17
Het is druk op de Noordzee. Niet alleen met scheepvaart, visserij en windparken, maar ook met plannen en visies. Wie de Internationale Architectuur Biennale Rotterdam bezocht, kon daar de Noordzee omgetoverd zien tot een ‘Energetic Odyssey’. De Noordzee wordt ontdekt als energiebron.
2050 - An Energetic Odyssey
DOOR Frans A. van der loo
Werkeiland
N
Een zee van (wind-)energie
u de eerste Nederlandse offshore wind-tender een feit is, is de blik vooruitgericht. De Noordzee biedt ruim sop voor windenergie. De huidige plannen zijn gericht op 4,45 GW in 2023, maar het Nationale Waterplan (2016-2012) ziet al mogelijkheden voor 12 GW. Het nieuwste Energierapport kijkt vooruit naar 2050 en spreekt zelfs van 34 GW. En NWEA richt zich in haar Visie 2030 op 10 GW extra in de periode 2023-2033. In breder Europees verband ziet WindEurope offshore wind uitgroeien tot 66,5 GW in 2030, en schetst de 2050 - An Energetic Odyssey van de Internationale Architectuur Biennale Rotterdam zelfs een toekomst met 250 GW in 2050.
Met grote stappen Er is dus veel mogelijk. Maar hoe gaan we deze luchtkastelen in zee laten landen? De eerste stappen zijn inmiddels al gezet, Europees draait er nu 11 GW in zee. Vanuit Nederlands perspec tief heeft TenneT recent een stappenplan geformuleerd. Op dit moment is de ontwikkeling gericht op de realisatie van in totaal 4,45 GW op de locaties Borssele (2x700 MW) en Hollandse Kust Zuid (2x700MW) en Noord (700 MW). Die windparken zullen in 2019 vergund en in 2023 gerealiseerd zijn, zoals afgesproken in het Energieakkoord. Een volgende stap zou zich moeten richten op de locatie IJmuiden Ver, die mogelijk in samenhang met de Engelse locatie East-Anglia ontwikkeld kan worden. Die gecombineerde locatie zou optellen tot zo’n 12 GW windvermogen, wat mogelijk de aanleg van een vast werkeiland interessant maakt. NWEA pleit ervoor de ontwikkelsnelheid te verhogen van 0,7 GW tot 1 GW per jaar, IJmuiden Ver zou dan in zo’n vijf tot zes jaar ontwikkeld kunnen worden, dat zou dus rond 2029 kunnen zijn. De derde stap ziet TenneT zich voltrekken op de verder gelegen Doggersbank, waar Nederland grenst aan Engeland, Duitsland en (bijna) Denemarken. Daar is ruimte voor zeker 30 GW en daar is de aanleg van een werkeiland zeker zinvol.
In Nieuwspoort presenteerde TenneT onlangs een opzet voor zo’n werkeiland op de Doggersbank. Een oppervlak van 6 km2 kan faciliteiten bieden voor een haven, opslag, assemblage en accommodatie. Maar ook voor AC/DC converterstations, die de wisselstroom van de windturbines omzetten in gelijkstroom. Want de transportafstand van Doggersbank naar het vasteland is zo groot dat dat het meest efficiënt via gelijkstroom kan ge beuren. Het werkeiland zal een internationaal karakter hebben, want ook de windparken op het Engelse, Duitse en Deense deel zullen er gebruik van kunnen maken. Geschatte kosten van aanleg zijn 1,5 miljard euro, maar toch kan het eiland kostenbesparing betekenen. Zonder werkeiland zal aanleg van ver gelegen windparken namelijk al gauw 35 pro cent duurder zijn, is de schatting. Maar op de ondiepe Doggers bank zijn windparken goedkoper te bouwen, de productie zal hoger zijn omdat het er harder waait en met het werkeiland kunnen transportkosten lager zijn. TenneT schat dat daarmee die 35 procent kostenstijging (meer dan) vermeden kan worden.
V.l.n.r. Mel Kroon (TenneT), Jo Peters ( NOGEPA), Paul de Krom (TNO), Tjerk Wagenaar (Stichting Natuur en Milieu), Hans Timmers (NWEA) na de ondertekening van het manifest dat oproept tot internationale samenwerking, 15 juni 2016. WINDNIEUWS - NR.4 2016