Ondernemers in de wijk: Autoservicestation Roggen

meer ‘witte pompen’ dus het kon niet meer uit. Ja, bij mij kon je nog in je auto blijven zitten terwijl je auto getankt werd en de ramen werden schoongemaakt, kom daar nu nog maar eens om.”

In het ‘hokje’ staan vier stoelen, als bewijs dat het hier erg gezellig kan zijn. “Ja, vroeger had ik hier veel aanloop, soms zoveel dat ik ook buiten een tafeltje en stoelen moest neerzetten,” vertelt Johan.

De oudste Oosterpoorters weten het misschien nog wel, vroeger stonden op deze plek twee boerderijtjes met een Appelhof erachter. “Mijn vader werd getipt dat de boer was overleden en heeft het hele zaakje gekocht voor 16.000 gulden. Ik was toen 7 jaar. Mijn vader verbouwde het in tien jaar tijd tot een woning en een garage met benzinepomp. Ik ben geboren en getogen in een café naast de Bontebrug, waar nu nieuwe flats staan, aan de overkant van het water dus. Maar ik zag het niet zitten om in een café te werken, hoewel dit soms ook wel op een café lijkt,” lacht Johan. “Mijn vader stopte ook met het café en werd garagehouder.”

“Toen ik op mijn 17e van de ambachtsschool afkwam ben ik bij mijn vader gaan werken. In die tijd deden ze niet moeilijk over een garage en benzinepomp in een woonwijk. Die stonden vroeger overal langs de kant van de weg.” Maar Johan was wel de eerste en enige in de Oosterpoort. “Ik had heel veel klanten uit de wijk, vooral de kleine ondernemers. Er waren hier toen veel kleine winkels, bakkers, slagers, kruideniers, noem maar op.” Ze zijn nog te herkennen aan de grote ramen. Johan Roggen

“In 1993 zag ik toevallig een maquette van de gemeente met wat ze allemaal van plan waren met het Kwintterrein, maar mijn bedrijf stond er niet op,” vertelt Johan verontwaardigd. “Dus ik de gemeente gebeld en ja hoor, ze waren gewoon vergeten mij uit te kopen! Maar ze hadden een stuk grond van mij nodig en dan wil de gemeente wel goed meewerken. Dus kwamen we overeen dat ik de garageboxen aan hen zou verkopen en ik kreeg daar een ander stuk grond voor terug. Daar heb ik een grote loods opgezet die ik nu als stalling verhuur.” Een mooie win-winsituatie.

Johan doet geen ingrijpende autoreparaties meer. “Het werken in zo’n krappe ruimte onder een auto lukt niet meer, dan moet ik steeds door de knieën en dat valt op mijn leeftijd niet mee.”

Maar servicegericht is hij nog steeds, voor kleine dingen kun je altijd bij hem terecht. Daar kan ik over meepraten want een van mijn vorige auto’s, bij hem gekocht, wilde wel eens niet starten en dan kwam hij gewoon bij mij langs met zo’n grote kickstarter. Het heet met recht een autoservicestation!

Inmiddels heeft zijn dochter met haar man ‘De Meeuw’ overgenomen en daar is hij veel te vinden; toen ik aankwam zette hij net de tafeltjes buiten in de lak. Zijn schoonzoon heeft het bedrijf achter het hok van Johan dat mobieltjes en computers repareert. Ook daar helpt hij. Om jaloers op te worden, zo’n hechte familie! OO

“Het was een mooie tijd en ik kende bijna iedereen, ik heb de wijk in mijn leven erg zien veranderen, maar het blijft hier gezellig. Ik heb 32 jaar benzine verkocht, maar er kwamen steeds