ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
6045 Φύλλο Νο 306
6 μ
ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
15 Ίσα δικαιώματα στους μετανάστες
8-9 Η μάχη των δημοτικών εκλογών
12 Φλεβάρη 2014 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ
12
13
Η Ρωσία του Πούτιν
Εργατική λαϊκή εξέγερση στη Βοσνία
τρεκλιζει ο σαμαρασ, χωρισ εναλλακτικές το καθεστώσ...
Να πάρει η Αριστερά την ευθύνη της ανατροπής
Ο κρίσιμος κρίκος: οργανωμένη πολιτική παρέμβαση
Β
ρισκόμαστε λίγες εβδομάδες πριν τις ευρωεκλογές και οι ΣαμαράςΒενιζέλος συζητούν την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Δεν θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα το αδιέξοδο της συγκυβέρνησης, η αδυναμία της ΝΔ, αλλά και η διαλυτική κρίση της σοσιαλδημοκρατίας, του άλλοτε κραταιού χώρου που διασφάλιζε ομαλές διεξόδους για το καθεστώς. Η διαπίστωση αυτή επιβεβαιώνεται πλέον σε όλες τις δημοσκοπήσεις και κυρίως στην εκλογική δυναμική που διαβλέπουν όλοι οι δημοσκόποι. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Σαμαράς-Βενιζέλος θα καθίσουν με σταυρωμένα χέρια, θα παραδώσουν ομαλά την εξουσία, όταν και όπως γίνουν εκλογές. Αντίθετα σημαίνει ότι απαιτείται επειγόντως οργανωμένη πολιτική πρωτοβουλία για την ανατροπή τους. Από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργατικών-λαϊκών
δυνάμεων, αυτή η πρωτοβουλία επαφίεται στην Αριστερά. Που πρέπει να την ξεδιπλώσει κινηματικά, από τα κάτω, αναδεικνύοντας την κρίσιμη κοινωνικοπολιτική συμμαχία που θα καθορίσει, επίσης, την επόμενη ημέρα.
Λαϊκές Επιτροπές Οι Λαϊκές Επιτροπές Αντίστασης-Ανατροπής είναι ο αναντικατάστατος παράγοντας για να απαντηθούν ουσιαστικά τα καθήκοντα του σήμερα, αλλά και τα αντίστοιχα της επόμενης περιόδου (βλ. σελ.6). Η συγκυβέρνηση καταρρέει, γιατί η ταξική απληστία της μνημονιακής γραμμής οδηγεί στην απελπισία τις εργατικές-λαϊκές μάζες, στην πλήρη κατάρρευση το κοινωνικό κράτος, σε ιστορική υποβάθμιση τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Αυτές τις δυνάμεις και αυτά τα διλήμματα πρέπει να φέρει στο προσκήνιο η πολιτι-
κή, ακόμα και η εκλογική παρέμβαση της Αριστεράς. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα «ελάχιστο», ένα μεταβατικό, πρόγραμμα που θα συστηματοποιεί τις ελπίδες του κόσμου από τα κάτω μπροστά στην προοπτική μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, αλλά και τις δεσμεύσεις της Αριστεράς απέναντι στον κόσμο. Δεν πρόκειται μόνο για μια αναγκαία συζήτηση, που οφείλει να συμπεριλάβει τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πρόκειται, περισσότερο, για συνένωση αντιστάσεων, κινημάτων, οργανώσεων αλληλεγγύης, ζωντανού κόσμου που αγωνίζεται. Μια τέτοια ξεκάθαρη ταξική αναφορά οφείλει να γίνει το κριτήριο για όλες τις επιλογές της περιόδου, συμπεριλαμβανομένης της συγκρότησης των πολλαπλών ψηφοδελτίων: Δεν είναι τυχαίο ότι στον ΣΥΡΙΖΑ η υποψηφιότητα της Αγλαΐας Κυ-
ρίτση στο Βόρειο Αιγαίο –που συμβολίζει την αντίσταση των εργαζομένων στην ΕΡΤ, αλλά και την αναγκαία «όσμωση» μεταξύ των ρευμάτων της πολιτικής Αριστεράς– έγινε δεκτή με ενθουσιασμό.
Αντίσταση Όπως, επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι οι επιλογές του Οδυσσέα Βουδούρη και Θόδωρου Καρυπίδη συνάντησαν μαζικές αντιρρήσεις, προκάλεσαν συγκρούσεις και διχασμό (βλ. σελ. 7). Για να μπορέσει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μια περίοδο σαν τη σημερινή, η Αριστερά οφείλει να επιχειρήσει να δώσει πολιτική έκφραση στον κόσμο της αντίστασης από τα κάτω και όχι να χτίσει μια «από τα ίδια» εκλογικοπολιτική συμμαχία με τα θραύσματα –ή και με τμήματα…– του παλιού πολιτικού σκηνικού. Συνέχεια σελ. 3