Hans Van Opstal - Al 26 jaar speler bij VNA Wortel
De drang om te winnen is nog altijd even sterk WORTEL – Hans Van Opstal is ‘met pijn in het hart’ uitgeweken naar de Burg. Van Aperenstraat in Hoogstraten, maar blijft in hart en nieren Wortelaar. Daar verdedigt hij al 26 jaar lang de blauw–witte kleuren van zijn VNA Wortel: eerst zeven jaar in de jeugdreeksen en nu bijna 20 jaar lang in het eerste elftal. Hans is 36 jaar geleden in het moederhuis van Hoogstraten geboren, maar is een echte Wortelaar, net zoals zijn grootvader Vic en zijn vader Louis Van Opstal. Zoals bijna alle jongens van zijn generatie tekende hij op zijn 10de bij VNA. Hij begon er bij de miniemen, die toen getraind werden door Jef Meyvis, en doorliep de andere jeugdreeksen tot hij op zijn 17de een vaste plaats kreeg in het eerste elftal.
Oudste speler en laatste man Bij de miniemen, de kadetten en de scholieren speelde hij wel eens voorin, maar gaandeweg zakte hij af naar de verdediging en in het eerste elftal is hij verdedigende middenvelder, voorstopper of laatste man. Hans is van de generatie met talentrijke spelers als Pol Vermeiren, ‘dreke’ Snoeys en Ed Aerts, allemaal spelers die al meer dan vijf jaar geleden gestopt zijn met voetballen. Trouwens, Hans is veruit de oudste speler van de eerste ploeg en met zijn 36 jaar, zeven jaar ouder dan de tweede oudste speler van de ploeg. Van zijn generatie is alleen Wim Brosens nog actief, maar dan bij de reserven. Maar het leeftijdsverschil is geen probleem, integendeel. Hans kan best opschieten met de jongere generatie, zowel tijdens de wedstrijden als op de trainingen, die hij zelden mist.
Vierde provinciale Wortel is een kleine gemeente en VNA een ploeg met een gezond financieel beleid. Het is dan
ook bijna vanzelfsprekend dat Wortel in vierde provinciale reeks, de laagst mogelijke reeks, uitkomt. “En”, zegt Hans, “het zal steeds moeilijker worden om naar derde te promoveren. De voetbalbond wil naar een structuur met één 1ste provinciale, twee 2de , drie 3de en zes 4de provinciale reeksen”. Het eerste jaar dat Hans in de eerste ploeg speelde, promoveerde Wortel met trainer Rik Nuyts, van 4de naar 3de provinciale. Toen speelde VNA zes jaar onder trainer Rob Brosens en zakte uiteindelijk terug af naar 4de, om zich daar tot vandaag te parkeren. Aan trainer Rob Brosens heeft Hans de beste herinneringen. Er was een zeer goede sfeer in de groep, Rob had een goed tactisch inzicht en kon het eventueel nog eens voordoen ook. Het gebeurde dat hij op zijn 50ste inviel bij de reserven en dan nog veruit de beste speler van het veld was. Op onze vraag naar de meest talentrijke spelers waarmee hij gespeeld heeft moet Hans niet lang nadenken. “Luc Goetschalckx was een zeer goede doelman, maar is veel te vroeg gestopt”, zegt Hans, “Ook Joeri Meyvis, die de jeugdreeksen doorliep bij Germinal Beerschot en nu bij St.Lenaerts speelt, is een heel goede speler. Maar de meest getalenteerde speler waarmee ik gespeeld heb is ongetwijfeld Dominiek Mertens”, zegt Hans, “gans de ploeg draaide rond Dominiek, hij kon alleen het verschil maken. Maar”, gaat Hans verder, “Dominiek, die ooit nog voor Turnhout in tweede klasse speelde, had geen gemakkelijk karakter. Zo heeft hij bij ons ver-
VNA Wortel in 1989 met onderaan, als vierde van links Kris Rosiers en uiterst rechts Marc Snoeys, twee vrienden spelers die inmiddels overleden zijn.
schillende seizoenen niet afgemaakt. Dat zegt genoeg” besluit Hans. Maar het is niet allemaal zonneschijn. Zo verloor Hans ooit op één jaar tijd drie vrienden spelers: Peter Wijnen en Kris Rosiers stierven na een auto-ongeval en dan was er nog het tragische overlijden van Marc Snoeys, als gevolg van een kopstoot tijdens de wedstrijd. Zo’n zaken vergeet je nooit.
De drang om te winnen Hans denkt voorlopig nog niet aan stoppen, al beginnen de jaren te wegen. Op dit moment is hij gekwetst waardoor hij nog maar één wedstrijd in de eerste ploeg speelde. “Op je 36ste herstel je niet zo vlug meer als op je 18de”, weet Hans. Ook zijn vrouw Sandra Dekkers en hun kinderen Victor (5) en Jules (2) zien vader niet altijd even graag vertrekken naar de trainingen op dinsdag en donderdag en de wedstrijden in het weekend. Maar het einde is nog niet in zicht. “Ik heb een sterke drang om te winnen en geef me voor de volle 100 %. Ik verwacht dat ook van de andere spelers die de trainer selecteerde voor de eerste ploeg. Ik heb alle respect voor de reserve ploegen, waar het zeker aangenaam spelen is. Maar omdat de drang om te winnen er lager ligt, zie ik mezelf daar nog niet eindigen. We houden het voorlopig bij het eerste elftal”, besluit Hans. (fh)
7