Gaston magazine | najaar 2019

magazine van De Grote Post

najaar 2019

De gezusters Hirngespinst repareren de wereld. Ze doen dit niet alleen, kinderen zijn hun belangrijkste bondgenoten. Na een eerste halte tijdens TAZ vorig jaar, keerden ze terug en lieten ze kinderen tijdens ‘Kunstendag voor Kinderen’ proeven van ‘De Smaak van de Wereld’.

Met ‘O’skar’ trokken ze naar enkele Oostendse scholen. Ze blijven hier twee jaar om Oostende te repareren en daar zijn we ontzettend blij mee.

DE GEZUSTERS

Wij vangen ons tweede schooljaar in Oostende aan. Het eerste jaar was er één van grondig, diepgaand, artistiek onderzoek. Het komende jaar zullen we nog zichtbaarder zijn. Wij hebben vier concrete plannen gedistilleerd uit de honderden ideeën van kinderen om de wereld te repareren in Oostende. Wij gaan kapotte tegels op de dijk restaureren met speciaal ontworpen tegels, gemaakt van plastic uit de Noordzee. Wij bouwen een eetbare, zilte tuin op een drijvend vlot. Wij verwarmen Oostende door samen te koken en te eten rond een vuur, waar iedereen welkom is. We zullen Oostende doen glimlachen door het straatbeeld kleinschalig op te sieren.

Maar eigenlijk wij niet. De Oostendse kinderen. Want dit gaat niet over ons, wij zijn enkel de brug tussen de kinderen en de realisatie. En wees gerust, we laten ons bijstaan door mensen met kennis van zaken. We spreken met veel mensen, leggen uit, vertellen en vertellen het nog een keer. We overtuigen, dan weer niet, gaan van het kastje naar de muur en kloppen nog eens aan.

Het is vandaag de warmste dag ooit gemeten en we werken in onze tuin aan de voorbereidingen - morgenvroeg worden we immers ontvangen bij het kabinet. Als bijna ervaren onderhandelaars knopen wij tegenwoordig, zonder veel zenuwen, gesprekken aan met iedereen die wij denken nodig te hebben voor de plannen. We zijn goed geworden in dingen die we nooit hadden verwacht.

Waarom?

Tja ... Wel ...

Omdat wij idealisten zijn, met veel goesting. Omdat wij de kinderen van Oostende vragen hebben gesteld en hen en hun ideeën iets verschuldigd zijn.

Voor de poolkappen, voor onze ouders en hun schuldgevoel, voor onze kinderen en ons schuldgevoel. Om het butterfly effect te blijven voeden. Wij blijven gaan. Wij zoeken geen stabiliteit, maar verandering. Soms zijn veranderingen lastig. Of vraagt het veel flexibiliteit van de hersenen om verder te durven denken. En soms is het juist heel erg tof, vernieuwend, luchtbrengend, en helemaal niet onoverkomelijk of erg, als er eens iets verandert.

Wij hopen uw hart aan te spreken. Wij hopen u te ontmoeten. Wij hopen op uw vertrouwen. Wij hopen met velen te zijn. Wij hopen op uw kinderen. Wij hopen prachtige dingen te realiseren.

Wij wensen jullie een heerlijk nieuw seizoen vol flexibiliteit en goesting, hoop en veranderingen.

Tot weldra, Oostende!

Uw zussen

hanne struyf en sofie joan wouters

HIRNGESPINST

Lieve mensen, lieve Oostendenaren!

3

03

N M LU O C

magazine van de grote post

14—19

E EN JO LL U M E IRE UIP TA ÉQLON VO

34—37

52—53 Werkten mee aan dit nummer: Phéline Thierens, Ronald Verhaegen, Kirby Hallemeesch, Raina Minhas, Sara Vanderieck, Liv Laveyne viraal – multimedialab De Grote Post: Ilse Philips, Paul Pitteljon, Yvan Mahieu, Natalie Luys Vormgeving, typografie en beeldbewerkingen: Kristof Kimpe — Gotcha! — gotcha-design.be Cover illustratie: collage: Kristof Kimpe, originele foto: Bart Grietens — Druk Bredero

PE (N M RF O) AT EC C T H

4

G O P TOKLA

PR AK TIS C H

: LIK ITB N N RU A E O OH INN VO J ERM V

LIGHIG HT H S

VI EX RAA PO L

UN C TH DE O E R VE R

DEUZE KE VAN

S: ET W ER LA ERT UW LO A NIE BOG

48—51

ST PO TE RO G DE RIN VE LIE ZIT #IK

ER ND LE KA

56—57

E G TA KS C BA

54—55

47

: HT IC EL F E G O EED H UIT N VA

40—45

28—33

22—26

20—21, 38—39

5

10—13 09, 27, 46 06—08

58

© Philippe Van Gelooven

6

© Kristof Kimpe

In de donkere wintermaanden snakt iedereen wel eens naar zonovergoten zomer. Dat warme gevoel weten Sandra Kim , Marco Z en Begir Memeti & Band perfect op te roepen met hun versies van Italiaanse klassiekers. Sluit je ogen en je waant je in het zuiden en om die sfeer nu al op te snuiven, vroegen we de collega’s van De Grote Post naar de nummers die hun vita zo dolce maken ...

Ontdek ze ook op de spotifylijst van De Grote Post!

categorie

Amore & partner: Ti Amo van Umberto Tozzi : “Steevast gepaard met flashbacks naar een Italiëreis in het zesde middelbaar, waar we ons hart aan elkaar verloren.”

Sanne (zakelijke leiding)

sara (artistieke leiding) In 2018 kon Ti Amo ook Sara diep raken. Tijdens de versie van Olivier Dubois voor zijn solo Pour Sortir Au Jour kon haar lichaam niet kiezen tussen breed glimlachen en intens huilen. Dus deed ze het maar allebei tegelijk.

Nog volgens Sara schreef Riccardo Cocciante met

Quando Finisce un amore de ideale

soundtrack voor vijf minuten totaal zelfmedelijden en dronken drama.

Ze leerde het nummer kennen toen Dirk Tanghe het in zijn Romeo & Julia uit 1988 gebruikte voor de bekende sterfscène.

categorie

Onbekend maar bemind door

ronald (copywriting & content management) en zijn vrouw Heidi zijn getrouwd in een oude fattoria in Toscane, waar wijn en olijfolie worden gemaakt. “Tijdens de ceremonie legden we Pur ti miro van Claudio Monteverdi op. Dat ontroerende moment zal mij altijd bijblijven.”

kristof (grafische vormgeving)

“Onlangs ontdekte ik de Italiaanse funk en jazzband Calibro 35 , die heel erg sixties en filmisch klinken, o.a. op het nummer Superstudio . Funky stuff!” sara geeft graag Verdi’s Va Pensiero mee, gebruikt door dirigent Riccardo Mutti om iets essentieels te zeggen over besparingen in de kunsten. Zo leren de voetbalfans dit nummer eens op een andere manier kennen ...

categorie

Meezingers brulde Bella Ciao in al zijn verschillende uitvoeringen mee tijdens haar studententijd. “De iets minder bekende versie van mijn muzikale helden, sara

Marc Ribot & Tom Waits

is mijn ultieme favoriet.” serge (artistieke leiding)

en kristof leven zich al eens uit op het meekweelbare Gloria van Umberto Tozzi . pascal (vrijwilligers- & residentiewerking)

interpreteert enkele verzen van Se bastasse una bella canzone van Eros Ramazzoti als het West-Vlaamse Kan nie kakken voo de tweede kee.

“Ik ben waarschijnlijk niet de enige ...”

categorie

Nostalgie

categorie

Maffia kirby (communicatieverantwoordelijke)

kiest voor Cantu Siciliano van Roy Paci & Aretuska .

“Omdat Roy Paci eruitziet als een Siciliaanse maffiabaas en met zijn trompet iedereen omver blaast. Instant Italiaans feest met deze man die mensen misschien kennen als de ster uit Pinocchio van Manu Chao’s Radio Bemba Sound System.” Het is voor Kirby al vaak de soundtrack van een autorit richting de zon geweest. kristof heeft een stevige boon voor de muziek van de legendarische componist Ennio Morricone . De muziek voor maffia-film Il Clan dei Siciliani vindt hij van het beste in zijn œuvre. “Onlangs was ik nog op een onvergetelijk concert van de maestro en zijn gigantische orkest in het Sportpaleis.”

In haar jeugdjaren wekte de vader van lotte (productiemedewerker) elke zondag om 9u het ganse gezin voor het ontbijt. Dat deed hij door keihard klassieke muziek door de versterkers te jagen.

Toen Andrea Bocelli bekend werd met Vivo per lei was zijn zoetgevooisde stem een tijdje hun wekker.

Insieme van Toto Cotugno katapulteert sara telkens terug naar het salon van haar oma: “Elk jaar keken we samen naar het Eurovisiesongfestival, met zwanworstjes en maraschinokrieken bij de hand.”

Laura Pausini sleurde sanne als getroebleerde tiener met La Solitudine door ettelijke liefdesbreuken en puberperikelen.

De italodisco-hit Boys, boys, boys van Sabrina heeft, net als de zangeres in de bijhorende videoclip, weinig om het lijf.

Maar wel onweerstaanbaar voor de 14-jarige puber kristof in 1987 ...

Voor

ronald

blijft

I Treni di Tozeur van Franco Battiato & Alice

met zijn meeslepende melodie het beste Eurosonglied ooit.

“Bonus: de lange zwarte handschoenen en zilveren trenchcoat van Alice op het songfestival.”

MUZ IEK

15. 12. 201 9 SAN DRA KIM , MAR CO Z EN BEG IR MEM ETI & BAN D BEL LA ITA LIA ZAA L GRO TE POS T ZIT TEN D CON CER T 15: 00 ——— € 18

7

HOERA VOOR HET HEDENDAAGS CIRCUS! GEEN LEEUWENTEMMERS OF SLANGENMENSEN MEER, MAAR WAT DAN WEL? MET DE HULP VAN CIRCUSMAKERS HANNA MAMPUYS EN TOON VAN GRAMBEREN VAN THERE THERE COMPANY STELLEN WE EEN CIRCUS-ABC SAMEN.

8

CIRCUS — FAMILIE 27.10.20 19 A L ——— M URM Z A A L K L E U R ——— P R E M I È R E INE POST 14:00 EN 1 6 : 0 0 —— — € 14 — —— 4 +

GRENSGEV

01.12.20 GRAVITY 19 & OTHER M Y T H S —— ZAAL KLE — A SIM INE POST PLE SPAC ——— 1 7 : E 0 0 ——— € 1 6 ——— 4 +

A( erial

circus )

of aerial dance, is een circusdiscipline waarbij je traint en performt met o.a. luchtkabels, ringen, zijden linten en trapezes.

b( e

flat )

Een Gents circusduo dat acrobatisch circus mixt met urban sports en altijd de omgeving als decor voor hun stunts gebruikt.

Het publiek krijgen ze vlotjes mee in hun fratsen. Warm aanbevolen op 24 mei 2020 in De Grote Post.

C( oca

cola )

Geen verfrissend suikerdrankje in deze context, wel een dubbele salto met een korte onderbreking tussen de eerste en tweede omwenteling.

D( umbo ) De knuffelolifant van het circus. Vroeger tenminste.

Wilde dieren komen in het moderne circus niet meer aan bod. Liever artiesten die ons omverblazen, ontroeren, of doen lachen en huiveren.

E( sac ) De Ecole Supérieure des Arts du Cirque in Brussel is één van de weinige professionele circusscholen in Europa. De artiesten die er afstuderen behalen na een driejarige studie hun diploma en specialiseren zich naast circustechnieken ook in dans, theater, recht, anatomie, biomechanica en voedingsleer.

F( lying

circus )

Circus is de naam die het zootje ongeregeld van Monthy Python meekreeg van hun afdelingshoofd omdat ze met z’n zessen altijd als een circus op de bbc rondliepen. De Flying voegden John Cleese en kompanen er zelf aan toe om minder als circus en meer als helden uit WO I over te komen.

G( rensgeval ) brengt beeldend circus- en geluidstheater dat volwassen thema’s onderzoekt vanuit een kinderlijke intuïtie.

Als resident maakten ze in De Grote Post al plock ! en gaan ze dit jaar in première met Murmur.

H( umor ) maakt volgens redacteur

Bram Dobbelaere van Circus-

centrum deel uit van de Belgische circusidentiteit.

Elke Belgische circusartiest die bijvoorbeeld in Frankrijk optreedt, krijgt sowieso wel eens te horen dat Belgen extreem bedreven zijn in autodérision, de kunst om met zichzelf te lachen.

I( n

de tijd... )

...van de Romeinen was circus de naam van een ronde renbaan voor paardenrennen.

Circus in het Latijn betekent cirkel en dat zie je ook terug in de vorm van de klassieke circusarena vandaag.

J( ongleren ) was volgens Wikipedia in de middeleeuwen de bezigheid van een joculator, een veelzijdig acrobaat die bijvoorbeeld ook zong.

lees het vervolg van het alfabet op degrote.blog

anbod Vind je weg in het najaarsa Het oog van de kenners! van e keuz de door en irer insp en laat je in deze Gaston en stippen zij aan? ling stel voor e Welk n. artieste

P ab lo C as e ll a

MUZIE K

14.12 .2019 LITTL E DOTS DO YOU KNOW HOW WE GOT HERE? ZAAL KLEIN E POST 20:30 ——— € 12

9

Pablo Casella is een Braziliaanse gitarist en multi-intstrumentalist-producer die ooit in Gent is ‘blijven plakken’.

Samen met zangeres Sophia Ammann vormt hij het duo Little Dots, dat zweert bij een dromerige, speelse en intieme stijl.

Liesa Van der Aa & One Trick Pony

Flat Earth Society

Brussels Philharmonic

Court Of Choice, part 1 — Play

De Oesterprinses

Bartók & Eötvös

“Deze theatrale performance combineert drie elementen die me altijd aantrekken: tableau vivant, een strijkkwartet en absurditeit.

Het feit dat One Trick Pony een tennisveld als symbool voor relaties gebruikt, maakt me nieuwsgierig.”

“Fantastische composities, geweldige muzikanten, ongelofelijke arrangementen! De concerten van Flat Earth Society zijn altijd een inspirerend avontuur.”

“Je kan niet missen met het Brussels Philharmonic.

Dit ongelofelijke orkest koppelt innovatie aan uitmuntendheid.

Ik ben benieuwd om te horen hoe ze Bartók gaan aanpakken.”

THEA TER 18.1 0.20 19 LIES A VAN DER AA & ONE TRIC K PONY COUR T OF CHOI CE PART 1 — PLAY ZAAL GROT E POST 20:0 0 ——— € 16

MUZIEK 30.11.2019 FLAT EARTH SOCIETY DE OESTERPRINSES ZAAL GROTE POST 20:00 ——— € 18

MUZIEK

05.10.2019 BRUSSELS PHILHARMONIC BARTÓK & EÖTVÖS BIJ DE BUREN: CONCERTGEBOUW BRUGGE 18:30 ——— € 40

03

VIRAAL EXPO

10

02

01

06

07

08

11

13

14

17

01 03 05 07-08 10 12 14 16 18

H A N NS VERMERSCH 02 STEVE DES N E R C K N A T ALIE LUYS 04 SIPAN HOTA Y V A N MAHIEU 06 EVA FISCHER HEIDI MARES 09 SIPAN HOTA I V A N MAHIEU 11 HEIDI MARES S I P AN HOTA 13 MANU DEBRUYNE I V A N MAHIEU 15 SIPAN HOTA H A N NS VERMERSCH 17 IVAN MAH I E U H E I DI MARES 19 ILSE PHILIPS

11

04 05

09

10

12

15 16

18

19

21

12

VIRAAL EXPO 20 22 23-24 26 28 30-31 32

20

H E I DI MARES 21 ILSE PHILIPS T O Y AH VAN DER POTEN MANU DEBRUYNE 25 HEIDI MA R E S I L S E PHILIPS 27 MANU DEBRUY N E S I P AN HOTA 29 STEVE DESNERC K IVAN MAHIEU S I P AN HOTA 33 ILSE PHILIPS

24

28

29

30

31

13

22

23

26

27

25

32

33

EXPO

T 19 OTE POS 7.09.20 B DE GR VANAF 2 MEDIALA I D T N L E U P M O VIRAAL — DOORL N Z A A L —— LOKETTE

14

© VIRAAL - Paul Pitteljon

e. nd te

n, Ie

ri

n

O

os

le

w

ul

ie

M e

rv

Jo

te in

15

WE MOETEN NAAR DE ROEP VAN AN CAILLEACH LUISTEREN Er was eens een scheepstimmerman uit Ierland … Het verhaal van Joe Mullen leest als een sprookje en op zijn 67ste blijft hij dromen waarmaken.

Na een debuutalbum in 2016 gaat de timmermanmet-pensioen-die-nu-songwriter-is een opvolger maken in De Grote Post.

RONALD VERHAEGEN

e.

Joe: “Ja. Bij het vorige album hebben de muzikanten hun partij afzonderlijk ingespeeld en later is alles samengevoegd aan de mengtafel.

Nu gaan we met de hele band samen de studio in, zodat er een livegevoel in het album zit. Meer ziel ook. Ken je de Nitty Gritty Dirt Band? Amerikaanse countryrockers die begin jaren zeventig met hun oude folkhelden een

n,

te

nd

Je gaat nu opnieuw de studio in. Ga je het anders aanpakken?

O n

ri Ie

M

os

le

w

“Ik word nog altijd blij als ik eraan denk.

Trots ook. Nooit gedacht dat het zou gebeuren, maar het album is er en het verkoopt nog altijd goed (lacht). Ik heb ook veel geleerd bij de opnames, zoals zingen in een microfoon, ik ben namelijk geen geschoolde zanger. Hoe doe je aan buikademhaling en hoe gebruik je je hele lijf als je zingt, dat soort dingen. Sam (Serruys, studiotechnicus in De Grote Post, red.) bracht alles aan op een vriendelijke manier. Hij gaf me complimenten over de kwaliteit van mijn stem, maar wees me daarna op hoe ik het beter kon doen.”

Joe:

ul

ie

In 2016 maakte je het album ‘Newtown Road’ in De Grote Post. Je debuut. Hoe kijk je daarop terug?

e

rv

Z

estig procent kans op regen zegt de weer-app, maar toch wagen we het erop.

We fietsen met Joe Mullen naar Raversyde. “Als ik er een paar uur tussenuit wil, is dat mijn favoriete plek. Niet ver, vlakbij de zee en je voelt er de geschiedenis met het Prins Karel Memoriaal en de Atlantikwall. Ik hou van nadenken over gebeurtenissen van lang geleden.” Vooral de geschiedenis van zijn geboorteland Ierland houdt hem bezig. Toch noemt hij Ierland, of de stad Cork waar hij vandaan komt, niet zijn thuis. “No, no, Ostend is my home, definitely.” We leggen onze fietsen aan de ketting en wandelen het domein in. Bij de Onze-Lieve-Vrouw-ter-Duinenkerk grazen enkele schapen en de zon breekt door de wolken. Future’s looking bright.

Jo

te in 16

e. nd te

n, Ie

ri

n

O

os

le

w

ul

ie

M e

rv

Jo

te in

17

“Ik zat op de achterbank in de auto en zei tegen mezelf: heb wat discipline, Joe, om de zoveel uur neem je je notebook en schrijf je een tekstregel op. Nog voor we in Calais waren, had ik twee regels.”

Joe Mullen

album maakten, Will The Circle Be Unbroken.

Ze stonden allemaal samen in de studio, het ging er heel ongedwongen aan toe, maar toch was er focus. Ze gebruikten zo goed als altijd de eerste take. Daar streef ik ook naar.”

Is er al een naam voor het nieuwe album?

© VIRAAL - Paul Pitteljon

Joe: “Ik wil het graag The Bush Field noemen, naar de plek waar ik speelde als kind (in de buurt van Cork in Ierland, red.). Newtown Road is de straat waar ik woonde en The Bush Field was een bosje voorbij de akker van een boer, langs een heuvelrug. We klommen er in de bomen en plaagden er verliefde koppeltjes.

Een logische titel voor mij. Ik werk ook aan een song die The Bush Field heet, maar ik ben er nog niet tevreden over. Als het mij niet lukt om de song af te werken, wordt het wel moeilijk om het album The Bush Field te noemen, dus wacht nog even met het op te schrijven (lacht).”

De mooie jonge vrouw en de lelijke heks Ierland zit verweven in je muziek. Je werkt zelfs aan een song met een Keltische titel, An Cailleach. Een traditional?

“Nee, een eigen nummer. An Cailleach is Keltisch voor lelijke heks, een mythologische figuur in Ierland. Ze is een oud vrouwtje dat symbool staat voor de verandering van de seizoenen. In de Keltische traditie had je twee seizoenen: lente en winter. In de lente is An Cailleach een mooie jonge vrouw en in de winter wordt ze een lelijke heks, om de volgende lente weer een mooie jonge vrouw te worden, enzovoort. Haar geliefde was Manannan, de koning van de zee. Mijn song vertelt hun verhaal, maar zegt ook iets over onze wereld vandaag en hoe we opnieuw naar de aarde, de zee en de natuur moeten leren luisteren. Naar de roep van An Cailleach.”

Joe:

e. nd te os n

O

n, le

w

ee

n

Ie

ri

ul

ie

M e

rv

Jo

te in 18

© VIRAAL - Inge Baes

Serge Feys doet de productie en stuurde al enkele demoversies van nieuwe songs door. De meest veelbelovende vind ik ‘Rain’.

Het is nog een schets, maar je kan zo het potentieel horen.

“Oh, bedankt. Ik ben er zelf ook blij mee. Ik schreef de song op een trip met mijn vrouw en een bevriend koppel naar East Essex, in Engeland. Bij het vertrek zat ik op de achterbank in de auto en zei ik tegen mezelf: heb wat discipline, Joe, om de zoveel uur neem je je notebook en schrijf je een tekstregel op. En daar hield ik me aan. Nog voor we in Calais waren had ik twee regels. En dan nog één op de boot, enzoverder. We logeerden dicht bij de kust, bij duinen en een uitgestrekt strand, en die plek inspireerde me. Op de laatste avond van onze trip was de song klaar en speelde ik hem op mijn gitaar voor mijn vrouw en onze vrienden. Ze waren erg onder de indruk. Het is een simpel nummer, maar krachtig.”

Joe:

Serge Feys - muziekprogrammator bij De Grote Post en producer van het nieuwe album van Joe Mullen:

“Dit is the next step voor Joe” “Jaren geleden heb ik Joe Mullen een paar keer zien optreden. Hij had iets, mensen hingen aan zijn lippen. Een natuurlijke zanger. En hij bleek ook een fijn mens, heel bescheiden.

Ik wilde in onze nieuwe studio in 2016 graag werken met lokale mensen en Joe was een evidente eerste keuze.

Voor zijn debuutalbum Newtown Road zijn we vertrokken van opnames die Joe en zijn vrienden hadden gemaakt.

Voor het komende album zijn we met hem alleen gestart, gewoon akoestische gitaar en stem. Op basis daarvan heb ik op de computer aan arrangementen gewerkt, met drums, bas, keyboards en gitaar. Toen ik die liet horen was Joe in de wolken. Nu gaan we een band samenstellen en de nummers live inspelen.”

“Het is geen traditionele Ierse folk meer. Dit is the next step voor Joe. Meer experimenteel, maar zonder zijn roots te vergeten.”

Ik voelde de grond niet onder mijn voeten Hoe is je relatie met Serge?

Joe: “Heel goed. Ze is gegroeid met de jaren. We waren ooit buren, we zeiden hallo als we elkaar kruisten op straat. Op een dag vulde Serge zijn auto om naar het containerpark te gaan. Ik liep langs en hij wenkte me. Geef me je kaartje, zei hij. Ik zei: zeker, waarom? Ooit gaan we samenwerken, zei hij. En ik: oh, cool. En dan gingen we elk weer verder met ons leven. Een hele tijd later zat ik met de handen in het haar. Ik had het moeilijk om de juiste mensen te vinden om mee samen te spelen; mensen die even ambitieus waren als ik. Ik herinnerde me het gesprek met Serge. Ik belde hem op en mocht langskomen. Ik wil een album maken en ik wil dat jij de productie doet, zei ik, heel stoutmoedig. Hij bekeek me en lachte. Ik dacht dat hij een vriendelijke manier zocht om nee te zeggen, maar hij zei: jij brengt de volgende keer je gitaar mee, je zingt je songs en we gaan een album maken. Het zal het eerste worden in De Grote Post (dat was in 2016, de studio was toen net geplaatst, red.). Ik herinner me nog glashelder dat ik na het gesprek De Grote Post verliet, de trappen afliep en de Wittenonnenstraat insloeg, maar dat het leek alsof ik mij nog altijd bovenaan de trappen bevond. Ik voelde letterlijk de grond niet onder mijn voeten. Ik belde mijn vrouw: ik ga een album maken.

Ik ga een album maken! (lacht). Ondertussen zijn Serge en ik vrienden geworden. We zien elkaar niet zoveel maar als het gebeurt, is het altijd hartelijk.”

e. nd te os

ee

n

Ie

ri

n

O

n, le

w

ul

ie e

M

rv

Jo

te in

19

“In aanloop naar de release zal ik met Serge een reis maken naar mijn geboortestreek.

We gaan beelden maken op enkele belangrijke plekken en die zullen ook in de voorstelling zitten.”

Joe Mullen

Je aanpak voor het tweede album zal anders zijn. Maar ook de releaseshow zal er deze keer anders uitzien.

Joe: “Er komt een zo goed als nieuwe band in vergelijking met drie jaar geleden. Serge zegt dat we the next step gaan nemen en dus hebben we professionals nodig. Verder krijgen we hulp van strijkers van de academie van Roeselare en ook het koor Ier En Gunter komt meedoen, een koor dat ik samen met Dirk Ooms, directeur van het Conservatorium Aan Zee, en Jef Hostyn heb opgericht naar aanleiding van Oostende Voor Anker in 2006. Ierland was toen het thema en zo kwamen ze bij mij terecht. Heel fijne groep. Er zullen ook visuals zijn. In aanloop naar de release zal ik met Serge een reis maken naar mijn geboortestreek. We gaan beelden schieten op enkele belangrijke plekken en die zullen ook in de voorstelling zitten. Je merkt het, we steken veel energie in de show en we hopen dan ook dat het niet bij die ene releaseshow blijft. Het zou fantastisch zijn om te touren en in culturele centra in heel Vlaanderen te spelen. En nu ben ik weer groot aan het dromen (lacht).”

BIO JOE MULLEN geboren nabij Cork (Ierland) in 1952, de oudste van negen kinderen wordt scheepstimmerman maar als de werf sluit en zijn huwelijk strandt, trekt hij de wijde wereld in ... komt begin jaren ‘90 in Brugge terecht en vindt er werk bij Bombardier leert gitaar spelen en vormt zijn eerste band Potcheen (naar illegaal gestookte Ierse Whiskey) schrijft zich in voor de cursus instrumentenbouw in Puurs en leert gitaren maken volgt begin jaren 2000 de liefde en verhuist naar Oostende neemt in 2016 het album Newtown Road op in De Grote Post in het najaar van 2019 volgt het tweede album

MU ZI EK

20 .1 2. 20 19 HO W —— RE LE AS ES JO E MU LL EN — — 20 :3 0 — — ST PO NE ZA AL KL EI UI TV ER KO CH T, DE ZE SH OW IS N WA CH TL IJ ST EE IS MA AR ER DE SH OW .

OP EE N TW EE E EN EE N OP TI TE SI F/ IE BR EU WS HO U ON ZE NI IN DE GA TE N.

© VIRAAL Paul Pitteljon

Š Phile Deprez

Foto:

20

de

21

oester pr1nses

soc1ety

flat earth Live begeleiding bij de stille film De Oesterprinses (Ernst Lubitsch, 1919).

Dolle jazzpret met een eerlijk tegendraadse band.

De film biedt een

satirische blik op de grenzeloze rijkdom van de Amerikaanse bourgeoisie begin 20ste eeuw.

Herneming van hun meest succesvolle voorstelling.

Hiep hiep!

Dubbele verjaardag!

Flat Earth Society bestaat 20 jaar en de film is 100 jaar oud.

“Spannende, complexe muziek waaruit plezier weerklinkt” London Jazz News

“Componist Peter Vermeersch maakt leuke muziek bij een groteske film” De Standaard

MUZIE

K

30.11 .2019 FLAT EARTH DE OE STERP SOCIETY R ZAAL GROTE INSES 20:00 P ——— € O S T 18

22

© De Maan

t

s er

et w

ga

Bo

er w

la Lo

eu ni

23

DE STERKSTE KAN OOK DE ZWAKSTE ZIJN Als regisseur, theatermaker én als mens interesseert Lola Bogaert zich sterk voor nieuwe ontmoetingen. Ze reageerde dan ook enthousiast toen we haar vroegen om te praten over haar voorstelling vreten! die in november in première gaat in De Grote Post.

PHÉLINE THIERENS

t

s er

et

ga

w er

Bo

w

la

eu

Lo

ni 24

W

e ontmoeten Lola op een zonovergoten terras tijdens Theater Aan Zee voor een gesprek over verschillen, een inclusievere samenleving en de turnzaal.

Op dit moment werk je in De Grote Post aan een project rond inclusie. Hoe was je residentie tot nu toe?

“Zalig! Er wordt goed voor me gezorgd, ik ben dicht bij de zee, iedereen is behulpzaam en iedere dag lekkere lunch. Ik mag zeker niet klagen (lacht). Vorig jaar deed ik hier al een vooronderzoek, nu werk ik op basis daarvan met drie dansers aan een jeugdtheatervoorstelling. We hebben net een eerste repetitieperiode achter de rug.”

Lola:

Die dansers zijn de professionele, modern geschoolde Sophia Rodríguez, Adnane Lamarti, met een achtergrond in hiphop, en Giel Roels, een danser met het syndroom van Down. Interessante mix. Vanwaar deze drie performers?

“Op een gegeven moment wilde ik iets maken met iemand met een beperking, bij voorkeur downsyndroom.

In de onderzoeksfase van dit project wilde ik vooral ontdekken hoe ik dat het best kon aanpakken. Toen waren Sophia en Giel er al bij. Adnane ken ik van een speelpleinwerking waar ik als student werkte. Elke ochtend moesten wij een toneeltje spelen voor de kinderen, of dansen. Zelf vond ik dat vreselijk, maar Adnane had telkens alle kinderen op zijn hand. Hij is een geboren entertainer. Dat entertainment-gehalte vind ik belangrijk, vooral omdat het een voorstelling voor kinderen vanaf zes jaar wordt.”

Lola:

Was een voorstelling voor kinderen altijd al het opzet van het project?

Lola: “Toen ik bezig was met het vooronderzoek nog niet.

De focus lag toen vooral op de mensen op scène. Na een tijdje begon ik te merken dat de verbeeldingswereld van Giel en Michèle (een andere danser met het downsyndroom, red.) erg aansloot bij die van kinderen. Het soort opdrachten dat ik soms als theaterdocent geef, bleek heel veel op te roepen.”

Hoe hoop je dat kinderen de voorstelling zullen beleven?

Lola: “Ik hoop dat de voorstelling in eerste instantie een bevreemdend gevoel geeft. Misschien omdat er drie mensen op scène staan die erg eigenzinnig en niet doorsnee zijn. Misschien moet je daar als kind even aan wennen, dat er iemand met het syndroom van Down tegenover je staat. Wat gebeurt hier? Wie zijn die mensen? Hoe zitten hun lichamen in elkaar? Hoe zijn die anders dan ik? Dat kunnen ze zich afvragen. Daarna wordt het steeds meer een feestje om naar die verschillende mensen te kijken.

Om het met een cliché te zeggen: ik wil verschillen vieren. Als je streeft naar een inclusievere samenleving, denk ik echt dat het een meerwaarde is om dit voor kinderen te maken. Daar streef ik met deze voorstelling toch zogezegd naar …”

Zogezegd?

Lola: “Ja, … (denkt even na) Soms is het volgens mij niet altijd een voordeel om een inclusievere samenleving te hebben. Ik zie tijdens het proces bijvoorbeeld dat Giel soms op zijn tenen moet lopen om bij te benen. Dat is niet altijd een comfortabele positie voor hem. Aan de andere kant houden de dansers met wie hij op scène staat zich af en toe in voor hem.”

De dansers spreken bovendien niet dezelfde taal. Hoe ga je daarmee om?

Lola: “Klopt. Giel is Vlaams, Adnane is in principe tweetalig maar Franstalig opgevoed, Sophia spreekt Spaans.

Van al die verschillen wil ik gebruik maken tijdens de repetities en in de voorstelling. Ik vraag hun bijvoorbeeld om in zoveel mogelijk talen die ze kennen lichaamsdelen op te sommen. Dat neem ik op met mijn telefoon. Die korte opnames speel ik daarna terug af en zeg: raak nu het lichaamsdeel aan dat je hoort. Dat wordt dan een soort advanced hoofd-schouders-knie-en-teen (lacht).”

“Maar als het om een gemeenschappelijke taal gaat… Ik wilde bijvoorbeeld graag een scène waarin ze elkaar zouden dragen. Bij die opdracht hing Giel rond de schouders van Sophia en zei: mama. Dat maakte het geheel een soort moeder-zoon-spel. Op die manier krijgen we toch een gemeenschappelijke verbeeldingswereld en bewegingstaal, waarop we verder bouwen.”

t

s er

et w

ga

Bo

er w

la Lo

eu ni

25

© VIRAAL - Yvan Mahieu

Je vertrekt dus vaak vanuit fysieke improvisatie?

“Ik wil verschillen vieren. Als je streeft naar een inclusievere samenleving denk ik echt dat het een meerwaarde is om dit voor kinderen te maken.”

Lola Bogaert

Lola: “Ik probeer inderdaad vanuit een soort biologie en vanuit verschillen te vertrekken. Al zeg ik dat nooit letterlijk. Giel heeft bijvoorbeeld een heel lange tong. Dan vraag ik om een scène te maken waarin de dansers alleen hun tong bewegen. Mensen met downsyndroom hebben een lijntje minder op hun handpalm. Dan maken we een scène met enkel handen. Een rode draad in de voorstelling is ook de vraag wie nu de zwakste en wie de sterkste is. En of de sterkste ook de zwakste kan zijn. Ik vind het boeiend hoe drie heel verschillende mensen met uitgesproken persoonlijkheden elkaar ontmoeten en een soort vriendschap, of zelfs een clan vormen.”

Zie je die vriendschap echt ontstaan tijdens de repetities?

Lola: “Vriendschap is eigenlijk niet helemaal het juiste woord. ’t Is eerder een noodzaak. Ik heb deze drie mensen samen gezet, dus zijn ze op één of andere manier tot elkaar veroordeeld. Rondom hen zit ook een groep kinderen die hen aankijken, dus moeten ze wel iets doen (lacht). Het stuk kan alleen maar slagen als ze voor elkaar zorgen, elkaar meetrekken.”

t

s er

et

ga

w er

Bo

w

la

eu

Lo

ni 26

“Ik vind het ook boeiend hoe drie heel verschillende mensen met uitgesproken persoonlijkheden elkaar ontmoeten en een soort vriendschap, of zelfs een clan vormen.”

Lola Bogaert

© VIRAAL - Yvan Mahieu

DANS

30.11.20 19 LOLA BOG AERT/BEE LDSMEDER VRETEN! ——— P R E IJ DE MA MIÈRE AN ZAAL TEL EFONIE — —— 1 5 : 0 € 1 2 ——— 0 6+

Je zei daarnet dat de drie dansers uitgesproken persoonlijkheden hebben. Hoe verhoud je je tegenover hen als regisseur?

Lola: “Zolang het interessant blijft om naar te kijken, grijp ik

zo weinig mogelijk in. Ik vond het wel heel spannend om die repetities te beginnen. In mijn angstdromen kregen ze vanaf dag één ruzie. Maar dat gebeurde gelukkig niet (lacht). Het is heel fijn om met hen te werken. Als regisseur zie ik hen bijna als een personage op zich. Daarom heb ik hen ook gekozen om deze voorstelling mee te maken.”

Je brengt de voorstelling uiteindelijk in een turnzaal. Hoe wil je die bijzondere ruimte gebruiken?

Lola: “Ik wilde vooral niet in een blackbox werken. Daarnaast werk ik met iemand met een beperking, die de wetten van het theater een beetje tart. Giel doet eigenlijk wat hij wil. Als hij bijvoorbeeld naar het toilet moet, doet hij dat gewoon. Dat kan tijdens de voorstelling evengoed gebeuren. Dus wilde ik ook bij het kiezen van een zaal de wetten van het theater overboord gooien. Daarnaast dacht ik: laten we naar de kinderen toe gaan, op school! ’t Is niet zo dat ik kegels en hoepels wil gebruiken. Ik merkte al snel dat die attributen mij weinig inspireerden. Mijn scenograaf Anouk (van Kolfschoten, red.) merkte mooi op dat die attributen van hard materiaal gemaakt zijn, terwijl de voorstelling net heel tactiel en verbeeldingsrijk is.”

Het wordt duidelijk dat we een heel fysieke, beeldende voorstelling mogen verwachten. Kun je misschien al een tipje van de sluier oplichten en vertellen wat we precies te zien zullen krijgen?

“Het parcours van de dansers ligt vast van punt A naar punt B. Maar hoe ze zich daarin bewegen, kiezen ze voor een groot deel zelf. Wat ik wel al kan verklappen is dat Paul Contryn van theaterhuis De Maan grote, dierlijke hoofdtooien gaat maken, om dat beeld van de ‘clan’ waarover ik sprak te versterken. En Sam (Serruys, muzikant en geluidstechnicus bij De Grote Post, red.) maakt composities waarin de stemmen en verschillende talen van de dansers verwerkt zijn.”

Lola:

Heel spannend allemaal. Veel succes met de repetities en tot in november in De Grote Post!

va

e

keuze

keuze

n•d

e

va

Het oog van de kenners! Vind je weg in het najaarsaanbod en laat je in deze Gaston inspireren door de keuze van artiesten. Welke voorstellingen stippen zij aan?

Nefe rtar i Van den Bulc ke

n

d

is naast docente Frans de vaste dramaturge van collectief One Trick Pony en verzorgde het libretto van de voorstelling Court of Choice part 1 - PLAY

Els Dietvorst Memento Mori/ iroM otnemeM “Ik ga vaak af op titels.

Wie met deze Latijnse spreuk aan de slag gaat, heeft volgens mij iets zinnigs te vertellen.

Bovendien zie ik beide acteurs heel graag spelen.

Aurélie di Marino ontmoette ik jaren geleden in Parijs toen we er beiden studeerden. Haar naam wekt daarom een soort nostalgie in mij op.”

THEA TER

18.1 0.20 19 LIES A VAN DER AA & ONE TRIC K PONY COUR T OF CHOI CE PART 1 - PLAY ZAAL GROT E POST 20:0 0 ——— € 16

NTGent & Theaterproductiehuis Zeelandia

tg Stan

Wie is bang

Que sera sera…

“Ook hier is het de titel die mij aanspreekt: Wie is bang. Goeie vraagstelling, en een even interessante vaststelling. Het doet mij denken aan de figuur van de boze wolf.

Dat is voor mij al voldoende om een ticket te reserveren.”

“Een avondje tg Stan vind ik altijd gezellig.

Hun warme genegenheid en heerlijk spelplezier maken mij steeds vrolijk. Ik heb in mijn studententijd veel van hen geleerd: hoe je een onderwerp tijdloos kunt maken, en dat een tekst zoveel meer is dan louter tekst.

Oermeesters van het theater.”

THEATER THEATER

02.11.2 019 ELS DIETVOR ST MEMENTO MORI/ IROM OTNEMEM ZAAL KLEINE POST 20:30 € 16

06.12.2 019 NTGENT & THEATER PRODUCT IEHUIS ZEELAND IA WIE IS BANG ZAAL GROTE POST 20:00 € 22

THEA TER

09.1 1.20 19 TG STAN QUE SERA SERA / HITC HCOC K TRUF FAUT CAVE TT GODA RD / POUR QUI POUR QUOI ZAAL GROT E POST 20:0 0 € 18

27

lik tb ui or vo 28

m o m e n t e n

uit

Vijftig jaar carrière, veel ronder worden jubilea niet.

Johan Verminnen, veel dwarser maken ze artiesten niet.

Dus blikken we vooruit naar zijn concert in De Grote Post met een terugblik op vijf memorabele momenten. “Voor we beginnen, weet je wat mijn meest memorabele moment in Oostende was?

Dat ik acht jaar geleden een appartement heb gekocht in de Kapucijnenstraat; vanop de tiende verdieping kan ik de hele stad zien en, zijdelings, ook de zee.”

RONALD VERHAEGEN

lik tb ui or vo

29

jaar

© VIRAAL - Nathalie Luys

c a r r 1 è r e

Johan Verminnen

n,

e

ja

ar

ca

rri

èr

ui

t

ne

n

in

50

5

m

n

om

en

te

rm

lik

Ve

tb ui

ha

or

Jo

vo 30

G

e moogt hier niet komen zonder een filter te drinken,” zegt Johan en hij tilt behoedzaam het metalen reservoir op, een dampende koffie komt tevoorschijn. We zitten in Hotel du Parc. “Dit is een mooi café.

Hier hebben de schrijvers Roth en Zweig nog verbleven, het ademt hier geschiedenis. Ik hou van dingen die gebleven zijn ondanks de tijd. Oostende is gebleven ondanks de tijd.”

Hij pauzeert, en even lijkt hij te denken dat ook hij is gebleven ondanks de tijd.

19 De ontmoeting met Jean Kluger “Ken je de Centrumgalerij in Brussel? Een oude galerij, ik weet niet of ze nog bestaat. Het was 1969. Ik was 18 jaar en stapte er binnen op zoek naar het bureau van een Joodse producer, vergezeld van mijn schoonbroer Luc. Die had een volmacht van mijn vader gekregen om een eventueel contract te ondertekenen - toen moest je 21 zijn om je handtekening te zetten. Ik was net laureaat geworden van de Ontdek De Ster-wedstrijd en ik kreeg van iedereen aanbiedingen, de meest malafide eerst. Will Tura - ik zal hem eeuwig roemen - belde mij op en zei: misschien hoor jij mij niet graag, maar ik zie iets in jou. Ik ken een producer die jou kan helpen, Jean Kluger.”

“Jean Kluger was een grote naam, maar de man zat aan een sjofel bureautje in die galerij.

We gingen binnen. Hij zei: zing. Ik pakte mijn gitaar en zong al wat ik te zingen had. Dan zei hij: kan je op de gang wachten? Ik ging naar buiten en tegen mijn schoonbroer zei Kluger: ik wil Johan voor het leven tekenen. Mijn schoonbroer, een handelsingenieur bij de NMBS, zei: dat gaan we niet doen, ik teken voor vier jaar en wat zijn de voorwaarden?

Waarop Kluger zei: ik ga hem naar school sturen bij een heel grote muzikant, pianist Willy Albimoor. En zo geschiede. Dankzij Jean Kluger was ik gelanceerd.”

n,

e

ja

ar

ca

rri

èr

ui

t

ne

n

in m 5

50

om

en

te

rm

lik

Ve

tb

n

ui

ha

or

Jo

vo

19

74

In de studio voor ‘Laat me nu toch niet alleen’

“Jean Kluger, die mij voor het leven wou tekenen, zei in 1974: ik zie het niet meer zitten met u, ge zijt veel te eigenzinnig.”

Johan Verminnen

“Diezelfde Jean Kluger die mij voor het leven wou tekenen, zei in 1974: ik zie het niet meer zitten met u, ge zijt veel te eigenzinnig. Hij wou natuurlijk van mij een nieuwe Will Tura maken, maar ik was een stijfkop, ik wou mijn eigen liedjes zingen. Bon, mijn contract liep af en ik had nog één singletje te gaan in Studio Madeleine in Brussel, vlakbij de Magdalenakerk. Ik liep er een assistent-technicus tegen het lijf die later faam zou maken met de band Telex, Dan Lacksman. Viens chez moi, Johan, zei Dan , on peut faire un morceau ensemble .

Hij woonde in Molenbeek. Zijn moeder had een lingeriewinkel en op de derde verdieping was een piepklein studiootje, volgestouwd met synthesizers. Dan speelde een melodie, ik voegde iets toe en voor we het beseften hadden we een lied klaar, Laat me nu toch niet alleen.”

“We lieten Jean Kluger de demo horen, maar die haalde zijn schouders op. Hij kwam zelfs niet naar Studio Madeleine op de dag van de opname, Het was tien uur ‘s ochtends en het orkest van Jess & James zette zich klaar - het orkest dat in die dagen alle platen inspeelde.

Ze deden alsóf ze geïnteresseerd waren. Gitarist Francis Weyer - artiestennaam Francis Goya - had een elektrische gitaar om de schouders, maar ik wilde de klank van een akoestische gitaar. Hij lachte mij uit: ik kan mijn elektrische gitaar laten klinken als een akoestische. Ik hield vol en haalde een akoestische gitaar uit mijn auto: hier, je moet ze gewoon stemmen, speel geen spelletjes met mij.”

“Ik voelde mij heel alleen op de wereld die dag. Maar toch werd de opname magisch. Omdat ik Francis Weyer op scherp had gezet, en dankzij de virtuoze partij van Koen De Bruyne op een Polymoog, een nagelnieuwe vierstemmige synthesizer, de eerste in België toen.”

31

n,

e

ja

ar

ca

rri

èr

ui

t

ne

n

in m 5

50

n

om

en

te

rm

lik

Ve

tb ui

ha

or

Jo

vo 32

19

75 19 97 In Frankrijk, een carrière die er nooit één is geworden.

“Toch nog een keer Jean Kluger (lacht). In 1975 zei hij: ik ga Franse versies van jouw liedjes maken om ze te verkopen aan Franse artiesten, misschien wel Johnny Hallyday. Goed. Ik naar Parijs om met de tekstschrijver van Michel Polnareff vertalingen te maken. Eenmaal terug zong ik die in. Ik ben zo goed als tweetalig, dus dat ging vlot, zo vlot dat er een lichtje ging branden bij Jean. Hij zei: we gaan die liedjes niet verkopen, we gaan u zelf lanceren in Frankrijk, maar eerst stuur ik u naar het Festival van het Franse Chanson in Spa. Dat was een befaamde wedstrijd in die tijd, gewonnen door onder meer Robert Charlebois en Marie-Paule Belle. Ik deed mee en ik won de eerste prijs én de persprijs. Jean Kluger wreef zich in de handen en de Franse afdeling van platenmaatschappij Phonogram plaatste mij in het voorprogramma van Bernard Lavilliers. Zeer grote ster in Frankrijk op dat moment. Een indrukwekkend man, fysiek dan, hij was beroepsbokser geweest.”

“We gingen op tournee en de bedoeling was dat ik samen met een pianist - een jonge Jean Blaute - telkens vijf liedjes zou spelen alvorens meneer Lavilliers opkwam met alle toeters en bellen. En dat waren er veel!

Première in la Maison de la Radio in Parijs. Ik begon.

Sober, piano en stem, maar toch met een rockgevoel.

Ik zong onder meer Elle chante na na na, het nummer waarmee ik het festival van Spa gewonnen had. Na de voorstelling kwam een boze Bernard Lavilliers bij mij:

je préfère une fille qui chante fausse qu’un rocker qui casse tout . Ik werd kwaad en wilde hem een toek

geven, niet beseffend dat ik met een bokser te maken had. Ik was sneller buiten het Maison de la Radio dan dat ik er was binnengekomen. Bye bye tournee door Frankrijk (lacht) .”

‘In het licht van zijn schaduw’, een ode aan Jacques Brel

“In 1997 maakte ik met Stef Bos een voorstelling over Jacques Brel, in een regie van lange Peter uit Antwerpen, Peter Van Den Begin. Alles erop en eraan: een strijkkwartet, Michel Bisceglia aan de piano, de accordeonist van Brel, kortom een fantastisch gezelschap, impeccable .

De voorstelling heette In het licht van zijn schaduw.

Stef en ik zongen elk liedjes van Brel en ook liedjes uit ons eigen repertoire, liedjes die we nooit zouden hebben gemaakt moest Brel niet hebben bestaan. De bindteksten waren van Brel zelf: zijn meest frappante uitspraken uit interviews.”

“Je moet weten, er bestaat geen zanger ter wereld die zichzelf meer heeft tegengesproken dan Jacques Brel.

De ene dag verfoeide hij de vrouwen, de andere dag waren het heldinnen. De ene dag was hij een Vlaming, de andere dag haatte hij de Vlamingen. Ongelofelijk.

De voorstelling was een groot succes, we haalden voorpagina’s van alle kranten, zefs Franstalige. Het was misschien de mooiste die ik ooit heb gemaakt.

Aan het einde verscheen een foto van Brel en werd het doek langzaam gehesen, want in Brels tijd speelde het orkest achter een doek, en we zongen: moi, si j’étais le Bon Dieu, je ferais valser les vieux . Magnifiek.”

n,

e

ja

ar

ca

rri

èr

ui

t

ne

n

in m 5

50

om

en

te

rm

lik

Ve

tb

n

ui

ha

or

Jo

vo

33

© VIRAAL - Nathalie Luys

20

19

‘En daarna ga ik vissen’, een nieuwe plaat “Ik maakte een nieuwe plaat en die heet ‘En daarna ga ik vissen’. En ik kan niet eens vissen (lacht)” Johan Verminnen

MUZIEK

10.11.

2019 JOHAN VERMIN NEN 50 JAA R ZAAL G ROTE P OST 15:00 € 20

“Wat zegt een 68-jarige zanger tegen zichzelf als hij ‘s ochtends voor de spiegel staat en zich schuldig voelt als hij niet aan het werk gaat die dag? Een zanger die nochtans vijftig jaar lang liedjes heeft geschreven en heeft gespeeld in ontelbare zalen, culturele centra en parochiezalen waar het rook naar Vlaamse kermis. Wat zegt die dan? Maak een plaat voor ge gaat vissen. En dus maakte ik een nieuwe plaat en die heet En daarna ga ik vissen. En ik kan niet eens vissen (lacht) .”

“In mijn jongste voorstelling Plankenkoorts breng ik een mix van die nieuwe liedjes en van mijn successen.

Mensen vragen mij: heb jij dan nog plankenkoorts?

Ja, elke keer. Omdat ik het goed wil doen en omdat ik nooit zeker ben dat ik de déclic met het publiek zal kunnen maken. Dat bepalen de drie eerste nummers. Laat mij u een verhaal vertellen over de grootste blueszanger uit Nederland, André Hazes. Hij werd ooit geïnterviewd door Berend Boudewijn, naar aanleiding van een reeks concerten in Ahoy in Rotterdam. André wilde niet naar de studio komen, dus moest het via de telefoon. André had namelijk zware plankenkoorts en op de koop toe ruzie met zijn vrouw. Hij voelde zich heel onzeker en hij jammerde, huilde bijna. En toen sprak Berend Boudewijn de historische woorden: ach, André, het wordt toch elke avond 11 uur. En zo zal het ook 11 uur worden in De Grote Post op zondag 10 november. Voilà.”

© VIRAAL — Sipan Hota

34

35

#15 Sipan Hota

“ Mijn grootste

“

© VIRAAL — Nathalie Luys

droom is oorlogsfotograaf worden.

Équipe volontaire is een interviewreeks met de vrijwilligers van De Grote Post.

Ze koken voor artiesten en maken cultuurfanaten wegwijs in het gebouw.

Ze controleren tickets, ontvangen en begeleiden artiesten en kennen het gebouw vanbinnen en vanbuiten …

De Grote Post is De Grote Post dankzij hen.

Ze verdienen dan ook hun plaats in de schijnwerpers.

Hoe ben je bij viraal terecht gekomen?

”Via Ewoud Dutellie, de coördinator van Antenne, het sociaal huis op de Torhoutsesteenweg. Ik had Ewoud al eens ontmoet in Gent, toen ik er een project deed voor het sociaal-artistiek huis Victoria Deluxe. Dankzij Ewoud heb ik dan Eva Fischer ontmoet. Zij zit in het mediateam van De Grote Post en bracht me in contact met Yel Ratajczak, die het team stuurt. Ik zei dat ik graag wilde fotograferen.”

36

#15 Sipan Hota

Sipan en zijn gezin zijn nieuwkomers. Ze wonen in het Europacentrum, een symbolische plek.

RONALD VERHAEGEN

Doorgaans zijn onze vrijwilligers mensen die hun vrije tijd graag in De Grote Post doorbrengen, om ons of artiesten te helpen. Bij Sipan komt er meer noodzaak aan te pas. Hij zit in het multimedialab VIRAAL en wil zich uitdrukken met beelden.

Waarom hou je van fotografie?

”Mijn grootste passie is een camera vasthouden. Mijn grootste droom is oorlogsfotograaf worden. Maar ik denk niet dat ik het ooit zal kunnen. Je moet weten, ik was getuige van een bloedbad in mijn thuisstad Amuda, op een marktplein.

Een militie opende het vuur op een massa. Het was vreselijk. Ik zag overal dode mensen om mij heen, sommigen lieten het leven in mijn handen (stilte).” “ Ik had mijn camera bij, maar ik heb geen enkele foto genomen, ik kon het niet. Een stem in mij zei dat ik foto’s zou moeten nemen van zulke misdaden, om ze vast te leggen zodat de wereld weet wat er gebeurt. Dat er bewijs is. Maar toch heb ik een andere weg gekozen.

Tijdens mijn lange reis als vluchteling heb ik foto’s genomen van mooie dingen: de natuur, kinderen die spelen, mensen die dansen.”

Was je alleen tijdens je vlucht?

”Ja, ik reisde zonder familie of vrienden. Maar na een tijd heb ik mijn vrouw teruggezien. Toen ik in Duitsland was, kwam zij aan in Polen en is ze vervolgens ook naar Duitsland doorgereisd. We waren herenigd, maar we konden er geen asiel krijgen en we hebben dan beslist om naar België te komen. Hier lukte het gelukkig wel. En we voelen ons goed in België en Oostende. Ik kan opnieuw studeren en daarna werk zoeken. En ook tijd vrijmaken voor fotografie. We hebben een toekomst hier. Ondertussen hebben we ook ons eerste kind gekregen, een dochtertje, geboren in Oostende. Ooit willen we misschien terug naar Syrië, maar nu denken we daar niet aan.”

Waar ben je nu mee bezig?

”Een fotoreeks over Oostende, Vreemde Oostendenaar. Ik neem foto’s op plekken in de stad die ik interessant vind. Ik laat me leiden door het leven op straat. Bedoeling is om die foto’s tentoon te stellen, maar ik heb nog geen afspraken gemaakt. Een eerder project van mij was al te zien onder de naam My Way, een reeks foto’s die ik nam onderweg, tijdens mijn vlucht.”

Naar welke fotograaf kijk je op?

” Ara Güler is een voorbeeld voor mij. Hij was een Armeens-Turkse fotograaf-journalist uit Istanbul. Zijn foto’s zijn verschenen in Time-Life, Paris Match en Stern.

En hij was ook een tijd verbonden aan het beroemde agentschap Magnum. Als Ara Güler een foto nam van een historisch gebouw, was hij vooral geïnteresseerd in de mensen die erbij stonden. Volgens hem moet fotografie als een geheugen zijn voor mensen, van hun leven en hun lijden. Dat inspireert me. Ook de Tsjech Josef Koudelka vind ik heel goed. Zijn foto’s doen mij op een bepaalde manier denken aan mijn thuis. Ik kan het niet goed uitleggen.”

37

Wie is Sipan?

30 jaar Geboren in Amuda, in Syrië.

Een kleine stad bij de grens met Turkije.

Studeerde Engelse literatuur aan de universiteit van Damascus. In 2012 onderbroken door de burgeroorlog.

Favoriete auteur: Mark Twain.

In 2014 gevlucht voor de oorlog en via Turkije, Bulgarije en Duitsland in België beland. Woont sinds 2017 in Oostende.

Wat was je fijnste ervaring als viraalvrijwilliger?

Doet vrijwilligerswerk en sociaal-artistieke projecten en houdt van fotografie. Stelde al tentoon in de bib van Oostende, ‘t Leeshuus en op TAZ. Start in september een opleiding netwerkmanagement in Brugge.

Favoriete plekken in Oostende: Koninklijke Gaanderijen en Japanse Tuin.

En de zee natuurlijk.

Naar welke voorstelling in het nieuwe seizoen van De Grote Post kijk je uit?

©

”Er is niet meteen een voorstelling waar ik aan denk. De taal is natuurlijk nog een probleem; ik leer Nederlands, maar het is nog niet goed genoeg.

Ik denk dat ik sowieso vaker moet komen (glimlacht).”

© VIRAAL — Nathalie Luys

”Ze zullen ons niet temmen, in april van dit jaar. Fantastisch project waarbij ze een nieuwe versie van het Vlaams volkslied, een nieuwe vlag en een bijpassende volksdans hebben gemaakt in De Grote Post. Ik heb daar foto’s van genomen. Het was mijn eerste project voor viraal. Ook leuk om Wannes Cappelle te ontmoeten, al wist ik niet wie hij was (lacht).”

an

Sip ta

Ho

“Het was leuk om Wannes Cappelle te ontmoeten, al wist ik niet wie hij was”

38

DOEN ! ——— FAMI LIE 31.1 0.20 19 (18. 00) TOT 01.1 1.20 19 (10. 00) HOTE L HALL OWEE N 20:0 0 ——— € 30 ——— 7 TOT 12J ER ZIJN MAAR 30 BEDJ ES DUS SNEL INSC HRIJ VEN IS DE BOOD SCHA P!

Op de meest angstaanjagende avond van het jaar organiseren we een logeerpartijtje. Met een avonturentocht door het gebouw en Marc De Bel die zijn meest spooky verhalen vertelt.

DO EN !

FA MI LI E 31 .1 0. 20 19 & 01 .1 1. 20 19 DO OR LO PE ND VA N 14 .0 0 TO T 18 .0 0 LE S ZE RK IE NS SC HR IK LO KE TT EN ZA AL GR AT IS ——— 4+

HOTEL HALLO WEEN de stad slaapt LES ZERK1ENS Wanneer verspreiden de angsten SCHR1K zich. Ze vallen de huizen binnen.

Schrik is een gruwelparcours langs doeken, sleutelgaten en monstermaskers.

the Kid is een schelm FROEFROE Billie op het scherm en een K1LL1E B1LL1E krak op teevee, maar in

het echt gaat het er veel slechter mee. Papa en mama gaan uit elkaar. Kan Billie hen terug samenbrengen?

Killie Billie is figurentheater op speed.

Niet voor sissies!

R THEATE E FAMILI

BILLIE 2019 31.10.

KILLIE — — — E O FROEFR POST LEINE 8+ Z A A L K — € 1 4 ——— — 19:00 —

t1m burton

ELK VERHAAL HEEFT

EEN BEG1N, EEN M1DDEN EN EEN E1NDE, GELUKK1G N1ET NOODZAKEL1JK 1N D1E VOLGORDE.

39

© collage: Kristof Kimpe - foto’s: VIRAAL - Ilse Phillips

40

’ O

m

op

st

‘T

he

Bi

g

Dr

Po

in re

te

iè

ro G

De

em pr

in

ut

et

d: en de

ek

Ee

we

an

gs Ho

fV

ht

in

ic

en

el tg

op

ui

41

WANHOOP DOET LEVEN Wat als je er nu eens gewoon mee zou stoppen?

Gedaan met de ratrace van elke dag, gedaan met al wat moet volgens een ander en onszelf.

We verlangen er allemaal wel eens naar en toch blijkt het zo moeilijk om ‘nee’ te zeggen. Hof Van Eede gaat de uitdaging aan in The Big Drop Out, een ode aan het niets doen als ultieme verzetsdaad.

L I V L AV E Y N E

’ O

m

op

st

Dr g

‘T

he

Bi

ro

te

Po

in re

iè G

De

em

pr in

ut

et

d: en de

ek

Ee

we

an

gs Ho

fV

ht

in

ic

en

el

op

tg ui 42

D

e nieuwste voorstelling van Hof Van Eede had eigenlijk een pastorale moeten worden over de heilzaamheid van je terugtrekken uit de samenleving en in de natuur, alleen, wie kan nog in deze idylle geloven? Hittegolven, beren verhongerend op ijsschotsen, mensen dobberend in ongastvrije wateren. Het water staat ons aan de lippen. Wanneer ik afspreek met Ans Van den Eede en Wannes Gyselinck, die samen de tekst schreven en ook in het dagelijks leven partners zijn, komen ze net met hun eenjarig dochtertje van het strand.

“Ida heeft voor het eerst de zee gezien. Het besef dat dit een van haar meest verontrustende vrienden zal worden de komende decennia, doet je wel anders kijken naar dat lieflijke tafereel.”

Van idylle naar postapocalyps Weekendjes wellness, cursussen mindfulness en tonnen boeken over hoe je burn-out te bekampen met wandelingen in de natuur … Zelfs de behoefte aan rust is tegenwoordig een industrie met als doel zo vlot mogelijk de batterijen op te laden om zo nog productiever weer te kunnen meedraaien in de maatschappij. Nochtans is dat verlangen naar rust en een terugkeer naar de natuur niet enkel iets van nu, het leefde evengoed in de Romantiek, bij de hippie flower power, of sommige oude Griekse filosofen “Maar wat er veranderd is, is het besef dat onze samenleving wel eens onomkeerbaar op haar ondergang zou kunnen afstevenen,” vindt Wannes.

“The Big Drop Out speelt zich af op een berg waar een groep mensen zich afgekeerd heeft van de samenleving.

Je zou er een paradijselijke commune in kunnen zien, maar evengoed is het een berg waar het water niet aan kan, een laatste toevluchtsoord voor een wereld in verval.

Hoewel we nergens letterlijk de woorden klimaatcrisis of vluchtelingenstroom in de mond nemen, sijpelt die realiteit wel door. Laat ons zeggen dat de voorstelling allengs verschoven is van een romantische back to nature-idylle naar een postapocalyptische Tsjechov.”

Hof van Eede baseerde de voorstelling deels op bestaande figuren. Het personage dat Ans speelt, is geïnspireerd op de schilderes Agnes Martin die teruggetrokken in de Mexicaanse woestijn meer dan veertig jaar lang ‘lijntjes’ schilderde. Over haar zelfgekozen isolement zei ze: I paint with my back to the world. Acteur Greg Timmermans vertolkt een personage gebaseerd op Paul Kingsnorth, een milieuactivist die jarenlang op de barricaden stond tot hij

“Ik kan zoveel petities tekenen als ik wil, plastiek zakjes weigeren in de winkel, enkel kraantjeswater drinken, zo weinig mogelijk vliegen... ik doe dat allemaal en toch voel ik een enorme verslagenheid.”

Ans Van den Eede

er op een bepaald moment gedesillusioneerd de brui aan gaf. Hij richtte het Dark Mountain Project op, een netwerk van schrijvers en filosofen dat niet meer gelooft dat onze wereld nog te redden is en de leugens die belanghebbenden hebben bij die valse hoop aan de kaak stelt.”

Van hoop naar wanhoop “In de voorstelling zie je een man en een vrouw die voorbij de hoop zijn, ze zijn zelfs niet cynisch meer. Ze zijn onthecht en hebben daarin een soort rust gevonden. Een beetje zoals mensen die beslist hebben om zelfmoord te plegen naar het schijnt ook een innerlijke rust vinden,” vertelt Wannes. “En dan komen op die berg drie anderen toe die de wereld de rug toekeren: een ondernemer met een burn-out, een jonge gedesillusioneerde politiek activiste en een schrijver die het romantisch ideaal van back to nature wil omarmen. Tussen hen ontspint er zich een heftige discussie over hoop en wanhoop.”

Dat deze drie ‘nieuwkomers’ vertolkt worden door enkele jongere dramastudenten-stagiairs (Manon De Baecke, Mitch Van Landeghem en Bas Vanderschoot) maakt het debat ook tot een conflict tussen generaties. “We hebben onderling

’ O

m

op

st

‘T

he

Bi

g

Dr

Po

in re

te

iè

ro G

De

em pr

in

ut

et

d: en de

ek

Ee

we

an

gs Ho

fV

ht

in

ic

en

el tg

op

ui

43

veel gesprekken gevoerd. Hoe verantwoord is het om een mens zijn hoop te ontnemen? Of is het net niet veel erger om de mensen nog langer in sprookjes te laten geloven?

Op dat vlak gedragen de jongere generaties zich volwassener dan zij die nu aan het roer van onze samenleving staan.”

“Het is die tweespalt van hoop en wanhoop waartussen ik ook mezelf constant verscheurd zie,” zegt Ans. “Ik kan zoveel petities tekenen als ik wil, plastiek zakjes weigeren in de winkel, enkel kraantjeswater drinken, zo weinig mogelijk vliegen… ik doe dat allemaal en toch voel ik een enorme verslagenheid. Tijdens het maken van deze voorstelling hebben we veel boeken gelezen, documentaires bekeken en ik moet bekennen dat ik vaak gezegd heb: ik wil dit niet meer zien, ik wil dit niet horen, laat me alsjeblieft naïef zijn en geloven dat het nog goed komt. Hoe beter je geïnformeerd bent, hoe wanhopiger je wordt.”

“Maar misschien is wanhoop niet eens zo slecht?”, vindt Wannes. “De Franse filosoof Bruno Latour schrijft dat we eerst de hoop moeten uitroeien en dan pas in actie kunnen komen. Omdat de hoop sentimenteel is, ze sust. Het is niet de hoop maar de wanhoop die ons zal redden. We vinden dat een ongebruikelijke positie die we te weinig horen in het publieke debat, laat staan in het theater.”

“We gaan onze levensstandaard niet meer kunnen behouden, laat staan verbeteren. Alleen blijven politici ons dat fabeltje voorschotelen.”

Wannes Gyselinck

Van ontkenning naar aanvaarding “We gaan onze levensstandaard niet kunnen behouden, laat staan verbeteren. Alleen blijven politici ons dat fabeltje voorschotelen. Een beetje lucide politicus zou nu zeggen: ‘Hoe kunnen we de ramp zo beperkt mogelijk houden?’ maar geen een die dat durft.” Ans vult kwaad aan. “Een krant als De Standaard die kopt dat de hitte van 40° en meer deze zomer ‘wellicht’ te maken heeft met de mens. Dat geloof je toch niet! We kunnen het niet langer in twijfel trekken. Onder wetenschappers is iedereen het inmiddels erover eens, dat wat gebeurt met het klimaat geen natuurlijke evolutie is.

Maar we blijven graag doof voor die boodschap. Een wetenschapper vergeleek het met schreeuwen achter geluidsdicht glas en dat al veertig jaar lang terwijl niemand reageert.”

“Net als de politiek en de media is ook de kunst erg goed in hoop te willen bieden,” vindt Wannes. “Kijk naar Lucas De Man en zijn curatorschap op taz. ‘Het is aan jou, mij, ons’ schrijven we in het zand. Maar wat als het niet langer meer aan jou, mij, ons is, nu het klimaat ons terugdringt in de marge? Wij spreken het publiek met deze voorstelling aan op een ander verlangen, dat van het elkaar vinden in het rouwen om een wereld die nooit meer dezelfde zal zijn. Wat als we het collectieve van het theater aangrijpen om volgens ons belangrijke emotionele arbeid te verrichten, die nodig zal zijn om verder te kunnen, en dat is rouwen. Samen dan wel.

Want rouwen in je eentje zit te dicht tegen depressie. Rouwen is nodig om verslagenheid om te buigen naar strijdbaarheid. Maar dan moet je wel eerst de feiten onder ogen zien.”

Kingsnorth benoemt dit rouwen als climate grief. Volgens hem staan we echter nog maar - en overigens al veel te lang - aan het begin van dit rouwproces. Als we het binnen de verschillende stadia van rouwverwerking zien, dan zitten we nu in de eerste fase, die van de ontkenning (daarna volgen boosheid en woede, desoriëntatie en tenslotte aanvaarding). Kingsnorth vergelijkt onze manier van omgaan met de natuur met de manier waarop we naar het toilet gaan. We doen ons gevoeg in een privaat luxe-kamertje, spoelen door en weten niet waar het naartoe gaat of eindigt. Of botweg: we don’t deal with our own shit.

THEATER

PREMIÈRE 19 27.09.20 EEDE HOF VAN DROP OUT G I B E TH TE POST O R G L ZAA € 16 — — — 20:00

’ O

m

op

st

Dr g

‘T

he

Bi

ro

te

Po

in re

iè G

De

em

pr in

ut

et

d: en de

ek

Ee

we

an

gs Ho

fV

ht

in

ic

en

el

op

tg ui 44

a Da ls vi d

Th

or

ea

u

7

zo

wijzen om je aan onze samenleving te onttrekken

zo

a Di ls og e

ne

s

Wandelen in het bos

1

eb Th n va a Pa ls ul us

zo

Diogenes (5de-4de eeuw voor Chr.) was een filosoof uit de school van de Cynici. Hij zou zich ontdaan hebben van alle aardse bezittingen en geleefd hebben in een ton (of volgens andere bronnen in een grote amfora of vaas). Ooit zou Alexander De Grote hem bezocht hebben met de mededeling: “Je kan alles krijgen wat je wil.” Waarop Diogenes zei: “Als ik alles kan krijgen, wil je dan een stap opzij doen, want je staat voor de zon.”

Hierop zei Alexander: “Als ik Alexander niet was, zou ik Diogenes willen zijn.”

Waarop Diogenes repliceerde: “Als ik Diogenes niet was, zou ik ook Diogenes willen zijn.” Sommigen beweren dat de filosoof stierf door zijn adem in te houden.

e

Wonen in een ton

In afzondering in de woestijn Paulus van Thebe (3de-4de eeuw na Chr.) wordt ook wel eens de eerste heremiet of kluizenaar genoemd binnen het Christendom. Om niet vervolgd te worden voor zijn geloof leefde hij negentig jaar lang in eenzaamheid in de woestijn. Hij wordt vaak voorgesteld met een lange baard, gekleed in dierenhuiden of met een mantel of kleed gemaakt uit gevlochten palmbladeren.

Soms wordt hij ook afgebeeld met een raaf, die hem volgens het verhaal, elke dag te eten bracht. Twee leeuwen zouden zijn graf hebben gegraven.

2

Henri David Thoreau (1817-1862) was een Amerikaanse natuurliefhebber, filosoof, essayist en dichter. In zijn bekendste werk Walden beschrijft hij zijn poging om een tijdlang eenvoudig te leven in een zelfgebouwd huisje in een bos vlak bij een meer. Hij leverde daarmee kritiek op een aantal waarden in de Amerikaanse maatschappij; zoals de waardering van persoonlijk bezit en hard werken.

Daarnaast is hij ook bekend van zijn essay Walking waarin hij de deugd van het wandelen beschrijft: “Ik denk niet dat ik mijn gezondheid en gemoedstoestand kan bewaren tenzij ik minstens vier uur per dag – en het is vaak meer dan dat – door het bos en over de heuvels en velden slenter, absoluut vrij van wereldse verplichtingen. (…) Wanneer ik er soms aan word herinnerd dat technici en winkeliers niet alleen de hele ochtend in hun winkel blijven, maar ook de hele middag, zittend met gekruiste benen – alsof onze benen gemaakt waren om op te zitten en niet om op te staan of te lopen – dan denk ik dat ze wat krediet verdienen dat ze niet allang zelfmoord hebben gepleegd.”

3

’ O

m

op

st

‘T

he

Bi

g

Dr

Po

in re

te

iè

ro G

De

em pr

in

ut

et

d: en de

ek

Ee

we gs

an

Ho

fV

ht

in

ic

en

el tg

op

ui

Thomas Berry (1914-2009) was een katholiek priester en ecotheologist die ‘The Great Conversation’ predikte. Hij stelde dat we om onze band met de natuur terug aan te halen we niet alleen moeten praten met en luisteren naar mensen en dieren, maar met alle dingen uit de natuur dus ook met stenen, rivieren, bomen. Deze overtuiging gaat terug op het animisme, het geloof dat niet alleen mensen en dieren maar ook planten, water en natuurlijke fenomenen ‘bezield’ zijn.

zo

a Sa ls dh u

s

4

Wonen in een grot Sadhus zijn religieuze gedreadlockte asceten die het wereldse leven de rug hebben toegekeerd en leven in grotten, wouden en tempels in India en Nepal.

Ze worden beschouwd als heiligen en overleven van wat ze vinden in de natuur of verkrijgen via bedelarij. Opmerkelijk is dat de Sadhus zichzelf als dood beschouwen. Vaak moeten ze hun eigen begrafenis eerst bijwonen alvorens ze een goeroe mogen uitzoeken en kunnen starten aan hun transformatie tot heiligen.

5

H s ik ik o

al zo

Praten tegen een steen

Gewoon binnen blijven

6

De meest ongezonde vorm om je aan de samenleving te onttrekken is hikikomori wat in het Japans zoveel betekent als ‘naar binnen trekken’. Deze term slaat op acuut sociaal isolement waarbij adolescenten of volwassenen zich volledig opsluiten in hun huis of kamer en elke vorm van rechtstreeks sociaal contact mijden. Het zijn de moderne kluizenaars van vandaag die vaak enkel nog via digitale media communiceren. Er wordt geschat dat een half miljoen Japanse jongeren en meer dan een half miljoen mensen van middelbare leeftijd in Japan hikikomori zijn. Hoewel de term zijn oorsprong vindt in Japan, is het inmiddels een wijd verbreid fenomeen.

a St ls ef di an re T De cte ang G ur he ro te Po st

zo

m

zo

or

i

a Th ls om

as

Be

rr

y

45

Zwijgen op een stoel Vipassana is een van India’s oudste meditatietechnieken en betekent letterlijk ‘de dingen zien zoals ze werkelijk zijn’. Het is een proces van geestelijke zuivering door zelfobservatie. Het komt erop neer dat je tien dagen en nachten alleen doorbrengt met jezelf en je vooral laat leiden door je adem. Elke dag dien je gedurende minimum 12 uur gezeten op een stoel zonder enige afleiding te mediteren. De Grote Post directeur Stefan Tanghe volgde deze meditatie een eerste maal in Chennai (Indië) en een tweede maal in Dilsen Stokkem (België).

Hij zegt het jammer te vinden dat de ratrace het na deze ervaringen telkens weer zo snel overneemt. “Ik kan alleen maar zeggen dat ik stikjaloers ben op mensen die erin slagen om dagelijks (2 x 1 uur) stil te staan bij de flow waarin we zitten.”

7

de nieuwste hype?

Bamping!

Eerst was er gewoon camping, als zijnde kamperen met de tent of de caravan op het kampeerterrein, dan was er glamping als in de luxe vier sterren versie van kamperen en nu is er de nieuwste hype bamping ofwel back to basics-kamperen, terug naar de natuur en met weinig tot geen sanitaire en andere faciliteiten.

Het oog van de kenners! Vind je weg in het najaarsaanbod en laat je in deze Gaston inspireren door de keuze van artiesten. Welke voorstellingen stippen zij aan?

46

Stev en Mah ieu

Steven Mahieu werd in het verleden al vaker met viersterrenrecensies geprezen voor zijn pure comedy.

Na Zonder Filter komt hij terug naar Oostende met zijn Full Contact tour.

COME DY

04.1 2.20 19 STEV EN MAHI EU FULL CONT ACT ZAAL KLEI NE POST 20:3 0 ——— € 16

Hof Van Eede

Gravity & Other Myths

The Big Drop Out

A Simple Space

“De insteek van de voorstelling vind ik zelf heel verslavend.

De fantasie om overal mee te stoppen en gewoon te zien wat er gebeurt is spannend en beangstigend tegelijk. En als net Hof van Eede die premisse gebruikt voor een voorstelling, ben ik extra benieuwd. Bovendien: het is de première! Ik vind het zelf ook een verleidelijke gedachte, om eens gewoon te stoppen met alles. Dat staat fel in contrast met hoe heftig ik ben op scène.”

“Ik zag dit gezelschap uit Australië al een paar keer tijdens het PERPLX-festival in Marke. Dit is echt waanzinnig goed! Een combinatie van kracht en spektakel.

Zeven acrobaten die hun fysieke grenzen opzoeken, voortgestuwd door een livesoundtrack van slagwerk. Indrukwekkend en tegelijk beangstigend.

Wat als het misgaat? Ik zit op het puntje van mijn stoel.”

CIRCUS THE ATE R

27. 09. 201 9 HOF VAN EED E THE BIG DRO P OUT ZAA L GRO TE POS T 20: 00 ——— € 16

01.12.2 019 GRAVITY & OTHER MYTHS A SIMPLE SPACE ZAAL GROTE POST 17:00 ——— € 16 8+

IKZIT LIEVER INDE GROTE POST

Post je meest fancy, gezellige of hilarische foto’s in ons gebouw met de hashtag #ikzitlieverindegrotepost via Facebook, Twitter, of Instagram.

Wie weet drukken we ze af in een volgende editie van GASTON met eeuwige roem in Oostende en nabije omstreken tot gevolg. #ditisdeoogstdezekeer

courvreur.ruther2017

biancacockuyt

homeseahome

naomitahrour

melanievandervale

47

© VIRAAL — Ilse Philips

48

e er

s&

re

an m

De

es

ys Hu

nn

Ha

w ie Si

lke

ap

rv

kl

te in

og to

49

OP HET PIEPKLEINE NAURU KAN JE DE WERELD ZIEN Nauru is een eiland in de Stille Oceaan. Ooit een welvarend paradijs, maar door overmatige ontginning van een fosfaatmijn en de komst van een vluchtelingenkamp is het herschapen tot een dystopische plek. “We voelden meteen dat we er een voorstelling over wilden maken.”

ILSE PHILIPS

e er

s&

re

an

De

m ys

es

Ha

nn

w

Hu

ie Si

lke

ap

rv

kl og

te in

to 50

P

leasant Island. Zo heet de nieuwe voorstelling van Silke Huysmans en Hannes Dereere en ze vloeit voort uit de vorige, Mining Stories. Die ging over een mijnramp in Zuid-Brazilië, in de streek waar Silke is opgegroeid. Na Mining Stories is het thema mijnbouw op de radar gebleven en zo kwamen ze bij Nauru en zijn fosfaatmijn terecht.

“We hebben de geschiedenis van Nauru bestudeerd, maar we wisten niet of we er zelf zouden geraken, want een visum verkrijgen is niet evident. Media worden er geweerd en sowieso worden er weinig mensen toegelaten.”

Hannes: “Er zijn twee soorten visa: een toeristenvisum en een journalistenvisum. Dat laatste kost 8.000 Australische dollar, zonder garantie dat je het zal ontvangen en je geld krijg je sowieso niet terug bij afwijzing. Omdat we niet in aanmerking zouden komen voor een journalistenvisum, vroegen we een toeristenvisum aan. We zijn onmiddellijk transparant geweest over onze intenties: een theatervoorstelling maken over de geschiedenis van het eiland. We gaven ook aan dat we affiniteit hebben met mijnbouw en dat Silke geboren is in een mijnbouwgebied. Na over en weer mailen en een extra motivatiebrief - de meeste toeristen blijven maximaal drie dagen en wij zouden drie weken blijven - kregen we uiteindelijk toestemming.”

Silke:

Van theatermakers is men minder bang dan van journalisten, terwijl jullie toch ook een verhaal naar buiten brengen?

Hannes: “Journalisten willen vooral het vluchtelingenkamp zien. Enkele jaren geleden sloot het eiland, een kleine onafhankelijke staat, een deal met Australië om vluchtelingen op te nemen. Op dit moment is een op de tien bewoners vluchteling, wat voor een heel grote impact zorgt. De mensen van Nauru sloten de deal uit noodzaak, het eiland zat economisch aan de grond. Een fosfaatmijn was ooit hun rijkdom, maar die is leeggehaald.”

Silke: “We moesten beloven dat we uit de buurt van het kamp zouden blijven: geen foto’s van het kamp en niet met vluchtelingen praten, anders zou ons visum afgenomen worden en zouden de mensen met wie we praatten in de problemen komen. Dat wilden we zeker niet. Wij waren als theatermakers meer geïnteresseerd in de geschiedenis van Nauru en met name in de mijnbouw.”

De interesse in mijnbouw, kan je daar meer over vertellen?

“Mijn ouders zijn in 1988 verhuisd naar Brazilië en ik ben daar geboren. We woonden in een grote mijnregio waar ertsen werden ontgonnen bestemd voor Europa en Japan.

Silke:

In 2015 was er een grote mijnramp, als gevolg van overproductie. Een stuwdam begaf het. Giftige modder kwam vrij, veegde enkele dorpen van de kaart en kwam uiteindelijk in een rivier terecht om die 600 km lang te vervuilen, tot aan de oceaan.”

Hannes: “Deze mijnramp heeft ook linken met België, BNP Paribas Fortis is bijvoorbeeld een van de investeerders van het betreffende mijnbedrijf. De permanente ecologische en materiële vernietiging als gevolg van deze mijnramp is erg groot en toch is er weinig over geweten.”

Silke: “Op Nauru vonden we die vernieling ook terug door de jarenlange fosfaatmijnbouw. Fosfaat is een grondstof die onder meer gebruikt wordt als meststof voor groenten en aardappelen. Aardappelen die wij eten. De mijn is helemaal uitgeput, wat overblijft is een aangevreten landschap. Op Nauru kan je wat zich op vele plaatsen in de wereld afspeelt op miniatuurniveau bekijken.”

Hoe was het voor jullie om Nauru te bezoeken?

“Er wonen goed 10.000 mensen. Iedereen kent elkaar en iedereen vertelt met plezier over de geschiedenis van het eiland, maar als je praat over de rijkdom van weleer, stoppen de gesprekken. Hetzelfde als je het onderwerp vluchtelingenkampen aansnijdt. Met één vrouw konden we wel vrijuit praten. Zij wilde dat haar stem werd gehoord tijdens de voorstelling.”

Hannes: “Omdat we er veel langer waren dan normale toeristen vielen we erg op. We stelden ons open op en wilden mensen leren kennen. Dat zorgde voor vertrouwen en zo konden we toch goede gesprekken hebben met de inwoners en een band opbouwen.”

Silke:

Wat willen jullie vertellen met deze voorstelling?

“Een verhaal over een plek die ons eigenlijk allemaal aangaat. Nauru is een kruispunt van problemen die zich overal in de wereld afspelen, zoals klimaatverandering, ecologie, migratie en uitputting van de aarde. We proberen de complexiteit weer te geven zonder een oordeel te vellen over wiens fout het nu is. We zijn niet op zoek naar antwoorden, we proberen dingen bloot te leggen en vatbaar te maken.”

Silke:

Jullie gebruiken gsm- en schermprojecties in de voorstelling. Waarom?

Hannes: “Gesprekken opnemen met een dictafoon of beelden maken met een camera bleek onmogelijk, dat kon mensen in gevaar brengen. Iedereen communiceert er wel met een smartphone - voor vluchtelingen en asielzoekers mag dat volgens de lokale wetgeving pas sinds 2017 - en via de smartphone leek ons dan ook de meest natuurlijke manier om met mensen een gesprek te hebben. We legden die gewoon op tafel om gesprekken op te nemen.”

e er

s&

re

an m

De

es

ys Hu

nn

Ha

w ie Si

lke

ap

rv

kl

te in

og to © VIRAAL — Ilse Philips

51

DANS/TH

“Het is niet op het eiland dat het idee ontstond om er een smartphonevoorstelling van te maken. De gesprekken en het onderzoek achteraf bleven met de smartphone gebeuren, via skype en whatsapp, bijvoorbeeld. Het is simpelweg de enige manier om in contact te staan met de mensen op Nauru. En zo is het idee ontstaan om voor die vorm te gaan, tegelijk intiem en afstandelijk. We zitten tegelijk in het midden van de problematiek, maar ook op een afstand.”

LIZE PE DE & RO BERTH F ISLAND UENTES OF SLOW

Silke:

De beelden uit de voorstelling doen me denken aan futuristische beelden uit stripverhalen met veel beton en weinig groen. Hoe is het om dat echt te zien?

“Het beeld dat je schetst klopt. Het postapocalyptische zit inderdaad in het landschap. De eerste keer dat je het eiland ziet, heb je het gevoel dat je niet in de echte wereld bent. Het binnenland is enorm toegetakeld door de fosfaatmijn. Het gekke is dat mensen zich aanpassen en dat het went.”

Hannes:

Zijn er al Australiërs komen kijken naar de voorstelling?

Silke: “Drie. Een programmator, die ons graag zou uitnodigen

om de voorstelling in Australië te spelen, een dramaturg en een theatermaakster, die ook een voorstelling maakte over Nauru. Ze zijn heel dankbaar dat de stem van de Nauruanen wordt gedeeld. Veel Australiërs vinden het erg wat hun land doet met vluchtelingen en veroordelen de geforceerde deal met Nauru.”

EATER

26.10.2 0 1 9 ——— DOUBLE ZAAL GR BI OTE POS T ——— 1 9 L L : 3 0 ——— € 16 SILKE H UYSMANS & HANNE PLEASAN S DEREE T ISLAN RE D

Hannes: “De algemene reacties zijn dat het een zware voorstelling is, erg emotioneel. Dat klopt, we wilden het verhaal niet luchtiger maken dan het is. De Nauruanen zelf vinden dat oké zo, het is de realiteit.”

Tijdens de voorbereiding hebben jullie ook in De Grote Post gewerkt.

Hoe was dat?

“Dat was in september 2018. We bleven toen twee weken, de eerste residentie na onze terugkomst van Nauru. We hebben in De Grote Post alle interviews getranscribeerd.

Leuk om dat aan zee te kunnen doen.”

Silke:

Wat betekent Oostende voor jullie?

Hannes: “We deden twee jaar geleden een locatieproject voor Dansand! in Stene. We zijn dan gaan praten met Oostendse boeren. We vinden het een intrigerende stad. Mijn vader is in Oostende geboren.”

Silke: “Voor het kinderfestival Springtij hebben we een workshop gegeven waarbij kinderen vlaggen konden maken voor echte schepen in Oostende. Boeren en vissers, we hebben ze allen al gezien in Oostende (lacht).”

52

“GEORGE MAAKTE DE GROVE, BELEDIGENDE, MISSELIJKMAKENDE FOUT OM MIJ OOIT LIEF TE HEBBEN. DAAR WIL IK HEM NU VOOR STRAFFEN.” B Deze rapper raakte slaags met de zus van zijn vrouw in wat later bekend zou staan als hun ‘liftgevecht’. Hij heeft nog steeds 99 problemen, al hoort zijn schoonzus daar tegenwoordig niet meer bij.

3

Nu klettert het ook wel eens binnen de beste relaties. Al blijven sommige woordenwisselingen of gewelddadige uitspattingen toch langer in het collectieve geheugen hangen dan andere.

Match de koppels met de bijhorende troubles.

1

no

2

3

4

5

perf mat

KERMIT & MISS PIGGY

2

JOHNNY DEPP & AMBER HEARD

“Ik begraaf je in onze f****** rozentuin.”

Eén van de vele bedreigingen die een bekende Amerikaans-Australische acteur scheldend tegenover zijn ex maakte tijdens een shockerend telefoongesprek dat later in de pers lekte.

D

Martha en George uit de klassieker ‘Who’s afraid of Virginia Woolf?’ zijn meesters van het verbale duel. De quote van Martha hiernaast is slechts het topje van de ijsberg van ruzies die het schip van hun huwelijk stilaan doen zinken.

FESTIVAL

MEL GIBSON & OKSANA GRIGORIEVA 1

“Het is tijd om andere mensen te zien, varkens, kikkers, enzovoort.” Deze televisiesterren waren decennialang een droomkoppel, hoewel ze elkaar vaak in de haren zaten.

Totaal onverwacht werd er in 2015 een einde geschreven aan hun sprookje.

no E

fect tch A

Beschuldigingen van huiselijk geweld en rechtszaken vliegen geregeld heen en weer tussen deze ex-Mr. and Mrs. Zij is trouwens niet de enige ex met wie deze acteur niet meer door dezelfde deur kan.

Ironisch genoeg zei hij zelf ooit: “Als iemand ooit mijn familie of vrienden kwaad doet, eet ik ze levend op, al beland ik daarvoor in de gevangenis.”

EKEND WOOLF WE

19 DIA 06.12.20 S ZEELAN UCTIEHUI D O R T P S R O E P T TE THEA ZAAL GRO NTGENT & A N G ——— 22 € WIE IS B — — — 0 20:0 19 07.12.20 — WAOVW N / K V S —— A L S R A T ST O MESU P E N I ZAAL KLE — € 18 — — 0 3 : 0 2 19 08.12.20 INGEN L E D N E Z AID DE HO’S AFR ESPREK W ——— € 2 0 0 0 : ONTBIJTG 0 1 — O R A M A —— ZAAL PAN

JAY-Z & 4 BEYONCÉ C Bekend acteurskoppel dat ooit zelf in de huid van Martha en George uit Who’s afraid of Virginia’s Woolf kroop.

Nadat hun stormachtige huwelijk op de klippen liep, trouwden ze een paar maanden later opnieuw omdat ze elkaar niet konden missen.

Een regisseur vroeg hen ooit tijdens de opnames van een intieme scène of ze het erg vonden als hij ‘cut’ zei.

ELIZABETH TAYLOR & RICHARD BURTON

5

53

Back stage 08:00

‘Energiecocktail’ voor de dag, warme knuffel van Abel en Babette voor ik ze uitzwaai richting school.

08:50

54

onz e Pas cal Ler van t is een van de is het aan spr eek pun t en rec ent e aan win ste n. Hij n vri jwi lli ger s, res ide nte rot s in de bra ndi ng voo r uwe lij ke - bur eau gen ote n. en zij n - uit slu ite nd vro onz e Een dag uit het lev en van kle urr ijk e fra nco fie l.

Reeds 7 maanden super content , om thuis te komen stad en huis van vertrouwen.

Het zenuwcentrum van ons huis, bureau onthaal.

Checken van de mails met compagnon de route in de hand, mijn koffie.

55

Babbel met Hilde Veys, een van de meer dan 150 vrijwilligers, het cement van De Grote Post.

11:00

09:00

Take a break zonder Kitkat.

Mijmerend, to do-lijst in gedachten...

Zonnetje doet wonderen.

12:30

15:30

Artistiek overleg met Michel Kiyombo, een van de dertig residenten dit seizoen.

Michel gaat in première met ‘Matchombe’ tijdens ‘Congo aan zee’.

Ontdekte deze deugddoende zinnen afgelopen zomer op een muur ergens aan de rand in Mechelen.

Woorden om te koesteren, vandaag, morgen einder-loos lang...

P SE KT O V NO EC D

01.09 02.09 07.09 08.09 20.09 21.09 22.09 27.09 28.09 29.09 28.09 29.09 29.09 05.10 06.10 06.10 06.10 06.10 10.10 11.10 12.10 12.10 13.10 15.10 18.10 20.10 22.10 23.10 25.10

doen!

Human Sense Project

Congo aan Zee

festival

Mr. Myst ama Producties Dienst Cultuur Oostende Hof Van Eede

Oostendse Avond: cd-release m&j Vrijetijdsmarkt The Big Drop Out

muziek

Isabel Devos

Droomdozen

doen!

Hugar/Guy Van Nueten De Zendelingen Yinka Kuitenbrouwer/vzw moed Brussels Philharmonic

inf

o

Wat schaft de kaft?

ex tra

ge nr e

rst ell ing vo o

vo er de r uit

sp ee lda ta

56

familie te gast

theater

te gast

doen!

te gast

theater

première familie 6+

muziek doen!

Laura Janssens (Niet Nu Laura) Anton Lachky Company Noah Vanden Abeele

Ontbijtgesprek ‘De Toekomst’ Morgen werd alles anders Bartók & Eötvös txt-uurtje Cartoons tekenen cartoon Universe

Alex Agnew

Be careful what you wish for

comedy

Youp van ‘t Hek Geppetto & the Whales + Vito Caroline Rottier & Birgit Kersbergen Sara Vanderieck Liesa Van der Aa & One Trick Pony jowest! caz/Bas Bulteel Bruno Beltrão Maaike Ouboter

Met de kennis van nu

comedy

Swing BlikOpener Court of Choice part 1 - play Speelvogels Hot Club d’O Inoah Voordat de tijd ons inhaalt

dans

26.10

Lize Pede & Roberth Fuentes

Island of Slow

theater

26.10

Silke Huysmans & Hannes Dereere

Pleasant Island

theater

Grensgeval FroeFroe

Murmur Killie Billie

circus theater

familie 8+

Les Zerkiens

Schrik

doen!

familie 4+

De Grote Post

Hotel Halloween

doen!

familie 7-12 j.

d’Ostendsche Revue

Een terugblik op de strafste stoten in onze stad My works, classics & heroes

27.10 31.10 31.10 01.11 31.10 t/m 01.11 31.10 t/m 03.11 01.11

Koen Buyse

familie 9+

theater

B première

muziek

bij de buren

doen!

familie 4-8 j.

doen!

familie 9-12 j.

dans

familie 6+

muziek

bij de buren

muziek doen! theater muziek doen! dans

bij de buren

muziek

comedy muziek

double bill ‘I need an island’ double bill ‘I need an island’ première

te gast

familie 4+

P SE KT O V NO EC D

02.11 03.11 08.11 08.11

Els Dietvorst

09.11

tg stan

10.11

Johan Verminnen

13.11

Oona Doherty

14.11 15.11 15.11 16.11 17.11 17.11 21.11 22.11 23.11 23.11

VormingPlus Xander De Rycke Seth Lakeman Albert’s Bastards Arel Ensemble

23.11 24.11 29.11 30.11 30.11 01.12 01.12 04.12 06.12 07.12 08.12 12.12 14.12 14.12 15.12 20.12 21.12 t/m 05.01 21.12 22.12 23.12

Wim Mertens Chris Lomme & Michael De Cock/kvs

Theater Artemis The Bootleg Sixties Senioren Adviesraad Oostende Toneelhuis & ita/Ivo Van Hove

Memento Mori! !iroM otnemeM txt-uurtje That which is not Reverence que sera sera/hitchcock truffaut cavett godard/pour qui pour quoi 50 jaar Hope Hunt (and the Ascension into Lazarus) Creating Edges Houdt Het Voor Bekeken The well worn path Oostendse Avond: cd-release music:on - noise:off Kunstendag voor Kinderen (…)

o inf ex tra

ge nr e

rst ell ing vo o

vo er de r uit

sp ee lda ta

57

theater doen!

familie 4-8 j.

muziek theater

bij de buren

theater muziek dans doen!

te gast

comedy muziek muziek muziek festival theater

familie 3-12 j.

B première

familie 12+

muziek

saro zingt met Oostendse artiesten Freud met Koninklijke Stadsharmonie Oostende Herstconcert gastsoliste Hanne Roos Lets Oostende Ruil, deel, geef en waardeer!

Uitgezonderd Ladies Night Lola Bogaert/Beeldsmederij De Maan vreten!

Flat Earth Society De Oesterprinses txt-uurtje Gravity & Other Myths A Simple Space Steven Mahieu Full contact NTGent & Wie is bang Theaterproductiehuis Zeelandia Mesut Arslan/kvs waovw De Zendelingen Ontbijtgesprek ‘Who’s Afraid’ Suzanne Grotenhuis/De nwe Tijd Het Zwarte Woud forever Bert Gabriëls Eindejaarsconference Little Dots Do you know how we got here?

Sandra Kim, Marco Z en Bella Italia Begir Memeti & Band Joe Mullen Cd-release Creatief met kleurpotloden

muziek

te gast

theater

bij de buren

muziek

te gast

doen!

te gast

theater

te gast

dans

première

doen!

familie 3+

Theater De Spiegel

doen!

familie 0-2 j.

Melody Makers

Labotanik

familie 6+

muziek doen!

familie 4-8 j.

circus

familie 8+

comedy theater theater doen! theater

bij de buren

comedy muziek muziek muziek

muziek

58

UiTloket bevindt zich in De Grote Post

Tickets kopen 1

2

H.Serruyslaan 18A, 8400 Oostende

Via de website www.degrotepost.be: met een persoonlijke account kan je 24 uur op 24 online tickets bestellen. Raadpleeg de website voor verdere instructies.

Openingsuren:

Maandag t.e.m. vrijdag: 10 tot 18 uur Zaterdag: 14 tot 18 uur + telken een uur voor aanvang van iedere voorstelling Gesloten op zon- en feestdagen

Aan het UiTloket in De Grote Post of

aan de balie van Toerisme Oostende:

betalen kan contant of met Bancontact.

3

NIEUW! Klub 431

Aan de deur: UiTloket opent één uur vóór aanvang van iedere voorstelling.

Vrienden- en bedrijvennetwerk rond in en rond De Grote Post

Meer info: degrotepost.be/klub431 Tickets reserveren Telefonisch reserveren kan op het nummer 059 33 90 00 tijdens de openingsuren van het UiTloket.

Reserveren via e-mail is niet mogelijk.

Ticketprijzen

Gereserveerde tickets kun je tijdens

de openingsuren aan het UiTloket ophalen.

Dit kan tot ten laatste 30 minuten voor aanvang van de voorstelling. Ben je later, dan loop je het risico dat de tickets terug in verkoop geplaatst worden.

vervallen automatisch 7 dagen na reservatie.

Uitverkochte voorstellingen

Bij een uitverkochte voorstelling zijn er twee mogelijkheden:

1

2

Wachtlijst Bij een uitverkochte voorstelling kun je je op de wachtlijst zetten. Dit kan telefonisch via 059 33 90 00, online op www.degrotepost.be of aan de balie van het UiTloket. Als er een plaats vrijkomt, word je telefonisch gecontacteerd. Vijf dagen voor de voorstelling wordt de wachtlijst afgesloten.

Last minute Vanaf een uur voor de voorstelling kun je je naam ter plaatse aan het loket op een lijst laten zetten. Hoewel we geen plaats kunnen garanderen, bestaat de kans dat er reservaties of gastenplaatsen vrijkomen en je de voorstelling toch zal kunnen bijwonen.

Opgelet Mensen die zich op de wachtlijst

registreerden, hebben niet automatisch recht op een last minute ticket. De wachtlijst en last minute tickets zijn niet van toepassing op voorstellingen met het label ‘Te gast’.

3

NIEUW! Zoektickets Bij een uitverkochte voorstelling kunnen een aantal zoektickets in verkoop geplaatst worden.

Voor meer info: zie www.degrotepost.be

gen biedt De Grote Post een reductietarief aan. Op de website vind je terug van welk tarief je gebruik kan maken.

Geef je een ticket met reductie door aan familie of vrienden die hier geen recht op hebben? Laat ze dan op weg naar de zaal even passeren langs het UiTloket.

Aan de ingang worden controles uitgevoerd, maak dus geen gebruik van een korting waar je geen recht op hebt.

NIEUW! Kinderen en jongeren

Voor de meeste voorstellingen geldt in De Grote Post een eenheidstarief van €10 onder de 26 jaar. Peuters en kleuters onder de 6 jaar betalen €1.

UiTPAS Bij aankoop van een UiTPAS ontvang je als welkomstgeschenk een vriendencoupon die je éénmalig 50% korting geeft op de aankoop van een ticket. Dankzij je UiTPAS heb je recht op het reductietarief in De Grote Post. Het is ook een spaarkaart, punten ruil je in voor extra voordelen of exclusieve geschenken.

Oostendenaren met een UiTPAS aan kansentarief krijgen 80% korting bij

aankoop van tickets voor De Grote Post.

Deze korting is enkel te verkrijgen aan de balie van het UiTloket of Toerisme Oostende.

voordelige tarieven voor groepen vanaf 20 personen. Samen geniet je van extra voordelen op het basistarief.

Voor meer info en boekingen kun je terecht op 059 56 85 00 of groepen@degrotepost.be.

Reductietarief Bij de meeste voorstellin-

Onbetaalde reserveringen

Groepskorting De Grote Post hanteert

Meer info over het verkrijgen van een UiTPAS en de voordelen: www.uitinoostende.be/uitpas

Avondcircuit Scholen, deeltijdse onderwijs-

instellingen, sport- en jeugdverenigingen kunnen ook buiten de uren reguliere voorstellingen in groepsverband bijwonen.

Dankzij het Avondcircuit genieten leerlingen en leden in groep van een extra voordelig tarief van € 6, terwijl begeleiders gratis meekunnen. Het Avondcircuit is van toepassing vanaf 4 betalende personen, facturatie gebeurt via de school of vereniging. Ondanks de naam 'Avondcircuit' geldt het tarief ook op activiteiten en voorstellingen die tijdens de dag plaats vinden.

Voor meer info en boekingen kun je terecht op 059 56 85 08 of scholen@degrotepost.be.

Cadeaubon Met een cadeaubon van

De Grote Post kun je geliefden op een originele manier verrassen. De cadeaubon is te verkrijgen aan het UiTloket.

Algemene verkoopsvoorwaarden Raadpleeg de website voor de volledige verkoopsvoorwaarden. De opgesomde tarieven, formules en diensten zijn enkel van toepassing op voorstellingen en activiteiten in organisatie van De Grote Post.

‘Te Gast’-voorstellingen zijn activiteiten in een organisatie van derden. Cadeaubonnen, reductietarieven en diensten van De Grote Post zijn hierop niet van toepassing.

BLIJF OP DE HOOGTE

www.degrotepost.be

NIEUW: degrote.blog nieuwsbrief

facebook

twitter

instagram

spotify

youtube

Laat ook zelf van je horen via onze website of #ikzitlieverindegrotepost

v.u.: Bart Plasschaert - Hendrik Serruyslaan 18a - 8400 Oostende