“Pas weer levensgenieter na de laatste wedstrijd”

Andries Brouwer zeilt in de zomer van 2019 voor het eerst naar de start van de lytse A. Het is zijn debuut als schipper. Een succesvol debuut, kunnen we achteraf rustig stellen, want Brouwer wint vijf van de zeven wedstrijden en zet daarmee het kampioenschap op zijn naam.

Door de pittige weersomstandigheden op het IJsselmeer verhuist de IFKS in 2019 een wedstrijd naar de Fluessen. Ook daar is het hard werken voor Brouwer en zijn bemanning. Foto: ThomasVaer Fotografie

“Of we altijd vanuit Akkrum blijven varen, is de vraag. Het dorp voelt zich vooral betrokken bij het SKS-skûtsje van Pieter. Dat begrijp ik ook wel. Daarom, als een dorp of stad geïnteresseerd is om zich aan ons te verbinden en we worden het eens, dan zit er zo een ander zeilteken in het zeil.”

Hij omschrijft zichzelf als een levensgenieter. Maar hoe dichter de IFKS-wedstrijden naderen, hoe minder ruimte er is voor dat genieten. Andries: “In de laatste uren voor de start ben ik een heel ander mens. Dan herken je me niet, een dikke zenuwpees. Totdat het startschot klinkt, dan verander ik op slag en word ik rustig, fanatiek en heel berekenend.’’ De 33-jarige schipper van het Akkrumer skûtsje De Reuzen woont aan boord van de Solide. Het schip ligt afgemeerd aan It Stalt in Akkrum. Een mooie plek, vlakbij zijn werk op de Frisian Queen van Pieter Meeter en een goede uitvalsbasis voor de trainingen. De Reuzen waarmee hij in 2019 het kampioenschap in de A-klein won, ligt ernaast. Klaar voor een nieuwe kampioenstitel?

“Het wordt een verrassing! Ik heb de andere skûtsjes niet gevolgd en we hebben ook niet tegen ze kunnen zeilen. Ik weet dus niet of ze wat hebben aangepast. Wij hebben alles goed in de verf gehouden en alleen twee nieuwe fokjes aangeschaft, verder niks. Die voelden bij het trainen goed aan, dat gaf wel vertrouwen.” Heel veel is er nog niet getraind. “Te druk, het waaide te hard, of de bemanning was niet compleet omdat sommigen ook op het SKSskûtsje van Pieter Meeter zitten. Zelf ben ik daar fokkenist. En de SKS gaat altijd voor. Voor mij hoeft trainen met een incomplete bemanning niet. Het heeft geen zin omdat je niet op elkaar ingespeeld raakt. Dan blijf ik liever voor de wal liggen.”

“We trainen altijd in de buurt, meest op de Pikmar of de Wide Ie. Het gaat mij vooral om shiphandling. Als we de Tynje eerst in vier keer nemen, en door scherp zeilen en trimmen dat terug kunnen brengen tot drie keer, dan ben ik tevreden en trots. Die ervaring neem je ook mee in de wedstrijd.” “De bemanning is een vriendenploeg. Ongeveer de helft heeft echt zeilervaring, de rest komt van de wal. Dat kan prima, als je maar inzet toont. Op het voordek, bij de lieren en de schoten wil ik wel beslist iemand met ervaring hebben. Dat is essentieel. Zij moeten aan een knikje genoeg hebben om te weten wat ik wil.”

“Ik ben jammer genoeg slecht in het uitleggen. Eén of twee keer, dan moet je het eigenlijk snappen. Daarna laat ik wel eens een krachtterm vallen, of ‘Moet ik het zelf doen?’. Niet handig, het is de spanning. Vaak neemt een van de andere bemanningsleden het dan wel even over. En het lost zich altijd op. Discussies aan boord, daar hebben we geen tijd voor. Als ik een fout maak, dan weet ik dat zelf ook snel genoeg. Ik moet daar dan wat mee, het is mijn schuld. Na afloop hebben we het erover bij een biertje. Dan is alle kou snel uit de lucht, want we hebben allemaal iets gemeen: we willen winnen.”

“Pieter Meeter gaat dit jaar weer mee als adviseur. Op het SKS-skûtsje van Akkrum is hij de baas, op De Reuzen ben ik het. En dat gaat prima. Ik leer heel veel van hem en ben nog lang niet uitgeleerd. Hij is onder andere bij de start heel belangrijk. Als je goed uit de start komt heb je de helft van de winst al binnen.” En ook de andere helft van die winst zeilt Brouwer bij elkaar. In 2019, zijn eerste jaar als schipper, wint hij de A-klein. “Dat had ik niet verwacht. Ik wist wel dat dit skûtsje het kan, ook al is het geen Piipster maar een Bijlsma, maar het moet er wel uit komen. Het liep super. Met nog één wedstrijd te gaan waren we al zeker van de titel. Normaal nemen we na de wedstrijd even een paar biertjes, niet te veel. Ik wil de volgende dag geen katers aan boord. Deze avond hadden we wel even lekker doorgezakt. De volgende morgen hadden we alles dichtgereefd, gewoon lekker meezeilen. Ons niet druk maken. Maar we kwamen zo super uit de start, en ja, dan gaat het winnaarsbloed stromen. Dus de reven eruit en knallen! Wonnen we die ook nog! Toen kon ik eindelijk genieten. Voor en tijdens de wedstrijd lukt me dat eigenlijk niet. Ik pak wel een biertje, maar in mijn hoofd ben ik dan al weer met de volgende dag bezig. Hoe zetten we het zeil, waar wil ik bij de start liggen. Die vragen malen door mijn hoofd. Maar na de laatste wedstrijd ga ik eigenlijk ‘terug-genieten’ van wat we met z’n allen geflikt hebben.” “Ik hoop ooit schipper op een SKS-skûtsje te worden. Dat is wel een droom. Het mag ook, want mijn oma was een Ferwerda en komt uit een skûtsjegeslacht. Ik heb ook wel een paar mooie skûtsjes op het oog. Ik ga dan wel de feestjes van de IFKS missen, die zijn gezelliger dan bij de SKS. Daar is elk team toch meer op zichzelf, bij de IFKS gaat iedereen na afloop samen de tent in.” En dan is er ook nog het feestelijk binnenhalen van de IFKS-kampioenen in het centrum van Lemmer. “De SKS zou dat ook in de kom van Lemmer moeten doen, veertien skûtsjes met de winnaars vooraan. Dat heeft volgens mij meer sfeer dan het Starteiland. Maar zover is het natuurlijk nog lang niet. De prachtige leerschool die de IFKS is, duurt voor mij nog zeker vijf jaar. Dan zien we wel verder. Nu genieten, want zeilen is het mooiste wat er is. Dat weet ik al sinds ik een klein jochie was.’’

Blijdschap bij Andries Brouwer en zijn adviseur Pieter Meeter na het winnen van het kampioenschap. Foto: ThomasVaer Fotografie