeuwarder Courant

Jan Ernst wil Durk

Aan de telefoon Jan Ernst de Vries. Hij heeft net De Vries Kozijnen en De Vries Trappen verkocht aan de Rugby Groep. Durk kent Jan Ernst van De Vries Kozijnen. Van de vergaderingen van de Nederlandse Bond van Timberfabrikanten (NBVT).

Durk denkt dat Jan Ernst deuren van hem wil kopen. Maar nee, dat is het niet. Jan Ernst belt namens zijn nieuwe Engelse moedermaatschappij. Die wil meerdere deur-, en kozijnenbedrijven

Durk gaat niet voor solo

Wat is het beste voor het bedrijf, denkt Durk. Solo of samen. Rugby wil meer deuren-, en kozijnenfabrieken overnemen. Hij kan onder hun hoede gewoon directeur bij Tinga Deuren blijven. En ja, als hij onderdeel van zo’n groep is, kan hij

overnemen. Om te groeien op het Europees vasteland. Ze zijn onder meer geïnteresseerd in Tinga Deuren dat binnen de Rugby Group onder de De Vries Groep zou vallen. Samen met hun fabrieken in Gorredijk en Heerenveen. Als Durk geen zin heeft, ook prima, dan benadert hij Van Bruchem Deurenfabriek uit Zaltbommel. Dat is een zware concurrent.

aan al die partijen zijn deuren leveren. In Winsum heeft hij de boel prima op orde. Hij heeft zin in een volgende stap. In een nieuwe uitdaging. Durk besluit tot verkoop.

Trappen met ledverlichting

Vurenhout, hardhout, metaal en steen. Dat zijn de meest gebruikte materialen om trappen te maken. Bij De Vries Trappen experimenteren ze in 1990 met MDF. Dat scheurt, splijt en werkt niet. Het is erg stevig en gemakkelijk te verwerken. Je kunt erin prachtige vormen frezen. Bij De Vries Trappen hebben ze van MDF een trap met ingebouwde verlichting gemaakt. Met in elke tree een klein gleufje voor een rits piepkleine lampjes. Voor de sfeerverlichting. Ook zie je daardoor de treden beter.

Potjes armdrukken in Gorredijk

Durk ziet ze allemaal nog zitten. Eens in de maand komen de drie van de De Vries Groep in Gorredijk bij elkaar om de resultaten te bespreken; Jaap Boeijenga, directeur bij De Vries Trappen, Jan Ernst de Vries en Hans van der Kooij namens De Vries Kozijnen. En Durk zelf. Elke maand is het een wedstrijdje armdrukken. Wie heeft de beste

resultaten. De Vries Kozijnen is vooraf altijd in de winnende stemming. Ze scoren altijd rond de 10 procent groei. Tinga Deuren knalt daar vaak met 22 tot 25 procent overheen. De Vries Trappen doet het minder. Soms een paar procentjes winst, soms een beetje verlies. Maand na maand. Jaap zit daar niet lekker bij.

Van links naar rechts:

1. Commissaris Rugby Group Plc.

2. Jan Ernst de Vries

3. Commissaris Rugby Group Plc.

4. Klaas Boersma (operationeel directeur De Vries Kozijnen)

5. Jaap Boeijenga

6. Durk Tinga

7. Hans van der Kooij

8. Commissaris Rugby Group Plc.

9. Ernst de Vries

10. Geoffrey Hayem (Chairman Rugby Group Plc.)

Jaap Boeijenga stapt op bij De

Vries Trappen

Na 35 jaar bij De Vries is Jaap Boeijenga er helemaal klaar mee. Hij vindt er sinds de komst van de Britten niks meer aan. Die begrijpen er niks van, blijft hij mopperen. Ze willen cijfers en nog meer cijfers. Natuurlijk belangrijk, maar daar draait het niet alleen om. Het gaat om de mensen. Ook moet hij naar Engeland. Avond na avond is hij soms tot diep in de nacht met een talencursus van Scheidegger in de weer. Met boeken en cassettebandjes. Jaap heeft geen talenknobbel. Hij voelt zich beknot, hij is zijn vrijheid kwijt. Hij weet het zeker: boek dicht, over en uit. Hij begint voor zichzelf. Zijn vrouw Hanna blijft nog een tijdje werken bij De Vries.

Durk doet De Vries Trappen erbij 1992

Jan Ernst vraagt namens de Engelsen of Durk de plaats van Jaap wil overnemen. In combinatie met zijn directeurschap bij Tinga Deuren. Durk woont in Sneek, dus ja, dat kan. ’s Morgens rijdt hij naar Heerenveen. Lunchen doet hij thuis. Om daarna naar Tinga Deuren te rijden. Al na een tijdje ziet hij waar het bij De Vries Trappen aan schort. De voorraad.

Hoe dat gaat. Als een aannemer twintig huizen bouwt, heeft hij per woning twee trappen nodig.

Alle drie de foto’s zijn genomen tijdens zijn 25-jarig jubileumfeest

Twintig huizen, veertig trappen: een fijne order. Daar kun je als trappenbedrijf een scherpe prijs voor opstellen. Maar die twintig huizen inclusief die veertig trappen verkoopt een aannemer niet tegelijk. Dan misschien eens vier huizen, dus acht trappen, een tijd later nog weer eens een setje. Al die andere trappen blijven al die tijd in de opslag, sterker, het duurt soms zomaar twee jaar voordat die bestelde veertig trappen weg zijn. Je moet die eigenlijk pas maken als een aannemer ook echt een huis verkoopt. Maar zo werkt dat in die jaren niet.

Jaap Boeijenga en zijn vrouw Hanna

Zeeland Kozijnen

Kuin Kozijnen

Tinga Deuren

De Vries Kozijnen

De Vries Trappen

Van Bruchem Deurenindustrie

Kegro deuren

VLT Kozijnen

Transcarbo Kunststof Kozijnen

Jan Ernst opperhoofd De Vries Groep

Jan Ernst gaat direct na de komst van de Britten op overnamepad. Voor uitbreiding van de De Vries Groep. Dat doet hij samen met registeraccountant Hans van der Kooij, in 1986 financieel manager bij De Vries. Dat doen ze voorspoedig. Na Tinga Deuren uit Winsum volgen VLT Kozijnen uit Sittard,

Kuin Kozijnen uit Schagen, Zeeland Kozijnen uit Axel en Transcarbo Kunststof Kozijnen uit Hoensbroek. In 1993 sluiten Kegro Deuren uit Groesbeek en Van Bruchem Deurenindustrie in Zaltbommel zich aan.

Vries Trappen

Ronald Wagelaar

Werkzaam van 1993 - 2019

Zijn vader (“Net zoals mijn moeder een echte Tukker”) is projectleider bij een groot bouwbedrijf. Het gezin verhuist mee met elk groot project. Waar zijn vader bouwt, wil hij wonen. Drie jaar Haren, drie jaar Rolde en drie jaar Beetsterzwaag. Daarna blijft de familie in Drachten hangen. Daar gaat Ronald Wagelaar naar de middelbare school. Accepteren van gezag, nee, niet echt zijn ding. Zeker als een docent iets niet goed kan uitleggen. Toch weet hij er een havo-diploma uit te persen. Daarna kiest hij voor de HTS in Leeuwarden waar hij bouwkunde doet. Met zijn vader als kruiwagen rijdt hij zo de bouwwereld binnen. Na drie jaar is hij daar helemaal klaar. “Al dat gescheld en getier de hele dag. Ik wilde de commerciële kant op.”

Hij komt terecht bij een Rotterdams familiebedrijf. Grote naam in dakbedekkingen. Bekend vanwege de omvangrijke projecten voor beleggers en pensioenfondsen. Renovatiemarkt. Denk aan klussen van 1,5 tot 2,5 miljoen. Hij verdient prima, woont fijn in Nuenen en leert veel van de oprichter: “Wees jezelf en maak waar wat je zegt, zodat klanten weten wat ze aan je hebben.”

De directeur ziet in hem zijn opvolger. Totdat ineens - vanuit het niets - zijn twee zoons in het bedrijf verschijnen. Dat betekent verder niks, hoort hij. Maar Ronald weet genoeg. Hij neemt ontslag.

Een headhunter benadert hem in 1993. Of hij interesse heeft in De Vries Groep. Die vraag komt niet uit de lucht vallen. Jan Ernst de Vries kent hem via zijn vader. Binnen een maand kan hij bij de De Vries Groep beginnen. Om de commercie bij De Vries Trappen op te tuigen. En om op termijn directeur Durk Tinga op te volgen. De Vries Trappen fungeert een beetje als het zwarte schaap van de groep. Ronald houdt van zorgenkindjes. “Ik ben een gevoelsman. Ik liep door de hal, en zag mensen met veel liefde en plezier een product maken. Ik wist het meteen; hier valt iets van te maken, dit wordt mijn thuis.

Biografie

1993 Commercieel directeur

1996 Algemeen directeur

2019 tot heden Voorzitter raad van Commissarissen

gaat zien, dan hoeft hij niet meer de hele

veel denkwerk weg bij de medewerkers.

zijn allemaal zeer enthousiast, want de

geheim van trappenstellen. Of over

grote toegevoegde waarde inmiddels wel

Bouwbeurs begin volgend jaar. is een weerspiegeling van waar we naartoe willen: hoge toegevoegde waarde proces. Vanaf de orderplaatsing tot aan zelf en de after sales. Daarin zijn we van ondernemende bedrijven die groei, in kwaliteit en in de ontwikkeling marktconcepten.

nummer is, of wat de gewenste kleur moet worden, of welk type trap uiteindelijk wordt samengesteld met dat onderdeel”, vertelt Peter Spee, hoofd CNC-engineering.

50 platen vurenhout van 5 bij 1,5 meter opgezaagd tot onderdelen. Voorheen waren handelingen handmatig. Hiermee hebben we

Snel en foutloos

gemaakt zijn en zorgt automatisch voor een gelijkwaardige ‘kopie’ van het onderdeel. Daar kunnen dus nooit fouten optreden. De klant is dus verzekerd van hetzelfde product en dezelfde levertijd.”

Hard werken op de planning

trappenopleiding bij De Vries Trappen. Op de planning zit een De Vries, nee, geen familie. Hij komt bij Tinga Deuren vandaan. Tijdens het grasmaaien heeft hij een teen van zijn voet gemaaid. Durk zegt tegen Ronald: “Wil jij zijn werk overnemen? Ik kan dat niet. Doe ik dat wel, dan brand ik af, want ik kan niet goed tegen stress.” Durk ziet Ronald nog zitten, halverwege de dag. “Een kop als een boei, helemaal rood. Je hebt de hele dag aannemers of uitvoerders aan de telefoon, en die willen zo snel mogelijk trappen hebben. Aan de andere kant van de lijn zitten de trapmonteurs. Die jongens gaan al heel vroeg op pad, laden hun bus vol en vliegen het land in om de trappen volgens afspraak in te bouwen. Ze rijden op een strak

Uiteraard was er opstarttijd nodig om de nieuwe machine optimaal te laten functioneren. Peter: “De medewerkers moesten uitleg krijgen en vertrouwd raken met de machine. Ook is er iemand speciaal opgeleid om eventuele storingen van de printers zelf snel te kunnen verhelpen. Onze medewerkers zijn allemaal zeer enthousiast, want de machine heeft zijn grote toegevoegde waarde inmiddels wel bewezen: meer dan 50 platen vurenhout van 5 bij 1,5 meter per dag worden opgezaagd tot onderdelen. Voorheen waren veel meer handelingen handmatig. Hiermee hebben we zogezegd een voorsprong op de toekomst. En de klant ook. Want die kan op een snellere en foutloze levering rekenen. De grotere efficiency stelt ons bovendien in staat om concurrerend te prijzen bij een hogere kwaliteit. Het betaalt zich dus zeker terug!”

en gaan op volle kracht vooruit.

Aan alle kanten is beweging. Er zit volop dynamiek in de markt.

hebben onze planning efficiënter gemaakt”, zegt Gerrit Dijkstra, technisch adjunct-directeur bij De Vries Trappen.

fabriek door te lopen om het te vragen. Het antwoord vindt hij terug in het centrale trappensoftwareprogramma via zo’n touchscreen, dat bespaart een hoop tijd.”

De klant wil meer kunnen kiezen. Of dat nu de eindgebruiker / consument is of onze partners: de aannemers en de projectontwikkelaars. Goed luisteren naar die steeds veranderende klantwensen. De voelhorens uitsteken om de signalen op te pikken. En dan alert daarop inspelen. Dat houdt ons voortdurend bezig. En dat zie je: op de fabriek, maar ook in de nieuwe showroom en op het kantoor. In de investeringen die we doen in de bedrijfsvoering, in de mensen en in de passie waarmee er hier gewerkt wordt.

De Vries Trappen vindt zichzelf steeds opnieuw uit. Van trappenfabrikant worden we meer en meer een hightech bedrijf dat zijn tijd vooruit wil zijn. Naast innovaties aan de machines, en de complete metamorfose van het kantorengedeelte, zijn we met allerhande nieuwe initiatieven bezig. Lees bijvoorbeeld over de samenwerking met Heijmans in het Wenswonenconcept. Of lees wat onze nieuwe projectleider Lammert Swart te vertellen heeft over het geheim van trappenstellen. Of over onze presentatie op de Bouwbeurs begin volgend jaar. Die constante vernieuwing is een weerspiegeling van waar we als De Vries Trappen naartoe willen: hoge toegevoegde waarde leveren in het gehele proces. Vanaf de orderplaatsing tot aan het plaatsen van de trap zelf en de after sales. Daarin zijn we graag de gesprekspartner van ondernemende bedrijven die ook op zoek zijn naar groei, in kwaliteit en in de ontwikkeling van nieuwe marktconcepten.

Met z’n allen zoeken we altijd naar vooruitgang. Want daarmee kunnen meer toegevoegde waarde leveren onze klanten.”

Internationale vakpers

Peter Spee heeft de machine zelf ontwikkeld, samen met de machinefabrikant en de softwareleverancier.

“Ons bedrijf werkt daarom meer en meer met hightech oplossingen: alles is nu CNC-gestuurd. En met de speedmachine produceren. We blijven niet stilstaan onze ontwikkeling. Overigens is ook kleinere aanpassingen meer efficiency dus winst te behalen. Zo hebben we op enkele werkplekken in de fabriek gezorgd voor de mogelijkheid om extra visuele informatie, die niet in de code staat, op te zoeken via touchscreens. een medewerker bijvoorbeeld weten een onderdeel of een gehele trap eruit gaat zien, dan hoeft hij niet meer de fabriek door te lopen om het te vragen. Het antwoord vindt hij terug in het centrale trappensoftwareprogramma via touchscreen, dat bespaart een hoop

Ronald Wagelaar

lopende band. Durk: “Je moet als

wanneer de monteurs terug naar die bouwplaats moeten. En ondertussen bellen de uitvoerders om te vragen waar de trappen blijven.”

“Ronald doet een half jaar de planning. Nou, zeg ik tegen hem, daar heb ik respect voor. Ik had dat niet gekund, laat staan volgehouden.”

(Durk Tinga)

Niet leegtrekken maar investeren

Nog steeds komen de directeuren van alle aangesloten Rugby-bedrijven maandelijks bij elkaar. Hun aantal is intussen flink gegroeid. Ronald en Durk zijn nog steeds de enige trappenmannen. Nog altijd krijgen ze scheve ogen. Nog altijd liggen ze onder vuur. En daar krijgen beiden een beetje genoeg van. Want kom op nou. Bij De Vries Trappen werken op dat moment zeventig man. Ze maken zo’n 10.000 trappen per

jaar. Natuurlijk kan dat beter. Gedurende een aantal jaren heeft het bedrijf systematisch winst gegenereerd, maar die winst is niet opnieuw geïnvesteerd in het bedrijf zelf. Als dan je markt verslechtert en je concurrentie is moordend, dan ga je het niet redden zonder moderne machines, zonder de laatste technieken, zonder goede automatisering en zonder een duidelijk plan van aanpak.

Ronald en Durk doen daarom een oproep. Als de groep De Vries Trappen serieus wil nemen, moeten ze investeren in het bedrijf. Voor een appel en een ei kun je dat niet winstgevend maken. En belooft Ronald, dan gaan we die forse investeringen binnen vier jaar terugverdienen. Da’s s al best snel, echt heel snel, maar de Britten willen dat dit binnen twee jaar gebeurt.

Niet reëel, vinden Durk en Ronald. Toch zeggen ze toe.

“Met het coderingssysteem zie je nu ook in de display iedere CNC-machine met welke bewerking de machine bezig is. Iedere machine is bovendien voorzien van printer. Deze print in code en in tekst gegevens op betreffende traponderdeel dat onder bewerking Hierdoor kun je van elk onderdeel aflezen wat het nummer is, of wat de gewenste kleur moet worden, welk type trap uiteindelijk wordt samengesteld met onderdeel”, vertelt Peter Spee, hoofd CNC-engineering.

Snel en foutloos

“Die zijn zo blij met deze opdeelmachine. Ze zorgen er bijvoorbeeld zelfs voor dat de internationale erover schrijft. Een hightech machine als deze binnen de branche, dat uniek en daar zijn we trots op.”

Uiteraard was er opstarttijd nodig om de nieuwe machine optimaal te laten functioneren. Peter: “De medewerkers uitleg krijgen en vertrouwd raken met de machine. Ook iemand speciaal opgeleid om eventuele storingen van zelf snel te kunnen verhelpen.

Onze medewerkers zijn allemaal zeer enthousiast, want machine heeft zijn grote toegevoegde waarde inmiddels bewezen: meer dan 50 platen vurenhout van 5 bij 1,5 per dag worden opgezaagd tot onderdelen. Voorheen veel meer handelingen handmatig. Hiermee hebben we zogezegd een voorsprong op de toekomst. En de klant ook.

Want die kan op een snellere en foutloze levering rekenen. De grotere efficiency stelt ons bovendien in staat om concurrerend te prijzen bij een hogere kwaliteit. Het betaalt zich dus zeker terug!”

DE VRIES TRAPPEN

Peter Spee

DE VRIES TRAPPEN

DE VRIES TRAPPEN

DE VRIES TRAPPEN

CNC-machine. ‘Jongen, ik gun je de order’, zegt Durk tegen Müller, ‘maar ik wil op die machine vijf jaar garantie. Want als die kapot is of vaak een storing heeft, hebben wij een groot productieprobleem’.

Garantie für 15 Jahre

Herr Müller gaat akkoord. Aan het begin zijn er met de machine inloopproblemen. Durk: “We moeten zelf de software ontwikkelen. Omdat we het eerste trappenbedrijf zijn dat met een CNC-machine aan de slag gaat.” Door dat pionieren, gaat er bij de machine wel eens wat kapot en moet Muller af en toe langskomen. Als hij begrijpt dat Durk die dag en nacht laat draaien, zegt hij verrast: ‘Herr Tinga, ich habe Ihnen eine 15-jährige Garantie gegeben’ (‘Mijnheer Tinga, ik heb u een garantie van 15 jaar

gegeven’). Daarmee heeft hij een punt. Durk heeft vijf jaar garantie bedongen, voor dagelijks acht uur productie. Niet voor 24 uur per dag en dat vijf jaar aaneen. Maar ja, Müller heeft geen voorwaarde gesteld aan die garantie. Durk kan er nog steeds om lachen. Bij Rugby destijds ook. Want de investering blijkt een succes. Durk en Ronald mogen in Heerenveen dan ook verder investeren. Omdat iedereen binnen de Rugby Group begrijpt; die groei bij De Vries Trappen, het kan wel.

‘Mijn meest dierbare herinnering aan De Vries Trappen is die automatisering slag die we hebben gemaakt met de CNC-machines. Om die aan ‘het lopen’ te krijgen, ja, dat is een hele uitdaging. De software staat nog in de kinderschoenen. Barst van de fouten. Dat krijg je als eerste gebruiker. Maar wanneer je alles aan de praat krijgt, prachtig is dat.’

(Durk Tinga)

1996

Ronald Wagelaar directeur De Vries Trappen

Twee jaar na zijn intrede neemt Ronald de dagelijkse leiding van Durk over. Die kijkt op afstand mee en krijgt binnen de groep een andere rol – groepsinkoper en later probleemoplosser bij andere Rugby-bedrijven. Ronald is klaar voor zijn volgende sprong. Hij is dertig en ‘wil

vlammen in de tent’. Dat vuurtje kan hij niet alleen stoken. Daarvoor heeft hij anderen nodig. Op een bouwbeurs in Zuidlaren ziet hij Willem Kuperus. Doet hij wel vaker. Mensen spotten op een beurs.

“Willem droeg een donkergroen pak. Ik zeg: ‘Hey, ik kom hier de boswachter tegen.’ Dat vond hij zo grappig. Ik vroeg of hij een ander baan zocht, en ja, die wilde hij wel.”

(Ronald Wagelaar)

Willem Kuperus

Werkzaam van 1994 - heden

Willem heeft een MEAO-achtergrond (Middelbaar Economisch en Administratief Onderwijs).

Bedrijfsadministratie en bestuursrecht. Hij werkt bij Kwint, een bedrijf gespecialiseerd in hijs- en hefmiddelen, uit Leeuwarden. Daar zit hij in de verkoop binnendienst. In 1994 wordt hij aangenomen als junior vertegenwoordiger bij de De Vries Groep en gedetacheerd bij De Vries Trappen. Hij heeft geen idee waar hij terecht komt. “Ik dacht dat ik met ladders bij schildersbedrijven langs de deur moest.”

Hij volgt een korte training woningbouwkunde bij de SPTF, het Samenwerkingsverband Praktijkopleiding Timmerindustrie Friesland. Leert over kilgoten, kapconstructies, houtsoorten, metselwerk, kozijnen en natuurlijk trappen. Ook gaat hij met trapstellers op pad. Klanten moet hij zelf binnenhalen. Maar eigenlijk mist hij uitdaging. Hij vindt zijn werk niet spannend

Biografie

genoeg, mist verantwoordelijkheid. Op 12 maart 1995 - het is de verjaardag van zijn vrouw - krijgt hij een belletje van de concurrent van zijn vorige werkgever. Ze hebben een leuke baan voor hem. Hij loopt naar Ronald, die direct begrijpt wat er speelt en meteen met een plan komt om een stokje te steken voor Willem’s vertrek. Ze gaan een hapje eten bij het voormalige Oenemastate. Willem krijgt een paar grote klanten, meer verantwoordelijkheid en een belofte dat hij kan doorgroeien naar een leidinggevende functie. Waarna Ronald en Willem uitgroeien tot een van de bekendste duo’s binnen de houtverwerkende industrie. Snip en Snap is hun bijnaam. Ed en Willem Bever. Ze zijn een match, ook privé. De één geeft een voorzet, de ander kopt of schiet hem binnen.

1994 Vertegenwoordiger

1996 Accountmanager

1998 Verkoopmanager

2006 Commercieel adjunct directeur

2019 Commercieel directeur

Ronald en Willem groeien uit tot een van de bekendste duo’s binnen de houtverwerkende industrie.

Snip en Snap is hun bijnaam.

Ed en Willem Bever.

De Vries Trappen

01-05-1997

Bron: Leeuwarder Courant

Vierde generatie De Vries snijdt band door met familiebedrijf 1997

Makkelijk vindt Jan Ernst het niet. De familie is vier generaties verbonden aan het bedrijf. De Vries Kozijnen is een van de grootste werkgevers uit de omgeving. Van het enorme bedrijfsterrein is 3,5 hectare bebouwd, en echt, hij kent elke schakelaar in elke hal. Toch komt zijn afscheid bij

De Vries niet onverwachts. Eerst al heeft hij het familiebedrijf verkocht aan de Britse multinational Rugby. Daarna stapt hij uit de dagelijkse leiding om voor de Britten op overnamepad te gaan. Alleen al in 1993 ‘verovert’ hij vijf bedrijven. In 1997 bestaat zijn leger uit elf Nederlandse bedrijven en eentje uit Duitsland. Bij elkaar vormen ze de belangrijkste toeleverancier van kozijnen en deuren aan de bouw in Nederland. 1600 medewerkers, een omzet van 350 miljoen. Bovendien doen de Britten steeds vaker een beroep op zijn deskundigheid om problemen op te lossen bij andere Rugbyondernemingen waar ook ter wereld. Rugby is actief in de bouw in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Australië en het Europees vasteland. Hij kan kiezen voor een positie in de top van het concern. Eervol en interessant. Maar hij twijfelt. Wil hij toch niet liever een eigen bedrijf?

De oplossing ligt dichtbij. De broers Sjoerd en Renze Feenstra van het gelijknamige installatiebedrijf hebben geen opvolgers binnen de eigen familie, en zien hun familiebedrijf liever niet opgaan in een grote club. Feenstra is van oorsprong een Friese onderneming die opereert in de bouwwereld. Qua omvang ongeveer even groot als alle Nederlandse Rugby-bedrijven bij elkaar.

Terwijl de familiesfeer nog steeds voelbaar is.

Dus ja, Jan Ernst geeft zijn ja-woord. Samen met Hans van der Kooij koopt hij Feenstra. De tijd van trappen en kozijnen is voor hem voorgoed voorbij.

Het dak van je huurpand zelf betalen

Boekhoorn is nog maar net eigenaar als hij besluit het onroerend goed van alle Doorwinbedrijven te verkopen, bij elkaar zomaar enkele tientallen miljoenen. De Doorwinners moeten de bedrijfspanden daarna bij de investeerder die de bedrijven gekocht heeft huren. Het onderhoud mogen ze zelf doen. Bij De Vries Trappen spelen problemen met het dak. Die gaten mogen ze in Heerenveen zelf dichten. Betalen uit eigen

portemonnee. Het geeft Ronald weinig vertrouwen in de goede bedoelingen van Boekhoorn. Die staat erom bekend dat hij bedrijven het liefst zo snel mogelijk weer doorverkoopt. Daar is hij groot mee geworden. Maar die geplande verkoop loopt niet echt lekker. In plaats daarvan kan hij beter gaan investeren, besluit hij. Om de groep nog aantrekkelijker te maken.

De Vries Kozijnen in Gorredijk gaat uitbreiden

Vijf miljoen legt Doorwin ervoor op tafel. Al jaren hebben ze bij De Vries Kozijnen in Gorredijk ruimtenood. Maar in de Rugby-tijd worden uitbreidingsplannen voortdurend vooruitgeschoven.

Er komt een showroom en het kantoorgedeelte krijgt een nieuwe look. De Vries Kozijnen staat er mooier op dan ooit.

Ronald Wagelaar koopt De Vries Trappen 2000

Ronald wil doorzetten. Hij vindt de trappenmarkt leuk, hij vindt zijn klanten leuk. En hij vindt de mensen in Heerenveen leuk. En hij blijft geloven dat er met De Vries Trappen veel meer te winnen valt. Met het kopen van het bedrijf houdt hij zich niet bezig. Dat idee groeit pas als hij samen met Doorwin-directeur Jan Kersten en directeureigenaar Marcel Boekhoorn langs alle Nederlandse trappenbedrijven rijdt. Die willen ze het liefst allemaal kopen. Om daarmee het grootste marktaandeel binnen de trappenmarkt te krijgen. Net zoals ze die al hebben binnen de kozijnen- en deurenmarkt. Maar bij alle trappenbedrijven in ons land schieten de eigenaren in de lach. Wat moeten we met die Boekhoorn, zie je ze denken.

‘Zoals jij denkt, zo denken wij niet, en zo willen we ook niet denken’, krijgt hij terug.

Ronald begrijpt die reactie. De trappenmarkt bestaat vooral uit kleine familiebedrijven en die houden zich helemaal niet bezig met marktdominantie. Die willen gewoon hun eigen ding doen.

Na een zoveelste afwijzing zegt Jan Kersten, onderweg in de auto, met Groesbeekse tongval tegen Marcel Boekhoorn, die uit dezelfde streek komt: ‘Zeg Marcel, wat moeten wij nou met ons eigen trappenfabriekske?’

Ronald antwoordt: ‘Ja Jan, dat weet ik ook niet. De markt kopen om een groot marktaandeel te krijgen, kun je dus wel vergeten. Het zijn familiebedrijven met eigen ideeën. Die zijn niet zomaar te koop’.

Het blijft daarna stil in de auto.

Vlak daarna hoort Ronald dat een concurrent De Vries Trappen wil overnemen: Vios uit Driebruggen. Er is zelfs al overeenstemming dat De Vries Trappen met Vios gaat fuseren, hoort hij vanuit Doorwin.

Ronald heeft over zo’n fusie zijn twijfels. Tijdens de gesprekken begrijpt hij al snel dat het een fusie wordt tussen een varken en een kip. “Samen gaan die een uitsmijter met spek bakken. Het varken zal niet lang leven. Maar de kip kan gewoon eieren blijven leggen.”

Hij komt erachter dat De Vries Trappen het varken is. Vios wil dat na de fusie zo snel mogelijk sluiten om alle productie naar Driebruggen over te hevelen. De concurrent wegkopen, heet dat. Maar Ronald doet alsof zijn neus bloedt. Ook als hij hoort dat hij algemeen directeur kan worden van het nieuwe fusiebedrijf. Met een derde van de aandelen. Twee derde gaat naar Vios, en dat geeft direct aan wat voor kansloze missie dat directeurschap van hem wordt.

Foto: Leeuwarder Courant - 25 april 2015

Hij staat tijdens een bespreking op en zegt:

‘Als jullie De Vries Trappen willen overnemen, moeten jullie dat doen. Maar ik stap eruit. Jullie kunnen mij ontslaan, prima. Jullie kunnen mij aanhouden, en dan ga ik kijken wat ik ga doen. Maar ik doe niet mee aan deze zogenaamde fusie’.

‘Dan dwingen we jou’, hoort hij.

‘Ik zou niet weten hoe’, antwoordt hij, ‘hoe zie je dat voor je?’

Dan loopt hij weg en rijdt naar huis.

De volgende dag krijgt hij telefoon van de financiële directeur van Doorwin. ‘

‘Wat heb je nou geflikt?’, hoort hij.

Ronald: ‘Wat bedoel je?’

‘Vios ziet van de koop af en dat is jouw schuld.

Want jij wil niet mee’.

Ronald vertelt dat hij niet belangrijk is, dat De Vries Trappen niet belangrijk is. “Ze willen dat na de koop direct sluiten”.

Dan belt Jan Kersten. Hij vraagt: ‘En nu dan?’

Ronald zegt dat hij De Vries Trappen wil kopen. Hij heeft daar tijdens de zomer goed over nagedacht.

Hij vraagt een maand om de financiering voor elkaar te boksen. En dat lukt. In 2001 staat

De Vries Trappen op eigen benen.

Hoofdstuk 3

Op eigen benen

Voorheen was er slechts een afgelegen kantoortje waar je een paar opties kunt bekijken. Met de komst van de nieuwe showroom in 2005 komt daar behoorlijk verandering in. De opening wordt dan ook groots gevierd.

1924

Een familiebedrijf.

Dat kan ook zonder de volgende generatie van de familie die het bedrijf is begonnen. Zolang je maar hun waarden blijft ademen. Naar binnen en buiten.

blank gelakt moufleren

Acht jaar

geleden hij in dienst van de

Heerenveners Twee jaar later werd hij

directeur Ik kwam hier om er weer

een winstgevend bedrijf van te maken

ken zegt Wagelaar Onder zijn leiding werd ’een verlies van enkele tonnen’ inderdaad een ’gezond rendement’

Minstens 10 procent van de omzet van ruim 8 miljoen dus

Zelfstandig De Vries

Vries hoorde altijd wel ergens bij Eerst alleen

Natuurlijk maakt het wel wat uit of je bij een groep zit of niet zegt Wagelaar

gelaar We hebben altijd ons eigen

beleid kunnen voeren maar wel binnen nen een bepaald stramien We hebben nu de vrijheid om snel beslissingen te nemen

goed gaat je zelf aan gaan trekken

Waar de ingeslagen weg eindigt durft

Wagelaar niet te zeggen Het is moeilijk lijk in te schatten hoe groot de kleinschalige

schalige markt is zegt hij Minstens net zo groot als de grootschalige van 35 miljoen De herwonnen zelfstandigheid digheid zal het bedrijf voorlopig niet opgeven Misschien kunnen we

Zelfstandig De Vries Trappen laat klant frbelen met

Trappen

Zelfstandig De Vries Trappen

De eigenaren wisselden om

De eigenaren wisselden om

plek Eind vorig jaar nam de

kozijnenmaker De Vries uit GorrØdijk’

kozijnenmaker De Vries uit

GorrØdijk’

GorrØdijk’

Toen nam het Engelse Rugby de groep over En na een afgeketste overname door Amerikanen ging de Nederlandse tak van Rugby verder als Doorwin

De Vries is een financieel gestuurd bedrijf zegt Wagelaar Cijfers zijn belangrijk langrijk omdat ze aangeven hoe het bedrijf er voor staat Ingrijpen kan alleen leen als je weet waar het misgaat Het klinkt logisch Elk bedrijf zou de financiºn nanciºn natuurlijk strak in de gaten

Door Dick Nieuwboer

HEERENVEEN - Trappen zijn moeilijk lijk zegt Wagelaar vol overtuiging Ze zijn driedimensionaal en vaak blank gelakt Er valt hier niets te camoufleren moufleren

moeten houden Maar je staat er van te kijken hoe amateuristisch het er soms aan toegaat

De koers van het bedrijf was al eerder uitgestippeld De Vries maakt minder series en meer maatwerk Als enige grote trappenmaker zet het zijn kaarten ten op de kleinschalige markt Enkelvoudige voudige trappen zijn veel leuker zegt rasverkoper Wagelaar wervend Het is niet meer steeds hetzelfde Je kunt er veel meer in stoppen We zijn nu veel trotser op de trappen die we maken ken

trap

laat klant frbelen met trap

laat klant frbelen met camoufleren

Acht jaar geleden hij in dienst van de Heerenveners Twee jaar later werd hij directeur Ik kwam hier om er weer een winstgevend bedrijf van te maken ken zegt Wagelaar Onder zijn leiding werd ’een verlies van enkele tonnen’ inderdaad een ’gezond rendement’ Minstens 10 procent van de omzet van ruim 8 miljoen dus

De Vries is een financieel gestuurd bedrijf zegt Wagelaar Cijfers zijn belangrijk langrijk omdat ze aangeven hoe het bedrijf er voor staat Ingrijpen kan alleen leen als je weet waar het misgaat Het klinkt logisch Elk bedrijf zou de financiºn nanciºn natuurlijk strak in de gaten

moeten houden Maar je staat er van te kijken hoe amateuristisch het er soms aan toegaat

De Heerenveners hebben sinds kort de touwtjes helemaal in eigen handen Voor het eerst sinds jaren want De Vries hoorde altijd wel ergens bij Eerst alleen nog als zusterbedrijf bii

De Heerenveners hebben sinds kort de touwtjes helemaal in eigen handen

Wagelaar over Doorwin De Vries met ruim zeventig werknemers is met ongeveer geveer 18 procent marktleider in Nederland derland Maar dat was voor hen te weinig Ze hebben wel geprobeerd andere dere trappenbedrijven over te nemen maar dat is niet gelukt Wagelaar wist het bedrijf daarna voor een ’redelijk bedrag’ los te weken

Voor het eerst sinds jaren want De Vries hoorde altijd wel ergens bij Eerst alleen nog als zusterbedrijf bii

Natuurlijk maakt het wel wat uit of je bij een groep zit of niet zegt Wagelaar gelaar We hebben altijd ons eigen beleid kunnen voeren maar wel binnen nen een bepaald stramien We hebben nu de vrijheid om snel beslissingen te nemen

maakt minder

een deel van een trap op zijn computerscherm terscherm Een leuning erbij stripjes erop en het hout noten of toch maar blank gelakt Mensen willen frbelen met een trap verklaart de directeur De Vries verspreidt het programmatje tje gratis en is de eerste 2000 al bijna kwijt

De koers van het bedrijf was al eerder uitgestippeld De Vries maakt minder series en meer maatwerk Als enige grote trappenmaker zet het zijn kaarten ten op de kleinschalige markt Enkelvoudige voudige trappen zijn veel leuker zegt rasverkoper Wagelaar wervend Het is niet meer steeds hetzelfde Je kunt er veel meer in stoppen We zijn nu veel trotser op de trappen die we maken ken

Enkelvoudige veel trotser op de trappen die we

De 39-directeur komt uit de bouwwereld reld maar wel uit de commerciºle hoek Hij redeneert vanuit de klant Als die tevreden is kan zijn bedrijf geld verdienen En de klant wil volgens hem kunnen kiezen

Wagelaar klikt wat met zijn muis Met iedere druk op de knop verschijnt er

‘Niet doen. Ga De Vries Trappen niet kopen. ‘Waar begin je aan’, hoort Ronald Wagelaar van verschillende kanten. Maar hij is vastberaden. Vooral na die zomer in 2000. Op de camping met Willem Kuperus in de Dordogne. Hij gaat ervoor.

Omdat hij in De Vries gelooft. Omdat hij potentie ziet in het bedrijf. En het hem fijn lijkt een eigen ‘winkel’ te hebben. Het is

Harm de Boer (links en Roelof ten Have ve controleren de ronding van het hout

De 39-directeur komt uit de bouwwereld reld maar wel uit de commerciºle hoek Hij redeneert vanuit de klant Als die tevreden is kan zijn bedrijf geld verdienen En de klant wil volgens hem kunnen kiezen

Wagelaar klikt wat met zijn muis Met iedere druk op de knop verschijnt er

een kans, dus dan maar risico nemen. Dat is beter dan achteraf zeggen: ‘had ik het maar gedaan’. Zijn geloof, zijn risico, zijn standvastigheid; het is de redding van De Vries Trappen.

Er gaat een zucht van verlichting door het bedrijf als iedereen hoort dat Ronald De Vries Trappen heeft gekocht. Alsof hij dat van de grote vijand heeft

In het begin was het doel alleen maar winstgevend te worden zegt Wagelaar gelaar Dat is gelukt Maar je blijft voortdurend nieuwe dingen zoeken Ik heb ook een broertje dood aan mensen sen die zeggen dat het zo slecht gaat in de markt Denk je dat het in de bouwwereld wereld goed gaat Nou dan moet je er zelf aan gaan trekken Waar de ingeslagen weg eindigt durft Wagelaar niet te zeggen Het is moeilijk lijk in te schatten hoe groot de kleinschalige schalige markt is zegt hij Minstens net zo groot als de grootschalige van 35 miljoen De herwonnen zelfstandigheid digheid zal het bedrijf voorlopig niet opgeven Misschien kunnen we zelf eens een keer iets over nemen Dat sluit ik niet uit van Vries Harm de Boer (links en Roelof ten Have ve controleren de ronding van het hout

Leeuwarder Courant - 9 februari 2002

terug veroverd. ‘Het bedrijf is weer van ons’, hoor je. Niet langer van een onbekende figuur of anonieme organisatie.

Ronald roept iedereen in de kantine bij elkaar. ‘Jongens, ik heb de tent gekocht en we gaan er samen voor zorgen dat we gaan vliegen. Ik heb vertrouwen in jullie, hopelijk hebben jullie vertrouwen in mij’.

Nieuwsbrief jaargang 1 uitgave 1 maart 2002 - voorwoord door Ronald Wagelaar

Hij ziet het als zijn voornaamste taak. De Vries Trappen moet weer terug naar zichzelf. Een bedrijf kan nog zo slecht presteren, maar zolang daar nog de geest in de fles zit, zolang dat nog zijn oorspronkelijke ziel heeft, krijg je dat altijd aan de gang. En dat is hem gelukt. Het familiegevoel vasthouden. Dat De Vries-gevoel, dat je het samen doet.

‘Er komt een moment in het leven waarop jij je in iets wilt vastbijten. Omdat je ergens in gelooft. Dat had ik met De Vries Trappen’.

(Ronald Wagelaar)

‘Ik ben elke dag zichtbaar. Vergeet niet, dat is cruciaal. Mensen willen weten voor wie ze het doen. Er moet iemand zitten die ze goedemorgen wenst als ze ’s ochtends vroeg binnenkomen. Iemand die er ook is wanneer het thuis even niet zo goed gaat en ze helpt dingen voor hen op te lossen. Dat is De Vries.’

Logo De Vries Trappen ziet licht

23 jaar is het huidige logo van De Vries Trappen. Het is ontworpen door Hans Boersma. Hij is nog maar net voor zichzelf begonnen als hij een telefoontje van Ronald krijgt met wie hij in de brugklas heeft gezeten. Of hij het oude logo van De Vries Trappen een opfrisbeurt kan geven. Hij mag bedenken wat hij wil, zegt Ronald. Zolang hij maar blauw en geel gebruikt, net als in het oude logo. Vinden ze leuk in Heerenveen. Die kleuren zijn ooit bedacht door Ernst de Vries. Van Ronald mag het blauw alleen wel wat frisser.

Het is een van zijn eerste grote opdrachten, herinnert Hans. Hij is nog altijd trots als hij het logo voorbij ziet komen. Op busjes of op sociale media. Een beetje nostalgisch stemt het hem ook. Omdat het hem terugbrengt naar zijn beginjaren. Hij is niet zo van het conceptuele. Hij heeft een idee en dat visualiseert hij. “Ik zocht naar snelheid en beweging. Om te vertellen dat De Vries Trappen met de tijd meegaat. Vandaar de trap met die draai.”

Ronald reageert enthousiast. Maar ziet ook ruimte voor verbetering. Hij wil het woord trappen wat strakker en nadrukkelijker in beeld door het in een zwarte balk te plaatsen. Zoals dat gaat met alles bij De Vries Trappen is ook het logo het resultaat van ‘samen’.

2005

Opening showroom

Voormalig staatssecretaris van Economische Zaken Gerrit Ybema rijdt er speciaal voor naar Heerenveen. Om de opening van de showroom te verrichten. In de ruimte vind je een overzicht van alle mogelijke trappen. Van modern tot klassiek. Van een Z-profieltrap tot een sierlijke bordestrap. In alle mogelijke variaties. Zodat klanten kunnen ervaren welke trap het beste bij hen past en welke mogelijkheden er nog meer zijn buiten wat ze misschien al weten. Naast de trappen is de rest van het interieur populair. Sommige mensen vragen of ze het meubilair dat in de showroom staat ook kunnen kopen.

Showroom 2005

Showroom 2023/2024

2007 - 2011

Kredietcrisis in Nederland

De kredietcrisis brengt de woningbouw in ons land bijna tot stilstand. Ook bij De Vries Trappen voelen ze de nare gevolgen. Het bedrijf haalt de meeste omzet uit nieuwbouw. Het nieuws komt daarom niet als een echte verrassing, maar voelt toch als een klap: een kwart van het personeel moet in 2009 de deur uit. 22 van de 81 medewerkers. Dat doet pijn.

Ronald weet het nog. Hij roept iedereen bij elkaar in het Fletcher Hotel, schuin aan de overkant van de fabriek. Hij vertelt dat De Vries moet reorganiseren om te overleven. De volgende dag gaat hij verduidelijken hoe. Dan weet hij ook wie zijn baan houdt en wie niet.

Er komen direct mensen naar hem toe. Ze zeggen, ‘jemig man, die reorganisatie, dat is niet leuk voor jou’. ‘Hoho’, reageert hij, ‘maar voor jou kan het ook heel moeilijk zijn. Misschien hoor je morgen dat jij je baan kwijt bent’. ‘Dat is waar, maar jij moet

dat vertellen en dat lijkt me niet leuk. Ronald: “Dat raakte mij enorm. Die mensen kunnen hun baan kwijtraken en zeggen tegen mij, dat het voor mij niet makkelijk is”.

Gelukkig komen alle mensen waarvan De Vries Trappen gedwongen afscheid moet nemen goed terecht. De meesten keren binnen een paar jaar op hun vertrouwde plek terug.

Ronald merkt dat hij binnen De Vries Trappen niet kapot kan. Omdat hij het lef heeft gehad het bedrijf te kopen; het uit de klauwen heeft gered van Doorwin en daarmee een mogelijk faillissement weet te voorkomen. Mensen waarderen hem ook, omdat hij de ziel van De Vries in het bedrijf heeft teruggebracht. Iedereen begrijpt heel goed dat hij tijdens die reorganisatie niet handelt in zijn belang. Hij moet mensen ontslaan, omdat het niet anders kan.

“Eerlijkheid. Nog zo’n stille waarde van De Vries Trappen. Meen wat je zegt. Maak waar wat je zegt. Niet alleen naar je klanten, maar vooral naar je eigen mensen. Wees benaderbaar en open. Zodat zij ook open zijn naar jou. Pas op je eigen mensen. Omarm ze. Heb ze lief.”

(Ronald Wagelaar)

Marcel Beuzenberg

Werkzaam van 2011 – heden

Voordat Marcel bij De Vries komt, is hij totaal niet met trappen bezig. Na zijn studie Facilitair Management aan de Hanze Hogeschool in Groningen werkt hij een tijd in de slagerij van de Poeisz Supermarkt vlakbij zijn woonplaats Roden. Daarna begint hij als uitzendkracht bij de RDW in Veendam. Als behandelingsmedewerker van de afdeling rijbewijzen. Een beetje eentonig en stroperig toch wel. Marcel prefereert een meer energieke baan. In 2011 hoort hij van een kennis dat ze bij De Vries Trappen een nieuwe verkoper zoeken. Na een rondleiding is hij snel verkocht. “Ik zag machines, stapels hout en een mooi eindproduct. Daar voelde ik direct meer bij dan bij rijbewijzen.”

Hij krijgt als doelstelling mee elke week 25 maatwerk trappen te verkopen. Waar en hoe, zoek het maar uit. Het is geen makkelijke tijd. De wereld krabbelt moeizaam omhoog uit de kredietcrisis. Net zoals de woningmarkt.

Biografie

Hij komt terecht in een fijn clubje. De meeste mensen werken al lang bij De Vries Trappen. De sfeer is goed, de druk zit erop. Dat maakt je als verkoper gretig, vertelt Marcel. Elke maandag is verkoopoverleg. Daar zit je net iets lekkerder als je die 25 trappen hebt gehaald. Dan kun je de anderen op een leuke manier een beetje uitdagen. “We zien elkaar niet als concurrenten, maar kunnen elkaar wel lekker opjagen. Iedereen wil die doelstelling halen. Wanneer je het zelf te druk hebt, geef jij je lead, een mogelijke klant, aan iemand anders. We doen het samen.”

2011 Commercieel technisch adviseur maatwerk

2014 Teamleider maatwerk

2016 Algemeen Adjunct directeur

2019 tot heden Algemeen directeur

Introductie keuze-koper

Naast seriematig, kiezen ze bij De Vries Trappen voor kleinschalig. Voor huizenkopers komen ze met de optie keuze-koper, een papiertje waarop die hun eigen trapwensen voor hun nieuwe woning kunnen doorgeven. Er bestaan meer dan vurenhouten trappen die standaard voor elke nieuwbouwwoning worden geleverd. Mensen willen zelf meer bepalen, zegt Ronald. Wanneer je als trappenfabrikant daarvoor niet op tijd klaar bent, mis je de boot.

2015

Lening NOM

Ronald investeert alle winsten in het bedrijf. De Vries Trappen kan blijven kiezen voor seriematig en snel scoren met lage kostprijzen, maar nee, hij gelooft in de lange termijn en die gaat naar meer maatwerk. Daarvoor heeft De Vries Trappen extra en meer moderne CNC-machines nodig. Om

kleine batches te maken met korte doorlooptijden. Kosten: 7 ton. Over dat bedrag beschikt Ronald niet. De bank wil hem niet helpen. De Noordelijke Ontwikkelingsmaatschappij (NOM) wel. De prijs is hoog. Hij betaalt 40% van het bedrijf als onderpand.

Introductie QRM

Bij De Vries Trappen merken ze het. De markt is structureel veranderd. De leveringen zijn kleiner en meer op maat. Vooruit produceren en veel voorraden in huis, nee, dat is te kostbaar. Het moet anders. De oplossing: QRM, voluit Quick Response Manufacturing. Order gestuurd werken. Een manier van produceren die zorgt voor een korte doorlooptijd. Je maakt alleen nog trappen die een klant direct wil hebben, waardoor je de tussenvoorraad verkleint. Dat zorgt niet alleen voor een minder vol pakhuis. Het zorgt voor een hele andere manier van werken, kort samengevat, vooraan beginnen. Ik verkoop jou een trap. Jij zegt dat je die over drie weken wil hebben. Ik zet die in de planning voor over drie weken, en reken terug wanneer ik met de productie daarvan moet beginnen. Klinkt heel simpel. Maar binnen de trappenmarkt verloopt het jarenlang anders. Gaat het meer van: ik verkoop jou een trap. Die order ligt een tijdje onderaan een stapel bij de werkvoorbereider te broeden, waarna die een kamer verderop op het bureau ploft

van de afdeling planning. Dat kan zomaar een flinke tijd duren. Zonder dat iemand weet of een order prioriteit heeft of wanneer ze die moeten leveren.

“Met QRM hebben we de doorlooptijd binnen de productie teruggebracht van achttien dagen naar anderhalve dag”, vertelt Marcel, die als teamleider maatwerk samen met Lammert Swart als teamleider serie bij de QRM-uitrol is betrokken. “Vroeger verstoorden spoedbestellingen de hele doorloop in de fabriek. Onze 800 meter rollenbaan stond stampvol trappen.” Die banen zijn verdwenen. Daarvoor in de plaats karretjes. Daarin bundelen ze trappen die als eerste op levering staan, waarna dat karretje op rolletjes door de hele productiehal loopt. Spoedbestellingen bestaan niet meer. Als iets echt haast heeft, komt dat automatisch als eerste aan de beurt. Marcel: “Onze nieuwe manier van produceren vergde ook een behoorlijke flexibiliteit van onze leveranciers. De Vries Trappen heeft ze daarbij geholpen. Je doet het samen of niet.

“We hechten aan lange relaties met onze leveranciers. Hechten aan loyaliteit. Af en toe gaan we bij hen langs. De voeten op tafel en praten over wat ze bezighoudt. Wat belangrijk voor hen is. Hoe we dingen samen nog slimmer kunnen doen. Ook maken we prijsafspraken voor het nieuwe half jaar.

Zij kunnen niet zonder ons, wij kunnen niet zonder hen. Als je elkaar lang kent, ben je eerlijker en meer open naar elkaar. Dat versterkt je loyaliteit. Dat versterkt het samenwerken.”

(Ronald Wagelaar)

800 meter rollenbaan

Meer focus op maatwerk

Van oudsher staat De Vries Trappen bekend als seriematige trappenbouwer. Projecten met enkele woningen komen af en toe aanwaaien, totdat De Vries Trappen ook daar steeds meer potentie in gaat zien. Een duidelijk signaal dat er ook steeds meer focus komt op maatwerk trappen, is bijvoorbeeld de opening van de showroom in 2005. Voorheen was die er niet echt, er was slechts een afgelegen kantoortje waar je een paar opties kunt zien; een paar spijltjes en dat soort dingen. “Met de trappen in de showroom geef je eigenlijk meteen je visitekaartje af. Je laat zien wat we kunnen op maatwerkgebied”, vertelt Marcel. Elke trap die in de showroom staat is een echte maatwerktrap.

“De kopersportalen, nieuwe machines, het type partners dat we aan ons hebben weten te binden, de samenwerking met de houtleveranciers… Er zijn heel veel dingen die hebben bijgedragen aan het succes en de groei van onze maatwerktak.”

(Marcel Beuzenberg)

Typerend is ook de crisistijd. Je kunt het in die periode zo gek niet bedenken, of De Vries Trappen maakt het. Trappen van vijf à zes meter breed, die een hoogteverschil van zeven à acht meter moeten overbruggen bijvoorbeeld. Of sierlijke gebogen trappen. “We wilden op dat moment alles oppakken wat er op te pakken viel”, vertelt Marcel. “Heel leuk om te doen, maar al snel merk je dat het eigenlijk niet werkt als je er niet speciaal op ingericht bent en het er een beetje bij doet.” Het maatwerk wordt daarom na de crisis iets meer gestandaardiseerd en de keuzemogelijkheden worden teruggebracht. Dat betekent echter niet dat er geen hele bijzondere trappen meer worden verkocht. Door de samenwerking met Trappenmakerij van der Geest ontstaat de mogelijkheid specials daar uit te

besteden (zie pagina 112). Zo kan worden voldaan aan de klantvraag. Door deze nieuwe focus is er meer ruimte om andere trappen op te pakken en aan te sluiten op de aantrekkende vraag vanuit de markt.

Met de komst van QRM zijn de hardhoutleveringen los van De Vries Trappen komen te staan. Het vele hardhout dat nodig is voor maatwerktrappen kan De Vries namelijk niet in eigen beheer kwijt. Erg fijn dus dat hiervoor een samenwerking is met Trappenstore in Dokkum, die het hardhout aan De Vries levert. Dat geeft extra ruimte. Het is één van de voorbeelden van hoe er gaandeweg steeds wat aanpassingen worden gedaan om het maatwerk te laten groeien.

>> Vervolg Maatwerk

QRM is ook de aanleiding voor de splitsing binnen het bedrijf in twee aparte marktgroepen: seriematig en maatwerk. Daarvoor doet iedereen eigenlijk nog beide. Op de afdeling werkvoorbereiding bijvoorbeeld kon het maar zo zijn dat de mensen die eigenlijk seriematige projecten deden, ook maatwerk trappen oppakten. Ook qua planning liep het wat door elkaar. Een hele andere organisatie. Er worden verschillende sessies met de kantoormedewerkers georganiseerd. Eerst eentje met het hele team, waarin wordt aangegeven dat het bedrijf wil splitsen en waarin gekeken wordt wie waar het beste bij past. Marcel kan op dat moment zelf eigenlijk moeilijk kiezen. “Ik wil me eigenlijk met beide blijven bemoeien”. Gelukkig is het allemaal niet helemaal zwart-wit. “Ook wanneer je maatwerk doet, verkoop je nog wel eens een seriematig project. Dat houd je toch.”

“Op een gegeven moment gingen de sessies per team verder. Lammert was verantwoordelijk voor serie, en ik voor het maatwerk. We hadden over en weer veel contact. ‘Joh, wij gaan dit doen, moeten jullie ook niet zoiets doen?’ Daardoor leerden we van elkaar en ging het ook best snel.”

(Marcel Beuzenberg)

Om vijf uur ’s ochtends rijden ze weg om in heel Nederland te verdwijnen: de 18 trapstellers van De Vries Trappen. De ene groep doet seriematig, de andere maatwerk. “Twee verschillende bloedgroepen”, zegt trapsteller Tjeerd Schaap. “De jongens van seriematig zetten binnen no time zes tot acht trappen in elkaar op een dag.” Tjeerd doet maatwerk, dan moet je iets meer tijd nemen. “Je werkt met luxe trappen. Met een trap zijn we gemiddeld twee uur bezig, inclusief de hekken en leuningen.” Op de terugweg naar Heerenveen gaat de radio vaak iets harder aan. TukkerFM of RadioNL. Veel Nederlandstalig. En tussendoor even bellen met andere trapstellers. Soms nemen ze een afslag naar links of rechts als ze één van hen moeten helpen als ze toch in de buurt zijn. Ook trapstellers doen het samen.

Dezelfde schifting wordt ook tussen de trapstellers gemaakt. Binnen de productie verandert ook veel, echter is hier geen sprake van een splitsing. Maar zodra de trappen uit de productie komen heb je óf een seriematige stelploeg die ze oppakt, óf een maatwerk stelploeg. Daardoor zorg je dat de maatwerktrappen er netjes in komen, maar dat ook de seriematige trappen er snel genoeg in staan. Tussen maatwerk vuren en seriematig vuren zit niet zo veel verschil. Het verschil zit ‘m in bijvoorbeeld hardhouten trappen, Z-profiel trappen of gelakte trappen waar je alles op ziet. Maar het grootste contrast zit in de manier waarop de markt benaderd wordt en in het type werk dat erbij komt kijken. Seriematige trappen worden bijvoorbeeld al vroegtijdig in het bouwproces geplaatst, tijdens de ruwbouwfase. Het plaatsen van maatwerktrappen gebeurt in een veel later stadium. De wand is dan bijvoorbeeld al afgewerkt/gestuct, waardoor je veel voorzichtiger te werk moet gaan.

“Ik zou me niet voor kunnen stellen dat we weer alleen serie of alleen maatwerk gaan doen, de combinatie is echt wel mooi om te hebben. We proberen overal het maximale uit te halen. Ik streef niet naar een gelijke verdeling tussen serie en maatwerk. Het is afhankelijk van de kansen die we zien in de markt.”

(Marcel Beuzenberg)

Introductie Next Step

Ronald zit in een restaurant als hij een man achter hem hoort vertellen over verschillende houtproducten. Met name in de keukenbranche. Na een tijdje draait hij zich nieuwsgierig om: ‘Wie ben jij eigenlijk’, vraagt hij. Zuidema, Harm Zuidema, hoort hij. ‘Nou’, zegt Ronald, ‘Ik ben Ronald Wagelaar van De Vies Trappen. Zullen we eens afspreken?’

Harm Zuidema runt jarenlang een bedrijf gespecialiseerd in keukenbladen in Tolbert. Dat heeft hij verkocht. Hij heeft tijd over en wil graag een beetje bijklussen. Voor De Vries Trappen gaat hij op zoek naar materiaal om een ander type trap te ontwikkelen. Als alternatief voor tropisch hardhout, want daar willen ze bij De Vries Trappen graag vanaf.

Harm komt met HPL, High Pressure Laminate, oftewel hogedruk laminaat. Supersterk en slijtvast, en voorzien van een antislip toplaag. ‘Waarom gaan jullie geen traptreden maken met zo’n toplaag’, zegt hij. HPL is een perfect alternatief voor sterk tropisch hardhout. Maar ook voor trapbekleding van tapijt, bijvoorbeeld van die ‘halve maantjes’.

Marcel mag in 2014 als teamleider het HPL-verhaal oppakken. Met het materiaal gaan ze experimenteren in Heerenveen. Het grootste knelpunt blijken daar de machines. Die hebben moeite

met het oersterke HPL. Ook qua afzuiging en afvalstromen past het niet bij hout. Dus ontstaat het idee: laten we die traptreden elders maken. Harm kent een interieurbouwer die werkt met het materiaal: Interblad. Daar beschikken ze dus ook over de juiste machines. Nu nog iemand vinden die op die plek voor De Vries Trappen aan de slag kan.

TRAPRENOVATIE

Sieuwerd Baron heeft hoge nood

Op dat moment werkt Sieuwerd al tien jaar bij De Vries Trappen. Heeft alle mogelijke functies binnen het bedrijf zo’n beetje al bekleed. Van CNC-machine bedienen tot trappen inmeten. Daarom zoekt Sieuwerd Baron naar iets nieuws. Maar alle functies die hij ambieert, zijn bezet. Hij besluit buiten De Vries Trappen te kijken. Na al die leuke jaren in stilte te vertrekken, dat zit niet in zijn aard. Maar om een leidinggevende aan te schieten en te vragen om een andere functie doet hij ook niet zomaar.

Toevallig treft Sieuwerd Marcel op het toilet. Echt goed kennen ze elkaar niet; de een werkt in de fabriek, de ander op kantoor. Sieuwerd weet alleen dat Marcel in de running is om de nieuwe directeur te worden. Omdat hij tot dan toe altijd met heel veel plezier bij het bedrijf gewerkt heeft en niet zo maar zonder wat te zeggen weg wil gaan, spreekt hij Marcel aan. “We staan naast elkaar en ik vraag hem of er nog kansen voor mij zijn binnen het bedrijf, omdat ik er anders aan denk ergens anders een baan te zoeken.”

Ze wassen hun handen en Marcel vraagt waarom hij weg wil. Hij mist de uitdaging, vertelt Sieuwerd. Marcel vertelt hem over Next Step en Kampen. Sieuwerd is niet direct happig. Het product Next Step wordt al geproduceerd bij De Vries Trappen, maar hij heeft er zelf nog nooit mee gewerkt. Daarnaast zou hij ook nog naar Kampen moeten. Maar uiteindelijk concludeert hij; wat heb ik te verliezen. Bevalt het niet dan kan ik altijd nog mijn CV online zetten.

Vanaf nul beginnen

In Kampen staat niks. Zijn kantoor is het kachelhok. Onder een boiler zet hij een bureau. Het is er koud, maar Sieuwerd vermaakt zich opperbest. Al snel komen de eerste machines. De monteurs zijn nog maar net de deur uit als Marcel en Ronald binnenkomen. ‘Nou, laat maar eens zien.’ Sieuwerd heeft geen idee wat hij doet, echt niet, herinnert hij zich. “Ik kreeg uitleg van meerdere machines tegelijk, ik had nog geen tijd gehad om er even goed naar te kijken. Ik zet één van de machines aan en hoop dat die niet kapotgaat”.

Welke machine moet hij gebruiken? Welke lijm? Welke frezen? Het blijft zoeken, optimaliseren en opnieuw verbeteren. Daarbij krijgt Sieuwerd na een aantal weken assistentie van zijn broer Hielke. Samen verfijnen ze het productieproces en blijven ze aanpassingen doen aan de frezen. Later volgt een nieuwe Homag-machine. En na twee jaar proberen, uitvinden, ontdekken en sleutelen, kraakt Sieuwerd de code. Een trap van hout beplakt met HPL. Een primeur. Wereldwijd. De naam: Next Step, oftewel de volgende stap in de trappenwereld. Want dat is het.

Een gouden team

Een paar jaar later is alles anders. In Kampen staat een hal van 2000 vierkante meter. Met vier CNC’s en zeven mensen. Een gouden team, super gemotiveerd, zegt Sieuwerd. Iedereen ziet Next Step

als zijn eigen bedrijf. Neemt zijn eigen verantwoordelijkheid en begrijpt wat, wanneer en waar het moet gebeuren. En iedereen kan eigenlijk alles. Taken verdelen ze onderling. Sommigen doen meerdere dingen tegelijk. “Er gaat nooit iemand naar huis zonder eerst te vragen of te kijken of hij een ander nog kan helpen. Iedereen is gelijk. We doen het samen.”

Een begrip in de trappenwereld

Over de naam Next Step is goed nagedacht. De HPLtrap is de volgende stap in de trappenbranche. Een nieuw product dat je ook graag aan je concurrenten wil leveren. Zij kopen dat minder snel als daarop een De Vries Trappen-logo staat. Natuurlijk weet iedereen binnen de trappenwereld dat Next Step uit de koker van De Vries Trappen komt. Dat is geen geheim. Maar het voelt gewoon voor andere trappenleveranciers beter als die naam er niet op staat.

Bij De Vries Trappen hopen ze dat Next Step uitgroeit tot een groot begrip in de trappenwereld; de volgende stap voor je trap. Het is onderhoudsarm, kleurecht, antislip en vocht- en krasbestendig, en past zowel in een klassiek als modern interieur. Kopers hebben keuze uit twaalf designs: van een hout- en betonlook tot een granietgevoel. De populairste variant: gekleurde treden in combinatie met witte stootborden en witte zijkanten. Ook populair: Next Step met ledverlichting.

TRAPRENOVATIE

Nov 2017 - eerste CNC naar Kampen

Productiehal Kampen in 2024

2016

Start DVT Academy

Het is moeilijk bevlogen trappenmakers rechtstreeks uit de schoolbankjes te vissen. Ook een goede CNC-operator vind je niet bij de poort van een ROC. Om die bij een ander bedrijf weg te lokken, nee, dat vinden ze bij De Vries Trappen niet netjes. Daarom beginnen ze een eigen academie om mensen op te leiden. Jong of oud. Man of vrouw. Schoolverlater, zij- of herintreder. Ronald: “We kiezen voor mensen waar een goede kop op zit. Die echt aan de slag willen. Die dit werk leuk vinden en ook het werken in teamverband begrijpen. De rest leren wij ze wel.” De eigen DVT Academy werkt. Natuurlijk, afvallers zijn er ook. Dat hoort bij elke opleiding. “Maar de mensen die blijven, willen hier vaak niet meer weg. Dat blijken echte trappenmensen die zich thuis voelen binnen onze familie.”

Komst keuze-koper-portaal

Keuze koper nu ook online en voor elk woonproject. De vraagt groeit naar trappen op maat en gepersonaliseerd seriematig. Een trap is niet langer een noodzakelijk iets dat je wegstopt in een gang of hal. De trap mag voortaan gezien worden.

‘Vliegende kraaien vangen altijd wat. Als je nooit iets uitprobeert, blijf je altijd hetzelfde doen. De trappenbranche is gebaat bij vernieuwing. Dat is vooral goed voor de eindgebruiker, die jarenlang is genegeerd. Die heeft jarenlang een trap voor zijn kiezen gekregen, niet altijd een trap die hij of zij wil’.

(Ronald Wagelaar op Censor.nl)

NOM weer uitgekocht

Na twee jaar kan Ronald de NOM weer uitkopen. Daarvoor in de plaats komen Marcel en financieel directeur Jan Middel die zich op dat moment inkopen. De financiële steun van NOM heeft De Vries Trappen goed gedaan. Heeft ruimte gemaakt voor QRM en up-to-date CNCmachines waardoor het bedrijf slimmer en efficiënter kan produceren. Na al die slechte jaren staat er ‘een strak uitgelijnde organisatie’, zegt hij. Wanneer dan het volume omhooggaat en je prijzen zijn goed, kijk, dan heb je de wind mee. In 2015 zit De Vries Trappen op tachtig medewerkers.

Next Step Traprenovatie 2017

Bij Next Step maken ze treden voor nieuwe trappen. Zo’n twee jaar na de uitvinding hiervan gaat men ook met overzettreden van hetzelfde materiaal aan de slag. Bij Next Step Traprenovatie staat het renoveren van oude en versleten traptreden centraal. Je oude trap kan tijdens die renovatie gewoon blijven staan. De monteurs rijden naar je huis, meten, zagen en plakken over je oude trede een nieuwe overzettrede. Dan is die voor altijd slijtvast en beter dan nieuw.

Ook in bedrijfspanden komen de monteurs regelmatig. In veel gebouwen is de trap of het trappenhuis één van de meest belopen verkeersroutes, en draagt op die manier bij aan de uitstraling van het bedrijf. Maar waar veel gelopen wordt, is ook veel slijtage. Geen probleem voor

het Next Step materiaal. Daarom worden er ook vloeren van gemaakt, passend bij jouw nieuwe of gerenoveerde trap. De monteurs van Next Step Traprenovatie kunnen die voor je leggen.

Betonnen trappen bekleden met eiken overzettreden op

H G C R i j s w i j k

ZAKELIJK

Creatieve oplossingen voor uitdagingen zoals erg dikke treden waar we speciale overzetelementen voor hebben laten maken met vergrote neus Onze unieke driedelige trapbekleding werd toegepast om de keepboomtrappen geheel rondom te bekleden.

Maatwerkoplossingen

Een belangrijk onderdeel van dit project was de planning We begonnen de renovatie op Goede Vrijdag, toen het Geneeskundig Centrum gesloten was. Dit zorgde voor een ongestoorde werkomgeving en minimaliseerde eventuele overlast voor medewerkers en patiënten Vanwege schroeven aan de achterkant van de treden die bereikbaar moesten blijven pasten we ons aan de situatie aan en kozen we ervoor de trap niet volledig rondom te bekleden

Diverse materialen Volledige ontzorging

De veelgebruikte trappen in de centrale hallen van het hotel waren toe aan een renovatie Bij de steektrap zijn extra brede Next Step overzettreden toegepast, de andere trap is gerenoveerd met een Z-profiel

PARTICULIER

Scan de QR-code!

Vanaf twee weken geleverd

Vaste prijsgarantie

Betrouwbare kwaliteit

Bekijk meer weten over ons zakelijke aanbod?

Nieuwe loods specials, lijmstraat en elf nieuwe machines. Investering 3 miljoen

Ondanks de automatiseringsslag die eerder gemaakt is met behulp van de NOM zijn er nog wel de nodige uitdagingen qua machines. De besturing van de machines is bijvoorbeeld verouderd, alles moet met de hand ingesteld worden. Dat past eigenlijk niet bij de missie op dat moment: snel kunnen schakelen tussen maatwerk en seriematige trappen zonder verlies van doorlooptijd. Klanten gaan steeds meer van De Vries Trappen vragen, dus er moet een bepaald volume gegarandeerd kunnen worden. Bovendien valt er nog

veel meer uit de markt te halen. ‘Hoe kunnen we dit realiseren met de huidige bezetting’ is wat men zich afvraagt. Het antwoord ligt bij het machinepark; de machines vervangen en zo de capaciteit verhogen. En dat in een half jaar tijd.

In week 41 van 2018 gaat het project los. Niet alleen komen er nieuwe treden CNC’s, bomen CNC’s een nieuwe schuurmachine en lijmpers; het project heeft nog veel meer voeten in de aarde. Er worden stelconplaten verwijderd, beton gestort, ondersteuningspalen

verwijderd, inpandig palen geheid & staalconstructies aangebracht… In de tussentijd wordt er op het binnenterrein een nieuwe loods bijgebouwd en er vinden meerdere verplaatsingen van afdelingen plaats. De nieuwe Cefla spuit- en drooginstallatie komt in de plaats van het verfgordijn. Ondanks alle aanpassingen die gaande zijn in de fabriek blijft het trappen maken gewoon doorgaan.

De ontwikkelingen hebben niet alleen impact op de capaciteit, maar ook op het energiegebruik

van De Vries Trappen. De aansluitcapaciteit moet verhoogd worden, de inpandige middenspanningsinstallatie moet worden vervangen voor een zwaardere transformator (1MVA). De vacuümpompen van de cnc’s gebruiken 5,5 kilowatt aan stroom en produceren veel geluid en warmte. Deze pompen draaien 7,5 uur per dag terwijl er niet altijd vraag naar vacuüm is. Dit kan efficiënter daarom wordt er een centraal vacuümsysteem aangelegd (besparing van 10 pompen). Om de afzuigcapaciteit te vergroten wordt er een nieuw afzuig- en filtersysteem op het binnenterrein geplaatst.

Bedrijfsleider Lammert neemt iedereen mee in de veranderingen. Hij merkt dat de collega’s hier behoefte aan hebben. Hij hangt een planning op waar iedereen op kan kijken en deelt regelmatig updates op het intranet. Wat gaat er gebeuren, waarom doen we dit en wat betekent dit voor ons? “Je wilt iedereen hierin meenemen alsof het de verbouwing van hun eigen huis betreft”, aldus Lammert. Hij is super trots op hoe deze ingrijpende periode uiteindelijk succesvol wordt afgesloten. “Iedereen zegt dat het niet normaal is hoe dit gegaan is.”

Lammert Swart

Werkzaam van 2005 - heden

Lammert heeft een hbo bouwkunde-achtergrond. Na zijn opleiding is hij eerst werkzaam als werkvoorbereider en projectleider bij Bouwbedrijf Lont. In 2005 begint hij als projectleider montage bij De Vries Trappen. Na een jaar of tien neemt hij de leiding over het seriematige team, terwijl Marcel op dat moment verantwoordelijk is voor het maatwerkteam. Meer te maken krijgen met de productie is niet per se zijn doel, maar eerder een samenloop van omstandigheden. “We zijn daar volop bezig met innovaties en vernieuwing, en daar ligt ook mijn kracht en passie.”

Later komt daar in de rol van bedrijfsleider ook een stuk coördinatie richting de productie bij. Lammert zorgt voor kortere lijnen en een productieaansturing vanuit voormannen die elk weer een eigen team leiden. Samen met Marcel zet hij het QRM-systeem binnen De Vries Trappen op en stuurt hij dit aan. Tijdens de grote verbouwing in 2018 is hij hoofdverantwoordelijk voor het hele project en geeft hij sturing aan alle uitvoerende partijen die in een periode van een half jaar samen moeten zorgen voor een nieuw machinepark. En met succes!

Biografie

2005 Projectleider

2015 Teamleider grootschalige bouw (serie)

2018 Bedrijfsleider

2019 Technisch adjunct directeur

2023 Technisch directeur

2019

Marcel Beuzenberg nieuwe directeur

De Vries Trappen

Die NOM-tijd heeft Ronald nog iets geleerd. Eerst is hij de enige aandeelhouder van De Vries Trappen.

“Financieel was het lastig. Het bedrijf had het moeilijk. Dan sta je d’r helemaal alleen voor. Daar knap je als mens niet bepaald van op.” Ervaren ze thuis ook, weet hij. Kijk, hij is een optimist, maar toch, op de donkerste momenten heeft hij wel eens door het bos gelopen en gedacht, ik moet echt even mijn zinnen verzetten. Zien dat ik weer vrij van geest wordt om de goede besluiten te kunnen

nemen. Met de NOM als tweede aandeelhouder heeft hij dat eenzame gevoel minder. Er is iemand anders die hem ondersteunt. Het is de trigger om contact te zoeken met financieel directeur Jan Middel en zijn adjunct Marcel Beuzenberg. Beiden stappen in als aandeelhouder eerst voor 5%. Later kopen ze allebei een kwart van het bedrijf. In 2019 doet Ronald een stap terug. Marcel heeft een paar jaar eerder al aangegeven dat hij ambities heeft om hem op te volgen. De tijd is daarvoor rijp.

MEMO

Komst webshop Trappenmaat.nl

Een paar jaar geleden kan niemand het zich voorstellen; wie gaat er nou online een trap bestellen? Ook Trappenmaat.nl, de webshop van De Vries Trappen, blijkt een schot in de roos. Met name voor klusbedrijven. Die maken zelf in opdracht trappen. Zagen een gat in een zolder en gaan aan de slag. Nogal duur. Ze kunnen in plaats daarvan ook bij een fabriek een kant-en-klare trap bestellen. Maar dan duurt het zomaar vier tot tien weken voordat ze die in huis hebben.

Dankzij Trappenmaat.nl is dat lange wachten voorbij. Je vult op de site de trapmaten en andere details in, en je ontvangt de trap als bouwpakket al vanaf 6 werkdagen. Er zijn meer online trappenwinkels in ons land, maar geen is zo snel en nauwkeurig als Trappenmaat.nl. De beste trap tegen een eerlijke prijs.

Trap bouwpakketten

Traprenovatie onderdelen

Losse houten traptreden

Overname Harryvan Kozijnen uit Slochteren 2021

Harryvan Kozijnen is opgericht in 1930 in het dorpje Schildwolde. Oprichter J.L. Harryvan is vooral bekend als bouwer van baanderdeuren, hoge dubbele staldeuren. Financieel directeur Jan Middel van De Vries Trappen doet in 2021 een adviesklus bij Harryvan. De directeur vraagt vervolgens of ze bij De Vries Trappen niet voor de helft bij hem willen instappen? Hij wil er zelf over ongeveer vijf jaar uit. Dan kunnen ze het bedrijf eerst samen runnen.

De directeur stelt die vraagt niet voor niks. Het gaat niet lekker met Harryvan Kozijnen. Dat is ook de reden waarom Jan bij hen op bezoek is.

Bij De Vries Trappen zien ze een kans. Al tijdens de eerste rondleiding door Harryvan zien Jan, Marcel en Ronald mogelijkheden. Ze zien vooral een kwaliteitsproduct en vakmensen. Ook hebben beide bedrijven een overlap in klanten. Een aantal

kozijnenklanten wil misschien trappen kopen en andersom. Dus waarom niet voor vijftig procent instappen? Al snel na de overeenkomst, blijkt dat Jan, Marcel en Ronald met iets meer ambitie in de wedstrijd staan en graag willen investeren, dit matcht niet meer met de andere aandeelhouder. Daarom besluiten ze samen ook de resterende vijftig procent van Harryvan te kopen om volledig eigenaar te worden.

“We zoeken naar bedrijven met dezelfde waarden. Bij ons draait het om samen. Ook met onze partners, in de breedste zin. Dat is de geest van De Vries. Dat is het DNA van De Vries.” (Marcel Beuzenberg)

Denkenindegeest vanJanErnst

Bij De Vries Trappen pakken ze de overnames op dezelfde manier aan zoals Jan Ernst de Vries dat jarenlang in zijn Rugby-tijd heeft gedaan. Ga niet direct alles inrichten volgens jouw manier. Heb respect voor het logo en de geschiedenis van het bedrijf dat je wilt overnemen. Behoud het goede. Voeg alleen dingen toe die de mensen daar zelf waarderen en waarvan ze zeggen: ‘hé, dat is fijn’; ‘oh, dat scheelt’; ‘wauw, dat is voordelig’; en ‘hé, dit werkt handig’. Familiebedrijven hebben een ziel. Als je die uit een bedrijf haalt, kun je dat wel sluiten.

Beide bedrijven zijn qua logo’s een beetje naar elkaar toe getrokken. Maar Harryvan Kozijnen gaat niet De Vries Kozijnen heten. Dat is ongepast. Omdat Harryvan als familiebedrijf zelf een historie heeft van bijna honderd jaar. Daar moet je zuinig op zijn. Marcel: “Je gaat niet tegen zo’n bedrijf zeggen, vergeet jullie historie, vergeet jullie eigen identiteit, vanaf morgen heten jullie De Vries Kozijnen. Ik heb daar zelf ook helemaal geen goed gevoel bij om die naam weer nieuw leven in te blazen.”

“Ik heb de overname niet ervaren als ‘we zijn overgenomen’. Ik voel me nog steeds gewoon een Harryvan-er. Ik volg De Vries Trappen wel, maar ik weet niet exact tot in detail wat ze daar allemaal doen. Het zijn twee aparte bedrijven.”

(Gerard Scholte, werkzaam bij Harryvan Kozijnen sinds 1988 in verschillende functies).

“Sinds de overname is het proces zowel in de fabriek als op kantoor beter gestroomlijnd. De sfeer is opener en relaxter, waardoor je lekker je werk kunt doen. Hier in Slochteren maken we kozijnen, ramen en deuren; heel andere producten dan trappen.”

(Rocco Rundervoort, werkvoorbereider bij Harryvan Kozijnen sinds 2007).

Voordat de keerinstallatie er was gebeurde het keren met de hand

Nieuwe keerinstallatie in schilderloods

In mei 2019 heeft de oude schilderloods een fikse beurt gekregen; met de komst van de Cefla spuit- en drooginstallatie. Diezelfde machine krijgt twee jaar later een upgrade. Om ervoor te zorgen dat trappen nog sneller en minder mens belastend in de grondverf kunnen worden gezet. “Onze Cefla-verfinstallatie is eigenlijk een spuitrobot en droogoven in één”, vertelt technisch adjunct-directeur Lammert Swart. “Je voert de traponderdelen in en de machine spuit dan de bovenkant. Na het droogproces komen deze retour en moeten ze omgedraaid worden om nog een keer gespoten te worden. Dat omdraaien was erg intensief voor onze medewerkers. Met het oog op duurzame inzetbaarheid van onze mensen vonden we daarom dat er een oplossing moest komen.”

In samenwerking met machinemaatbouwspecialist Bouwtechnics uit Augustinusga ontwikkelt De Vries Trappen een keerinstallatie die makkelijk en

snel traponderdelen van verschillende diktes kan optillen. Lammert: “Dat oppakken en neerleggen van elk onderdeel mag niet langer dan een minuut duren.”

De keerinstallatie bestaat uit twee mechanische armen voorzien van luchtkussens. Als die een traponderdeel vasthebben, vullen die zich met lucht. Net zolang totdat ze een bepaalde druk hebben, en het onderdeel goed kunnen vasthouden en optillen. Lammert: “Om de onderdelen vervolgens weer los te kunnen laten, wordt de lucht vacuümgetrokken.” Door middel van sensoren ziet de machine of een onderdeel voor de eerste keer is gecoat of niet. Het in samenwerking ontwikkelde concept is echt een maatwerkoplossing die nog niet eerder in de timmerindustrie is gebruikt.

Nieuwe keerinstallatie

Lancering trappenportaal 2022

Niet meer hoeven wachten op offertes, zelf inplannen wanneer je trap geleverd wordt en een online showroom waarin jouw klanten zelf de opties kunnen bekijken en keuzes kunnen maken. Dat is waar klanten van De Vries Trappen behoefte aan hebben. Al die wensen komen tot vervulling in het Trappenportaal. Klanten kunnen nu zelf online hun trappen samenstellen en bestellen. Er is een keuze uit verschillende materialen, stijlen en afwerkingen. Het portaal biedt ook een duidelijk overzicht van prijzen en levertijden. Zo makkelijk en transparant mogelijk. Het gebruiksvriendelijke portal is een vervanging van het emailverkeer tussen werkvoorbereider en klant, en de projectmatige kopers portals die al bestaan.

Marcel: “Onze klanten kunnen op hun beurt hun klanten uitnodigen op het portal om hun trapkeuzes door te geven.

“Het werkt gewoon lekker praktisch, is overzichtelijk en je hebt meteen de kosten in beeld.”

Erwin van der Thiel kopersbegeleider en werkvoorbereider

Start leveren van traptorens

Steeds vaker is er de wens om tijdens de bouw op een veilige en snelle manier gebruik te maken van de trap. Daarom maken prefab trappen al deel uit van het assortiment. In 2022 wordt dat assortiment uitgebreid met de traptoren, waarbij wandenbouw, trappen, veiligheid en eventueel installatiewerk samenkomen.

Marcel: “We kregen steeds vaker de vraag of stukadoors, tegelzetters, timmermannen en andere werklieden tijdens de bouw veiliger en sneller de trap konden gebruiken. Zonder valgevaar in het trapgat.” Bij De

Vries Trappen werd daarom besloten de bestaande prefab trap te upgraden tot een traptoren die je in zijn geheel - vier tegelijk per transport - naar een bouwplaats kunt rijden en binnen vijftien minuten met een hijskraan kunt plaatsen. De traptorens komen in twee variaties: een voor rijtjeswoningen met een smal en lang trapgat. En een voor twee-onder-eenkapwoningen waar dat trapgat vaak kleiner en breder is. Open of dicht, andere spijlen of uit laten voeren met Next Step treden? De uitvoering kan per toren verschillen. “De traptoren is een combinatie van een trap,

wanden en installatiewerk voor riolering, luchtventilatie en inbouwreservoirs voor de inbouw van toiletten. Een gehele kern voor een woning waaraan meerdere disciplines toegevoegd zijn.”

“Goed luisteren naar je klanten. Hoe kun je die helpen. Wat vinden ze belangrijk. Het heeft gezorgd voor keuze-koper-portalen, Next Step, de webshop en de traptoren. Hiermee zijn wij onderscheidend in de trappenbranche.”

(Marcel Beuzenberg)

IJzerweg 4

Tinweg 4

Koop pand tegenover De Vries Trappen

De traptorens worden gemaakt in het nieuwe pand aan de overkant van De Vries Trappen, waarvan de voordeur staat aan de IJzerweg 4. 3500 vierkante meter productieruimte, los van kantoren en het magazijn. Naast traptorens worden er ook trapkisten en andere prefab elementen gemaakt. Bovendien is de kavel maar liefst 9000m2, wat volop ruimte geeft voor toekomstige uitbreiding.

Weer een nieuwe uitdaging voor Sieuwerd Baron. Het Next Step team in Kampen moet hem twee dagen in de week missen, want dan is hij aan de IJzerweg in Heerenveen. Samen met zijn vader Tjeerd Baron en twee ooms Sjoerd en Hielke. In plaats van het De Vries Trappen-logo kun je net zo goed het familiewapen van de familie Baron op de gevel plakken. Net als in Kampen destijds weer een bedrijfstak om op een nieuwe locatie vorm te geven.

1924 - 2024

Het begon een eeuw geleden in Gorredijk. Met houten trappen getimmerd door Feitze Jans de Vries.

Daarna verhuisde De Vries Trappen via Terband naar de Tinweg in Heerenveen. Daar maakt het trappen in alle mogelijke vormen, maten en kleuren. Van Next Step en prefab traptorens tot keepboomtrappen en vrijdragende trappen die je ook online kunt bestellen. De Vries Trappen leeft na honderd jaar als nooit tevoren.

Feitze Jans mag trots zijn.

Hoofdstuk 4

Samen 100 jaar

Bij binnenkomst bij De Vries Trappen valt het meteen op: het unieke logo dat achter de balie van de receptie hangt, gevuld met krantenartikelen en historische foto’s.

1924 - 2024

“De

geschiedenis van De Vries, die honderd jaar, ik voel een enorme verantwoordelijkheid voor de continuïteit van dit bedrijf. Als je directeur wordt van een bedrijf met zo’n rijke geschiedenis groeit dat besef alleen maar.”

(Marcel Beuzenberg)

Honderd jaar

Honderd jaar. Hoeveel bedrijven kunnen dat zeggen. Bewogen jaren, zeker. De Vries Trappen is verkocht aan (buitenlandse) investeerders en ging daarna zelfstandig verder. Stormen en crisissen, De Vries Trappen heeft ze allemaal overleefd. Mooier, het bedrijf is er sterker uitgekomen. Omdat het altijd op tijd weet te investeren in morgen.

Kijken naar de lange termijn: dat past bij een familiebedrijf dat De Vries Trappen altijd is gebleven. Collega’s willen hun kroost onder de vleugels van De Vries Trappen onderbrengen, omdat ze weten dat hier een warm nest voor ze is.

Het DNA van De Vries Trappen kun je in een woord samenvatten: samen. Als er een probleem is, niet wijzen, dan los je dat met elkaar op, ongeacht wie dat heeft veroorzaakt. Niet kijken naar rangen en standen. Jij moet dit doen, jij hoort dat te doen. Nee, met elkaar de schouders eronder en gaan. Er met z’n allen voor zorgen dat iedereen voldoende brood op de plank heeft thuis en plezier heeft in het werk; dat is doelstelling nummer één.

De Vries Trappen is ook een sociaal bedrijf. Altijd geweest, weet Marcel. “Ik zie onze mensen niet als nummers, als gereedschap om winst mee te behalen. Ik wil ze helpen te groeien. Als mens en professional.” Het liefst zou

“De Vries Trappen is niet meer in eigendom van een familie, maar we zijn een echt familiebedrijf. Wij zoeken naar langdurige relaties. Of dat met onze medewerkers, leveranciers of klanten is. Natuurlijk kan in elke relatie een keer wat fout gaan. Dat gebeurt in de beste families. Maar binnen diezelfde familie komen ze er ook zo weer uit.”

(Marcel Beuzenberg)

hij net als sommige voorgangers van hem deden elke dag een rondje door de fabriek doen, maar dat gaat simpelweg niet. Toch zorgt hij ervoor dat hij iedereen betrekt bij wat er speelt binnen het bedrijf. “Ik vind dat iedereen die ergens keihard voor werkt en voor gaat ook moet weten hoe het ervoor staat en wat we met mekaar doen.” Of het goed of even wat minder met het bedrijf gaat, kunnen de medewerkers dan ook maandelijks op het intranet Workplace lezen.

Zo kunnen De Vries Trappenmedewerkers met een specialist over van alles en nog wat praten als ze daartoe de behoefte voelen. Er zijn periodieke medische checks. Marcel stuurt

mensen naar een fysio als hij hoort of ziet dat ze klachten hebben. Ook in crisistijden staat hij ze bij. “Toen de energieprijzen uit het dak gingen, hebben we onze medewerkers extra geld uitgekeerd.”

Samen geldt ook voor de partners waarmee De Vries vaak al jarenlang zakendoet. Familiebedrijven, ja, natuurlijk. Omdat die hetzelfde denken en doen. De meeste leveranciers kennen elkaar ook. Samen vormen ze een grote familie.

Klanten moeten niet voor De Vries Trappen kiezen als ze de laagste prijs willen. Marcel kent ze genoeg. Klanten of leveranciers die bij zes verschillende

fabrikanten een offerte opvragen. Sorry, daar passen ze bij De Vries Trappen voor. “Wij kiezen voor jou als je echt de intentie hebt met ons een relatie op te bouwen voor de langere termijn. Dan pas willen wij een offerte uitbrengen.” Het denken in de lange termijn; ook dat zit in het De Vries-DNA. Marcel weet niet beter. “Ik zou me er ook niet prettig bij voelen als het bij ons op een andere manier zou gaan.”

Dat De Vries-DNA, dat krijg je niet zomaar kapot. Daar gaan jaren van lange dienstverbanden, inclusief bijbehorende jubileumvieringen, of samenwerkingen mee gepaard.

“Het duurt even voordat je dat familiegevoel hebt, voordat je je echt onderdeel voelt van de club. Maar ik ben heel blij met waar we nu zijn en dat we nu mensen hebben waar we op kunnen bouwen; zowel onze medewerkers als onze partners. Iedereen gaat voor elkaar door het vuur; is het hier eigenlijk te druk en hebben we te weinig capaciteit dan zetten we met elkaar een stapje harder. Is er een probleem, dan zetten we met elkaar de schouders eronder. Dat is wat mij betreft het echte familiegevoel.”

(Marcel Beuzenberg)

Samen sta je sterker:

al 12 jaar partners met een gemeenschappelijke visie

Een bedrijf dat veelal dezelfde visie en waarden hanteert als De Vries Trappen is Groothuisbouw uit Emmeloord. Dit verklaart wellicht de sterke band en langdurige samenwerking tussen de twee bedrijven als vaste partners. Net als bij De Vries Trappen vinden ze bij Groothuisbouw dat je niet zomaar naar een andere leverancier stapt, omdat het daar toevallig goedkoper kan. “Tuurlijk is de prijs belangrijk. Maar de samenwerking en de afspraken die je met elkaar maakt over kwaliteit en dat soort dingen, dat is veel belangrijker. Dat zorgt ervoor dat je efficiënt kunt werken”, aldus Hans Admiraal, manager bouw bij Groothuisbouw.

Een korte bouwtijd

En dat efficiënt werken, dat vinden ze bij Groothuisbouw ontzettend belangrijk. Terwijl je in de bouw regelmatig ziet dat planningen uitlopen en projecten lang duren, bouwt Groothuisbouw een woning in ongeveer tien weken. Dat komt door de lange voorbereiding en dat alles goed uitgetekend wordt. “De prefab onderdelen van onze woningen bereiden we voor in onze productiehallen. En niet alleen wij, maar ook onze onderaannemers/leveranciers”, aldus Hans.

Op de bouw komen deze onderdelen samen en zo kun je in een korte tijd een kwalitatief hoogwaardige woning realiseren. “Eigenlijk alle onzekerheden die je hebt op de bouw, waar dingen fout kunnen gaan en waar je niet goed grip op hebt; die wil je het liefst naar binnen halen in de productiehal, waar je het onder goede omstandigheden kunt maken” aldus Arnold van der Linde, algemeen directeur bij Groothuisbouw.

Afspraken die binnen de samenwerking zijn gemaakt zorgen dat alles soepel verloopt, waardoor het ook allemaal zo snel en efficiënt kan. Hans: “De jongens van De Vries weten precies wat ze moeten doen. Het zijn vaak dezelfde trapstellers die er rondlopen. Ze weten wat ze aantreffen en kennen elkaar, dat werkt natuurlijk prettig.” De Vries Trappen mag erop vertrouwen

dat Groothuisbouw niet zomaar naar een andere leverancier stapt, in ruil daarvoor willen zij dat hun planning gehanteerd wordt. “We bouwen volgens een strakke planning met een korte bouwtijd dus je gaat altijd door, wat er ook gebeurt”, aldus Arnold.

Wanneer een trap opnieuw geproduceerd moet worden, ontstaat er vertraging en daar is in zo’n strak proces geen ruimte voor. In het verleden kwam het nog wel eens voor dat de trap niet perfect aansloot. “Dan namen we de tekening klakkeloos over waar de maten niet klopten” legt Hans uit. “In werkelijkheid kan het zijn dat de woning een paar millimeter groter of kleiner is geworden.” Daarom meten ze het trapgat nu in zodra de woning staat. De gegevens worden online gezet, waarna de jongens bij De Vries op kantoor de gegevens uit het systeem kunnen halen en direct de trap kunnen uitwerken. Zo zijn Groothuisbouw en De Vries trappen continu gezamenlijk op zoek naar manieren om de samenwerking te verbeteren en efficiënter te maken.

Samen uitdagingen aangaan

De zaken staan er nu goed voor, maar in het verleden hebben de twee partners ook wel gezamenlijk voor uitdagingen gestaan. Wanneer de samenwerking tussen de twee begint in 2012, bevindt men zich eigenlijk nog

Hans Admiraal en Arnold van der Linde

volop in de nasleep van de kredietcrisis. Arnold: “Deze periode was zeker niet makkelijk. Zowel Groothuisbouw als De Vries Trappen moesten hun prijzen aanpassen. Maar dat doe je samen, zodat je er samen weer beter van wordt. En dat is belangrijk. Dat vinden wij samenwerking”.

Op een gegeven moment gaan de prijzen voor eiken flink omhoog, wat doe je dan? Je gaat gezamenlijk op zoek naar de beste oplossing. “Op zo’n moment ga je met elkaar nieuwe afspraken maken” legt Hans uit. “We kijken in zo’n situatie wat voor beide partijen werkbaar is en welke keuze het beste is voor onze opdrachtgevers. Het belangrijkste blijft dat we onze vertrouwde kwaliteit waarborgen en zorgen dat onze opdrachtgevers tevreden zijn”. Dat is waar je doorlopend op zoek naar gaat; hoe kun je nou voor elkaar en met elkaar de beste keuzes maken, en waar kunnen we uiteindelijk de opdrachtgevers het meest blij mee maken? Het alternatief Next Step blijkt een geschikte oplossing.

Een betrouwbare partner

Door de jaren heen hebben de twee partners al mooie projecten met elkaar mogen doen. De mooiste trappen vindt Hans de verschillende trappen van De Vries die in de zes modelwoningen van Groothuisbouw verwerkt zijn. “Dat jullie eigenlijk een deel eigen showroom bij ons in de woningen hebben staan vind ik wel bijzonder.” In de modelwoningen laat Groothuisbouw alles zien wat ze doen. Eigenlijk kunnen bezoekers hun nieuwe woning al bezichtigen voordat de bouw begint, dat is een waardevolle beleving. “Het is een hele ervaring als je een huis laat bouwen. Heel veel mensen onderschatten de impact die het op je heeft”, aldus Hans. Om het maken van de vele keuzes makkelijker te maken, is zo’n modelwoning natuurlijk ideaal.

Volgens Arnold zit het niet zozeer in de mooie projecten, maar meer in de ‘steady flow’ van werkzaamheden die samen worden uitgevoerd. Soms heeft De Vries Trappen wel honderd trappen die in één keer de deur uitmoeten, een andere keer weer twintig. Bij Groothuisbouw is dit elke week hetzelfde aantal. En als het aan Arnold ligt dan gaat dat in de toekomst zeker zo door. “Als ik De Vries Trappen in één woord moet omschrijven; dan is dat betrouwbaarheid. Dat merken we gewoon. Afspraken worden nagekomen. En dat is de basis van elke samenwerking.” Hans: “En als er wat misgaat kijken we samen hoe we dit de volgende keer beter kunnen doen.” Arnold: “Dat valt wat mij betreft ook onder betrouwbaarheid. Dat je elke keer zorgt dat je beter wordt. Samen.”

Door broer naar het familiebedrijf geleid, 45 jaar later nog steeds aan boord – familie Kromsigt

Werkzaam bij De Vries Trappen:

Gerrit 1974 – 2016

Joop 1966 – 2006

Appie 1979 – heden

Toen Appie als timmerman bij een bouwbedrijf werkte, moest hij zijn dienstverband onderbreken voor de militaire dienstplicht. Maar wanneer hij terugkomt, is er eigenlijk geen werk meer voor hem. Zijn broer wijst hem erop De Vries Trappen te bellen. In 2024, wanneer De Vries Trappen haar honderdjarig jubileum viert is het voor Appie dubbel feest, hij viert namelijk zijn eigen werkjubileum van 45(!) jaar bij de zaak.

Appie Kromsigt

“Mijn werkgever nam me apart en zei; ‘Als je ander werk kunt krijgen, dan zou ik het niet laten gaan. Hier houdt het straks op,” vertelt Appie. Hij besluit naar zijn oudste broer Gerrit te stappen, die op dat moment bedrijfsleider is bij De Vries Trappen. Die adviseert hem om Jaap Boeijenga op te bellen. “Die zei kom gelijk maar.” Dus dezelfde avond gaat hij er heen en diezelfde dag nog heeft hij direct een nieuwe baan te pakken. Het is zo snel geregeld dat zelfs zijn vorige werkgever onder de indruk is wanneer hij het hem vertelt. “Oeps, dit had eigenlijk niet gemoeten. Ik heb voor de winter en het voorjaar werk voor je geregeld,” zei hij. Maar toen was het al te laat. In eerste instantie is dat ook hetgeen waar Appie zich mee bezighoudt; die winter doorkomen. “Dan kijk ik daarna wel weer eens om me heen.”

Maar dat is niet gelukt. Alhoewel, hij heeft nog wel heel even wat anders gedaan. Naast dingen maken als timmerman is er nog

Van links naar rechts en boven naar beneden: Sjon Neef – Appie Kromsigt –Henk Schaap – Luc Meijer – Jelle Bakker – Carla Thijsen – Grietzen Schaap –Willem Jager – Sjoerd de Jager – Tjeerd Schaap – Joop Kromsigt – Gerrit Kromsigt

Zijn oudste broer Gerrit ging Appie dus voor bij De Vries Trappen. Die begint als trapsteller en haalt ook de middelste broer Joop (bij De Vries beter bekend als ‘Jopie’) naar het bedrijf. Later haalt hij zelfs zijn twee kinderen, Liekele en Dirk, beide voor ongeveer een jaartje naar het bedrijf. Hij is dus goed bezig met familieleden naar het familiebedrijf De Vries Trappen toe halen. Gerrit en Joop zitten samen bij elkaar op de auto, maar dat bevalt Gerrit niet. Hij wil wat anders gaan doen, maar dat laat Jaap Boeijenga niet gebeuren. Hij kan hem binnen (op kantoor dus) wel gebruiken. Maar dat wil Gerrit niet. “Maar Jaap zei tegen Gerrit: ‘We slepen je er door, het komt goed.’” En dus is Gerrit jarenlang bedrijfsleider. Maar hij zit niet de hele dag op kantoor. Is er een machine kapot, dan gaat hij die repareren. Hij heeft een enorme technische kennis. Is een boormachine van een trapsteller kapot, dan brengt die deze naar Gerrit en binnen no time werkt het ding weer naar behoren. Later verandert zijn functie om die reden ook van bedrijfsleider naar technische dienst. Hij heeft het naar zijn zin, maar wanneer Jaap Boeijenga weggaat, gaat Gerrit

met hem mee. Hij is er behoorlijk wat jaren tussenuit, maar keert uiteindelijk toch terug naar De Vries Trappen; weer in de rol als trapsteller.

Joop is ook altijd trapsteller geweest. Hij komt twee jaar na Gerrit bij De Vries Trappen. Door toedoen van de crisis gaat hij er twee jaar tussenuit. Maar wanneer het drukker wordt, keert hij toch weer terug. Omstreeks 2004 besluit hij zelf om wat anders te gaan doen. De laatste jaren van zijn loopbaancarrière is hij ZZP’er en doet hij ook nog wel eens wat klussen voor De Vries.

Alle drie de broers zijn dus trapsteller geweest bij De Vries Trappen, ook Appie. Die functie is

volgens hem wel veranderd in die 45 jaar tijd. “Je had vroeger veel minder gereedschap. Het enige elektrische gereedschap dat je had was een klapboormachine en een schiethamer. Verder was het hameren en spijkeren. Dat is nu wel anders.” Hetzelfde geldt voor de trapstellersbussen. “Vroeger hadden we oude Hanomag’s en later Mercedessen; eentje met een huif en twee met een platte bak. In de winter hadden we altijd kleden mee want het was hartstikke koud daarbinnen. Dan zaten we dik ingepakt in de bus. Dat is allemaal wel een stuk beter geworden.”

Omdat Appie ernstig ziek is geweest en het werk als trapsteller daardoor minder geschikt voor hem is geworden, is hij nu servicemonteur. Hij biedt oplossingen voor specifieke problemen, zoals bijvoorbeeld kraken, bij trappen die klanten bij De Vries Trappen hebben aangeschaft. Over het algemeen kan hij het altijd goed met hen vinden. “Ik vind dat altijd hartstikke gezellig om bij de mensen thuis langs te gaan.”

Volgend jaar zou hij met pensioen kunnen gaan, maar vindt dat nu nog lastig om zich voor te stellen. “Het contact met de klanten en collega’s zou ik wel gaan missen.”

Appie Gerrit Joop

Bijna de hele familie bij hetzelfde bedrijf aan de slag – familie Stoker

Werkzaam bij De Vries Trappen:

Sibbe 1973 - 2014

Smilja 2001 – 2015

Durk 1970 – heden

Tony 2018 – heden

Hij is al wel eens vaker bij De Vries Trappen geweest. Zijn ouders Sibbe en Smilja hebben er namelijk ook een behoorlijk lange tijd gewerkt; zijn vader meer dan veertig(!) jaar en zijn moeder veertien jaar. Met hen kwam hij al eens eerder binnen in het bedrijf.

“Ik ben wel eens met mijn vader mee geweest om hem te helpen toen hij nog in de schilderloods werkte. Of als ik eerder vrij was van school ging ik mijn moeder helpen, zij deed de schoonmaak van de kantoren en kantines.”

Eigenlijk heeft hij dus altijd al een connectie gehad met De Vries.

Sibbe en Smilja op het 25-jarig jubileumfeest van Jaap Boeijenga

Tony heeft eigenlijk de opleiding tot elektricien gedaan maar wanneer Henk Schaap, die met zijn zus getrouwd is, hem erop wijst dat er een functie vrij is als trapsteller bij De Vries Trappen aarzelt hij geen moment. Sterker nog; hij zit nu zelfs samen met zijn zwager op de bus! Eerst doet hij seriematige trappen, maar Henk vraagt hem om naar het maatwerk te komen.

Zijn moeder belandde hier door zijn vader en zijn vader belandde hier door zijn broer Durk, de oom van Tony. Durk gaat 54 jaar geleden op zestienjarige leeftijd voor het eerst bij De Vries Trappen aan de slag als productiemedewerker. Intussen is hij tot drie keer toe weggegaan om ergens anders te werken, waarvan twee keer slechts een jaartje maar ook een periode van 25 jaar. Elke keer komt hij weer terug, en nu is hij zelfs niet meer weg te slaan. Eigenlijk mocht hij met zijn 70-jarige leeftijd drie jaar geleden al met pensioen, maar nog steeds

werkt hij twee dagen in de week bij De Vries.

Tony’s ouders werken intussen niet meer bij het bedrijf, maar die zijn nog steeds geïnteresseerd.

“Mijn moeder is van oorsprong Servisch en mijn ouders zijn met hun pensioen daarheen verhuisd.

Als ze in Nederland zijn vraagt mijn vader wel even hoe het hier is en wat er veranderd is. De interesse is er nog steeds en dat zal altijd wel zo blijven verwacht ik.”

Durk Stoker en Ton Frings (in dienst van 1994-2020) mogen beide met pensioen maar zijn allebei niet weg te slaan bij De Vries Trappen. Voor een interne video doet Gerben Roelevink alsof hij de twee eruit schopt. Ton is in 2020 met pensioen gegaan.

Durk Stoker in zijn beginjaren bij De Vries Trappen.

Van vader op zoon

Werkzaam bij De Vries Trappen:

Grietzen 1977 - 2014

Henk 1989 - heden

Tjeerd 1994 – heden

Ze gaan beiden al met hun vader mee naar het werk als ze nog op de LTS in Heerenveen zitten. Eerst Henk Schaap, later zijn broertje Tjeerd.

“In de vakanties en ‘s weekends met papa in de bus. Samen trappenstellen.”

Hun vader Grietzen is een boerenzoon. Net zoals zijn broers wil hij de boerderij in Goingarijp niet overnemen. Hij wordt timmerman en gaat werken bij Petter in Terband dat later opgaat in De Vries Trappen. Eerst maakt hij daar vooral kozijnen. Een jaar later is hij trapsteller. Hij wil daarna nooit meer anders. “Mijn vader is er eentje van altijd doorgaan en maar doorgaan”, zegt Tjeerd.

Ooit kreeg hij op een bouwplaats een vallende baksteen op zijn hoofd. Een dokter hecht de wond en Grietzen is een paar uur later alweer op de bouwplaats terug. “Dat is belangrijk voor hem. Dat het werk afkomt.”

Tjeerd en Henk vinden trappenstellen mooi. “Omdat mijn vader dat deed, wilde ik dat ook”, zegt Tjeerd. Wat er zo mooi is aan trapstellen legt Henk uit. “Wij rijden om vijf uur ’s ochtends weg het vrije leven tegemoet. Je moet je ding doen, maar er is niemand die je achter de broek aan zit. Is er wat? Dan hoef je niet met tien man te overleggen. Nee, twee keer denken en aanpakken.”

hebben ze het te veel naar de zin.

Henk en Tjeerd hebben ook een tijdje met elkaar op de bus gezeten, “Maar,” zegt Henk, “dan heb je nooit privé.” Henk rijdt wel met een ander familielid op de bus, namelijk zijn zwager Tony. Zoals iedereen die maatwerk doet, heeft die bij seriematig een goede leerschool gekregen.

jongens. Heel kinderachtig soms, maar gewoon gezellig.”

VAN DER GEEST

Het De Vries Trappen van 30 jaar geleden: Trappenmakerij van der Geest

van der Geest - Aad van der Geest - Dolf Koetsier

Terwijl De Vries Trappen de productiehal vol heeft staan met het modernste machinepark van Europa worden de trappen bij Van der Geest juist op een ambachtelijke en traditionele wijze geproduceerd. Wat Jan de Vries op pagina 33 vertelt over hoe vroeger een traptekening op ware grote (mal) op het hout werd geplakt om uit te zagen, zo gebeurt dat vandaag de dag nog bij Van der Geest. Al komt de tekening dan wel uit de printer en wordt deze niet met de hand getekend. En de buigstelling die gebruikt wordt voor gebogen trappen, die eerst bij De Vries Trappen stond (zie pagina 82), die staat nu bij van der Geest. Waar De Vries de hele speciale trappen bij voorkeur niet meer produceert, pakt Van der Geest dit juist met beide handen aan. Maar dit contrast is juist de sleutel achter de succesvolle samenwerking van bij elkaar opgeteld zo’n twee decennia.

Wisselwerking

In een poging de samenwerking te intensiveren is het wel eens onderwerp van gesprek geweest. “Dan voerden we gesprekken over ‘wat als wij nu een CNC zouden kopen’”, vertelt mede-eigenaar Dolf Koetsier. “Maar dat heeft eigenlijk geen zin. Waarom zouden we dat doen wanneer De Vries een CNC heeft staan?” Zo is de samenwerking ook ontstaan; De Vries Trappen levert Van der Geest de benodigde capaciteit. Waar De Vries investeert in machines om dat te kunnen bewerkstelligen, kiezen ze bij van der Geest ervoor om zich te richten op de speciale trappen waarbij handwerk vereist is. Hierin vindt een mooie wisselwerking plaats. Naarmate de samenwerking groeit gaat Van der Geest ook trappen aan De Vries Trappen leveren. “Je hebt hier eigenlijk een hele grote special corner waar De Vries Trappen gebruik van maakt, maar wij ook onze eigen trappen maken.” Een kleine special corner voor

Rutger

de speciale bewerkingen heeft De Vries Trappen zelf ook nog wel, maar Van der Geest maakt de speciale bewerkingen aan de trappen van De Vries Trappen die daar niet kunnen worden gedaan. “De Vries freest dan de basisvormen en wij maken er iets extra’s van.

Wij frezen er andere randjes aan, maken er een extra latje op, waar een bocht moet komen maken wij een bocht in de trap, etc.”

Trappen van 50.000 euro

Het klinkt misschien heel simpel wat Van der Geest dan doet. Maar hoewel er ook zeker eenvoudigere trappen tussen zitten, hebben zij er ook modellen tussen zitten die écht bijzonder zijn. “Wij maken trappen voor iedereen. Zakelijk of particulier: het maakt niet uit. We maken trappen van een paar honderd euro, maar ook trappen van 50.000 euro,” aldus oprichter Aad van der Geest. Een halve ton voor één trap, dat moet wel een hele bijzondere zijn.

Dolf: “Denk aan een ronde wenteltrap bijvoorbeeld. We hebben nog niet zo lang geleden een trap helemaal van notenhout gemaakt met een gebogen binnenkant, hekken erop en een spil met daarop een Swarovski bol. Alleen die bol kost al 1500 euro.”

De trap leveren voor de CEO van een groot bekend bedrijf of een bekende Nederlander; het is bij Van der Geest al niet zo bijzonder meer want het komt regelmatig voor. “Dat hoort er misschien ook wel een beetje bij dat als je luxere trappen maakt. Zo kom je ook in de grotere huizen en/of bij bekendere mensen,” vindt Dolf.

Een kwestie van vertrouwen

Hoewel De Vries Trappen de verkopende partij in kwestie is, komt het wel eens voor dat een klant in contact wordt gebracht met Van der Geest voor meer uitleg of details met betrekking tot de speciale bewerkingen. Dat doen ze graag. “Je weet hoe je het moet maken dus kun je het ook uitleggen,” aldus

Dolf. “Maar dan sta ik daar op dat moment wel als gezicht van De Vries”. Zo ver gaat de samenwerking dus. “Daarmee gooi je natuurlijk wel heel veel vertrouwen hier neer. Want als wij het verpesten, dan heb je de poppen aan het dansen.”

Op enig moment krijgt Van der Geest ook een showroom. Hierin staan ook een aantal De Vriestrappen. Klanten van De Vries Trappen die dichterbij Zoeterwoude wonen dan Heerenveen kunnen desgewenst van deze showroom gebruikmaken.

>> vervolg Trappenmakerij Van der Geest

Zo kunnen zij toch voorbeelden bekijken zonder helemaal naar het Noorden te hoeven afreizen. Medewerkers bij Van der Geest beantwoorden dan de vragen, maar zelf verdienen ze hier niets aan. “Nee, je hoeft er niks voor te hebben,” vindt Aad. “Je zet het door en dat werkt het langst.” Wanneer zij een percentage per trap willen hebben moet De Vries Trappen de trappen ook duurder maken en daarmee loop je het risico dat men de trap dan niet wil kopen. Dat wil Aad helemaal niet. “Klanten vragen wel eens; ‘Ja maar kunnen jullie die trappen dan niet voor ons maken?’ Maar dat doen we niet.”

Grote projecten die De Vries Trappen beter op zich kan nemen vanwege de aantallen zet Dolf naar hen door. Toch blijf je houden dat je dan zelf nog als aanspreekpunt wordt gezien en de vragen krijgt. “Dat is natuurlijk ook een kwestie van vertrouwen. Je kunt ook proberen er een slaatje uit te slaan.” Maar zo zijn ze bij Van der Geest niet. “Een ander trappenbedrijf belde ons op omdat ze tien standaard trappen nodig hadden. Wij hebben dat doorgezet naar De Vries Trappen. En nu zijn zij met elkaar in samenwerking.”

Dat Willem Kuperus, de commercieel directeur van De Vries Trappen, bij Aad van der Geest aanklopt om hem te vragen om een vakantiebaantje voor zijn zoon Daan, is volgens Aad geen toeval maar wederom een kwestie van vertrouwen. “Ik denk dat het er ook wel een beetje mee te maken had dat Willem er wel vertrouwen in had dat wij een oogje in het zeil zouden houden op hem. Wij laten hem niet verzuipen. Wij houden hem in de gaten, praten met hem over wat hij wil, kan en graag doet.” Toen Daan vakantiewerk bij Van der Geest ging doen studeerde hij aan de Haagse Hogeschool. Na twee jaar bij Van der Geest werken stopte Daan met school om er volledig aan de slag te gaan en kocht een huis in de buurt.

De sleutel tot succes

De samenwerking verloopt als een geoliede machine kun je wel stellen. Het allereerste project samen verliep echter niet meteen helemaal vlekkeloos. De trappen die nodig waren had Aad zelf ingemeten en aangezien hij zelf trappenmaker is had hij rekening gehouden met de stelruimte. De Vries Trappen doet dat echter ook dus zaten de trappen niet mooi strak in het gat, maar zaten er allemaal kieren tussen. Toch werd de samenwerking gelukkig doorgezet. Aad: “Het gaat er op zo’n moment om hoe je met elkaar communiceert. Ze hadden kunnen zeggen ‘dan had je de maten maar goed door moeten geven’, zulke partijen heb je er ook tussen zitten. Maar dat gebeurde niet. Je gaat elkaar niet het leven zuur lopen maken maar je zoekt naar een oplossing.” Volgens Aad is dat de sleutel tot het succes van De Vries Trappen en de reden dat het bedrijf al zo lang bestaat. “Ze zijn een beetje hetzelfde als wij; eerlijk. En als iets niet goed gaat probeer je het samen op te lossen ook al is het je schuld niet.”

Daan Kuperus, zoon van Willem

Een familie in de fabriek

familie Nguyen

Werkzaam bij De Vries Trappen:

Hong 1999 – heden

Van 2000 – heden

Foek 2017 – heden

Wanneer je door het personeelsbestand gaat zie je een bijzondere naam wel vier keer terugkomen, namelijk Nguyen. In Vietnam, waar de naam oorspronkelijk vandaan komt, is het echter niet zo bijzonder. Een beetje hetzelfde als de Vries en de Jong hier in Nederland. “Echt heel veel Vietnamezen heten zo,” vertelt Foek Nguyen. “Mijn moeder heeft een andere achternaam. Verder ken ik eigenlijk niemand die anders heet.”

Zijn vader Van heeft gezorgd dat hij hier is komen werken. “Ik wilde weg uit de horeca en mijn vader zei dat er bij De Vries wel plek voor mij was. Zo gezegd, zo gedaan.”

Zijn vader is door diens broer Hong bij het bedrijf gekomen. Samen kwamen ze vanwege de oorlog eerst in Maleisië terecht en in 1988 in Nederland. Eerst gingen ze beide bij andere bouwbedrijven aan de slag, waarna de broers ongeveer een halfjaar na elkaar bij De Vries Trappen belandden. En de vierde Nguyen? Het is niet Foek’s neef, de zoon van Hong. Die

heeft ook bij het bedrijf gewerkt maar is er intussen al een paar jaar niet meer werkzaam. “Er is in de productie nog iemand met dezelfde achternaam, maar dat is geen familie.”

Eigenlijk denkt Foek er niet over na dat hij met zijn vader en oom komt te werken als hij naar De Vries Trappen gaat. Maar in werkelijkheid gaat hij ook met hen om als iedere andere collega. “We spreken elkaar nauwelijks op het werk. Ik praat iets meer met mijn oom omdat onze werkplekken

dichterbij elkaar zijn, bij mijn vader en ik is het een kwestie van ‘hoi’ zeggen als we elkaar tegenkomen.

Als we elkaar nodig hebben, dan lopen we wel naar elkaar toe. Verder heeft ieder zijn eigen ding.” Thuis uitgebreid het werk bespreken gebeurt evenmin. “Soms eens over overwerken of andere noodzakelijke informatie. Maar verder blijft wat op het werk gebeurt op het werk.” Toch is Foek zich ervan bewust dat zijn huidige positie te danken is aan zijn vader. “Ik wil mijn werk goed doen, omdat hij mij aangedragen heeft.”

Voorman Faraydon op bezoek bij Van en zijn vrouw Cam vanwege de geboorte van hun zoon Nolan in 2020.

Hong Nguyen (met de blauwe pet) tijdens een demonstratie van Gerben Roelevink

Van en Foek Nguyen

De Vries Trappen

Van vader op zoon op zoon?

Liekele en Stephan de Jong

Werkzaam bij De Vries Trappen:

Liekele 1987 – heden

Stephan 2016 – heden

Liekele en Stephan de Jong

Eigenlijk zou Liekele bij De Vries Trappen komen werken, maar opeens was daar geen ruimte meer dus stuurde het uitzendbureau hem naar De Vries Gorredijk om kozijnen te maken. Maar toen hij later bericht kreeg dat er in Heerenveen iemand wegging, kon hij er alsnog heen. En dat is intussen alweer 37(!) jaar geleden. Acht jaar geleden komt zijn zoon Stephan ook naar De Vries Trappen, maar hij kiest er bewust voor om het niet via een uitzendbureau te spelen. “Dat gaat namelijk niet zo snel, dus doe ik het zelf maar.” Zijn vader vragen gaat natuurlijk veel sneller. Die geeft aan dat er wel werk is en met wie hij moet bellen. “Maandagochtend had ik een gesprek en dinsdag kon ik gelijk beginnen.”

Liekele staat eerst in de fabriek bij de traphekken en langzamerhand gaat hij meer naar de expeditie, waar hij helpt met de orders nakijken en versturen. Hier staat hij ook wanneer Stephan erbij komt. Niet in de buurt van zijn zoon, die juist in de productiehal de ene na de andere functie uitoefent. “We zien elkaar na half 4 of tijdens het koffiedrinken.” In de privésferen hebben ze het niet veel over werk. “Enkel als mijn

vader een dag vrij is vraagt hij wel even hoe het was, maar verder eigenlijk niet,” aldus Stephan. “Privé en werk gescheiden houden hè”. Liekele: “Na half 4 ga je eruit en laat je het werk liggen, dat neem je niet mee naar huis.”

Beide noemen de collega’s een reden voor waarom ze het zo leuk vinden om hier te werken. “En dat geen enkele dag hetzelfde is,” aldus Stephan. Laatst was

zijn driejarige zoontje Reitze aan het einde van de werkdag naar de zaak gebracht door zijn vrouw omdat die naar een afspraak moest. “Dat vindt hij wel leuk hoor!” Stephan ziet het wel voor zich dat zijn zoontje in de toekomst bij De Vries Trappen gaat werken. “Het heeft wel wat. Nu mijn vader en ik hier en in de toekomst misschien wel die jongen van mij. Nou ja, je weet niet hoe het loopt.”

“Dat werk dat mijn vader doet ga ik nooit doen”

Cees & Siete de Jong

Werkzaam bij De Vries Trappen:

Cees 1977 – heden

Siete 2015 – heden

Cees hield altijd meer van werken dan van school. Zodra het kan schrijft hij zich in bij het uitzendbureau. Daar staat hij nog maar net ingeschreven als De Vries Trappen belt. Dat is intussen alweer 46(!) jaar geleden. Intussen heeft hij het hele bedrijf zo’n beetje doorlopen, op het kantoor na. “Ik heb eigenlijk overal wel gestaan. Was er iemand ziek dan nam ik het over.” Hij doet een periode hetzelfde werk als Jan de Vries; mallen maken. Ook staat hij een tijd in de buffer samen met Liekele. In de zomerperiode, wanneer het overal warm is, is het daar heerlijk. Maar in de winter ook wel flink afzien. “Ik heb daar gestaan met temperaturen van -20, echt bizar.”

Cees en Siete de Jong

Dat hij dan vermoeid thuiskomt is misschien niet zo gek. Maar als zijn zoon Siete dat soms ziet kan hij zich niet voorstellen dat hij zelf later hetzelfde werk gaat doen. “Ik zei vroeger altijd dat ik echt niet dat werk van mijn vader wilde doen.” Niet gedacht, maar wel gebeurd. Uiteindelijk loopt het dan toch zo. “Op een gegeven moment ben je hier, begin je dingen te leren en interessant te vinden en dan weet je niet meer beter en ben je zo alweer een paar jaar verder.”

Eigenlijk is het in eerste instantie alleen een vakantiebaantje maar in overleg met Lammert gaat hij na de vakantie in de schilderloods aan de slag.

Net als zijn vader werkt Siete vervolgens overal en nergens, en ook een paar jaar samen met hem. Maar nu staat hij achter de CNC. “Het steeds meer leren, steeds beter worden… Dat je niet stilstaat maar iedere keer weer een stukje hogerop gaat. Dat is wel

iets waardoor je hier graag blijft werken.” Dat kan Cees beamen. “Het ging in een rap tempo van de ene positie naar de andere, je doet niet altijd hetzelfde.” Hij komt als jonge jongen van school en vindt zijn eerste baan bij De Vries. “Je bent hier nu zo thuis, bij sommige dingen kan ik gewoon de automatische stand aanzetten. Zonder na te denken weet je wat je moet doen.” Hij zit hier nog altijd goed. “Ik ben begonnen bij het begin en maak het af tot het einde.”

Meer dan veertig jaar

partnerschap tussen twee eeuwenoude familiebedrijven

Wie al onder de indruk is van het honderdjarig bestaan van De Vries Trappen heeft Aannemingsbedrijf Kuin nog niet ontmoet; al vijf jaar eerder startte de eerste generatie Kuin het gelijknamige familiebedrijf. “Mijn opa en oma hadden eigenlijk een schuithelling,” vertelt algemeen directeur Jan Kuin. Dat is een plek waar schepen en boten worden gebouwd, gerepareerd en/of te water gelaten worden. “We kregen op enig moment de vraag of we ook een gootje konden repareren. Vanuit die positie zijn de werkzaamheden steeds verder uitgebouwd tot nieuwbouw en onderhoud van woningen. Toen waren er niet zo veel kansen, dus op het moment dat je een kans ziet dan moet je die grijpen.”

Start van de samenwerking

Wanneer Jan het bedrijf overneemt van zijn vader op 22-jarige leeftijd – omstreeks 1980/1981 – werken er slechts drie uitvoerders en drie kraanmachinisten.

“De rest betrof allemaal onderaannemers.” Niet veel later start de samenwerking met De Vries Trappen als onderaannemer. “Dat loopt al zeker 40 jaar. Misschien zelfs 43. Ruim 40 jaar in ieder geval, dat is zeker.”

Hij weet het niet exact meer. “De boekhouder kocht destijds de trappen in.”

Eerst levert De Vries vooral trappen voor de seriematige woningbouw. Momenteel neemt Kuin alle seriematige en maatwerk trappen bij De Vries Trappen af. “Als ik het moet inschatten, dan is dat al vijftien tot twintig jaar het geval nu,” aldus Willem Kuperus, commercieel

directeur van De Vries Trappen. In 2024 is hij dertig jaar werkzaam bij De Vries. “Het eerste jaar was iemand anders de vaste contactpersoon van Kuin, maar vanaf het tweede jaar dat ik er werk kom ik al bij Kuin over de vloer.” Kuin heeft zich de afgelopen jaren weten op te werken als grootste relatie van De Vries Trappen. Willem: “Daar zijn we ontzettend blij mee. We werken graag voor Kuin.” Jan: “Dat is wederzijds.”

De Kuin-norm

Wat volgens Willem maakt dat de samenwerking al zo lang standhoudt is een stukje (West-)Friese nuchterheid waar beide bedrijven over beschikken. “Dit is een pure vorm van samenwerken vind ik. Geen enorme epistels van wat je van elkaar verwacht en moeilijke juridische stukken en dergelijke.” “Gewoon zeggen wat je doet, en doen wat je zegt,” beaamt Marcel Lub, bedrijfsleider bij Kuin en al zo’n 25 jaar werkzaam bij het bedrijf. Je probeert de samenwerking zo eenvoudig mogelijk in te richten, waardoor alles soepel verloopt. Willem: “Wij hebben veel energie gestoken in het ontwikkelen van de Kuin-norm. Hoe gaan we het doen, hoe gaan we de trappen standaard uitvoeren en waar houden we standaard rekening mee tijdens het monteren? Door diverse gesprekken en bezoeken aan verschillende bouwplaatsen is de Kuin-norm ontstaan waar we ons met elkaar aan conformeren. Hierdoor is minder communicatie

Marcel Lub – Willem Kuperus – Jan Kuin

nodig. Door een uniforme norm te hanteren die door iedereen wordt geaccepteerd en gerespecteerd, voorkom je discussie met elkaar. Bij voorkeur spreken wij dit zo af met al onze vaste partners.” Volgens Willem zorgen niet alleen dit soort afspraken, maar ook kleinere dingen voor wederzijds begrip. “Een uitnodiging van Kuin om samen bij het voetballen te komen kijken bijvoorbeeld. Of andersom dat wij medewerkers van Kuin bij ons uitnodigen voor een bedrijfsbezoek. Zo breng je mensen met elkaar in contact, leer je elkaar beter kennen, creëer je meer begrip en een breder draagvlak.”

Het Kuin-DNA

Wanneer Peter, de zoon van Jan, het bedrijf overneemt zou Jan graag zien dat hij mensen en bedrijven aan zich weet te binden die ook over het Kuin-DNA beschikken. Dat is volgens Jan: “Niet lullen, maar poetsen. Geen nee zeggen, ondanks dat dit soms een beetje lastig is. Gewoon meedenken, en positief blijven.” Dat is volgens Marcel ook de reden van het succes van het bedrijf. “Als wij aan tafel komen, dan hakken we meteen knopen door. Zo is het, en klaar.” Jan: “Op dat moment kun je gelijk zakendoen. Je hebt mensen die partijen tien keer om tafel hebben. Dat is bij ons niet aan de orde.

Wij zijn aanvallers.” Zo ziet Willem dat binnen de samenwerking ook, in beide partijen. “We beschikken beide over korte lijnen, schakelen snel en zijn rechtlijnig.”

Dezelfde taal

Die overeenkomsten zijn volgens Willem voorbeelden van waarom De Vries Trappen graag met andere familiebedrijven zakendoet. “Die spreken onze taal. Vaak zijn het bedrijven die betrokken zijn bij hun personeel, sociaal zijn, loyaliteit uitstralen en een hoge maatschappelijke verantwoordelijkheid hebben.”

Kuin telt meer dan 75 medewerkers, waarvan het merendeel ook al geruime tijd in dienst is. En over hoge betrokkenheid en loyaliteit gesproken. “Tien jaar geleden was Jan gewoon elke ochtend al om 5 of 6 uur op de zaak. En Marcel doet dat trouwens ook. Dat geeft een stukje betrokkenheid weer,” vindt Willem.

Kuin was één van de eerste relaties van De Vries die een showroom startte voor haar kopers. Ze bieden de kopers heel veel keuzemogelijkheden, en niet alleen

met betrekking tot de trap. Jan: “We kijken naar onze klanten. Nee zeggen doen we in principe niet. Daar onderscheiden we ons echt in.” Sommige kopers vinden het een eind rijden naar Bovenkarspel naar de showroom toe. “Maar als ze eenmaal geweest zijn, maken ze vaak een volgende afspraak. Dan zijn ze toch enthousiast geworden,” vertelt Jan. “Dat is toch een goede zaak. Dat ze zich veilig voelen en goed behandeld worden.” De meeste aannemers werken met een portaal, zoals omschreven op pagina 87 en 97. Bij Kuin kiezen ze voor een meer persoonlijke benadering door gebruik te maken van een showroom. “Om de klantvraag te sturen hebben we ook gezamenlijk de Kuin-brochure gemaakt,” aldus Willem. Dit is een soort catalogus zoals De Vries Trappen die zelf ook heeft, maar dan alleen met de mogelijkheden erin die Kuin haar klanten aanbiedt. “Als zaken eenvoudiger moeten, dan kijk je met elkaar hoe je dit op een eenvoudige manier snel gedaan krijgt.”

Jan ziet ook de overeenkomsten tussen de twee bedrijven. “Ze zijn innovatief, net als wij. En het is ook gewoon een no-nonsense organisatie. Het is logisch; waar gehakt wordt vallen spaanders. Iedereen maakt fouten. Wij ook, De Vries Trappen ook, overal is wel eens wat. Maar als het zo ver is, hoe los je het dan op? Ik denk vanuit die positie dat we daar elkaar in kunnen vinden. Dat gaat gewoon goed, daarom heb je ook die lange samenwerking.”

Van spelen bij het hek tot zelf werken in de trappenfabriek

Jan Dijkstra

Werkzaam bij De Vries Trappen van 2001 - heden

Wanneer zijn vorige werkgever besluit te verhuizen moet Jan Dijkstra meeverhuizen of op zoek naar ander werk. Wanneer hij vervolgens zelf verhuist waardoor de woon-werkafstand weer dreigt te verhogen is hij zo verknocht aan zijn plekje bij De Vries Trappen dat hij dat niet op wil geven maar in plaats daarvan het er wel voor over heeft om een uur te reizen naar zijn werk.

Thuis werd er op de kinderen van een verkoopmedewerker van De Vries Trappen gepast destijds. “Toen ik hem vertelde dat hij mogelijk zijn oppas kwijt ging raken vroeg hij of het niet wat voor mij zou zijn om bij De Vries Trappen te komen werken.” Jan is niet meteen enthousiast, omdat het geen plek in het magazijn betreft. “Als er een plek in het magazijn was had ik direct ja gezegd.” Gelukkig blijkt die er na nog eens vragen ook te zijn en kon Jan 23 jaar geleden bij De Vries Trappen aan de slag.

Qua cijfers kon Jan naar de mavo/havo gaan, maar hij wilde liever wat met zijn handen doen. Van kleins af aan wilde hij al timmerman worden. Zijn vader zat destijds ook in de bouw dus het werd hem met de paplepel ingegoten. Na het behalen van zijn timmermansdiploma gaat hij op zoek naar werk, maar komt hij

niet in de timmerindustrie maar bij een levensmiddelengroothandel terecht. Er werkt een leuke gezellige ploeg en dus mist hij het timmerman vak niet en werkt hij er maar liefst 14 jaar totdat het bedrijf dus besluit te verhuizen. “Als het bedrijf op dezelfde locatie was gebleven, dan had ik daar nog steeds gewerkt.”

Maar het bedrijf verhuist en dus komt Jan toch weer in de timmerwereld terecht. “Maar ik had 14 jaar op de heftruck gezeten, dus het magazijnwerk vond ik aantrekkelijker dan

timmerman zijn.” Vandaar dat hij niet direct akkoord gaat met de baan die hem aangeboden wordt in de fabriek. “In de productie sta je achter een machine, in het magazijn moet je dingen regelen.”

In de buffer, het magazijn van De Vries Trappen, worden de trappen samengesteld op hoofdonderdelen. “Je maakt er eigenlijk een mooi bouwpakketje van. Je zoekt de goede nummers bij elkaar van bijvoorbeeld de juiste spil en juiste treden. Je zorgt dat alle onderdelen van de trap aanwezig zijn. Ik ben dus

Jan Dijkstra

Jan Dijkstra - Roelof Bakker - John Ketelapper - Bart Bron - Jan Achtien - Willem Jager

eigenlijk een trap-samensteller.”

Hij vindt het belangrijk dat dit goed gebeurd en houdt er rekening mee hoe hij het zo makkelijk mogelijk kan maken voor zijn collega’s. “Ik ben ooit een dagje mee geweest met trapstellers. Leuk en handig, want dan weet je waar de jongens op letten. Als je een trap samenstelt in de buffer en zij missen een cruciaal onderdeel, ja dat is zonde. Dat moet je zien te voorkomen. Je weet op een gegeven moment hoe de collega’s het willen hebben en daar houd ik dan bij het stapelen rekening mee.”

Hoewel Jan het werk in de buffer prachtig vindt, verhuisde hij een jaar geleden toch naar de schilderloods. Dat werk is voor hem beter vol te houden aangezien hij al veertig jaar rugklachten heeft. Daar pakt hij alles dat uit de schildermachine komt bij elkaar zodat het compleet naar de buffer gaat. “Wat ik voorheen in de buffer deed,

probeer ik in de schilderloods ook een beetje te doen.” Hij vindt het belangrijk om overzicht te houden en dat alles netjes is. Hoewel dat niet per se in zijn taakomschrijving staat houdt hij daarom ook het binnenterrein bij en heeft hij veel contact met de chauffeurs die het afval op komen halen. Dat vind hij mooi om te doen. Net als andere nevenactiviteiten zoals bestellen van onderdelen. “Dat houdt het ook lekker divers. Je bent niet alleen maar aan het stapelen, maar neemt ook een stukje verantwoordelijkheid.”

In de tussentijd verhuist Jan voor de liefde naar de provincie Groningen. In plaats van zeven kilometer is het nu tachtig kilometer naar zijn werk, maar toch blijft hij in Heerenveen werken. Wellicht heeft het te maken met de liefde die hij als klein jochie al had voor het bedrijf, dat krijg je niet zomaar stuk natuurlijk. “Ik ben op vijfhonderd meter afstand van het bedrijf geboren. Als klein

jochie heb ik hier vaak bij het hek gestaan, toen het eigenlijk slechts nog een vierkant hokje was. ‘Wauw wat veel hout,’ dacht ik dan. En ik was ook altijd op zoek naar bruikbare latjes in de containers.” Ook heeft hij een hoop veranderingen binnen het bedrijf meegemaakt. “Ik ben nog bij de opening van de showroom geweest, en ik heb de oude schilderloods nog gekend met betonplaten en dompelbakken. Ik heb het tegen de vlakte zien gaan. Uiteindelijk heb ik heel veel zien gebeuren, komen en gaan. Er staat geen machine meer op zijn plek waar hij vroeger stond. Alles is eigenlijk wel van zijn plek geweest en door de jaren heen vernieuwd.” Maar de grootste reden dat hij hier nog steeds werkt is dat hij De Vries Trappen gewoon een prettige werkgever vindt. “Ondanks de toenemende groei van het bedrijf is er oog voor elkaar. Het familiegevoel staat hier ook hoog in het vaandel. En als de baas goed is voor jou, ben je dat ook voor de baas. Dat is eigenlijk wel mijn grootste drijfveer, dat het een goede werkgever is op verschillende vlakken. Tuurlijk mopper je wel eens, maar dat is een dag later ook weer klaar. Ik heb het hier altijd naar mijn zin gehad en dat is nog steeds zo.”

Jan Dijkstra tijdens de opening van de showroom in 2005

Al meer dan veertig jaar een tweede thuis

Johan Althuisius

Werkzaam bij De Vries Trappen 1983 – heden

Johan begint zijn loopbaan al op jonge leeftijd, en na enkele omzwervingen vindt hij zijn thuis bij De Vries Trappen op 19-jarige leeftijd. Hij vervult eerst nog enkele andere rollen voordat hij verantwoordelijk wordt voor het houtstek en goederenontvangst, wat hij intussen ook alweer 25 jaar doet. Hoe hij dit volhoudt? “Mijn werk is mijn hobby en mijn hobby is mijn werk”, aldus Johan.

Dat blijkt ook wel uit zijn bezigheden nadat zijn werkdag bij De Vries Trappen erop zit. Dan gaat hij met zijn broer aan de slag om traponderdelen voor ons te maken van (rest)hout.

“Elke dag ga ik met plezier naar De Vries Trappen omdat ik mee mag denken met de ontwikkeling van onze trappen en het als een uitdaging zie om van resthout weer volwaardige producten te maken.”

Toen Johan een jaar acht of negen was stond het voor hem al vast dat hij de houtwereld in ging. Dit kwam misschien onbewust door een oom van hem, die geregeld wat bij hen kwam

timmeren vroeger. Dat vond Johan altijd fascinerend. Daarom is Johan zelf ook de timmerindustrie ingegaan. En nu? Nu kan hij met een blinddoek op een stuk hout beetpakken en voelen wat voor houtsoort het is.

Het afwisselende werk dat hij nu doet is hetgeen dat Johan het leukst vindt om te doen. “Het ene moment zit ik op de heftruck, het andere moment gooi ik wat trappen in de kar terwijl er iemand aan komt lopen om te vragen of ik wat

Johan Althuisius

De Vries Trappen smoelenboek 1987

hardhouten regels kan regelen in een bepaalde lengte. Dan heb ik diegene geholpen, weer iemand tevreden, en dan staat de volgende alweer op de stoep… Het gaat niet vastroesten op iets wat ik blindelings kan doen. Nee, het is iedere keer wat nieuws en dat vind ik het allermooiste wat ik hier op het moment heb.” Johan hoopt nog heel lang wat voor De Vries Trappen te kunnen blijven betekenen. “Want ja de meesten willen het niet erkennen, maar het is toch je tweede huis.”

Personeelsfeest op de binnenplaats van De Vries Trappen

Al 18 jaar vrouw in de bouw

Yvonne van der Wal

Werkzaam bij De Vries Trappen 2006 – heden

In de tijd dat het normaal is dat er stapels faxen en post op haar bureau liggen als ze binnenkomt begint

Yvonne van der Wal haar carrière als receptioniste bij De Vries Trappen. Heel wat jaren later is er een hoop veranderd aan de functie – alles is veel digitaler geworden – maar wat onveranderd is gebleven is dat Yvonne nog steeds bij De Vries werkt.

Ze staat nog maar net ingeschreven bij het uitzendbureau als ze gebeld wordt dat De Vries Trappen in Heerenveen nog iemand zoekt om een functie te vervullen die perfect aansluit op haar secretariële opleiding. Alleen

verstand van trappen heeft ze nog niet. “Ik begon helemaal blanco maar ik heb intussen een hoop bijgeleerd. Dat is voor mijn functie ook wel nodig.” Al met al bemant ze 12,5 jaar de receptie, wat ze erg leuk vindt om te doen. “Je belt veel met klanten en krijgt daardoor echt een band met hen. Zij kennen jou en ik ken hen.” Hoewel de dagen op de receptie erg wisselend zijn vindt Yvonne het na zo’n lange tijd leuk om een nieuwe uitdaging aan te gaan als servicemedewerkster. In deze functie behandelt ze binnenkomende serviceaanvragen. “Ik kom eigenlijk in het plaatje na de oplevering van het huis, wanneer bewoners erin trekken. Stel dat er volgens hen iets mis lijkt te zijn met de trap, dan ga ik met hen kijken of dat zo is en zo ja op zoek naar een oplossing.”

Toen Yvonne bij De Vries Trappen begon, werd haar meteen duidelijk gemaakt dat ze in een overwegend mannelijke omgeving

Yvonne van der Wal

zou werken, wat typerend is voor de bouwsector. Deze waarschuwing deed haar echter niet terugdeinzen. “Ik pas wel in een mannencultuur. Ze maken altijd grapjes, maar ik maak ze net zo hard terug.” Dat is ook juist wat haar aanspreekt aan het bedrijf. “De gezelligheid, de collegialiteit en de no-nonsense cultuur. Het is lekker laagdrempelig hier.”

Nieuwsbrief jaargang 6 uitgave 8 - april 2007

Yvonne in 2016 aan het poseren voor een Next Step brochure

30 JAAR 1-1-2023

12,5 JAAR 5-3-2019

25 JAAR 1-10-2018

30 JAAR 20-10-2019

30 JAAR 7-2-2024

25 JAAR 30-1-2020

25 JAAR 7-11-2019

12,5 JAAR 4-1-2018

De Vries Trappen

30 JAAR 15-3-2023

25 JAAR 18-4-2019

12,5 JAAR 12-1-2019

25 JAAR 1-9-2023

12,5 JAAR 25-10-2023

25 JAAR 1-8-2022

12,5 JAAR 1-3-2019

40 JAAR 27-6-2023

De Vries Trappen

DE VRIES TRAPPEN IN

Bij werkgemeenschap de Haven werken zo’n tweehonderd geestelijk en lichamelijk gehandicapten en veertig stafleden. De Haven functioneert als toeleveringsbedrijf aan een aantal grote industrieën in de regio. De geschiedenis lijkt zich te herhalen, want momenteel werkt De Vries Trappen samen met een soortgelijke intstelling; houtwerkplaats de Wisse.

Deze schaal is bij werkgemeenschap de Haven gemaakt, tegenover De Vries Trappen. De schaal werd meegegeven aan belangrijke klanten. Bij de Haven werd ook tredebescherming voor de trappen gemaakt.

Bekijk video

Vroeger konden klanten kiezen uit standaard maten trappen. Alle standaard trappen zitten in deze map.

Bekijk video

Het tegelplateau werd aan medewerkers gegeven en heeft vandaag de dag nog steeds een eigen plekje in onze productiehal bij de traphekkenafdeling. In de illustratie zie je van boven naar beneden: Berend Ziengs, Kees de Jong, Joop Kromsigt en Harm Hofstra. De illustratie is nagemaakt van een foto van deze trapstellers.

Bekijk video

De Vries Trappen

Vier ons eeuwfeest mee en ga los op ons jubileumlied!

Scan de QR-code om zowel het lied te beluisteren als de videoclip te bekijken. Ontdek via de clip hoe wij bij De Vries Trappen een eeuw aan vakmanschap, samenwerking en plezier vieren.

De Vries Trappen 100 jaar

We werken hier samen en hebben altijd lol

Wij maken trappen ja niks is ons te dol

Een steektrap, een s-trap we maken ze op maat

we doen het al jaren en komen nooit te laat

Verbouwing, vernieuwing ons maakt het niet uit

Advies bij het nemen van een goed besluit

Wat wij ook maken de kwaliteit is hoog

Vandaag is het feest en wij staan echt niet droog

De mensen van De Vries staan altijd voor je klaar

Ons bedrijf bestaat vandaag al honderd jaar

Bij De Vries daar is altijd wat te doen

Op trapgebied zijn wij de grote kampioen

We werken modern al zijn we 100 jaar

Met de nieuwste machines – komt alles voor elkaar

Antiek of klassiek, of in de nieuwste trend

De keuze is reuze het is echt ongekend

De mensen van De Vries staan altijd voor je klaar

Ons bedrijf bestaat vandaag al honderd jaar

Bij De Vries daar is altijd wat te doen

Op trapgebied zijn wij de grote kampioen

We gaan nu een feestje vieren - We zullen de zaal versieren

Een eeuwfeest dat is een bijzonder feit – honderd jaar – wat een tijd

We laten de glazen klinken – samen een borrel drinken

De Vries Trappen staan nog steeds bovenaan

Dus dans en laat je gaan

De mensen van De Vries staan altijd voor je klaar

Ons bedrijf bestaat vandaag al honderd jaar

Bij De Vries daar is altijd wat te doen

Op trapgebied zijn wij de grote kampioen

2x