De Vijfhoek februari 2015

s é m u rés s i a ç n a en fr

P 3A 9110 afgiftekantoor Brussel X Oude Graanmarkt 5 1000 Brussel

PB- PP B- 06386 BELGIE(N) - BELGIQUE

MAANDBLAD > JAARGANG 39 > NUMMER2 > FEBRUARI 2015 (behalve in juli en augustus)

BUREN VAN DE MARKTEN > P6 MICHAEL VALKENIERS

STADSCHAP VIJFHOEK > P9 DE MOOISTE TER WERELD?

IN DE WEER VOOR BRUSSEL ©ARNOUT WILLEMS

Brusselse pleinen: De Grote Markt

HANGJONGERE VAN DE MAAND > P10 RIRIKO, GIDS & FIXER VOOR JAPANSE TV-PLOEGEN

FEBRUARI IN DE MARKTEN

DUBBELPROGRAMMA

THEATER ZERO ZONE TRY OUT

© ARNOUT WILLEMS

DE GROTE MARKT Everaert t' Serclaes. De Grote Markt. Een groepje toeristen bezoekt onze stad, een groepje toeristen zoals er zovele passeren gedurende een dag, gedurende een jaar. In hun reisprogramma is er één dag voorzien voor “Visiting Brussels”. Snel bezichtigen ze dezelfde bezienswaardigheden, voeren dezelfde rituelen uit, maken dezelfde foto’s, nemen dezelfde poses aan, kopen dezelfde en obligate souvenirs, ...

“If it ’s tuesday this must be Brussels”.

Arnout Willems In 2006 Baghdad came to be divided in many zones, called “zero zones” or zones of sudden death. No outsider can get into these zones unless he belonged to the religious current of the people living in the zones. In those zones, one’s death would depend on one’s name or ID. These zones created so much chaos that people were almost driven to despair due to the closure of most of the streets 2

in Bagdhad. This chaos lasted for one year till people of Baghdad decided that enough is enough and revolted against the status quo and brought life back to normal after exposing the culprits.

Regie: Hussein Ali | met: Lila Manjari Magnin, Hussein Ali, Stefan Gota | muziek: Abudar Abbas | tekst: Hussein Ali en Clement Bresson – Engels gesproken (zonder ondertiteling)

KORTFILM JULLERMORGEN SEÑORITA Sebastian is een Spaanse gast, die samen met zijn vader en verlamde broer, Pablo, gevlucht is voor de Spaanse crisis. In België krijgt Sebastian te maken met alle omstandigheden waarmee men geconfronteerd wordt als men een taal niet spreekt.

De band tussen Sebastian en Pablo is zeer sterk, Sebastian wil zijn broer gelukkig maken. Hij probeert ook om de schakel te zijn met de buitenwereld aangezien ze op het vijfde verdiep wonen, dit maakt het moeilijk voor Pablo om regelmatig buiten komen.

Op een dag komt Sebastian een meisje tegen waar zijn oog op valt, maar de zorg over Pablo en het niet machtig zijn van de taal, laten het hem niet toe om contact te zoeken met haar.

Regie & scenario: Daniel Granados, met o.a. Gabriel Molina en Hussein Ali Engelse ondertiteling • Donderdag 12 februari om 18u Gratis toegang

THEATER

TENTOONSTELLING

LA BANDE ET ARSENIC2 L'ODEUR (THÉÂTRE)

Anouar, le sans-abri, est mort. Le travailleur social se lève comme tous les jours. Va partir au travail. Il doit aussi vivre avec cette absence. Continuer son travail, avec les autres. Comme à chaque fois qu'il y a un mort. Il cherche à tenir, encore, trouver du sens, y croire... Mais cette fois, c'est trop. Cette fois, tout a un sale goût. Cette absence l'envahit. Les mots sortent. Le travailleur raconte.

Cette création empreinte d'une démarche documentaire s'ancre ici, à Bruxelles, et notamment dans ce quartier. La fiction écrite par Rémi Pons le porte rapidement à aller rencontrer et interviewer des éducateurs dans différentes asbl : Het Anker, Diogène, les infirmiers

"AMBIGUOUS MYTH", DAVID HAINES,PENCIL, MOSQUITOS AND BLOOD ON PAPER © ARNOUT WILLEMS

FACELESS: GEZICHTSLOOSHEID IN KUNST EN MODE de rue, Bij Ons entre autre. C'est donc là, de tout à côté que ces voix viennent peupler le spectacle.

Ces rencontres dépassent la simple interview et mènent Rémi rapidement vers le collectif des morts de la rue. Le collectif, se sont des travailleurs sociaux, des sans-abris, des citoyens qui se réunissent à fin que ceux et celles qui meurent de la rue reçoivent une inhumation digne. Une action parfois méconnue, qui sera aussi l'objet d'un prochain documentaire radiophonique.

Une suite au spectacle...

Spectacle en français • De Markten Vendredi le 20 et samedi le 21 février à 20h

De tentoonstelling richt zich op een alom aanwezig fenomeen: de mode van “gezichtsloosheid” dat voor het eerst in de creatieve kunsten aan het begin van deze eeuw verscheen en sindsdien populair is gebleven. De tentoonstelling herinnert ons aan de impact die door de media gegenereerde beelden kunnen hebben op de creatieve kunsten en de wijze waarop zij reageren op publieke beelden, popcultuur en de heersende opvattingen in het algemeen.

Bezoekers worden vriendelijk verzocht om “gezichtsloze” afbeeldingen te uploaden en bij te dragen en mee te doen aan het lopende onderzoek en toekomstige tentoonstellingen. www.facelessexhibition.com

Deelnemende artiesten: Marina Abramović, Lisette Appeldorn, Martin Backes, Jeremy Bailey, William Basinski, Zach Blas, Thorsten Brinkmann, DAWAMESK (Thomas Mercier), Ondrej Brody & Kristofer Paetau, Sterling Crispin, Ben DeHaan, Sofie Groot Dengerink, Nezaket Ekici, Arthur Elsenaar, Shahram Entekhabi, Caron Geary aka FERAL is KINKY, David Haines, Ren Hang, Adam Harvey, Sabi van Hemert, KATSU, Brian Kenny, Ute Klein, Miodrag Krkobabić, Vanessa Lodigiani, Zachari Logan, Jill Magid, Slava Mogutin, Veljko Onjin, Bernd Oppl, Tanja Ostojić, Marco Pezzotta, Gerda Postma, Eva-Maria Raab, RAF SIMONS, Daphne Rosenthal, Tarron Ruiz-Avila, Mustafa Sabbagh, Olivier de Sagazan, Daniel Sannwald for WOODKID, Carmen Schabracq,

Frank Schallmaier, Hester Scheurwater, Tim Silver, Jan Stradtmann, Sergei Sviatchenko, Filippos Tsitsopoulos, Saša Tkačenko, Marc Turlan, Levi van Veluw, Ari Versluis & Ellie Uyttenbroek, Philippe Vogelenzang & Majid Karrouch, Martin C de Waal, Bernhard Willhelm, Andrew Norman Wilson, Lucy Wood en Jwan Yosef.

• De tentoonstelling loopt nog tot en met 8 februari. Dagelijks (behalve op maandag) toegankelijk van 12 tot 18u, toegang gratis.

Info: www.demarkten.be Organisatie: Privacy Salon vzw en Restart vzw. Partners: IAPP, deBuren, Vrije Universiteit Brussel en De Markten en freiraum quartier21 INTERNATIONAL/ MuseumsQuartier Wenen.

Organisatie en info: De Markten, 02 512 34 25, www.demarkten.be, demarkten@demarkten.be 3

TE GAST

KRISTAL KLAAR DE STEM VAN DE SAXOFOON

LEZING

POËZIECAFÉ

Na het succes van vorig jaar organiseert het Brussels Ouderenplatform in samenwerking met De Markten opnieuw een reeks poëzienamiddagen onder leiding van Ivo Van Strijtem, zelf dichter bloemlezer en vertaler van heel wat internationaal dichtwerk.

Ivo kiest niet alleen eigenwijs werk uit, hij plaatst het ook in zijn geschiedkundige context en vergelijkt de poëzie ook met andere kunstvormen en -stromingen van die tijd.

Hij weet dit alles ook zeer passioneel te brengen. Een andere kijk op de wereld,een andere kijk op de geschiedenis. Zelfs wie geen echte fan is van poëzie kan hier ten volle van genieten.

4

Van schreeuw naar zang Via het Vondelpark komen we bij enkele merkwaardige vogels terecht die de poëtische wereld van de 20ste eeuw bijzonder veel kleur hebben gegeven.

En toch: was diezelfde moorddadige eeuw niet oorzaak voor het 'roosteren van de nachtegalen' en de vergrijzing van onze samenleving? We ontmoeten de vrienden Federico García Lorca en Pablo Neruda samen op wandel in de straten van Madrid. Nach Auschwitz ein Gedicht zu schreiben, ist barbarisch, stelde de Duitse filosoof Theodor Wiesengrund Adorno (1903 – 1969).

Het telkens opnieuw geciteerde, langs de neus weg of steeds meer met de laconieke opmerking erbij dat het dood geciteerd wordt, blijft springlevend.

Hoe reageren wij hierop? Hoe lezen we dit in 2015? Nelly Sachs, Rose Ausländer en Paul Celan kunnen ons hierbij zeker helpen.

• Brussels Ouderenplatform (Bop) Zaterdagplein 6 te 1000 Brussel Woensdag 25 februari van 14 tot 16u (met korte koffiepauze) Deelnameprijs: 5 euro, 4,5 euro (BOPkaart)/2 euro (kansentarief paspartoe) Info: BOP, 02 210 04 60, info@bop.brussels

© ANNIE BOEDT

Het tweede concert in de 7de editie van “Kristal Klaar” staat in het teken van de saxofoon en wordt geleid door Wietse Meys.

Opnieuw zal jong talent van de Kunsthumaniora de avond luisterrijk inzetten en zullen professionelen het tweede deel voor hun rekening nemen.

Samen brengen zij u een programma waarbij u kennis maakt met uiteenlopende rollen die een saxofoon met glans vervult.

Samen met hun leermeesters Wietse Meys en Dieter Limbourg verwent het jong talent u met muziek van Supersax, een ensemble uit de jaren ‘70, opgericht door saxofonist Med Flory en bassist Buddy Clark in hommage

aan de legendarische bebop saxofonist Charlie Parker. De muziek en solo’s van Charlie Parker inspireerden tot schitterende arrangementen die met een volledige big band saxofoonsectie uitgevoerd worden. Na de pauze illustreert het Tutu Puoane sextet de kleuren van de saxofoon in duel met andere instrumenten en last but not least met de menselijke stem. Niet alleen een must voor wie van saxofoon houdt, deze avond biedt echt voor ieder wat wils.

• De Markten, donderdag 26 februari om 20u.

Info en reservatie 02 474 06 41 res@brosella.be www.brosella.be

THEATER

FORSITI’A SPEELT FAUST De afgelopen maanden kon u het wel en wee van theatergezelschap Forsiti’A en regisseur Ivan Vrambout in dit maandblad volgen. Na een korte vakantie tijdens de eindejaarsperiode, werd er de zweep op gelegd: 3 repetities per week en een heus repetitieweekend met strak programma in het verre Herentals, de verhuizing naar de locatie, de opbouw van de zaal, kostumering, filmen en dan vergeten we nog honderd en één andere dingen.

Ivan Vrambout: ‘De spelers werden geconfronteerd met een oud verhaal en zagen een nieuwe versie ontstaan vanuit hun inbreng. Zij leerden begrijpen dat ze mee cultuur maken, dat ze mee een nieuwe versie creëren. De wens om inhoud te genereren is aan iedereen gegeven. Het recht op cultuur en levensuitingen geven sterke en kwetsbare mensen de mogelijkheid om volwaardig op scène te staan.’

De spanning stijgt bij het ter perse gaan van deze Vijfhoek, want na het harde labeur van de afgelopen maanden is het dan eindelijk zo ver, de voorstelling van FAUST vindt nú plaats!

Het klassieke verhaal van F.W. Goethe werd bewerkt door Vrambout en dramaturg Marnick Bardyn tot een theatervoorstelling over tomeloze ambitie, hersenonderzoek, verleiding, dood en verlies. Via verhalen, gesprekken en improvisaties met de spelers ontstonden ideeën voor een mogelijke

rode draad en beetje bij beetje werd het verhaal herschreven en bewerkt in verschillende talen.

”

‘De spanning stijgt, … de voorstelling van FAUST vindt nú plaats!’

Nabil Barssa (acteur Forsiti’A): ‘Faust n’est pas un médecin comme les autres, il a beaucoup de choses à montrer aux autres. Je pense que ça va être aussi un voyage dans le temps. Ça va être quelque chose de spécial parce que ce ne sera pas une interprétation classique de Faust. Ça va être une expérience spéciale.’ (1)

Hieronder vindt u alle nodige informatie nog eens op een rijtje: Forsiti’A speelt op locatie: op maandag 2, dinsdag 3, vrijdag 6 en zaterdag 7 februari om 19u30 afspraak in De Kriekelaar, Gallaitstraat 68, 1030 Schaarbeek.

Zondag 8 februari is er een middagvoorstelling, afspraak om 14u30 eveneens in De Kriekelaar.

Reservaties: demarkten@demarkten.be of 02 512 34 25 Toegang: 6euro. De voorstelling is tweetalig, Nederlands- Frans

Forsiti’A gaat ook door na februari, hou dus zeker de website van De Markten in de gaten en word vrienden met het ‘gezelschap Forsiti’A’ op Facebook.

Bent u zelf ook gebeten door de acteursmicrobe en zegt het je wat om deel te nemen aan een volgend project? Aarzel dan niet om contact op te nemen!

(1) Nederlandse vertaling: Faust is geen dokter zoals iedere andere. Hij heeft veel in zijn mars. Het wordt een reis door de tijd. Het wordt iets heel speciaals omdat het geen klassieke vertolking van Faust zal zijn. Het wordt een bijzondere ervaring.

Regisseur, spelers, vrijwilligers en medewerkers van Hobo en De Markten nodigen u van harte uit om als toeschouwer te participeren aan dit waardevolle project.

Maar snel zijn is de boodschap! Want de voorstellingen zijn al van start gegaan wanneer dit maandblad in uw brievenbus valt.

5

BUREN VAN DE MARKTEN Michael Valkeniers

©ARNOUT WILLEMS

Michael Valkeniers heeft van kindsbeen af een stevige band met Brussel. Hij leerde de binnenstad kennen aan de hand van zijn moeder en later ook als student. Toch stelde hij op een bepaald moment vast dat hij meer wist van sommige buitenlandse steden dan van zijn eigen hoofdstad. En opnieuw ging hij op verkenning, deze keer aan de hand van gidsen en Brusselkenners, tot hij er zelf ook één was.

De Vijfhoek: Michael, Ben je Brusselaar?

Michael Valkeniers: Ja en nee. Ik ben geboren in Etterbeek, maar groeide op in Halle. Maar Brussel was niet ver in die tijd. Als kind ging ik elke zaterdag op familiebezoek in de buurt van de Ninoofsepoort. Mijn grootmoeder had er een groothandel in bouwmaterialen.

Ik herinner me een grote binnenkoer met bergen keien en zand waarop het heerlijk spelen was.

Ik trok met mijn moeder en grootmoeder geregeld de stad in via de Fabrieksstraat of de Dansaertstraat en zo ken ik al van mijn kindertijd het centrum van Brussel.

6

Ik heb in Koekelberg aan het toenmalige Sint Aloysius (de voorloper van de KUB) de kandidaturen rechten gevolgd. Dat was begin de jaren ’70. Dat was de periode van de aanleg van de metro en de afbraak van de Noordwijk. Ik leerde de stad in volle evolutie kennen.

Na de kandidaturen ging ik mijn studies afmaken in Leuven, waar ik nog enkele jaren ben blijven ‘plakken’, terwijl ik wel al in Brussel werkte. Maar de lokroep van de grootstad werd te sterk. Ik kocht een appartement in Koekelberg in een woonstraat niet ver van Karreveld. Het was er wel heel erg rustig. Maar ik had

blijkbaar het centrum nodig, dichter bij mijn werk en gemakkelijker voor mijn nieuwe hobby: gidsen in Brussel. Zo kwam ik in de Stoofstraat terecht.

wou ik nu ook doen door Brussel uit te leggen aan anderen.. En toen heb ik de avondopleiding gids gevolgd aan het COOVI.

D.V.: Je maakte de stad mee in de jaren '60 en '70. Als ik foto’s uit die jaren zie, dan overvalt me een geweldige nostalgie. Het lijkt allemaal heel aantrekkelijk.

M.V.: Op foto ziet het er vaak mooier uit. Zo'n bekend en mooi beeld is dat van de viaduct van Koekelberg. Maar als je in die tijd door de Leopold II laan liep, zag je veel leegstand en verval. En vrijwel elke handelszaak ging er over de kop. Die situatie heeft tot begin de jaren 90 geduurd.

D.V.: Heb jij een specialisatie?

M.V.: Nee, ik ben een generalist. Ik doe het liefst wijk- of themawandelingen.

Daarin probeer ik bijvoorbeeld uit te leggen wanneer een wijk ontstaan is, hoe zij geëvolueerd is, welke mensen er wonen en werken, wat de problemen zijn, wat de toekomst mogelijk brengt enz In het begin vertelde ik als gids vooral leuke weetjes. Later probeerde ik vooral de mensen te leren om zelf te kijken en de stad te begrijpen.

Meer en meer probeer ik ook naar de toekomst te kijken. Dat is moeilijker, meer speculatief en vatbaar voor discussie. Een actueel voorbeeld hiervan is het mobiliteitsplan van de stad. Dat probeer ik te evalueren, vaak samen met mijn collega’s en de mensen waarmee ik op stap ben. Dat vraagt ook studiewerk, voorbereiding, verzamelen van verschillende meningen.

D.V.: Je bent actief als gids voor verschillende organisaties. Hoe begon dat?

M.V.: Op een bepaald moment stelde ik vast dat ik meer wist van buitenlandse steden dan van mijn eigen stad.

Voor veel mensen wellicht een klassiek verhaal. Maar voor mezelf kon ik dat niet verantwoorden. Daarom volgde ik een hele zomer en herfst lang elk weekend rondleidingen, vooral met Brukselbinnenstebuiten. Ik leerde hoe mijn stad geëvolueerd is, waarom zij is zoals zij is. Dat intrigeerde mij maar ik zag mezelf niet onmiddellijk gidsen, tot men mij op het werk vroeg om les te geven. Ik ben jurist van opleiding en moest aan verzekeringsmakelaars erg droge materie uitleggen. Het ging me wonderwel goed af om het soms onbegrijpelijke begrijpbaar te maken. Dat

D.V.: Dan gaat het niet meer over overdragen van kennis, maar dan ben je ook met opinies bezig?

M.V.: Soms wel. Maar de bedoeling is vooral om inzicht te geven over bepaalde thema’s en uit te nodigen om zelf na te denken hierover, zonder het daarom noodzakelijk eens te zijn met mij. Tegenwoordig mag je het woord

niet meer gebruiken, maar vroeger noemde men zoiets volksverheffing.

D.V.: Begeef je je nooit op glad ijs over thema's waarvan je niet zoveel afweet?

M.V.: Een goede voorbereiding is uiteraard essentieel. Soms krijg ik wel opmerkingen of aanvullingen op wat ik zeg. Dat toont ook aan dat de groep luistert. Niks ergers dan een stille groep waarvan ik niks terug krijg. Negatieve reacties zijn eigenlijk zeldzaam. En ik kan zeggen dat mensen die Brussel niet kennen, na een wandeling altijd positief verrast zijn door onze hoofdstad. Sowieso is het belangrijk dat je niet vanuit de hoogte gidst. Dat je jezelf kan relativeren D.V.: Stel dat een groep architecten je vraagt: verras hen en neem hen mee naar een interessante plek, waarvan je denkt dat ze ze nog niet kennen. Waar zou je naar toe gaan?

M.V.: Om te beginnen zou ik waarschijnlijk een architectuurwandeling voor een groep architecten door een meer gespecialiseerde collega laten gidsen. Het is belangrijk te weten wat je kan en niet kan. Zo niet zou ik ze misschien meenemen naar Ukkel om de mooie modernistische woningen rond het KMI of in de Coghensquare te gaan bewonderen. Of naar de kleine verborgen parkjes van Brussel, zoals het Pierre Paulus park in Sint-Gillis of het Egmontpark in de Vijfhoek.

D.V.: Je woont in de Stoofstraat. Bevalt het er jou nog steeds? Heb je geen last van de toeristenstroom?

M.V.: Ik woon in het deel voorbij Manneke Pis. Daar komen enkel verdwaalde toeristen. Er zijn recent pogingen geweest om ook daar horeca te starten, maar dat hebben we tot nu toe kunnen tegenhouden. Sinds enkele jaren wonen er opnieuw heel wat mensen langs dat stuk van de straat. Overlast zou dodelijk zijn voor de leefbaarheid van de buurt. In de Sint-Jakobswijk hebben we trouwens een vrij actief wijkcomité dat al redelijk wat heeft kunnen realiseren, ook in opbouwende zin. Dat is enkel mogelijk omdat het comité beslagen op het ijs komt. Alleen dan vind je een luisterend oor bij het gemeentebestuur.

”

‘Door Parijs beter te leren kennen begrijp ik Brussel nu wat beter’ D.V.: Moeten we er ons niet bij neerleggen dat de zone rond de Grote Markt voor het grootste deel wordt ingenomen door het toerisme?

M.V.: Toerisme is uiteraard een erg belangrijke economische factor, maar

©ARNOUT WILLEMS

we moeten vermijden dat straten en wijken te monofunctioneel worden.

Ik hoorde dat er bijvoorbeeld ook in de Vlaamsesteenweg geen horeca meer mag bijkomen. Een goede zaak volgens mij.

D.V.: Kan je voor de vuist weg een goed voorbeeld geven van een wijk waar verschillende functies op een goede manier samengaan?

M.V.: Binnen de Vijfhoek ligt sowieso alles dicht bij elkaar. Maar een wijk waar ik graag kom omdat het er op elk uur van de dag leeft is die rond de Oude Graanmarkt. Daar vind je horeca, scholen, winkels, woningen en culturele centra.

En verkeersvrije of –arme straten en pleinen. En de Vlaamsesteenweg en de Dansaertstraat die elk een uitgesproken karakter hebben. Daar vind je een boeiende mix van allerlei soorten mensen op allerlei uren van de dag. Er zijn dus wel degelijk goede redenen waarom deze buurt zo populair is.

D.V.: Welke stad ken je na Brussel het best?

M.V.: Dat zullen Barcelona en Parijs zijn. Sinds kort verdiep ik me vooral in

Parijs. Leopold II wou van Brussel een nieuw Parijs maken. Door Parijs beter te leren kennen begrijp ik Brussel nu wat beter. Al kan je de schaal niet vergelijken natuurlijk.

D.V.: Het mobiliteitsplan voor Brussel is de uitdaging voor 2015. Welke richting zal het uitgaan?

M.V.: De mobilisatie van de bevolking tegen het plan is al zover gevorderd dat het niet ongewijzigd gerealiseerd zal kunnen worden. De parking onder het Vossenplein bijvoorbeeld zal er gewoon niet komen, daar ben ik van overtuigd.

D.V.: Stel dat jij schepen zou worden in Brussel, welke beleidsdomeinen zou je kiezen?

M.V.: Zeer interessante domeinen van stedelijk beleid vind ik de wijkcontracten, ruimtelijke ordening en mobiliteit, omdat ze direct te maken hebben met de levenskwaliteit en met de toekomst van de stad.

D.V.: En wat zou je anders doen?

M.V.: Eerst wil ik wel zeggen dat Brussel er op dit moment veel beter aan toe is

dan in de jaren '70 en '80. De tientallen stadskankers hebben een invulling gekregen bijvoorbeeld. Maar de laatste jaren heb ik het gevoel dat het wat stilgevallen is, er is te weinig ambitie.

Als ik naar andere steden zoals Barcelona, Parijs, Lyon of Freiburg kijk zie ik veel meer ambitie rond steeds belangrijker wordende thema's zoals duurzaamheid, vergroening en mobiliteit maar dan ten voordele van zachte weggebruikers. Kopenhagen en Nantes staan op mijn programma.

Brussel zou een modelstad kunnen worden maar huppelt achterop op vele andere steden. Hier is het altijd een beetje van dit en een beetje van dat, maar er worden weinig heldere, sterke keuzes gemaakt. Maar ik heb makkelijk praten natuurlijk. Als politicus moet je veel belangen kunnen verenigen. Ik benijd ze zeker niet.

Maar laat ons niet te pessimistisch zijn over Brussel: ik heb deze zomer bijvoorbeeld zeer genoten van het nieuwe park op de spoorwegbedding naar Tour en Taxis. Ik raad ook iedereen aan om het woonproject Zeepziederij Heymans in de Anderlechtsesteenweg te bezoeken als hij de kans krijgt.

D.V.: Zou het sympathieke niet te lijden hebben onder ambitieuze masterplannen?

M.V.: Het risico van grote sanerings- en moderniseringsplannen is inderdaad dat men hiermee ook de ziel van de stad vernietigt. De ‘politiek’ of grote stadsplanners mogen het niet alleen voor het zeggen hebben maar moeten een open en eerlijk gesprek durven aan gaan met de steeds mondiger wordende burgers. De democratie stopt niet met de verkiezingen. Laat dat mijn wens zijn voor 2015.

Résumé en français

Michael Valkeniers a une relation fidèle avec Bruxelles depuis son enfance. Il a fait connaissance de la ville en tenant la main de sa mère et plus tard en tant qu’étudiant. Toutefois il s’est rendu compte qu’il savait plus de certaines villes étrangères que de sa propre capitale. Alors il a continué son exploration de Bruxelles, cette fois à l’aide de guides connaisseurs, jusqu’à ce qu’il devienne lui-même un vrai connaisseur. Chaque semaine, il guide des gens le long de lieux connus, mieux encore, de lieux moins connus de la ville, où il “lit” en groupe.

7

TER PLEKKE > PAARDEN IN DE STAD: NOSTALGIE, HANDEL EN ECOLOGISCH STATEMENT? Na jaren van toenemend autogeweld stappen er opnieuw aangespannen paarden door het stadscentrum, meer bepaald langs de zogenaamde Unesco-perimeter rond de Grote Markt. Thibault Danthine, een jonge ondernemer met paardensportbloed, kon het stadsbestuur overtuigen een concessie af te leveren voor twee koetsen die sinds september 2013 al 15000 bezoekers rondleidden. 7 dagen op 7 staan paarden, koetsen en menners paraat in de Karel Bulsstraat voor een achtvormig parcours met de Grote Markt als snijpunt.

De laatste koetsier verdween 15 jaar geleden uit het straatbeeld, trekpaarden waren al ruim 60 jaar niet meer te zien in de stad. Het zijn vooral die laatste, de Brabanders en Ardenners, die het voortouw nemen in de herovering van de stad. Oudergem en Schaarbeek inspireerden zich op Franse voorbeelden om de zachtaardige kolossen aan het werk te zetten voor de ophaling van vuilnis, het gieten van plantenbakken en het onderhoud van parken. Er wordt samengewerkt met ‘Paard en Bos’, een organisatie die al 15 jaar de milieuvoordelen van paardenkracht promoot en enkele kloeke kerels tewerk stelt. Hun trekpaarden zijn gehuisvest in de stallingen van het Rood Klooster.

Tuigpaarden Nu zijn er dus nog vier ‘Brusselse’ paarden bijgekomen: fijner en eleganter dan trekpaarden, mooi opgetuigd en opgepoetst in de traditie van de mensport. Niet voor niets leerde Thibault Danthine alles over paard en koets van Felix Brasseur, als menner tweevoudig wereldkampioen vierspan. De paarden en koetsen overnachten in de boerderij van het Maximiliaanpark aan het IJzerplein. Dit logies vormt de bijdrage van de Stad Brussel 8

aan het project. Elke ochtend spannen de twee koetsiers van dienst hun paarden in en rijden ze naar hun standplaats op quasi geruisloze rubberen hoefijzers.

Twee meisjes werken full time, de initiatiefnemer zelf en een derde meisje zijn deeltijds aan de slag. Ze laten zich niet afschrikken door kou en regen. Enkel zware wind houdt hen binnen, want dat maakt de paarden zenuwachtig. Thibault Danthine wil hout vasthouden: er is nog nooit een ongeluk(je) gebeurd, zelfs geen schrammetje aan een auto. Het feit dat de koetsen hoofdzakelijk toeren in voetgangerszones heeft daar zeker mee te maken. De koetsen werden ook speciaal gebouwd (in Polen) om tussen de afsluitende verkeerspaaltjes te geraken. Tijdens het tochtje van een half uur geven de koetsiers toeristische informatie en converseren ze met de klanten.

Toeristen maken 90 à 95% uit van het cliënteel. En het zijn niet de Chinezen die het overwicht vormen, preciseert Danthine met een glimlach: Chinezen worden aangeleverd in omvangrijke cohorten en passen dus niet in koetsen voor vier personen.

Brugge Zaakvoerder Danthine maakt er geen ge-

heim van dat hij zich liet inspireren door het toeristisch succes van de 13! Brugse koetsen. Ook de Brusselse Schepen van Handel verwijst naar het Brugse voorbeeld in haar persbericht bij het nieuwe initiatief. Maar naast de hoeveelheid koetsen zijn er nog andere verschillen met de reienstad. Het Brussels parcours is korter en volgt de voetgangerszones, dus de paarden gaan altijd in stap, niet in draf. Dat maakt het comfortabeler voor de paardengewrichten die te lijden hebben van een harde ondergrond. Brugge is weliswaar helemaal plat, daar moet dus minder hard getrokken worden.

Daarenboven bereiken deze koetsiers gemakkelijk het Brugse centrum vanuit de omliggende dorpen. Zij moeten dus geen paardenlogies in de stad voorzien, met alle bijhorende logistieke problemen als aanvoer van hooi en stro, verwijderen van mest... Danthine laat doorschemeren dat de Brusselse paarden meer rust krijgen. Maar net zoals in Brugge dragen paarden en koetsen bij tot het toeristisch imago van de stad, vindt hij. Al zou de Grote Markt wel wat minder evenementieel mogen bezet worden, zo betoogt hij verder. Er is altijd wel een of ander in opbouw of in afbraak. Ook de handelszaken klagen daarover.

Geheim anti-stresswapen Twijfels over het heilzaam effect van een paard in de stad verdwijnen bij simpele observatie. Een trekpaard met wagen dobbert over de Haachtsesteenweg en de automobilisten glimlachen in plaats

© CHRISTOPHE BORTELS

van nerveus te toeteren. Een oud vrouwtje met stok gaat voorzichtig wankelend naar een robuuste viervoeter om hem te strelen. Kinderen kijken hun ogen uit, verdringen elkaar om bij de paarden te komen, willen er alles over weten. De fototoestellen in actie zijn niet te tellen. Bij de rustplaats van de koetspaarden achter de Beurs kijken voorbijgangers vriendelijker als ze de paarden in het oog krijgen.

De mooie dieren symboliseren iets dierbaars wat dreigt te verdwijnen en belichamen ‘rustige vastheid’. Niet voor niets roemen paardenpromotoren in de eerste plaats het sociale en pedagogische nut van paarden in de stad, naast het toeristisch voordeel en de ecologische troeven. De Stad Brussel benadrukte dat de paardenkoetsen het verkeer niet mogen hinderen. En wat als ze dat nu eens wèl zouden doen? Natuurlijke verkeersremmers zeg maar, die beletten dat auto’s aan het racen slaan op de boulevards.

Misschien een idee voor het nieuwe verkeersplan. Al bloedt het hart van een paardenliefhebber bij de gedachte aan een gevoelige paardenneus vlak boven een auto-uitlaat…

Marleen Janssens

Résumé en français

Après des années de violence automobile, des chevaux attelés ont refait leur apparition dans le centreville. Thibault Danthine, un jeune entrepreneur et mordu de sport équestre, a su convaincre la Ville de lui donner une concession pour deux calèches. Chaque matin, deux cochers attellent et conduisent au point de départ leurs chevaux munis de fers à cheval en caoutchouc quasi silencieux. Le tour en calèche dure une demi-heure. Le cocher donne des informations touristiques aux clients et s'entretient avec eux. Les beaux chevaux symbolisent une chose précieuse qui risque de disparaître et qui incarne ‘la force tranquille’. Ce n'est pas pour rien que les promoteurs des promenades en calèche vantent en premier lieu l'utilité socio-pédagogique des chevaux en ville, outre l'avantage touristique et les atouts écologiques.

STADSCHAP VIJFHOEK >DE MOOISTE TER WERELD?

Volgens Victor Hugo was de Brusselse Grote Markt de mooiste van de wereld “la plus belle place du monde”. Wat heeft deze plek dan wel wat andere niet hebben? Een scheve rechthoek van een kleine honderdentien meter lang en tussen de zesenvijftig en de drieënzestig meter breed (een voetbalveld), niet direct de ideale maten of de “gulden snede” en dan nog schuin bergaf van oost naar west en een zee van gladde oude kasseien van Quenast.

Aan deze kenmerken zal het niet liggen, wel aan het meer dan merkwaardige decor dat rond deze kouter werd opgetrokken. Dankzij Louis XIV en zijn maarschalk François de Neufville, duc de Villeroi die in augustus 1695 een dodelijke aanslag pleegde op de weerloze stad, kunnen wij vandaag fier zijn op dit uniek patrimonium. (Bijna 4000 huizen en het volledige oude stadshart werden platgebrand, vandaag zou zulk gratuit bombardement als oorlogsmisdaad bestempeld worden) De toren van het stadhuis bleef overeind maar al de rest werd tussen 1695 en 1700 herbouwd mooier dan tevoren.

Unesco Werelderfgoed Voor het eerst waren de plannen ook onderworpen aan een “bouwvergunning” want die moesten, op straffe van boete, aan de Stadsmagistraat voorgelegd worden. Deze maatregel en de wedijver tussen de verschillende gilden die allemaal wilden uitpakken met het mooiste en het beste, zorgden voor een verbluffend resultaat. Ondanks de schijnbare eenheid kregen we een rijk gedifferentieerde architectuur bewoond door 1001 anekdotes, een historisch stripverhaal in 3D. In de latere

ook de Grote Markt als symbolische plek van iedereen moeten zijn. Het is trouwens nog steeds niet tot de officiele instanties doorgedrongen dat deze tweejaarlijkse creatieve parade de expressie is van een nieuwe pluriculturele identiteit van deze stad.

twee eeuwen werd de Grote Markt nog regelmatig bijgerestaureerd tot en met het nieuw gebouwde neogotische Broodhuis - Maison du Roi in 1875 als sluitstuk. Intussen is het geheel sinds 1998 Unesco Werelderfgoed.

Pralinemarkt De Grote Markt was oorspronkelijk een gewone “nederige” markt waar Brusselaars hun gewone inkopen deden. Tot 1959 werd de productie van de boerkooizen uit de dorpen rond de stad hier nog verkocht op de nachtelijke Vroegmarkt. De Vogeltjesmarkt op zondag bleef nog tot begin deze eeuw bestaan en er is nog steeds een bescheiden bloemenmarkt in het seizoen. Namen van omliggende straten en pleintjes: Grasmarkt, Huidenmarkt, Kolenmarkt, Kaasmarkt, getuigen nog steeds van de tijd dat de Grote Markt gedurende vele eeuwen centrum was van neringdoend Brussel. Op deze herfstachtige winterdag ruikt het er echter naar wafels en naar chocolade en naar wafels met chocolade, veel wafels, veel chocolade en bergen slagroom. Bijna vijftig pralinewinkels verdringen zich in Koninklijke galerijen, Stoof- en Boterstraten en op de Grote Markt zelf. Het lijkt wel

Marcel Rijdams Résumé en français

© LIEVEN SOETE ZINNEKE

een Pralinemarkt. De diversiteit heeft plaats gemaakt voor de overdruk van de toerismebusiness, en zoals het vroeger al het Ilôt Sacré verging met zijn irritante overdaad aan slecht befaamde eettenten, zal de Stad ook moeten opletten en ingrijpen om de zaak niet te laten degenereren.

terechtstellingen en volksfeesten. De Grote Markt werd het officieuze Belgische ontvangstsalon voor koningen en keizers, voor staatsbezoeken, voor voetballers en wielrenners in momenten van glorie. Culturele manifestaties, 11 juli vieringen, Bierweekends, Ommegangen en Meyboomplantingen.

Prestigieus theater In de loop der tijden groeide de Grote Markt ook uit tot het prestigieus theater dat we vandaag kennen. Blijde Inkomsten werden afgewisseld met

Recent kreeg ook de Zinneke Parade burgerrechten op de Grote Markt, iets wat in het Culturele Hoofdstadsjaar 2000 nog niet voor mogelijk gehouden werd. Nochtans zou de stad en dus

La Grand-Place était initialement un marché “modeste” où les Bruxellois venaient faire leurs achats. Jusqu'en 1959, la production des cultivateurs des villages environnants de Bruxelles était vendue lors du marché matinal.

Aujourd'hui, par un temps hivernal, ça sent les gaufres et le chocolat et les gaufres au chocolat, beaucoup de gaufres, beaucoup de chocolat et des montagnes de crème fraîche. La diversité a laissé la place à l'industrie du tourisme. La Grand-Place est devenue également le théâtre prestigieux d'une série d'évènements. Les joyeuses entrées y alternaient avec les exécutions capitales et les fêtes populaires. Récemment, la Zinneke Parade y a également acquis ses titres de noblesse. Du reste, les instances officielles n'ont toujours pas réalisé que cette parade créatrice biennale est l'expression d'une nouvelle identité multiculturelle de cette ville.

9

HANGJONGERE VAN DE MAAND > RIRIKO, GIDS & FIXER VOOR JAPANSE TV-PLOEGEN

heel wat programma’s zijn die te vergelijken zijn met “Vlaanderen Vakantieland”.

Voor hun opnames hier in België fungeer ik een beetje als “fixer”: ik coördineer en faciliteer hun bezoek aan België”.

een vlekkeloos Nederlands en legt ons uit waarom zoveel landgenoten - jaarlijks meer dan 100.000 - ons land bezoeken. Ze gidst elk jaar duizenden Japanse toeristen rond maar ook veel Japanse cameraploegen doen een beroep op haar coördinerende diensten.

Wat spreekt Japanners zo aan in ons land? “Natuurlijk de gastronomie, het bier, last but not least: de overheerlijke chocolade. Binnenkort vieren we in Japan het Valentijnsfeest. Eigenlijk is dat geen authentiek Japans feest maar ingevoerd door de Amerikanen na de Tweede Wereldoorlog, zoals Halloween.

Maar het is ondertussen wel uitgegroeid tot een heel populair feest. Op die dag kopen Japanse vrouwen chocolade voor hun geliefde of voor een collega.

In maart beantwoorden de mannen die aandacht op hun beurt met een gelijkaardige attentie. De chocolade-industrie is in Japan big business en zeker in de periode februari, maart: dan worden tonnen chocolade het land ingevoerd.

We hebben ondertussen ook zelf onze eigen Japanse chocolade, die niet moet onderdoen voor die van andere landen met een oudere chocoladetraditie”.

Ririko: “Ik ben 20 jaar geleden naar België gekomen nadat ik in Japan een Belgische man had leren kennen. Hij was naar Tokyo gekomen om een cursus Kendo te volgen. Gedurende enkele jaren heb ik aan de opleiding japanologie van de Universiteit Gent les gegeven. Nu begeleid ik vooral Japanse groepen die België bezoeken. Je moet weten dat er in Japan

Maar als Japan zijn eigen chocolade heeft, waarom kopen talloze Japanse toeristen zich blauw aan Belgische chocolade tijdens hun bezoek aan België?

“Dat heeft te maken met de prijs: in Japan is chocolade dubbel tot driemaal zo duur als hier. Het is niet uitzonderlijk om in Japan één praline te kopen aan 2 euro”.

© ARNOUT WILLEMS

Terwijl een onaangename slagregen de schaarse toeristen naar de randen van de Grote Markt verdrijft, zwiept een genadeloos koude wind over de verweerde kasseien van het eeuwenoude plein. Zelfs het bladgoud dat nogal kwistig over de barokke façades werd gekliederd, heeft in dit barre winterweer zijn glans verloren. Ondanks het kille weer blijft de Grote Markt een obligate statie op weg naar dat andere icoon van het internationaal massatoerisme wat verderop in de Stoofstraat.

Omdat we graag willen weten wat onze aardgenoten uit het Verre Oosten te horen krijgen tijdens hun al te korte bezoek aan ons land, gaan we op zoek naar een groepje Aziatische toeristen. We vinden die wonderwel al na enkele minuten tegenover het portaal van het neogotische Broodhuis. Onze ontmoeting blijkt een voltreffer want de Japanse Ririko Koga wil wel een halfuurtje voor ons uittrekken, de tijd die de landgenoten die ze vandaag rondleidt nodig hebben om wat chocolade in te slaan voor hun terugreis naar het land van de rijzende zon. Ririko (uit te spreken als “Li-li-ko”) is een sympathieke Japanse die al 20 jaar in Gent woont. Ze staat ons te woord in 10

Wie denkt dat Japanse gidsen als Ririko zich tijdens rondleidingen beperken tot het verstrekken van wat banaliteiten en clichés over Manneken Pis en Belgische gastronomie zit er helemaal naast: “Ik vertel ook over het dagelijkse leven van de Belgen: hoe ze leven, hoe het onderwijs en het belastingsysteem hier werken. Japanners schrikken bijvoorbeeld als ik hen vertel dat in België jongeren vanaf 16 al alcoholhoudende dranken mogen drinken. In Japan mag dat pas vanaf je twintigste. Ik vertel hen ook dat je in België niet je schoenen moet uitdoen als je bij iemand op bezoek komt…

Natuurlijk komen ook meer cultuurhistorische verhalen aan bod: je mag niet vergeten dat Japanners op school ook leren over de westerse geschiedenis”.

ook deze replica krijgt elke maand een ander kostuumpje. Miljoenen Japanse pendelaars zijn dus al vertrouwd met het beeldje nog voor ze een voet in Brussel hebben gezet!”

Dat Ririko op een heel gedegen manier gidst, blijkt ook uit haar antwoord wanneer ik vraag wat de Japanners te horen krijgen in de Stoofstraat wanneer ze voor de oudste inwoner van Brussel staan: “Ik vertel hen dat het een beeldje is dat een oude fontein versiert en dat de Franse koning, Lodewijk XV, voor het eerst een kostuumpje schonk aan de stad”. De ongeloofwaardige stadslegenden komen dus niet eens aan bod. Bovendien blijkt dat de inwoners van Tokyo nog een andere reden hebben om even tot voor het standbeeldje te kuieren: “In een van de grootste stations van de Japanse hoofdstad, het Hamamatsucho Station, staat al sinds de jaren 1952 een kopie van het Brusselse origineel. En

Ririko est une Japonaise qui habite déjà depuis vingt ans en Belgique.

Elle parle un néerlandais parfait. Elle guide chaque année des milliers de compatriotes en visite en Belgique.

Elle aide également des équipes de tournage japonaises lors des prises de vue pour les programmes télé de tourisme. Comme guide, elle ne se contente pas de donner des informations culturelles et historiques, mais elle raconte également des récits de la vie de tous les jours en Belgique. Acheter du chocolat est un must pour tout Japonais qui visite Bruxelles. Les femmes japonaises offrent une boîte de chocolat à leur bien-aimé ou à leurs collègues le jour de la Saint-Valentin.

Nog voor het einde van ons gesprek groeperen haar Japanse toeristen zich bijna onmerkbaar rond onze Japanologe, rijkelijk voorzien van tassen vol Belgische chocolade. Zij zijn klaar voor de terugreis, maar eerst nog een rondleiding op de Zavel. Iets zegt mij dat hun tassen nog zwaarder zullen worden …

Stefan Moens

Résumé en français

STADSBERICHT

ROERIGE VERGADERING OVER DE CENTRALE LANEN

Veel schoon volk in de AB voor de tweede participatievergadering over de centrale lanen op 22 januari. Maar volk dat zich roerde, met veel lawaai en papieren ‘vliegerkes’, gemaakt van protestfolders, die richting eerste rij gestuurd werden. Daar

zetelden namelijk de burgemeester en enkele schepenen.

Tijdens deze tweede vergadering werden de resultaten van het participatietraject over de heraanleg van de

centrale lanen voorgesteld en werd aangetoond hoe de wensen en verwachtingen zullen worden geïntegreerd in het zogenaamde masterplan.

De ‘top 24’ brengt de prioritaire voorstellen samen, verdeeld over thema’s als zachte mobiliteit, stadsmeubilair en verlichting, cultuur en economie, kunst in de openbare ruimte. Hier werden vragen over gesteld en bedenkingen geuit. Vooral het feit dat het aantal participanten aan het participatietraject erg beperkt was (60 deelnemers aan werkgroepen en 626 bevraagde passanten op straat, waaronder slechts 47% bewoners) was voor velen een probleem.

Maar de zorg van de aanwezigen ging toch vooral naar het thema mobiliteit.

Net zoals bij de eerste participatievergadering werden heel wat vragen gesteld over de relatie tussen het project heraanleg en het mobiliteitsplan en de gevolgen daarvan voor de woonbuurten rondom de lanen. De ‘miniring’ kan duidelijk op geen begrip rekenen.

Er werden ook spandoeken uitgerold tegen de geplande vier ondergrondse parkings. Het thema mobiliteit was echter net als bij de eerste vergadering alweer onbespreekbaar, wat aanleiding gaf tot heel wat boegeroep.

Een volgende algemene vergadering is gepland in juni.

OPLOSSING PRIJSVRAAG ETENTJE AB RESTO JANUARINUMMER: VOOR DE LEZERS VAN DE VIJFHOEK De Markten nodigt 20 lezers uit voor een bezoek aan het Broodhuis Het Broodhuis is gewijd aan de geschiedenis van de stad. Aan de hand van retabels, beeldhouwwerken, wandtapijten, gravures, schilderijen en maquettes van Brussel maak je kennis met de oorsprong van de stad, haar ontwikkeling door de eeuwen heen en het leven van haar inwoners.

De originele versie van de bekendste inwoner van Brussel, Manneken Pis, en zijn uitgebreide garderobe worden zorgvuldig bewaard in het imposante neogotische gebouw. Na de rondleiding door de permanente collectie, die ongeveer een uur en een kwartier zal duren, kan u daarna nog de lopende tentoonstelling “Brussel tikt Duits” bewonderen. Afspraak op donderdag 26 februari om 13u30 op de trappen van het Broodhuis.

• Reservatie: 02 512 34 25 demarkten@demarkten.be

© ARNOUT WILLEMS

In welk jaar, welke maand en op welke dag werd dit gebouw op het Bloemenhofplein definitief beschermd als cultureel erfgoed?

De voormalige brouwerij Van Dooren werd op 12 maart 1998 definitief beschermd.

Patrick Wouters formuleerde het juiste antwoord en mocht genieten van een lekkere maaltijd in het AB resto.

11

COLOFON

BERICHTJES VAN HIER EN GINDER VERENIGINGEN EN ANDERE LEUKE ACTIVITEITEN De Vlaamse Club voor Kunst, Wetenschap en Letteren organiseert in februari, telkens op maandagavond om 19u45, lezingen in De Markten. Op 2 februari geeft VRT correspondent Dirk Vermeiren zijn mening over het hedendaags Turkije en op 23 februari zal historica Els Witte het hebben over haar ontdekkingstocht naar de wortels van het Orangisme.

• Info: www.vlaamseclubbrussel.be, info@vlaamseclubbrussel.be CM Sint-Michielsbond organiseert op dinsdag 3 februari om 19u30 een infoavond in de Markten met als thema “burn-out”.

• Info & inschrijvingen: vorming.smb@cm.be 02 240 85 06 Mobiliteit in de stad Brussel: stilstaan of in beweging?

Sprekers Philippe Van Parijs (UCL), Livia de Béthune (Sum), Bianca Debaets (CD&V, Brussels staatssecretaris) en Brigitte Grouwels (CD&V, senator) geven hun visie over mobiliteit in de stad Brussel. Waarheen met de centrale lanen, de parkings en het Schumanplein? De Markten, donderdag 5 februari om 20u, gratis toegang.

• Info: CD&V Stad Brussel, thomasvandormael@gmail.com In een heel klein boekje, een toevallig op de kop getikt Brussels almanakje uit het jaar 1750, komt het alledaagse leven van 12

onze voorouders op zeer ludieke wijze terug tot leven. Ontdek dit uniek stukje erfgoed aan de hand van raadseltjes, kortverhalen en advertenties afgewisseld met instrumentale muziek en liedekens op zondag 8 februari om 15u in de Kunsthumaniora, Chrysantenlaan 26, 1020 Brussel.

talent te ontplooien. Iedereen kan deelnemen. Je kan reageren als individu, collectief of via een vereniging. Er is minimum 250 en maximum 5000 euro mee te winnen. De deadline voor het indienen is maandag 2 maart om 16u.

De volledige projectoproep vind je op www.brussel.be.

• Info: anja.stroobants@brucity.be

Advertentiewerving: De Markten, 02 512 34 25, demarkten@demarkten.be Verantwoordelijke uitgever: Isolde Boutsen De Vijfhoek is het maandblad van De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel 02 512 34 25, demarkten@demarkten.be, www.demarkten.be

De leden van "De Zingende Brug" houden op zondag 1 maart van 15u tot 18u hun zangstonde in De Markten. Iedereen van harte welkom!

• Info: www.dezingendebrug.be

• Info: 02 770 68 21 jozefdevocht@hotmail.com

OPROEP Gezocht: creatief Brussels talent!

De projectoproep Nederlandstalige aangelegenheden wil Brusselaars aanmoedigen om hun creatief en artistiek

Foto’s: De Markten en ingezonden Lay-out en druk: Drukkerij Atlanta Schaffen Oplage: 6.600

• Info & reservatie: brussel@davidsfonds.be 0479 10 22 89

Heb je wat vrije tijd en ben je op zoek naar een nuttige en aangename ontspanning, dan is bridgen misschien iet voor jou. Elke dinsdagnamiddag wordt er gebridged van 14u tot omstreeks 17u15 in gemeenschapscentrum Op-Weule, Sint-Lambertusstraat 91 in Sint-Lambrechts-Woluwe.

Werkten aan dit nummer mee: Nora De Kempeneer, Pol Vervaeke, Etienne Philips, Jan Op de Locht, Valérie Procès, Hilde Van Geel, Marcel Rijdams, Arnout Willems, Marleen Janssens, Stefan Moens, Werner De Bus, Fran Lomme en Charles Six.

Naamloos-1 1

26/01/2015 10:18:20

BRUSSELSE INTERLITRATOURCARROUSEL Interlitratour is een brede samenwerking van Vlaamse cultuurfondsen, literaire organisaties, zelforganisaties en cultuurhuizen. Interlitratour gaat op zoek naar literaire pareltjes in de wereld, in Brussel, en in de wereld zoals ze vertegenwoordigd is in Brussel. De vele literaturen in deze wereld zijn op zich al een culturele schatkist van onschatbare waarde. De literaire kruisbestuiving in smeltkroes Brussel verrijkt deze schatkist met schitterende edelsteentjes.

Het Belgisch Roemeens huis Arthis en MuntPunt nodigen u uit voor een tourtje op twee carrousels. Bij Arthis kan je terecht voor een rondje gerechten en kookboeken uit de hele wereld. In MuntPunt kunnen kinderen van 5 tot 10 tussen 14u30 en 17u meedraaien in een verhalenmolen met sprookjes in het Nederlands, Frans, Arabisch, Roemeens en Spaans.

• Zaterdag 7 februari vanaf 12u Het volledige programma: www.interlitratour.be

Met de steun van de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

De Markten maakt deel uit van Cultuurcentrum Brussel.

Steun De Vijfhoek: uw steun blijft welkom op rekeningnummer BE62- 433-1147061-61 van De Markten met vermelding "steun De Vijfhoek".

Voor het maartnummer van De Vijfhoek zijn teksten en aankondigingen welkom tot uiterlijk 12 februari.

Openingsuren onthaal: Openingsuren onthaal: maandag tot donderdag van 9 tot 20u, vrijdag van 9 tot 17u en zaterdag van 9 tot 13u (behalve tijdens de schoolvakanties)