Muziek
The Tibbs op de Hoornse Stadsfeesten
“Muziek is alles”
Op vrijdagavond 21 juni spelen The Tibbs op de Hoornse Stadsfeesten. De band met de driekoppige blazerssectie kent nóg een sterke troef: Elsa Bekman (21), de zangeres die omschreven wordt als de ideale kruising tussen Dusty Springfield en Janis Joplin. Elsa Bekman stond al eerder op de Hoornse stadsfeesten maar dan als winnares van de singer-songwritercontest 2009. Als 17-jarige deed ze mee omdat ze zichzelf een podiumplaats op de Roode Steen had beloofd. “Maar toen stond ik daar, op dat hele grote en wel erg lege podium. Ik won, maar ik dacht: ‘ik moet een band hebben, ik moet kunnen knallen!’” Bekman maakt muziek sinds haar vijfde. Van blokfluit- en zangles bij muziekschool Gerard Boedijn tot het schrijven van haar eigen nummers sinds haar twaalfde. “Ik leek echter de enige in mijn omgeving die zo bezig was met muziek. Ik zocht mensen zoals ik.” Westfries Pop Kollektief Gitarist Henk Kemkes (49) en drummer Bas de Vries (46) maken ook muziek sinds hun middelbare schooltijd, maar dat is voor hen iets langer geleden. De Vries: “In de jaren 80 had je hier in Westfriesland zoveel ruimte voor muziek. In elk dorp was wel een jongerencentrum met podium. Daar kon je meters maken, de muziek in je vingers krijgen.” Het muzikale klimaat was geweldig in die tijd, bevestigt Kemkes. “Jongerencentrum Troll had op vrijdagmiddag jamsessies, stond je als 15-jarige opeens te jammen met Hans Dulfer! Daar leer je van.” De Vries en Kemkes prijzen initiatieven van toen als het Westfries Pop Kollektief (WPK) en Drop. “Misschien is dat de basis voor de rijke Hoornse muziekoogst van nu: Tim Knol en Jacco Gardner hebben internationaal succes. Wat Onno Smit doet, vinden we ook geweldig (red: Beans & Fatback, Lefties Soul Connection). Maar je ziet het vaker in provinciesteden met een sterke regiofunctie; uit Zwolle komen bijvoorbeeld ook veel goeie muzikanten.”
Eigen soulgeluid The Tibbs hebben een eigen soulgeluid dat voorbij de geijkte soulklassiekers gaat. De Vries legt uit dat zij niet de zoveelste soulband wilden zijn die alle bekende stampers speelt. “De covers zijn meer van de Soutern Soul-kant dan het bekende Motown-werk.” Twee jaar geleden zochten ze een nieuwe zangeres. Kemkes had Elsa gespot op YouTube. “Wat een strot! Maar op de auditie kwam ze te laat en ze had niets ingestudeerd. ‘Dit wordt niks’, dachten we. Tot we een eigen nummer lieten horen en zeiden: ‘doe maar wat’. Wij speelden, zij deed mee en na een minuut vergat ik welke akkoorden ik aansloeg. Het ging gewoon vanzelf. Het klopte, opeens waren The Tibbs The Tibbs en hadden we het geluid dat we zochten.” Ook al zit er zoveel jaren tussen; Bekman en de bandleden vinden elkaar in de muziek. Kemkes: “Je kunt dingen afspreken met elkaar; iets harder of zachter spelen. Maar als je samen speelt en je pakt het op voorbij je eigen partijen, hoort wat er nodig is, krijgt het zijn eigen dynamiek. Dan voel je met zijn allen dat het werkt en kun je nieuwe nummers creëren. Dat is magie.”
Foto: PJF Productions
Verloren liefde “Ik zocht altijd mensen om muziek mee te maken,” aldus Bekman. “Sinds The Tibbs zijn ze er. Met de band maar ook daarbuiten kan ik steeds vaker met mensen jammen, muziek maken, nieuwe nummers schrijven.” Bekman startte met het conservatorium in Haarlem maar stopte daar weer mee. “Het werd me te technisch; je bent zo aan het uitrekenen in je hoofd wat je moet doen, dat er geen plaats meer overblijft voor het gevoel.” En dat
Hier in Westfriesland • Zomer 2013
7