Een jaar na Schuberts dood in 1828 verscheen de bundel ‘Schwanengesang’. Vrolijk wordt een mens er niet van, van die teksten doordrongen van Weltschmerz.
Een wereld waarin het afscheid de bovenhand lijkt te nemen op het traditionele verlangen naar de geliefde. Woest stromende beken, melancholisch zingende nachtegalen en de ondergaande zon symboliseren de innerlijke onrust. Het water
weerspiegelt de menselijke gevoelswereld, de tranen van de geliefde en het van zichzelf vervreemde ik. Daar voegt Schubert via zijn composities een extra
dramatische waarde aan toe. Een avond die niet in de koude kleren zal gaan zitten