DE GROENE VENEN
31 JANUARI 2020
11
DE Portretschilder Simon Rijser GROENE “Ik wil de persoon op het doek zetten, GALERIE zoals ik denk dat hij is…’’
tekst rosanne kok
Als kind had Simon Rijser uit Mijdrecht niets met tekenen, schilderen of andere vormen van creativiteit. Dat kwam hem pas op latere leeftijd toe. Sinds 2010 schildert hij het liefst portretten. In zijn woonkamer hangen er vele; onder andere van zijn vader, zijn moeder en van zichzelf. tekst rosanne kok
- foto's arthur van der kooij
Simon begon zijn werkende leven als kapper, maar ontdekte daarna al gauw dat hij liever wijkverpleegkundige wilde worden. “Daar werkte ik samen met een collega die een heel creatieve schoonvader had’’, vertelt Simon vanuit zijn woning in Mijdrecht. Hij kijkt prachtig uit over de achterliggende polder. “Zij sprak graag over hem. Jan Pietersen heet hij. Toen ze vertelde dat hij een expositie had, besloot ik daar te gaan kijken. Toen ik zijn werken zag, wilde ik ook aan de slag.’’ “Vlekjes met elkaar verbinden” Zijn kunstenaarsvoorbeeld vertelde hem dat hij eerst moest gaan tekenen. “Ik wilde niet tekenen, ik wilde schilderen’’, vervolgt de kunstenaar. “Daar was ik heel stellig in. Zodoende begon ik met schilderles op donderdagochtend. Tussen de huisvrouwen, maar dat kon me geen bal schelen.’’ Na een jaar op schilderles wilde Simon de stap maken naar het schilderen van portretten. “Mijn docent vertelde mij dat hij mij daarin niet kon begeleiden. Zodoende heb ik de overstap gemaakt naar een atelier in Amsterdam, waar ik les kreeg van Pieter Smit. Hij leerde mij schilderen met een grote kwast. Beeldhouwen.
Dat is wat je doet. Je zet allemaal vlekjes op papier en moet die vlekken met elkaar zien te verbinden. Zo ontstaat voor mij een portret.’’ Vallen en opstaan… De eerste jaren bij zijn nieuwe schilderdocent verliepen moeizaam. “Het gebeurde regelmatig dat ik in de metro terug naar huis zat en flink kwaad was’’, vertelt Simon. “Ik begreep niet waarom het me niet lukte. Mijn leraar was ook vaak ontevreden. Hij zei voortdurend dat ik alles ‘dicht zat te smeren’. Ik kon niet beter. In die tijd droeg ik grote zonnebrillen. Zodoende zag niemand dat ik huilde. Ik begreep het gewoon niet.’’ Toch leek opeens het kwartje te vallen. “Het begon te ontstaan. Eindelijk kon ik met mijn handen vangen wat mijn ogen hadden gezien.’’ Kijken, kijken, kijken Nu schildert hij zo’n twee portretten per jaar. “Ik begin met de opbouw van de achtergrond met licht en schaduw’’, zegt hij. “Een portret behelst veel meer dan het schilderen van het gezicht alleen. Het gaat om de achtergrond, de pose, de houding, het licht en de blik. Ik weet wat mooi is en wil iemand zo mooi mogelijk op het doek zetten. Niet mooigemaakt,
Zoveel kleuren: interactieve muzikale theatervoorstelling van Apennoten voor kleuters Muziek maken, dát doe je samen! In de show komen de bekendste en leukste Apennotenliedjes voorbij. Voor alle kinderen tussen 2 en 4 jaar én hun broertjes, zusjes, ouders en opa’s en oma’s. En het leuke is: de kinderen kunnen met élk liedje meedoen. Hoe? Bijvoorbeeld door mee te zingen of te dansen. Bij sommige liedjes mogen een paar kinderen zelfs op het podium komen om een instrument te bespelen, te dirigeren of om mee te zingen. Apennoten is een trio dat bestaat uit Bas Fortgens, Menno
Wolthers en Nienke van den Berg. Bas is de bedenker van Apennoten en is met het programma ook op televisie te zien. Menno Wolthers is pianist en zat samen met Bas jarenlang in de BZT-band van de BZT-show (KRO-NCRV). Nienke van den Berg is de zangeres van Apennoten. Tussen 2009 en 2018 was zij het gezicht van Zappelin. Onder de Hanenbalken, Abcoude, zondag 9 februari. Aanvang: 10 uur en 11.30 uur. Entree: 10 euro. Kaarten via www.theaterpietmondriaan.nl
Simon Rijser: “Pas als ik zelf vind dat het af is, is het echt klaar.” maar gewoon zoals iemand is. En dat kan alleen als je daar de tijd voor neemt. Dat lukt gewoon niet binnen een week. Soms moet je het ook weer even loslaten. En er dan weer mee verder gaan. En kijken. Het is een proces van kijken, kijken, kijken. Vaak moet ik ook eerst even kwaad worden. Dan baal ik ervan als iets niet lukt. Daar word ik kwaad en een tikkeltje agressief van. Dat komt mijn schilderijen ten goede. Ik pak intuïtief de kleuren die ik nodig heb.’’
Handlezen Recent rondde Simon een opleiding af tot handlezer. Die kennis gebruikt hij ook bij het maken van zijn portretten. “Voordat ik iemand portretteer vraag ik ook of ik even naar de handen mag kijken’’, zegt hij. “Handen geven mij veel informatie over iemands persoonlijkheid, kwaliteiten en karakter. Die informatie gebruik ik. Toch ontstaat het schilderij pas op het moment suprême. Ik heb niet vooraf iets in mijn hoofd wat ik ga maken.’’
Het meest trots is Simon op het portret dat hij van zijn moeder maakte. Het hangt in zijn gang. “Als iets af is, weet ik dat’’, zegt hij. “Dan heb ik echt alles gegeven en kan ik er niets meer aan doen. Sommige kunstenaars weten nooit wanneer iets af is, ik wel. Voor mij is dat heel duidelijk.’’ Want anderen van zijn schilderijen vinden, deert hem niet zo. “Sterker nog, zodra anderen zeggen dat het mooi is, of fantastisch, weet ik dat ik er nog iets aan moet doen. Pas als ik zelf vind dat het af is, is het echt klaar.’’
Bingo bij Lijnkijkers Op 7 februari vindt weer de maandelijkse Bingo van de Lijnkijkers plaats in de kantine van voetbalvereniging Argon. Deze maand staat de Bingo in het teken van Valentijnsdag: de hoofdprijs is een diner voor 4 personen bij Kokido, De Strooppot of Het Rechthuis. Zaal open 19:30 uur, aanvang 20 uur. Het eerste kopje koffie of thee is gratis. Met uw deelname steunt u de jeugd van Argon, dit kan ook door uw oud papier neer te zetten bij de container op het Argon parkeerterrein.