WORTEL
Duivel-doet-al Jef Meyvis stopt er mee
Het einde van het Worteltje WORTEL - Enkele dagen voor kerstmis viel het laatste nummer van het Worteltje in de brievenbus van 480 abonnees. Jef Meyvis, jarenlang de duivel-doet-al achter dit dorpsblad, stopt er mee. Met pijn in het hart, zoals blijkt tijdens ons gesprek. Op 30 september 1967 verscheen de eerste uitgave van het Worteltje, een initiatief van toenmalig pastoor Rik Luyks. Het idee ontstond, zoals we lezen op de voorpagina van het blad zelf: - op een zolderkamer - na een lange droom - en een vurig verlangen naar samenwerking tijdens de stichtingsvergadering van de Jeugdraad in aanwezigheid van 2 leiders van de K.A.J., 2 leidsters van de K.L.J. jongens, 2 leiders van de Scouts, 2 leiders van de K.A.J., 2 leidsters van de Chiro, 2 leidsters van de K.L.J. meisjes en meneer pastoor. Het blad was 12 bladzijden dik en bracht, naast nieuws van de hoger genoemde jeugdverenigingen, een bijdrage over VNA Wortel en het Sportcomité en een oproep “Waar liggen onze soldaten”, om de adressen van onze jongens bij het leger te kennen. Want, zo lezen op de eerste bladzijde, “Eén van de bijzonderste redenen van het verschijnen van het “Worteltje” is wel: onze soldaten van de parochie de gelegeheid geven kontakt te verzekeren tussen het thuisfront en henzelf. Daarom sturen wij hen telkens een gratis blad. Mannen van den troep, wij vergeten u niet ver van huis”. Maar de meest kenmerkende bijdrage was zonder twijfel “De Klapekster zei”: een dagklapper met veel kleine berichten en anekdotes uit het dorp. Zo vernemen we dat Fons Geerts een half uur voor hij moest vertrekken naar het gemeentehuis,
ontdekte dat hij twee linkse trouwschoenen gekocht had en dat René Beyens tot de ontdekking kwam dat in de kerk van Wortel een beeld staat van een heilige met aan één voet zes tenen.
Redactie In 1967 verschijnt het Worteltje driemaal. Het novembernummer is al behoorlijk dikker en het kerstnummer telt al 28 bladzijden, met nieuws van verschillende verenigingen van Wortel en opvallend veel bijdragen van of over Wortelse missionarissen. Al vlug wordt duidelijk dat er een redactie nodig is en dat men een groep van vaste medewerkers moet uitbouwen om het blad viermaal per jaar vol te schrijven. In het eerste nummer van de tweede jaargang worden de redactieleden en de vaste medewerkers voorgesteld. De redactie bestaat uit René Bogaerts, Frans Snels, Frans Kimpe, Jan Vermeiren, Jos De Bruyn, Jef Meyvis, Luc De Backker, Jan Fransen, Leo Wouters en Chris Swannet. Naast deze mensen kan men rekenen op de vaste medewerking van E.H. Pastoor, Armand Huet, Jules Noeyens, Leo Vanhaute, Marcel Van Ammel, Francois Dedecker, Louis Peeraer, Jezefa De Clerck, meester Braspenning, Jeanne Geerts, Hilda Donckers, Jul Vannuffelen, Danny Van Opstal en Jef Baeten. Met deze ploeg is zo goed als elke vereniging vertegenwoordigd en dat merk je ook aan het blad. In de tweede jaargang verschijnt het Worteltje gemiddeld op meer dan 40 bladzijden en zijn alle verenigingen met een bijdrage aanwezig. Daarnaast zijn er gesprekken met inwoners van Wortel, verslagen van de gemeenteraad en een kruiswoordraadsel.
In 148 nummers brengt het Worteltje het verhaal van de verenigingen en nog veel meer. 42
Jef Meyvis
Na de hoogmis Aanvankelijk wordt het Worteltje verkocht bij de uitgang van de kerk. Maar dat brengt problemen met zich, omdat men nooit weet hoeveel exemplaren men moet voorzien. Om dit te vermijden gaat men al vlug met abonnementen werken. Jef Meyvis: Het Worteltje was aanvankelijk opgericht door en voor de jeugdbewegingen van het dorp. We hoopten dan ook dat zij voor de werving van abonnementen zouden zorgen. Maar dat lukte niet echt. Ze konden er nochtans iets aan verdienen voor hun clubkas. Gaandeweg werd ook de redactie minder actief, en zo kwam al het werk steeds meer op de schouders van enkele mensen terecht. Ik kon in al die jaren rekenen op de medewerking van de verenigingen en op een aantal mensen die algemene artikels schreven. Ik denk dan aan Juul Noeyens en Armand Huet en Bernard Siebelink, om er maar drie te noemen. Al de artikels ondertekend met ‘reporter 13’ zijn van Armand Huet. Ook voor het ophalen van het abonnementsgeld kon ik altijd rekenen op mensen als Karel Sijsmans van de Pastorijstraat. Maar de laatste jaren werd het steeds meer een familiezaak. Gans de familie hielp bij het verzamelen en het nieten van de bladzijden. DHM: Maar nu is het definitief gedaan? Ja. In het voorlaatste nummer deed ik al een oproep aan kandidaten die het werk willen overnemen. Ik ontving veel reacties van mensen die willen helpen, maar dat is niet voldoende. Ik stop er mee, met pijn in het hart. Mensen van onze leeftijd mogen niet meer zeggen “dat gaan we later doen”. Op onze leeftijd is “later” gelijk aan “nu”. En dan moet je knopen doorhakken en keuzes maken. Met pijn in het hart. (fh) De 37 jaargangen van het Worteltje, in totaal 148 nummers, kan je inkijken in het Stedelijk museum op het begijnhof van Hoogstraten. Ze brengen het verhaal van bijna veertig jaar verenigingsleven in een dorp.