OMSLAG VERHAAL
Ronny Pijpers
In de sfeer van een bruin café Ronny Pijpers houdt van oude dingen, niet zo héél oud, wel uit grootmoeders- of overgrootmoeders tijd; meer bepaald uit de jaren '30, '40 en '50. Hij heeft zich dan ook helemaal omringd met dingen die destijds nieuw waren maar nu op de rommelmarkt te vinden zijn. Kasten, stoelen, tafels, wandversiering, de klok en de spiegel, het is allemaal oud, enkel Ronny is jong in het huis aan de Kerkstraat waar hij woont.
Bruin café 'Ver,amelen beiton bij mij met jeneverkruikjes: die roepende sfeer op van een bruin café en daar voel ik mij in thuis. Ik ben toen ook begonnen met het verzamelen van oude reclamepanelen. Ge kent dat wel: die blikken platen die buiten, en soms ook binnen in het café hingen om de klant bepaalde merken aan te prijzen'. De muren van woonkamer en keuken hangen inderdaad vol van die vroegere platen.
Liefde voor oude radio's Ronny's eerste oude radio kreeg hij van zijn ouders: die hadden de radio hij het begin van hun huwelijk al tweedehands gekocht, dus die had al een respectabele leeftijd. Hij belandde op Ronny's slaapkamer cii hoe meer hij die radio zag, hoe mooier hij hem vond. Toen Ronny later op zichzelf ging wonen. verhuisde de radio vanzelfsprekend mee. Nu hij meer ruimte had ging Ronny op zoek naar andere exemplaren. 'Je hebt er wel veel plaats soor nodig: die radio's
—
uit de eerste helft van vorige eeuw zijn echte meubelstukken. Die kregen indertijd een ereplaats in het huis, soms in de 'beste kamer', hoog op een schab waar de kinderen er niet bij konden'.
De zoektocht We Londen niet zo direct weten waar je een oude radio moet zoeken maar Ronny kent onderhand wel de weg. 'Naar antiekwinkels ga ik niet want daar zijn ze te duur. Ik vind ze op rommelmarkten maar daar zijn ze dikwijls stuk en dan heb ik er nogal wat herstelwerk aan. Verder zoek ik ook via internet: daar worden radio's aangeboden en kun je een bod doen. Kan ik zo een koop sluiten, dan ga ik de radio zelf halen, dat mag al ver weg zijn. Ik heb ook enkele radio's gekocht in het radiomuseum in Olen: ook advertentie's gezet in Kempenklok en Koopjeskrant. Zo leer je ook mensen kennen die in hetzelfde geïnteresseerd zijn en kun je al eens een radio ruilen. Oude radio's worden niet zoveel verzameld: ik ken wel enkele mensen in groot-Hoogstraten maar dat zijn er niet zoveel. Sigarenbandjes en postzegels zijn veel meer populair. Dat heeft wellicht veel te maken met dc plaats die zo'n radio inneemt, ge kunt die niet in albums plakken natuurlijk'.
Het uitzicht 'Zon radio hoeft voor mij niet persé nog te kunnen spelen maar het is wel mooi als hij dat nog doet. Hij moet wel heel zijn en enigszins prcsentabel: een gescheurd luidsprekerdoek of ontbrekende knoppen, dat kan niet wan hoe moet ik dat herstellen? Dat zou hetzelfde zijn als een oldtimer kopen waaraan de deuren ontbreken, dat doet ge niet want waar kun je zo'n deuren nog vinden?'
Oud is kostbaar 'Dat is zo en daarom verzamel ik enkel radio's vanaf ongeveer 1935 tot 1955. Die oudste radio's - Philips was de eerste om radio's in serie te maken eind jaren 20 - zijn veel te duur (300 è 500 euro). Die horen hij de antiek en dat is niet voor mijn budget. Gemiddeld betaal ik zo'n 50 euro voor mijn radio's, ik heb er dat graag voor over, tenslotte behouden ze ook hun waarde. De radio's die ik liet meest koester zijn daarom 12
1
niet de oudste. Het zijn er twee: die ik van mijn ouders heb gekregen, een mooie radio maar zeker niet de kostbaarste. De andere is een AREL uit de jaren '40, ook niet mijn oudste want ik heb er uit de jaren '30, maar wel een heel mooie en liet bijzondere eraan is dat het de eerste radio is met druktoetsen, heel innoverend voor die tijd.'
'Het mooie van oude radio's' 'Tot de jaren '60 zagen de radio's er helemaal anders uit dan nu: nu lijken die allemaal op elkaar: strak, sober en functioneel. Vroeger was er veel meer verscheidenheid: er waren veel kleine fabriekjes, ook in België, die ieder hun eigen model produceercien. Men bekeek de radio ook veel meer als meubel en gaf hem de stijlkenmerken van die tijd; in de jaren '30 was dat bijvoorbeeld de art deco. Er kwam kortom veel meer fantasie aan te pas. Ik ben zeker geen specialist in de materie maar door er veel mee bezig te zijn herken ik toch al de periode waarin ze gemaakt zijn.
Verzameling zonder grenzen 'Ik heb nu zo'n 70-tal radio's en dat is al heel wat, vooral als ge ze moet wegzetten. Ze staan nu hier in de woonkamer (een hele wand vol). in de keuken, op de slaapkamer en de overloop. Enkel de mindere exemplaren staan op zolder. Als ik ooit een groter huis vinci zal ik zeker bi ij zijn met nieer ruimte. Nu ik er wat meer van ken en weet dat er ooit duizenden verschillende radio's gemaakt zijn, in West-Europa alleen al, dan verstaje wel dat mijn verzanielgoesting nog lang niet O\ er is. Ik besef wel dat ik die natuLirlijk nooit allemaal kan hebben. Eigenlijk zou je jezelf moeten kunnen begrenzen, bijvoorbeeld tot België, maar ik heb enkele mooie Engelse radio's en die kan ik echt niet weg doen. Ik denk dat een verzameling meestal niet eindigt omdat men alles heeft, want dat gebeurt bijna nooit. Dt beseffen zou de verzamelwoede wel eens kunnen bekoelen maar bij mij is dat nog niet het geval. Dat komt, denk ik, omdat ik gewoon hou van die radio's.