ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
6045 Φύλλο Νο 324
6 μ
ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
4 Συνέντευξη με τον καθηγητή Γιάννη Κουζή
ΝΕΟΛΑΙΑ Μαζική απάντηση σε κυβέρνηση - Φορτσάκηδες
Στο πρόσωπο του Φορτσάκη, η κυβέρνηση βρήκε τον καλύτερο συνομιλητή για την προώθηση και υλοποίηση των πιο αντιδραστικών αντιμεταρρυθμίσεων που έχει γνωρίσει ποτέ το δημόσιο πανεπιστήμιο. Η κλιμάκωση του αυταρχισμού στα ΑΕΙ και η αστυνομική βία που αντιμετώπισαν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις ξεχείλισαν το ποτήρι της νεανικής οργής, που εκφράστηκε με τη μαζική παρουσία της νεολαίας στα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων και της Αριστεράς στην πορεία του Πολυτεχνείου. (σελ. 2, 14)
19 Νοέμβρη 2014 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερη Τετάρτη 1,5 ευρώ
15
11
13
Δίκη ΧΑ: Να τσακιστεί η ναζιστική συμμορία
Είκοσι πέντε χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου
Μεξικό: Οργή για τους 43 αγνοούμενους φοιτητές
Το Πολυτεχνείο και οι κινητοποιήσεις σε Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία και Βέλγιο δείχνουν το δρόμο
Σημάδια ξεσηκωμού
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ Μια μικρή Ιντιφάντα στην καρδιά του Απαρτχάιντ
Η μικρή «Ιντιφάντα της Ιερουσαλήμ» ή «Ιντιφάντα των παιδιών», καθώς με τους αστακούς του Ισραήλ συγκρούονται καθημερινά έφηβοι, φέρνει στο φως το «ξεχασμένο» μέτωπο στο εσωτερικό του Ισραήλ: το καθεστώς Απαρτχάιντ, το οποίο τα τελευταία χρόνια σκληραίνει από την κυβέρνηση Νετανιάχου, για να διασφαλιστεί ο «εβραϊκός χαρακτήρας» του κράτους, απέναντι στην παλαιστινιακή «δημογραφική απειλή». (σελ. 12)
ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ποιοι κερδίζουν από την ΑΟΖ Η ελληνική άρχουσα τάξη συμπορεύεται απόλυτα με τις επιλογές του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην Α. Μεσόγειο και συνεργάζεται με τους κατακτητές της Παλαιστίνης και με την αιματοβαμμένη χούντα της Αιγύπτου. Ταυτόχρονα εκθέτει τον ελληνικό λαό σε επικίνδυνες πολεμικές περιπέτειες με την Τουρκία. Γι' αυτό η ξεκάθαρη απόρριψη αυτής της πολιτικής γύρω από τις ΑΟΖ και το πρόταγμα της ειρήνης είναι επιτακτικά για την Αριστερά, ειδικά μια Αριστερά που σκοπεύει να κυβερνήσει. (σελ. 6)
Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού
Δύναμη για την Αριστερά η ανάκαμψη του εργατικού κινήματος Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν θα πέσει χωρίς τελική μάχη. Και αυτό την κάνει ιδιαίτερα επικίνδυνη. Στο επικοινωνιακό πεδίο, ο βασικός ισχυρισμός του Σαμαρά έχει κατατεθεί: ο συμβιβασμός με την τρόικα, η ομαλή συνέχεια της μνημονιακής πολιτικής, η παθητική αναμονή των όποιων βελτιώσεων με κριτήριο την πορεία της «ανάπτυξης» και τις αντοχές των «αγορών», είναι μονόδρομος. Η
γραμμή της ντόπιας κυρίαρχης τάξης και των Ευρωπαίων εταίρων της δεν έχει ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Στο μεταξύ, στην ευρωπαϊκή σκηνή επιστρέφει ένας μεγάλος παράγοντας: το εργατικό κίνημα αντίστασης (βλ. σελ. 8-9). Οι τεράστιες διαδηλώσεις κατά της λιτότητας στο Βέλγιο, η νίκη των απεργών στα αεροδρόμια στη Γαλλία, η μεγάλη απεργία των σιδηροδρομικών στη Γερμανία, είναι
προειδοποιήσεις που κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει. Την ίδια στιγμή επανακάμπτει η απειλή της πολιτικής αντίστασης. Στην Ισπανία το Podemos θεωρείται ήδη πρώτο κόμμα, στην Ιρλανδία ανεβαίνει η επιρροή του Sinn Fein. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον ένα απομονωμένο πολιτικά φαινόμενο. Σε όλη την Ευρώπη ωριμάζει η άποψη ότι η συγκυρία εγκυμονεί αλλαγές. Συνέχεια σελ. 3