ongehoord. Maar fantastisch. Het heeft me zo ontroerd, opgewonden en gechoqueerd, dat ik bij het verlaten van de loge mijn hoed wilde opzetten en nauwelijks mijn hoofd kon
vinden. Zulke muziek zou men eigenlijk niet moeten maken. Laat me nu maar alleen. Tot morgen...’
Maar met de mythe kwam ook het ont-mythologiseren op gang. Charles Ives, die dol was op een confrontatie van diverse stijlen binnen één werk, laat het noodlotsmotief
in zijn Concord-Sonata toevallig even langskomen. Wanneer in de opera El sombrero de tres picos van Manuel de Falla iemand op de deur klopt, klinken Beethovens vier
tonen. En Monty Python heeft zelfs met veel Engels gevoel voor absurditeit verfilmd
hoe Beethoven op zijn noodlotsmotief zou zijn gekomen... humor van anno nu over
een noodlotsmotief in c-mineur uit 1808? Het ultieme bewijs van de onsterfelijkheid van Beethovens Vijfde. Kort-kort-kort-lang.
12
25