DROPEN I HAVET
Nei kamerat, du framleis i namnet
sosialdemokrat
d’er høgrebylgjer att og fram, sirenesong om kjøpekrafta, marknadsmakta
skatteletten, rentekuttet, kort fortalt
kroner og øre, flod og fjøre og snipp snapp snute. Det var ein gong …
du Jonas Gahr Støre, du sjølvskrivne isbadar oppunder jol, midtsumars krålande splitter naken, sjela kan henda åleine, forlaten, som flygande skrømtet Hollendaren, sjølve nordsjølibrettoens kvinande drott … det var ein gong, seier eg eller INGEN vesle tingen attunder palma på audaste øya
og øya eit øyra, venstre øyra, mørkerblikket såg og såg, drøymde, eg drøymde på trettande døgeret. Hollendaren song INGEN høyrde Hollendaren syngja ein annan song og sanneleg, det var dropen i havet, ein drope så fullgod ein drope kan vera innanføre vidsveimde flaskepostverda voggande voggande sov no, min kjære … einskilde dropen, meir eller mindre heile soga, eventyret
Nei kamerat, du framleis i namnet sosialdemokrat
høgare bylgjer, annan song om klassar og kamp, dei nautiske mila ideologane talde langsetter ruta, biletleg tala sjøvegen framåt, bokstavleg tala framtidsleia?
INGEN den tingen attunder palma i venstre øyra, det var
INGEN som skreiv brevet Hollendaren meinte å skriva igjen og igjen i nedgangstida, drukningstida. INGEN isbada
INGEN kråla i drukningstida
Hollendarens bilete obskurt, fordreia, men venstre øyra, mørkerblikket såg og såg dei skarpe teikna
NOKON , ein annan, med skarpaste kniven i palmeborken rissa og rissa og rissa
Hollendarens bilete flygande skrømtet trassig, opprørsk
dømt, fordømt kvilelaus hug, kvilelaust minne ...
Jonas du Jonas
d’er HISTORIA , dette. Hollendarens bilete framkalla traume
drøymde eg drøymde på trettande døgeret, visste eg sov sov no, min kjære
i underjordsgrotta, kjellarbua, visste eg låg på luftmadrassen
Fuktig fuktig
i murpussverda. Klimaskifte latente virus. Fiskane måpa i flaskepostverda. Og brevet
Hollendaren meinte å skriva, men INGEN skreiv …
Ai ai kaptein! ai ai INGEN , eg, ubrukeleg pronomen, ei maske (i staden for namnet), eg eller INGEN drøymde, høyrde
Hollendaren syngja
åleine, forlaten
Hollendaren song
om’n Ola på jorda, sosialdemokraten fuglane kjende, fuglane fylgde toeine ramnar, hugen og minnet kjende og fylgde han Ola han Ola
Hansebergknatten, praktisk tala kommunist. I Jesu namn
hugsar du han, han Ola?
Fødd omkring nittensytten puraste purunge proselytten i trettitre, han Ola på jorda flytande skapnad frå innlandsfylket, frå langt oppi lia høgt oppi åsen, Hansebergknatten austanføre nordre, vestanføre søre
du Jonas Gahr Støre, du sjøvande friskus, turgjengar sjølvsagt og skilaupar au i norskaste draumen om terra firma; han Ola, me hugsar han Ola på jorda, INGEN og eg som to dropar vatn, eg og INGEN , maska og namnet og NOKON tør påstå d’er enkelt å tenkja språklege greiene speglar kvarandre, namnet og maska og NOKON tør påstå d’er enkelt å tru dropane dryp, dropane fell i samla flokk, den eine, trur me heilskapens bilete, heilskapen, trur me einskilde dropens bilete; han Ola streva med orda, sta-sta-stammaren streva, og likevel … Ola han las, Ola han tala, seier eg eller INGEN vesle tingen attunder palma på audaste øya, venstre øyra, mørkerblikket og hei fallera og tuddelidei og praten gjekk i grannelaget – By og land hand i hand? – Ola, han Ola og skrinnaste jorda trekte til seg alle orda – Mirakel! mirakel! – Orakel! orakel! komen frå inkje frå Hansebergknatten! – Kva mæler dei no, gåsa og kua og prestegardskatten?
Hollendaren song, draumkvædet skvalpa visste eg sov på trettande døgeret, visste eg låg på luftmadrassen i underjordsgrotta, kjellarbua forrådsrommet, kyklopens hòle
i draumelogikken, eg hadde jo lese
Odyssevskvædet, Syrgjesongane
Prosperos bøker, Totalberedskapsmeldinga og andre tekstar, epikrisar
og teikneseriar, gulna aviser. INGEN , den farken hosta og harka og ville nok skildra robinsonaden, audaste øya
og Kalvedanselva, heimstadens vasstraum Okserautfossen (ei betre nemning). INGEN , den nuten hamna i elva, Kalvedanselva buldra og braka, lekamen styrta som fullgode dropen, himmelske dropen eine i mengda engelen lik. INGEN , den dotten dansa og dansa nedover nedover
Kalvedanselva, vidare nedover, vidare ut og plaska i havet og havet
ifylgje nyare forsking … havet, ein spegel flytande flate, bylgjande skapnad
brumma brumma
– Prøv, du arme, prøv å gjetta talet dropar eg har skoda i denne mi tid
Hollendaren song og tidvasstabellen tulla meg inn og snusklysa bolna og leppa ho svall og blodet det beva i venstre øyra, men lærte ei lekse, lærte og trudde hovudet vakna. NOKON skimta
Hollendarens skute INGEN om bord og NOKON trudde flygande skrømtet INGEN berga, trudde dei leika toeine saman som toeine ramnar høgt i det blå havflata spegla
Og skuggane segla segla segla trudde trudde
slutten fekk slutta, byrjinga byrja det trettande døgeret, du lydhøyre Jonas NOKON vil tenkja NOKON vil hugsa
Støre-regjeringa tjuetjuefem
redningsaksjonen, politiske håpet om medbør på ferda
– Jens, han Jens må det verta! halleluja, han Jens, kamerat! – Bedyrar han er sosialdemokrat
– Pinocchio! Pinocchio! padre Geppetto ventar på deg
Og skuggane segla d’er fuktig i grotta, kjellarbua vasskadar her, vasskadar der flekker forsikringsselskapet syntest var greie heilt ubetydelege, bortanom språket avtalen, pengar
all fornuft. Og råmen i lufta han gjer noko med meg, eg pustar han inn råmen i lufta, pustar, eg pustar, du gråsprengde grublar eg nektar lyda forsikringsselskapet
Nei kamerat, nei nekta du lyda den høgaste befaling: ALT me skjøna liksom skjøna i rette stunda, krisestunda då NOKON trudde mannskapet trudde ansvaret kvilte på deg åleine
åleine, forlaten
du kvilte, du slumra innunder dekk, det storma som verst og loddet vart kasta og loddet fall, dropen i havet og redninga kom, slukte deg heil du lydhøyre borgar
slik det står skrive
Akk den trua den trua … som før, då me visste kva lesnaden kravde, kva tysdagen tydde tysdagen tydde framhald fylgjer i Donald-blada, sosialdemokratiet og framhald fylgde tysdagen etter ved sengetider, me trudde me trudde, men
INGEN saltvatnet atter gurgla
Donald Duck var Donald Duck, INGEN kvekka kvekka og havet (ifylgje nyare forsking) brumma brumma
– God morgon, god natt eg kjenner deg att dropen frå ovan, INGEN i mengda, eine som liknar kvar einaste drope kvar einaste drope liknar ein engel, smeltande engel
Velkomen velkomen igjen og igjen
eg ynskjer deg hell eg ynskjer deg lukke
Og tysdagen etter …
Hollendaren song åleine, forlaten om’n Ola på jorda, sosialdemokraten
åleine, forlaten Hollendaren song veit kje kor lenge, men
etter ei stund dreiv INGEN i land på audaste øya du tenkja deg kan tenkja og hugsa
audaste øya
venstre øyra mørkerblikket
bilete bilete
minne minne
Gløym no ikkje sosialdemokratanes raudaste alder medan du høyrer pengefolkskvalder trumpistfascismens vreidegalder
Gløym no ikkje medan du høyrer, medan du tolkar meiningar, målingar flod og fjøre, blårussprat om kroner og øre
Gløym no ikkje gløym no ikkje …
Min gode herr Støre, du vart vel lei prognosar profetiar jeremiadar
Jeremias, forresten var undervegs, er undervegs og rykte fortalde, kort fortalt om klissblaute Jonas i kvalfiskens buk og Stoltenbergs ljos i kvalfiskens buk
– Pinocchio! Pinocchio! padre Geppetto ventar på deg
Men såpeboblene? Nei kjære vakre … kjære vakre vene snille deg, kamerat d’er kje spørjetime no, ei heller sentralstyremøte kaffislabberas
gemyttlege pølsefesten stolleiken, aurete tilstanden der me spring som galne, jaktar bablande pannekaka grisefôret i folkelege underhaldningsprogrammet
Nei kamerat, enno for tidleg, enno for seint byrjinga slutta, slutten fekk byrja lenge før blåaste morgonen grydde havet brumma, spegelen akka, såpebobler steig steig
oppover ↑ ploppa, sprakk ↓
og merkantile merksemda merkantile merksemda merka seg einstaka dropen, smeltande engel og seinare, plutseleg meiningar, målingar tretti prosent! Jens, han Jens! Jeremias Jeremias
treng kje forhasta seg, treng kje fleire såpebobler blåsa no, i augneblinken
Dropen, ein drope ein drope er fallen og falla skal dropen igjen og igjen og sjølvsagt må draumkvædet renna renna vyrda straumen, bileta koma slik bilete kjem til dømes
Hollendarens bilete, obskurt fordreia og landkrabbebiletet Ola, han Ola tømmer han fløytte i ungdomsåra, fløytar han var treskjerar au Ola, han Ola hoppar og sprett og av med hatten viss hatt du plar bruka, me ropar hurra!
Men kjøtstykket utstrekt på luftmadrassen i underjordsgrotta kjellarbua forrådsrommet kyklopens hòle beredskapslageret i draumelogikken? Greitt å få nemna alderen tærer, kroppen trøytnar på audaste øya
venstre øyra mørkerblikket på luftmadrassen
Eine, det andre forvandla forvandla som dropar i elva, dropar i havet som brakke bokstavar, store bokstavar NOKON rissa rissa og rissa og teikna skapa bilete bilete i palmeborken i brevet eg skreiv
Hollendaren song og INGEN skreiv krulla og stappa brevet i flaska og flaska vart kasta, flaska og brevet til bylgjene gjevne
– Farvel farvel
Nei kamerat, høgrebylgjer att og fram, sirenesong?
Nei kamerat, ein annan song, høgare bylgjer d’er kampen det står om klassekampen, fellesskapen attergangarsongen pessimismen surrealismen, elegien med andre ord framhald fylgjer framhald fylgde
