15 minute read
Happy stones brengen geluksmomentjes 1
from Leeuwarder Seniorenkrant 11
by Devea
en veegde de pakhuizen aan. “Heel soms hielp ik ook wel eens een klant. Dan zei ik: ik help u graag, maar ik moet wel even zoeken. Het was ook voor mij een doolhof.”
ALS JE IN DE ZAAK WILT WERKEN, MOET JE HET GEWOON ZEGGEN
Advertisement
Het was niet vanzelfsprekend dat Martijn in het familiebedrijf ging werken. “Dwingen is nooit goed. Je moet er geschikt voor zijn en je moet het leuk vinden”, zegt Auke. “Mijn ouders hadden tien kinderen en er zaten maar vier broers in de zaak. De rest maakte een andere keuze en dat was prima.” Martijn is de enige van de jongere generatie die in het bedrijf werkt en heeft nooit druk gevoeld. “Ik ben er heel vrij in gelaten”, vertelt hij. “Mijn vader vroeg me op een dag hoe ik de toekomst zag. Ik durfde niet te zeggen dat ik graag in de zaak wilde. Misschien was het te vroeg of kon ik beter nog even verder leren. Maar mijn vader zei toen: als je in het bedrijf wilt werken moet je het gewoon zeggen. Dat was voor mij een belangrijk moment.”
ALLEEN MET REPETITIES OP SCHOOL
De moeder van Martijn wilde graag dat hij nog een paar jaar naar school ging. Het werd een compromis: werken en leren. “Ik ging alleen nooit naar school, alleen met repetities”. Opa begint te lachen, want die heeft een vergelijkbaar verhaal. Auke: “Ik ben als jongetje van vijftien na de ambachtsschool in de winkel gaan werken. Na een paar jaar wilde ik naar de HTS, maar dat was van korte duur. Ik had vijf jaar gewerkt hè? Als je dan weer in de schoolbanken moet, dat is een drama. Ik viel altijd in slaap”, zegt hij met een olijke blik. “Ik kwam ook alleen maar als er repetities waren. Mijn cijfers waren prima, maar de school eiste dat ik altijd aanwezig was. Toen ben ik ermee gestopt. Daar heb ik geen spijt van gehad, al is leren nooit verkeerd. Maar ja, toen ik stopte met school moest ik in dienst, eenentwintig lange maanden. Verschrikkelijk. Ik was de vierde zoon in het gezin, maar de broer boven mij werd afgekeurd. En dus moest ik. Ik heb mijn tijd uitgezeten, ben daarna teruggegaan naar de zaak en nooit meer weggegaan.”
EEN KLANT HEEFT ALTIJD EEN VERHAAL
Het is mooi om de raakvlakken te zien tussen opa en kleinzoon, al benadrukken ze beide dat ze erg verschillend zijn. “Mijn opa bekijkt alles op een hele kalme manier”, zegt Martijn. “Ik ben iets minder geduldig.” Ze hebben wel dezelfde kijk op klanten. Een klant is een klant, of hij nu iets voor een dubbeltje of honderd euro koopt. Hij komt weer terug en daar gaat het om. Martijn: “Een klant heeft altijd een verhaal. Die is ergens mee bezig en heeft iets nodig. Dat maakt het interessant, want vaak los je echt een probleem op.” “Bij ons krijgen ze uitleg en oprechte aandacht”, vult Auke aan. “Als mensen voor iets komen, dan vraag ik waar ze het voor nodig hebben. En dan zeg ik regelmatig: maar dan kun je toch veel beter dat en dat nemen?” Auke vindt dat zijn kleinzoon het heel goed doet. “Maar ik leer nog iedere dag van hoe opa de dingen aanpakt”, zegt Martijn.
ALLE 40.000 PRODUCTEN
Klanten die bij Hoyte komen bedient Auke precies zo als vroeger. Ze zijn wel mondiger geworden, maar dat vind hij niet erg. “Dat geldt ook voor mezelf. Vroeger durfde je niets aan een dokter te vragen. Tegenwoordig heb ik een weerwoord. Daar prakkiseerde je vroeger niet over. De wereld is veranderd en je moet meebewegen.” Dat Auke met zijn tijd meegaat blijkt uit het feit dat hij degene is die de afgelopen jaren alle 40.000 producten uit de boeken van de oude winkel in het computersysteem heeft gezet. “Als Martijn iets opzoekt in het systeem, dan heb ik het erin gezet. Ik vind het leuk om te doen en je blijft geestelijk fit als je nieuwe dingen leert.”
NOG 50 TOT 60 UUR PER WEEK
Martijn heeft nog volop plannen voor zijn winkel aan de Verlengde Schrans, maar voor hem geen snelle verkoop via een webshop. “Geef mij maar ouderwetse persoonlijke aandacht en advies. De bonnetjes schrijf ik ook nog steeds met de hand. Dat hoort gewoon bij deze winkel.” Hij kiest heel bewust voor lokale samenwerking. Zoals bij de actie van de houten regentonnen, die via wijkverenigingen met korting aangeboden worden. Driehonderd per jaar zijn het er en opa maakt ze allemaal. “Ik werk nog zeker 50 tot 60 uur in de week. Met zestig jaar ben ik uit de zaak gestapt. Mijn vrouw en ik hebben toen een wereldreis gemaakt. Ik was van plan om daarna twee dagen in de week te werken, maar dat is niet erg gelukt”, zegt hij met een lach.
’S NACHTS OP EN NEER NAAR HURDEGARYP
Afgelopen december kreeg Auke een nieuwe knie. “De dokter zei bij de controle dat ik alles mag doen. Dat was een gevaarlijke uitspraak, want ik ben nog heel veel van plan. Ik rijd motor en voetbal nog steeds bij MKV. Nou ja, ik ben erbij,” zegt hij grinnikend. Hij heeft altijd veel aan sport gedaan. Zijn eerste marathon liep hij op zijn 47e in New York. Later volgden nog Berlijn en London. “Omdat ik weinig tijd had, liep ik ’s nachts om twaalf uur op en neer naar Hurdegaryp om voor die marathons te trainen.” Auke is in het bezit van drie Elfstedenkruisjes. De afgelopen korte winterperiode kwam precies op het verkeerde moment. “Toen zat ik met mijn knie. Ik wilde heel graag het ijs op, maar mijn vrouw heeft me tegengehouden. Het was ook niet verantwoord hoor!”
Voor Martijn is de manier waarop zijn opa nog in het leven staat heel inspirerend. “Ja prachtig toch? Ik heb zelfs een keer samen met opa in hetzelfde team gevoetbald. Wie maakt dat nou mee?”
Opa en kleinzoon brengen veel tijd met elkaar door. Martijn: “Als ik vakantie heb, dan ga ik het liefst naar opa en oma in Noorwegen. Ze hebben daar een huis en er zijn altijd familieleden te vinden.” Zestienhonderd kilometer is het naar Noorwegen. Auke doet het tegenwoordig in twee etappes, maar hij rijdt nog gewoon zelf. Ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht. ■
Bevrijdingsdag vieren we in het hele land met de Vrijheidsmaaltijd. Chef Yvette van Boven bedacht deze Vrijheidsmaaltijdsoep speciaal voor 5 mei 2021. We nodigen u uit de soep ook zélf te bereiden. Geniet van de soep, sta stil bij vrijheid en deel uw moment met #vrijheidsmaaltijd. Zo zijn we toch een beetje samen. In samenwerking met de Seniorenbond en maaltijdservice Van Smaak bezorgt Bevrijdingsfestival Fryslân op 5 mei bij 10.000 senioren en zorgmedewerkers in Fryslân de Vrijheidsmaaltijdsoep. Dit wordt grotendeels gedaan met historische én moderne voertuigen van Keep Them Rolling en Defensie die separaat van elkaar de soep bezorgen in de provincie. U kunt zich niet meer aanmelden voor het ontvangen van de soep. De verspreiding van de soep is wel de hele dag live te volgen bij Omrop Fryslân.
www.bevrijdingsfestivalfryslan.nl
INGREDIËNTEN VOOR 4 PERSONEN
c 60 ml (of 4 eetlepels) olijfolie c 150 gram (ongeveer 1 stuk) prei, in ringen c 2 knoflookteentjes, fijngehakt c 1 eetlepel kerriepoeder c 300 gram bloemkoolrijst c 200 gram vastkokende aardappel, geschild en in blokjes c 1 blik (400 ml) kokosmelk c 750 ml groentebouillon c 150 gram doperwten c 300 gram bladspinazie c 150 gram kleine broccoliroosjes c 3 bosui fijngesneden in ringetjes (Zee)zout c Versgemalen zwarte peper
BEREIDINGSWIJZE
1. Verhit de olie in een grote pan en fruit daarin op middelhoog vuur de preiringen, knof-look en kerriepoeder, tot de prei glazig is en felgroen. 2. Roer de bloemkoolrijst en aardappelblokjes erdoor en zet ze even aan. 3. Blus af met de kokosmelk, breng aan de kook en giet de bouillon erbij. Laat de soep nu, zonder deksel, 20 minuten zacht koken tot de aardappel met een houten lepel langs de rand van de pan makkelijk te breken is. 4. De soep moet nu wat zijn ingedikt door de bloemkoolrijst en aardappelblokjes. Is hij nog te dun, kook hem dan nog een minuut langer op hoog vuur in. Is hij naar uw smaak juist te dik, giet er dan nog een plensje water bij 5. Voeg dan de doperwten, bladspinazie en de broccoli toe en gaar die nog 6 minuten mee. Roer de bosui erdoor en breng de soep op smaak met zout en peper.
“Mijn interesse voor geschiedenis heb ik te danken aan mijn meester Van der Noord uit de zesde klas”, zegt Johan. “Hij kon prachtig vertellen over vroeger en gaf ons werkstukopdrachten waar ik mij volledig op stortte. Ik schreef over de Beurs, de Waag, de Kanselarij, noem maar op. Vanaf dat moment liet het mij niet los. Ik werd zelf ook onderwijzer met geschiedenis als specialiteit.”
“Onze historie is onze identiteit, iets waar wij uit voortkomen. Ik wil dan ook weten hoe het gewone volk leefde. De geschiedenisboekjes staan vol verhalen over hoe het de adel verging. De koningen en keizers, allemaal in de mooiste kleren met een pruik op. Maar over het dagelijks leven in de straat staat weinig geschreven. Wist je bijvoorbeeld dat op de Weaze, nu een rosse buurt, vroeger de elite woonde? Hoe dat zo verloederd is, dat is interessant.”
“Daarom zit ik in de Wurkgroep Histoarysk Dronryp. Inmiddels hebben we ook monumentendagen en historische wandelingen. Ik zoek het tegenwoordig meer in de fysieke dingen. Bijvoorbeeld het graf van Eise Eisinga, zowat bij mij voor de deur. Dat hebben we opgeknapt en er een glasplaat overheen gezet.”
In zijn boek De Schrans ‘een historische beschrijving’ beschrijft Dalstra hoe twee jonge Joodse gezinnen uit Huizum zijn weggevoerd naar het vernietigingskamp Auschwitz/Birkenau. Pas sinds een jaar weet hij de gruwelijke details.
“Via mijn website kreeg ik een bericht van Tjits Puijker, die op zoek was naar informatie over Marianne Reindorp. Zij had bij het opruimen van haar ouderlijk huis een poëziealbum van Marianne gevonden. In de familie ging het verhaal dat haar oma dit album voor iemand moest bewaren. Dan komt mijn speurzin meteen naar boven. Ik kwam erachter dat de oma van Puijker het album in 1942 kreeg van haar overbuurvrouw, ene Marianne Wallege.” Marianne woonde met Herman Wallege en hun twee kinderen in de Bosboomstraat in Huizum. Toen nog behorend bij de gemeente Leeuwarderadeel. Het was de tijd dat Joden niet meer gewoon boodschappen mochten doen. “Als ze wat wilden kopen dan leverden ze ’s ochtends voor acht uur een briefje in bij de winkel en konden ze de boodschappen tussen drie en vijf in de middag ophalen. Herman had samen met zijn vriend Samuel de Winter op de Schrans in ‘verboden tijd’ groente gekocht. Ze werden verlinkt, opgepakt en afgevoerd zonder hun vrouw en kinderen nog te zien.”
HET POËZIEALBUM VAN MARIANNE
Poëziealbum met een oorlogsverhaal “ONZE KLEINKINDEREN ZULLEN AAN DE HAND VAN PERSOONLIJKE VERHALEN DE GESCHIEDENIS BETER MEEKRIJGEN”
De oud-Leeuwarder Johan Dalstra, nu woonachtig in Dronryp, is een historische speurder die onder andere boeken schreef over de Schrans en de Verlengde Schrans. Hij was vijf jaar voorzitter van de Leeuwarder historische vereniging Aed Levwerd en tegenwoordig lid van Wurkgroep Histoarysk Dronryp. Laatst werd Dalstra getipt over een poëziealbum met een triest oorlogsverhaal, dat zich afspeelt in Huizum. Reden voor de Seniorenkrant om hem op te zoeken.
Al snel na de arrestatie van haar man moest Marianne het huis in de Bosboomstraat verlaten. Het werd opgeëist door de Duitsers, die er soldaten huisvestten. “Zij trok in bij de vrouw van Samuel de Winter, Magdalena, die met vier kinderen om de hoek in de Ruysdaelstraat woonde. Het duurde maar een paar maanden, toen moesten de twee vrouwen zich ook melden en ze werden met hun kinderen op transport gezet naar Westerbork. Onderduiken vonden zij geen optie, omdat de ‘Joodsche Raad’ had verteld dat ze naar Polen gingen en hun mannen weer zouden terugzien. De waarheid bleek schrijnend anders.”
Herman en Samuel waren al in de zomer van 1942 in Auschwitz/Birkenau omgekomen. Een lot dat de anderen ook te wachten stond. Marianne en Magdalena werden met hun kinderen op 23 november 1942 direct bij aankomst in Auschwitz vergast. “Binnen een half jaar twee jonge gezinnen niet meer in leven. Ook de rest van hun families overleefde de kampen niet. Het poëziealbum van Marianne Wallege-Reindorp is het enige tastbare bewijs van hun dagelijkse bestaan.”
De regel in het album “Want niemand is er die verlangt naar ramp of tegenspoed” geeft een wrang gevoel als je weet hoe het met Marianne afliep. “Maar een verhaal als dit, hoe triest ook, moet verteld worden. Om te voorkomen dat het ooit weer gebeurt. Onze kleinkinderen zullen aan de hand van dit soort persoonlijke verhalen de geschiedenis beter meekrijgen. Daaraan bijdragen is een nuttige taak op mijn oude dag.” ■
Wonen als een vorst zonder zorgen in een XXL PLUS appartement
De ruwe grondwerkzaamheden zijn klaar, het fundament wordt gelegd. Op de grote bouwplaats in de Leeuwarder wijk Nylân wordt op dit moment gewerkt aan de bouw van een bijzonder appartementencomplex. Een buitengewone plek; letterlijk en figuurlijk. Want in het middelpunt wordt een overdekte mediterraanse binnentuin van circa 2.000 m2 gerealiseerd. De tuin zorgt voor veel leuke contactmomenten en het groen is bovendien goed voor ieders welzijn. Het is een plek om rustig een boek te lezen of om de (klein)kinderen te ontvangen. Vandaar de naam ‘Mipatio’, ofwel: mijn binnentuin.
Genieten van ruimte en vrijheid Alles draait in Mipatio om maximale levenskwaliteit en het ultieme gevoel van vrijheid. De appartementen zijn dan ook uiterst ruim van indeling met een oppervlakte van 100 - 120 m2 .
De Mediterrane binnentuin De overdekte tuin is een unicum in Nederland. Door middel van een uitgekiend eco-systeem is het er elke dag genieten in een aangename sfeer. Groen is immers goed voor een mens. De tuin is naast een plezierige ontmoetingsplaats ook een plek waar je alleen van kan genieten. In de tuin bevinden zich tevens een grand café en speelvoorzieningen voor (klein)kinderen.
Professionele sportruimte Naast de tropische binnentuin wordt er ook een moderne en professionele sportruimte ingericht voor individueel sporten of sporten onder begeleiding. Gastenverblijven Familie of vrienden over de vloer? Of de (klein)kinderen een weekendje te logeren? Speciaal voor hen zijn er in Mipatio hotelsuites. Luxe en comfortabele kamers met alle privacy voor gasten.
Eten, drinken en meer Een cappuccino in de ochtend? Gezellig lunchen met vrienden? Zelfs dat kan in Mipatio.
Het sfeervolle café-restaurant heeft een uitstekende keuken. Een aangename plek waar je ook uitgebreid kunt dineren.
Nog meer woonkwaliteiten In een Mipatio appartement is het veilig wonen. Daarnaast is het gebouw niet vrij toegankelijk, wel zo’n prettig gevoel. Mipatio heeft een zeer gunstige ligging ten opzichte van diverse uitvalswegen en het Medisch Centrum Leeuwarden (MCL) ligt op slechts enkele minuten afstand. Zelfs ‘Green mobility’ is aanwezig. Hier kan zorgeloos en energiebewust een elektrisch vervoermiddel gehuurd worden.
Energiezuinig en duurzaam Een Mipatio appartement wordt vanzelfsprekend energiezuinig, duurzaam en verantwoord gebouwd. Naast vloerverwarming is er ook vloerkoeling. Door de opbrengst van eigen zonnepanelen is het geschatte energieverbruik slechts € 35,00 per maand. Dus weg met die hoge energielasten.
Vereniging van Eigenaren Mipatio is eigenaar van de aanwezige voorzieningen en
Meneer en mevrouw de Boer hebben een van de Mipatio appartementen in Leeuwarden gekocht.
“Ik kan straks gewoon de deur achter mij dichttrekken en hoef me dan nergens meer zorgen over te maken”, aldus mevrouw Tiny de Boer over het besluit om een Mipatio appartement te kopen. Ook de dichte nabijheid van het stadscentrum spreekt tot haar verbeelding. “Maar vijf minuten van de stad en toch in een mooie groene omgeving. Verder zie ik als voordeel dat er om de hoek allerlei winkeltjes zijn.”
Haar man, de heer Roel de Boer sluit zich hierbij aan. “Wij wonen nu landelijk in Elsloo met veel grond om ons heen. Wij zijn nog steeds fit als begin zestigers, maar we begonnen enige tijd geleden wel te kijken naar een wat kleinere comfortabele woning, want ouder worden is een kwestie van tijd. Leeuwarden heeft zich ontwikkeld als een fijne stad en is prettig om in te verkeren. Daar ben ik ooit nog op school geweest.” Op de vraag waarom nu juist Mipatio en geen ander appartementencomplex antwoordt de Boer: “Wij gaan helemaal voor het concept van Mipatio. Al die extra faciliteiten maakt het allemaal erg ideaal!”
Al ruim 85% Bouw gestart! oplevering januari 2022 verkocht.
...toen mijn ouders vertelden dat ze overwegen om een Mipatio appartement te kopen. De vrijstaande woning die ze nu hebben is te groot en de tuin begint van een lust tot een last te worden. Volgens mijn ouders is het fijn om alles gelijkvloers te hebben. Daarnaast is het veilig wonen, omdat het gebouw niet voor iedereen toegankelijk is. De binnentuin met grand café en speelvoor- zieningen, maakt het voor onszelf ook extra leuk om met onze kinderen bij opa en oma op bezoek te gaan.”
verantwoordelijk voor de kwaliteit en het onderhoud van de aangeboden faciliteiten. De V.V.E bijdrage van € 211,00 per maand (100m2) is all inclusive. Er is zelfs al een reserve van € 250.000,00 voor toekomstig groot onderhoud.
Nog slechts enkele appartementen te koop!
Meer informatie en verkoop Bent u geïnteresseerd in dit unieke project en wilt u meer informatie? Bel ons dan gerust op: (085) 773 41 51 Neem ook eens een kijkje op: www.mipatio.nl
