De Vijfhoek oktober 2014

s é m u rés s i a ç n a en fr

P 3A 9110 afgiftekantoor Brussel X Oude Graanmarkt 5 1000 Brussel

PB- PP B- 06386 BELGIE(N) - BELGIQUE

MAANDBLAD > JAARGANG 38 > NUMMER8> OKTOBER 2014 (behalve in juli en augustus)

BUREN VAN DE MARKTEN > P4 BRUNO VERWEE

STADSCHAP VIJFHOEK > P8 MISERIE

IN DE WEER VOOR BRUSSEL

Brusselse pleinen: Het Krakeelplein

HANGJONGERE VAN DE MAAND > P9 ABDEL

©ARNOUT WILLEMS

OKTOBER IN DE MARKTEN ©TIZIANA FABI/AFP/GETTY IMAGES, J.M COETZEE

OPROEP

POËZIECAFÉ

WELKOM BIJ DE MARKTEN!

©ARNOUT WILLEMS

HET KRAKEELPLEIN Ik heb een vensterglas en doe er een kader rond. Door dit venster kijk ik naar de wereld. Ik heb een spiegel en doe er een kader rond. In deze spiegel kijk ik naar mijzelf.

Als fotograaf kijk ik door een zoeker. Is deze zoeker een kader rond een vensterglas of een kader rond een spiegel?

Arnout Willems 2

De Markten wordt hersamengesteld.

Nieuwe mensen, verenigingen en organisaties leden zijn zeer welkom!

Daarom zoeken we naar nieuwe lokale verenigingen en personen uit verschillende sectoren: jeugdwerk, sport, sociaal-cultureel werk, kunsten, verenigingsleven, senioren, onderwijs, zelforganisaties, buurtcomités, bewonersverenigingen… We willen met al deze mensen en verenigingen graag samenwerken om van De Markten een boeiend huis te maken en om van het centrum van Brussel een leefbare plek te maken voor iedereen.

Welkom dus als vertegenwoordiger van een lokale vereniging of als persoon om hier samen aan te werken.

Hebt u er zin in?

Neem dan contact op met Nora De Kempeneer: nora.de.kempeneer@ demarkten.be of 02 512 34 25. Dan maken we een afspraak om kennis te maken en te peilen naar verwachtingen en mogelijkheden tot samenwerking.

Praktisch: Wie interesse heeft (individu, vereniging of organisatie) kan de aanvraagfiche voor aansluiting aanvragen invullen en terugbezorgen. De ingevulde fiches worden verwacht tot en met zondag 12 oktober 2014. De Algemene Vergadering met hersamenstelling zal plaatsvinden half november (datum wordt nog meegedeeld).

Meer info en aanvraagfiches ook op www.demarkten.be

De Markten en het Seniorencentrum houden vanaf dit najaar samen het Poëziecafé open. Dichter en bloemlezer Ivo van Strijtem blijft de literaire barman.

Hij brengt ons in de ban van en leidt ons naar nieuwe inzichten en verrassingen in de bijzondere wereld van de poëzie.

De adel van de geest We zoeken verder naar de intrinsieke waarde van poëzie en de bijzondere kennis die ze met ons wil delen. De dichter snakt naar lezers en het is zeer de moeite waard om dit ‘gesprek’ aan de gang te houden. We horen J.M. Coetzee en de Ieren William Butler Yeats en Seamus Heaney. Zelfs Bob Dylan komt een woordje meezingen. En verder maken we kennis met nog een paar andere gerenommeerde dichters uit binnen- en buitenland. En wat kunnen Rob Riemen en E.M. Forster ons bijbrengen?

• Woensdag 22 oktober om 14u Seniorencentrum Brussel, Zaterdagplein 6 1000 Brussel 02 210 04 60 Toegang: 5/4,50 euro Organisatie: Seniorencentrum Brussel

© GOOGLE MAPS

4 X HEERLIJK PROEVEN VAN KLASSIEKE MUZIEK

THEATER

FAST FOOD FATWA’S!

De Markten en het Seniorencentrum werken samen aan deze reeks van voordrachten rond klassieke muziek door de eeuwen heen. Geert Boxtael verzorgt de voordrachten. Hij is specialist westerse klassieke muziek en bouwkunst. Uniek is dat deze voordrachten plaatsvinden in locaties die met het thema te maken hebben. Elke voordracht kan apart bijgewoond worden. Na elke voordracht is er een klein concert en mogelijkheid voor een maaltijd (eveneens te reserveren bij inschrijving). U wordt vanaf 9u onthaald met koffie.

Een multimediale lezing over de plaag van de petro-islam en de monoculturen van het modernisme. Een uiteenzetting vol beeld, film en muziek over de culturele gaten in ons denken en de religieuze stoppen in onze oren. Een artistieke voordracht over de verbanden tussen de fatwa’s van fundi’s en de fast food van Wall Street.

Onder de naam 'Halal Monk' reist de christelijke theoloog en opiniemaker Jonas Slaats doorheen de islamitische wereld. Doorheen zijn gesprekken met invloedrijke spirituele leiders en vernieuwende artiesten kwam hij tot onthutsende inzichten. Met die gesprekken als rode draad ontvouwt Jonas enkele leugens en waarheden die ons huidige wereldbeeld gevangen houden in strijd, conflict en onzin. Zo zoekt hij op een eigentijdse en eigenzinnige manier naar uitwegen uit de retoriek van de botsende beschavingen.

• Vrijdag 24 oktober om 20u30 Toegang: 10/8 euro

Organisatie en info: De Markten, 02 512 34 25, www.demarkten.be, demarkten@demarkten.be

Barokmuziek De Begijnhofkerk (St. Jan Baptistkerk) was oorspronkelijk gotisch maar werd rond 1675 herbouwd in de heersende Barokstijl. De voorgevel, de altaren, biechtstoelen en preekstoel en het orgel (Van Hool-Vermeersch 1869) zijn ontegensprekelijk barok. In dit mooie interieur zal onze gastspreker de barokmuziek toelichten. Barokkunst is het rechtstreekse product van het Concilie van Trente (1545-1563). Een concilie in het leven geroepen om de dreigende vernietiging van het katholicisme door

het protestantisme een halt toe te roepen. De barok zou zich richten op het esthetisch vermogen van de mens.

Het gevoel wordt een strijdwapen. De barok zou de mens via de schoonheid terug betrekken tot het ‘ware’ geloof.

Een nieuwe vormentaal werd hiervoor ontwikkeld. Slechts 40 jaar na het concilie werpen deze theoretische voorschriften hun vruchten af en krijgt de barokke vormentaal haar indrukwekkende geboorte. Kunstenaars als Shakespeare, Cervantes, Rubens, Rembrandt, Monteverdi grondvesten deze stijl en ontwikkelen nieuwe genres. De dynamiek, het clair-obscuur, de diago-

naal, de tonaliteit worden als het ware uit het niets getoverd: een der meest bizarre fenomenen in de westerse kunstgeschiedenis. Laat ons een kijkje nemen, ons oor te luisteren leggen. Na de voordracht kan je genieten van een klein Barokconcert op het orgel van de kerk gebracht door organist Wouter Deconinck.

• Vrijdag 17 oktober Plaats van samenkomst vanaf 9u: Seniorenencentrum, Zaterdagplein 6, 1000 Brussel Deelnameprijs: 12/10 euro. Broodjesmaaltijd: 6 euro 3

BUREN VAN DE MARKTEN Bruno Verwee

©ARNOUT WILLEMS

Bruno Verwee werkt aan de V.U.B. personeelsdienst waar hij instaat voor de aanwerving van het administratief personeel. Hij woont drie hoog in de Huidevettersstraat, onder het dak. We spreken bij hem thuis af. In de trappenhal aan zijn appartement springt een stapel brandhout in het oog. Erg decoratief is dat, maar het hout dient ook ergens voor, zal blijken.

De Vijfhoek: Dag Bruno, je bent zo te horen duidelijk niet van Brussel van oorsprong. Laat me raden... Gent?

Bruno Verwee: Nee, totaal niet, hoewel ik ook graag in Gent zou gewoond hebben, mocht ik niet in Brussel terecht gekomen zijn. Nee, ik ben van Kortrijk.

Maar ik heb mij daar nooit echt goed gevoeld. Dat was niet mijn ding: er heerst een veel te strenge gedragscode, ik voelde er me niet vrij.

Toen ik op schoolreis in Brussel kwam sprak de stad me sterk aan ook al leerde ik haar maar oppervlakkig kennen.

Na mijn studies wou ik de wereld zien: 4

ik werkte vijf maanden in de horeca in New York, ik werkte in Minneapolis, ik heb rondgezworven in Australië en werkte voor enkele NGO's.

Toen ik terug kwam voelde ik me helemaal niet goed meer in Kortrijk. Ik voelde dat Brussel de enige stad was in België waar ik nog zou kunnen aarden.

Via via ben ik in 2001 in een appartement in de Lombardstraat terecht gekomen samen met andere bewoners.

Dat was een heel fijne gemeenschap.

Sinds een tiental jaar woon ik hier. Ondertussen ben ik veel meer Brusselaar dan West-Vlaming.

D.V.: Wat is dat dan, Brusselaar zijn?

B.V.: Het is vrijheid. Het is de combinatie van anonimiteit, intimiteit, het gemak waarmee je contacten legt, ook hier in de wijk. Het internationale en multiculturele karakter, de diversiteit. Brussel is een stad waar iedereen zichzelf kan zijn.

P.V.: Waarover gaat het dan als je zegt intimiteit?

B.V.: De kleine hoekjes van de stad, de charmante straten, de mooie gevels hier en daar en het feit dat ik me hier in mijn appartement kan terugtrekken als ik wil. Maar het gaat ook over de ruimte waarbinnen je in Brussel zo gemakkelijk in contact komt met andere mensen.

Zeker hier in deze buurt is dat het geval.

D.V.: Gaat dat dan makkelijker dan in andere steden?

B.V.: In België zeker en vast. Misschien

is dat iets psychologisch. Men heeft het vaak over de Vlaamse bekrompenheid.

Maar misschien is dat enkel een mentaal beeld. Ik vind dat Brussel daar totaal los van staat. Brussel is de bevrijding.

D.V.: En neem je deel aan het kosmopolitische, multiculturele van Brussel, of is dat eerder iets waar je naar kijkt.

B.V.: Ik heb mijn appartement al altijd gedeeld met mensen van buitenlandse origine: Amerikaans, Engels, Franse, Spaanse,... En op de universiteit was ik ook een tijdlang verantwoordelijk voor de internationalisering.

”

Laten we iets doen voor elkaar zonder direct de rekening te presenteren

D.V.: Lukt dat, een appartement delen met iemand met wie je geen relatie hebt?

B.V.: Het voordeel met expats is dat ze er in het weekend meestal niet zijn. En verder is het zo dat ik de inkomst van een flatgenoot nodig had om dit te kunnen kopen en helemaal in orde te zetten zoals ik het graag had. Maar het is ook een principiële keuze. Ik besef maar al te

goed dat woonruimte in de stad schaars is. Dus wil ik ook dat ze optimaal benut wordt.

D.V.: Wat hield je job in toen je verantwoordelijk was voor de internationalisering van de universiteit?

B.V.: Ik vond het ongelooflijk fijn om hen Brussel te tonen, om ze welkom te heten in deze stad. Ik liet hen enerzijds de nuttige plekken zien, zoals de markt aan het Zuid en aan Clemenceau, of bepaalde winkels waar ze de producten uit hun thuisland vinden. Daarnaast ook de klassiekers: de Grote Markt, Manneken Pis, het Atomium,... Eén keer heb ik iets met Brukselbinnenstebuiten georganiseerd, maar dat vonden ze niet zo interessant. Het was een brug te ver.

Misschien is dat iets voor wie denkt vertrouwd te zijn met Brussel.

D.V.: Nu recruteer je administratief personeel. Is daar veel Brusselse instroom?

B.V.: We zijn er wel naar op zoek.

Uiteraard blijft het zo dat de beste kandidaat, ongeacht zijn woonplaats, het haalt, maar we hopen echt dat er meer Brusselaars aan de VUB komen werken.

De VUB maakt deel uit van Brussel en Brussel is belangrijk voor de VUB. Het is niet onbelangrijk dat we kunnen zeggen dat we de universiteit zijn in de Capital of Europe. En het is fijn dat Brusselaars die boodschap mee kunnen verkondigen.

D.V.: Je vertelde al wat de Brusselse

mentaliteit volgens jou inhoudt. Is er ook zoiets als typisch van de Marollen?

B.V.: Om te beginnen is het een buurt waar iedereen zijn ding kan doen, waar iedereen welkom is. Bovendien is het ook erg praktisch om hier te wonen: je bent overal dichtbij, de buurt is heel divers.

Het is helemaal toevallig dat ik hier beland ben. Ik geloof nogal sterk in serendipiteit. Het vinden van wat je eigenlijk niet zoekt.

Maar om een voorbeeld te geven van de mentaliteit. Ik schreef me vorig jaar in bij een boksclub, waar ongeveer iedereen moslim is denk ik. Mannen en vrouwen trainen dus afzonderlijk. Maar omdat mijn vriendin op de avonden van de damestraining verhinderd is kan ze gewoon bij de mannentraining aansluiten. Niemand die er een probleem van maakte. Er is openheid, dialoog, ontvankelijkheid.

En ook het solidariteitsgevoel leeft hier nog heel sterk. Laten we iets doen voor elkaar zonder direct de rekening te presenteren. Ik ken iemand die al meer dan vijftig jaar een antiekzaak heeft in de Hoogstraat. Op een gegeven moment nestelt er zich een dakloze pal voor de etalage van zijn winkel en blijft er ettelijke dagen zitten. De bekommernis van de antiquair was niet in de eerste plaats om die man te laten weghalen door de politie omdat hij de klanten zou tegenhouden, maar wel: laten we die man helpen. Dat typeert voor mij heel hard de mentaliteit.

Of als er een auto voor de garage staat gaan ze eerder een kaartje onder de ruitenwissers stoppen met de vraag om dat niet meer te doen, dan dat ze de politie bellen.

Anderzijds, het sympathieke van de Marollen wordt ook geromantiseerd.

Ik vind het bijvoorbeeld minder sympathiek dat men hier zomaar een oude fauteuil van het balkon kiepert of dat er nogal wat burenruzies zijn.

D.V.: Ervaar je een verschuiving in de samenstelling van de bevolking?

B.V.: Het is voor een stuk zo dat de bevolking die het niet zo breed heeft verdrongen wordt door jonge mensen, vaak tweeverdieners. De prijs voor een woning is op tien jaar tijd bijna verdubbeld.

D.V.: Knijpt dat de ziel van de wijk niet kapot?

B.V.: Wat is dan de ziel? Dat is een dynamisch gegeven. Maar er moeten inderdaad maatregelen getroffen worden zodat wie het niet zo breed heeft zich niet verdrongen voelt. Sociale woningbouw bijvoorbeeld is erg belangrijk.

D.V.: Neem je actief deel aan het gemeenschapsleven in de wijk?

B.V.: Het georganiseerd of geïnstitutionaliseerd gemeenschapsleven is niet aan mij besteed. Ik hou van de spontaniteit van het leven, niet van agenda's.

Hier in het woonblok organiseren we wel wat activiteiten voor de bewoners.

Maar dat blijft redelijk gesloten. Recyclart heeft me in het verleden een paar keer gecontacteerd om mee te werken aan de organisatie van een sportevenement. Maar eigenlijk is mijn deelname aan het gemeenschapsleven hier zeer beperkt.

D.V.: Wat is voor jou de uitdaging voor de Marollen voor de komende jaren?

B.V.: Ik voel me een beetje een buitenstaander die het geluk gehad heeft hier een plaats te krijgen. Soms voel ik mij wat "schuldig" omdat ik deel uitmaak van de beweging die ervoor zorgt dat de prijzen hier de hoogte zijn ingegaan.

Volgens mij is het belangrijk dat er een dialoog blijft tussen de verschillende generaties, nationaliteiten, verschillende sociaal economische klassen. Het is een ingesteldheid die ik zelf aan de dag probeer te leggen: openheid. Ik heb me proberen te integreren in deze buurt.

D.V.: Als ik het hoor, dan ben je hier nog niet direct weg.

B.V.: Zoals ik zei: ik heb heel veel geluk gehad dat ik hier kan wonen in een mooi appartement met open haard, toch het toonbeeld van gezelligheid. Het enige wat ik mis is een eigen terras, maar dan kan ik naar het Vossenplein. Alhoewel, het lukt me niet zo goed om op een open terras een boek te lezen bijvoorbeeld.

D.V.: Maar hier in de zetel zitten in dit mooie appartement met een boek lijkt me lang niet onaantrekkelijk.

©ARNOUT WILLEMS

B.V.: En alles wat je hier aan decoratie ziet heb ik in de wijk gevonden, ofwel op de rommelmarkt of uit de antiekwinkeltjes in de Hoogstraat. Ik heb een werk gekregen van een kunstenaar die hier een tijdlang gewoond heeft. Ik heb hier van kunst en antiek leren houden, door met de mensen te praten en door naar de marktjes te gaan. In die zin heeft de wijk me heel veel gegeven, in de ontwikkeling van mezelf.

D.V.: Dus, alle reden om iets terug te geven.

B.V.: Absoluut, zo zit het leven ook in elkaar. Het lijkt me ook de ingesteldheid om hier in de Marollen met elkaar om te gaan. Het komt er op aan niet meegezogen te worden in een individualistisch denken. Ik heb het moeilijk met het idee van een steeds individualistischer wordende samenleving.

D.V.: Hartelijk dank.

Résumé en français

Bruno Verwee habite depuis dix ans dans les Marolles. Il partage son appartement avec des colocataires, la plupart du temps des expats, et ça lui plaît beaucoup. Les Marolles, et plus largement Bruxelles, respirent une ambiance d’ouverture et de liberté. Malgré les grandes différences entre les gens, les conversations, le dialogue y restent possibles. Bruxelles est, bien plus que d’autres villes, une ville où il est facile de rentrer en contact avec d’autres personnes. C’est là une des raisons principales pour lesquelles Bruno aime tant y habiter et n’en partira sans doute pas si facilement.

5

A VRAI DIRE > LE POTAGER DES MAROLLES, LE JARDIN DU BONHEUR, TOUT ÇA EST FINI

© STEPHANIE CRAYENCOUR

J’habite le quartier des Marolles depuis la naissance de mes enfants qui ont aujourd’hui 11 et 13 ans. J’aime ce quartier parce qu’il est très central, tout est proche, le marché bio, la piscine, les gares, le haut et le bas de la ville. J’ai l’impression d’être au cœur de la ville et j’aime bien les gens du quartier -et mes voisins sont importants pour moi, si j’ai un problème, je crois vraiment que je peux compter sur eux.

Un petit terrain vague Mais il y a toujours une chose qui m’a chagrinée, c’est la saleté du quartier et l’état de délabrement des logements sociaux qui jouxtent ma maison. Tous ces blocs forment une espèce de ghetto, emmuré, comme si la population qui y vivait était une population de 3ème catégorie. Il y a aussi tous les SDF qui vivent là, tant bien que mal, qui viennent dormir par terre la nuit, sous les porches ou autour des blocs, parce qu’il n’y a pas assez de place pour eux dans le seul refuge de nuit de la rue Terre Neuve qui n’a que 40 lits.

Et juste à côté de ma maison, depuis toujours, il y a un petit terrain vague appartenant à la société de logements sociaux et à la Ville, qui pendant toutes ces années à été un dépotoir d’immondices de toutes espèces, même toxiques, fréquenté par les rats et les pigeons. Et un beau jour de printemps 6

de cette année, un de mes voisins, fraîchement arrivé dans le quartier, Léonard, un artiste, technicien de théâtre et créateur en son et lumières, a pris une bêche et a commencé à retourner la terre et à planter des pommes de terre avec les enfants du quartier, dont les miens.

Le potager, jardin d’illuminés Ensuite Eve, qui est aussi artiste de théâtre est venue avec des fleurs et un nain de jardin. Et puis Aurélie, professeur de dessin à l’Académie, à quelques maisons de chez moi, a commencé un atelier de fresques murales avec les enfants et ceux-ci ont demandé à Léonard de construire une table et des bancs pour que leurs grands-parents puissent venir s’asseoir là et y boire un thé à la menthe.

Au fil des jours, ce potager s’est transformé en jardin d’illuminés …une

œuvre de l’art brut. Les gens déposaient des offrandes, une sculpture d’éléphant, un autel bouddhiste, des pots fleuris, des guirlandes. Valère, plasticien, a accroché sur le mur une de ses œuvres; avec Agnès on a accroché dans les arbres du jardin des centaines de papillons blancs de l’artiste népalais Milan Rai. Aux 4 coins du monde, on retrouve ces papillons blancs dans les endroits voués à la proie des promoteurs.

Le jardin devient un lieu de rencontres magnifiques.

Avec nos voisins des logements sociaux on se côtoyait mais on ne se parlait pas et voilà qu’avec Marie, Fatima, Abdel, Aïcha… des liens fraternels se tissent et nous unissent.

Des pique-niques s’organisent au jardin, un couscous, un poulet moambe, un repas végétarien, l’un apporte du café, l’autre des gaufres, le troisième une tarte aux prunes faite maison.

Mouvement de solidarité Soudain, j’apprends que ce jardin va être rasé et que les arbres vont être tronçonnés. Mon cœur et celui de mes enfants se fend.

Tout le monde autour de moi est bouleversé, peiné, déchiré.

Et s’enclenche spontanément un mou-

vement de protestation citoyenne, relayé par les médias francophones et néerlandophones, qui commence à déborder du quartier.

Cecile lance une pétition qui circule sur papier et sur internet: aujourd’hui plus de 3500 signatures…

Arrivent des gens des autres communes et des touristes aussi, qui nous soutiennent.

Il faut dire que le jardin est situé à un endroit incontournable, sur l’axe qui va en droite ligne du Marché aux Puces à Manneken Pis !

Le jardin des tanneurs n'est plus !

Nous ressentons tous beaucoup de peine, de tristesse et de colère.

On a perdu une bataille mais elle n'a pas été vaine.

Hanna Bardos-Feltoronyi

In deze Franstalige rubriek laten we elke maand een wijkbewoner aan het woord over straat, wijk en stad.

De Nederlandstalige versie vindt u op www.demarkten.be

TER PLEKKE > DE ULTIEME TERUGKEER NAAR HET VADERLAND

“Pompes Funèbres Islamiques” staat er op het etalageraam van het pand in de Huidevettersstraat, vlakbij “Broederlijk Delen” en “Bob Stoven”. Binnen zijn twee doodskisten opgesteld, een klassieke voor volwassenen en een witte voor kinderen.

Een reclamebord houdt het cryptisch: “Uw nazorg is onze voorzorg”. Achter het bord ligt een stapel witte lakens in plastiek verpakt. De verantwoordelijke trekt er twee stuks uit voor enkele mannen die het adres meekrijgen van een overledene.

Het zijn de lijkwaden van percal waarin een dode wordt gewikkeld volgens het islamitische begrafenisritueel. Jamal Ben Taher vertelt er ons alles over. Hij is een gediplomeerd islamitisch thanatopractor, de enige in Europa.

Funeraire traditie De Islam heeft eigen opvattingen over dood en begrafenis. Overledenen worden in principe niet gekist, behalve wanneer ze gerepatrieerd worden. Dat is het geval voor 85 % van de moslimgemeenschap. Slechts 15% kiest voor de multiconfessionele begraafplaatsen op het kerkhof van Schaarbeek in Evere, waarmee 11 Brusselse gemeenten een overeenkomst hebben. Zo’n repatriëring kost 3000 euro, maar de meeste mensen die een transfer wensen naar hun land van herkomst, sluiten een verzekering af om de kosten te spreiden. De redenen voor een overbrenging zijn zowel religieus als nostalgisch. Moslims willen een eeuwige concessie voor hun graf, hetgeen in België niet mogelijk is. Crematie is verboden. Volgens hun traditie moet een graf eeuwig kunnen bezocht worden en mogen er geen opgravingen en verplaat-

singen plaatsvinden. Begraven worden in hun land van herkomst, betekent een bevestiging van de solidariteit met het thuisland, een vereniging met de grond van de voorvaderen.

Bij het overlijden wordt de verzorging uitgevoerd in een mortuarium. De overledene wordt altijd op de rechterzijde in de kist of in de grond gelegd, met het aangezicht in de richting van Mekka. Jamal Ben Taher is opgeleid als balsemer.

Bij het balsemen ondergaat het lichaam een tijdelijk conserverende behandeling.

Sommige landen eisen balseming bij transport van lichamen. Bij repatriëring fungeert de doodskist als voorlopig graf, dus alle religieuze rouwrituelen vinden hier plaats. De kisten worden vaak opgesteld in de Grote Moskee voor het vrijdags avondgebed. De laatste tocht gaat naar Marokko, Libanon, Nigeria, Ghana, Tsjetsjenië, Qatar, de Verenigde

Arabische Emiraten, Pakistan… En voor elk land zijn welbepaalde administratieve formaliteiten en conventies vereist.

Brussels Airport beschikt over een eigen mortuarium.

Tolerantie Jamal Ben Taher begroef zijn beide ouders in Marokko en bezoekt hun graf elk jaar. Ook zijn kinderen, die hier geboren zijn, vinden dat belangrijk. Hijzelf emigreerde naar België toen hij vier was. Zijn ouders waren ongeletterd maar werkten hard om hun kinderen te laten studeren.

Ook hij wil later in Marokko begraven worden. Hij is diepgelovig maar veroordeelt heftig elk extremisme. Volgens hem predikte Mohammed- “gezegend zij zijn naam“- respect voor andere godsdiensten. Ben Taher benadrukt dat de gewelddadige praktijken van IS enkel te maken hebben met persoonlijke ideologieën en machtshonger. Hij verwijst naar de ultraorthodoxe jood die in 1995 de Israëlische premier Yitzhak Rabin vermoordde: “religieus fanatisme vind je bij alle godsdiensten en is altijd uit den boze.”

Anubis Hoe kom je er toe om de dood als werkterrein te kiezen? Jamal Ben Taher vertelt het verhaal van zijn beste schoolvriend

© ARNOUT WILLEMS

die hier 20 jaar geleden verongelukte met zijn motor. Zijn lichaam werd gerepatrieerd en men verzekerde dat alle zorgen en rituelen waren uitgevoerd volgens de islamitische voorschriften. Omdat de kist ’s avonds in Marokko aankwam, verzamelde familie en vrienden zich om er tijdens de nacht bij te waken en te bidden. Maar elk uur hoorde men uit de afgesloten kist het ontluisterend piepsignaal van een Casio-uurwerk. Uiteindelijk opende men de kist, hoewel dat wettelijk verboden is. Het lichaam bevond zich in

de staat waarin het van de straat was geraapt, met bottines en windjak. Dit was voor Jamal zo shockerend dat hij koos voor een opleiding in de thanatopraxie.

Hij wil de doden respect betuigen en voorbereiden op hun eeuwig leven. Zoals Anubis, de Egyptische god met de jakhalskop, beschermt hij de doden. En voor hem is iedereen gelijk voor de dood.

Marleen Janssens

Résumé en français

Les “Pompes Funèbres Islamiques” se trouvent rue des Tanneurs. La religion musulmane a sa propre conception de la mort et de l'enterrement. Les personnes décédées ne sont pas mises en bière sauf en cas de rapatriement. Ce qui est le cas pour 85 pour cent de la communauté musulmane. Les motifs d'un rapatriement sont tant d'ordre religieux que d'ordre nostalgique. Les musulmans demandent une concession perpétuelle, ce qui n'est pas possible en Belgique. La crémation est interdite. Être enterré dans son pays d'origine signifie une confirmation de la solidarité avec leur pays et une union avec la terre de leurs ancêtres. Jamal Ben Taher, le seul thanatopracteur musulman diplômé en Europe, veut témoigner du respect envers les morts et les préparer à la vie éternelle.

7

STADSCHAP VIJFHOEK >MISERIE Drie schuin marcherende woonblokken, 15 verdiepingen hoog, banen zich een weg door de Marollen, reuzen op lemen voeten want vandaag amper 40 jaar oud en al meer dan tien jaar versleten. Begin jaren zeventig werd hier tussen Nieuwland en Huidevettersstraat de Krakeelbuurt platgelegd om er 401 sociale woningen te bouwen.

Krotopruiming In het kader van de wet van 7 december 1953 op de “krotopruiming” (sic) werden hier drie bouwblokken met de grond gelijk gemaakt samen 118 gebouwen en vele woningen (slecht de helft waren ongezond verklaard). Twee straten werden geamputeerd tot er van de voorheen doorlopende Krakeel- en Vanderhaegenstraat alleen nog maar een kromme elleboog overbleef. De ruimte tussen de nieuwe blokken werd oorspronkelijk ingevuld met een parking van 150 overdekte plaatsen met op het dak ervan een zogenaamd plein. Verder langs de Vanderhaegenstraat werd de overschotruimte zo goed en zo kwaad als mogelijk met wat gras en bomen ingevuld. Tussen de nieuwe blokken (1970-75) en de oude blok (1955) langs de Badhuisstraat1 bleef er ook nog een vergeten binnenpleintje over.

De openbare ruimte om en rond de Krakeelblokken is een samenraapsel van overschotjes en onteigeningsresten. Op geen enkel ogenblik en op geen enkele manier werd er een inspanning gedaan om hier een samenhangend en gediversifieerd geheel van te maken. De oorspronkelijke parkeergarage werd al vele jaren geleden afgebroken en vervangen door een sportplein en verderop een 8

schraal speelpleintje. Er werd een prefab jeugdhuis ingeplant dat in 2006 in de vlammen opging. Een nieuw buurthuis werd langs de Wasserijstraat tegen één der blokken geplakt.

Recent werd er een crèche neergepoot, plomp midden van wat misschien ooit een plein zou kunnen geworden zijn. Een grote witte doos tegen de gevel van een der blokken geplakt zodat de woningen op de drie laagste verdiepingen een blinde muur voor hun neus kregen en een groot deel zonlicht en alle uitzicht verloren. Over de architectuur van deze crèche kan men van mening verschillen, de inplanting echter is absoluut onbegrijpelijk. Dat de Stad zelf en alle stedenbouwkundige diensten dit hebben bedacht en toegelaten is onverantwoord temeer daar er langs de straat, bvb op de plaats van de niet zo nodige luifel, ruimte genoeg was om met een gebouw ook meteen het plein tussen de blokken meer herbergzaamheid en omkadering te geven.

Poging tot restylen Intussen proberen de Stad en de Brusselse Haard wanhopig de Krakeelwijk te restylen. Het oude Washuisblok is in volle renovatie, het vergeten pleintje er achter wordt dichtgegooid met sche-

ve plantenbakken en misplaatste banken (zie foto - waar halen architecten zoveel onzin en onbegrip voor openbare ruimte), de Krakeelblokken zullen gerenoveerd worden, men spreekt voor de drie hoge blokken van 20152. En er komen vier sociale woningen en een verenigingslokaal bestemd voor het Project voor Sociale Cohesie (PCS)3 op de hoek van de Krakeelstraat en de Huidevettersstraat.

Vreemd dat er in de wijk reeds 14 jaar een project voor Sociale Cohesie bestaat en dat men niet had zien aankomen dat enkele “nieuwe Marolliens4” hier een moestuin wilden bouwen. De manier waarop Stad en Haard hierop reageren is op zijn minst gebrekkig te noemen. Men wist sinds lang dat een groep bewoners bezwaren had, men kende de bezetting al vele maanden. Het dan tot een confrontatie laten komen en menen dat men dat dan plotsklaps oplost met vijf povere plantenbakken die men grootsprakerig de Nieuwe Moestuin noemt, is niet alleen inefficiënt maar ook politiek onbegrijpelijk.

Globaal concept?

Zolang een globaal concept voor een wijk zoals de Krakeelwijk ontbreekt, zolang stadsdiensten en huisvestingmaatschappijen naast elkaar werken, zolang er niet daadwerkelijk geluisterd wordt naar de bekommernissen van alle belangengroepen rond een project en zolang men niet leert onderhandelen en arbitreren

over tegengestelde belangen, zolang zal iedere ingreep klinken en botsen en uiteindelijk mislukken en blijft een goede openbare ruimte waar plaats is voor samenleven een illusie.

Marcel Rijdams 1

2

3

4

Rue du Lavoir, vandaag verkeerd vertaald als Wasserijstraat, de naam verwijst naar een publiek badhuis dat zich op de hoek van deze straat en de Huidevettersstraat bevond Niets te vroeg als men weet dat al in 2001 hiervoor de eerste initiatieven werden genomen Persconferentie Brusselse Haard http://www.foyerbruxellois.be/nl/feestelijke-opening-van-de-nieuwe-moestuin-krakeelwijk/ Nieuwe generatie inwoners met andere culturele achtergrond en andere agenda

Résumé en français

Le quartier de la Querelle situé entre la rue Terre Neuve et la rue des Tanneurs, a été rasé au début des années septante pour y construire 401 logements sociaux. L'espace public dans et autour des immeubles de la Querelle constitue un ramassis d'espaces résiduaires et de restes d'expropriation. A aucun moment et d'aucune manière il n'y a eu un effort pour en faire un ensemble cohérent et diversifié. La Ville de Bruxelles et le Foyer bruxellois tentent entretemps désespérément de restyler le quartier. Tant qu'un projet global pour un quartier comme la Querelle fera défaut, un espace public de qualité et ouvert à la convivialité restera une illusion. © MARCEL RIJDAMS

HANGJONGERE VAN DE MAAND >ABDEL UIT DE KRAKEELBUURT

men denkt dat de zaak geregeld is. Daar heb je echt niets aan, dat dient echt tot niets: die bakken zijn hun geld niet waard, dat is weggegooid geld.”

© ARNOUT WILLEMS

Wanneer we rondlopen op het Krakeelplein valt ons oog op een groepje jongeren die zitten te keuvelen aan de rand van het sportterrein. Niemand van hen heeft echter zin in een interview laat staan een foto: “In de media worden onze woorden altijd verdraaid. Daar doen we niet aan mee.” Ze druipen een voor een af, maar de grootste uit de groep wil ons toch laten delen in zijn wereldvisie en steekt een lange monoloog af van een half uur over zijn voormalige leven als gsm-verkoper, over de internationale wereldpolitiek, over de Arabische Gouden Tijd in Al-Andalus, over interessante documentaires op ARTE en nog veel, veel meer... maar een interview, nee, dat ziet hij toch niet zitten. Maar een straat verder ontmoeten we gelukkig Abdel, een levenslustige flierefluiter met een rode-duivelspet en een heel aanstekelijke lach.

De Vijfhoek: Woon je hier al lang?

“Ik woon sinds kort in een sociale woning in de woontoren tussen Nieuwlandstraat en het Krakeelplein. Op de zevende verdieping. Ik zie de zon ’s morgens vroeg opstaan en ’s avonds laat aan de andere zijde van mijn appartement verdwijnen achter de horizon. Het is de eerste keer dat ik zo hoog woon en ik vind het fantastisch. Ik heb zelf helemaal het interieur van mijn woning gerenoveerd want de Brusselse haard beperkt zich tot een renovatie aan de buitenkant. Ik woon hier graag, voor mij is dat hier een paradijs!”

DV: Ga je soms ook naar het Krakeelpleintje?

“Ik ga niet veel naar het Krakeelplein, dat is meer iets voor jongeren. Ik heb geen problemen met die jongeren, maar ik ga toch nog liever naar het Vossenplein of de Stalingradlaan. Of ik ga naar het moestuintje op de hoek met de Huidevettersstraat.”

DV: Wat vind je van het alternatief dat de stad Brussel heeft voorgesteld?

“Dat is een regelrechte schande. Men zet daar in een hoek vijf ordinaire bakken en

DV: Beschik je thuis ook zelf over een terras of balkon?

“Ik heb een vrij ruim terras maar ik heb er een synthetisch gazon gelegd met een palmboompje dat ik voor 10 euro op de kop heb kunnen tikken. Je moet zeker eens bij me langskomen: jullie zijn van harte welkom. Als jullie op bezoek komen dat zet ik voor jullie koffie en dan gaan we discussiëren over hoe we het leven kunnen verbeteren!”.

”

’t Is hier een paradijs voor mij!

DV: Zou je jezelf omschrijven als een geëngageerd persoon?

“Ah nee, ik help wel mensen waar het kan, maar ik doe dat gewoon voor mijn plezier. Ik heb nu een vrij gemakkelijk leven, maar je moet weten dat ik een vrij bewogen jeugd heb gehad. Ik ben tot het tweede jaar van het secundair naar school gegaan. Ik heb enkele jaren gewerkt, maar nu wil ik van het leven genieten”.

DV: Heb je altijd in België gewoond?

“Ik ben geboren in het Zuiden van Marokko, in het Rifgebergte, je weet wel, daar waar ze die kruiden maken. Mijn ouders migreerden in de jaren 1960 naar België omdat hier toen een gebrek aan arbeidskrachten was. Mijn papa heeft in de bouw gewerkt. Ik heb dus nauwelijks herinneringen aan mijn eerste jaren in Marokko maar de eerste jaren in Brussel: die herinner ik me wel. Bij ons thuis stond de deur helemaal open voor mijn Belgische speelkameraadjes”.

DV: En heb je nog contact met je ouders?

“Zeker. Ze zijn verhuisd naar Marokko.

Vorig jaar ben ik twee keer naar mijn geboorteland teruggegaan. Maar dit jaar ben ik nog niet geweest. Maar ik zou er niet kunnen wonen. Tenzij het regime daar verandert, misschien”.

DV: Heb je nog op andere plekken in Brussel gewoond?

“Ik heb een tijdje in Oudergem gewoond.

Dat was daar niet slecht: de Delhaize was vlakbij, ik betaalde niet veel voor de huur.

Maar de eigenaar had het idee opgevat om de appartementen op te delen. Hij wou mijn appartement opdelen in twee, maar hij eiste van mij wel dezelfde huur.

Ik hield het been stijf, maar de buren gaven uiteindelijk wel toe en ik ben maar opgekrast. Ik ben dan enkele maanden bij mijn ouders gaan wonen. Dan heb ik een hartaanval gehad. Ik heb twee maanden in de coma gelegen”.

DV: Je moet het dan kalmer aan doen?

“Toch niet. Ik ben goed nu. Kijk, ik zie anders tegen het leven aan dan de meeste mensen: ik geniet van het leven. Ik doe mijn ronde in de Marollen, ik kijk tv, ik discussieer wat met de mensen, soms ga ik eens naar “Les Artistes”, een leuk café op het Vossenplein. Soms installeer ik mij op het terras gelegen op het binnenplein van de brandweerkazerne, … Soms ga ik eens naar een brocante. Kijk, die pianokruk, die heb ik deze morgen gekocht op de brocante van Elsene. Vijf euro vroeg de verkoper. Ik heb het voor drie euro kunnen kopen (bulderlach)!”

Stefan Moens

Résumé en français

Abdel habite à Bruxelles depuis sa tendre enfance. Ses parents ont émigré en Belgique qui manquait de main-d'oeuvre à cette époque.

Abdel n'a jamais beaucoup travaillé. Il a eu une crise cardiaque il y a deux ans.

Depuis qu'il est sorti du coma, il jouit plus intensément de la vie.

Il est très content de son appartement situé place de la Querelle: c'est la première fois qu'il habite si haut.

De là, il peut voir Bruxelles, et le soleil se lever le matin et disparaître le soir derrière l’horizon.

9

STADSBERICHTEN >VLUCHTELINGENWERK VLAANDEREN

© VLUCHTELINGENWERK VLAANDEREN

Vluchtelingenwerk Vlaanderen brengt Belgen en nieuwkomers samen in Brussel met een waaier aan gratis activiteiten. Nieuwkomers moeten op zoek gaan naar een woning, een job en een netwerk in Vlaanderen en Brussel. Ze stoten hierbij op heel wat hindernissen.

‘Voor nieuwkomers is het niet gemakkelijk om zich thuis te voelen en een plaats te verwerven in onze Belgische samenleving,’ zegt Els Keytsman, directeur van Vluchtelingenwerk. ‘Met ons “Startpunt” willen we daar verandering in brengen.’

Vluchtelingenwerk organiseert haar Startpunt in de Brusselse Noordwijk. De werking draait op giften en werd onlangs uitgebreid dankzij steun van het Impulsfonds voor het Migrantenbeleid. De bedoeling is om een publiek op te bouwen in de Noordwijk. ‘Ik denk dat we daar goed in slagen,’ zegt Els Keytsman. ‘Zeker met de asielzoekers en de nieuwkomers, iets minder met de Vlamingen. We spreken nog steeds veel pendelaars aan om te komen helpen onder de middag, wanneer we asielzoekers op hun eerste dag in België soep en informatie bieden. De andere activiteiten liggen wat 10

moeilijker. We beseffen nu dat dit komt omdat we ze tijdens de werkuren organiseren. Daarom lanceren we binnenkort ook andere activiteiten, bv. door bij Broodje Brussel aan te sluiten met een persoonlijke rondleiding door een erkende vluchteling die Nederlands spreekt.’

Startpunt wordt gedragen door vrijwilligers. Zij helpen mee met de begeleiding en organisatie van Startpunt, organiseren mee de activiteiten en nemen de leiding over de groep die zich heeft ingeschreven. Als de vrijwilliger wat onzeker is, springt een professionele medewerker van Vluchtelingenwerk bij. Op sommige

>"BEFORE WE GO" momenten zijn er meerdere activiteiten op een dag. Vakantieperiodes zijn wat kalmer. Momenteel focust Startpunt vooral op activiteiten waar veel volk op afkomt zoals koken, voetbal of een fotografiecursus. Woensdagnamiddag is ook populair. Dan komen kinderen samen tijdens bijvoorbeeld een zwemuitje in Océade. Of gaan ze naar dinosauriërs kijken in het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen.

‘Voor de Belgen zijn onze activiteiten vaak heel verrijkend,’ aldus Els Keytsman.

‘We zien dat ook met onze teamdagen voor bedrijven. Voor Voka Brussel-HalleVilvoorde organiseerden we samen met Binario een hele dag ‘teambuilding’. De Voka-medewerkers werden als het ware ondergedompeld in de wereld van vluchtelingen. Die beleving apprecieerden ze enorm. Vlamingen komen in contact met vrijwilligers van ons Soeppunt en babbelen over maatschappelijke en persoonlijke problemen. Ze verruimen zo hun blik, wat de integratie tussen verschillende mensen bevordert.’

Wil jij deelnemen aan activiteiten die Belgen en nieuwkomers samenbrengen? Heel erg welkom. Schrijf je in bij startpunt@ vluchtelingenwerk.be Deelname is altijd gratis. Of ben jij een vrijwilliger die een nieuwe activiteit wil begeleiden? Wil je samen koken? Of een stadswandeling leiden? Je kiest zelf wat je wilt, het kan allemaal! Kijk eens naar onze kalender op http://www.vluchtelingenwerk.be/ kalender/activiteiten-startpunt-september-2014

Topaz is een huiselijk dagcentrum en centrum voor palliatieve zorgen waar ernstig zieken en mensen met een ongeneeslijke aandoening terecht kunnen voor contact en activiteiten. Het is als een tweede thuis voor hen.

Noël en Lidia zijn er kind aan huis. Lidia lijdt aan vergevorderde Parkinson en Noël is terminale kankerpatiënt. Michel die tengevolge van een verkeersongeluk een been en een oog verloor en een hele tijd als dakloze op Brusselse pleinen leefde, verblijft in het Pacheco-instituut. Alle drie zijn ze erg beperkt in hun mobiliteit en onderworpen aan zware medicatie.

Noël, Lidia en Michel ontmoeten in 2012 de Brusselse regisseur Jorge Leon die hen voorstelt mee te werken aan een film. Daarvoor gaan ze naar de Muntschouwburg, dé plek waar tragiek een hoofdrol speelt. Ze maken er kennis met choreografen, acteurs en muzikanten. Samen maken ze een uniek experiment mee waarin muziek, dans en stilte zich vermengen.

“Before we go” is een mooie, fragiele film waarin de deelnemers hun relatie met hun komende dood onderzoeken.

De film is een hommage aan de menselijke fragiliteit.

De film werd verschillende keren bekroond en is vanaf eind september te zien in de Cinema Galeries. Een absolute aanrader. © PHOTOS DÉRIVES

>MOESTUIN OF WONINGEN

>VERPLICHTE VERHUIS VOOR 65 HUURDERS

Dit kleine stukje Brussel werd de afgelopen maand dé plek van verzet en discussie.

Het lapje grond op de hoek van de Krakeel- en de Huidevettersstraat bleef leeg toen daar in de jaren ‘70 sociale woningen werden gebouwd door de Brusselse Haard.

Diezelfde Brusselse Haard wil er nu 4 sociale woningen bouwen en niemand betwist de noodzaak aan woningen in die omgeving. Maar bewoners en actievoerders vinden dat er alternatie-

De bewoners van de stadswoningen aan de Arteveldestraat en de Zespenningenstraat kregen allemaal een aangetekend schrijven van de Grondregie: ze vliegen eruit! Op 15 juni moeten ze allen vertrokken zijn, want de stad Brussel, eigenaar, wil de woningen renoveren. Dat is best noodzakelijk: de woningen werden in de jaren zestig gebouwd met goedkope materialen en er zit bijvoorbeeld al jaren betonrot in. Eerst zouden naar verluidt enkel de gevels en/of de balkons worden vernieuwd, maar plots besliste de stad voor grondige renovatie, waardoor bewoners er niet kunnen blijven wonen tijdens de werken. Alleen: voor de bewoners worden geen wisselwoningen voorzien. Ze moeten eruit en een nieuwe woning zoeken bij de regie – maar daar zijn nauwelijks woningen vrij – of op de privémarkt.

Vele bewoners wonen al tientallen jaren in deze stadswoningen en zijn er, ondanks het gebrek aan onderhoud, best tevreden. Ze betalen er ook een lage huur.

Er leven nogal wat oudere mensen die

ven mogelijk zijn en dat dit terreintje, één van de weinige groene ruimten in de buurt, moestuin moet blijven. Werkmannen, actievoerders en graafmachines wisselden elkaar af op het terrein tot uiteindelijk op 15 september de vrederechter de Brusselse Haard toeliet 8 bomen te kappen en te starten met de bouw van de woningen. Het is een dossier dat veel reacties oproept: in deze Vijfhoek komen in verschillende stukken opinies hierover aan bod.

© 2014 LE POTAGER DES TANNEURS

moeten rondkomen met een klein pensioentje. Ze vrezen terecht nooit meer een woning aan dezelfde voorwaarden te vinden en wat dan? “Faites-vous placer” kreeg een bewoonster boudweg te horen. De bewoners panikeren en weten zich geen raad.

Huurders van naastliggende gebouwen zijn ongerust dat hetzelfde scenario zich binnenkort zou herhalen voor hun woningen.

Na vele boze en ongeruste reacties van bewoners bij de regie en op het kabinet van bevoegd schepen van stadseigendommen Mohamed Ouriaghli (PS), wordt nu toch een bewonersvergadering samengeroepen op 2 oktober. Bewoners betwijfelen of daar concrete oplossingen voor hun situatie uit de stedelijke hoed zullen getoverd worden. Er werd hen immers alvast gemeld dat wanneer ze opnieuw kiezen voor een stadswoning, dat aan de huidige de financiële voorwaarden van de Grondregie zal zijn.

Lees: niet meer aan de huurprijs die ze nu betalen. © ARNOUT WILLEMS

VOOR DE LEZERS VAN DE VIJFHOEK Met de Krakeelwijk in dialoog, samen soep eten Sinds 2007 organiseert het Regionaal Integratiecentrum Foyer elk jaar in oktober de ‘Dag van Dialoog’. Dit jaar wordt van 13 tot en met 19 oktober ‘Brussel in Dialoog’ georganiseerd, waarbij het in hoofdzaak de bedoeling is om mensen van verschillende horizonten elkaar te laten ontmoeten en in gesprek te laten gaan rond het thema ‘grenzeloos’. Meer informatie over dit initiatief en de verschillende dialoogtafels zijn alvast terug te vinden op de website ‘Brussel in dialoog’.

De Vijfhoek wil een bijdrage leveren aan dit ambitieuze project en nodigt u graag uit op maandag 13 oktober vanaf 16u voor een bol lekkere soep bij een gezellige ontmoeting en gemoedelijk gesprek met de buurtbewoners van het Krakeelplein, over alles wat er in hun buurt “bougeert”.

Gezien de vele werken die er momenteel volop plaatsvinden, kunnen we elkaar jammer genoeg niet ontmoeten op het Krakeelplein. Waar we ons dan wel zullen installeren staat nog niet vast maar we zorgen er voor dat onze tafel en soep niet te missen zullen zijn! Raadpleeg vooraf ook de website en de Facebook pagina van De Markten, en voel u vooral zeer welkom. Tot dan!

11

COLOFON

BERICHTJES VAN HIER EN GINDER VERENIGINGEN EN ANDERE LEUKE ACTIVITEITEN

De Vlaamse Club voor Kunst, Wetenschap en Letteren organiseert in oktober, telkens op maandagavond om 19u45, 2 lezingen in De Markten. Op 6 oktober neemt russofiel Lut Seys u mee op een reis langs de Russische poëzie.

Aleksander Poesjkin staat centraal in haar verhaal. Op 20 oktober zal professor Bruno J. De Cordier het hebben over Alexander Doegin en het project van “Groot-Eurazië, een nieuwe USSR in de maak”?

• Info: www.vlaamseclubbrussel.be, info@vlaamseclubbrussel.be

© © FREDERIK BUYCKX

Naar aanleiding van de 25ste verjaardag van de Vlaamse Gemeenschapscommissie is er de fototentoonstelling “Brusselaars,” De tentoonstelling is een eerbetoon aan alle mensen, organisaties en instellingen die dagelijks in de weer zijn om van Brussel een betere en warmere stad te maken. De VGC staat er niet alleen voor en werkt nu 25 jaar intensief samen met tal van stedelijke partners in Brussel.

De foto’s geven een hedendaags beeld van Brussel en het VGC-werkveld.

Fotograaf Frederik Buyckx stelt in zijn beelden de mens achter de projecten centraal.

Deze gratis tentoonstelling loopt nog tot en met 11 oktober in Muntpunt en is te bezichtigen tijdens de openingsuren van de bibliotheek.

• Info: www.vgc.be 12

Op zaterdag 4 oktober verhuist Den Dam naar hun nieuw gebouw op het Gemeenteplein in Oudergem. Vanaf 11u is iedereen welkom voor het openingsfeest. Er is doorlopend een bar en animatie voorzien.

• Info: www.gcdendam.be, dendam@vgc.be 02 663 89 50 De tweedehandsbeurs voor baby-uitzet, (winter)kinderkleding tot 12 jaar, speelgoed en boeken vindt plaats op zondag 5 oktober van 13 tot 16 uur in De Rinck, Dapperheidsplein 7 1070 Anderlecht. Iedereen kan komen kopen (toegang gratis) maar verkopen is enkel voor leden van de Gezinsbond.

• Info: 0498 830 310 claudinedebeugher@hotmail.com gezinsbond.brussel@scarlet.be

Samenhuizen en het Kenniscentrum Woonzorg Brussel organiseren een informatieavond over het ABC van samenhuizen. Iedereen die interesse heeft in gemeenschappelijk wonen, als deelnemer of als initiatiefnemer, is van harte welkom op woensdag 15 oktober om 19u30 in het Lakenhuis, Lakensestraat 76, 1000 Brussel. Deelname is gratis.

• Info: info@samenhuizen.be luc.lampaert@woonzorgbrussel.be Davidsfonds bezoekt Sensatie en Sensualiteit. De Erfenis van Rubens.

Peter Paul Rubens behoeft weinig introductie. Na zijn dood bleef zijn werk,tot diep in de 20ste eeuw, een inspiratiebron voor veel kunstenaars. De tentoonstelling brengt schilderijen, tekeningen en etsen van de barokmeester samen met die van zijn erfgenamen uit de 17de tot de 20ste eeuw.

Zaterdag 18 oktober om 10u30, Bozar,

Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel • Info & inschrijvingen: brussel-centrum@davidsfonds.net, 02 735 76 97

VACATURE De Fietsersbond zoekt een algemeen directeur, gepassioneerd door fietsen en met ervaring in het managen en motiveren van teams in de nonprofitsector. Sollicitatiebrieven moeten uiterlijk voor 15 oktober gestuurd worden naar dirk.bauweleers@telenet.be.

• Info: Dirk Bauweleers, 02 305 57 37 (na 18u)

VORMING Mensen in nood vragen niet altijd om hulp. Elke dag overlijden in België zeven mensen door zelfmoord. Bij de 25-45-jarigen is zelfdoding de belangrijkste doodsoorzaak. Bij de 15-24-jarigen is het de tweede doodsoorzaak.

Als hulpverlener vang je soms signalen op rond zelfdoding, maar wat doe je hiermee? Het Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg Brussel organiseert een opleiding rond zelfmoord speciaal voor hulpverleners. De opleiding biedt concrete handvaten om met zelfdoding om te gaan in je werkcontext.

• De tweedaagse vorming vindt plaats op 14 en 28 oktober.

Info en inschrijven via website: www.vlaspvlaamsbrabant.be

Werkten aan dit nummer mee: Nora De Kempeneer, Pol Vervaeke, Etienne Philips, Jan Op de Locht, Valérie Procès, Hilde Van Geel, Marcel Rijdams, Arnout Willems, Marleen Janssens, Stefan Moens, Werner De Bus en Charles Six. Foto’s: De Markten en ingezonden Lay-out en druk: Drukkerij Atlanta Schaffen Oplage: 6.650 Advertentiewerving: De Markten, 02 512 34 25, demarkten@demarkten.be Verantwoordelijke uitgever: Isolde Boutsen De Vijfhoek is het maandblad van De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel 02 512 34 25, demarkten@demarkten.be, www.demarkten.be Met de steun van de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

De Markten maakt deel uit van Cultuurcentrum Brussel.

Steun De Vijfhoek: uw steun blijft welkom op rekeningnummer BE62- 433-1147061-61 van De Markten met vermelding "steun De Vijfhoek".

Voor het novembernummer van De Vijfhoek zijn teksten en aankondigingen welkom tot uiterlijk 12 oktober.

Openingsuren onthaal: Openingsuren onthaal: maandag tot donderdag van 9 tot 20u, vrijdag van 9 tot 17u en zaterdag van 9 tot 13u (behalve tijdens de schoolvakanties)