OMSLAG VERHAAL
Jack Nobelen
With a guitar in my hand "Just give me bread and water, put a guitar in my hand, 'cause all 1 need is music and the free electric band". Zo zong Albert Hammond in zijn hit 'Free electric band' in 1973. Jack Nobelen leeft niet direct op water en brood, dat van de gitaar en de rockband is perfect op hem van toepassing. Sedert zijn negende hangt er een gitaar om zijn schouder en vanaf zijn puberjaren speelt hij in bandjes. Al jaren is hij leadguitarist van Stiletto, band waarmee hij elk weekend op de planken staat. Het mag dan ook niet verwonderen dat hij een verwoed verzamelaar van gitaren is en over een fraaie collectie beschikt.
Van akoestisch naar elektrisch Jack kwam voor het eerst in aanraking met de gitaar toen hij negen was en zijn buurjongetje er een kreeg. Hij was er weg van en begon er al gauw zelf op te spelen. Moeder Nobelen, zelf muzikant, stimuleerde haar zoon. Hij kwam op de muziekschool en volgde daarnaast lessen in het Verbond van Mandoline en Gitaarorkesten. Akoestisch en klassiek. In school speelde hij wel met gelegenheidsbandjes. maar in de lessen kwam pop en rock nog niet voor. Volgende stap was het conservatorium in Rotterdam en privaat lessen bij Wim Brioen in Lier. destijds een grote naam in de klassieke gitaar. De rockmuziek begon stilaan zijn rechten te eisen, vooral toen Jack met enkele jongens van Strijheek en Galder een band vormde. Highway heette die en ze speelden heavy-metal. "Ik ontdekte Jimi Hendrix en was meteen verkocht. Clapton en Rory Gallagher waren ook idolen, Jimi 1-lendrix is de allergrootste. Gedaan met klassiek en akoestisch, elektrisch zou het zijn. Het is toen heel snel gegaan en ik heb sindsdien haast nooit meer klassieke muziek gespeeld op gitaar".
Gibson en Fender "Mijn eerste elektrische gitaar was meteen een schot in de roos. Het was een tweedehands Gibson SG gebouwd in 1963, gekocht in een instrumentenwinkeltje in Roosendaal. Ik kende toen nog niet veel van gitaren, dus deze was een toevalstreffer. Het is een prima muziekinstrument, ik speel er nog steeds op". "In elektrische gitaren heb je twee grote soorten, stromingen zeg maar. Enerzijds hambuckers of double coils, dat is met dubbelspoelelementen. Zij geven een vol, donker, bruin geluid en worden veel gebruikt voor rock en jazz. Anderzijds de 'single coils', met eenspoelselementen. Zij geven een helder geluid, meteen typische twaing in de sound. Veel gebruikt in country en blues. Er zijn veel gitaarbouwers die beide soorten in hun gamma hebben, maar elke stroming heeft wel zijn moederbedrijf. Gibson voor de hambuckers en Fender voor de single coils. Er zijn ook merken die beide systemen in één gitaar combi-
Sommige doe je na een tijd weg. andere wil je nooit meer kwijt. Wat je favorieten gebruiken speelt natuurlijk ook een rol". Jackheeftnu 15gitaren in huis. 12 dek,trische en 3 akoestisehe. Daarbij zijn een paar pareltjes, echte collectoritems. Een Music Man van Steve Lukater van Toto. Door Stese zelf bespeeld en van een handtekening voorzien. Een Peavy Woifgang met inscriptie van Eddy Van Halen. Eén van de bekendste heavy-metal gitaristen en trendsetter voor allerlei technieken op deze gitaar, zoals het tappen met twee handen op de hals van de gitaar. Een heel goede 'Strat' (Fender Stratocaster). Absoluut pronkstuk is een Gibson Les Paul. "Een bijzonder fraai exemplaar. De body is van mahonie en het front van curled meaple, de toetsen van ebbenhout ingelegd met paarlemoer. Alles volledig handwerk. Deze instrumenten worden trouwens enkel op bestelling gemaakt. De mijne is in 1995 gemaakt en was besteld en persoonlijk bij de fabriek in de States afgehaald door een winkelier. Ze bleek helaas zo goed als onverkoopbaar. Acht jaar heeft ze in zijn winkel gestaan. Begin dit jaar heb ik ze met hem geruild voor een goede Fender en een kleine opleg. Het is een juweeltje, echt vakwerk. Ik heb ze slechts één keer meegenomen op een optreden, want toen ik ze laten taxeren had, durfde ik er niet meer mee op stap. Ze blijkt zowat een mooi wagen waard te zijn."
4
Op het podium neren, zoals PRS = Paul Read Smith. Carlos Santana bijvoorbeeld speelt met dat instrument". Gibson kwam voor het eerst met een elektrische gitaar op de markt in 1935, de Gibson SE. SE stond voor Spanish Electric. Het was een klassieke Spaanse gitaar met een elektrisch element opgebouwd. Fender was in 1951 dan weerde eerste met de ons meer bekende "Solid body" (= zonder de klassieke klankkast), de SB Telecaster. "Beide merken hebben een gitaar die droom is van elke gitarist. De Fender Stratocaster en de Gibson Les Paul. Een goede gitaar zoals een Fender kost al gauw 2,5 tot 3 duizend euro. Een Les Paul kost daar een veelvoud van. Er zijn er ook goedkope budget-gitaren, al vanaf 3 - 400 euro. Maar dan is het dikwijls een lucky-shot om een goede te hebben. Seriewerk, weet je. Maar het kan, zonder meer. Het hoeft niet altijd duur te zijn om goed te zijn".
Pronkstuk Jack heeft tijdens zijn carrière als gitarist tientallen instrumenten in zijn bezit gehad, in totaal wel een vijfti gtal. "Het is een oneindig verhaal omje techniek te verbeteren, een andere sound te zoeken. Zo probeer je telkens nieuwe instrumenten uit en vindt je steeds wel iets nieuws, iets beter.
Jack is best tevreden met zijn collectie. "Mijn verzamelwoede is nu wel een beetje geluwd. Met die Les Paul heb ik werkelijk een droom in handen en daarbij een paar zeer fraaie verzamelstukken. Voor mijn optredens met Stiletto neem ik telkens een viertal instrumenten mee, voor een verschillend geluid en verschillend gestemd. En als reserve, voor als er een snaar breekt. Zolang ik speel heb ik steeds geruild, gekocht, verkocht. Maar ja, je weet nooit wat voor moois je soms nog tegenkomt." Is het verzamelen wat minder. spelen doet Jack dagelijks. Hij geeft les aan een aantal enthousiaste jonge gitaristen uit de buurt. "Nummers leren spelen weet je. geen uren notenleer. Twaalf akkoorden waarmee je een goed nummer kan spelen. Zo houden ze hun goesting. Een als ze het graag doen, gaan ze vanzelf wel verder". Wekelijks staat hij met zijn band Stiletto wel ergens in België of Nederland op het podium. Al 11 jaar speelt hij samen met Jan Verheyen, Carla Bouwhuis, Lies Sadonius en Stefan Verstraeten. "Spelen ben ik nog lang niet beu, optreden evenmin. Ik wil het nog lang blijven doen, nog minstens tien jaar. Als ik zie hoe Mick Jagger nog rondspringt op het podium, mag dat zeker geen probleem zijn". (jaf)