De Vijfhoek november 2014

s é m u rés s i a ç n a en fr

P 3A 9110 afgiftekantoor Brussel X Oude Graanmarkt 5 1000 Brussel

PB-PP B- 06386 BELGIE(N) - BELGIQUE

MAANDBLAD > JAARGANG 38 > NUMMER9> NOVEMBER 2014 (behalve in juli en augustus)

BUREN VAN DE MARKTEN > P5 MARIEANGE

STADSCHAP VIJFHOEK > P9 AU TEMPS OU BRUXELLES BRUXELLAIT

IN DE WEER VOOR BRUSSEL © CHARLES SIX

Brusselse pleinen: Het de Brouckèreplein

HANGJONGERE VAN DE MAAND > P10 JEAN LE VIKING

NOVEMBER IN DE MARKTEN

© CHARLES SIX

HET DE BROUCKÈREPLEIN Place de Brouckère, tu scintilles, grâce aux murs d'or de la salle Eldorado et ces stars qui vont et viennent à l'hôtel Métropole.

Place de Brouckère, tu souffres.

Ta fontaine ne coule plus en ton sein.

Tu es défigurée par un urbanisme bétonné.

Place de Brouckère, tu prends des allures de Times square avec ton unique panneau rouge.

Nous, les kets, fieus et zinnekes, on t'aime, comme tu es.

Cure de jouvence ou non. de Brouckèreplein, je schittert, dankzij de gouden wanden van de Eldorado de sterren die komen en gaan in hotel Métropole. de Brouckèreplein, je hebt pijn.

Je fontein spuit niet meer in je schoot.

Je bent verminkt door stedenbouw van beton. de Brouckèreplein, je neemt de allures aan van Times square met je enig rood paneel.

Wij, de ketten, de fieu's en de zinnekes, wij houden van jou, zoals je bent.

Verjongingskuur of niet.

2

Charles Six

OPROEP

TENTOONSTELLING

DE WARMTE VAN DE SLEET/LA CHALEUR DE L’USURE

TIJD VOOR STAMINÉ V– IV!

Deelnemende kunstenaars: Sylvain Baumann, Christian Bonnefoi, Pierre Di Sciullo, Jean Dupuy, Mario Ferretti, Mekhitar Garabedian, Bruno Goosse, Toni Grand,Frédéric Lavoie, Miguel Angel Molina, Miquel Mont, Yogan Muller, Willem Oorebeek, Jasper Rigole, Peter Soriano, Sylvie Turpin en Hannes Verhoustraete.

Staminé V is de vrijwilligersbar van De Markten, met de v- van vrijwilliger dus.

Staminé V gaat om de twee maanden open. Het is een gelegenheid voor de vrijwilligers van De Markten om met elkaar in contact te komen tijdens een gezellig moment met hapjes, drankjes en praatjes.

Denk je dat vrijwilligerswerk bij De Markten iets voor jou is? Dan kan je de volgende keer binnenspringen en kennis maken.

We vertellen je meer over De Markten, over onze plaats in Brussel, over wat we belangrijk vinden. En uiteraard geven we je ook uitleg over de mogelijkheden om in De Markten als vrijwilliger mee te werken. Werk je al mee als vrijwilliger?

Dan ben je zeker nog eens welkom voor die toelichting, maar je kan ook gewoon wat later komen.

Kan je er deze keer niet zijn? Wacht dan tot de volgende Staminé V, na de kerstvakantie of neem contact op met daan.dessers@demarkten.be. Daan is de man die vrijwilligers werft voor de verschillende taken. Of loop eens binnen in het onthaal.

• De Markten Donderdag 13 november Toelichting voor nieuwe mensen: 18u Open café vanaf 18u30

Deze tentoonstelling wil de tweeledigheid van het Franse woord “usure“ onderzoeken. Usure laat zich in het Nederlands vertalen als een begrip dat zich tussen sleet en woeker situeert en gekenmerkt wordt door zowel een corrosieve als een economische betekenis. L’usure is een onderzoeksprogramma en vloeit voort uit een geëngageerd partnership tussen de Académie Royale des Beaux-Arts de Bruxelles en de Universiteit van Bordeaux Montaigne.

MIGUEL ANGEL MOLINA “FACTUM” © MAM

• De tentoonstelling loopt van 7 november tot en met 14 december. Open van dinsdag tot zondag van 12u tot 18u.

Vernissage op donderdag 6 november van 19u tot 21u30.

ACTIE

© AP PHOTO/HAROLD K. MILKS

CURSUSSEN

LEZING

DE NAAM VAN DE STRAAT Het Nieuwland Vroeger lagen tussen de Huidevettersstraat en de Blekerijzenne de grote blekerijen van het Nieuwland. De naam van de Huidevettersstraat verwijst naar één van de vele ambachten die gedwongen waren zich dicht bij de rivier te vestigen. Hier op beide oevers van de rivier ontstond één van de eerste grote moderne textielbedrijven. Het moest wijken voor de spoorweg die de stad binnenkwam in de as van de huidige Stalingradlaan. De zeer oude en de zeer moderne geschiedenis van de arbeid ontmoeten elkaar dus in deze buurt. Maar de herinrichting van de benedenstad in de tweede helft van de 19de eeuw betekent het einde van deze eeuwenoude continuïteit.

• Dinsdag 4 november van 19u tot 21u30 Deelnameprijs 8/7 euro

POËZIECAFÉ De Anderlechtse steenweg Tussen de Lemonnierlaan en de Anderlechtse Poort vinden we een volkse buurt, vandaag grotendeels bewoond door nieuwe Belgen. Deze wijk wordt normaal niet aangedaan door de toeristen, buiten misschien wat verloren gelopen welzijnswerkers die het multiculturele Brussel wel eens willen ontdekken. En dat is jammer, want deze wijk kent een interessante, vooral sociale geschiedenis. Het huidige stratenpatroon is terug te voeren naar de 19de eeuw, en de wijk heeft perioden van bloei en verval gekend. Ook vandaag lijkt het erop dat langs de kant van de Lemonnierlaan de wijk weer opleeft.

• Dinsdag 18 november van 19u tot 21u30 Deelnameprijs 8/7 euro

Het verkeerde huis Russische nachtegalen van de 20ste eeuw komen aan bod. In het voetspoor van Aleksander Blok maken we kennis met de crème de la crème van de Russische poëzie: Anna Achmatova, Osip Mandelstam, Marina Tsvetajeva en Boris Pasternak hebben ons heel veel te vertellen over de wisselwerking tussen de harde realiteit en hun gedichten. Daarbij komt nog dat zij in een verbazend nauw contact met elkaar stonden, waardoor hun creatieve impulsen voortdurend een extra stimulans kregen.

• Woensdag 19 november om 14u Seniorencentrum Brussel, Zaterdagplein 6 1000 Brussel 02 210 04 60 Toegang: 5/4,50 euro Organisatie: Seniorencentrum Brussel

Organisatie en info: De Markten, 02 512 34 25, www.demarkten.be, demarkten@demarkten.be

Pannenkoekennamiddag Op zondag 9 november van 15u tot 18u organiseert de Wereldwerkgroep 11.11.11 Brussel-Centrum de 15de pannenkoekennamiddag.

Op het menu: Oxfampannenkoek (met witte of bruine suiker), Wereldpannenkoek (met confituur naar keuze) en een Noord-Zuidpannenkoek (met vanille-ijs en chocoladesaus).

De volledige opbrengst gaat naar de 11.11.11-actie.

Documentaire: The Muffinman In het kader van de campagne “Genoeg voedsel. Toch honger” kan je om 15u30 de documentaire “ The Muffinman” gratis bijwonen. De film handelt over voedselverspilling en past perfect in het thema van de 11.11.11 campagne van dit jaar.

Steven De Geynst heeft een zwaar verleden gekend. Om te overleven begint hij voedsel uit een afvalcontainer van Carrefour in Rupelmonde te halen. Eerst met akkoord van de eigenaar, maar later zonder. Hij blijft het toch doen en haalt een aantal diepvriezers en ijskasten in huis om voedsel op te slaan voor volkskeukens en andere mensen die in armoede leven. Op het moment dat hij een opleiding volgt als ervaringsdeskundige in de armoedebestrijding, wordt hij door de eigenaar van de supermarkt vastgehouden op de parking. Er ontstaat een schermutseling, hij wordt door de politie in de boeien geslagen en wordt veroordeeld

voor de Rechtbank van Dendermonde tot 6 maanden voorwaardelijk omwille van "diefstal". Vanaf dat moment volgen we Steven De Geynst. Onderweg komen we in contact met verschillende armoedeorganisaties, volkskeukens en dergelijke waaraan hij voedsel schenkt. We ontmoeten internationale specialisten op het domein van voedselverspilling, gaan op stap met verschillende mensen die ook aan “dumpster diving” doen en voedsel recupereren om te overleven.

We bezoeken verschillende grote en kleine warenhuizen met de vraag wat zij doen met voedsel dat over datum geraakt.

© CINEBEL

The Muffinman is geen wetenschappelijke analyse van het fenomeen ‘voedselverspilling’ maar een portret van een opmerkelijke persoonlijkheid in zijn strijd tegen voedselverspilling. Met deze film willen de makers een bijdrage leveren in een zeer actueel debat: hoe verantwoord omgaan met een kostbaar goed dat voedsel is?

3

© WIM VAN EESBEECK HET SEPTET VAN HET NATIONAAL ORKEST © PIET STELLAMANS

SALON DANSANT 54

TE GAST

THEATER

ISOLDE ET LES BENS

BAKKERS GEZOCHT

KRISTAL KLAAR FAGOT

EEN BLIK IN DE MARKTEN: FORSITI’A REPETEERT!

De gelegenheidsgroep van Isolde Lasoen speelt Franse sixties pop en chanson, maar ook de Engelse pop van vroeger en nu staat op de setlist.

Nummers van France Gall, Gainsbourg, Pink Martini, maar ook The Kinks, Ella Fitzgerald en Sonny & Cher worden gespeeld. Kortom alles voor een stevig feestje. En inderdaad de andere muzikanten heten allemaal Ben.

Tijdens het Intercultureel Gebakfestival laten we het publiek proeven van desserten uit alle windstreken. Mensen uit alle hoeken van de wereld maken het lekkerste gebakje dat ze kennen.

En tijdens het festvial wordt er niet alleen geproefd, maar vooral veel gepraat over wat er te proeven valt: hoe maak je dit gebakje, wat is er zo bijzonder aan, voor welke gelegenheid wordt het gemaakt,…

Uw onkosten worden vergoed.

Het Intercultureel Gebakfestival, georganiseerd door het Masereelfonds, vindt plaats in De Markten op zondag 23 november tijdens Salon Dansant 55.

Het eerste concert in de 7de editie van “Kristal Klaar” staat in het teken van de fagot en wordt geleid door Bert Helsen.

Opnieuw zal jong talent van de Kunsthumaniora de avond luisterrijk inzetten en zullen professionelen het tweede deel voor hun rekening nemen. Tijdens deze Kristal Klaar wordt de toeschouwer ondergedompeld in het gehele klankspectrum van de fagot en zijn interactie in ensembles. De meesten kennen de fagot vooral van de werken uit de barok en de klassieke tijd.

De laatste vijftig jaar echter kwam het experimenteren met de mogelijkheden van dit instrument in een stroomversnelling. Minder bekend is de contrafagot. Hoewel het voor het grootste deel in het orkest een ondersteunende rol in de bas heeft naast de contrabassen, hoort u hier het instrument veel lyrischer en solistischer. Een niet te missen avond voor alle liefhebbers van de warme, volle en diepe klanken van “hout”.

Als trouwe lezer van De Vijfhoek en bezoeker van De Markten is Forsiti’a u wellicht niet onbekend, het bonte theatergezelschap gegroeid uit een samenwerking tussen De Markten en Hobo vzw.

Voor het 5e jaar op rij wordt er hard gewerkt aan een theatervoorstelling. Het thema van dit jaar is: "Faust", bewerkt en geregisseerd door Ivan Vrambout.

Reserveer alvast een plaatsje in uw agenda voor een van de voorstellingen op 2, 3, 6, 7 of 8 februari 2015.

Line-up: Ben Van Camp (gitaar en backing vocal) , Ben Brunin (contrabas) , Ben Vermeir (piano en backing vocal) en Isolde Lasoen (drums en lead vocal) • Zondag 23 november, concert: 15u – deuren: 14u Gratis toegang Groepen vanaf 5 personen kunnen een tafeltje reserveren.

Tijdens en na het concert kan u, ter gelegenheid van het Intercultureel Gebakfestival, genieten van heerlijke zoetigheid uit alle uithoeken van de wereld en dat voor een klein prijsje.

4

OPROEP

• 02 512 34 25 demarkten@demarkten.be 02 502 38 80 lutgart@masereelfonds.be

• De Markten, donderdag 20 november om 20u.

Info en reservatie: 02 474 06 41 res@brosella.be www.brosella.be

De repetities gingen halverwege september van start en als lezer van De Vijfhoek krijgt u van nu tot aan de voorstelling in februari een bevoorrechte blik op het hele proces. Daarnaast kunt u de repetities ook volgen via Facebook als u bevriend wordt met de groep ‘Gezelschap Forsiti’a’.

Hieronder alvast 2 spelers aan het woord over hun ervaringen van de afgelopen seizoenen: Karina ‘Het is het derde seizoen dat ik deelneem aan het project en mijn dochter Kelly doet sinds twee jaar mee. We vinden het allebei heel fijn om theater te spelen en deel uit te maken van de spe-

lersgroep.

Dit jaar werken we rond Faust en het is een fijn thema om rond te werken.

Ik ben graag creatief bezig en theater spelen doet mij goed. Het geeft me iets om handen in het weekend en even mijn zorgen te vergeten. De spelersgroep is zoals een tweede familie geworden en als er geen repetities zijn mis ik ook de contacten met de andere spelers.’

Isabelle ‘Depuis que j’ai rencontré cette équipe formidable, il y a déjà 7 ans, je me suis découvert une vraie passion pour le théâtre.

Pour moi c’est vraiment un épanouissement d’être sur scène et de partager mon ressenti avec le public. C’est une expérience vraiment inoubliable.

Entre les comédiens il s’est vraiment créé un lien familial malgré que nous venions d' horizons différents autant sociaux que culturels.

Chaque année on participe à un nouveau projet tel que Kaputt, Urbi et Orbi, Mama Médéa pour les plus connus et maintenant nous travaillons sur Faust.

A chaque nouveau projet nous accueillons des nouveaux comédiens que nous adoptons volontiers dans notre ‘famille’.

Si vous êtes séduits, nous vous attendons dès notre prochain projet.’

BUREN VAN DE MARKTEN MarieAnge: gedreven artieste op de fiets

© LIEVEN NOLLET

De Vijfhoek: Vertel eens MarieAnge, vanwaar kom jij?

MarieAnge: Ik ben opgegroeid in De Panne. Daar hangt een mooi verhaal aan vast. Mijn vader was van De Panne, mijn moeder Waalse. Ieder jaar kwam mijn Waalse grootvader naar Nieuwpoort op vakantie en zijn avontuurlijke dochter, mijn moeder dus, heeft mijn vader daar al liftend leren kennen.

DV: Je bent dus een halve Waalse?

MA: Ja, inderdaad. Ik heb in Gent schilderkunst gestudeerd en daarna, terwijl ik nog op kot was in Gent, conservatie van kunstwerken in la Cambre hier in Brussel.

DV:Waarom bleef je dan in Gent op kot?

MA: Ik was bang van Brussel, de drukte, het gewoel van mensen schrok mij af. Brussel leek mij toen zeer groot en was onbekend terrein. Ook studeren aan La Cambre was niet evident omwille van de taal, het milieu, de sfeer.

DV: Maar je bent dan uiteindelijk toch in Brussel beland. Hoe kwam dat?

MA: Simpel, mijn huurcontract in Gent liep af en het appartement van een vriendin in Elsene stond leeg. Ik was er totaal niet gelukkig. Vijfentwintig jaar geleden was die Elsense buurt rauw en ongezellig en het contrast met de rijke omgeving van de Zwarte Vijvers was heel groot. Na twee jaar heb ik een piepklein huis gehuurd in de Camuselstraat hier in hartje Brussel en ik ben daar drie jaar gebleven. Nog later vond ik een woonst en atelier in de Slachthuisstraat en pas toen begon ik van Brussel te houden.

DV:Waarom?

MA: Daar begon in die tijd stilaan de stad te herleven, er waren kleine veranderingen die hoop gaven. Bovendien was ik daar op een wip in het stadscentrum, overal vlakbij, per fiets.

DV: Je fietst graag?

MA: Ik heb altijd gefietst, in De Panne, in Gent, in Elsene en in het stadscentrum, nu nog steeds. Ik vind Brussel eigenlijk fietsvriendelijker dan Gent, ook al moet je uitkijken en dan nogal vaak voor de politie. Politiecombi’s generen zich namelijk niet om te parkeren op de fietspaden! Ik heb ook een hele tijd gegidst voor Pro Velo dat ik via een vriend heb leren kennen. Daardoor heb ik ook de stad leren kennen en allerhande groepen van over de hele wereld die ik op mijn beurt doorheen

de Brusselse buurten gidste.

De stad verandert.

DV: Je hebt ook nog in de Begijnhofbuurt gewoond?

MA: En graag! Het is een dorp in een stad, heel rustig en een mooie omgeving. Ik kwam er graag in de tuin van Pacheco om er tot rust te komen. Spijtig dat dit binnenkort niet meer zal kunnen. Maar nu woon ik sinds 6 jaar op de Wolvengracht.

DV: Een hele overstap!

MA: Ja, het is een andere buurt. Ik heb hier mijn atelier in mijn woning, dat is handig. En ik woon hier graag, al evolueert de buurt nu wel naar een omgeving voor betere inkomens. Toen ik hier kwam wonen, was hier nauwelijks iemand maar dat is heel erg veranderd. Er is een mix van nationaliteiten, maar het zijn toch vooral Eurocraten.

Dat zie je ook aan de huurprijzen: een studentenkamer kost hier zomaar even 820 euro, dat is toch niet meer normaal. Gelukkig heb ik mijn woning aan een lage prijs kunnen kopen, maar dat heeft er mee te maken dat er geen mooi zicht is en dat er geen parkeerplaats bij hoorde, wat mij als fietser totaal niet stoorde natuurlijk. Heel fijn aan deze woning is dat er géén lawaai is: hier was de computerruimte van een bank en dus geluidsdicht en met een constante temperatuur, eigenlijk een passiefwoning avant la lettre.

DV: De stad is dus heel erg veranderd.

MA: Dat klopt en het blijft hier fijn wonen, al krijg ik soms de indruk dat veel mensen er niet meer welkom zijn. Je ziet dat aan de nieuwbouwprojecten voor woningen die te koop gesteld worden aan prijzen die voor heel veel mensen onbetaalbaar zijn. Die mensen kunnen hier dus niet blijven of worden in bepaalde buurten weggestopt.

DV: Zoals…

MA: Wel, heel concreet: ik was een tijd geleden voorzitter van een kiesbureau, één van de zwaarste van de stad, in het Zuidpaleis. Ik had gelukkig mijn eigen bureau kunnen samenstellen met allemaal mensen die dat voor één keer en voor de ervaring, heel graag wilden doen. Ons publiek kwam uit de armste buurten: de Krakeelwijk, de Gierstraat enzovoort. Het was een stevige confrontatie met armoede en analfabetisme, vooral van vrouwen die niet eens de taal kenden. Blijkbaar blijven ze steeds in hun omgeving en komen ze er alleen uit als het echt moet, bijvoorbeeld om te gaan stemmen. Ze brachten hun zoontjes mee om hen te helpen maar dat liet ik niet toe. Als voorzitter ging ik met hen mee. Opvallend was dat hun keuze bijna uitsluitend bepaald werd door het kaartje met foto dat ze in hun hand hadden.

Die vrouwen waren dankbaar voor de hulp maar tegelijk ook beschaamd.

Het was leerrijk, pakkend en confronterend.

5

BUREN VAN DE MARKTEN (VERVOLG)

ter presteren. Ik ben op die manier veel bezig geweest met armoede in Gent.

Sociaal bewogen werk.

DV: Vertel eens?

MA: Ik heb een werk gemaakt voor het E. Verhaerenmuseum. Daarvoor fotografeerde ik daklozen in het Brusselse Centraal Station. Ik betaalde hen daarvoor, het was een inkomen voor hen, dat vond ik belangrijk. Ik heb die foto’s verwerkt tot een persoonlijk werk dat ik in het museum toonde. Ik ben dus geen fotograaf, maar verwerk foto’s in mijn beeldend werk.

Op deze manier heb ik gewerkt met daklozen, gevangenen, mensen in de psychiatrie, mensen aan de rand van de maatschappij.

© LIEVEN NOLLET

DV: Jij bent kunstenaar. Kan kunst iets veranderen?

MA: In Gent bestaan daar goede voorbeelden van: projecten beeldende vorming voor kansarme kinderen waarvoor het deelnemingsgeld door de stad wordt betaald. Via cultuur krijgen die kinderen zelfvertrouwen en dat maakt hen sterker, ze gaan op vele vlakken be6

DV: Hoe ben je daartoe gekomen?

MA: Door een boek dat ik vond bij het Leger des Heils met portretten van pathologieën. Dat was de start van mijn sociaal bewogen werk. Ik maak dus geen esthetisch werk, geen werk om mensen te behagen maar wel om te confronteren. Na de tentoonstelling in het Verhaerenmuseum werd ik gevraagd voor PAROL, een Europees project met gevangenen. Daarvoor ging ik, samen met kunstenaar Lieven Nollet, naar een gevangenis in Warschau, Polen, en naar deze in Tilburg waar cellen gehuurd worden door België voor gevangenen van hier. In Tilburg werkte ik samen met een psycholoog van

het centrum Antonin Artaud. Ik vond er heel wat gevangenen uit Brussel: laaggeschoold, analfabeet, hunkerend naar een opleiding om later te kunnen werken. Het waren meestal kleine criminelen waarmee ik in wederzijds respect kon samenwerken. Ze stonden open voor actuele kunst omdat het een laagdrempelig project was met herkenbare en begrijpbare beelden. Ik ben ervan overtuigd dat dit een werkwijze is die heel wat mensen kan interesseren voor actuele kunst. Als de maatschappij meer investeert in onderwijs en cultuur, startend met kinderen, zal alles veel gemakkelijker gaan.

DV: Dankjewel voor dit gesprek!

VOOR DE LEZERS VAN DE VIJFHOEK Rondleiding in de Koninklijke Muntschouwburg Tijdens het bezoek aan de Munt krijgt u de unieke gelegenheid om de rijke operawereld te ontdekken, om uw kennis over de geschiedenis en architectuur van dit theater te verdiepen en om de geheimen van een operaproductie te onthullen.

Twintig lezers kunnen de anderhalf uur durende rondleiding meemaken.

De tentoonstelling PAROL loopt van 5 maart tot 4 april 2015 in Muntpunt.

Résumé en français

MarieAnge est originaire de La Panne, mais a adopté Bruxelles: elle a commencé à aimer tant bien que mal cette ville. Elle est une artiste engagée et motivée qui ne veut pas faire des oeuvres esthétiques. Ses oeuvres sont confrontantes. Elle travaille avec des personnes se trouvant en marge: des sans-abri, des prisonniers, des personnes en psychiatrie.

©PBRUNDEL

Afspraak op maandag 24 november om 14u, Wolvengracht 39/41, 1000 Brussel • Reservatie: 02 512 34 25 demarkten@demarkten.be

A VRAI DIRE > AN LI YAP

Je suis An Li Yap, née à Bruxelles et j'ai grandi dans la périphérie de la ville. Après avoir terminé mes études secondaires, j'ai décidé de faire des études d'ingénieur-architecte à la VUB (Vrije Universiteit Brussel).

Une ville présentant une grande diversité m'a toujours plu, vu que je suis moi-même d'origine asiatique. Cela explique pourquoi j'ai choisi Bruxelles, ... creuset de tant de cultures différentes.

Il y a une différence considérable entre la vie en ville et la vie en périphérie.

Grandir en périphérie de la ville est agréable, mais l'animation de la ville et l'organisation de grands évènements y font parfois défaut. La ville de Bruxelles est souvent qualifiée de sale, laide, dangereuse, chaotique et bruyante, ce

qui explique que beaucoup de mes amis sont allés étudier dans d'autres villes telles que Gand et Louvain. Moi, cela me motivait plutôt à partir à l'aventure.

Lorsque j'ai entamé mes études à Bruxelles, il existait à peine une “vie estudiantine” au centre-ville de Bruxelles (à la différence de la VUB à Etterbeek). Mais cela a tout à fait changé à présent.

Je dois concéder que ce fut un wake-up call au début, de par la dure confrontation à la réalité (comme la pauvre-

té). Mais au cours des années je me suis mélangée à la population locale.

Bruxelles connaît une évolution positive dans le domaine de la “vie sociale”.

Les personnes que l'on apprend à connaître ici aujourd'hui ne sont pas des connaissances, mais deviennent des vrais amis pour la vie.

J'habite à la place de Brouckère déjà depuis six ans, ce qui me permet de trouver facilement mon chemin en tous sens. Les liaisons entre les différents endroits sont idéales, puisque les transports en commun, villo et même cambio se trouvent devant ma porte. De Brouckère est un lieu très animé pour y habiter, vu qu'il y a toujours beaucoup de circulation et que toutes les manifestations/parades y passent, mais c'est le propre de toute ville.

Malgré que la place est divisée en deux parties par l'axe Nord-Sud de Bruxelles, elle reste un emplacement pratique pour fixer des rendez-vous en raison de la présence de beaucoup d'immeubles caractéristiques tels que le Métropole, l'UGC, etc.

Après mes études, j'ai commencé à travailler dans un bureau d'architecture, ‘ORIGIN Engineering & Architecture’, spécialisé dans la rénovation et la restauration de monuments et sites.

Le bureau est situé au cœur de Bruxelles, près de la place Sainte-Catherine à 5 minutes de marche de mon appartement. C'est une situation idéale, car

tout se trouve à proximité. Le bureau est bilingue, ce qui m'oblige à suivre deux fois par semaine des cours de français à Schaerbeek. La communication dans une ville est très importante. Je peux me faire comprendre en français en rue et je peux y communiquer avec les gens, mais lorsque le vocabulaire atteint un certain niveau, je ne peux plus suivre. Je sais que l'emploi des langues suscite beaucoup de discussion, mais je trouve que cela constitue précisément la grande richesse de Bruxelles.

Ce qui rend cette ville intéressante, c’est qu’elle se caractérise par quelques voies importantes très animées

(comme le Pentagone de Bruxelles, l'axe Nord-Sud) avec, entre celles-ci, des petites rues. Je trouve à présent très agréable de me promener à vélo avec des amis le soir pour explorer à chaque fois d'autres quartiers. Cela me permet de découvrir, encore jusqu'à maintenant, des nouveaux endroits, des quartiers conviviaux et des ruelles agréables.

En ce qui concerne les activités, Bruxelles ne manque de rien non plus. Beaucoup d'évènements sont organisés annuellement en ville, ce qui donne lieu à la découverte fortuite de nouveaux endroits. En été il y a tant d'événements (Jazz Marathon, Couleur Café,…), que l'on a même peine à les suivre. Chaque été, il y a la “Rollerparade”, à laquelle je participe avec enthousiasme. Celle-ci rassemble beaucoup de personnes avec leurs patins à roulettes, leurs skateboards et longboards, leurs vélos: les participants parcourent ensemble tout un trajet à travers Bruxelles.

Cette ville m'a laissé une très bonne impression jusqu'à présent. On remarque très vite que cette ville vit!

An Li Yap In deze Franstalige rubriek laten we elke maand een wijkbewoner aan het woord over straat, wijk en stad.

De Nederlandstalige versie vindt u op www.demarkten.be 7

TER PLEKKE > WINKELEN IN EEN LUXUEUZE DORPSSTRAAT De klant in de Coutellerie du Roi laat twee scheerkwasten uit dassenhaar inpakken. “Inzepen met de basis van de kwast tussen duim en vingers: de baardstoppels gaan dan rechtop staan, klaar voor de scheerbeurt”. De winkeldame wikkelt haar adviezen stijlvol rond het kwaliteitsproduct. Deze zaak is zo oud als de galerij zelf en het donkerhouten interieur ademt voluit 19e eeuws. De zaakvoerster beweegt zich, net als haar moeder voor haar, tussen scharen, messen en manicuursetjes, alles samen op 3 bij 6 meter. Enkele passen verder trekt de Nieuwstraat haastig de kaart van de 21e eeuw.

Brusselse Gaîté De boulevard over de toegedekte Zenne heette aanvankelijk “Noordlaan”, dus werd de beglaasde galerijstraat tussen de huidige Adolphe Maxlaan en de Nieuwstraat logischerwijze de “Passage du Nord”. Het ontwerp uit 1880 van architect Henri Rieck wilde niet onderdoen voor de fraaie buren “Hotel Métropole” en het “Huis van de Kater en de Kat”. Vandaar dat de galerij overdadig versierd werd: kariatiden, putti, guirlandes en met spiegels beklede pilasters. Halverwege de 70m lange doorgang zijn beide zijden verbonden door een mezzanine, verfraaid met het beeld van een tamboerijn spelend kind, dat de allegorie van de recreatie voorstelt.

En ontspanning, dat was hier eind 19e eeuw te vinden. Boven de oorspronkelijk 34 winkels was het Musée du Nord gevestigd, eigenlijk een soort cultureel centrum, waar naast de meest uiteenlopende bezienswaardigheden en installaties ook een brasserie, een theater en een concertzaal waren ondergebracht.

Een lift en een majestueuze trap brachten je naar dat museum. Via een doorgang kwam je in de biljartzaal van Hotel Métropole. Nu huurt het hotel deze eta8

ges en het museum werd verbouwd tot conferentiezalen en hotelkamers.

Kleinschalig De Noorddoorgang is minder lang, minder hoog en minder breed dan grote broer St.- Hubertus. Samen met de Bortiergalerij vormen zij de drie restanten van de Brusselse 19e eeuwse galerijcultuur. Het Parijse Palais-Royal inspireerde dit nieuw type architectuur, waarbij men een intermediaire ruimte creëerde tussen straat en interieur. De zaken van de Noorddoorgang lijken dan ook op vroegere buurtwinkels. Ze zijn qua sfeer het volstrekte tegendeel van de Nieuwstraathandel en een antidotum voor de anonieme grootschaligheid van shoppingcentra. De helft ervan zijn nog even klein als 132 jaar geleden, een aantal bestaat uit een of meer samengevoegde panden.

Sociaal trefpunt Nog steeds 3m bij 6 is de oesterbar van Yves. In zijn ijsgekoelde vitrine staan manden zeevruchten en flessen wijn.

Een dame met gematellasseerde beige anorak en geel plastic Neckermanzakje, zit aan een formicatafeltje met een bord

oesters en een glas champagne. Een montere tachtiger installeert zich aan de toog en bestelt zes "creuses" en een witte wijn. Het gevraagde wordt zonder omhaal voor zijn neus gedeponeerd, Yves houdt niet van complimenten.

Intussen vertelt hij over zijn 35 jaren in deze bar, het lekkende glazen dak van de Passage dat drupt op zijn terras, de verknochtheid van de collega’s winkeliers aan hun zaak, de nefaste gevolgen voor zijn commerce van de intocht van Oost-Europeanen na 1989… De oude heer bestelt nog een portie middelgrote "creuses", prijst de verjongende eigenschappen van oesters en vertelt wat anekdotes over les Anversois. Men waant zich hier aan de toog van een dorpscafé waar alle gasten min of meer meedraaien in de conversatie en hun Weltanschauung ten beste geven.

Dezelfde sfeer in “Rêve d’Anges, fleuriste et bijouterie”. De zaakvoerster deelt haar passie voor antieke en vintage juwelen met een gevarieerd publiek.

Haar buitenseizoense oranje tulpen onderstrepen het tijdloos karakter van het interieur. Voor sommige klanten is haar winkel de daguitstap van de week.

Patrimoniumbeheer De “Société Civile du Passage du Nord bestaat uit 4 families die het complex al 5 generaties lang beheren. De renovatie werd 20 jaar geleden aangevat, na de klassering van het gebouw. De meeste winkelfaçades werden in hun pretentieloze glorie hersteld. Momen-

© ARNOUT WILLEMS

teel kampt men met ernstige stabilisatieproblemen waarbij stukken van het nieuwe synthetisch dakglas naar beneden vallen. De muren bewegen te veel en het nieuwe dak verdraagt dat gewriemel niet. Het net dat nu onder de koepel is gespannen, verduistert het daglicht, tot ongenoegen van de winkeliers. Voor de volgende 5 jaar staat ook de renovatie van de binnengevels op stapel. Dringend en noodzakelijk, want de bezetting is vaal en brokkelt af. Ook van de verlichting wordt werk gemaakt.

Men wil de talrijke beeldhouwwerken letterlijk beter aan het licht brengen.

Vergeleken met de majestueuze St.-Hubertusgalerij is de Noorddoorgang donker en tochtig. De St.-Hubertusgalerij bevindt zich ook op een toplocatie voor toeristen, die instaan voor het gros van de inkomsten. De Noorddoorgang oogt eerder als een corridor waar mensen zich doorheen haasten, niet als een galerij waar men rustig flaneert en verblind wordt door prestigieuze boetieks. Maar stap in de Passage een van de winkeltjes binnen en je vindt Uplace’s en andere Neo’s verdwazende showconstructies.

Marleen Janssens

Résumé en français

Le boulevard couvrant la Senne s'appelait initialement “boulevard du Nord”. La rue de la galerie verrière située entre le boulevard Adolphe Max et la rue Neuve a donc été appelée en toute logique “Passage du Nord”. Le Passage du Nord est moins long, moins haut et moins large que son grand frère, les galeries royales Saint-Hubert. Avec la galerie Bortier, elles sont toutes les trois ce qui reste de la culture bruxelloise des galeries du 19e siècle. Ce type d'architecture crée un espace intermédiaire entre la rue et l'intérieur. Les commerces du Passage du Nord ressemblent donc aux anciens commerces de quartier.

En ce qui concerne l'atmosphère qui y règne, elles sont totalement à l'opposé des commerces de la rue Neuve et constituent une antidote aux centres commerciaux surdimensionnés et anonymes.

STADSCHAP VIJFHOEK >AU TEMPS OU BRUXELLES BRUXELLAIT © MARCEL RIJDAMS

Het de Brouckèreplein doet me altijd denken aan: …Place de Brouckère on voyait des vitrines. Avec des hommes des femmes en crinoline. Place de Brouckère on voyait l’omnibus… het was de tijd dat Brussel zong en droomde volgens Jacques Brel.

Vandaag mag er terug gedroomd worden, want de Stad is vastbesloten om van het de Brouckèreplein een nieuw groots plein te maken. Een evenementenplein!

Citymarketing Het maakt ons eerlijk gezegd wat ongerust, er wordt in deze stad al te gemakkelijk een beroep gedaan op de “evenementen business - l’évènementiel” en er wordt veel te weinig geïnvesteerd in eigen creativiteit. Hapklaar amusement gesponsord en gedreven door commerciële marketing, Disneyficatie of op Brouckère beter toepasselijk Cocakolonisatie. Men koopt “evenementen” zoals een Balloon parade, men verkoopt en privatiseert zelfs de openbare ruimte zoals bij de komst van Lady Gaga.

Dit alles omwille van de citymarketing, om de stad toeristisch te promoten, ter-

wijl er te weinig ingezet wordt op leefbaarheid. En bij leefbaarheid denken we aan rust en ruimte, flaneerruimte, terrassen, banken. Maar ook aan een goed evenwicht in het commercieel aanbod, niet alleen horeca, niet alleen dure terrassen, ook rustige plaatsen en kleine speelruimten op elk plein. De stad is ten slotte van iedereen, de openbare ruimte moet het samenleven belichamen.

Natuurlijk heeft de stad nood aan grote publieke pleinen waar bij gelegenheid grote manifestaties kunnen plaatsvinden. Een evenwicht vinden tussen grootstedelijke “evenementen” en dagdagelijks gebruik lijkt ons de opgave.

Vergane glorie Het de Brouckèreplein kwam pas aan het einde van de 19de eeuw tot stand, meer dan twintig jaar na de overwelving van de Zenne. Oorspronkelijk was de Augustijnenkerk1 het sluitstuk van de centrale lanen. Dat verklaart waarom Hotel Continental (1874, huidige zetel van de Regie van Stadseigendommen), het sluitstuk van het plein, niet exact in de as van de Anspachlaan staat. Het de Brouckèreplein werd pas bij de afbraak van de kerk het meest prestigieuze plein van de nieuwe centrale lanen, het plein met de knapste architectuur, de meest luxueuze winkels, theaterzalen en de sjiekste hotels van de stad. Het Metropole hotel kwam er in 1894 en het orgelpunt, de Anspachfontein, werd pas in 1897 ingehuldigd. Het de Brouckèreplein kende zijn volle glorie tussen de twee wereldoorlogen als centrum van het Brussels uitgaansleven, met cinema’s, theaters, illustere cafés en knooppunt van talloze tramlijnen. In de jaren 1920-1930 vergeleek men het met Times square en daar droomt de huidige burgemeester nog van.

aan het plan voor de centrale lanen, hun oorspronkelijk concept stemde in grote lijnen overeen met de lay-out van het plein zoals het voor 1972 bestond, een grote centrale parterre met aan weerszijden een rijstrook en langs de gevels brede trottoirs. In eerdere versies werd het plein bekroond met een paviljoen zoals dat ook in 1958 bestond. In een latere versie2 werd dit een overkapte metroingang en werd ook het metrostation bij het gebeuren betrokken. Uiteindelijk blijkt het paviljoen een monumentaal kunstwerk te worden.

Het de Brouckèreplein van de laatste 40 jaar heeft niets meer van de charmes van weleer: verkeerschaos, ordeloos parkeren, gescheiden gecloisoneerde ruimten, niet overbrugbaar, oversteken betekent omweg lopen tot een stuk in de Adolphe Maxlaan. De aanleg van de premetro gaf in 1972 de doodsteek, vandaag is de opgave om het tij te keren. Sum Projects werkt sinds meer dan tien jaar

Gezien de inhoud van het Masterplan niet publiek bekend is en de Stad geen open kaart speelt en ook de participatie bijzonder beperkt is, zowel in tijd als in aantal door het lot aangeduide deelnemers, zullen we voor meer duidelijkheid moeten wachten tot het openbaar onderzoek bij de bouwaanvraag volgend jaar.

Marcel Rijdams

Masterplan Het Masterplan, dat door het College recent werd goedgekeurd, en waarvan slechts enkele beelden openbaar gemaakt werden schijnt een stap in de goede richting te gaan: volledig autoverkeersvrij met slechts aan de westzijde in het verlengde van de Jacqmainlaan een verbindingsstrook voor auto's. Hoe dit strookt met het Mobiliteitsplan3 blijft een raadsel, daarin werd de Jacqmainlaan nog met twee rijbanen doorgetrokken tot de Wolvengracht.

FOTO’S © MARCEL RIJDAMS 1

2

3

Waarvan we de gevel nu terugvinden in de Baljuwstraat http://www.sum.be/home.cfm?b=projects&c=detail&d=centralelanen Zie blz 17 en 21 van het Mobiliteitsplan http://www.brussel.be/dwnld/19287544/pdf%20bewonersvergadering%20v6-NL2.pdf

Résumé en français

La Ville a la ferme intention de faire de la place de Brouckère une nouvelle place grandiose. Une place où se dérouleront des évènements!

Bien sûr, la ville a besoin de grandes places publiques où pourront avoir lieu occasionnellement de grandes manifestations, mais l'espace public doit pouvoir donner corps à la convivialité. On mise très peu sur la qualité de vie. Nous pensons en au calme et à un espace où l'on peut flâner, à des terrasses et des bancs. Le Masterplan réaménageant les boulevards centraux et approuvé récemment par le Collège, semble aller dans la bonne direction. Vu que le contenu de ce plan n'est pas connu du public, il faudra, pour y voir plus clair, attendre l'enquête publique dans le cadre de la demande de permis de bâtir de l'année prochaine .

9

HANGJONGERE VAN DE MAAND >EEN VIKING OP HET DE BROUCKÈREPLEIN. INTERVIEW MET JEAN LE VIKING.

jaren geleden werd het steegje afgesloten met een hek en sindsdien heeft Jean het nabijgelegen plein als vaste stek uitgekozen.

Jean legt ons uit hoe hij zijn nachten doorbrengt: “We slapen meestal in de hal van het metrostation onder het

”

Als ik over mijn baard struikel, knip ik er gewoon een stuk af!

© ARNOUT WILLEMS

Wie al eens naar de bioscoop is gegaan op het de Brouckèreplein heeft hen ongetwijfeld al opgemerkt en is bij het buiten- of binnengaan van het cinemacomplex misschien door een van hen al aangesproken: de daklozen van het de Brouckèreplein. Vooral ’s avonds is het heel druk op en naast de zitbanken die voor de betonnen boombakken staan opgesteld. Het is alsof telkens dezelfde groep Brusselse daklozen stilzwijgend hebben afgesproken om elkaar daar elke avond op die plek te ontmoeten. Er is altijd veel drank en ook vrouwelijk gezelschap. Soms staat er een tentje opgesteld. En af en toe stapt iemand uit de groep in de richting van het cinemacomplex wanneer een groep filmliefhebbers naar buiten komen. “Un peu de monnaie, s’il vous plaît”.

10

Een van de habitués uit het gezelschap is Jean-Claude, maar op het de Brouckèreplein kennen ze hem onder de naam “Jean le Viking”. Hij is 52 jaar en afkomstig uit het groothertogdom Luxemburg. Zijn ouders verhuisden naar Brus-

sel toen hij nog een kind was, maar hij leeft nu al meer dan dertig jaar op de straat. Aanvankelijk sliep hij in de Paardgang, een steegje op de Wolvengracht dat geprangd ligt tussen de Nieuwstraat en het de Brouckèreplein. Maar enkele

plein. Daar installeren we ons voor één uur ’s nachts, net voor het station sluit.

Het is er altijd warm en het voordeel is dat niemand ons daar ’s nachts kan storen. Nadeel is dan wel dat als het station eenmaal gesloten is, wij niet meer naar buiten kunnen. De geur die de metrostellen verspreiden is wel onaangenaam en die vervelende stationsmuziek stopt pas om 2 uur ‘s morgens, maar al bij al is het vrij comfortabel…. “ Echt uitslapen zit er voor deze daklozen niet in: om 5 uur ’s morgens komen politieagenten hen vriendelijk verzoeken om het station te verlaten. Of hij dan niet moe is na zulke korte nachten?

“Nee, als ik moe ben, dan doe ik een dutje ergens op een bankje, maar veel slaap heb ik gelukkig niet nodig”. Om vijf uur begint hij aan zijn tocht door de binnen-

stad. Meestal loopt hij dan de centrale lanen op en af, maar voor een bedelaar zijn die uren van de dag het minst winstgevend: gehaaste pendelaars en gesloten winkels bevorderen de caritas niet…

"En eten krijgen we vaak omdat Chicken Hector of Exki hier op het plein toch met overschotten zitten."

Al sinds jaar en dag is de uitgang van het cinemacomplex zijn vaste stek om te bedelen. Het loont om de buitenkomende cinefielen aan te spreken, maar soms krijgt hij ook wel eens iets van een binnenkomende. En het gebeurt wel eens dat iemand een ticket te veel heeft en dan mag ook Jean le Viking eens naar de cinema, maar meestal ruilt hij het ticket aan de kassa in voor geld. De laatste film die hij zag? “Lucy van Luc Besson. Een goeie actiefilm, daar kan ik echt wel van genieten…”

Hij heeft ook een hond, Rocky, maar die is er vandaag niet bij. Die laat hij soms bij een vriendin want met een hond mag je niet binnen bij het Leger des Heils of bij Home Beaudouin in de Violetstraat. Een hond is daarentegen wel aangenaam als ze met een groep in het metrostation de Brouckère slapen: “Je kan je geen betere bewaker indenken en bovendien geeft die ook nog warmte!”

En zou Jean nu niet liever een eigen woning huren? “Dat kan ik niet betalen, dat is me allemaal te duur. Als je dan eindelijk wat geld hebt dan nemen ze je dat af want je moet nog huur betalen. En het

OCMW moet mij nog achterstallige uitkeringen, goed voor 1400 euro!”

En hoe kom je aan die stoere bijnaam?

“Dat moet te maken hebben met mijn baard. Soms is die heel erg lang en dreig ik erover te struikelen (lacht), maar als ie te lang wordt, dan knip ik er een stuk af.

Zo simpel is dat!”.

Enkele dagen later zie ik Jean aan de uitgang van het cinemacomplex staan. Hij spreekt een jonge heer in net maatpak aan, maar die vraagt hem op de man af: “Waarom zoek je geen werk?”. De Viking antwoordt met een ontwapenende glimlach.

Stefan Moens

Résumé en français

Jean est originaire du Luxembourg. Il vit déjà depuis plus de trente ans dans la rue. La plupart du temps, c’est sur la Place de Brouckère qu’on le trouve, où bon nombre de personnes sans abris se rassemblent chaque soir. Son endroit à lui, c’est la sortie du cinéma.

Pour dormir, il va souvent dans la station de métro, sous la place. Mais à 5 heures du matin il doit déjà quitter ce refuge. Alors il parcourt les boulevards du centre, d’un bout à l’autre.

Il arrive que quelqu’un lui donne un ticket pour un film. Louer un appartement est bien trop cher pour lui.

STADSBERICHTEN

HET ABC VERHAAL De laatste maanden konden we het lot van de ABC Cinema volgen in de media. De cinema dreigde te verdwijnen, het collectief Cineact wil hem behouden. Na het plots overlijden van de eigenaar is het gebouw alsnog in handen gekomen van een immobiliënkantoor. Enkel het stadsbestuur kan de cinema nog redden. Dirk Extermans van het Offscreen Festival legt uit wat die cinema nu zo speciaal maakt.

PINK SCREENS FOCUST OP ITALIË

MEEDENKEN OVER DE CENTRALE LANEN Ruim 250 geïnteresseerden wilden op 29 september de start van het participatieproces over de herinrichting van de centrale lanen meemaken. Het Beursgebouw zat goed vol. Het programma ook, maar veel mensen bleven toch een beetje op hun honger zitten.

52 TUESDAYS

Pink Screens is het Brussels Queer Film Festival. Binnenkort is er alweer de dertiende editie.

Naast een focus op de jonge Italiaanse cinema, is er ook onder meer Love is Strange van Ira Sachs en 52 Tuesdays, geprezen op talrijke internationale festivals.

Het festival dat tien dagen duurt toont compromisloze cinema. 31 voorstellingen met toonaangevende queer films die niet eerder in België vertoond zijn, verrassende speelfilms, spraakmakende documentaires, kortfilms uit alle hoeken van de wereld, klassiekers en experimentele films. Het festival betekent ook: tentoonstellingen, debatten, discussies, performances en ontmoetingen en één Pink Night met een explosieve queer line up.

Het festival loopt van 6 tot 15 november in Cinema Nova, Aventure en Bozar.

• Info: www.pinkscreens.org

Bij het begin werden de contouren van het participatieproject geschetst. Het was meteen duidelijk dat in dit proces enkel over de inrichting van de centrale lanen zelf kan meegedacht worden, niet tegelijk over de gevolgen voor de omliggende wijken. En dat is spijtig natuurlijk want de hele herinrichting tot autovrij en autoluw zal natuurlijk heel wat gevolgen hebben voor de mobiliteit in de onmiddellijke omgeving en voor de bewoners.

Daar is nu reeds heel wat om te doen: de geplande miniring, de ondergrondse parkeergarages… Het stelt omwonenden niet gerust. Maar daarover zal dus een ander participatieprogramma opgezet worden. Evenmin kwamen die avond in het Beursgebouw de heraanleg van het Fontainaspark en de herinrichting van de Nieuwstraat aan bod.

Het project voor de centrale lanen werd wel uitgebreid voorgesteld, met inbegrepen de technische moeilijkheden waarop men bij de voorbereidende studies gebotst was. Zo laat de ondergrond van de lanen, waar zowel riolering als metrolijnen en -stations heel wat ruimte innemen, weinig plaats over voor het planten van bomen. Op het de Brouckèreplein komen die dus

in een hoekje terecht. Dat plein wordt een evenementenplein. Het Beursplein krijgt een inrichting voor festiviteiten.

Bewoners vragen zich luidop af of er nog niet genoeg festiviteiten en evenementen zijn: wordt het nog erger?

Uitblazen (en hopelijk wat rust en stilte vinden) zal wel kunnen op het Fontainasplein dat eerder als flaneerruimte wordt ingericht en zou aansluiten op het park. Bij de voorstelling werd veel aandacht besteed aan groen, fonteinen, speeltuigen, banken, fietsparkings, kunstwerken…

De hele eerste fase van het participatieproject moet snel worden afgehandeld: er wordt twee keer tijd voor sessies van 6 werkgroepen voorzien, maar daar kunnen maximaal 60 mensen aan deelnemen. Er zal ook twee keer naar ideeën en bedenkingen gepolst worden bij passanten op straat, telkens gedurende enkele dagen. Een tweede algemene vergadering zal plaatsvinden in december, dan wordt ook de stedenbouwkundige vergunning aangevraagd. Daarna start een tweede informatiefase en in 2015 beginnen de werken.

“ABC Cinema Spectacle” dateert uit 1972 en is één van de laatste monovolume cinema's, (één zaal met balkon) Deze mooie zaal is op zich al de moeite waard en lijkt niets op de groezelige zalen waar wij direct aan denken bij een pornocinema. De jaren ‘70 was de tijd van de “genre cinema’s”, waar de ABC er één in Brussel van was. In een tijd waar seksualiteit bespreekbaar was geworden, was het ook bon temps dat koppels deze cinema’s bezochten. Meer nog: de cinema’s richtten hun aanbod op hen. Dit zou veranderen in de jaren ‘80. ABC bood je het concept van film en “on stage striptease” aan.

Via de filmoperateur van de ABC hoorde Cinema Nova over de sluiting van de filmzaal. Iedereen wist van het bestaan van de cinema, maar er was meer. Niet enkel was er de unieke zaal, maar ook een uitgebreide collectie genrefilms op 35mm. Gaande van de jaren '70 film, de porno van de jaren '80 tot nu. Deze worden momenteel gearchiveerd in Cinematek. Men vond er ook een bijzondere collectie aan authentieke filmposters die werden verwerkt in de collages die de vitrines sierden. Een bijkomende ontdekking was dat ABC een filmdistributeur was over heel België met nog extra vestigingen in Gent en Luik. Een echt Brussels bedrijf.

Cinema Nova, Offscreen/vzw Marcel en La Rétine de Plateau zagen de waarde van de ABC. Niet enkel vanuit het cinefiele en het behoud van het patrimonium, maar ook omdat Brussel nood heeft aan een zaal als deze. Een ontmoetingsplek voor film, © CINEACT

muziek en andere kunsten. Zij zetten hun schouders onder het project en gingen onder de naam Cineact fondsen werven bij het publiek. De huurprijs van één jaar was de doelstelling, zo zou het project ruimte krijgen om te groeien. Ze kregen het bedrag samen en het project kreeg nog meer vorm. Maar vlak voor de huurovereenkomst werd ondertekend stierf de eigenaar, met de huidige situatie tot gevolg.

De ABC is een stuk geschiedenis, Brussels patrimonium dat dreigt verloren te gaan. Het Rogier- en het de Brouckèreplein worden aantrekkelijker gemaakt, de Adolphe Maxlaan lijkt hierin een parallelle Nieuwstraat te worden. En de ABC... een doorsteek van een winkelketen? Een snackbar? Een concept store of nieuwbouw? De kans dat de ABC behouden blijft en Cineact zijn project kan realiseren is klein, maar niet onmogelijk.

Daarom Brusselaars, dit is een kans, er is een project, er is een publiek, er is geld, er is de nood, nu nog het stadsbestuur overtuigen. Dit kan met uw hulp.

• Meer info en petitie: www.abc-cinema.be

11

MAAK KANS OP EEN ETENTJE VOOR 2 PERSONEN IN HET AB RESTO De Vijfhoek trakteert deze maand twee personen op een gratis etentje in het AB Resto (´s middags of ´s avonds) via een prijsvraag: In welk jaar en tijdens welke sportmanifestatie werd deze foto op het de Brouckèreplein genomen?

De Markten reserveert een tafel voor twee personen aan de eerste lezer die het juiste antwoord mailt naar demarkten@demarkten.be

BERICHTJES VAN HIER EN GINDER VERENIGINGEN EN ANDERE LEUKE ACTIVITEITEN De Vlaamse Club voor Kunst, Wetenschap en Letteren organiseert in november, telkens op maandagavond om 19u45, lezingen in De Markten. Op 3 november bespreekt filosofe Tinneke Beeckman het boek “Door de lens van Spinoza” en op 17 november zal Walloniëkenner Guido Fonteyn de oorsprong van de clichés over Walen en Vlamingen nader toelichten.

• Info: www.vlaamseclubbrussel.be, info@vlaamseclubbrussel.be "Kunst onder dak" toont werk van schilder Baminla Timothée Lambany, tot 12 november op maandag, woensdag, donderdag en vrijdag van 14u tot 18u in het Huizeke, Vossenplein 23 in 1000 Brussel.

STEENSTRAAT 23, 1000 BRUSSEL OPENINGSUREN OP ABCONCERTS.BE

BON VOOR GRATIS KOFFIE OF THEE BIJ BROODJE / SOEP / LUNCHMENU ENKEL ’S MIDDAGS NIET VERENIGBAAR MET ANDERE PROMOTIES ÉÉN BON PER PERSOON

12

Na een geslaagd "liederrijk" weekend in Vaalbeek keren de Zingende Bruggers terug naar hun vertrouwde stek in De Markten. Op het menu staan weemoedige herfstliederen op een bedje van gevallen blaadjes maar een vrolijk jagerslied behoort zeker ook tot de mogelijkheden. Kom, zet je neder in onze ronde en zing mee op zondag 16 november van 15u tot 18u. Deelnameprijs: 8 euro.

Op zondag 23 november vindt de tweede Begijnhofplein-activiteit plaats in de Begijnhofkerk. Het Begijnhofplein staat voor een breed platform van mensen die samen ijveren voor een rechtvaardige stad en wereld. Compagnons de route die boven alle levensbeschouwelijke strekkingen elkaar vinden in het op touw zetten van acties, het organiseren van vormingen of gewoon het vieren van de solidariteit. Op 23 september gaat het over mensen die door alle mazen van het net vallen en de verborgen en minder verborgen armoede in het toch wel rijke Brussel.

Om 9u15 is er mogelijkheid tot ontbijt en om 10 u wordt er van start gegaan met een korte toespraak door Jan Beghin. Daarna volgen er workshops met Brusselse organisaties die met de thematiek bezig zijn. De voormiddag wordt afgesloten rond 11u30 met een zangmoment begeleid door het Brecht– Eislerkoor.

• Info: via blog of facebookpagina “ Begijnhofplein “

Met Davidsfonds Brussel-Centrum maakt u een gegidste rondleiding door het Magrittemuseum in Jette, het huis waarin de schilder en zijn vrouw gedurende 24 jaar gewoond hebben. Afspraak op zaterdag 22 november om 13u45, Esseghemstraat 135, 1090 Jette.

Van maandag 24 november tot en met zondag 7 december organiseert kwb een grootschalige gsm-inzamelactie.

De inzameling wordt georganiseerd in samenwerking met Recupel dat garant staat voor een optimale recyclage van de aanwezige grondstoffen. Aan de hand van speciale inzamelboxen die op verschillende plaatsen waaronder De Markten te vinden zullen zijn, kan iedereen zijn oud gsm-toestel deponeren en meewerken aan een duurzame wereld.

• Info & inschrijvingen: brussel-centrum@davidsfonds.net, 0479 10 22 89

• Info: www.kwb.be/gsmactie carlos.ramirez@kwb.be 0484 147 622

• Info: www.dezingendebrug.be

COLOFON Werkten aan dit nummer mee: Nora De Kempeneer, Pol Vervaeke, Etienne Philips, Jan Op de Locht, Valérie Procès, Hilde Van Geel, Marcel Rijdams, Arnout Willems, Marleen Janssens, Stefan Moens, Werner De Bus en Charles Six. Foto’s: De Markten en ingezonden Lay-out en druk: Drukkerij Atlanta Schaffen Oplage: 6.650 Advertentiewerving: De Markten, 02 512 34 25, demarkten@demarkten.be Verantwoordelijke uitgever: Isolde Boutsen De Vijfhoek is het maandblad van De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel 02 512 34 25, demarkten@ demarkten.be, www.demarkten.be Met de steun van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. De Markten maakt deel uit van Cultuurcentrum Brussel.

Steun De Vijfhoek: uw steun blijft welkom op rekeningnummer BE62- 433-1147061-61 van De Markten met vermelding "steun De Vijfhoek".

Voor het decembernummer van De Vijfhoek zijn teksten en aankondigingen welkom tot uiterlijk 12 november.

Openingsuren onthaal: Openingsuren onthaal: maandag tot donderdag van 9 tot 20u, vrijdag van 9 tot 17u en zaterdag van 9 tot 13u (behalve tijdens de schoolvakanties).

De Markten is gesloten op 1,2 en 11 november.